ΛΥΚΑΩΝΕΣ-ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΟΙ part 3

 ΛΥΚΑΩΝΕΣ-ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΟΙ part 3

Η Νέα Ορλεάνη δεν είναι γνώστη στην παραφυσική της ιστορία μόνο από τα βαμπίρ.

Οι Cajun ( Κατζούν ) θρύλοι αναφέρουν ιστορίες των λυκανθρώπων  ( Λυκάωνων )που στοιχειώνουν θλιβερά τους βάλτους της Λουϊζιάνας στην Νέα Ορλεάνη. Οι λυκάνθρωποι ( Λυκάωνες ) αυτοί είναι γνωστοί από τους ντόπιους ως οι << Πίθηκοι του Βάλτου >> ,  που τους αρέσει να βρίσκονται στο βάλτο όταν πλημυρίζει στα πεδινά.

Άλλοι τους αποκαλούν << Rougarou >> ( Ροoυγκαρού ) ή αλλιώς  << Rugaru >> ( Ρούγκαρου )  ή << Roux-Ga-Roux  >> ( Ροούξ – Γκα – Ρούξ ) ή  << Rugaroo >> ( Ρουγκάροο ). Μερικοί ιστορικοί λένε ότι η λέξη <<  rougarou  >> στην πραγματικότητα προέρχεται από τη γαλλική λέξη <<  Louo Garu  >> ( Λούπ Γκαρού ) που σημαίνει λυκάνθρωπος ( Λυκάωνας ), μάλιστα στη Λουιζιάνα, οι δύο όροι μπορούν μερικές φορές να χρησιμοποιηθούν έως εναλλακτικοί. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι οι Rugaru μερικές φορές συνδέονται με θρύλους ιθαγενών της Αμερικής, αν και κατά πόσο ή όχι η σχέση είναι αληθινή ή απλά μια χαλαρή σύνδεση είναι συζητήσιμο.

Οι Rougarou είναι ελαφρώς διαφορετικοί από την << παραδοσιακή  >>  κοινή μορφή του λυκάνθρωπου ( Λυκάωνα ),  και διαφορετική από τον παραδοσιακό Loup Garou. Rougarou λέγονται γιατί  έχουν το κεφάλι ενός λύκου, και το σώμα ενός ανθρώπου (!!!!)

Επιπλέον, οι ιστορίες και οι θρύλοι γύρω από το Rougarou ποικίλλουν, αλλά πολλοί φαίνεται να αναφέρουν ότι το πλάσμα είναι << καταραμένο  >> να είσαι άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ημέρας, και να μεταμορφώνεσαι σε << Rougarou  >> τη νύχτα. Επιπλέον, λέγεται ότι η <<  κατάρα  >> των Rougarou μεταδίδεται από το δάγκωμα τους ( από εκεί έχει βγει ο θρύλος ότι άμα σε δαγκώσει Λυκάωνας το θύμα γίνεται και αυτό Λυκάωνας ) οι οποίοι μολύνουν το θύμα τους με τον ιό του λυκάνθρωπου ( Λυκάωνα ) πράγμα το οποίο είναι μόνο ένας θρύλος!!! Ένας άλλος κοινός μύθος σχετικά με αυτό το πλάσμα λέει ότι  oι Rougarou κυνηγάνε  τους Καθολικούς που σπάνε τους κανόνες  τις εορτές της Σαρακοστής, ή το χρόνο της νηστείας και της μετάνοιας που προηγείται το Πάσχα.

Οι ιστορίες αυτές είναι πάρα πολλές και αν κάποιος βρεθεί στην περιοχή όπως βρέθηκα εγώ θα του γίνουν βίωμα από τους ντόπιους!! Αν και στην περιοχή κάθισα πάνω από δυο μήνες δεν κατάφερα να βρω κάποιον από αυτούς τους Λυκάωνες….. μα τα ουρλιαχτά τους είναι ένα σημάδι ότι υπάρχουν γιατί στην συγκεκριμένη περιοχή δεν υπάρχουν λύκοι για πολλά χιλιόμετρα!!!!

Γυρνώντας τον κόσμο για την έρευνα της Μέσης Γης βρέθηκα σε πάρα πολλά μέρη του κόσμου, μέρη παράξενα, ή πυκνά από δάση ή φαλακρά τελείως ή ακόμα και ερήμους όπως η έρημος Καλαχάρι στην Μποτσουάνα αλλά και η έρημος Γκόμπι στην Μογγολία ακόμη και στην Αλάσκα ή την Παταγονία όπου κάνει απίστευτο κρύο σχεδόν όλα τα κράτη του κόσμου. Αυτό δεν το λέω για να δείξω που έχω πάει αλλά σε όποια χώρα και να πήγα πάντα υπήρχε μια ιστορία για τους Λυκάωνες και τα Βαμπίρ, το οποίο και μου προξενούσε πολύ το ενδιαφέρον.

Αν κάποιος ασχοληθεί και με τα δυο θέματα σοβαρά θα δει ότι οι ιστορίες  από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα είναι ποιο πολλά τα θέματα αυτά ακόμη και από τα ΑΤΙΑ!!!! Εγώ γοητεύτηκα από το θέμα του Λυκάωνα και ανακάλυψα πάρα πολλά. Θα σας πω μόνο τα ποιο αναγκαία για το άρθρο αλλά και για να καταλάβει κάποιος ότι οι Λυκάωνες δεν είναι όπως τους παρουσιάζουν κάποιοι συγγραφείς μυστηρίου και τρόμου αλλά ούτε τα αιματοβαμμένα σκυλιά του διαβόλου!!!!

Πως και τόσα χρόνια κανένα από τα δυο είδη δεν έχει αιχμαλωτιστεί ώστε να μπορέσει από φαντασία να γίνει πραγματικότητα; Η απάντηση είναι πολύ απλή, είναι γιατί πρόκειται για όντα όπου έχουν την εμφάνιση ανθρώπου και όταν θέλουν αυτά τότε μεταμορφώνονται!!!! Π.χ. όπως οι Δρακονιανοί τόσα χρόνια από την αρχαιότητα κανείς μας δεν τους έχει δει εκτός τους κολλητούς τους!!!! Μα τα τελευταία χρόνια όλο και ποιο πολλά βίντεο ανεβαίνουν στο διαδίκτυο  από δαύτους έτσι πολύς κόσμος ( ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ) έχει πιστή ότι υπάρχουν.

Το τι πιστεύει ο καθένας βέβαια αυτό είναι προσωπικό του ζήτημα και μόνο, όπως ακριβώς κάνω εγώ. Δεν με ενδιαφέρει αν με πουν φαντασιόπληκτο ή τρελό ή παραμυθά εγώ ξέρω τι βρήκα και τι έχω δει μέχρι στιγμής στην ζωή μου. Πραγματικά ψάχνοντας κάποια πράγματα αν σας πω τι έχω δει σίγουρα θα ψάξετε για να με βρείτε για να μου περάσετε ζουρλομανδύα… ..κάποιοι πολύ στενοί φίλοι μου λένε ότι είμαι τυχερός που τα έχω δει αυτά. Εγώ τους απαντώ είμαι τυχερός που ακόμα είμαι ζωντανός!!!!

Μια συγκλονιστική ιστορία από ένα περιστατικό λυκάνθρωπου θα σας πω που έγινε το 1988. Αυτό το περιστατικό συνέβη στη μικρή γερμανική πόλη Wittlich ( Βάητλιχ ) και είναι καταγεγραμμένο στο βιβλίο συμβάντων του αστυνομικού τμήματος εκεί. Πιστεύεται σε αυτή την πόλη πως ένας  από τους λυκάνθρωπους εμφανίστηκε εκεί. Μέχρι και σήμερα ακόμη υπάρχει ένα ιερό έξω από την πόλη, όπου ένα κερί καίει πάντα. Ο θρύλος λέει ότι αν φλόγα του κεριού είναι προς τα κάτω τότε ένας από τους λυκάνθρωπους ( Λυκάωνες ) θα επιστρέψει.

Η ιστορία έχει ως εξής, μια νύχτα μια ομάδα αστυνομικών βρέθηκαν στον δρόμο στην οδό Morbach ( Μόρμπαχ ) όπου βρίσκεται το κερί που καίει πάντα για να ειδοποιεί τον κόσμο για τους Λυκάωνες. Αστειεύτηκαν για το θρυλικό τέρας, και φυσικά όπως ήταν αναμενόμενο δεν  πίστευαν τους παλιούς μύθους αλλά και τον σκοπό που είχε το κερί που έκαιγε.

Αργότερα το ίδιο βράδυ σε ένα συσκευαστήριο κρέατος χτύπησε ο συναγερμός, δυο αστυνομικοί που ήταν κοντά έτρεξαν να δουν τι συνέβη. Εκεί βρήκαν τον υπεύθυνο ασφαλείας μαζί με ένα λυκόσκυλο. Ήταν η ιδιωτική ασφάλεια του συσκευαστηρίου μαζί λοιπόν έκαναν το γύρω του μεγάλου κτηρίου όταν το σκυλί που είχαν μαζί άρχισε να αρνείται να προχωρήσει και να κλαίει προσπαθώντας να φύγει προς τα πίσω. Τότε, όπως λένε οι αναφορές των δυο αστυνομικών αλλά και του ιδιωτικού φρουρού από το πουθενά προσγειώθηκε ένα πλάσμα σαν ένας γιγάντιος σκύλος όπου στεκότανε στα δυο του πόδια. Λένε πως είχε ύψος πάνω από 2.50 μέτρα  τους κοίταξε για κάποια δευτερόλεπτα και αμέσως με ένα τεράστιο άλμα χάθηκε από τα μάτια τους πέρα από τον φράκτη. Την ίδια βραδιά βρήκαν ότι είχε μπει στο συσκευαστήριο για να τραφεί όπου είχε φάει πάνω από δέκα κιλά βοδινό κρέας.

Ήταν ένα πραγματικός λυκάνθρωπος ή Λυκάωνας; Ή ήταν απλά η υπερδραστήρια φαντασία των εξαντλημένων αστυνομικών και του ιδιωτικού φρουρού; Αυτό θα το αφήσω σε εσάς να το αποφασίσετε…..

Η μυθολογική πίστη στους λυκάνθρωπους υπάρχει από αιώνες. Πολλοί ιστορικοί και λαογράφοι έχουν μελετήσει την προέλευση της πίστης της μεταμόρφωσης, το οποίο είναι πραγματικά η ικανότητα του ανθρώπου να αλλάξει όχι μόνο σε λύκο, αλλά σε αρκούδες, μεγάλες γάτες και άλλα επικίνδυνα πλάσματα. Από το σύνολο αυτών των μετασχηματισμών όμως, ότι από τον άνθρωπο αλλάζει σε λύκο είναι το πιο γνωστό. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις παλιές παραδόσεις Παγκόσμιος για τους λύκους που φοβόταν. Υπάρχουν πολλές ιστορίες των λύκων που καιροφυλακτούν για τον άνθρωπο κατά τη διάρκεια των πολέμων και σκληρών χειμώνων, αν και όλες αυτές οι ιστορίες δεν μπορεί να θεωρηθούν ως γεγονός. Ωστόσο, οι πραγματικές ιστορίες ήταν αρκετά διαδεδομένες,  όπως οι Γάλλοι είχαν μια λέξη για τον λύκο όπου είχε δοκιμάσει την ανθρώπινη σάρκα, << Λυκάωνας-λυκάνθρωπος >> ή  loup–Garou όπως προανέφερα στην αρχη του άρθρου.

Παρόλο που οι φυσιοδίφες και εμπειρογνώμονες της άγριας ζωής,  συμφωνούν όλοι ότι ο λύκος έχει αποκτήσει μια άδικη φήμη τα τελευταία χρόνια, αιώνες από ιστορίες και τις συνδέσεις με την σκοτεινή πλευρά έχουν διατηρήσει τους φόβους των περισσότερων ανθρώπων για αυτά τα πλάσματα. Στη βόρεια Ευρώπη, οι άνδρες λύκοι ή berserkers ( Μπέρσερκερς )  ήταν πολεμιστές που ήταν ντυμένοι με δέρματα ζώων για να προκαλούν πανικό και φόβο στον εχθρό τους. Στη Βαλτική και τις σλαβικές περιοχές της Ευρώπης, οι άνθρωποι λάτρευαν μια θεότητα λύκου που θα μπορούσε να είναι καλοπροαίρετη ή θανατηφόρα χωρίς προειδοποίηση.

Καθώς ο Χριστιανισμός ανήλθε στην εξουσία, η εκκλησία καταδίκασε τέτοιες πεποιθήσεις και σύντομα, ο λύκος θεωρήθηκε ως ένα σύμβολο του κακού και ονομάστηκε το σκυλί του διαβόλου. Εκείνο τον καιρό πολλοί ιερείς υποστήριζαν ότι οι Λυκάωνες δεν ήταν τίποτα άλλο από ανθρώπους όπου είχαν κάνει συμφωνία με τον διάβολο να μπορούν να μεταμορφωθούν και να γίνουν Λυκάωνες…..

