ΙΧΘΥΟΦΑΓΟΙ -ΧΕΛΩΝΟΦΑΓΟΙ-ΛΙΓΥΕΣ ΤΗΡΡΗΝΟΥΣ

ΙΧΘΥΟΦΑΓΟΙ -ΧΕΛΩΝΟΦΑΓΟΙ

 Κατά το παρελθόν έχουν υπάρξει πολλές φυλές ανά τον κόσμο όπου σήμερα έχουν εξαφανιστεί είτε από λοιμό είτε από μίξη με άλλες φυλές ή από πολέμους. Ευτυχώς πολλές φορές υπήρχαν διάφοροι άνθρωποι όπου έχουν γράψει για αυτές τις φυλές και εμείς σήμερα γνωρίζουμε λίγα πράγματα για αυτούς.

Για το συγκεκριμένο θέμα η κύρια πηγή είναι ο Διόδωρος ο Σικελιώτης όπου μας λέει ότι οι Ιχθυοφάγοι κατοικούσαν στις παράλιες που εκτείνονται από την Καρμανία και την Γεδρωσία μέχρι τον Αραβικό κόλπο, η έκταση που έδρασε αυτή η φυλή είναι πραγματικά πολύ μεγάλη. Πολλοί από αυτήν την φυλή ζούσαν εντελώς γυμνοί και είχαν κοινές τις γυναίκες και τα παιδία και τα κοπάδια τους επίσης ήταν κοινά, την αίσθηση του αισχρού και του κόσμιου δεν την είχαν. Ζούσαν όπως είπαμε στις παραλίες και κυρίως στις βραχώδεις ακτές, όπου εκεί υπήρχαν βαθιές χαράδρες και πολύ στενά κανάλια, αυτό τους εξυπηρετούσαν  γιατί στις στενές διεξόδους που είχε αυτοί έκαναν το εξής, έκλειναν τα στενά περάσματα με μεγάλες πέτρες και έτσι εγκλώβιζαν τα ψαριά και τα έπιαναν, τα εργαλεία τους κυρίως ήταν κοφτερές πέτρες και κέρατα τράγου. Αφού πιαναν πλήθος ψαριών μέχρι και φώκιες τα μεταφέρανε και τα έβαζαν πάνω σε μεγάλες πέτρες όπου και τα ψήνανε υποτυπωδώς καθώς σε εκείνα τα μέρη η ζεστή ήταν μεγάλη. Έπειτα τοποθετούσαν τις σάρκες πάνω σε λείο βράχο και τα πατάγανε με προσοχή για αρκετή ώρα και το ανακάτευαν με καρπό του παλιουριού, και αφού ζυμωθούν γίνονταν στο τέλος μια κολλώδης μάζα όπου το είχαν σαν γλύκισμα, και το υπόλοιπο κρέας που είχε πατηθεί γερά το έπλαθαν και το έκαναν μικρές πλίνθες που τις έβαζαν στον ήλιο και όταν ξεραίνονταν  τελείως τότε στρωνόταν στο φαί, είχαν σχεδόν πάντα αποθέματα αυτού του φαγητού για ώρα ανάγκης. Όταν όμως τύχαινε και είχαν έλλειψη τροφής τότε τρέφονταν με όστρακα όπου τα έσπαζαν με πέτρες και έτρωγαν ωμή την σάρκα τους,  αν όμως σπάνιζαν και αυτά τότες κατέφευγαν στην σορό από τα ψαράγκαθα κάνοντας πολλές φορές θρύψαλα με πέτρες και έτσι τα παρασκεύαζαν πριν τα φάνε.

Βλέπουμε ότι το επίπεδο ζωής τους είναι σαφώς κατώτερο από άλλους ανθρώπους της τότε εποχής. Την τροφή την παίρνουν με ένα παράδοξο  τρόπο. Επί λίγες μέρες είναι αφοσιωμένοι στην ψαριά που έπιασαν όπου ψυχαγωγούσαν ο ένας τον άλλον και ζευγαρώνονταν με τις γυναίκες και μετά από αυτό έτρεχαν όλοι για να πιουν νερό στους πρόποδες του βουνού όπου υπήρχαν πηγές γλυκού νερού όπου ταυτόχρονα πότιζαν και τα κοπάδια τους, την επομένη μέρα άρχιζαν και πάλη το κυνήγι ψαριών. Και με αυτόν τον τρόπο της διατροφής που επαναλαμβανόταν  κυκλικά και περνούσαν όλο τον χρόνο της ζωής τους.

