ΝΕΡΑΙΔΕΣ!!!! ΤΕΛΙΚΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!;!

ΝΕΡΑΙΔΕΣ!!!! ΤΕΛΙΚΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!;!

Μετά από πολλά emailαναγνωστών αποφάσισα να γράψω για τις νεράιδες το τι έχω μάθει όλα αυτά τα χρόνια ερευνών μου ως ερευνητής, ας ξεκινήσουμε λοιπόν!!!!

<< Για πάρα πολύ κόσμο οι Νεράιδες είναι δαιμονικά, κατά κανόνα ωραία, αγαθά, ή, κατά τις περιστάσεις, βλαπτικά όντα της λαϊκής φαντασίας. Οι νεράιδες, που κλώθουν, υφαίνουν και τραγουδούν, έχουν ασυνήθεις δυνάμεις (γίνονται αόρατες, μεταμορφώνονται και μεταμορφώνουν), διευθύνουν την ανθρώπινη τύχη, την καθορίζουν μάλιστα με τις καλές ή κακές ευχές τους!!!! Διάφορες θεωρίες προσφέρουν μία εξήγηση για την προέλευση των νεράιδων: είναι ξεπεσμένες θεές, πρωτόγονα πνεύματα της φύσης, πνεύματα των νεκρών, μυθικά πρόσωπα που προήλθαν από την ανάμνηση των αρχαίων τελετουργιών της μύησης!!!! Παράλληλα με τις λυγερόκορμες και όμορφες νεράιδες υπάρχουν και μερικές που παρουσιάζουν τερατώδη χαρακτηριστικά, όπως σιδερένια άκρα (Γερμανία), πάρα πολύ μακριά στήθη (Σαρδηνία,Βόρεια Αφρική). Οι νεράιδες ανήκουν σε μία προφιλολογική παράδοση και η πίστη σ’ αυτές είναι παγκόσμια.

Για τις ελληνικές νεράιδες – που επιχειρήθηκε η συσχέτισή τους με τις «νηρηίδες» της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, με τις οποίες υπάρχει φανερή ετυμολογική σχέση – ο Νικόλαος Γ. Πολίτης δημοσίευσε πλήθος από θαυμάσιες παραδόσεις στον πρώτο τόμο των Παραδόσεών του (1904): έχουν εξαίσια όμορφα, μακριά ξανθά μαλλιά – κάποτε πράσινα – που τα χτενίζουν με χρυσό χτένι, μάτια αμυγδαλωτά, και είναι κατά κανόνα ασπροντυμένες ( η τέλεια απεικόνιση των ξωτικών )!!!!! Ζουν σε όλα τα σημεία της φύσης, σε νεραϊδόκηπους και νεραϊδόσπηλιες, όπου απάγουν εκείνους που ερωτεύονται. Οι παραδόσεις για τις νεράιδες διατηρήθηκαν ζωντανές ως τα νεώτερα χρόνια στη μνήμη του ελληνικού λαού, όπως οι παραδόσεις των καλικαντζάρων >>.

Αυτά λοιπόν λέει ο ποιο πολύ κόσμος και πιστεύει μα για να δούμε όμως πως έχουν τα πράγματα στην πραγματικότητα!!!!Στα αγγλικά η νεράιδα λέγετε “fairy”
και προέρχεται από το μεσαιωνικό γαλλικό “faerie” και το λατινικό “fata” που σημαίνει μοίρα και στα αγγλικά είναι “fate”. Τις νεράιδες τις συναντάμε σε διάφορα μέρη και με διάφορα ονόματα Αερικά, Νύμφες, σειρήνες, Ξιοθιές, Νηρηίδες, Σαμαντίβα, Φέι, Φάτα, Αναράδινα στην Ελληνική ύπαιθρο και στα χωριά μας ακούμε διάφορα ονόματα όπως: Αγερικά, Αιθέριες, Καλομοίρες, Ξωνέρια, Καλούδες, Ανεμικές, Καλές Κυράδες, ακόμα και Ξωτικά.΄

Σε όλες τις ιστορίες για Νεράιδες ειδικά στην χώρα μας αλλά και στο εξωτερικό, γίνεται αναφορά για τραγούδια και συζητήσεις ανάμεσα στα πλάσματα αυτά και σε μαγεμένους οδοιπόρους που έτυχε να ακούσουν το κάλεσμα τους, περιπλανώμενοι μέσα στο δάσος. Η  φωνή των Νεραϊδών, μοιάζει με την ανθρώπινη ή πλησιάζει περισσότερο την γλώσσα των ζώων. Σύμφωνα με την ελληνική παράδοση, τα πανέμορφα αυτά πλάσματα, μιλούν τη δική τους γλώσσα, τα λεγόμενα << νεραγιδίστικα ή τιτιβιστικά >>!!!!

