ΕΙΔΙΚΟ ΑΡΘΡΟ!!!! ΠΡΩΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ!!!! ΛΥΚΑΩΝΕΣ part 14!!!!

ΕΙΔΙΚΟ ΑΡΘΡΟ!!!! ΠΡΩΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ!!!! ΛΥΚΑΩΝΕΣ part 14!!!!

 

Μετά από πολλές πιέσεις του DAYLIGHTαποφάσισα να σας διηγηθώ μια ιστορία για τους Λυκάωνες όπου για πολλούς από εσάς θα είναι πολύ δύσκολο να την πιστέψετε. Όπως όμως και να έχει εγώ θα σας την πω. Όχι για να πειστείτε ότι υπάρχουν, αυτό είναι στην κρίση σας αλλά για να δείτε πως οι Λυκάωνες λειτουργούν!!!!

Ήταν όταν εγώ και ο Daylightείχαμε πάει στην Ρουμανία για κάποιες έρευνες για ένα θέμα το οποίο θα αναρτήσω στο μέλλον το οποίο δεν έχει να κάνει με τους Λυκάωνες. Βρεθήκαμε λοιπόν στην πόλη Ποηγιάνα Μπρασόβ στον Νομό της Τρανσυλβανίας!!!! Ένα απίστευτο μέρος ομορφιάς όπου αποτελείτε από τεράστια βουνά, παρθένα δάση, ποτάμια, λίμνες, και κανάλια!!!! Είναι επίσης και ένα μέρος όπου ελκύει χειμερινούς τουρίστες από όλο τον κόσμο. Ενώ κάναμε τις έρευνες  άθελα μας ακούσαμε για ένα παλιό μοναστήρι της περιοχής ονόματι  Manastirea Sinca Veche ( το παλαιό μοναστήρι Σίνκα ). Δεν μας έκανε καμία αίσθηση το μοναστήρι αυτό αν στην συζήτηση που γινότανε δεν ανέφεραν την λέξη Βουρκολάτς!!!! Πετάχτηκα σαν ελατήριο και ρώτησα να μου πει ότι ξέρει!!!! Ο Daylight με ρώτησε τι έπαθα και του εξήγησα ότι παρατάμε κάθε έρευνα που κάναμε διότι μόλις ανέφεραν στην παρέα για μια αληθινή ιστορία με Λυκάωνες!!!!

Η λέξη Βουρκολάτς στα Ρουμάνικα σημαίνει Λυκάωνας – Λυκάνθρωπος!!!!

Καθίσαμε πολύ ώρα και μου εξιστόρησαν το τι είχε συμβεί στο μοναστήρι αυτό όπου χτίστηκε το 1415 και θεωρείτε από τα παλιότερα τις Ρουμανίας. Δεν ξέρανε πολλές λεπτομέρειες να μου πουν αλλά μου είπανε ότι να πάω να βρω τον ηγούμενο Βάλια Βιτάν και ίσως εκείνος να μας έλεγε. Η ώρα ήταν προχωρημένη και δεν μπορούσα να ξεκινήσω για το μοναστήρι Σίνκα, δεν έκλεισα μάτι όλο το βράδυ περιμένοντας να ξημερώσει. Πράγματι μετά από κάποιες ώρες άρχισε να ξημερώνει, ξεκινήσαμε αμέσως για το μοναστήρι. Όταν φτάσαμε μετά από κάμποσες ώρες ρωτώντας το πώς να πάμε μείναμε άναυδοι από το τοπίο!!!! Αυτό που δεν μου άρεσε είναι ότι είχαν αναστυλώσει το μοναστήρι εκείνη την χρονιά. Δεν έμοιαζε με τα δικά μας μοναστήρια παρόλο ότι οι Ρουμάνοι είναι ορθόδοξοι παλαιοημερολογίτες!!!! Δείτε την παρακάτω διεύθυνση όπου δείχνει το μοναστήρι αυτό με πολλές φωτογραφίες για να καταλάβετε τι εννοώ αλλά και για να μπείτε στο κλίμα της ιστορίας που θα συνεχίσω.

http://todoinbrasov.blogspot.gr/2012/07/manastirea-sinca-veche.html

Στην περιοχη αυτή υπήρχαν πριν την εποχή του Βλάντ Τσέπες Ντρακούλ ( Κόμη Δράκουλα ) ιστορίες για Λυκάωνες αν και ήταν σπάνιες!!!! Ποιο πολύ υπήρχαν και υπάρχουν για μαρτυρίες και πολλές ιστορίες για τα λεγόμενα  Pricolici ( Πρικολίτσι ) όπου πρόκειτε για ένα είδος Βουρβούλακα ( Απέθαντος όπου βγαίνει από τον τάφο και είναι μελανιασμένος και τουμπανιασμένος και τρώει φρέσκο κρέας ανθρώπινο ή και ζώων ) αν και δεν έχει σχέση με Βαμπίρ συχνά την λέξη αυτή την αναφέρουν σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις για να μαρτυρήσουν έναν Βρικόλακα!!!! Υπήρχαν όμως πολλές πυκνές αναφορές για τους Oamenii-Sopârle (  Oαμένι – Σοπίρλε – Άνθρωποι Σαύρες, Δρακονιανοί Σαυρήτες ) ειδικά στην περιοχη όπου βρίσκετε τος συγκεκριμένο μοναστήρι. Φτιάχτηκε εκεί φυλώντας κάποια σπήλαια διότι πίστευαν ότι είναι μια είσοδος της κόλασης και έτσι θα εμπόδιζαν την έξοδο τους!!!! Το ίδιο έχει γίνει και στην χώρα μας από πολλά μοναστήρια και εκκλησίες!!!! Το μοναστήρι αυτό πλέον δεν κατοικείτε από μοναχούς είναι κάτι σαν εκκλησία και μουσείο συνάμα. Διαβάσαμε στην πόρτα ότι ανοίγει καθημερινά στις 10 : 00 το πρωί. Περιμέναμε ώσπου ένα αυτοκίνητο φάνηκε όπου είχε μέσα έναν ιερέα και έναν κύριο. Τα Ρουμάνικα μας δεν ήταν καλά μα μόλις εξηγήσαμε ότι είμαστε Έλληνες ο Ιερέας άρχισε να μας μιλά Ελληνικά και μπορώ να πω ότι ήταν πολύ καλά και ο λόγος ήταν ότι είχε κάτσει στο Άγιο Όρος 4 χρόνια συνεχόμενα!!!!

Του εξηγήσαμε τι ακριβώς θέλαμε και μας είπε ότι η περιοχη αυτή είναι πολύ περίεργη με πολλά υπερφυσικά συμβάντα. Μας είπε που θα βρίσκαμε τον ηγούμενο Βάλιαντ και αναχωρήσαμε αμέσως για να μην τα πολυλογώ !!!! Ύστερα από μια ώρα δρόμο φτάσαμε στο χωριό όπου ήταν ο πρώην ηγούμενος. Ρωτήσαμε που είναι ο σπίτι του και αμέσως μας το έδειξαν……

Λίγο πριν το χωριό!!!!

Μην φανταστείτε ότι το χωριό ήταν μεγάλο όπως δείχνει η φωτογραφία ενώ χωριουδάκι ονόματι Κάστου μέχρι είκοσι σπίτια. Μετά από λίγο είχαμε φτάσει στο σπίτι του Βάλιαντ φωτογραφία παρακάτω. Φωνάξαμε και ύστερα από λίγο βγήκε  μια ηλικιωμένη κυρία που ήταν η αδελφή του ηγούμενου. Αν και δεν μας καταλάβαινε με τα λίγα άσπαστα ρουμάνικα που ξέραμε κατάλαβε ότι ζητάγαμε τον ηγούμενο αδελφό της και μας έδειξε με το χέρι της μια πολύ παλιά εκκλησία καμιά 200 μέτρα από το σπίτι του.

Το σπίτι του!!!!

Η παλαιά αποθήκη – στάβλος του ηγούμενου!!!!

 

 Η παλαιά ξύλινη εκκλησία όπου βρήκαμε τον ηγούμενο Βάλιαντ!!!!

 

Βρεθήκαμε μπροστά στην παλαιά ξύλινη αυτή εκκλησία φωνάζοντας το όνομα του ηγούμενου, μετά από λίγο βγήκε από την εκκλησία με ένα βλέμμα γεμάτο απορία. Με τα λίγα Ρουμάνικα που ξέραμε του είπαμε ότι είμαστε από την Ελλάδα. Αμέσως άνοιξαν τα μάτια του διάπλατα και μας απάντησε στα Ελληνικά!!!! Τα μίλαγε σπαστά αλλά καταλαβαίναμε τέλεια το τι μας έλεγε!!!!

ΒΑΛΙΑΝΤ

Καλώς ήρθατε στην χώρα μου Έλληνες. Πως μπορώ να σας φανώ χρήσιμος;

SAMAN LYCAN

Στην Ρουμανία ήρθαμε για κάποιες έρευνες που κάνουμε για το ( …….. ) αλλά εκεί που είμασταν ακούσαμε μια πολύ παράξενη ιστορία  για έναν μοναχό και έναν Λυκάωνα. Έτσι μας είπανε να έρθουμε σε εσάς. Περάσαμε από το μοναστήρι μα ο ιερέας που ήταν εκεί μας είπε να έρθουμε σε εσάς εδώ στο χωριό.

ΒΑΛΙΑΝΤ

Πρόκειτε για μια πολύ παλιά ιστορία όπου πλέον δεν ξέρει κανείς αν είναι αληθινή ή όχι! Αν με ρωτήσετε εμένα σαν ιερέα αν πιστεύω στην ιστορία αυτή του αδελφού μοναχού αν και έχουν περάσει αιώνες από τότε θα σας πως ναι την πιστεύω. Βλέπετε ο θεός τα πάντα με σοφία εκποίησε οπότε γιατί να μην υπάρχουν και αυτά τα όντα επειδή δεν τα έχουμε δει; Και ο σατανάς δεν τον έχει δει κανένας μα υπάρχει!

SAMAN LYCAN

Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι οι Λυκάωνες είναι σκυλιά του σατανά εσείς τι γνώμη έχετε για αυτό;

ΒΑΛΙΑΝΤ

Να σας πω, πριν να διαβάσω την χειρόγραφη ιστορία του αδελφού μοναχού Ίλιαν θα πίστευα αυτό που με ρωτήσατε. Μα όταν διάβασα την όλη ιστορία του μπορώ να πω ότι οι Λυκάνθρωποι, Λυκάωνες όπως θέλουν να ονομάζονται δεν έχουν καμία σχέση με τον σατανά! Είναι όντα παρεξηγημένα. Αυτό όμως που μου κάνει εντύπωση είναι τι δεν τους ονομάζετε Λυκάνθρωπους μα Λυκάωνες όπως το προτιμούν!

SAMAN LYCAN

Έχω κάνει πολλά χρόνια έρευνες για τους Λυκάωνες και γνωρίζω αρκετά…..

ΒΑΛΙΑΝΤ

Γνωρίζεις!;! Συγνώμη που θα σε στεναχωρήσω αλλά δεν γνωρίζεις τίποτα.

Η συζήτηση είχε ανάψει για τα καλά και μας πήρε το απόγευμα. Του είπαμε ότι πρέπει να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο μας διότι ήταν μακριά και ότι θα ξανά γυρνάγαμε το πρωί αν δεν είχε καμία αντίρρηση να τα ξαναπούμε και αν μπορούσε να μας έλεγε την ιστορία με τον Λυκάωνα. Αρνήθηκε να φύγουμε μας φιλοξένησε με το ζόρι μας τάισε και μας πότισε και εφόσον φάγαμε μας είπε ότι σαν γέροντας δεν είχε να κάνει κάτι και ότι δύσκολα κοιμόταν πλέον. Έτσι μας πρότεινε να ξαναπάμε στην εκκλησία ώστε να μας διαβάσει το χειρόγραφο όπου είχε σε φωτοτυπίες διότι όλα τα χειρόγραφα του μοναστηριού Σίνκα είχαν μεταφερθεί στην κεντρική Μητρόπολη της Τρανσυλβανίας. Δεχθήκαμε αργά το βράδυ λοιπόν είμασταν μέσα στην παλαιά ξύλινη εκκλησία. Άνοιξε μια πολύ καλά φτιαγμένη καταπακτή όπου αν δεν την βλέπαμε δεν θα αναγνωρίζαμε ότι είναι κάτι τέτοιο, έσκυψε ψιθυρίζοντας και κάτι έψαχνε. Μόλις το βρήκε μας είπε να καθίσουμε για να ξεκινήσει να μας διαβάζει για την ιστορία τοι Ίλιαν με τον Λυκάωνα. Πράγματι καθίσαμε, ο Βάλιαντ με τα γέρικα τρεμάμενα χέρια του άνοιξε το ντοσιέ όπου είχε τις φωτοτυπίες και μας είπε ότι θα διαβάζει σιγά σιγά από μέσα του και θα μας μεταφράζεις στα ελληνικά. Μας ζήτησε συγνώμη αν έκανε κάποια λάθη στην γλώσσα μας αλλά είχε να μιλήσει ελληνικά από τότε που είχε φύγει από το Άγιο Όρος, δηλαδή πριν 55 χρόνια όπως μας είπε. Ξεκίνησε να διαβάζει….:

Ο ηγούμενος Βάλιαντ διαβάζοντας όλη την ιστορία…. Μέσα από την καταπληκτική παλαιά ξύλινη εκκλησία του 1795!!!!

