Η ΗΛΙΑΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΣΕ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΛΑΟΥΣ
Σε προηγούμενο άρθρο είχα αναφέρει για την λατρεία του Ήλιου στην αρχαία Ελλάδα, όμως η συγκεκριμένη λατρεία ξεπερνούσε τα όρια των αρχαίων Ελληνικών πόλεων και την βλέπουμε και σε άλλους αρχαίους λαούς κατά τους αρχαίους Έλληνες βάρβαρους λαούς. Στους αρχαίους Πέρσες η Ηλιακή λατρεία ήταν πολύ έντονη, ο μεγάλος τους θεός ήταν ο Μίθρας, όπου αυτός σχετιζόταν με τον Ήλιο, επίσης ο Αχούρα Μάζντα ενας από τους θεούς των Περσών όπου είχε για σύμβολο του τον Ήλιο όπου ο μεγάλος του αντίπαλος ήταν ο Άνγκρα-Μάνιου που συμβόλιζε το σκότος.
Οι Κέλτες πίστευαν πως ήταν παιδιά του Ήλιου και έκαναν μεγάλες γιορτές προς τιμήν του. Οι Ίνκας ονόμαζαν τον Ήλιο Ίντι και τον είχαν αρχηγό της δυναστείας τους, πολλές φορές έκαναν και ανθρωποθυσίες προς τιμήν του.
Οι Ατζέκοι είχαν μεγάλη λατρεία στον Ήλιο όπου έφτασαν σε σημείο να λένε ότι ήταν ο λαός του Ήλιου. Προς τιμήν του Ήλιου έκτισαν επιβλητικούς ναούς όπου πάνω σε αυτά έκαναν πολλές ανθρωποθυσίες, ο λαός αυτός έκανε τις περισσότερες ανθρωποθυσίες από όλους τους λαούς που έκαναν ανθρωποθυσίες. Ο Ήλιος ήταν το υπέρτατο ον για αυτούς, για αυτό χώρισαν και τις τέσσερις εποχές της ανθρώπινης ύπαρξης ονομάζοντας τα Ήλιοι. Οι εποχές αυτές ήταν οι εξής:
Η πρώτη εποχή του Ήλιου Ναχούι Όσελοτ δηλαδή Τίγρης η οποία κράτησε 676 χρόνια όπου όλοι οι άνθρωποι που ζούσαν στη Γη τους έφαγαν οι τίγρεις.
Η δεύτερη εποχή του Ήλιου Ναχούι Έχεκατλ δηλαδή άνεμος κράτησε για 364 χρόνια όπου οι τρομεροί άνεμοι που ξέσπασαν σκότωσαν όλους τους ανθρώπους της Γης.
Η τρίτη εποχή του Ήλιου Ναχούι Κουιαχούιτλ δηλαδή βροχή φωτιάς, κατέστρεψε τα πάντα και η τέταρτη εποχή του Ήλιου Ναχούι Άτλ δηλαδή το νερό η οποία κράτησε για 676 χρόνια, όλοι οι άνθρωποι και τα έργα τους καταστράφηκαν από μεγάλο κατακλυσμό. Σύμφωνα με τους Ατζέκους σήμερα διανύουμε την εποχή του Ήλιου Ναχούι Ολλίν δηλαδή είναι η εποχή τον σεισμών.
Ο Ηρόδοτος μας πληροφορεί ότι οι Μασσαγέτες οι οποίοι ζούσαν ανατολικά της Κασπίας θάλασσας είχαν για ανώτερο θεό τον Ήλιο, όπου στις μεγάλες τους τελετές θυσίαζαν άλογα. Μια άλλη πληροφορία που μας λέει ο Ηρόδοτος είναι ότι οι Λίβυοι λάτρευαν έντονα τον Ήλιο και έκαναν θυσίες μόνο στον Ήλιο και στην Σελήνη όπου για τους Λίβυους ήταν αδελφή του Ήλιου.