Για όσους υποστήριξαν τέτοιες εξουσίες, οι παραληρητικές ιδέες τους ήταν πραγματικά τρομακτικές. Πολλοί άνθρωποι που πιστεύεται ότι ήταν Λυκάωνες κατάθεσαν ότι όντος ήταν, αλλά αυτό πάντα γινόταν μετά από πολύ σκληρά βασανιστήρια, οι βασανιστές τους κατάφερναν να αποσπάσουν πολλές μαρτυρίες όπου όμως δεν έστεκαν στην πραγματικότητα, λέγοντας ότι σκότωναν ανθρώπους και ζώα μεταμορφωμένοι ως Λυκάωνες. Οι ποιο πολλοί από αυτούς ήταν ψυχικά ασθενείς.

Μεταξύ αυτών ήταν ο κατά εξακολούθηση μανιακός δολοφόνος  Stubbe Peeter ( Στούμπ Πίτερ ), ο οποίος δικάστηκε στη Γερμανία το 1589 για εγκλήματα 25 χρόνων. Κατά την περίοδο αυτή, δολοφόνησε ενήλικες και παιδιά (συμπεριλαμβανομένου και του δικού του γιου), διέπραξε αιμομιξία και τον κανιβαλισμό και επιτέθηκε σε εκατοντάδες ζώα. Ο ίδιος ο Peeter ισχυρίστηκε ότι είχε κάνει μια συμφωνία με τον Σατανά, ο οποίος του είχε τότε δώσει ένα δέρμα ζώου που αν το φορούσε θα τον άλλαζε σε λύκο.

Άλλη μια ιστορία έρχεται από το 1598, οι γαλλικές αρχές συνέλαβαν τον Jacques Roulet ( Ζάκους Ρουλέτ ) αφού βρέθηκε να κρύβεται σε ένα σοκάκι με σκούπες της εποχής όπου και καλυπτόταν  το δέρμα του με το αίμα ενός ακρωτηριασμένου έφηβου αγοριού. Ο Roulet ισχυρίστηκε ότι είχε σκοτώσει το αγόρι, ενώ είχε μετατραπεί σε Λυκάωνα.

 

Με τέτοιες ιστορίες από τον μεσαίωνα, η Λυκανθρωπία είχε θεωρηθεί ως μια σοβαρή ψυχική διαταραχή.  Υπάρχουν θεάσεις και από τους μάρτυρες που υπάρχουν, αν και μερικοί από αυτούς λέγεται  ότι έχουν επηρεαστεί από τους ερευνητές να σκεφτούν αν είχαν να κάνουν με Λυκάωνες ή όχι πραγματικά. Στην πραγματικότητα, αυτά τα πλάσματα δεν θα έπρεπε να υπάρχουν, αλλά η κατανόηση αυτών των πλασμάτων προέρχεται από ανθρωπολόγους και λαογράφους (για να μην αναφέρουμε τις ταινίες). Έτσι υπάρχει η πεποίθηση ότι οι Λυκάωνες είναι υπαρκτοί και όχι φαντασίας ή τέρατα κάποιων παλαιών μύθων όπως λένε πολλοί…….!!!!

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Λυκάωνες είναι πραγματικοί  αφήνω τέτοιες αποφάσεις για τον αναγνώστη να τις κρίνει  αλλά υπάρχουν ορισμένες ιστορίες εκεί έξω που απλά θα μπορούσαμε να τις σκεφτούμε αρκετές φόρες. Να θυμάστε ότι οι Λυκάωνες είναι μόνο ελαφρώς λιγότερο απίθανο από ό, τι πολλά άλλα πλάσματα που οι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι βλέπουν (όπως τον Μεγαλοπόδαρο και γιγάντια φτερωτά πλάσματα), αλλά οι περισσότεροι από εμάς έχουν πολύ λιγότερα προβλήματα πιστεύοντας σε άλλα τέρατα.

Ο θρύλος της προσωποποίησης της απειλής αυτής καλλιεργείται εκτός από την Ελλάδα και σε πολλούς άλλους λαούς. Στη Πορτογαλία υφίστανται δυο είδη : Το ένα συμπεριλαμβάνει μια μεταμορφωμένη εκδοχή, η οποία κραυγάζει, αλλά αποτελεί ένα καλό ον που δεν ενοχλεί κανέναν και η πραγματικότητα αυτή είναι και η δεύτερη κατηγορία παρουσιάζει την άλλη πλευρά, την αδίστακτη που κατασπαράζει ανθρώπους για να γευτεί την γλυκιά ανθρώπινη σάρκα.

Στη Ρωσία ονομάζεται << Bodark ή Βοdrark >>και σε αυτή την ιδιαίτερα τριχωτή εικόνα του Λυκάωνα φθάνει κατόπιν σατανιστικών τελετουργικών και μυστηριακών χορών από ανεγκέφαλους ιερείς που πίστευαν και πιστεύουν ότι δεν είναι τίποτα άλλο από σκυλιά του Σατανά!!!! Ο υποψήφιος Λυκάωνας λέγεται ότι καρφώνει ένα χάλκινο μαχαίρι σε ένα δέντρο και σιγά σιγά αλλάζει η όψη. Στη Γερμανία οι τρομακτικές σκιές της νύχτας σκοτώνονται από ασημένιες σφαίρες το οποίο είναι ψευδές και όχι αληθές.

Στην Μεγάλη Βρετανία ο μετασχηματισμός της ανθρώπινης μορφής σε ζωική αποτυπώνεται σε ένα γεγονός που έγινε στη περιοχή Τσισάιρ, όπου ένα μικρό αθώο παιδί που έχασε τη ζωή του εξαιτίας μιας βίαιης επίθεσης από τον αιμοβόρο θύτη, ο οποίος με τη σειρά του δολοφονήθηκε από τους κυνηγούς που ζητούσαν δικαιοσύνη. Αυτοί δήλωσαν ότι επρόκειτο για Λυκάωνα το οποίο ήταν ψέμα όπως διαπιστώθηκε αργότερα.

Στη Βόρεια Ευρώπη, υπάρχουν πλούσιες αναφορές με διαδεδομένη τη Νορβηγική εκδοχή, για τους bersek ( Μπερσέκ ), άτρωτοι πολεμιστές που το μόνο που επιθυμούσαν ήταν ο αφανισμός των εχθρών. Φορώντας προβιές ζώων σκορπούσαν το θάνατο, οι φορεσιές αυτές ήταν από λύκους το οποίο και προ ανέφερα ποιο πάνω.

Αρκετές δοξασίες δίνουν την πλήρη περιγραφή των οντοτήτων αυτών που ταλανίζουν το ανθρώπινο είδος. Καταραμένοι ή μη, το πορτραίτο τους αποτυπώνεται σε πολλές σε σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας από αρχαιοτάτους χρόνους. Ζώντας σε σώμα ανθρώπου, το πρόσωπο τους έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: Θαμνώδη φρύδια, έντονη τριχοφυΐα, νύχια μεγάλα σε σχήμα αμυγδάλου, μάτια και στόμα μονίμως ξηρά και αφυδατωμένα, μεγάλα αυτιά στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Αυτά πίστευαν στον Μεσαίωνα και πολλοί το πιστεύουν μέχρι και σήμερα μόνο που απέχουν πολύ από την πραγματικότητα!!!!

Κάποιοι λένε ότι ενισχύοντας τα φυσικά τους χαρακτηριστικά, οι Λυκάωνες υιοθετούν την εξής συμπεριφορά: Λατρεύουν την μοναξιά. Επιλέγουν να εμφανίζονται κυρίως μεταμεσονύκτιες ώρες. Ο προορισμός τους είναι τα νεκροταφεία και η αγαπημένη ασχολία τους να ξεθάβουν πτώματα και να διασκεδάζουν με αυτά.

Αυτή η εκδοχή είναι η πιο μαλακοδός εκδοχή που έχω ακούσει μα και διαβάσει σε πολλές ιστοσελίδες!!!! Βρε ανεγκέφαλοι και αδεείς οι Λυκάωνες είναι κοινωνικά όντα όπως οι λύκοι βρε ζώα!!!! Δεν λατρεύουν την μοναξιά!!!! Δεν επιλέγουν τις μεταμεσονύκτιες ώρες για να εμφανιστούν ούτε το φεγγάρι!!!! Και δεν τριγυρνάνε σε νεκροταφεία όπου είναι η αγαπημένη τους ασχολία!!!! Μάλλον τους έχετε μπερδέψει με τις Λάμιες ή εκτός και είστε τελείως κάφροι!!!!

Ας σας πω κάποιες ιστορίες που θεωρούν οι ειδικοί ότι πρόκειται για αληθινούς Λυκάωνες, προσέξτε ειδικοί όπως αυτοί που λένε ότι οι Λυκάωνες ( Λυκάνθρωποι ) είναι σκυλιά του Σατανά.

Στην πόλη Dole του 16ου αιώνα, διαβάστηκε δημοσίως μια διακήρυξη στην πλατεία της πόλης. Το περιεχόμενό της έδωσε την άδεια στους ανθρώπους να ανακαλύψουν και να σκοτώσουν έναν Λυκάωνα (  Λυκάνθρωπο ) που είχε τρομοκρατήσει το χωριό.

Περπατώντας μέσα στο δάσος, μια ομάδα αγροτών άκουσε τις κραυγές ενός μικρού παιδιού που συνοδευόταν από το ουρλιαχτό ενός λύκου. Όταν έφτασαν στο μέρος είδαν ένα πληγωμένο παιδί να αγωνίζεται να αποκρούσει ένα τερατώδες πλάσμα το οποίο αργότερα αναγνώρισαν σαν τον Gilles Garnier. Όταν χάθηκε ένα 10χρονο αγόρι στην περιοχή του σπιτιού του Garnier, τον συνέλαβαν, αυτός ομολόγησε μετά από φρυχτά βασανιστήρια ότι ήταν Λυκάωνας ( λυκάνθρωπος ) και τον έκαψαν στην φωτιά.

 Σύμφωνα με τα ιστορικά αρχεία, το 1640 η Γερμανική πόλη Greifswald (δίπλα το 1652) γέμισε ξαφνικά  με Λυκάωνες ( λυκάνθρωπους ). Ήταν τόσο πολλοί, που όποιος τολμούσε να βγει από το σπίτι του όταν έπεφτε το σκοτάδι κινδύνευε να τον βρει κάποιος από αυτούς. Μια ομάδα φοιτητών αποφάσισε ότι είχαν τραβήξει αρκετά από τους λυκάνθρωπους και επινόησαν ένα σχέδιο. Μάζεψαν όλα από ότι ασημικό είχαν κύπελλα, πλάκες, κουμπιά, κ.λπ. και τα έλιωσαν για να κάνουν σφαίρες.

Οπλισμένοι και έτοιμοι, βγήκαν μέσα στη νύχτα για να σκοτώσουν τους λυκάνθρωπους. Όταν τελείωσαν, οι κάτοικοι του Greifswald μπορούσαν και πάλι να κυκλοφορούν τη νύχτα. Να γελάσω τώρα ή μετά……!!!!

 Στο 1685 η Βαυαρική πόλη Ansbach τρομοκρατούνταν από ένα μεγάλο, ωμοβόρο λύκο, προσέξτε λύκο!!!! Οι φήμες έλεγαν πως ο λύκος ήταν στην πραγματικότητα ένας Λυκάωνας ( λυκάνθρωπος ) και ήταν ο νεκρός δήμαρχος της πόλης. Όταν ο λύκος σκοτώθηκε, οι κάτοικοι του Ansbach έντυσαν τον σκελετό του λύκου ώστε να μοιάζει με το δήμαρχο τους. Τότε τον έστησαν στην πλατεία της πόλης και αργότερα τον μετέφεραν σε μουσείο. Οι δύσμοιροι δεν ήξεραν τότε αλλά μέχρι και σήμερα ότι οι Λυκάωνες αλλάζουν μορφή ότι ώρα το θελήσουν κατά βούληση και στέκονται στα δυο του πόδια!!!! Οπότε δεν επρόκειτο για τίποτα άλλο από έναν λύκο.

Παλιότερα στην περιοχή Klein-Krams, κοντά στο Ludwigslust της Γερμανίας υπήρχαν εκτεταμένα πλούσια δάση. Στην περιοχή πραγματοποιούνταν μεγάλα κυνήγια από φημισμένους κυνηγούς αλλά και άνθρωποι με τίτλους που μαζεύονταν από όλη τη Γερμανία. Για χρόνια, όμως, οι κυνηγοί εμποδίζονταν από έναν μεγάλο λύκο που φαινόταν να μην τον πειράζει καμία σφαίρα. Μερικές φορές το θηρίο τους χλεύαζε πλησιάζοντας τους και μερικές φορές άρπαζε και μέρος των θηραμάτων τους.

Κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου κυνηγιού ένας από τους συμμετέχοντες, ένας νεαρός αξιωματικός του ιππικού, περνούσε από το χωριό όταν τράβηξε την προσοχή του μία ομάδα ανθρώπων που έβγαιναν ουρλιάζοντας από ένα σπίτι. Βλέποντας ότι δεν υπήρχε τίποτα να τους καταδιώκει, σταμάτησε ένας από τους νεαρούς και τον ρώτησε τι συνέβαινε. Το παιδί του είπε ότι κανένας ενήλικας από την οικογένεια Feeg δεν ήταν στο σπίτι εκτός από τον μικρό γιου τους. Όταν έμεινε μόνος, έπρεπε να μεταμορφωθεί σε λυκάνθρωπο και να τρομοκρατεί τα παιδιά της γειτονιάς. Το έβαλαν όλοι στα πόδια όταν κατάφερε να μεταμορφωθεί, επειδή δεν ήθελαν να τους δαγκώσει.