 

ΒΑΛΙΑΝΤ

<< Το έτος του κυρίου μας Ιησού Χριστού 1699 η χώρα μας δέχθηκε βαρύ χειμώνα. Σε αυτό το μικρό μοναστήρι ονόματι Σίνκα είμαστε τέσσερεις καλόγεροι. Αν και από έξω δεν φαίνεται για μοναστήρι η δουλειά μας είναι να φυλάμε τα σπήλαια που είναι πίσω μας για μην βγουν τα δαιμόνια από την κόλαση και κάνουν θελήματα του σατανά. Η ιστορία όπου θα καταγράψω ορκίζομαι στον σωτήρα μας ότι είναι πέρα για πέρα αληθινή. Δεν με ενδιαφέρει το αν θα με πιστέψουν οι μεταγενέστεροι από εμένα αδελφοί μου ή όχι αλλά εγώ θα την καταγράψω με κάθε λεπτομέρεια.

Το χιόνι έξω πρέπει να είχε φτάσει το μισό μέτρο και ο αέρας λυσσομανούσε, το κρύο ήταν πολύ τσουχτερό μα μέσα στις σπηλιές ήταν ζεστά. Κάναμε τις λιγοστές μας καθαριότητες και ύστερα μαζευτήκαμε δίπλα στην φωτιά να φάμε την ζεστή σούπα από καλαμπόκι και κρεμμύδια που είχαμε φτιάξει. Κάποια στιγμή και ενώ όλα ήταν ήσυχα ακούστηκε ένα ουρλιαχτό λύκου όπου όμοιο του δεν είχαμε ξανά ακούσει. Ήταν δεκαπλάσιο σε ένταση από τα κανονικά ουρλιαχτά μα συνάμα πολύ χονδρό. Παρόλο τον αέρα που λυσσομανούσε έξω ακούστηκε λες και ήταν μέσα στα σπήλαια όπου βρισκόμασταν. Αποφάσισα να βγω έξω εγώ να δω τι ήταν και αν ήταν λύκοι με την μεταλλική καμπάνα μας να τους τρόμαζα να έφευγαν. Μετά δυσκολίας άνοιξα την ξύλινη πόρτα, έξω γινότανε θεομηνία, η μεταλλική καμπάνα ήταν γύρω στα τριάντα μέτρα μακριά από εμένα. Ήθελα να τρέξω μα δεν μπορούσα λόγο του πυκνού χιονιού. Έκανα μια προσευχή στον σωτήρα μας οπλίστηκα με θάρρος και έκανα να ξεκινήσω για την καμπάνα. Δεν είχα φτάσει στα μισά όταν κάτι με έσπρωξε με δύναμη και έπεσα κατά μέσα στο χιόνι. Σηκώθηκα αμέσως και αυτό που αντίκρισα μπροστά μου δεν το είχα ξαναδεί. Πίστεψα ότι οι αδελφοί μου μοναχοί πρέπει να είχαν πεθάνει διότι μπροστά μου στεκόταν ένα πλάσμα όπου ούτε είχα ξαναδεί αλλά ούτε και είχα ξανά ακούσει ποτέ να μιλάνε για αυτό. Είχε ύψος γύρω στα 2, 20 μέτρα και ήταν σαν σαύρα όπου στεκόταν στα δυο της πόδια. Είχε μακριά ουρά όπου την κουνούσε δυνατά δεξιά αριστερά, τα χέρια του πλάσματος είχαν φονικά νύχια σαν στιλέτα. Το κεφάλι του ήταν τεράστιο με μια γνάθο όπου προεξείχε πολύ από το πρόσωπο του όπου ήταν οπλισμένο με τεράστια δόντια όπου όλα ήταν κυνόδοντες. Τα μάτια του ήταν μεγάλα και οι κόγχες του ήταν όπως της γάτας.  Σκέφτηκα ότι κάποιος δαίμονας ήταν όπου είχε περάσει την είσοδο, ότι είχε σκοτώσει τους υπόλοιπους μοναχούς μέσα και τώρα είχε έρθει η σειρά μου. Αμέσως έπιασα τον ξύλινο σταυρό μου που είχα και κρεμότανε στον λαιμό μου μέσα από τα ράσα γονάτισα και άρχισα να προσεύχομαι στον σωτήρα μας. Τότε ο δαίμονας λύγησε τα πόδια του και έκανε να πηδήξει πάνω μου να με αποτελειώσει. Μα σχεδόν στο μισό μέτρο που έκανε να με σκοτώσει από το πουθενά μια μαύρη τεράστια σιλουέτα έπεσε πάνω του με μεγάλη δύναμη. Κυλιστήκανε μαζί στο χιόνι από την σύγκρουση κάμποσα μέτρα, όταν σταμάτησαν είδα ένα άλλο πλάσμα που δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου να σηκώνεται στα δυο του πόδια. Ο δαίμονας ήταν νεκρός, το κομμένο κεφάλι του ήταν εκεί όπου ξεκίνησε να κάνει το φονικό του άλμα και το υπόλοιπο σώμα του ήταν νεκρό στα πόδια του δεύτερου αλλόκοτου δαίμονα. Αυτός είχε ύψος τουλάχιστον 2.40 μα δεν έμοιαζε καθόλου με τον νεκρό δαίμονα ήταν σαν λύκος όπου στεκότανε στα δυο του πόδια με πλούσια χαίτη όπως του λιονταριού. Τα χέρια του και τα πόδια του ήταν σαν ανθρώπινα μόνο που ήταν οπλισμένα με θανατηφόρα νύχια. Το στόμα του είχε και αυτό θανατηφόρους τεράστιους κυνόδοντες όπου ακριβώς πίσω από αυτούς είχε άλλους δυο λίγο ποιο μικρούς από τους άλλους. Όλο του το σώμα ήταν μια γουνά. Παρόλα αυτά έδειχνε τους μυς που διέθετε καθαρά. Αμέσως μετά την δολοφονική του πράξη σήκωσε το κεφάλι του ψηλά στον ουρανό και έβγαλε ένα ουρλιαχτό όπου σχεδόν με ξεκούφανε, ήταν ακριβώς όμοιο με αυτό που είχα ακούσει πριν. Μόλις σταμάτησε τότε έγινε κάτι το οποίο δεν πίστευα ότι θα έβλεπα ποτέ μου. Αυτός ο όρθιος λύκος άρχισε να μεταμορφώνετε σε μια στιγμή μπροστά στα μάτια μου και έγινε ένας νέος άνθρωπος χωρίς φορά ρούχα γύρω στα είκοσι χρόνια. Έτρεξε αμέσως προς το μέρος μου και σε τέλεια ρουμάνικα μου είπε.

Μην με φοβάσαι ιερέα. Πρέπει να φύγεις από εδώ εσύ και οι υπόλοιποι γύρω στους δέκα Ντράγκινς μπορώ και μυρίζω να έρχονται προς τα εδώ.

Δεν πρόλαβα να συνέλθω από το σοκ που είχα πάθει και άκουγα αυτόν τον νέο να μου λέει αυτές τις ασυναρτησίες. Δεν πρόλαβα να του πω τίποτα και πίσω από αυτόν καθώς μου μιλούσε μια άλλη φιγούρα όπως αυτήν που είχε σκοτώσει έπεσε με θόρυβο μέσα στο χιόνι. Μέσα σε απειροελάχιστες στιγμές του χρόνου ο νεαρός αυτός μεταμορφώθηκε μπροστά μου κάνοντας την κίνηση του προς τα πίσω με χάρη ακροβάτη χτύπησε άτσαλα τον δεύτερο δαίμονα αφήνοντας τον και αυτόν νεκρό μέσα σε μια στιγμή. Ήθελα να φύγω όσο ποιο μακριά μπορούσα μα δεν το έκανα είχα παγώσει από τον φόβο. Αμέσως ο νεαρός όπου είχε μεταμορφωθεί πάλι σε λύκο που στεκότανε στα δυο του πόδια έκανε ένα άλμα από εκεί που ήταν και ερχόταν κατά πάνω μου με ταχύτητα εμβολής. Έκλεισα τα μάτια μου και περίμενα το τέλος, μα αντί αυτού ο νεαρός άνθρωπος – λύκος με έπιασε σφιχτά με το ένα του χέρι και άρχισε να κάνει τεράστια άλματα μέσα στον σκοτεινό χιονιά. Σε κάθε άλμα που έκανε είχα την ευκαιρία να κοιτάω προς τα πίσω, διέκρινα μέσα στον χιονιά πλάσματα όπως τους δαίμονες που είχε σκοτώσει να μας καταδιώκουν μανιωδώς με εξίσου αξιοθαύμαστα άλματα όπως έκανε ο άνθρωπος – λύκος που με είχε σώσει. Δεν πρέπει να είχαμε κάνει πάνω από 20 τεράστια άλματα όπου πρέπει να είχαμε διανύσει μια απόσταση τουλάχιστον εφτά με οχτώ χιλιόμετρα. Μπήκαμε στην τελευταία πτώση του σε ένα σπήλαιο, με κρατούσε ακόμη σφιχτά και άρχισε να τρέχει μέσα στο σπήλαιο αυτό. Πλέον κοιτούσα μπροστά μου όσο μπορούσα. Κάποια στιγμή το σπήλαιο τελείωνε και όλα έδειχναν ότι θα είχαμε μια βίαιη σύγκρουση στον τοίχο. Για λίγο πριν την σύγκρουση πίστεψα ότι θα σταματούσε ή με κάποιο τρόπο θα σκαρφάλωνε τον τοίχο. Μα αυτό δεν έγινε, έκλεισα τα μάτια την τελευταία στιγμή πριν την σύγκρουση, μα αντί για πόνο ένιωσα σαν να πέρασα μέσα από κάτι πηχτό σαν λάσπη. Προσπάθησα να ανοίξω τα μάτια μου μα δεν τα κατάφερα. Πρέπει όλο αυτό να κράτησε γύρω στα δυο λεπτά ίσως όμως και παραπάνω. Ξάφνου πλέον δεν ένοιωθα την λάσπη στο πρόσωπο μου , άνοιξα αμέσως τα μάτια μου. Με μια του κίνηση ο άνθρωπος – λύκος με άφησε κάτω απαλά και αμέσως μέσα σε μια στιγμή μεταμορφώθηκε σε άνθρωπο και πάλι. Το περίεργο ήταν ότι ήμουν σε ένα μέρος όπου ήταν μέρα και μάλιστα ο καιρός είχε καλοσύνη. Αμέσως προτού προλάβω να αφουγκραστώ και να θαυμάσω το τοπίο γύρω μου ο άνθρωπος αυτός άρχισε να μου μιλά χωρίς ρούχα και χωρίς καμία ντροπή που επιδείκνυέ τα γεννητικά του όργανα στην φύση.