Οι κάτοικοι αυτοί σπάνια αρρώσταιναν χάρη στην απλότητα της τροφής τους παρ όλα αυτά ζουν πολύ λιγότερα χρονιά από άλλους ανθρώπους. Αναφέρω αυτές τις φυλές γιατί δεν τους έχει ξανά αναφέρει κανείς από τότε. Θα μου πείτε που είναι το περίεργο και το παράξενο; Όταν ο Ρωμαίος ιστοριογράφος και χρονογράφος Πλίνιος διάβασε του Ησιόδου τις αναφορές για τις φυλές αυτές, έψαξε να τις βρει!! Μα δεν τις βρήκε πουθενά!! Οι ενδείξεις έδειχναν ότι ήταν εκεί κάποτε όπως λέει ο ίδιος μα για κάποιο άγνωστο λόγο ήταν εξαφανισμένες!! Είχαν εξαφανιστεί απότομα χωρίς καμία εξήγηση!! Αυτό μου θυμίζει κάτι το οποίο έγινε πολύ μεταγενέστερα με την αινιγματική φυλή των Μάγια, το ίδιο απότομα και ξαφνικά χάθηκαν από προσώπου γης αφήνοντας τα πάντα πίσω τους άθικτα δημιουργώντας ένα μεγάλο αίνιγμα το που μπορεί να έχουν πάει!! Ο Πλίνιος αναφέρει ότι αυτές οι φυλές που αναφέρει ο Ησίοδος εξαφανίστηκαν τελείως ξαφνικά και αινιγματικά!!

Στο μέλλον θα σας παραθέσω και άλλες χαμένες φυλές .

Οι χελωνοφάγοι ζούσαν σε μια συστάδα νησιών στον ωκεανό, ανάμεσα στα νησιά αυτά τα νερά ήταν πάντα ήρεμα επειδή τα νησιά ήταν πολύ κοντά αναμεταξύ τους,  αυτά τα νησιά ήταν σχεδόν άγονα δεν παρήγαγαν ούτε άγριους ούτε ήμερους καρπούς ,σε αυτά τα μέρη υπήρχαν πλήθος από θαλάσσιες χελώνες την νύχτα κατέβαιναν στο βυθό για να βρουν την τροφή τους και την ημέρα ανέβαιναν στην επιφάνεια ανάμεσα στα νησιά για να ξεκουραστούν και να κοιμηθούν μιας που και τα νερά εκεί ήταν ήρεμα.

Ο λαός αυτός που ζούσε εκεί έβρισκαν την ευκαιρία να πλησιάσουν τις χελώνες κολυμπώντας σιγά σιγά. Αφού τις πλησίαζαν διάλεγαν μια χελώνα και τη περικύκλωναν, τότε από το ένα μέρος την πίεζαν προς τα κάτω και οι άλλοι από την άλλη μεριά την έσερναν προς τα πάνω μέχρι να την αναποδογυρίσουν ανάσκελα, και όταν τα κατάφερναν τότε όλοι μαζί από την μια και από την άλλη πλευρά έλεγχαν όλο τον όγκο και προσπαθούσαν να μην ξαναγυρίσει η χελώνα στην αρχική της θέση και καταφέρει να ξεφύγει, ένας από τους αυτούς κρατώντας ένα μακρύ σχοινί την έδενε από την ούρα και κολυμπώντας προς την στεριά την έσερνε μαζί του, μαζί του  βοήθησαν και οι υπόλοιποι. Όταν την έφερναν στο νησί τότε έβγαζαν το κρέας έξω στον ήλιο και αφού ψηνόταν για λίγο το τρώγανε, το καύκαλο όπου είναι σαν μια μικρή βάρκα όπου και το εκμεταλλεύονταν, είτε στην θάλασσα είτε το τοποθετούσαν ψιλά στην στεριά με το κύρτωμα προς τα πάνω για να το χρησιμοποιούν σαν στέγη. Κάποια αλλά καύκαλα τα χρησιμοποιούσαν για να φτιάξουν μέχρι και μουσικά όργανα, όπως αυτό στην φωτογραφία.

Κάποιοι λαοί έπρεπε να προσαρμοστούν στην διαβίωση και ας ήταν και ακραία, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί την άμεση εξαφάνιση τους!! Αν όμως παρατηρήσουμε κάτι με αυτές τις φυλές είναι ότι εξαφανίζονται ακαριαία από προσώπου γης, σαν κάτι να τους πήρε ή κάπου να μπήκαν προς την μέση γη δηλαδή και δεν υπάρχει καμία αναφορά πλέων για αυτές εκτός από την εξαφάνιση τους!!