Ο αξιωματικός μπερδεύτηκε από το άγριο παιχνίδι της φαντασίας των παιδιών. Αλλά τότε είδε έναν λύκο μέσα στο σπίτι, και την επόμενη στιγμή, ένα μικρό αγόρι βρισκόταν στη θέση του.

 Το 1541 στην Παβία της Ιταλίας, ένας αγρότης … σαν λύκος ( προσέξτε το σαν!!!! ), έπεσε πάνω σε πολλούς ανθρώπους στην ύπαιθρο και τους ξέσκισε. Μετά από πολύ κόπο ο μανιακός πιάστηκε, και διαβεβαίωσε τους ανθρώπους που τον έπιασαν πως η μόνη διαφορά που υπήρχε μεταξύ του ιδίου και ενός φυσικού λύκου, ήταν ότι στον αληθινό λύκο το τρίχωμα του μεγαλώνει προς τα έξω, ενώ σ’ αυτόν προς τα μέσα. Για να πειστούν οι δικαστές του έκοψαν τα χέρια και τα πόδια του. Ο φουκαράς μανιακός πέθανε από τον ακρωτηριασμό……

Μία από τις χειρότερες ιστορίες λυκανθρωπίας ήταν αυτή του Chalons, αλλιώς γνωστή ως Tailor Demon. Δικάστηκε στο Παρίσι στις 14 Δεκεμβρίου 1598 με την κατηγορία των δολοφονιών οι οποίες ήταν τόσο φοβερές που το δικαστήριο διέταξε να καταστραφούν όλα τα έγγραφα της ακρόασης. Ακόμα και το πραγματικό του όνομα έχει σβηστεί από την ιστορία.

Για τα εγκλήματά του κάηκε ζωντανός. Πιστεύονταν ότι ξεγελούσε παιδιά στο μαγαζί του, τα βίαζε, τα έσφαζε και στη συνέχεια φορούσε τα σώματά τους, ξεκοκαλίζοντας τα όπως κόβει το κρέας ένας χασάπης. Στο λυκόφως, σαν λύκος, περιπλανιόταν στο δάσος για να βρει περαστικούς και τους έσφαζε. Άπειρα κόκαλα βρέθηκαν κρυμμένα στα κελάρια του, καθώς και άλλα αποτρόπαια πράγματα. Πέθανε έτσι λένε αμετανόητος και βλασφημώντας.

Η Claudia Gaillard ήταν μια από τις εκατοντάδες ατυχές ψυχές που προσήχθη σε δίκη από τον κυνηγό μαγισσών Henry Boguet. Σύμφωνα με μάρτυρες, την είχαν δει πίσω από ένα θάμνο να παίρνει τη μορφή λύκου χωρίς ουρά. Για αυτήν την αμαρτία, βασανίστηκε. Ο δικαστής της δίκης της σχολίασε για τα βασανιστήρια της, “η κοινή γνώμη ήταν εναντίον της. Κανείς δεν την είδε να χύνει ένα δάκρυ, ανεξάρτητα από το τι της έκαναν για να κλάψει.” Η Claudia κάηκε ζωντανή.

 Το 1521, ο Jean Boin, ιεροεξεταστής της Besancon, δίκασε τους Philibert Montot, Pierre Bourgot και Michel Verdun με την κατηγορία πως είχαν κλείσει συμφωνία με το διάβολο και για λυκανθρωπία. Οι άνδρες έγιναν γνωστοί ως οι Λυκάωνες (  λυκάνθρωποι ) του Poligny.

Οι υποψίες για τους 3 άνδρες ξεκίνησαν, όταν ένας ταξιδιώτης που διερχόταν από την περιοχή δέχθηκε επίθεση από έναν λύκο. Ενώ υπερασπιζόταν τον εαυτό του, μπόρεσε και πλήγωσε το ζώο, αναγκάζοντας το να υποχωρήσει. Ακολουθώντας τα ίχνη του τραυματισμένου πλάσματος, βρήκε μια καλύβα και μέσα της ήταν ένα κάτοικος της περιοχής, ο Michel Verdun, που τον περιποιούνταν η σύζυγος του, που έπλενε μια πληγή στο σώμα του.

Ο ταξιδιώτης ειδοποίησε τις αρχές. Συνέλαβαν και βασάνισαν τον Verdun, ο οποίος παραδέχθηκε ότι ήταν Λυκάωνας ( λυκάνθρωπος ). Αποκάλυψε, επίσης, τα ονόματα των δύο συνεργών του, και ομολογώντας τα ειδεχθή εγκλήματα τους: σατανισμό, δολοφονίες και έτρωγαν ανθρώπινη σάρκα. Οι τρεις άνδρες εκτελέστηκαν αμέσως.

Η υπόθεση αυτή δικάστηκε το 1692, στο Jurgenburg της Λιβονίας, μια ιστορική περιοχή ανατολικά της Βαλτικής Θάλασσας. Εμπλέκει έναν 80χρονο άνδρα ονόματι Thiess.Ο Thiess ομολόγησε ότι ήταν Λυκάωνας ( λυκάνθρωπος ), λέγοντας πως η μύτη του είχε σπάσει από κάποια Skeistan, μια μάγισσα που ήταν ήδη νεκρή κατά τη στιγμή που την αναφέρει ο Thiess. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Thiess, η Skeistan και άλλες μάγισσες δεν άφηναν να αναπτυχθούν τα σπαρτά της περιοχής και αυτό γιατί ήθελαν να μεταφέρουν το σιτάρι στην κόλαση. Για να βοηθήσει τα σπαρτά, ο Thiess και άλλοι Λυκάωνες ( λυκάνθρωποι ) κατέβηκαν στην κόλαση για να πολεμήσουν τις μάγισσες.

Οι μάχη των Λυκάωνων ( λυκανθρώπων ) με τις μάγισσες συνέβη σε τρεις νύχτες: την νύχτα της εορτής τις Αγίας Λουκίας, της Πεντηκοστής και του Αγίου Ιωάννη (οι εποχιακές αλλαγές). Αν οι Λυκάωνες ( λυκάνθρωποι ) αργούσαν να κατέβουν, οι μάγισσες θα έκλειναν τις πύλες της κόλασης, και οι καλλιέργειες, τα ζώα, ακόμα και τα ψάρια θα υπέφεραν. Σαν όπλα οι Λυκάωνες ( λυκάνθρωποι ) είχαν σιδερόβεργες ( να γελάσω τώρα ή μετά …..!!!! ), ενώ οι μάγισσες σκουπόξυλα.

Η Skeistan έσπασε τη μύτη του Theiss με ένα σκουπόξυλο τυλιγμένο σε ουρά αλόγου.

Οι δικαστές έμειναν κατάπληκτοι από την εν λόγω μαρτυρία, γιατί πίστευαν πως οι Λυκάωνες ( λυκάνθρωποι ) ήταν όργανα του διαβόλου. Αλλά άκουγαν πως οι Λυκάωνες ( λυκάνθρωποι ) πολεμούσαν τον Διάβολο. Όταν τον ρώτησαν τι απέγιναν οι ψυχές των Λυκάωνων ( λυκανθρώπων ), ο Thiess είπε ότι πήγαν στον ουρανό. Επέμεινε πως οι Λυκάωνες ( λυκάνθρωποι ) ήταν τα << κυνηγόσκυλα των Θεών >>, που βοηθούν την ανθρωπότητα καταπολεμώντας τον διάβολο εν μέρη είχε δίκιο αλλά όχι το διάβολο οι Λυκάωνες είναι ορκισμένοι εχθροί των Δρακονιανών!!!! Αν δεν ήταν αυτοί, όλοι θα υπέφεραν. Είπε ότι υπήρχαν Λυκάωνες ( λυκάνθρωποι ) στη Γερμανία και στη Ρωσία και πολεμούσαν και εκείνοι τις μάγισσες.

Ο Thiess επέμεινε στην ομολογία του, αρνούμενος ότι είχε υπογράψει συμφωνία με το διάβολο. Αρνήθηκε να δει τον ιερέα της ενορίας ο οποίος εστάλη για να τον τιμωρήσει, λέγοντας ότι ήταν καλύτερος άνθρωπος από οποιονδήποτε ιερέα. Ισχυρίστηκε ότι δεν ήταν ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που είχε γίνει Λυκάωνας ( λυκάνθρωπος ) για να πολεμάει τις μάγισσες.

Στο τέλος οι δικαστές, μάλλον απελπισμένοι, τον καταδίκασαν σε δέκα βουρδουλιές με την κατηγορία της ειδωλολατρίας και δεισιδαιμονικών πεποιθήσεων.

 Στις αρχές της άνοιξης του 1603 είχε εξαπλωθεί ένας τεράστιος φόβος, από τις περιοχές του St. Sever της Γασκωνίας μέχρι τα νοτιοδυτικά της Γαλλίας. Από πολλά μικρά χωριουδάκια άρχισαν να εξαφανίζονται μυστηριωδώς μικρά παιδιά χωρίς κανέναν ίχνος. Σε μια περίπτωση εξαφανίστηκε και ένα βρέφος από την κούνια του σε ένα εξοχικό σπίτι, ενώ η μητέρα του το είχε αφήσει να κοιμάται ασφαλές, όπως νόμιζε. Ο κόσμος έλεγε για λύκους. Άλλοι κουνούσαν το κεφάλι τους και ψιθύριζαν για κάτι χειρότερο.

Η κατάπληξη έφτασε στο αποκορύφωμά της όταν ο τοπικός δικαστής ενημέρωσε τους κατώτερους δικαστές των περιοχών ότι είχε πληροφορίες από τρεις μάρτυρες, εκ των οποίων ένα 13χρονο κορίτσι ονόματι Marguerite Poirier ορκίστηκε ότι στην πανσέληνο είχε δεχθεί επίθεση από έναν άγριο κτήνος, πολύ έμοιαζε με λύκο. Η κοπέλα δήλωσε ότι ένα μεσημέρι, ενώ επέβλεπε τα βοοειδή, ένα άγριο θηρίο με γούνα, μεγαλύτερο από σκυλί, βγήκε από το δάσος και της έσκισε τη φούστα με τα κοφτερά δόντια του. Κατάφερε να γλιτώσει, χάρη στο ότι ήταν οπλισμένη με μια σιδερόβεργα ( Να γελάσω τώρα ή μετά; ). Επιπλέον, ένας 14χρονος, ο Jean Grenier, διαλαλούσε παντού πως αυτός είχε επιτεθεί στην Marguerite, σαν λύκος, αλλά παρά το σιδερένιο ραβδί της θα την είχε ξεσκίσει αλλά είχε φάει ήδη τρία ή τέσσερα παιδιά.

Τις ιστορίες αυτές όπου είναι αληθινές αλλά όχι στο θέμα των Λυκάωνων μπορείτε να διακρίνετε ότι εκείνο τον καιρό ο κάθε ανώμαλος δολοφόνος τα έριχνε στους Λυκάωνες και στο κατόπι αυτής της τρέλας από ανέκαθεν οι άνθρωποι ξεσπούσαν στους άμοιρους τους λύκους!!!! Συμφωνείτε δεν συμφωνείτε αυτή είναι η αλήθεια…. Ότι οι άνθρωποι έχουν δει στο παρελθόν αλλά και στο σήμερα τους πραγματικούς Λυκάωνες αυτό είναι αλήθεια, ότι είναι υπαρκτά όντα και αυτό είναι αλήθεια, αλλά ποιος λογικός άνθρωπος θα δεχτεί μια ιστορία από κάποιον που έχει δει Λυκάωνα ζωντανό ότι έτσι είναι και δεν είναι απόκτημα της φαντασίας του!;!

Το 1998 είχα πάει στην Τρίπολη σε ένα ορεινό χωριό το οποίο δεν θα αναφέρω την ονομασία του και το κάνω αυτό όταν διαβάσετε την ιστορία που θα σας περιγράψω θα καταλάβετε το γιατί όπου την έζησα εγώ ο ίδιος!!!!

Ήταν Μάιος και είχα πάει για μια έρευνα, ερευνώντας, έναν  κωδικοποιημένο πίνακα του Νίκολα Πουσέν με τίτλο << Ετ in arcadia ego >> μια διφορούμενη φράση που σημαίνει: «Στην Αρκαδία εγώ ή και Στην Αρκαδία και εγώ». Ο οποίος και φτιάχτηκε το 1637 – 1638  και είναι ένας πίνακας ο οποίος κρύβει ένα μεγάλο μυστικό!!!! Μυστικό το οποίο πολλοί νομίζουν ότι ξέρουν τι κρύβει με την μόνη διαφορά δεν έχουν ιδέα για το τι πρόκειται…… θα δημοσιεύσω ένα άρθρο για τον συγκεκριμένο πίνακα στο μέλλον …..όπου πρόκειται για μια κωδικοποιημένη περίπτωση για μια από της εισόδους της Μέσης Γης αλλά και για κάτι παρά πάνω!!!

 Έτσι λοιπόν στις έρευνες μου από κοντά στην Αρκαδία έφτασα σε αυτό το ορεινό χωριό το οποίο δεν ζουν και πολλές οικογένειες, καταστώντας το χωριό σαν χωριό φάντασμα!!!! Ήταν αργά και έπρεπε να μείνω στο συγκεκριμένο σημείο για να συνεχίσω τις έρευνες μου. Τελικά μετά από κάμποσα λεπτά είδα έναν χωρικό στον δρόμο όπου και τον ρώτησα που υπάρχει κάποιο μέρος για να περάσω την νύχτα, επί πληρωμής βέβαια. Εκείνος μου απάντησε:

 ΧΩΡΙΚΟΣ

Δεν νομίζω να βρεις κάτι τέτοια ώρα εδώ πάνω, αν και δεν υπάρχουν ξενοδοχεία ή πανδοχεία μπιτ για μπιτ!