<< Με λένε Κράκλτ και είμαι Λυκάωνας. Σε κάποια μέρη της γης μας αποκαλούν Λυκανθρώπους μα προτιμάμε την ονομασία Λυκάωνες. Αν και έχουμε σαφές διαταγές από τον Σαμάνο και ηγέτη όλων των φυλών των Λυκάωνων να μην εμπλεκόμαστε με τους ανθρώπους για οποιοδήποτε λόγο, εγώ θέλησα να σε σώσω από τους Ντράγκινς όπου είχαν βγει προς αναζήτηση τροφής. Η τροφή για τους Ντράγκινς είστε εσείς οι άνθρωποι εδώ και χιλιάδες χρόνια. Καλώς ήρθες λοιπόν ιερέα στα μέρη μας, βρίσκεσαι πλέον την Μέση Γη, θα πρέπει να σε πάω στην φυλή μου και να δικαιολογήσω την πράξη μου στον ηγέτη Σαμάνο μας αλλά και τον λόγο που σε έφερα εδώ μαζί μου >>.

Πραγματικά τα είχα χαμένα με όλα αυτά πίστευα ότι είναι μια δοκιμασία από τον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Κοίταξα τριγύρω σαν χαμένος, ήταν μέρα περίπου μεσημέρι το τοπίο ήταν τελείως διαφορετικό από το δικό  μας. Υπήρχαν τεράστια πεύκα τα οποία είχαν μια μικρή παραλλαγή από τα δικά μας. Ήταν τόσο μεγάλα σαν αιωνόβια πλατάνια. Όλη η φύση ήταν διαφορετική. Δεν πρόλαβα να πω κάτι, μεταμορφώθηκε ξανά σε άνθρωπο -λύκο με βούτηξε για μια άλλη φορά και με απίστευτη ταχύτητα που κόντεψα να χάσω τις αισθήσεις μου άρχισε να τρέχει και να κάνει άλματα μέσα στο δάσος. Μετά από κάμποσα λεπτά και αφού είχαμε διανύσει κάμποσα χιλιόμετρα σταματήσαμε έξω από ένα τεράστιο χωριό όπου υπήρχε ένας φράχτης τεράστιος που το προστάτευε. Στην πύλη υπήρχαν άλλοι δυο άνθρωποι- λύκοι όπου φαινόταν ότι ήταν φρουροί. Για μια ακόμα φορά μεταμορφώθηκε και μου είπε.

<< Περίμενε εδώ ιερέα πάω να αναγγείλω ότι υπάρχει άνθρωπος στα μέρη μας. Δεν πρόκειτε κανείς να σου κάνει κακό αλλά μην φύγεις από εδώ >>.

Πράγματι κάθισα χάμω σαν χαμένος και άρχισα να προσεύχομαι στον Σωτήρα μας να με φωτίσει με την θεία του χάρη. Δυστυχώς όμως δεν έγινε τίποτα. Μετά από κάμποση ώρα ακούστηκε μια πολύ άγρια φωνή και ένα είδος τύμπανου να παίζει. Από την πύλη του χωριού πετάχτηκε ένας αγριεμένος άνθρωπος – λύκος όπου βαστούσε ένα είδος ροπάλου –ακόντιο στα χέρια του. Έτρεξε με όλη του την δύναμη και σταμάτησε απότομα μπροστά μου ξεκινώντας έναν αλλόκοτο χορό και κάνοντας κινήσεις με αυτό που βαστούσε στα χέρια του πάνω από το κεφάλι μου, δίπλα, από κάτω, αλλά και στα παΐδια μου. Το βλέμμα του ήταν αλλόκοτο κοιτούσε μια αριστερά και μια δεξιά τελείως αγριεμένα αλλά και σαν σχιζοφρενής. Κάθε τόσο ακουγότανε από τα ακαταλαβίστικα λόγια του μια λέξη που την τόνιζε πολλές φορές ΧΟΟΟΥΤΣ- ΕΕΕΕ. Κάθε φορά που έλεγε αυτήν την φράση άνοιγε τα τεράστια σαγόνια του έβγαζε την γλώσσα του έξω και με κοίταζε σαν τρελός γρυλίζοντας. Έκανε πεταχτά βήματα προς τα πίσω και ξανά μπροστά με συνδυασμό αλλόκοτων κινήσεων αλλά και επιδείξεων ώσπου κάποια στιγμή μετά από κάμποση ώρα έκανε μια γραμμή στο χώμα με το ρόπαλο – ακόντιο του και πίσω από την πλάτη του έβγαλε ένα κλαρί μικρό πεύκου όπου ήταν ανθισμένο. Και με την γλώσσα του έξω και το τρελό αυτό βλέμμα που είχε με παρότρυνε να πάρω το κλαρί αυτό. Τότε ακούστηκε μια γνώριμη φωνή, ήταν ο άνθρωπος –λύκος που με είχε σώσει από τα δαιμόνια.

<< Πάρε το κλαρί ιερέα. Τα λόγια του μαχητή μας λένε τα εξής που σου λέει τόση ώρα. Καλώς ήρθες προδότη άνθρωπε στην Μέση Γη και στην χώρα των Λυκάωνων. Η φιλοξενία μας θα είναι απλή μα καλή. Αν κάνεις κάτι το οποίο θα προσβάλεις την φυλή μας ή τον σαμάνο πνευματικό ηγέτη μας θα πεθάνεις. Αν δεν τηρείς αυτά που θα σου πούμε θα πεθάνεις. Αν κοιτάξεις τις γυναίκες μας θα πεθάνεις. Αν πειράξεις τα παιδιά μας θα πεθάνεις. Πάρε λοιπόν το κλαρί αυτό και σε καλωσορίζουμε σε ένα από τα χωριά της χώρας μας. Ευλογημένο το όνομα του << ΜΑΝ –Η- ΤΟΥ >> .

Έκανα να σκύψω να το μαζέψω και μαζί με εμένα ο μαχητής άνθρωπος – λύκος έσκυψε και εκείνος σιγά σιγά βγάζοντας περίεργα γρυλλίσματα. Το ίδιο έγινε και καθώς σηκωνόμουν σιγά σιγά. Μόλις σηκώθηκα ο μαχητής άνθρωπος – λύκος έκανε πάλι κάποιες αλλόκοτες κινήσεις και ύστερα ηρέμησε. Μετά από αυτό ακούστηκαν γυναικείες φωνές αλλά και παιδιών χαρούμενες. Αμέσως από την πύλη του χωριού εμφανίστηκαν γυναίκες και παιδιά χωρίς ρούχα που ήρθαν σε εμένα και με πήραν μέσα στο χωριό.

Με δέχτηκαν λες και ήμουνα δικός τους, λες και έμενα χρόνια μαζί τους. Με οδήγησαν σε μια καλύβα και μου έφεραν του κόσμου τα αγαθά. Μου είπαν να περιμένω εκεί μέχρι να με φωνάξουν. Δεν είχα όρεξη να φάω, κάθισα και προσευχόμουνα ώρες για την λύτρωση της αμαρτωλής ψυχής μου. Χωρίς να το καταλάβω με πήρε ο ύπνος και κοιμήθηκα για τα καλά διότι όταν ξύπνησα από την αναμπουμπούλα που γινότανε στο χωριό ότι είχε ξημερώσει. Άνοιξα την πόρτα της καλύβας και γω να δω τι γινότανε μα ο σκοπός που μου είχαν αφήσει να με φυλάει πολύ ευγενικά μου ζήτησε να κλείσω την πόρτα μέχρι να με φωνάξουν. Πράγματι δεν πέρασε πολύ ώρα και ήρθε ο γνώριμος πλέον άνθρωπος – λύκος με ανθρώπινη μορφή και μου είπε ότι ο Πνευματικός Ηγέτης ο Σαμάνος όλων των Λυκάωνων είχε έρθει στο χωριό τους να τον γνωρίσει. Μετά από λίγο ήμουνα έξω από μια μεγάλη καλύβα έξω από την καλύβα αυτή ήταν παραταγμένοι περιμετρικά της καλύβας αυτής πενήντα άνθρωποι – λύκοι με την μορφή του θηρίου. Δεν κοίταζαν προς την καλύβα αλλά προς την άλλη μεριά. Γύρισε ο Κράκλτ και μου είπε ότι αυτή είναι η επίλεκτη φρουρά του Σαμάνου. Μου είπε ότι είναι η ποιο φονική φρουρά που υπήρξε σε όλη την γη ποτέ. Μόλις μα δόθηκε η άδεια μπήκαμε στην μεγάλη καλύβα. Ήταν απλοϊκή και στο κέντρο της είχε μια φωτιά όπου έκαιγε σιγανά. Μπροστά από την καλύβα σε ένα ωραίο σκαλισμένο κορμό καθότανε ένας άνδρας όπου ήταν και αυτός τελείως γυμνός χωρίς να ντρέπεται για τα γυμνά του μέρη. Αμέσως ο Κράκλτ γονάτισε και του είπε.

<< Ο μέγα Σαμάνε και ηγέτη μας, ήρθε ο Μαν-η-Του να σου δίνει αιώνια ζωή. Έκανα ακριβώς αυτό που μου ζήτησες, η διαταγή σου εξετελέσθει μα στον γυρισμό μύρισα έντεκα Ντράγκινς στην επιφάνεια. Κατάλαβα ότι είχαν πάρει τα χνάρια μου, σταμάτησα να τους αντιμετωπίσω μα εκείνη την ώρα αυτός ο άνθρωπος βγήκε από το σπίτι που πιστεύουν ότι κατοικεί ο Χριστός όπως μας έχεις πει και χωρίς να το θέλει έπεσε επάνω σε έναν από τους Ντράγκινς. Έπρεπε να επέμβω για να σώσω τον άνθρωπο αυτό όπου τυχαίνει να είναι ιερέας για τους ανθρώπους. Πάλεψα με τους δυο όπου και τους χάλασα αλλά αν καθόμουνα να χαλάσω και τους υπόλοιπους ήμουν σίγουρος ότι ο άνθρωπος θα είχε χαλαστεί. Έτσι αποφάσισα να τον πάρω μαζί μου και να τον φέρω εδώ από τους διώκτες μας, συχώραγε για αυτό ω Μέγα Σαμάνε και Ηγέτη μας, πίστεψα ότι ήταν ότι καλύτερο να κάνω για να σώσω την ζωή αυτού του ανθρώπου >>.

Τότε ο Σαμάνος άνθρωπος – λύκος γύρισε και του είπε.

<< Τους νόμους τους ξέρεις πολύ καλά. Έχω πει πολλές φορές να μην ανακατεύεστε με τους ανθρώπους και να μην τους βοηθάτε σε τίποτα. Είναι προδοτικός λαός, μας πρόδωσαν πριν χιλιάδες χρόνια και θα το ξανακάνουν με την πρώτη ευκαιρία. Όμως αυτήν την φορά έπραξες πολύ σωστά και πολύ γενναία. Καλιά έκανες και έφερες τον άνθρωπο -ιερέα εδώ και του έσωσες την ζωή. Έτσι ο άνθρωπος -ιερέας από σήμερα και για όσο καιρό κάτσει μαζί μας θα είναι επίσημος καλεσμένος. Τώρα θα ήθελα να μιλήσω μαζί του εκτός από τον άνθρωπο ιερέα να βγείτε όλοι οι άλλοι έξω >>.

Χωρίς δεύτερη κουβέντα όσοι ήταν μέσα στην καλύβα αμέσως βγήκανε έξω. Έμεινα εγώ και ο Σαμάνος. Τότε γύρισε και μου είπε.

<< Μην με φοβάσε άνθρωπε, δεν πρόκειτε να σου κάνω κακό, έλα κάτσε δίπλα μου να τα πούμε >>.

Γεμάτος φόβο κάθισα δίπλα του και άρχισε να μου λέει.