Μακάρι να είχαμε και άλλες πληροφορίες για αυτούς τους λαούς όπου σήμερα δεν υπάρχουν, αλλά ευτυχώς ο Διόδωρος Σικελιώτης μας αποκαλύπτει κάποιες λεπτομέρειες των φυλών αυτών  που κάποτε έδρασαν σε αυτόν τον πλανήτη.

ΛΙΓΥΕΣ – ΤΥΡΡΗΝΟΥΣ

Ο Διόδωρος Σικελιώτης μας πληροφορεί ότι Λιγύες ήταν ένας ταλαιπωρημένος λαός γιατί στην χώρα που ζούσαν ήταν τραχειά και κακοτράχαλη και αυτό τους προκαλούσε μεγάλο μόχθο για την επιβίωση τους. Ένα μεγάλο μέρος της χώρας τους ήταν δασώδεις και πολλοί ασχολούνταν με την υλοτομία, και άλλοι καλλιεργούσαν την γη, και χάρη στην επιμονή τους και την έντονη εργασία τους κατόρθωναν και νικούσαν την φύση, αλλά ακόμα και έτσι μόλις μετά βίας αποκόμιζαν λίγους καρπούς. Από την σκληρή εργασία που έκαναν και την φτωχή τροφή που είχαν, το σώμα τους ήταν νευρώδεις  και σκληρό, την ίδια κακουχία είχαν και οι γυναίκες όπου εργάζονταν σαν τους άνδρες.

Καθώς ζούσαν σε χιονοσκέπαστα βουνά είχαν μεγάλες αναρριχητικές ικανότητες και πολλές φορές κυνηγούσαν διάφορα θηράματα, γιατί οι γεωργικές τροφές ήταν ανεπαρκείς, επίσης στο μενού της διατροφή τους ήταν και τα χόρτα του βουνού.  Τα καταλύματα τους ήταν φτωχικές καλύβες ή αγροικίες  αλλά ήταν κτισμένα  στα χωράφια κυρίως όμως ήταν σε κοιλότητες βράχων  και σε σπήλαια όπου τους προσφέρονταν επαρκή προστασία από τις καιρικές συνθήκες, βλέπουμε ότι υπάρχουν πολλά χαρακτηριστηκά  όπου οι συνθήκες ζωής είναι όμοια με αυτές του πρωτόγονου ανθρώπου.

Λένε ότι  ο πιο θαρραλέος Γαλάτης προκλήθηκε σε μονομαχία με έναν Λιγουριανό και σκοτώθηκε. Τα όπλα των Λιγουριανών είναι πιο ελαφρά από τα αντίστοιχα όπλα των  Ρωμαίων, Η ασπίδα τους είναι παρά πολύ μεγάλη και είναι κατασκευασμένη στον γαλατικό τύπο και καλυπτόνταν από έναν μεγάλο χιτώνα όπου συμμαζευόταν με μια ζώνη που τυλίγονταν με δέρματα ζώων και το σπαθί τους ήταν μετρίου μεγέθους.

Μερικοί από αυτούς ενσωματώθηκαν στο Ρωμαϊκό κράτος και άλλαξαν τον τύπο του οπλισμού τους θέλοντας να μοιάσουν με τους ηγεμόνες τους . Στον πόλεμο είναι θρασείς και γενναίοι αλλά αυτήν την συμπεριφορά την διατηρούσαν και σε άλλες περιστάσεις της ζωής τους όπου συνδεόταν με περιπέτειες και κινδύνους. Στο εμπόριο χρησιμοποιούσαν σκάφη ευτελέστερα  κι από τις σχεδίες και η εξάρτιση τους ήταν υποτυπώδης ,έπλεαν κυρίως το Σαρδόνιο και το Λιβυκό πέλαγος, στους κινδύνους  της θαλασσοταραχής την αντιμετώπιζαν με καταπληκτική ψυχραιμία.