 SAMAN LYCAN

Μήπως ξέρετε κάποια οικογένεια που θα μπορούσε να με φιλοξενήσει για απόψε; Με το αζημίωτο βέβαια.

Ο χωρικός λίγο σκεπτικός μου είπε ότι θα με φιλοξενήσει αυτός με το αζημίωτο φυσικά. Έτσι ξεκίνησα για το σπίτι του. Ύστερα από λίγη ώρα και μετά από ένα πιάτο χυλοπίτες είχαμε μείνει στο τραπέζι μετά ποτήρια του κρασιού μισό γεμάτα. Ήταν ένας απλοϊκός άνθρωπος ο οποίος ασχολείτο με την κτηνοτροφία αλλά παρότι ήταν αγράμματος είχε πολλές γνώσεις για πάρα πολλά πράγματα σαν να έκρυβε κάτι….. η γυναίκα του ήταν λιγομίλητη και παρόλο τα 70 χρόνια που είχε στην πλάτη της ήταν πολύ ευκίνητη για την ηλικία της. Έτσι βρεθήκαμε να μας έχουν πιάσει τα χαράματα με την κουβέντα ειδικά για τα παράξενα της Αρκαδίας και μπορώ να πω ότι έμαθα πολύ ενδιαφέροντα θέματα από τον χωρικό αυτόν. Του εξήγησα τον λόγο που είχα βρεθεί στα μέρη του και με κοίταξε κάπως περίεργα για λίγα δευτερόλεπτα και αμέσως μετά μου είπε:

 ΧΩΡΙΚΟΣ

Δηλαδή πιστεύεις ότι μέσα στην γη υπάρχουν όντα τα οποία και έχουν αναπτύξει κάποιους πολιτισμούς;

 SAMAN LYCAN

Ναι βέβαια….

ΧΩΡΙΚΟΣ

Και πως είσαι τόσο σίγουρος ότι υπάρχουν όλα αυτά τα οποία μου λες. Θα μπορούσα και εγώ να σου πω ότι στο Φεγγάρι ζουν κάποια όντα θα έπρεπε να με πιστέψεις αν δεν το έβλεπες μετά μάτια σου;

SAMAN LYCAN

Εγώ δεν θέλω να πίσω κανέναν, εγώ λέω τι πιστεύω….

 ΧΩΡΙΚΟΣ

Αυτογνωσία!!!! Δηλαδή θέλεις να πείσεις τον εαυτό σου ότι έτσι είναι για τα δικά σου πιστεύω. Ειδάλλως γιατί να ψάχνεις τόσα χρόνια για κάτι που πολλοί λίγοι άνθρωποι πιστεύουν;

SAMAN LYCAN

Πράγματι….. λόγου ότι έχω βρει πολλά στοιχεία από την αρχαία ιστορία μέχρι και σήμερα θέλω να δω αν πράγματι υπάρχει αυτός ο πολιτισμός της Μέσης γης. Εκτός βέβαια από τα στοιχεία αυτά τα γραπτά ή καλλιτεχνικά υπάρχουν και τα όντα τα οποία κατά καιρούς εμφανίζονται τα οποία από τις γραπτές αναφορές όλων των πολιτισμών δείχνουν να είναι από την Μέση Γη…. Και μπορώ να σου πω ότι κάποια από αυτά τα έχω δει…. Άσχετο αν με πιστέψεις ή όχι.

 XΩΡΙΚΟΣ

Δεν έχω κανέναν λόγο να μην σε πιστέψω, άμα λες ότι τα είδες τα είδες, αν το λες για να εντυπωσιάσεις τότε μονάχα τον εαυτό σου κοροϊδεύεις. Όμως υπάρχουν πολλά όντα τα οποία ο άνθρωπος έχει αναφέρει κατά καιρούς και κάποια από αυτά έχουν στοιχειώσει την πορεία της ανθρωπότητας άλλα είναι πιστευτά και άλλα όχι. Το θέμα είναι ότι άμα δούμε κάτι με τα μάτια μας τότε μόνο πιστεύουμε στην ύπαρξη του, μα όταν χαθεί τότε το μυαλό μας δουλεύει περίεργα επεξεργάζοντας το!!!! Δηλαδή ότι ίσως μας φάνηκε, μήπως είναι φτιαχτό και ψεύτικο και ούτω κάθε εξής σκέψη……

SAMAN LYCAN

Συμφωνώ απολύτως με την σκέψη σας, μα αν σας πω ότι έχω δει Λυκάωνα θα με πιστέψετε;

 ΧΩΡΙΚΟΣ

Λυκάων, Λυκάωνας, Λυκάνθρωπος, κατά βούληση μεταμορφικό ον που σημαίνει ότι κατά δική του βούληση μπορεί να αλλάζει μορφή από άνθρωπο σε λύκο…..

 SAMAN LYCAN

Μα που τα ξέρετε όλα αυτά;

 ΧΩΡΙΚΟΣ

Το ότι είμαι κτηνοτρόφος και χωριάτης ή βλάχος όπως μας αποκαλούν οι πρωτευουσιάνοι αν και οι Βλάχοι είναι φυλή από την Μολδοβλαχία της Ρουμανίας οι οποίοι και ήρθαν στην Ελλάδα επί Τουρκοκρατίας για να βοηθήσουν στον αγώνα κατά των Τούρκων και από τότε έμειναν στην χώρα μας, δεν σημαίνει ότι είμαι ντιπ για ντιπ παρόλα τα χρόνια που κουβαλώ στην πλάτη μου!!

 SAMAN LYCAN

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας….

 ΧΩΡΙΚΟΣ

Ααα!!!! Όσο για όλα αυτά τα όντα όπου στην αρχαία Ελλάδα αλλά και όχι μόνο ήταν θεότητες, ο Τίμαιος του Πλάτωνα το λέει ξεκάθαρα :

Ο Θεός δημιούργησε ΚΑΙ τους κατώτερους θεούς( Ολύμπιους δηλαδή) και τους έδωσε μια εντολή. Να δημιουργήσουν και αυτοί τα υπόλοιπα 3 θνητά γένη που έμειναν για να τελειοποιηθεί το Σύμπαν! Να μιμηθούν τον Θεό που τους δημιούργησε και να δημιουργήσουν ΑΥΤΟΙ το ζωικό βασίλειο (ένα γένος), το φυτικό βασίλειο( φύση-ένα γένος) και τον Άνθρωπο!!! ο οποίος ανήκει στα 3 θνητά γένη! Ο λόγος που ο ίδιος ο Θεός δεν δημιούργησε τον Άνθρωπο, είναι ότι αν τον έφτιαχνε αυτός, ο Άνθρωπος θα γινόταν αθάνατος (όπως έγιναν οι Ολύμπιοι!), ενώ έπρεπε να τον δημιουργήσουν οι θεοί για να γίνει θνητός. Αυτά τα λέει ο Τίμαιος…..

Το ίδιο λέει και η παλαιά διαθήκη αλλά πιο συγκαλυμμένα… η οποία διαθήκη ερμηνεύεται λάθος από τους Χριστιανούς και παπάδες και τους Μουσουλμάνους, πολλοί παπάδες όμως, φαντάζομαι ότι γνωρίζουν την αλήθεια αλλά την κρύβουν φυσικά γιατί έτσι τους συμφέρει.!

Τώρα όσο για τον Λυκάωνα που είδες, μπορείς να μου πεις την ιστορία αυτή γιατί αν κρίνω ότι είναι αλήθεια θα σου πω και γω μια με την σειρά μου!!!!

SAMAN LYCAN

Πραγματικά ερχόμενος εδώ για να ερευνήσω ένα άλλο θέμα δεν περίμενα να μιλώ για κάποιο άλλο, θέλετε να μου πείτε ότι ξέρετε κάποια αληθινή ιστορία με Λυκάωνες; Αυτό ήταν ένα ανέλπιστο δώρο για μένα…..

ΧΩΡΙΚΟΣ

Όπως σου είπα, αν με πείσεις ότι πρόκειται για αληθινή συνάντηση τότε και γω όχι μόνο θα σου πω αλλά θα δεις και κάτι που πράγματι θα σε ενδιαφέρει!!

 SAMAN LYCAN

Πάνε περίπου 5 χρόνια πίσω, ήμουν στην Σαμοθράκη στην περιοχή << Το ρέμα του Φονιά >> ένα πολύ όμορφο μικρό ποτάμι για μένα, με ένα μικρό καταρράκτη. Το όλο τοπίο θυμίζει έντονα σαν να έχει βγει από τις περιγραφές του Τόλκιν. Έψαχνα για στοιχεία όπως συνήθως κάνω για την Μέση Γη. Είχα τρεις μέρες εκεί και ήμουν μόνος, ήταν βράδυ και είχα ανάψει φωτιά τρώγοντας μια κονσέρβα από φασόλια όταν στα δυο μέτρα από εμένα μπροστά μου προσγειώθηκε από το πουθενά ένα πλάσμα που δεν περίμενα να δω…… εκείνη την ώρα. Ο παφλασμός των νερών από την προσγείωση του μέσα σε αυτό με έκαναν μούσκεμα αλλά και μου έκοψαν την χολή από τον τρόμο που έγινε τόσο ξαφνικά μέσα στην ησυχία της νύχτας που μόνο ο μικρός καταρράκτης χαλούσε την στιγμή. Κοίταξα αμέσως μπροστά μου να δω τι ήταν αυτό που έπεσε στο νερό και τότε είδα αυτό που δεν είχα δει ποτέ στην ζωή μου, ερευνούσα για αυτά τα πλάσματα αλλά ποτέ δεν είχα συναντήσει ένα από αυτά ούτε από μακριά, είχα ακούσει πολλά σε πολλά μέρη του κόσμου μα τώρα στεκότανε μπροστά μου ατάραχος!!!! Ένας τεράστιος Λυκάωνας βρισκόταν μπροστά μου με την πλάτη του γυρισμένη προς τα μένα, αμέσως μετά την προσγείωση του γύρισε απότομα και με κοίταξε με τα κατά κίτρινα μεγάλα μάτια του, μου γρύλισε ρίχνοντας τα όρθια αυτιά του πίσω και μου έδειξε τους τεράστιους κυνόδοντες του. Η αλήθεια είναι ότι κόντευα να τα κάνω επάνω μου, τότε μου ήρθε στο μυαλό μου ότι όταν φοβάται ο άνθρωπος εκρύγνει μια ουσία που την αντιλαμβάνονται οι θηρευτές ( ζώα ) και επιτίθενται στο θύμα τους, έτσι προσπάθησα να σταματήσω να φοβάμαι…… μα σε λίγα δευτερόλεπτα αυτό δεν γίνεται. Τότε όμως ο Λυκάωνας σταμάτησε να γρυλίζει  άρχισε να με μυρίζει από εκεί που ήταν κουνώντας την μουσούδα του έντονα δεξιά αριστερά, έπειτα έκατσε στα ζωώδη ανθρώπινα πόδια του έχωσε τα ζωώδη ανθρώπινα χέρια του μέσα στο νερό πιάνοντας τον πυθμένα του ποταμού, έσκυψε και άρχισε να πίνει νερό χωρίς να με χάσει από τα μάτια του έστω για μια στιγμή!!!! Ήταν ένα πολύ όμορφο μυώδες πλάσμα καμία σχέση με αυτά που δείχνουν στις ταινίες, ήταν σαν ένας όμορφος λύκος να στέκεται στα δυο του πόδια σαν άνθρωπος με την μόνη διαφορά τα χέρια του τα πόδια του και το στήθος του ήταν ανθρώπινα κλαημένα από μακρύ τρίχωμα χρώματος γκρίζο-ασημί με μαύρο!!!! Μην φανταστείς υπερβολικά μακρύ τρίχωμα, είχε τεράστια αμυγδαλωτά νύχια που έδειχναν να είναι πολύ φονικά και το ύψος του ήταν γύρω στα 2,30-2,50 μέτρα !!!! Μόλις χόρτασε την δίψα του σηκώθηκε και με ξανά κοίταξε χωρίς να κάνει κάτι, αμέσως μου γύρισε την πλάτη του και με ένα τεράστιο άλμα χάθηκε από μπροστά μου!!!! Είχα μείνει άγαλμα όλα αυτά είχαν γίνει σε δυο τρία λεπτά, μόλις χάθηκε τότε θυμήθηκα την φωτογραφική μηχανή ο κόπανος αλλά με τον τρόμο που με είχε κυριεύσει το μυαλό μου δεν δούλευε καθόλου….. !!!!

Από τότε όχι μόνο πείστηκα ότι υπάρχουν αυτά τα όντα αλλά και ότι δεν είναι τα μοχθηρά κτήνη όπως τα ονομάζουν κάποιοι, διότι αν ήταν σήμερα δεν θα ήμουν εδώ να σου πω αυτήν την ιστορία που μόνο οι δικοί μου άνθρωποι ήξεραν μέχρι σήμερα!!!!