<< Άνθρωπε τις επιφανείας είμαστε και οι δυο όντα του θεού. Με την μόνη διαφορά ότι έχουν διαφορετικά ονόματα. Σε αυτό όμως που θα εκπλαγείς είναι ότι πιστεύουμε και στον Χριστό. Δεν τον πιστεύουμε ως κεντρική θεότητα μα σαν δεύτερη. Για εμάς ο Παν Δημιουργός είναι ο Μαν – Η – Του που έφτιαξε τα πάντα στο σύμπαν τον Χριστό τον πιστεύουμε σαν απεσταλμένο του στην γη. Προτού αρχίσεις να μου κάνεις ερωτήσεις θα σου πω ότι όταν σταυρώθηκε ο Χριστός υπήρξε στην σταύρωση ο αρχαίος Σαμάνος των Λυκάωνων ονόματι Ικρλέρχτ και είδε με τα μάτια του την θανάτωση του. Μπορεί να σου φαίνεται απίστευτο αυτό που σου λέω μα άμα κάποιος σου έλεγε εχθές ότι υπάρχουν Λυκάωνες και ότι υπάρχει ζωή στην Μέση Γη θα το πίστευες, όχι; Οπότε λοιπόν γιατί να μην πιστέψεις αυτό που μόλις σου είπα. Δεν είμαστε τα μοναδικά όντα που ανήκουμε στα ανθρωποειδή ( όντα τα οποία έχουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά ) υπάρχουν και άλλα τα οποία μένουν στην επιφάνεια μαζί με τους ανθρώπους και άλλα τα οποία μένουν στην Μέση Γη. Εμείς οι Λυκάωνες δεν είμαστε από την γη, έχουμε έρθει από πολύ μακριά, από μια γωνία του σύμπαντος που και να σου πω το όνομα δεν θα σου χρησιμέψει σε κάτι. Οι πρώτοι που ήρθαν ήταν ο Πατέρας και η Μητέρα όπου ξεκίνησαν μετά από κάποια χρόνια την διαδικασία της τεκνοποίησης. Μα όσους Λυκάωνες και να κάνανε κατά έναν περίεργο τρόπο κανείς από τους απογόνους τους δεν μπορούσε να τεκνοποιήσει. Έτσι στραφήκαμε στους ανθρώπους όπου με επιτυχία ζευγαρώνουμε και τεκνοποιούμε. Κάποιοι από τους ανθρώπους μαθαίνουν ποιοι είμαστε και κάποιους από αυτούς αλλάζουν και γίνονται Λυκάωνες όπου είναι και τιμή μας. Αυτό που μας νοιάζει είναι να διαιωνιστεί το είδος μας διότι είμαστε λίγοι και έχουμε χάσει πολλούς στις μάχες με τους Ντράγκινς. Οι Ντράγκινς είναι οι δαίμονες που λες εσύ σαν και αυτούς που σου επιτέθηκαν έξω από τον οίκο του Χριστού. Μην νομίζεις ότι δεν υπάρχουν και άλλα εχθρικά όντα μα αυτοί είναι οι χειρότεροι και σχεδόν ισάξιοι στην μάχη με εμάς. Ούτε αυτοί είναι γήινοι μα είναι από τους πρώτους που εγκαταστάθηκαν στην γη μαζί με τους ανθρώπους, μα και είναι οι υπαίτιοι για την καταστροφή κάποιων πιο αρχαίων οργανισμών της γης για να μπορέσουν να ζήσουν αυτοί. Αυτοί βρήκαν τα μηχανήματα των αρχαίγονων παλαιών θεών και μπόρεσαν και έφτιαξαν από αυτά κάποιες μηχανογέννητα όντα όπου τους υπηρετούν….. >>

Ένας πολύ παράξενος ήχος ο οποίος θύμιζε κυνηγητικό κέρας ακούστηκε, ήταν πολύ χονδρός και πολύ ποιο δυνατός. Αυτός ο ήχος ακούστηκε σε όλη την περιοχή και έκανε τον Σαμάνο να διακόψει την συζήτηση του, αμέσως μπήκαν μέσα στην καλύβα δυο από τους επίλεκτους του και στην γλώσσα τους με βραχνή φωνή σαν να γρύλιζαν γονάτισαν μπροστά του και του είπαν την εξής λέξη. Δεν ξέρω αν την μεταφέρω σωστά ή όχι αλλά εγώ θα την αναφέρω όπως την θυμάμαι.

<< KNTΡΑΓΚΡΙΝΓΚΣ – ΚΝΤΡΑΓΚΡΙΝΚΣ >>.

Τους έγνεψε με το δεξί του χέρι και αμέσως βγήκανε από την καλύβα. Τότε ο Σαμάνος γύρισε και μου είπε.

<<  Οι Ντράγκινς στέλνουν αγγελιοφόρο κάτσε εκεί που είσαι και μην κινήσε ότι και να δεις ότι και να ακούσεις >>.

Αμέσως μεταμορφώθηκε σε άνθρωπο -λύκο με την μόνη διαφορά αυτός διέφερε σε χρωματισμό στην γούνα του. Είχε ύψος 2.40 και η χαίτη του που ήταν πλούσια σαν λιονταριού είχε χρώμα ασημί όπου πήγαινε γύρω από την πλάτη του και κατέληγε μέχρι την μέση του όλο το άλλο σώμα του είχε ένα χρώμα κοκκινωπό προς το καφέ. Ο Σαμάνος μα και οι υπόλοιποι άνθρωποι- λύκοι είχαν πολύ γυμνασμένα σώματα παρόλο που καλύπτονταν από τρίχες. Θύμιζαν σώματα αρχαίων Ελληνικών αγαλμάτων. Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα της καλύβας και μπήκαν τέσσερεις άνθρωποι -λύκοι στην μέση ήταν ένας δαίμονας σαν και αυτόν που ήταν έξω από την εκκλησία του σωτήρα μας. Μόλις με είδε αφηνίασε. Είχε σχεδόν το ίδιο ύψος με τους ανθρώπους –λύκους  ήταν γεμάτο φολίδες και απίστευτα άσχημος ήταν σαν να είχε υπάρξει ένα είδος σαύρας με κροκόδειλο μαζί που να περπατούσε στα δυο πόδια. Στην πλάτη του είχε δυο πολύ κοφτερά τσεκούρια τα οποία τα είχε κρεμασμένα ανάποδα με τις λεπίδες προς τα κάτω. Αμέσως ο Σαμάνος σε άγριο τόνο άρχισε να του μιλά. Μιλάγανε μια γλώσσα που θύμιζε βόρεια όπως πέρα της Πρωσίας. Πολλές φορές αυτός ο φοβερός δαίμονας με έδειχνε και του γυάλιζε το μάτι, ή έτσι το έβλεπα εγώ. Κάποια στιγμή η συζήτηση τελείωσε και ο δαίμονας έφυγε όπως είχε έρθει. Έμεινα ξανά εγώ και ο Σαμάνος στην καλύβα, δεν μεταμορφώθηκε σε άνθρωπο παρά στεκόταν εκεί και με κοίταζε…. Και με κοίταζε….. όχι απειλητικά, μα προβληματισμένος. Μόλις του μίλησα αμέσως μεταμορφώθηκε σε άνθρωπο και μου είπε.

<< Άνθρωπε της πάνω γης, αυτός ο Ντράγκινς μου έστειλε μαντάτα από τον αρχηγό του να σε παραδώσω αμέσως σε αυτούς. Αν δεν το κάνω δεν θα διστάσουν να επιτεθούν στο χωριό αυτό και δεν θα αφήσουν κανέναν ζωντανό. Σε θέλουν για φαγητό τους αλλά και για να δικαστείς από αυτούς για τους Ντράγκινς που χαθήκανε στην επιφάνεια της γης. Βέβαια αυτό είναι μια φτηνή δικαιολογία για να σε δώσω σε αυτά τα αιμοδιψή κτήνοι. Το λογικό θα ήταν να σε παραδώσω σε αυτούς μα έτσι θα ήταν σαν να εκτελούσα τις διαταγές τους πράγμα το οποίο δεν μου αρέσει καθόλου διότι είμαστε όντα τα οποία δεν δεχόμαστε εντολές. Επίσης οι Ντράγκινς εδώ και χιλιετηρίδες είναι ορκισμένοι εχθροί μας οπότε κανένας Σαμάνος πριν από εμένα δεν τους έκανε την χάρη οπότε ούτε και γω θα τους την κάνω >>.

Αμέσως φώναξε δυνατά μια λέξη που μοιάζει με αυτήν << ΚΡΑΛΡΕΚΛΡ >>, αμέσως ένας από τους επίλεκτους φρουρούς του μπήκε μέσα και του είπε στην γλώσσα μου που μιλάγαμε μέχρι τώρα.

<< Το χωριό αριθμεί 50 αρσενικούς και 50 εσείς η φρουρά μου αν χρειαστεί θα αντισταθούμε στους Ντράγκινς. Στείλε μου την αρχηγό του χωριού τώρα >>.

Μέχρι να έρθει η αρχηγός του χωριού τον ρώτησα πως ήξερε να μιλά Ρουμάνικα αλλά και πως οι φρουροί του ήξεραν την γλώσσα μου, εκείνος χαμογελώντας μου απάντησε.

<< Φίλε μου ιερέα, μιλάμε σχεδόν όλες τις ανθρώπινες γλώσσες της επιφανείας, μα αυτή που είναι η μητρική μας γλώσσα της γης είναι τα Ελληνικά αρχαία και σύγχρονα. Αυτό γιατί το πρώτο μέρος όπου ήρθε από το βαθύ σύμπαν ο Πατέρας και η Μητέρα ήταν η Ελλάδα, στην Αρκαδία ξεκίνησαν όλα, προτού εμφανιστεί η σελήνη στον ορίζοντα >>.

Μας διέκοψαν ανοίγοντας την πόρτα, μια πολύ όμορφη γυναίκα μπήκε στην μεγάλη καλύβα. Ήταν γυμνή, η δεξιά πλευρά του σώματος της από τον ώμο της μέχρι τον αστράγαλο της είχε περίτεχνα τατουάζ κάτι που θύμισε τις ιστορίες για Πίκτες που μας είχε διηγηθεί ένας καλόγηρος που είχε ακούσει ότι υπήρχαν στην Νήσο Βρητανία. Γονάτισε μπροστά στο Σαμάνο χωρίς να τον κοιτά. Ο Σαμάνος άρχισε αμέσως να της μιλά και πάλι στην γλώσσα μου, ήταν ξεκάθαρο ότι ήθελε να καταλαβαίνω όλα όσα έλεγε.

<< Αυτοί οι καταραμένοι Ντράγκινς από την σπορά του Άραλου θέλουν αυτόν τον άνθρωπο όπου είναι υπό την προστασία μας. Να δοθεί σε αυτούς τους γελοίους της Μέσης Γης η εξής απάντηση. >>

<< Ανώριμοι κανίβαλοι του ίδιου σας του είδους η απάντηση μου θα είναι σύντομη. Αν θέλετε τον άνθρωπο θα πρέπει να πολεμήσετε για να τον πάρετε. Βέβαια αυτό που σας λέω ίσως είναι δύσκολο διότι είστε ένα τσούρμο από χιλιάδες δειλούς και είμαι σίγουρος ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κάνετε τίποτα. Φτύνω τα πιστεύω σας και καταριέμαι τον Άραλου από όπου και προέρχεστε, είμαστε εκατό ένας Λυκάωνες και ένας άνθρωπος ιερέας να ευλογεί την μάχη που θα γίνει τρισάθλιοι βρομόχνωτοι από τον Άραλου. Αν καταφέρετε και μας χαλάσετε όλους θα πάρετε τον άνθρωπο ιερέα αλλά και εφόσον έχετε χαλάσει και εμένα θα διεκδικήσετε και τον τίτλο της γης των Λυκάωνων. Φτύνω την διαταγή του αρχηγού σας και εύχομαι ο Μαν – Η – Του να ευχαριστηθεί από την μάχη που θα του προσφέρουμε >>.

Αμέσως η γυναίκα που ήταν γονατιστή έγνεψε το κεφάλι της προς τα κάτω, έκανε δυο βήματα προς τα πίσω και έφυγε από την καλύβα τρέχοντας. Αμέσως ο Σαμάνος φώναξε μέσα στην καλύβα δυο από τους επίλεκτους του και τους είπε.

<< Αδέλφια μου, ετοιμαστείτε για πόλεμο. Θα χαλάσουμε πολλούς Ντράγκινς σήμερα. Να φύγουν τα γυναικόπαιδα και οι γοερότεροι από το χωριό τώρα αμέσως. Και να φύγει αγγελιοφόρος να πάει στο παλάτι και να πει τα εξής >>.

<< Είμαστε εκατό ένας και ένας άνθρωπος ιερέας, θα δώσουμε την υπέρτατη μάχη στο Λόκρολκ. Λυκάωνες ίσως ο Σαμάνος σας πέσει ηρωικά σε αυτήν την μάχη μαζί με τους υπόλοιπους και με έναν άνθρωπο παρέα. Σκεφτείτε τις οικογένειες σας και την χώρας σας. Πολεμήστε μόνο για αυτά. Εύχομαι γενναίοι μου να πέσω στην μάχη ηρωικά για να λυσσάξετε όπως σας αξίζει και να ξεκάνετε τους λεχρίτες του Άραλου. Σας εύχομαι μακροζωία και ειρήνη ο Σαμάνος σας >>.