Στην Συρία και στην Αίγυπτο γιόρταζαν την γέννηση του Ήλιου στις 25 Δεκεμβρίου, για την Αίγυπτο μας πληροφορεί ο Διόδωρος ότι οι Αιγύπτιοι ιερείς υπολόγιζαν τον χρόνο που είχε περάσει από την βασιλεία του Ήλιου μέχρι την άφιξη του μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία σε είκοσι τρεις χιλιάδες έτη (Διοδ. εικ. Α26,1)
Οι Δρυΐδες ενας πανάρχαιος λαός όπου σύμφωνα με πολλούς ιστορικούς κατάγονταν από Ελληνικά φύλλα και ζούσαν στην γη της Μεγάλης Βρετανίας, λάτρευαν και αυτοί τον Ήλιο και μάλιστα προς τιμήν του κατασκεύασαν το περίφημο και γνωστότατο ναό το stonehedge (πέτρινος φράχτης) εκεί κάθε χρόνο στις 25 του Δεκέμβρη γιόρταζαν την γέννηση του θεού Ήλιου.
Ένα άλλο κέντρο λατρείας του Ήλιου ήταν η Αιθιοπία, μια παράδοση των Αιθιόπων λέει για τον Ήλιο, ότι όσοι τον λάτρευαν και για να τον τιμήσουν ανάθεταν έναν ιερέα να μαζέψει διάφορα αρωματικά φυτά για να τα προσφέρουν στον Ήλιο, η συγκομιδή ξεκίναγε με την ανατολή του Ήλιου και όταν ο Ήλιος έφτανε στην δύση τότε σταμάταγε και η συγκομιδή, κατόπιν χώριζαν τα αρωματικά φυτά σε τρία ίσα μέρη, το ένα τρίτο το άφηναν στο θυσιαστήριο του Ήλιου, δηλαδή αντί για ζώα θυσίαζαν λουλούδια και σύμφωνα με την παράδοση μας λέει αν η μοιρασιά ήταν δίκαιη χωρισμένη τότε δια θαύματος άναβε μια φωτιά και έκαιγε τα φυτά που ήταν στο θυσιαστήριο, αυτό σήμαινε ότι ο θεός αποδεχόταν την θυσία, όλα αυτά μας τα πληροφορεί ο Θεόφραστος όπου ο ίδιος πίστευε ότι αυτό ήταν ένα τέχνασμα των ιερέων.
Ο Όμηρος μας πληροφορεί για τους Αιθίοπες ότι ο Ποσειδώνας όταν πήγε εκεί όπου οι κάτοικοι ήταν χωρισμένοι, άλλοι εκεί που ανατέλλει ο Ήλιος και άλλοι εκεί που δύει ο Ήλιος, για να βρει πλούσια εκατόμβη αρνιών και Ταύρων (οδ.Α.22-6) και ο Ηρόδοτος επίσης μας λέει για μια τράπεζα Ήλιου. Αυτό το τραπέζι ήταν ένα λιβάδι που ήταν στην είσοδο της πόλης, όπου οι εκάστοτε που κατείχαν την εξουσία κάθε βράδυ άφηναν ψημένα κρέατα από διάφορα ζώα, και την επόμενη μέρα μπορούσε όποιος ήθελε να πάει και να φάει όσο κρέας ήθελε, οι Αιθίοπες έλεγαν ότι η ίδια γη τα έδινε κάθε νύχτα.
Στην αρχαία Κίνα υπήρχαν πολλοί που λάτρευαν τον Ήλιο, οι οποίοι έλεγαν ότι υπάρχουν δέκα Ήλιοι στον ουρανό όπου ήταν ο ενας πάνω από τον άλλον, πίστευαν ότι το άρμα τους που ερχόταν από την κοιλάδα Γιανγκ-κου στην ανατολική κοιλάδα του κόσμου όπου το έσερναν άλογα-δράκοντες.
Στην βόρεια Αμερική οι ινδιάνοι είχαν μια παράδοση όπου έλεγε ότι ο Ήλιος (αρσενικό) και η Σελήνη (θηλυκό) ενώθηκαν ερωτικά αλλά δυστυχώς για αυτούς στη συνέχεια ανακάλυψαν πως ήταν αδέλφια, μόλις το έμαθε η Σελήνη ντράπηκε τόσο πολύ που αποφάσισε να φύγει και να κρυφτεί, ο αδελφός της ο Ήλιος όμως δεν ήθελε να την χάσει και έτσι την ακολούθησε ως τον ουρανό και έτσι την ημέρα είχαν το λαμπερό Άστρο (Ήλιος) και την νύχτα υπήρχε το αντίστοιχο λαμπερό Άστρο (Φεγγάρι). Μέχρι την επόμενη φορά να είστε καλά.
INVISIBLE LYCANS TEAM!!!