Αλλά είμαι περίεργος το πώς θα διαπιστώσεις ότι δεν σου λέω ψέματα και ότι σου λέω την αλήθεια;

 ΧΩΡΙΚΟΣ

……………………!!!!

( Τότε έγινε κάτι που δεν το περίμενα με τίποτα, η έκπληξη μου ήταν τεράστια!!!! Ο χωρικός που καθόταν μπροστά μου με κοίταξε και τα μάτια του έγιναν κίτρινα!!!! Κίτρινα όπως αυτού του Λυκάωνα που είχα δει στην Σαμοθράκη τότε και η εικόνα τους είχε χαραχτεί στο μυαλό μου!!!! Κοντοστάθηκα σαστισμένος κοιτώντας τριγύρω μου και τότε είδα και την γυναίκα του να με κοιτά επίσης και εκείνη με τα ίδια μάτια όπως του συζύγου της!!!! Τότε γεμάτος τρόμο κατάλαβα ότι είχα να κάνω με Λυκάωνες εκτός και ήμουν τυχερός και είχα να κάνω με μέντιουμ …….!!!!

Αμέσως τα μάτια τους ξανά επανήλθαν στο φυσιολογικό τους χρώμα και ο χωρικός μου είπε: )

 ΧΩΡΙΚΟΣ

Να πως κατάλαβα ότι μου είπες την αλήθεια!!!! Γιατί και εγώ είμαι ένας από αυτούς όπως και η γυναίκα μου αλλά και οι υπόλοιπες οικογένειες που βρίσκονται σε αυτό το χωριό!!!! Χα χα χα!!!! Η αλήθεια είναι ότι πράγματι δεν μπορείς να κουμαντάρεις τον φόβο σου!!!!

Καταλαβαίνω ότι η έκπληξη και τα ερωτήματα είναι πολλά που θες να μου κάνεις. Είχαμε μάθει για εσένα που έψαχνες να μας βρεις και ο λόγος είναι ότι χρησιμοποιείς την ονομασία Λυκάωνες την οποία και προτιμάμε. Το μάθαμε όταν κάποια στιγμή μίλησες με έναν δικό μας τότε στην Άρτα όπου και μας ειδοποίησε για εσένα.

Ερωτήσεις δεν θα δεχτώ μα θα σου πω την ιστορία μας και από πού έχουμε έρθει για να τα πεις στους ανθρώπους όπως έχουν τα πράγματα και όχι όπως τα δείχνουν κάποιοι για δικά τους πάντα συμφέροντα….

Θέλεις να στα πω; Αν όμως τα γράψεις μην περιμένεις να σε πιστέψουν ότι έτσι έχουν τα πράγματα και ότι συναντηθήκαμε διότι θα περιμένανε να  σου αποκαλύψω το ποιος είμαι και θα αναρωτιούνται το γιατί. Επίσης από αυτά που θα σου πω μπορεί και να μην τους αρέσει καθόλου και να θέλουν να μένουν στα πρότυπα για εμάς ως αιμοδιψή σκυλιά του διαβόλου που τους αρέσει η ανθρώπινη σάρκα. Τι λες λοιπόν δέχεσαι;

SAMAN LYCAN

Ναι βέβαια και δέχομαι…!!!!

 ΧΩΡΙΚΟΣ

<< Ονομάζομαι Άκσνταν και είμαι ο ηγέτης σαμάνος της φυλής των Λυκάωνων!!!! Δεν είμαστε αθάνατοι αλλά μπορούμε και ζούμε από 650 χρόνια δικά σας μέχρι 700 οι ποιο γηραιοί. Με οποιαδήποτε σφαίρα ή σπαθί αν μας πετύχει εκεί που πρέπει πεθαίνουμε δεν χρειάζεται να είναι από ασήμι ή χαλκό!!!! Είμαστε πολύ γρήγορα όντα και όταν λέω γρήγορα εννοώ πάρα πολύ γρήγορα ίσως τα ποιο γρήγορα όντα στον πλανήτη που συναγωνιζόμαστε τα βαμπίρ. Η κύρια κατοικία μας ή καινούρια μας πατρίδα είναι στην Μέση Γη μα με τα χρόνια σχεδόν το 20% από εμάς πηγαινοέρχεται μια εδώ μια εκεί!!!!

Ξέχνα ότι έχεις ακούσει και διαβάσει για εμάς, δεν είναι αλήθεια. Έχουμε δώδεκα φυλές που διοικούνται από θηλυκούς Λυκάωνες και όλοι μαζί από εμένα!!!! Με νόμο απαγορεύεται να πειράξουμε άνθρωπο εκτός και κινδυνέψουμε σαν ανθρώπινη υπόσταση από αυτόν. Τα όπλα μας είναι τα νύχια των ποδιών μας, του χεριών μας και τα δόντια μας!!!! Οπότε αν είχαν πιάσει κάποιον Λυκάωνα και τον βασάνιζαν για να τους πει αν ήταν ή όχι θα είχαν πολύ άσχημη κατάληξη ακόμη και σήμερα διότι τα νύχια μας όσο και να σου ακούγετε απίστευτο μπορεί να κόψουν ατσάλι σαν βούτυρο!!!! Οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να έχουν πιάσει κάποιον δικό μας ποτέ και έτσι είναι!!!!

Έχουμε ένα πρόβλημα όμως δεν μπορούμε να τεκνοποιήσουμε με το είδος μας, και αυτός είναι και ο λόγος που έχουμε ανέβει επάνω για να κάνουμε οικογένεια!!!! Άλλοτε ο ή η Λυκάωνας λένε στο ταίρι τους τι είναι όπου και το δείχνουν με το να μεταμορφωθούν μπροστά τους και άλλοτε όχι. Μπορούμε να κάνουμε πολλά παιδιά μα μόνο κάποια από αυτά θα γίνουν Λυκάωνες τα άλλα όχι το οποίο και είναι μια τεράστια δυστυχία για εμάς αυτό γιατί όταν έρχεται η ώρα να φύγουν από την ζωή λόγο γηρατειών είμαστε εκεί….. είμαστε πάντα εκεί και τα θάβουμε!!!! Και σε πληροφορώ δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα να θάβεις και να ξανά θάβεις και να ξανά θάβεις τα παιδιά σου…. Αυτό είναι ένα από τα άσχημα της μακρόχρονης ζωής που έχουμε. Και σε πληροφορώ κάθε φορά πονάει περισσότερο από την άλλη!!!!

Εχθροί μας είναι οι Ερπετήτες όπως τους ονομάζουμε εμείς και το σινάφι τους από όλων των ειδών ερπετόμορφων!!!! Αν και είναι δυνατά όντα μας αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι που λέτε και εσείς διότι ξέρουν ότι δεν έχουν καμία ελπίδα αλλά και ότι είμαστε σαν τους Σπαρτιάτες του Λεωνίδα όπου και τους έχουμε ως πρότυπο!!!!

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν Λυκάωνες. Στην Μέση Γη η ονομασία μας είναι διαφορετική. Ονομαζόμαστε ΣΕΔΙΤΝΟΔΥΡΚΑΜ!!!

Η ιστορία των ΣΕΔΙΤΝΟΔΥΡΚΑΜ είναι τόσο παλιά όσο και αρχή του χρόνου. Βαθιά στο σύμπαν το δικό μας υπάρχει ένας γαλαξία που ονομάζεται ΣΟΤΣΑΛΠΟΤΟΡΠ. Εκεί φτιάχτηκε ο πρώτος πλανήτης στο δικό μας σύμπαν. Αυτός ο πλανήτης ονομάζεται ΣΕΚΤΟΡ και έχει δέκα φορές το μέγεθος του δικού μας πλανήτη της γης. Είχε ότι ζωή μπορείς να φανταστείς, από νοήμων και μη όντα. Στην επιφάνεια αλλά και στην μέση όπως ο δικός μας. Στον πλανήτη αυτόν είχαν κυριαρχήσει οι ΙΟΙΑΚΙΔ μια φυλή που μοιάζει πολύ με εσάς τους ανθρώπους εξωτερικά. Διότι εσωτερικά είναι πολύ διαφορετικά από εσάς.

Βασιλιάς τους ο ΖΙΚ-ΓΑΡ ένας επιβλητικός ηγεμόνας μα και συνάμα δίκαιος. Είχε ένα γιο μονάχα, ο οποίος ονομαζόταν ΛΑΝ-ΓΑΡ. Αγαπούσε πολύ το κυνήγι και ήταν καταπληκτικός μαχητής. Ένας τέλειος διάδοχος για το θρόνο του λαού του. Είχε φτάσει η εποχή για το κυνήγι. Θα κυνηγούσε ένα είδος αγριογούρουνου! Αυτή την χρονιά είχε πολύ βαρύ χειμώνα. Έτσι ο πατέρας του ΛΑΝ-ΓΑΡ τον παρακάλεσε να μην πάει. Βλέπεις η καρδιά του νεαρού πρίγκιπα ήταν γεμάτη φωτιά. Έτσι ο πόθος του για κυνήγι αγνόησε τον πατέρα του, πήρε μαζί του δέκα άνδρες και ξεκίνησαν. Είχαν απομακρυνθεί πολύ από την πόλη τους. Έτσι ώστε να περιπλανιούνται άσκοπα μέσα στο βαρύ χειμώνα.

Οι μέρες και οι νύχτες γινόταν όλο και ποιο κρύες. Οι δικοί του τον εκλιπαρούσαν να γυρίσουν όσο ήταν καιρός και τα περάσματα ήταν ανοιχτά. Μάταια παρακαλούσαν τον ΛΑΝ-ΓΑΓ. Εκείνος αρνητικός αδιαφορώντας για την ζωή των συντρόφων του αλλά και την δική του, συνέχισε το κυνήγι που τόσο λαχταρούσε. Το κακό δεν άργησε να έρθει. Σε ένα απότομο πέρασμα μια χιονοστιβάδα τους πλάκωσε . Τα αποτελέσματα ήταν καταστροφικά. Ο μόνος ζωντανός ήταν

ο ΛΑΝ-ΓΑΓ. Βαριά πληγωμένος άρχισε να σέρνεται σε μια κοντινή σπηλιά όπου ήταν εκεί κοντά του. Μετά από γιγάντιες προσπάθειες κατάφερε να φτάσει στην σπηλιά.

Προσπαθούσε να μαζέψει τις πληγές του, όταν από τα άγρια γρυλίσματα ζώων κατάλαβε ότι δεν είναι μόνος του. Τρίβοντας έναν κρύσταλλο που είχε μαζί του  αμέσως φωταγώγησε όλη την σπηλιά αντικρίζοντας τα ζώα που γρυλίζανε άγρια προς αυτόν.

Είχε να κάνει με λύκους με την μόνη διαφορά ότι ήταν δυο φορές μεγαλύτεροι από τους δικούς μας. Η αρχηγός της αγέλης παρ’όλο που κοντοστάθηκε στο φως του κρυστάλλου που έλουζε την σπηλιά, κινήθηκε απειλητικά με άγριες διαθέσεις να αποτελειώσει τον ΛΑΝ-ΓΑΓ. Προτού προλάβει να ακουμπήσει τον πληγωμένο και ανυπεράσπιστο πρίγκιπα μια λύκαινα πετάχτηκε μπροστά της, κόβοντάς την εκτελεστική πορεία. Αμέσως τα δυο ζώα άρχισαν να μαλώνουν λυσσαλέα. Άλλοι λένε για μέρες άλλοι για ώρες. Όταν έληξε η μάχη, βρήκε τα δυο ζώα κουρασμένα και πληγωμένα.

Αμέσως όλοι οι αγέλη έφυγε αφήνοντας την λύκαινα με τον ΛΑΝ-ΓΑΓ μόνους τους μέσα στη σπηλιά. Πλησίασε τον ανυπεράσπιστο πρίγκιπα και ξάπλωσε δίπλα του κουρασμένη. Ο ΛΑΝ-ΓΑΓ δεν περίμενε με τίποτα αυτή την εξέλιξη. Αποκοιμήθηκε , μα ξυπνώντας είδε ότι η λύκαινα έλειπε.  Προσπάθησε να σηκωθεί μα λόγο των πληγών του δεν μπορούσε. Καταριόταν τον εαυτό του. Το πήρε απόφαση ότι εκεί θα πέθαινε. Μετά από κάμποση ώρα ξανά εμφανίστηκε η λύκαινα βαστώντας στο στόμα της διάφορα βότανα.

Την κοίταξε γεμάτος απορία λέγοντάς της:

<< Δεν μπορώ να πιστέψω ότι μου έφερες βότανα, είναι αδιανόητο αυτό. Αλλά και που τα έφερες δεν έχω δύναμη να τα μασήσω >>.

Χωρίς να πάρει απάντηση από την λύκαινα , το ζώο άρχισε να μασάει τα βότανα μέχρι που τα έκανε ένα πολτό. Έκανε δυο βήματα μπροστά στον πρίγκιπα αφήνοντας τον πολτό στην ανοιχτή παλάμη του. Κοιτάζοντας το ζώο ο πρίγκιπας πίστεψε ότι οι θεοί είχαν βάλει το ζώο να τον προστατέψει.