Με το που βγήκαν οι φρουροί του έξω από την καλύβα ένας πανικός επικράτησε στο χωριό όπου σιγά σιγά έσβηνε. Τα γυναικόπαιδα και οι γοερότεροι ξεκίνησαν να φύγουν από το χωριό. Τότε ο Σαμάνος μου είπε.

<< Άνθρωπε ιερέα  θα έρθεις μαζί μας και θα κοιτάς την μάχη. Θα προσεύχεσαι στο Χριστό για εμάς να μας δώσει δύναμη. Όπου και να σε αφήσουμε θα σε βρουν, θα φροντίσω αν χάσουμε να μην σε πιάσουν ζωντανό είναι το μόνο που μπορώ να κάνω για σένα. Να σου δώσω έναν καθαρό και γρήγορο θάνατο χωρίς να πονέσεις καθόλου >>.

Δεν πρόλαβα να του απαντήσω μεταμορφώθηκε και πάλι και με πήρε από το χέρι και βγήκαμε έξω από την καλύβα. Το χωριό ήταν έρημο μπροστά μας στεκόντουσαν οι πενήντα του επίλεκτοι και πίσω από αυτούς οι πενήντα χωρικοί. Ήταν όλοι αλλαγμένοι σε ανθρώπους -λύκους. Τότε ακούστηκε από μακριά μέγα οχλαγωγία και τύμπανα πολέμου. Όλοι οι Λυκάωνες μαζί και ο Σαμάνος αφουγκράστηκαν για λίγο και μετά από λίγο άρχισαν να ουρλιάζουν όπως οι λύκοι. Τα ουρλιαχτά τους πόνεσαν τα αυτιά μου μα και κάλυψαν τον θόρυβο που ερχόντουσαν από μακριά.. αμέσως ο Σαμάνος με πέταξε σαν σακί από πατάτες στον πρώτο του επίλεκτο όπου με έπιασε ευγενικά και με έβαλε κάτω από την μασχάλη του. Αμέσως ο Σαμάνος έκανε ένα μεγάλο άλμα πάνω από όλους και άρχισε να τρέχει από εκεί που ερχόταν ο θόρυβος. Το ίδιο πράγμα έκαναν όλοι και τον ακολούθησαν μαζί με εμένα. Ύστερα από λίγο βρισκόμασταν μπροστά σε μια τεράστια καταπράσινη πεδιάδα.

Μπροστά στα τετρακόσια μέτρα υπήρχε ένα ποτάμι, φαινότανε να ήταν ρηχό. Μετά τα τριακόσια μέτρα από την πέρα όχθη του ποταμού δεξιά και αριστερά όπου έφταναν τα μάτια μου υπήρχαν δαίμονες σαύρες παρατεταγμένοι. Χριστέ μου …….ήταν χιλιάδες. Σταματήσαμε σε ένα μικρό λόφο όπου δεν είχε ύψος πάνω από είκοσι μέτρα, είχε πλάτος γύρω στα πενήντα μέτρα χωρίς δένδρα λες και ήταν μια φυσική εξέδρα ειδικά για την περίπτωση. Σίγουρα μας είχαν δει οι δαίμονες και το μόνο που έκαναν είναι να χτυπάνε τα όπλα τους αναμεταξύ τους, να βγάζουν κραυγές και να κουνάνε τα κεφάλια τους πέρα δώθε. Είμασταν όλοι παρατεταγμένοι έτσι ώστε να βλέπουμε τον εχθρό, είχα πράγματι απογοητευτεί, κάθισα λίγο ποιο πέρα γονατιστός και άρχισα να προσεύχομαι. Μα τότε ο Σαμάνος με σταμάτησε και μου είπε σαν άνθρωπος – λύκος με πολύ βραχνή φωνή.

<< Όχι ακόμα ιερέα. Θα σου πω πότε. Ελπίζω ο Μαν – Η – Του να ακούσει τις προσευχές μου και ελπίζω και ο Χριστός να ακούσει τις δικές σου >>.

Σταμάτησε για μια στιγμή και με κοίταξε έντονα χαμογελώντας σαρκαστικά με αυτά τα κατακίτρινα μάτια του. Τότε ξαφνικά οι κόρες του μίκρυναν και μου είπε.

<< Αν τυχόν δεν ακούσουν τις προσευχές τότε να πάνε να πνιγούνε και δυο. Προτού κλίσω τα μάτια μου θα έχω στείλει πολλούς εκεί πάνω…ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ >>.
Έμεινα έκπληκτος από την βλαστήμια που ξεστόμισε. Μα τον είχε συνεπάρει ήδη το μεθύσι της μάχης. Έμεινα γονατιστός έτοιμος να ξεκινήσω την προσεχή μου μήπως και ο Χριστός μας λυπότανε. Πήγε στην μέση από όλους τους μαχητές και κάθισε μπροστά τους μα πριν προλάβει να τους πει κάτι από την πλευρά των δαιμόνων άρχισε μια αναμπουμπούλα στο κέντρο της όπου στην αρχή δεν καταλάβαινα τι γινότανε ώσπου είδα…. Χριστέ μου…. Σώσε μας. Παρόλο που ήμουνα μακριά έβλεπα χέρια δαιμόνων να πετάγονται στον αέρα κομμένα με το να κρατάνε όπλα, είδα και κανά δυο κεφάλια να πετάγονται κομμένα. Κάτι τους χτυπούσε στο κέντρο αλύπητα μα δεν έβλεπα τι ήταν. Το κέντρο των δαιμόνων όλο και έκλεινε και ποιο πολύ και όλο και ποιο πολύ αίμα και σάρκα από τους δαίμονες πεταγόταν στον αέρα. Ένα λουτρό αίματος είχε ξεκινήσει στην κυριολεξία της λέξεως, κάτι χτυπούσε τόσο αλύπητα τους δαίμονες που δεν μπορούσαν να τον κάνουν να πάψει να τους χαλάει και όλο και ποιο πολλοί δαίμονες πήγαιναν στο κέντρο όπου γινότανε η σφαγή. Και τότε είδα….. το είδα Χριστέ μου. Ένας άνθρωπος – λύκος πετάχτηκε στον αέρα κάνοντας ένα ακροβατικό σάλτο ακριβώς κάθετα στον αέρα. Πρέπει να κάνε ένα άλμα γύρω στα σαράντα μέτρα ύψος , μαζί με αυτόν  καμιά δεκαριά δαίμονες – σαύρες έκαναν και αυτή κάθετο άλμα προς τα πάνω. Άλλοι με προτεταμένα τα σπαθιά τους  και τους διπέλεκες τους και άλλοι με τα νύχια τους και ανοιχτό το στόμα τους προσπαθώντας να γραπώσουν τον άνθρωπο – λύκο όπου είχε ήδη φτάσει στα μισά της πορείας του. Καθώς έφτασε μέχρι εκεί που ήθελε διαπίστωσα ότι πρόκειτε για τον σωτήρα μου τον Κράκλτ.

Σηκώθηκα στα πόδια μου να δω καλύτερα. Μα καθώς είχε αρχίσει την πτώση του πετσόκοβε τους δαίμονες – σαύρες στον αέρα ως η τέλεια φονική μηχανή. Τα χέρια και τα πόδια από τους δύσμοιρους δαίμονες διασκορπίζονταν στον αέρα καθώς εκείνοι ακόμα ανέβαιναν για να τον γραπώσουν. Στο τελευταίο θύμα του δίπλωσε τα πόδια τους στο στέρνο του με προτεταμένα τα χέρια του μπροστά. Τα χέρια του έπιασαν τον δαίμονα στον αέρα από τους ώμους όπου τα φονικά του νύχια διέλυσαν τις κλείδες τους σαν σπιρτόξυλα κατακρεουργίζοντας τον βάναυσα. Αμέσως μετά έχωσε τα πόδια του στο στέρνο του δαίμονα και δίνοντας μια τον έσκισε στην μέση, μια πλημύρα αίματος γένηκε όπου φάνηκε όσο μακριά και αν ήμουν. Κάνοντας όμως αυτήν την κίνηση ξανά έδωσε ώθηση στον εαυτό του για να ανέβει περίπου άλλα δέκα μέτρα ύψος κάνοντας μια καταπληκτική ακροβατική τούμπα ώσπου ευθυγραμμίστηκε ευθεία στον αέρα, αμέσως έπεσε κατακόρυφα όπως ένα γεράκι με ανοιχτό το φονικό στόμα του και τα χέρια του που ήταν βαμμένα μέχρι το στήθος του με αίμα από τους δαίμονες προτεταμένα και αυτά με τα φονικά του νύχια. Μα αυτήν την φορά πάνω από πενήντα δαίμονες είχαν κάνει και αυτοί άλμα για να τον φτάσουν. Καθώς πλησίασε τους πέντε πρώτους το μόνο που έβλεπες ήταν αίμα και σάρκες όπως χέρια, πόδια, κεφάλια και εντόσθια να πετάγονται στον αέρα μέσα από ένα λουτρό αίματος όπου είχε βαφτεί πλέον ολόκληρος καθώς έκανε την επίθεση του. Μα κάποια στιγμή ένας διπέλεκας ενός δαίμονα βρήκε τον στόχο του και το κεφάλι του Κράκλτ αποκολλήθηκε από την θέση του και το σώμα του έπεφτε σαν ένα νεκρό πουλί που πέφτει από τον ουρανό. Γονάτισα και αμέσως προσευχήθηκα στον σωτήρα μας. Όχι για έμενα, ούτε για τους ανθρώπους – λύκους που ήταν δίπλα μου μα για τον Κράκλτ που μου είχε σώσει την ζωή και το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να προσευχηθώ. Ήταν ο  αγγελιοφόρος που είχε στείλει ο Σαμάνος για να δώσει την απάντηση στους δαίμονες – σαύρες ήταν ο φουκαράς ο Κράκλτ μα προτού προλάβει να χάσει την ζωή του φάνηκε ότι είχε χαλάσει πάνω από εξήντα δαίμονες – σαύρες. Πολέμησε γενναία…. Αμέσως μετά τον χαμό του συντρόφου τους όλοι οι άνθρωποι -λύκοι μαζί και ο Σαμάνος άρχιζαν να ουρλιάζουν. Αν και ήταν δυνατά τα ουρλιαχτά τους δεν ήταν ουρλιαχτά οργής μα πόνου. Η χροιά του ήχου από τα ουρλιαχτά είχε κάτι το λυπηρό που μου σπάραξε την καρδιά. Οι δαίμονες -σαύρες καθόντουσαν εκεί πέρα ασάλευτοι και παρακολουθούσαν το τι γινότανε εδώ σε εμάς. Και τότε όλα άρχισαν από την πλευρά των ανθρώπων – λύκων.

Ο Σαμάνος σήκωσε τα χέρια του στον αέρα, σήκωσε το κεφάλι του και έβγαλε ένα ουρλιαχτό που έκανε τα αυτιά μου να θέλουν να σπάσουν από πόνο. Αμέσως μετά αυτό το ουρλιαχτό οι άνθρωποι -λύκοι που ήταν πίσω του παρατάχτηκαν σε μια ευθεία γραμμή. Ο ένας στεκόταν όρθιος, ο άλλος σε θέση σκαμνάκι, ο αμέσως επόμενος όρθιος και ο αμέσως επόμενος πάλι σε θέση σκαμνάκι, αυτό έγινε μέχρι και τον τελευταίο. Αμέσως μετά άρχισαν όλοι μαζί και ο Σαμάνος να φωνάζουν δυνατά χτυπώντας τα στήθη τους όπως οι άγριοι γορίλες.