Οι Τυρρήνιοι ο λαός αυτός διακρίνονταν για την ανδρεία του, είχε κατορθώσει να κατακτήσει πολλές περιοχές και στην συνέχεια να φτιάξει πολλές και σημαντικές πόλεις. Αργότερα κατάφεραν και δημιούργησαν ισχυρό ναυτικό στόλο με αποτέλεσμα να γίνουν κυρίαρχοι σε ένα μεγάλο μέρος κατά μήκος της Ιταλίας  με αποτέλεσμα να ονομαστή η περιοχή αυτή σε Τυρρηνικό πέλαγος . Τελειοποίησαν και οργάνωσαν και τις δυνάμεις της ξηράς και εφεύραν την λεγόμενη σάλπιγγα όπου αποδείχτηκε πολύ χρήσιμη στο πόλεμο. Τα σπίτια τους τα έφτιαχναν με περιστύλιο, το υιοθέτησαν αργότερα και οι Ρωμαίοι και το τελειοποίησαν όπου και το καθιέρωσαν, αυτό ήταν μια καλή ιδέα γιατί έτσι απέφευγαν το πολύ θόρυβο από τους υπηρέτες που είχαν γύρω τους. Ανέπτυξαν σε μεγάλο βαθμό τα γράμματα τους, τα μαθήματα τους για την φύση και τους θεούς τους, ανέπτυξαν και την τέχνη της μαντικής. Στην χώρα που κατείχαν παρήγαγαν από όλα καθώς έκαναν εντατικές καλλιέργειες και είχαν άφθονους καρπούς. Στον ντύσιμο τους διακρινόταν για την κομψότητα τους. Εκτός από τους άρχοντες που ζούσαν σε όμορφες ιδιόκτητες οικίες είχαν και οι ελεύθεροι πολίτες τις δικές τους οικίες, αγαπούσαν το ποτό και τις άνανδρες διασκεδάσεις έτσι σιγά σιγά από τον τρόπο ζωής που έκαναν ήταν επόμενο να χάσουν την πολεμική τους δόξα που είχαν οι πατέρες τους και οι  παππούδες τους. Ο κύριος λόγος που ο λαός αυτός ζούσε πολυτελέστατα ήταν η ευφορίας της γης τους .

Η Τυρρήνια εκτός το ότι ήταν γόνιμη διάθετε και πολύ μεγάλες εκτάσεις πεδιάδας όπου κατά διαστήματα χωρίζονταν από μικρούς λόφους. Οι λόφοι αυτοί οι πιο πολλοί σήμερα δεν υπάρχουν, πιστεύετε από πολλούς ότι ήταν ένα είδος Τούμπας ( η τύμβος τάφου ή κάτι άλλο που σήμερα οι αρχαιολόγοι έχουν κάποιες διαφωνίες για το τι άλλο θα μπορούσε να είναι) στην τότε Τυρρήνια οι λόφοι αυτοί μετρούσαν πάνω από 1500!! Σήμερα είναι μόνο 3!!! Τι έγιναν όλοι αυτοί λόφοι ( Τούμπες ); Υπάρχουν και οι φυσικοί λόφοι στην γύρω περιοχή αλλά δεν εννοώ αυτούς!! Το ερώτημα των αρχαιολόγων είναι τι έγιναν οι λόφοι αυτοί ( Τούμπες ); Που πήγαν; Ποιοι ήταν αυτοί που αυτοί που τους ισοπέδωσαν; Τι βρήκαν μέσα τους; Δυστυχώς αυτό δεν θα το μάθουμε ποτές!! Όσο για του 3 λόφους ( Τούμπες ) που ήδη υπάρχουν δεν ξέρω για πιο λόγο αλλά ακόμα δεν έχουν γίνει ανασκαφές για να δείξουν τα ευρήματα τους, αν υπάρχουν!!  Ίσως όμως και να μην το κάνουν για τον τρομακτικό μύθο που υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια !!!;!!! Αυτός ο μύθος λέει ότι μέσα σε αυτές τους λόφους που δεν χαλαστήκανε υπάρχει το αρχέγονο κακό του σύμπαντος και ότι όποιος προσπάθησε να τους συλήσει γινόταν σκόνη από την ανάσα του αρχέγονου κακού που ζει εκεί μέσα!!! Αυτός ο μύθος πλανιέται χιλιάδες χρόνια και έχει σωθεί μέχρι τώρα!! Ίσως πολλοί που διαβάσατε αυτό το άρθρο μπορεί να μην σας κίνησε το ενδιαφέρον, αλλά νομίζω ότι εκτός από τους μεγάλους πολιτισμούς που πέρασαν από την Γη είναι καλό  να γνωρίσουμε και μικρότερους πολιτισμούς γιατί και αυτοί κάποτε  διαδραμάτισαν ένα ρόλο στην ιστορία, όπου κάποιες φορές έχουν στιγματίσει τους τόπους που έδρασαν, και άλλες φορές έχουν επηρεάσει έστω και λίγο τους μεγάλους πολιτισμούς.

Μέχρι την επόμενη φορά να είστε όλοι καλά.

INVISIBLE LYCANS TEAM!!!