Αμέσως έβαλε τον πολτό από τα βότανα στις πληγές του. Η λύκαινα για μια ακόμη φορά τον άφησε μόνο του. Μετά από κάμποση ώρα γύρισε με ένα μικρό θήραμα στο στόμα της προσφέροντάς το στον πρίγκιπα. Το πήρε από το ζώο τρώγοντας το ωμό. Βλέπεις είχε να φάει μέρες. Μόλις τελείωσε το γεύμα του η λύκαινα βγήκε ξανά έξω μα αυτήν την  φορά γύρισε γρήγορα με μισάνοιχτο το στόμα της. Μέσα είχε χιόνι αφήνοντάς το και αυτό στην παλάμη του πρίγκιπα.

Τον ταΐσε, τον πότισε, τον ζέσταινε όλο τον χειμώνα. Είχαν αναπτύξει μια σχέση φιλίας που για τον πρίγκιπα ήταν θεόσταλτη. Ήταν όμως;

Εφόσον πέρασε ο χειμώνας και τα χιόνια είχαν λιώσει ο πρίγκιπας ήταν πλέον σε κατάσταση για να γυρίσει στην χώρα του.

Παρατήρησε όμως πως η λύκαινα είχε φουσκώσει σε σημείο γέννας. Απλώς νόμιζε ότι είχε παχύνει, αλλά τώρα ήταν σίγουρος ότι η λύκαινα θα γεννούσε. Αποφάσισε να  κάτσει μαζί της να την βοηθήσει ξέροντας ότι άμα την άφηνε μόνη της τα κουτάβια δεν θα επιβίωναν. Θέλοντας να ανταποδώσει την βοήθεια που του είχε προσφέρει η λύκαινα. Κυνηγούσε γι’ αυτή και της πήγαινε νερό όπως ακριβώς και αυτή. Σύντομα όμως θα ανακάλυπτε τι τον περίμενε.

Παρ’όλο που η λύκαινα φαινόταν ετοιμόγεννη , η κύηση της κράτησε εννέα μήνες, ώσπου ένα βράδυ άρχισε να γεννά. Έκανε δώδεκα υπέροχα κουτάβια. Έξι αρσενικά και έξι θηλυκά.!

Ο πρίγκιπας χάρηκε πολύ με τα κουτάβια που ήρθαν στη ζωή. Όμως η χαρά του θα κοβόταν απότομα το ίδιο βράδυ κιόλας. Κουρασμένος από το κυνήγι όλης της ημέρας κοιμήθηκε αμέσως. Μετά από κάμποση ώρα ξύπνησε από κλάματα μωρών, κοιτάζοντας τριγύρω έμεινε έκπληκτος βλέποντας στους μαστούς της λύκαινας αντί κουτάβια μωρά.!!! Έκανε να βρει τα κουτάβια μα δεν υπήρχαν πουθενά. Κοντοστάθηκε για λίγο προσπαθώντας να καταλάβει το τι είχε γίνει. Μήπως πέθαναν τα κουτάβια της και τα αντικατέστησε με ανθρώπινα μωρά!!;;;; Αν έγινε αυτό πότε πρόλαβε να πάει στην πόλη και να έρθει. Καθώς προσπαθούσε να καταλάβει το τι είχε συμβεί και το πως , τότε μπροστά στα μάτια του είδε να συμβαίνει κάτι το αδύνατο, κάτι το ασύλληπτο για το μυαλό του.

Ένα ένα τα κουτάβια άρχισαν να παραμορφώνονται, να βγάζουν τρίχωμα, να αλλάζει η δομή του κρανίου τους , της σπονδυλικής τους στήλης, τα χέρια, τα πόδια γενικώς τα πάντα. Δεν έμοιαζαν με τα κουτάβια που είχε δει πιο πριν. Αυτά είχαν πιο μεγάλα τα πίσω πόδια από τα μπροστινά , πιο μεγάλους κυνόδοντες και πιο μυώδες.

Τα είχε τελείως χαμένα. Δεν ήξερε τι να πιστέψει. Μα τότε σιγά σιγά όλα ξεκαθάριζαν κάποια πράγματα μέσα στο μυαλό του.

Ήταν ένα βράδυ όπου έκανε τσουχτερό κρύο και οι πληγές του δεν είχαν κλείσει τελείως. Ψηνόταν στον πυρετό και παραληρούσε. Πιστεύοντας ότι η λύκαινα που τον κρατούσε ζεστό ώστε να μην πεθάνει , ήταν μια γυναικεία συντροφιά. Άρχισε να ερωτοτροπεί μαζί της χωρίς να καταλάβει ότι είχε να κάνει με το ζώο που τον κρατούσε στην ζωή.

Πετάχτηκε έντρομος από την θέση του φωνάζοντας:

<< Όχι, δεν είναι δυνατόν!. Δεν μπορεί να έγινε κάτι τέτοιο.! Δεν θα το επέτρεπαν οι θεοί!!!! >>.

Έπιασε σφιχτά το αυτοσχέδιο όπλο που είχε φτιάξει σκεπτόμενος να σκοτώσει. Κάνοντας δυο βήματα μπροστά τα κουτάβια άρχισαν να αλλάζουν και πάλι παίρνοντας την μορφή των μωρών για μια ακόμη φορά. Δεν μπόρεσε να το κάνει εφόσον είχαν οι θεοί αποφασίσει να του παίξουν τέτοιο παιχνίδι, αποφάσισε να το παίξει μέχρι τέλος. Κάθισε με τη λύκαινα μεγαλώνοντας τα παιδιά της. Η λύκαινα τους μάθαινε να κυνηγάνε και ο πρίγκιπας το πως να μιλάνε, να παλεύουν αλλά και το πως να γράφουν κάθε φορά που άλλαζαν από την ζωώδη ύπαρξη του και μεταμορφωνόταν ας πούμε στην ανθρώπινη.

Πέρναγαν τα χρόνια και τα παιδιά της λύκαινας είχαν γίνει πλέον έφηβοι!. Ο κύκλος της ζωής της λύκαινας είχε αρχίσει και έκλεινε, ώσπου ένα πρωί έκλεισε τα μάτια της για πάντα. Τα παιδιά της και ο πρίγκιπας την θρηνούσαν για μέρες. Μετά από αυτό ο πρίγκιπας  μια μέρα μάζεψε τα παιδιά του λέγοντάς τους ότι αν είχαν συνέχεια την υπόσταση που είχε ο ίδιος θα μπορούσαν να πάνε στην χώρα του κρύβοντας από όλους το τι είναι τα παιδιά του. Τότε ο ένας από τα αδέρφια του είπε:

<< Μα πατέρα δεν το έχεις καταλάβει τόσο καιρό; Όποτε θέλουμε αλλάζουμε και για όσο διάστημα θέλουμε εμείς.!!!! >>.

Αυτό ήταν. Χωρίς να σκεφτεί το τι θα μπορούσε να γίνει στη χώρα του , μάζεψε τα παιδιά του και ξεκίνησαν για την χώρα! Σε όλο το δρόμο τους εξηγούσε πως πρέπει να συμπεριφέρονται και το πως να μιλάνε ανάμεσα στον κόσμο. Μετά από κάμποσες μέρες πορεία επιτέλους φτάσανε στην χώρα του. Εκεί όμως τα πράγματα δεν ήταν όπως τα είχε αφήσει. Ο πατέρας του είχε πεθάνει εδώ και χρόνια και την θέση του του την είχε πάρει ο αδερφός του πατέρα του ο ΝΑΡ-ΓΑΝ.

Τους καλοδέχτηκε, μα μόλις του ανακοίνωσε ποιος ήταν ο ΝΑΡ-ΓΑΝ θα έπρεπε βάσει των νόμων της χώρας να παραδώσει τον θρόνο. Αντί αυτού άρχισε να λέει ότι ο ΛΑΝ-ΓΑΝ ήταν ένας απατεώνας που ήθελε να του πάρει τον θρόνο με δόλιο τρόπο. Έτσι διέταξε την σύλληψη του ΛΑΝ-ΓΑΝ και την ακαριαία και άμεση εκτέλεση του. Έτσι και έγινε. Καθώς κοβόταν το κεφάλι του δύσμοιρου ΛΑΝ-ΓΑΝ  και προτού προλάβει να ακουμπήσει το πάτωμα όλα του τα παιδιά είχαν μεταμορφωθεί σε άγριους και μανιασμένους ΣΕΔΙΤΝΟΔΥΡΚΑΜ.

Το μακελειό που έγινε μέσα στο παλάτι ήταν πρωτόγνωρο.! Με τα πελώρια νύχια τους αλλά και με τα μεγάλα κοφτερά δόντια τους, ξέσκιζαν τις σάρκες σε όποιον έμπαινε στο διάβα τους. Όταν τελείωσαν με την υπέρτατη σφαγή παντού βρισκόταν χέρια, πόδια κεφάλια διασκορπισμένα παντού.! Του βασιλιά, των καλεσμένων, ακόμη και των αμέτρητων στρατιωτών που έσπευσαν για να τους αναχαιτίσουν.! Μαζεύτηκαν πάνω από το νεκρό σώμα του πατέρα του και άρχιζαν να ουρλιάζουν. Ούρλιαζαν και ακουγόντουσαν όσο χίλιοι λύκοι μαζί,!!!!!!

Χωρίς να τους πάρουν είδηση λόγου του πόνου από το χαμό του πατέρα τους, οι ιερείς της χώρας πλησίασαν. Κάνοντας ξόρκια μαγικά και λέγοντας αρχαία λόγια και τα δώδεκα αδέρφια βρέθηκαν να αιωρούνται στον αέρα. Πίστευαν ότι κλείνοντας τους μέσα στην διαφανή μπάλα θα τελείωνε το οξυγόνο και θα πέθαιναν. Αντί αυτού όμως , άλλαξαν και τα δώδεκα αδέρφια και τώρα μπροστά στους ιερείς είχαν να κάνουν με το είδος τους. Αποφάσισαν μετά από ώρες συμβουλίου να τους εξορίσουν από τον πλανήτη τους και όχι να τους σκοτώσουν. Πίστεψαν ότι οι θεοί τους είχαν δημιουργήσει, και όταν δημιουργούσαν κάτι οι θεοί το περίεργο απαγορευόταν να το ακουμπήσουν. Να το διώξουν όμως ήταν επιτρεπτό. Έτσι λοιπόν μετά από λίγο η διαφανής μπάλα με τους ΣΕΔΙΤΝΟΔΥΡΚΑΜ άρχισε να ανεβαίνει κάθετα στον ουρανό χωρίς σταματημό. Σταμάτησε όταν πλέον είχε βγει έξω από την ατμόσφαιρα του πλανήτη. Μετά από λίγο η διαφανής μπάλα χωρίστηκε σε έξι εγκλωβίζοντας από έναν αδερφό και μια αδερφή στην κάθε μπάλα.!

Αμέσως η κάθε διάφανη μπάλα έφυγε για άγνωστη κατεύθυνση μέσα στο σύμπαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Μετά ποίος ξέρει από πόσα έτη φωτός μια από τις μπάλες μπήκε στο γαλαξία τον δικό μας , ώσπου ήρθε στον πλανήτη μας.

Τα δυο αδέρφια ήταν και πάλι ελεύθερα σε έναν πλανήτη περίπου σαν το δικό τους. Με το πέρασμα του χρόνου άρχισαν να τεκνοποιούν. Μόνο λόγω της αιμομιξίας τα παιδιά τους έχασαν την αθανασία που διαρκούσε για πάντα αλλά και την αφθαρσία που είχαν οι γονείς τους. Πέρασαν και έμειναν στην μέση γη μα όταν οι άνθρωποι μεταφέρθηκαν επάνω έφυγαν και αυτοί μαζί τους.

Αυτή είναι η ιστορία μας με λίγα λόγια.

Έβαλε το χέρι του στο λαιμό του και μου έδωσε ένα πολύ όμορφο μενταγιόν λέγοντας μου:

ΧΩΡΙΚΟΣ-ΑΚΣΝΤΑΝ

Πιστεύω ότι στο μέλλον θα ξανά συναντηθούμε και τότε θα τα πούμε ποιο λεπτομερώς όλα τα θέματα που σε απασχολούν με το είδος μου…

SAMAN LYCAN

Μπορώ να σας διακόψω;

 ΧΩΡΙΚΟΣ-ΑΚΣΝΤΑΝ

Nαι βέβαια.

SAMAN LYCAN

Αν και μου είπατε ότι δεν πρέπει να κάνω καμία ερώτηση θα ήθελα να κάνω μια που δεν αφορά να μάθω κάτι άλλο. Μπορώ;

 ΧΩΡΙΚΟΣ-ΑΚΣΝΤΑΝ

Ναι βέβαια μπορείς.

SAMAN LYCAN

Μπορώ την ιστορία που μου είπατε να την περιελάβω σε ένα βιβλίο που γράφω, αν και δεν είμαι συγγραφέας το κάνω.

Ο Άκσνταν σηκώθηκε χαμογελαστός και με ακούμπησε στον ώμο και μου είπε ότι μπορώ να το κάνω. Μετά από αυτό ξύπνησα το πρωί στο κρεβάτι που μάλλον μου παραχώρησαν. Πρέπει με κάποιον τρόπο να με νάρκωσε. Παρ’ ότι έψαξα να τον βρω δεν υπήρχε κανείς ούτε στο σπίτι αλλά ούτε και στο χωριό. Ξανά πήγα από τότε και άλλες φορές μα το χωριό παραμένει φάντασμα από τότε.

Το αν με πιστέψετε δεν το ζήτω ούτε το επιδιώκω, απλώς τα έγραψα όπως ακριβώς έγιναν, αλλά ας συνεχίσουμε για ότι αφορά τους Λυκάωνες που κάποια ίσως και να τα έχετε διαβάσει και αλλού….