<< ΧΟΟΟΥΤΣ-ΕΕΕΕ ΧΟΟΟΥΤΣ-ΕΕΕΕ >>  << ΧΟΟΟΥΤΣ-ΑΑΑΑ ΧΟΟΟΥΤΣ-ΑΑΑΑ >>

Αμέσως άρχισαν έναν παράφρονο χορό όπου όλοι είχαν τις ίδιες κινήσεις στα χέρια και στα πόδια ακόμα και στους βηματισμούς που κάνανε όπου ήταν λίγοι τα πρόσωπα τους όμως ήταν αυτά που θα τρόμαζαν και τον ίδιο τον διάβολο. Έλεγαν κάποια λόγια στην γλώσσα τους μα καθώς το έκαναν αυτό το βλέμμα τους ήταν λυσσαλέο. Κοίταγαν δεξιά και αριστερά σαν παράφρονες που είχαν βγει από κάποιο τρελοκομείο. Πέταγαν την γλώσσα τους έξω όσο ποιο πολύ μπορούσε ο καθένας. Κάθε τόσο από έναν ή και πέντε μαζί άκουγα την λέξη << ΧΟΟΟΥΤΣ-ΕΕΕΕ >> από κάποιους άλλους άκουγα κραυγές όπως κάνουν κάποια αγρίμια στα δάση. Όλα αυτά με το συνδυασμό των κινήσεων τους όπου χτύπαγαν δυνατά τα στήθη τους και τα γόνατα τους ήταν ένα τρομαχτικό θέαμα για όποιον το έβλεπε και πόσο μάλλον τον εχθρό. Μετά από δέκα λεπτά ξέφρενου και παράφρονου χορού ξαφνικά σταμάτησαν όλοι βγάζοντας μια κραυγή με μιας << ΧΟΟΟΥΤΣ-ΕΕΕΕ-ΑΑΑΑ >> και βγάζοντας ο καθένας όσο ποιο πολύ μπορούσε την γλώσσα του έξω σαν να τους κορόιδευαν,  ο κάθε άνθρωπος -λύκος είχε ένα παράφρον βλέμμα τόσο τρομαχτικό που πράγματι με έκανε να τρέμω από τον φόβο. Έδειχνα σαν να τα είχαν χαμένα, σαν να είχε σαλέψει το μυαλό τους, λες και πράγματι η κόλαση όλη είχε μπει μέσα τους. Η χαίτη τους ήταν τόσο ανατριχιασμένη που τους έκανε ακόμα ποιο τρομαχτικούς στην όψη με όλο αυτό που γινότανε μπροστά μου.

Μετά από όλο αυτό τα πνεύματα ηρέμησαν. Ο Σαμάνος στάθηκε μπροστά τους και άρχισε να μιλάει στους πολεμιστές του στην γλώσσα μου σαν να ήθελε να τα ακούσω εγώ και όχι οι γενναίοι του.

<< Αδέλφια μου. Στον πόλεμο και στην μάχη δεν υπάρχει ποτέ νίκη για κανέναν. Δεν υπάρχουν κερδισμένοι. Μόνο χαμένοι. Θα κλάψουνε μάνες, αδελφές, παιδιά, πατέρες, γέροι και από τις δυο πλευρές. Η νίκη είναι ένας τίτλος για να επουλώσει τον πόνο των καταστροφών που θα γίνουν σε ένα πόλεμο όπου θα γίνει σε μια μάχη. Σήμερα θα δώσουμε μια μάχη όχι για να νικήσουμε, όχι για να κερδίσουμε, μα για να προστατέψουμε την χώρα μας, την ύπαρξη μας, τις γυναίκες μας, τα παιδιά μας, τους πατεράδες μας, τις μαννάδες μας, του γοερότερους μας, τα πιστεύω μας και τα ιδανικά μας. Σήμερα θα πολεμήσουμε όσο δεν πολέμησε κανείς ποτέ του, όχι για να κερδίσουμε μα για να επιβιώσουμε ως είδος και λαός. Όταν όλα θα έχουν τελειώσει και έχουμε επιβιώσει εμείς τότε θα έχουμε τον χρόνο να κλάψουμε και να πενθήσουμε για τον κάθε ένα αδελφό μας που θα πέσει εδώ. Οι ενισχύσεις μας θα κάνουν τρεις με τρεις μισή ώρες να έρθουν εδώ. Όμως εγώ δεν μπορώ να περιμένω τόσο, είμαστε εκατό και είναι γύρω στους τρεις χιλιάδες από αυτούς και όμως ο Μαν – Η – Του πράγματι μας έχει κάνει τόσο τρελούς που δεν θα περιμένουμε τις ενισχύσεις μας να έρθουν για να πολεμήσουμε μια στρατιά από ηλίθιους. Κάποτε πριν χιλιάδες χρόνια στην επιφάνεια της γης στην ιερή χώρα που ήρθε ο Πατέρας με την Μητέρα την Ελλάδα σε μια της γωνιά υπήρξαν οι Σπαρτιάτες. Λαός φτιαγμένος από σίδερο. Αυτός ο λαός είχε ένα βασιλιά ονόματι Λεωνίδας όπου το όνομα του ήταν θείο δώρο. Αυτό γιατί αν κάποιος που ξέρει θα δει ότι είναι Λέων –ίδας που αν το γράψει ή το αναφέρει έτσι,  Λέων- ίδιας τότε θα καταλάβει ότι πρόκειτε για θεϊκό όνομα. Από έναν θεό όπου πίστευαν τότε οι άνθρωποι ότι ήταν αρχηγός όλων των άλλων θεών,  όπου με τρακόσιους στρατιώτες σταμάτησαν ένα εκατομμύριο εχθρούς της χώρας τους που ήθελαν πάση θυσία να τους σκλαβώσουν. Η μάχη έγινε, δεν σώθηκε κανείς Σπαρτιάτης ούτε και ο βασιλιάς τους μα προτού πέσουν στην μάχη από το ένα εκατομμύριο στρατό του εχθρού όταν η μάχη έληξε είχαν μείνει γύρω στις διακόσιες χιλιάδες, και αυτό γιατί ήταν το Λεωντάρι του θεού Δια εκείνης της εποχής. Και σας λέω αυτό γενναίοι μου ότι αν δεν υπήρχε ένας προδότης να πεις τους εχθρούς πώς να τους κυκλώσει δεν θα είχαν καταφέρει να σκοτώσουν ούτε έναν από τους λυσσαλέους Σπαρτιάτες. Πάντα θαύμαζα αυτήν την μάχη της επιφανείας όπου τους έκανε αθάνατους, πάντα αναρωτιόμουν αν θα είχα την ευκαιρία για μια τόσο ένδοξη μάχη όπως των Σπαρτιατών. Η ώρα ήρθε, και είμαι τυχερός που έχω εσάς αδέλφια μου εδώ μαζί μου. Εσάς τους πενήντα που εκπαιδευτήκατε να με προστατεύτε και εσείς τους πενήντα από το χωριό που χωρίς αντίρρηση θέλετε να πολεμήσετε μαζί μου >>.

Καθώς ήταν όρθιος έσκυψε, γονάτισε, και τους είπε.

<< Είναι τιμή της ψυχής μου που θα πολεμήσετε εδώ μαζί μου. Είναι τιμή όλης της φυλής των Λυκάωνων που θα πολεμήσετε εδώ προσπαθώντας να σταματήσετε τις χιλιάδες ορδές των οπλισμένων Ντράγκινς. Αν θα πέσω πρώτος στην μάχη αυτή που το εύχομαι το πνεύμα μου θα είναι μαζί σας μέχρι να σταματήσετε να αναπνέετε >>.

Σηκώθηκε ξανά επάνω κοιτώντας τους χωρίς να μιλάει για κάποια δευτερόλεπτα. Την ίδια στιγμή οι Ντράγκινς ξεκίνησαν την επίθεση τους, μέσα σε λίγες στιγμές πέρασαν το ποτάμι και ερχόντουσαν προς το μέρος μας κραυγάζοντας. Τότε ο Σαμάνος που κοίταζε τους γενναίους του έβγαλε μια πολεμική κραυγή το πρόσωπο του ζάρωσε από την αγριάδα οι κυνόδοντες του φάνηκαν όσο ποτέ άλλοτε, γύρισε το σώμα του προς τα δεξιά και πίσω κάνοντας μια ακροβατική τούμπα και προσγειώθηκε στα τέσσερα τρέχοντας σαν σίφουνας προς τον εχθρό. Αμέσως ξεκίνησαν και όλοι οι άλλοι άνθρωποι-  λύκοι εκτός από έναν επίλεκτο τους Σαμάνου που ήρθε και στάθηκε ακριβώς από πάνω μου. Θα ήταν αυτός που θα με χάλαγε χωρίς να καταλάβω τίποτα όταν θα ήταν αναγκαίο για να μην με πιάσουν οι Ντράγκινς ζωντανό. Η σύγκρουση δεν άργησε να έρθει, το πρώτο χτύπημα το έκανε ο Σαμάνος ανοίγοντας σε όλες αυτές τις χιλιάδες ορδές ένα μονοπάτι ανάμεσα τους. Καθώς προσχωρούσε ότι ήταν μπροστά του βίαια τινάζονταν στον αέρα κατακρεουργημένο. Από πίσω ερχόντουσαν οι άνθρωποι -λύκοι που είχαν φτιάξει ένα είδος τριγώνου ως επίθεση, ακολούθησαν το μονοπάτι των νεκρών που είχε ήδη στρώσει. Η σύγκρουση από την μάζα των ανθρώπων – λύκων ήταν σφοδρή και άγρια, καθώς προχώραγαν να προστατέψουν τον Σαμάνο τους, από την σύγκρουση μια κοκκινωπή άχνα σηκώθηκε στον αέρα από το αίμα των Ντράγκινς. Προχωρούσαν και πετσόκοβαν ότι έβλεπαν μπροστά τους. Αμέσως οι δαίμονες – σαύρες άρχισαν να τους κλείνουν θέλοντας να τους κυκλώσουν και να τους κρατήσουν μέσα ώστε να τους χαλάσουν μια και καλή. Πράγμα και το οποίο έγινε. Σε λίγες στιγμές όλοι οι άνθρωποι – λύκοι είχαν κυκλωθεί από χιλιάδες Ντράγκινς, οι άνθρωποι – λύκοι ήταν στο κέντρο. Αμέσως έκαναν ένα κύκλο με τα σώματα τους ώστε να προστατέψουν τον Σαμάνος τους. Ο Σαμάνος κατά έναν περίεργο τρόπο κάθισε μέσα στον κύκλο σε θέση οκλαδόν, το πρόσωπο του ήταν τελείως ήρεμο, έμοιαζε σαν να κοιμότανε. Κανένας άνθρωπος – λύκος δεν είχε σκοτωθεί ακόμα, από τους Ντράγκινς πρέπει οι νεκροί να μετρούσαν καμιά πεντακοσαριά νεκροί. Ο κύκλος από τους δαίμονες – σαύρες άρχισε και στένευε όλο και πιο πολύ, κανένας όμως άνθρωπος -λύκος δεν κουνιότανε από την θέση του. Οι δαίμονες – σαύρες πλέον βρισκόντουσαν σχεδόν είκοσι μέτρα από τους ανθρώπους –λύκους, μόλις έφτασαν σε αυτήν την απόσταση ένα είδος άγριου τυμπανισμού ακούστηκε να σχίζει τον αέρα. Αμέσως μετά οι πρώτες ορδές από τους δαίμονες – σαύρες έκαναν την επίθεση τους, το θέαμα που αντίκρισα ήταν πρωτόγνωρο, τρομαχτικό μα και συνάμα τόσο περίεργο να δω τι θα γινότανε. Πίστευα ότι οι άνθρωποι -λύκοι το είχαν χάσει το παιχνίδι…. Χριστέ μου. Πόσο άγριοι και απίστευτοι πολεμιστές είναι οι άνθρωποι -λύκοι….. χέρια, ποδιά, κεφάλια, όπλα, εντόσθια, και αίμα….πολύ αίμα έβλεπε κάποιος να ξεχύνετε στον αέρα μετά την σφοδρή αυτή σύγκρουση. Οι άνθρωποι – λύκοι ακούραστοι συνέχιζαν να βαστάνε την άμυνα τους βουτηγμένοι στο αίμα των εχθρών τους, ο κύκλος που βαστούσανε σιγά σιγά από τα πτώματα των δαίμονων άρχισε να δημιουργείτε ένα τοίχος μπροστά τους. Μα οι δαίμονες – σαύρες συνέχισαν να έρχονται από όλες τις μεριές κατά εκατοντάδες. Μετά από τόση σφαγή τέσσερεις με πέντε άνθρωποι λύκοι χαλαστήκανε από τους δαίμονες – σαύρες αμέσως οι υπόλοιποι έκλεισαν το χάσμα μικραίνοντας τον κύκλο. Ο Σαμάνος ήταν ακόμα εκεί στην μεσώ του κύκλου σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Ώσπου ακούστηκε ένας ήχος σαν να βρυχιέται ελέφαντας, σαν και αυτόν που είχα δει σε ένα τσίρκο που είχε έρθει στα μέρη μου. Ήταν όμως τόσο δυνατό που ήταν σαν να ερχότανε από τον ουρανό. Για κάποιες στιγμές νόμισα ότι οι προσευχές μου είχαν εισακουσθεί και ότι κάποια λεγεώνα αγγέλων είχε στείλει ο σωτήρας μας, μα δυστυχώς δεν ήταν. Η επίθεση των δαιμόνων σταμάτησε εκεί, και ξαφνικά άρχισαν να εκτοξεύουν χιλιάδες δόρατα εναντίον τους. Ήταν ένα θέαμα τόσο τρομαχτικό που πίστεψα ότι η μάχη τελείωσε εδώ. Τα δόρατα σχίζανε τον αέρα και είχαν πάρει την καθοδική πορεία τους ψάχνοντας να βρουν σάρκα να ξεσκίσουν. Προτού βρουν τον στόχο τους οι πενήντα άνθρωποι – λύκοι, η φρουρά του Σαμάνου πετάχτηκαν στον αέρα προς τα πίσω, αμέσως όσοι άνθρωποι – λύκοι είχαν μείνει έκλεισαν και άλλο τον κύκλο, επίσης ο Σαμάνος που βρισκόταν στο κέντρο του κύκλου και αυτός εκτοξεύτηκε στον αέρα κάθετα. Τα δόρατα πλέον είχαν λίγους πόντους πορεία προτού βρουν τον στόχο τους μα προτού γίνει αυτό οι άνθρωποι – λύκοι που ήταν στον αέρα μαζί με τον Σαμάνο τους άρχισαν να καταστρέφουν τα δόρατα στον αέρα με τα τεράστια νύχια τους. Ένα θέαμα απίστευτο όσο και να θέλω να το περιγράψω. Καθώς είχαν καθοδική πορεία προς το έδαφος τα δόρατα όλο και λιγόστευαν, όταν πάτησαν το πόδι τους στην γη ξανά κατάστρεφαν και τα τελευταία. Οι άνθρωποι – λύκοι που είχαν μείνει στο έδαφος είχαν δυστυχώς αποδεκατιστεί, τα δόρατα του εχθρού είχαν χαλάσει σκίζοντας τις σάρκες βάναυσα τους ποιο πολλούς από αυτούς. Οι δύσμοιροι χωριάτες άνθρωποι – λύκοι δεν ήταν τόσο εκπαιδευμένοι όσο η φρουρά του Σαμάνου. Είχαν μείνει μόνο έξι από αυτούς. Βλέποντας τους νεκρούς συντρόφους του ο Σαμάνος άρχισε να ουρλιάζει σαν λύκος σφίγγοντας τις γροθιές του και κοιτάζοντας τον ουρανό, αμέσως ακολούθησαν όλοι μαζί οι άνθρωποι – λύκοι να ουρλιάζουν για τους νεκρούς συντρόφους τους. Οι δαίμονες – σαύρες στο θέαμα των ματωμένων από την κορυφή ως τα νύχια ανθρώπων – λύκων που ούρλιαζαν με οργή και πόνο κοντοστάθηκαν για λίγο. Πράγματι όπως ούρλιαζαν ματωμένοι από το αίμα του εχθρού είχαν μια όψη τόσο αποκρουστική και τρομαχτική που πιστεύω ότι και ο ίδιος ο διάβολος να τους έβλεπε θα έκανε πίσω. Τότε ακούστηκε και πάλι ένας ήχος από κέρας ποιο παράξενος από τον προηγούμενο, αμέσως οι δαίμονες – σαύρες έκαναν γύρω στα πέντε βήματα πιο πίσω, από ανάμεσα τους  άρχισαν να ξεπροβάλουν κάποια πολύ περίεργα και τρομαχτικά όντα. Είχαν το μέγεθος όσο μιας αγελάδας, δεν είχαν καθόλου τρίχωμα επάνω τους, είχαν τεράστια νύχια, το κεφάλι τους έμοιαζε με το κεφάλι που είχαν οι δαίμονες – σαύρες, το στόμα τους είχε τεράστια και φονικά δόντια που έδειχναν από εδώ που καθόμουνα να είναι όλα κυνόδοντες, είχαν το καθένα από τέσσερεις ουρές που στην άκρη τους είχαν κάτι το οποίο έμοιαζε σαν αγκίστρι, το χρώμα τους ήταν πρασινωπό με κίτρινες χρείες. Οι άνθρωποι – λύκοι είχαν σταματήσει να ουρλιάζουν και κοίταζαν προσεχτικά τις κινήσεις αυτών των περίεργων όντων που τους πλησίαζαν απειλητικά γρυλλίζοντας και βγάζοντας μια γλώσσα διχαλωτή σαν των φιδιών κάθε τόσο,  χρώματος μωβ. Φτάνοντας κοντά τους αυτά τα τόσο φρικαλέα όντα έκαναν την επίθεση τους, το ένα μετά το άλλο άρχισαν με τεράστια άλματα να επιτίθονται στους ανθρώπους – λύκους.  Αμέσως όλοι οι άνθρωποι – λύκοι έκαναν και αυτοί την κίνηση τους, πήδηξαν με μιας προς όλες τις κατευθύνσεις από τον κύκλο που είχαν σχηματίσει. Χριστέ μου…. Βοήθα τους….

Η σύγκρουση ήταν σφοδρή στον αέρα. Η θέα της μάχης ήταν αποκρουστική βρυχηθμοί πόνου, αίμα, εντόσθια, κεφάλια μα και διάφορα μέλη από τα αποκρουστικά αυτά όντα γέμισαν τον αέρα στην στιγμή.  Αν και περίμενα ότι αυτά τα πλάσματα θα τους αποδεκάτιζαν ώσπου να μην μείνει κανένας έγινε το τελείως αντίθετο, οι άνθρωποι – λύκοι πετσόκοψαν αυτά τα φρικαλέα όντα ως το τελευταίο. Όταν πάτησαν όλοι οι άνθρωποι – λύκοι στο έδαφος όλες οι τρίχες τους είχαν σηκωθεί πάνω τους, ο Σαμάνος τους ξανά κάθισε και πάλι κάτω όπως είχε καθίσει και πριν, τα γρυλλίσματα των ανθρώπων – λύκων είχαν γίνει πολύ έντονα κοιτάζοντας τον εχθρό κατάματα σαν να τους έλεγαν ότι μόνο αυτό έχετε να μας στείλετε; Το πρόσωπο τους είχε γίνει πολύ άγριο, όπως των λύκων που βρίσκονται στα βουνά στην χώρα μου. Από το στόμα τους έτρεχαν σάλια και αίμα από τους εχθρούς που είχαν κατασπαράξει και κατακρεουργήσει. Τότε ο Σαμάνος που καθόταν στο κέντρο του κύκλου σήκωσε το κεφάλι του και έβγαλε μια άγρια κραυγή όπου περιείχε και ένα είδος γρυλλίσματος μαζί. Τότε έγινε κατι όπου οι δαίμονες σαύρες δεν το περίμεναν, οι άνθρωποι – λύκοι έκαναν την επίθεση τους προς αυτούς. Δεν το περίμενα αυτό που έβλεπα μα από όσο φάνηκε ούτε οι δαίμονες – σαύρες το περίμεναν. Ο άνθρωπος – λύκος που είχε μείνει μαζί έκανε ένα βήμα μπροστά και άρχισε να ουρλιάζει με όλη του την δύναμη, του είχαν σηκωθεί και αυτουνού οι τρίχες όρθιες, σηκώθηκα και εγώ από την θέση μου και στάθηκα διπλά του προσπαθώντας να έχω καλύτερη θέση για να δω το τι θα γίνει. Ήταν ξεκάθαρο και ολοφάνερο ότι αυτή η επίθεση ήταν επίθεση αυτοκτονίας. Χωρίς να το καταλάβω η μάχη είχε μεταφερθεί γύρω στα εκατό μέτρα από εμάς μα πλέον ο φόβος μου είχε φύγει, είχα γωνία το τι θα γινότανε μετά την επίθεση που εξαπέλυσαν οι άνθρωποι – λύκοι στους δαίμονες – σαύρες. Σταύρωσα τα χέρια μου και προσευχήθηκα στον ύψιστο να κερδίσουν οι άνθρωποι λύκοι όσο περίεργο απίστευτο να μου φαίνεται τώρα.

Προτού οι άνθρωποι – λύκοι πλησιάσουν τους πανικόβλητους δαίμονες – σαύρες ο Σαμάνος από την θέση που βρισκότανε βρέθηκε με μιας να βρίσκεται στα τέσσερα, αμέσως άρχισε να τρέχει τόσο γρήγορα όσο κάνει η αστραπή να πέσει από τον ουρανό στην γη. Έτρεξε προς την πλευρά του πρώτου επίλεκτου του που πλησίαζε τον εχθρό. Οι δαίμονες – σαύρες κρατούσαν ναι μεν σφιχτά τα όπλα τους παρατεταμένα προς τους ανθρώπους – λύκους μα μπορούσε κάποιος να δει ότι τα χέρια τους έτρεμαν από φόβο, το πρόσωπο τους παρόλο ότι φαινότανε άγριο μια σκιά φόβου τα είχε σκεπάσει βλέποντας τους λιγοστούς ανθρώπους – λύκους να κάνουν μια τέτοια λυσσαλέα επίθεση εναντίον τους χωρίς να υπολογίζουν και να φοβούνται τον θάνατο. Προτού προλάβει ο πρώτος επίλεκτος του Σαμάνου να πέσει επάνω στους δαίμονες – σαύρες ο Σαμάνος είχε δη χτυπήσει την πρώτη γραμμή των δαιμόνων αλύπητα και βάναυσα. Αντί να τους επιτεθεί όρθια και κάθετα τους επιτέθηκε οριζόντια και από την ταχύτητα την οποία είχε αναπτύξει έτρεχε οριζόντια επάνω στα σώματα τους κατακρεουργίζοντας τα. Όπως ακριβώς μια σβούρα ενός παιδιού που χτυπάει στον τοίχο. Ο θάνατος ερχότανε ακαριαία και απίστευτα γρήγορα. Σε κάθε δαίμονα έχωνε τα μπροστινά του νύχια στο στήθος τους και καθώς έφευγε τα πίσω πόδια του έβρισκαν τα πόδια τους και την κοιλιακή τους χώρα. Καθώς χτυπούσε το επόμενο θύμα του αυτό που ήδη είχε χτυπήσει αιμορραγούσε σαν σιντριβάνι, με την ταχύτητα που πήγαινε γινόντουσαν όλα τόσο γρήγορα που έμοιαζε σαν κάποιος να έβαφε τον κύκλο που είχαν σχηματίσει οι δαίμονες σαύρες  για περικυκλώσουν τους ανθρώπους- λύκους. Αμέσως μετά από αυτό όλοι οι άνθρωποι – λύκοι άρχισαν να βρίσκουν τους στόχους τους κατακρεουργίζοντας τους αλύπητα. Μα οι δαίμονες – σαύρες ήταν πολλοί και άρχισαν να στενεύουν τον κύκλο παρόλο που έπεφταν νεκροί όπως τα μερμήγκια που τα πατάει ένα παιδί μαζεμένα. Στις επόμενες στιγμές οι άνθρωποι –  λύκοι άρχισαν να έχουν σημαντικές απώλειες, παρόλο τα απίστευτα ακροβατικά άλματα από δαίμονα σε δαίμονα που κάνανε με απίστευτη δολοφονική ακρίβεια, ο κύκλος στένευε όλο και πιο πολύ. Κάποια στιγμή ο Σαμάνος σταμάτησε το δολοφονικό του έργο και τραβήχτηκε πίσω είχαν μείνει αυτός και έξι επίλεκτοι από την φρουρά του, από τους δαίμονες – σαύρες πρέπει να είχαν μείνει γύρω στους εξακόσιους. Οι έξι επίλεκτοι του είχαν κάνει πάλι ένα κύκλο γύρω από τον Σαμάνο τους προστατεύοντας τον. Αν και ξεθεωμένοι από αυτήν την απίστευτη μάχη έδειχναν ότι δεν θα παραδιδόντουσαν τόσο εύκολα. Πάνω που πήγε να γίνει η τελική επίθεση ακούστηκαν πολλά κέρας να ηχούν, κοίταξα αριστερά μου μαζί με τον άνθρωπο – λύκο που ήταν μαζί μου και στο θέαμα πάγωσα. Πρέπει να ήταν μια στρατιά από ανθρώπους- λύκους που αριθμούσαν πάνω από δέκα χιλιάδες άτομα. Ο κύκλος της πίεσης σταμάτησε εκεί χωρίς να κάνουν βήμα παραπάνω επίθεσης στους ανθρώπους – λύκους. Πέρασαν περίπου είκοσι λεπτά και κάποιοι δαίμονες  -σαύρες πηγαίνω- ερχόντουσαν πέρα δώθε ώσπου κάποια στιγμή ένας από αυτούς πήγε στον κύκλο όπου ήταν ο Σαμάνος με τους έξι επίλεκτους του, ήταν αγγελιοφόρος, του είπε τα εξής:

<< Λυκάωνες και πνευματικέ ηγέτη αυτών Σαμάνε ο τέταρτος στρατηγός μας ο ευγενικός << ΣΣΣΙΝΘΡΣΣΣΣ >> σας ζητάει να εγκαταλείψετε την μάχη αυτή. Γίνεται γενναιόδωρος και απαιτεί να του δώσετε τον άνθρωπο και θα σας σκοτώσουμε γρήγορα. Αν δεν τον δώσετε θα πεθάνετε αργά και βάναυσα. Όχι μόνο εσείς αλλά όλη η φυλή σας εξαφανίζοντας κάθε ίχνος της ύπαρξης σας. Και θα ξεχάσει ο κάθε ένας εδώ στην Μέση Γη ότι υπήρξατε ποτέ. Ο στρατηγός μας περιμένει την απάντηση που πρέπει να του δώσω σας ακούω λοιπόν Λυκάωνες >>.