Λεξικοί ορισμοί για τον Λυκάωνα ( λυκάνθρωπο )

Στη μυθολογία, ο Λυκάωνας ( Λυκάνθρωπος ) είναι ο μετασχηματισμός της ανθρώπινης μορφής σε ζωική, κάτω από την επίδραση της σελήνης.
Στη λαογραφία και στη δεισιδαιμονία ο μετασχηματισμένος σε λύκο άνθρωπος διατηρεί πλήρως την ανθρώπινη νοημοσύνη.
Η λέξη λυκάνθρωπος προέρχεται από τον συνδυασμό των αρχαίων Ελληνικών λέξεων “λύκος¨ και “άτομο” (άνθρωπος), και αναφέρεται στην αυταπάτη που έχει κάποιος, ότι φέρει την μορφή, τα χαρακτηριστικά, τις ιδιότητες και τις δυνάμεις του λύκου,

Από την πλευρά του Υπερφυσικού
Ακόμα και αυτοί που κατατάσσουν την λυκανθρωπία στο χώρο του υπερφυσικού κάνουν την διάκριση ανάμεσα σε αυτούς που νομίζουν ότι είναι λυκάνθρωποι ( και τους προσδίδουν την ίδια επικινδυνότητα με τους πραγματικούς λυκανθρώπους ), και στους πραγματικούς λυκανθρώπους που τους προσδίδουν χαρακτηριστικά δράσης όπως:

-Η μετατροπή σε λύκους είναι εθελοντική ή σκόπιμη ή μπορεί να εξαναγκαστεί κάτω από ορισμένες φάσεις της σελήνης, ή στο άκουσμα κάποιων ήχων (ουρλιαχτά).

– Οι  Λυκάωνες ( λυκάνθρωποι ) έχουν ανοσία στη γήρανση και στις περισσότερες φυσικές ασθένειες λόγω της σταθερής και συνεχούς αναγέννησης του φυσικού τους ιστού, αυτό δεν αληθεύει. Επομένως στην ουσία είναι αθάνατοι κατά κάποιον τρόπο. Παρόλα αυτά μπορεί να πεθάνουν απ’ οτιδήποτε τρυπήσει την καρδιά ή τον εγκέφαλό τους, ή τουλάχιστον να τους προκαλέσει κάποια ζημιά.

Για παράδειγμα να τους στερήσει το οξυγόνο. Η ανθρώπινη σκέψη και νοημοσύνη στη δραστηριότητα ενός Λυκάωνα ( λυκάνθρωπου ) φαίνεται από τον τρόπο που αναζητά το θύμα του, την αποφυγή των παγίδων που πιθανόν του στήνουν για να τον εξοντώσουν, και γενικά ο τρόπος που κινείται ανάμεσα στις ανθρώπινες δραστηριότητες.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να γίνει κάποιος Λυκάωνας ( λυκάνθρωπος ) όπως διάφοροι λένε. Ανάμεσα σ’ αυτούς είναι να γεννηθεί από γυναίκα που είναι λυκάνθρωπος, ή να περαστεί σ’ αυτόν η ιδιότητα αν δαγκωθεί ή πληγωθεί από κάποιον άλλο λυκάνθρωπο του οποίου υπήρξε στόχος. Και στις δύο περιπτώσεις το αίμα του καθίσταται μολυσμένο και αναθεματισμένο. ( να γελάσω τώρα ή μετά για τα τελευταία; )

Ένας άνθρωπος που γίνεται Λυκάωνας ( λυκάνθρωπος ) άθελά του, δεν είναι τελείως καταδικασμένος και υπάρχει περίπτωση να επανέρθει στην ανθρώπινη και μόνο φύση του. Αυτή η ευκαιρία παύει να υπάρχει από την στιγμή που θα γευτεί ανθρώπινο αίμα ή θα στάξει πάνω του έστω και λίγο από αυτό. Τότε θα τον συντροφεύει για πάντα (μιας και είναι αθάνατος) η αιώνια καταδίκη και θα παραμένει αλυσοδεμένος με την δυστυχία του να είναι ένα ημίζωο που θα πρέπει να σκοτώνει…… ( αυτές είναι γνώμες κάποιων ειδικών παπαρολόγων ).

Η εικόνα του μεταλλαγμένου ανθρώπου σε λύκο, ο οποίος τριγυρνά τις νύχτες με πανσέληνο και σκοτώνει, καθοδηγούμενος από την δίψα του για αίμα ανυπεράσπιστα θύματα κι όλα αυτά εξαιτίας των δυνάμεων του σκότους (sic), είναι η «χολιγουντιανή» έκδοση του Λυκάνθρωπου που φυσικά δεν ανταποκρίνεται στην αρχική σημασία του συμβολισμού.

Στα αρχαία Ελληνικά μυστήρια και ιδίως σ’ εκείνα που είχαν τις ρίζες τους (ή τελούνταν) στην Αρκαδία, Λυκάνθρωποι αποκαλούνταν οι υψηλόβαθμοι μύστες που συμμετείχαν στις ηλιακές τελετές του αστέρα Σείριου, του αστερισμού του Κυνός (Σκύλου).

Σύμφωνα με την αρκαδική παράδοση που μας διασώζει ο Παυσανίας στα «Αρκαδικά» του, ο πρώτος Λυκάνθρωπος ήταν ο Λυκάων  ( όπου και οι Γνήσιοι Λυκάωνες πήραν το όνομα τους διότι βρήκαν την ιστορία αυτήν διασκεδαστική μα και διδακτική όπως λένε ), γιος του Πελασγού και βασιλιάς της χώρας που ονομάστηκε από τον εγγονό του Αρκάδα σε Αρκαδία:

«…ο Λυκάων όμως έφερε πάνω στο βωμό του Λύκαιου Δία ανθρώπινο βρέφος και θυσίασε το βρέφος για να βρέξει το βωμό με το αίμα. Λένε πως ο ίδιος ευθύς μετά την θυσία έγινε λύκος. Προσωπικά δέχομαι ως αληθινή την παράδοση αυτή, γιατί υπάρχει από παλαιά στους Αρκάδες και γιατί επί πλέον είναι εύλογη (…) Σ’ όλες τις εποχές συμβαίνει πολλά που πραγματικά έγιναν κι άλλα που ακόμα και τώρα γίνονται να τα κάνουν απίστευτα στους πολλούς εκείνοι που γύρω από ένα πυρήνα αληθείας δημιουργούν ψεύτικο περίβλημα. Λένε δηλαδή πως μετά τον Λυκάονα πάντοτε όποιος θυσιάσει για τον Λύκαιο Δία γίνεται λύκος, αλλά όχι για όλη του την ζωή. αν το καιρό που είναι λύκος δεν φάει ανθρώπινο κρέας, ξαναγίνεται άνθρωπος κατά το δέκατο έτος, αν όμως φάει, μένει για πάντα θηρίο» (Παυσανίας, «Αρκαδικά», VIII, 2, 3-3, 1).

Τα στοιχεία που μας δίνονται μέχρι στιγμής από το απόσπασμα αυτό είναι δύο: α) ότι μαρτυρείται ανθρωποθυσία σε προϊστορική εποχή, και β) ο τελών την θυσία αυτή βασιλιάς Λυκάων, τιμωρείται για την ύβρη του απέναντι στον Δία και μεταμορφώνεται σε λύκο. Βεβαίως, το ότι όλα συμβαίνουν κατά την διάρκεια τελετής από έναν βασιλέα αρχιερέα είναι το στοιχείο που μας αποκαλύπτει την μυητική διάσταση του πράγματος.

Εύλογα, όμως είναι και τα ερωτήματα που προκύπτουν: Γιατί, δηλαδή, ο ιερουργός – μύστης μεταμορφώνεται συγκεκριμένα σε λύκο (κι όχι σε κάποιο άλλο αγρίμι) και μάλιστα ύστερα από προσφορά που γίνεται επί του βωμού του Λυκαίου Δία από ένα βασιλιά που ονομάζεται Λυκάων; Το συνθετικό «Λυκ» που εμφανίζεται κυρίαρχο στην εξέλιξη του μύθου μέσα από ονόματα και επίθετα (και μόνο τυχαίο δεν είναι) ποια πληροφορία μας κωδικοποιεί;

Ας τα πάρουμε τα πράγματα, λοιπόν, με την σειρά. Ενώ βλέπουμε ότι σύμφωνα με την παράδοση η θυσία του βρέφους είναι αυτή που προκαλεί την μεταμόρφωση σε λύκο, στην συνέχεια αναφέρεται ότι αυτό μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε που θα θυσιάσει στον Λύκαιο Δία, χωρίς βεβαίως να είναι ανάγκη να θυσιαστεί βρέφος, δηλαδή άνθρωπος.

Για την ακρίβεια, ο τελετουργικός φόνος ανθρώπου είναι αδιανόητος όπως προκύπτει και από το κείμενο, αφού σε άλλο σημείο ο Παυσανίας γράφει ότι ο σύγχρονος του Λυκάωνα, Κέκροπας, θέσπισε να προσφέρονται στον ίδιο θεό ως θυσία γλυκίσματα «που τα ονομάζουν πελάνους» και απαγόρεψε την θυσία εμβίων όντων. Αμφότεροι οι δύο βασιλείς κατά τον Παυσανία, επιθυμούσαν δε να θεσπίσουν τους σωστότερους τρόπους για να λατρεύονται οι θεοί.

Άρα, η αναφορά σε θυσία ανθρώπου και μάλιστα βρέφους εφ’ όσον ήταν αδιανόητη για τους λάτρεις του Διός όπως μαρτυρά και ο Πλούταρχος στα «Ηθικά» και συγκεκριμένα στο σύγγραμμα «Περί Δεισιδαιμονίας», προφανώς αποτελούσε την τρομερή φήμη που κρατούσε μακρυά τους βέβηλους από τις μυστηριώδης τελετές των «Λύκων της Αρκαδίας».

Η όλη ιστορία της ανθρωποθυσίας πρέπει να έχει τις ρίζες της στην εποχή που ο Κρόνος ήταν οικουμενικός άρχοντας αφού, σύμφωνα με τον Πλούταρχο, η Κρόνια λατρεία ήταν εκείνη που απαιτούσε ανθρωποθυσίες. Μάλιστα τόσο από τον Πλούταρχο όσο και από τον Απίωνα πληροφορούμαστε ότι ανθρωποθυσίες τελούσαν οι Φοίνικες και οι Ιουδαίοι, μάλιστα οι λαοί αυτοί λάτρευαν τον Κρόνο, τον Τυφώνα (Σέτ ή Σεθ) και τους υπόλοιπους Τιτάνες, αντίθετα με τους Έλληνες που απέδιδαν τιμές τους Ολύμπιους.

Είπαμε, λοιπόν, ότι το μυστικό κρύβεται στο συνθετικό «Λυκ». Ανατρέχοντας στο λεξικό «Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης, Ι. Σταματάκου», και στο λήμα «ΛΥ΄ΚΗ», διαβάζουμε:

«ΛΥ΄ΚΗ (=φως), απηρχαιωμένη λέξις, εξ ης τα: λυκάβας, λυκόφως, λύχνος, λύγδος λευκός, λατ. Luceo, luna (luc-na), lux κλπ. ».

Βλέπουμε, ότι η σημασία του «Λυκ» είναι εκείνη του φωτός και μάλιστα του ηλιακού ή αστρικού. Έτσι, ο αστέρας Σείριος που ονομαζόταν και Εωσφόρος στα λατινικά θα πάρει το όνομα «Lucifer» για να καταλήξει να θεωρείται από τους Χριστιανούς ο «έκπτωτος Άγγελος» που αντιμάχεται τον Θεό.

Βεβαίως, τώρα μπορούμε να αρχίσουμε σιγά σιγά να αποκωδικοποιούμε τους αρκαδικούς συμβολισμούς. Έτσι, ο Λυκάωνας ( λυκάνθρωπος ) σημαίνει και ο << φωτεινός άνθρωπος >>, εκείνος που φέρει την μύηση του αστέρα Σείριου. Ως σύμβολο, υιοθετείται ο άγριος σκύλος, ο λύκος. Ας μην λησμονούμε εξάλλου ότι ο Σείριος ήταν ο σκύλος του Ωρίωνα όπως μαρτυρεί και ο Όμηρος:

«εκείνον που κύνα του Ωρίωνος αποκαλούν» (Όμηρος, Ιλιάς, Ραψωδία Χ, στίχος 30).

Αλλά και η ονομασία Αρκαδία, καθόλου τυχαία δεν είναι. Το συνθετικό «Αρκ» στα σανσκριτικά έχει την σημασία του << φωτεινού, του φέροντος το φως του ηλίου >>. Το << Αρκ >> γίνεται και << Αργ >> , ρίζα στις λέξεις άργυρος, αργοναύτες, Αργώ, Άργος κ.α. Ο άργυρος έχει απόλυτη σχέση με τον Σείριο διότι το χρώμα του αστέρα αυτού είναι το αργυρό, λευκό. Όμως, όπως μας πληροφορεί το λεξικό << Σταματάκου >> η λέξη << λευκός >> παράγεται από το << Λύκη >>. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η παράδοση αυτή είναι ένας κύκλος κωδικοποιημένων εννοιών που μόνο μέσα από την Ελληνική γλώσσα και την αστρονομία μπορούμε να συμπληρώσουμε το << πάζλ >>.