Ξαφνικά υπήρξε πλήρη ησυχία,  ο Σαμάνος έκανε δυο βήματα μπροστά, καθάρισε τα αίματα των δαιμόνων από το πρόσωπο του και του είπε.

<< Άκου βρωμόχνωται. Να πεις στον στρατηγό σου ότι από την εποχή που οι πρόγονοι σας σέρνονταν μέχρι που εξελιχθήκατε και περπατήσατε στα δυο σας ποδάρια μυαλό δεν αποκτήσατε. Τώρα άκου καλά τι θα σου πω εγώ. Να του πεις να παραδοθεί το λιγότερο μέσα σε πέντε λεπτά από την στιγμή που θα παραδώσεις το μήνυμα αυτό. Αν το κάνει θα είναι ο μόνος που θα γυρίσει πίσω ζωντανός όλους εσάς θα σας κάνουμε σκλάβους μας για να μας κυνηγάτε το κυνήγι μας. Αν αρνηθεί στην πρόταση μου δεν θα αφήσουμε κανέναν ζωντανό από εσάς. Ααα και κάτι άλλο να του πεις να μας έχει έτοιμο και φαγητό και μπόλικο κρασί διότι μετά από τόση μάχη έχουμε πεινάσει αφάνταστα και επειδή εσείς οι σαύρες έχετε άνοστο κρέας μπορεί και να μας πειράξει άμα σας φάμε >>.

Αμέσως μετά ο Σαμάνος και οι έξι Λυκάωνες έπεσαν στο έδαφος μέσα σε εξαντλητικά γέλια όπου έδειχναν να το γλεντάνε για τα καλά. Μέσα σε λίγες όμως στιγμές ξανά σηκώθηκαν περιμένοντας την αντίδραση των στρατευμάτων. Τότε οι σημαίες των δαιμόνων άλλαξαν από κόκκινες και έγιναν όλες μαύρες βγήκανε μπροστά οι σαλπιγκτές και την ώρα που ξεκίνησαν να σαλπίσουν την τελειωτική τους επίθεση σε όλη την πεδιάδα ακούστηκε μια γνώριμη φράση τόσο δυνατή που λύγησα από τον φόβο και την δύναμη που είχε.

<< ΧΟΟΟΟΟΥΤΣ- ΕΕΕΕΕΕΑΑΑΑ >>

Γύρισα απότομα πίσω μου, και αντίκρισα από την μια πλευρά της πεδιάδας μέχρι την άλλη να είναι γεμάτη Λυκάωνες. Πρέπει να ήταν πάνω από τρεις χιλιάδες.  Ξανά γυρίζοντας μπροστά μου να δω όλα τα στρατεύματα των δαιμόνων γύρισαν προς τα εμάς. Μα προτού προλάβω να γυρίσω το κεφάλι μου ξανά εκατοντάδες Λυκάωνες ξεκίνησαν την επίθεση τους με σκοπό να σώσουν τον Σαμάνο τους. Περνάγανε πάνω από το κεφάλι μας πολλά μέτρα ύψος και πέφτανε από τα πετυχημένα άλματα τους μέσα στα στρατεύματα των δαιμόνων. Τότε ο Λυκάωνας που ήταν μαζί μου έσκυψε και μου είπε στην γλώσσα μου.

<< Ιερέα σώθηκε ο Σαμάνος μας και εσύ. Αυτοί είναι η εμπροσθοφυλακή έρχονται άλλοι είκοσι χιλιάδες από εμάς.  Ο Μαν – Η – Του να προστατεύσει τον Σαμάνο μας. >>

Και οι τρεις χιλιάδες Λυκάωνες είχαν πηδήξει σε λίγες στιγμές στα καίρια στρατεύματα τους μα προτού προλάβουν να αρχίσουν την μάχη από πίσω μας ξανά ακούστηκε η ίδια φράση με τόσο ένταση που με έκανε να γονατίσω από την τρομάρα που πήρα.

<< ΧΟΟΟΟΟΥΤΣΣΣΣΣ ΕΕΕΕΕΑΑΑΑ >>

Γύρισα να δω και είδα μια θάλασσα από Λυκάωνες που έτρεχαν, που έκαναν άλματα, για να προλάβουν την μάχη. Μέσα σε λίγα λεπτά δεν είχε μείνει ούτε ένας δαίμονας τους είχαν χαλάσει όλους. Με είχαν αφήσει εκεί μονάχο για λίγες στιγμές, εγώ καθόμουν απλός και κοιτούσα κάνοντας προσεχές στον Χριστό μας που σώθηκα αλλά και που κέρδισαν οι άνθρωποι – λύκοι. Μετά από κάποια λεπτά ήρθε ο Σαμάνος άνθρωπος -λύκος μπροστά μου πληγωμένος και αιμορραγώντας σχεδόν παντού και μου είπε.

<< Ιερέα της επιφανείας τώρα μπορείς να γυρίσεις στην επιφάνεια ασφαλής. Θα ήθελα να καθόσουν λίγο παραπάνω στα μέρη μας μα όπως καταλαβαίνεις αυτό αυτήν την στιγμή είναι αδύνατο λόγο των καταστάσεων που υπάρχουν εδώ. Ένας δικός μου θα σε πάει πίσω στα μέρη σου. Ελπίζω ο Μαν-Η-Του να σου δείξει τον δρόμο της ζωής >>.

Θα ήθελα να κάτσω του απάντησα….. >>.

Δεν θα σας διηγηθώ άλλο το χειρόγραφο γιατί υπάρχουν πολλοί λόγοι. Ο κύριος λόγος είναι ότι κάποιος μπορεί να πει ότι το έβγαλα από το μυαλό μου. Οπότε αν το πει κάποιος μπορώ να του αποδείξω με αντίγραφα την συνέχεια του σπανιότατου αυτού χειρόγραφου με τον όρο ότι θα βγει και θα το πει ο ίδιος δημόσια ότι με κατηγορούσε άνευ λόγου πρώτα.

Εφόσον ο Βάλιαντ τελείωσε την ανάγνωση του χειρόγραφου μας ρώτησε:

ΒΑΛΙΑΝΤ

Καταλαβαίνω ότι είναι απίστευτη ιστορία και είναι δύσκολο σε κάποιον να το πιστέψει. Ακόμα και από τους κύκλους της εκκλησίας είναι δύσκολο κάποιος να το πιστέψει. Αν με ρωτήσετε εμένα αν το πιστεύω ή όχι η απάντηση μου είναι ότι δεν γνωρίζει κανείς το τι κάνει ο θεός, και όπως έχει φτιάξει εμάς γιατί να μην έχει φτιάξει και όλα τα άλλα όντα καλά ή βλαβερά! Το θέμα είναι για να έρθετε μέχρι εδώ πρέπει και εσείς να πιστεύετε.

SAMAN LYCAN

Πατέρα εγώ προσωπικά πιστεύω σε όλα φτάνει να υπάρχουν αποδείξεις, για μένα αυτό είναι μια πολύτιμη απόδειξη ότι υπάρχουν οι Λυκάωνες, οι Δρακονιανοί αλλά και η Μέση Γη. Μπορώ όμως να κάνω μια ερώτηση, για ποιο λόγο έχεις κρατήσει τα χειρόγραφα σε αντίγραφα και όχι τα γνήσια.

ΒΑΛΙΑΝΤ

Όπως βλέπεις είναι πιστά αντίγραφα όπου και έβγαλα σε κομπιούτερ σε φωτοτυπικό, το έκανα αυτό διότι η μητρόπολη όταν ξεκίνησαν να αναστηλώνουν το μοναστήρι ζήτησε όλα τα χειρόγραφα του μοναστηριού. Επειδή όμως με αυτό αλλά και με κάποιο άλλο που αναφέρει για φώτα που ήρθαν από τον ουρανό είναι πολύ απίστευτα για πολλούς τα έκανα αντίγραφα. Ήταν πολλοί οι ιερείς που θεωρούσαν τους δυο μοναχούς αυτού του μοναστηριού ότι είχαν χάσει τα λογικά τους και ότι όλα αυτά τα οποία είχαν γράψει δεν ήταν παρά εντολές του σατανά για να ξεκάνει τα λογικά τους. Δεν μπορώ να τους καταλάβω, εφόσον πιστεύουν ότι υπάρχει ο σατανάς γιατί να μην πιστεύουν ότι υπάρχουν αυτά όντα. Το θέμα είναι ότι επειδή οι Λυκάωνες πιστεύουν στον Χριστό εκτός του Μαν-Η-του όπως αναφέρεται οι ιερείς ειδικά οι παλαιοί αλλά και οι σύγχρονοι το θεωρούν ιεροσυλία, αλλά όπως σας διάβασα στο χειρόγραφο δεν πίστευαν μόνο σε αυτούς τους δυο πίστευαν μέχρι και στον δωδεκάθεο των αρχαίων Ελλήνων και αυτό διότι λένε ότι από εκεί προέρχονται από την περιοχή που ονομάζεται Αρκαδία. Το κατά πόσο αυτό είναι σωστό το ξέρουν μόνο οι ίδιοι, εμένα προσωπικά δεν με ενοχλεί αλλά τους άλλους ιερείς τους ενοχλεί ότι όντα όπως οι Λυκάωνες αντί να είναι αιμοβόροι δολοφόνοι και σκυλιά του διαβόλου είναι ειρηνικοί θαρραλέοι και θρήσκοι.

Με τον Πατέρα Βάλιαντ είπαμε και άλλα πολλά που τώρα δεν είναι του παρόντος να πω, το θέμα είναι όμως ότι όποια πληροφορία χειροπιαστή και αν έχει κάποιος για κάποια όντα όπου υπάρχουν στην γη μέσα ή έξω πάντα θα υπάρχει η αντικρουόμενη πλευρά που θα λέει ότι αυτά είναι φαντασία και μυθοπλασία κάποιων ανθρώπων.

Το θέμα των Λυκάωνων είναι πολύ μεγάλο με πολλές χειροπιαστές αποδείξεις από όλο τον κόσμο που άμα καθίσω και τις γράψω σίγουρα θα φτιάξουμε τόμους!!!! Θα προσπαθήσω πάντα να σας δίνω σε πληροφορίες ότι πιστεύω ότι είναι αναγκαίες, όχι δεν θέλω να σας πείσω ότι υπάρχουν αυτό το αφήνω στις αποδείξεις να το κάνουν. Δεν τελείωσα με τους Λυκάωνες έχω πολλά ακόμα να αναφέρω μέχρι λοιπόν την επόμενη φορά να είστε όλοι καλά και να θυμάστε.

Αν δεν πιστεύετε σε κάτι, δεν πάει να πει αυτό το κάτι ότι δεν υπάρχει!!!!

INVISIBLE LYCANS TEAM!!!