Γιατί, όμως, ο Σείριος έχει ως σύμβολο του τον σκύλο και γιατί ονομάστηκε Αστερισμός του Μεγάλου Κυνός; Την απάντηση δίνει ο αρχιερέας των Δελφών Πλούταρχος στο γνωστό έργο του << Περί Ίσιδος και Οσίριδος >>:

<< … έχει ο Ανούβις τέτοια δύναμη όση η Εκάτη στους Έλληνες… (…) Για τούτο, καθώς γεννά τα πάντα από μόνος του και κυοφορεί (κύων) επονομάζεται σκύλος (κύων)» (368 E&F).

Ενώ μερικές αράδες παρακάτω, ο Πλούταρχος επαναλαμβάνει:

<< Το όνομα τούτο σημαίνει την εγκυμοσύνη ή την κυοφορία. Για τούτο με παραφθορά του ονόματος << κύων >> ονόμασαν το άστρο που θεωρούσαν χαρακτηριστικό της Ίσιδος >> (375 D).

Ο Πλούταρχος εξηγεί ότι ο κώδικας έχει να κάνει με παρετυμολογία της λέξης << κύων >>, αφού ο ίδιος θεωρεί τον Σείριο μία ουράνια μήτρα, μία παρθένα Μεγάλη Θεά που κυοφορεί από μόνη της και οι Αιγύπτιοι έβλεπαν στο πρόσωπο της την Ίσιδα οι δε Έλληνες την Αθηνά. Γι’ αυτό τον λόγο εξάλλου, στον Παρθενώνα της Αθήνας στις 24 Ιουλίου, ημερομηνία όπου εορταζόταν η γέννηση της θεάς Αθηνάς, ο Σείριος ευθυγραμμίζεται με τον σηκό του ναού.

Στην Αρκαδία όπου οι αρχαίες παραδόσεις διατηρούνταν στο ακέραιο, οι μύστες προφανώς έφεραν τομάρια λύκων συμβολικά για να τονίσουν την ηλιακή σημασία των τελετών που πρωτοστατούσαν. Οι αμύητοι τους έβλεπαν ως ανθρώπους – λύκους αγνοώντας φυσικά την ουσιαστική σημασία της αμφίεσης τους ή και μπορεί να ήταν πραγματικοί Λυκάωνες. Όπως και ο ιεροφάντης της Ελευσίνας φορούσε τομάρι Κριού, διότι ο Κριός ήταν ένα άλλο ηλιακό σύμβολο κατά την ζωδιακή εποχή του οποίου, ο Ήλιος ήταν στον Κριό. Αναλόγως παλαιότερα, κατά την αστρολογική εποχή του Ταύρου έχουμε τον αρχιερέα Μινώταυρο που μυεί εντός του λαβυρίνθου της Κνωσού.

Επίσης, σημαντική είναι η εμπλοκή στην όλη ιστορία του Ανούβεως και της Εκάτης που σε πολλές παραστάσεις ήταν σκυλόμορφη. Ο Ανούβις δε ήταν ο κατεξοχήν σκυλόμορφος θεός των Αιγυπτίων. Η αιγυπτιακή θρησκεία, όμως, σύμφωνα με τον Πλούταρχο στο << Περί Ίσιδος και Οσίριδος >> ήταν Ελληνικής καταγωγής, πράγμα που ομολογεί και ο Ορφέας στα << Αργοναυτικά >> του όπου ισχυρίζεται ότι εκείνος δίδαξε τα ιερά μυστήρια στους Αιγυπτίους.

Έτσι, αντιλαμβανόμαστε ότι η σειριακή Αιγυπτιακή θρησκεία εδόθη στους Αιγυπτίους από τους προκατακλυσμιαίους Έλληνες, πράγμα που προκύπτει και από τον << Τίμαιο >> του Πλάτωνα, από τα << Αιγυπτιακά >> του Μανέθωνος αλλά και από τον Διόδωρο τον Σικελιώτη.

Η επιβεβαίωση για την σχέση Σείριου και Κυνοκέφαλων μας δίνεται όμως, στο παρακάτω απόσπασμα από την “Αληθινή Ιστορία” του Λουκιανού, εκεί που περιγράφει τα στρατεύματα των συμμάχων του Ήλιου:

“Κοντά τους ήσαν οι Λυκβάλανοι, που τους στείλανε στον Φαέθωνα οι κάτοικοι του Σείριου, κι’ ήσαν κι’ αυτοί πέντε χιλιάδες άντρες σκυλομούρηδες, που πολεμούσαν καθισμένοι επάνω σε φτερωτά βελανίδια” (Λουκιανός, “Αληθινή Ιστορία”, Α 83).

Από την άλλη ο Ηρόδοτος αναφέρει μία φυλή Σκυθών, τους Νευρούς οι οποίοι είχαν ανάλογες τελετές:

<< Αυτοί είναι ίσως οι Νευροί που είναι μάγοι και αυτό γιατί και οι Σκύθες και οι Έλληνες που ζουν στη Σκυθία λένε ότι μία φορά τον χρόνο, κάθε Νευρός γίνεται λύκος και αφού παραμένει έτσι για λίγες μέρες, επιστρέφει στην αρχική του μορφή >>. (<< Μελπομένη >>, Βιβλίο Δ΄, 105).

Η διευκρίνηση του Ηροδότου ότι οι Νευροί ήταν μάγοι, μας κάνει να υποψιαστούμε ότι μάλλον αποτελούσαν ιερατική κάστα που γνώριζε και διατηρούσε μέσα από ανάλογο τελετουργικό, την ίδια μυητική παράδοση.

Η παρακάτω ιστορία είναι πραγματική η οποία και κατέγραψε ο διάσημος ψυχίατρος Φρόιντ όπου και σήμερα πολλοί είναι αυτοί που λένε ότι δεν έπασχε από Λυκανθρωπία αλλά ήταν ένας γνήσιος Λυκάωνας ή παιδί κάποιου Λυκάωνα!!!!

Ο Sergei Konstantinovitch Pankejeff ή Pankeyev (1886-1979) ήταν ένας Ρώσος αριστοκράτης που πέρασε στην ιστορία με το ψευδώνυμο Wolf Man ως ασθενής του Σίγκμουντ Φρόιντ. Το ψευδώνυμο αυτό χρησιμοποιήθηκε από τον Φρόιντ ώστε να τηρηθεί το ιατρικό απόρρητο όταν δημοσιεύτηκε η περίπτωση μελέτης. Τι ήταν όμως εκείνο που ώθησε τον Pankeyev να ζητήσει τη βοήθεια του γιατρού; Ένα παράξενο όνειρο με λύκους να στέκονται επάνω σε ένα δέντρο. Μια σκηνή άλλωστε που φρόντισε να αποτυπώσει ο ίδιος ασθενής.

Ο Σεργκέι προερχόταν από πλούσια οικογένεια της Αγίας Πετρούπολης όπου ολοκλήρωσε και τις γυμνασιακές σπουδές του τις οποίες συνέχισε, μετά την Επανάσταση του 1905, στο εξωτερικό. Το 1906 η μεγαλύτερη αδελφή του Άννα αυτοκτόνησε και ένα χρόνο αργότερα αρχίζουν να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια καταθλιπτικής νόσου και στον ίδιο. Ο πατέρας του Κωνσταντίνος, υποφέροντας επίσης από την ίδια νόσο, αυτοκτόνησε το 1907 αφού κατανάλωσε υπερβολική δόση υπνωτικών. Συχνά αναφέρεται ότι την κατάστασή του επιβάρυναν προβλήματα που απορρέανε από τις πολιτικές εξελίξεις της εποχής. Λίγους μήνες αργότερα ο Σεργκέι ταξίδεψε στο Μόναχο αναζητώντας λύση στο δικό του πρόβλημα υγείας.

 Ο Σεργκέι με τη σύζυγό του Τερέζα το 1910

Στην πόλη αυτή παρακολουθείται από διάφορους ψυχιάτρους, νοσηλεύεται σε κλινικές ενώ δεν παραλείπει τα καλοκαίρια να επισκέπτεται την πατρίδα του. Τον Ιανουάριο του 1910 ο γιατρός του τον οδηγεί στη Βιέννη ώστε να τον εξετάσει ο Φρόιντ. Μέχρι το 1914 συναντιέται με τον Φρόιντ πολλές φορές και αρκετές στα επόμενα χρόνια οπότε το 1919 υποβλήθηκε και σε σύντομη ψυχανάλυση. Η κατάθλιψή του αντανακλούσε συνολικά στον οργανισμό του, έχοντας σαν αποτέλεσμα έως και να ατονήσει το παχύ του έντερο και να υποβάλλεται σε τακτικούς υποκλυσμούς. Επίσης πίστευε ότι υπήρχε ένα πέπλο που τον απόκοπτε από το γύρω κόσμο. Ο Φρόιντ τον αντιμετώπισε χωρίς πίεση, αφήνοντάς του χρόνο να αναπτύξει τις σκέψεις του, κάμπτοντας με τον τρόπο αυτόν οποιαδήποτε αντίδραση.

Η πρώτη σχετική δημοσίευση του Φρόιντ για τον << Λυκάνθρωπο >> με τίτλο << Από την ιστορία μιας βρεφικής νεύρωσης >> έγινε το 1918 παρότι είχε ολοκληρωθεί στα τέλη του 1914. Ο γιατρός προκειμένου να αντιμετωπίσει την κατάθλιψη του Σεργκέι είχε εστιάσει σε ένα παιδικό όνειρό του:

<< Ονειρεύτηκα ότι ήταν νύχτα και ότι ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι. (Τα πόδια μου ήταν προς το παράθυρο και μπροστά από αυτό υπήρχε μια σειρά από καρυδιές. Ξέρω ότι ήταν χειμώνας στο όνειρο κι ότι ήταν νύχτα). Ξαφνικά το παράθυρο άνοιξε μόνο του, ήμουν κατατρομαγμένος βλέποντας λευκούς λύκους να κάθονται στη μεγάλη καρυδιά. Ήταν έξι ή επτά. Ήταν κάτασπροι, και έμοιαζαν περισσότερο με τσοπανόσκυλα, έχοντας μεγάλες ουρές σαν των αλεπούδων και τα αυτιά τους ήταν τεντωμένα όπως ορθώνονται των σκύλων που ακούνε προσηλωμένοι κάτι. Κυριολεκτικά τρομοκρατημένος, προφανώς από το φόβο μου μην με φάνε οι λύκοι, ξύπνησα φωνάζοντας. Η νταντά μου έτρεξε στο κρεβάτι μου βιαστικά να δει τι μου είχε συμβεί. Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια για να πεισθώ ότι όλα ήταν ένα όνειρο. Ήταν τόσο σαφής και ζωντανή η εικόνα του ανοίγματος του παραθύρου και της παρέας των λύκων στο δέντρο. Επιτέλους ησύχασα, αισθάνομαι σαν να έχω δραπετεύσει από κάποιο κίνδυνο, και πηγαίνω ξανά για ύπνο >> ( Φρόιντ 1918).

Έργο του Sergei Pankeyev στο οποίο περιγράφει το όνειρό του προς το Φρόιντ. Λάδι σε καμβά, 38×36 εκ., Μουσείο Φρόιντ, Λονδίνο

Ο Φρόιντ κατέληξε μετά τις συνεδρίες ότι το όνειρο οφειλόταν σε μια ατυχή στιγμή σε πολλή μικρή ηλικία κατά την οποία ο ασθενής του είδε τους γονείς του να κάνουν έρωτα παρά φύση. Το όνειρο του Σεργκέι διαδραμάτισε πολύ σημαντικό ρόλο στη διατύπωση της θεωρίας του Φρόιντ για την ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη και μαζί με ένα δικό του όνειρο (Irma’s injection) αποτέλεσε σημαντικότατη βάση για την ανάπτυξη γενικότερα των θεωριών του.

Ωστόσο λίγα χρόνια μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας του, από τον Φρόιντ, ο Σεργκέι ανέπτυξε διάφορες ψυχώσεις με παραισθήσεις όπως ότι είχε μια τρύπα στη μύτη του, που αποδόθηκε από τον Μπρούνσγουικ σε άγχος ευνουχισμού.

Ο ίδιος ο ασθενής αργότερα εξέδωσε τη δική του εμπειρία, με το ψευδώνυμο που του είχε δώσει ο Φρόιντ, ενώ μέχρι το τέλος της ζωής του υποβαλλόταν σε ψυχανάλυση από γιατρούς της φροϊντικής σχολής παρόλο που ο ίδιος ο δάσκαλος τον θεωρούσε θεραπευμένο. Έτσι πέρασε στην ιστορία της ψυχανάλυσης όχι μόνο ως ένας από τους πιο διάσημους ασθενείς αλλά και ως εκείνος ο ασθενής που υποβαλλόταν σε ψυχανάλυση επί έξι δεκαετίες!!!!

Να είστε σίγουροι ότι θα υπάρξει και άλλη συνέχεια για τους Λυκάωνες, μέχρι λοιπόν την επόμενη φορά να είστε όλοι πάντα καλά και να θυμάστε.

Αν δεν πιστεύετε σε κάτι δεν πάει να πει αυτό το κάτι ότι δεν υπάρχει!!!!

 INVISIBLE LYCANS TEAM!!!