Στο πρώτο άκουσμα αυτή η περίεργη ομιλία μοιάζει σαν μια συγκεχυμένη σύνθεση φωνηέντων ( κυρίως του α ), και συμφώνων ( κυρίως του χ ,του σ και του ν ), τα οποία σχεδόν έχουν ένα συνειρμό, αλλά όσο την ακούει κανείς διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να καταλάβει τίποτα από όσα λένε.  Τις νεράιδες μπορεί να τις καταλάβει κάποιος μόνο αν αυτές το θελήσουν ειδάλλως δεν πρόκειτε ποτέ κάνεις να καταλάβει το οτιδήποτε. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με κάτι το οποίο πολύς κόσμος ειδικά στην χώρα μας μπερδεύει ή έχει τοποθετηθεί λάθος από πολύ παλιά το οποίο αν κάποιος το ψάξει χάνεται στην λαογραφία της χώρας μας!!!! Ποιο είναι αυτό!;! Η ονομασία ως νεράιδα και το τι εννοούν όταν κάποιος μιλάει για αυτό.

Λοιπόν, ας δούμε από πού προέρχεται το όνομα << νεράιδα >>  ώστε να καταλάβετε πλήρως τι θέλω να πω!!!!  Το όνομά τους προέρχεται από τις Νηρηίδες, τις θαλάσσιες νύμφες που ταυτίστηκαν με τις Νύμφες των πηγών όπου ονομάζονται και Ανεράιδες ή Ανεράδες!!!! O λαός μας τις φαντάζεται να αγαπούν το τραγούδι και τον χορό και να ζουν μέσα σε δάση ή σε όχθες ποταμών και λιμνών ή και εκεί που συναντιούνται τα ποτάμια με τη θάλασσα, λατρεύουν υπερβολικά το υγρό στοιχείο!!!!

Έτσι λοιπόν μιλάμε για νύμφες του υγρού στοιχείου όπου έχουν μορφή ανθρώπινη αλλά και μέγεθος!!!! Και όχι τα μικροσκοπικά πλασματάκια με τα φτερά στην πλάτη όπου μπορεί κάποιος να κρατήσει στην παλάμη του ενός χεριού του!!!! Γιατί όμως ο ποιο πολύ κόσμος πιστεύει ότι οι νεράιδες είναι τα μικροσκοπικά πλασματάκια όπου έχουν φτερά στην πλάτη!;! Αυτό πράγματι είναι ένα μυστήριο το οποίο πολύ κόσμος δεν ξέρει αλλά και επίσης είναι αξιοπερίεργο διότι στην ελληνική μυθολογία δεν υπάρχουν αναφορές για τέτοια μικροσκοπικά πλάσματα με την μορφή αυτή και τις ιδιότητες τις οποίες δείχνουν να έχουν!!!! Οπότε πως ήρθε η μορφή αυτή στην Ελληνική περιφέρεια!;! Με την μορφή της μικροσκοπικής νεράιδας φαίνεται να ήρθε κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας ειδικά προς το τέλος της και μετά από διάφορους ξένους περιηγητές όπου ερχόντουσαν στην Ελλάδα να καταγράψουν έθη και έθιμα εκείνης της εποχής!!!! Πολλοί είναι οι ξένοι περιηγητές όπου έχουν αναφέρει στις περίφημες Νηρηίδες στην βιβλιογραφία τους αλλά όχι με την μικροσκοπική μορφή τους. Μα κάθε φορά όμως που άκουγαν τις ιστορίες για τις Νηρηίδες έλεγαν και στους ντόπιους για τις δικές τους << Φέρις >> τα μικροσκοπικά αυτά πλάσματα με φτερά πεταλούδας, παρεμφερή βέβαια ή με φτερά κολεόπτερού!!!! Από εκεί και πέρα και από διάφορα παραμύθια ξενόφερτα στην μετέπειτα Ελλάδα δόθηκε σε πολλούς η εντύπωση ότι οι νεράιδες ότι είναι και αυτά τα μικροσκοπικά πλάσματα με φτερά!!!! Αυτό όμως είναι μέγα λάθος και κάθε φορά θα πρέπει να διορθώνεται από κάποιον που ξέρει την αλήθεια!!!!

Όχι ότι δεν έχουμε στην χώρα μας τέτοια πλάσματα, έχουμε, με την μόνη διαφορά υπάρχουν στην βόρεια Ελλάδα σε κάποιες περιοχές!!!! Οι ντόπιοι σε αυτά τα σημεία τα οποία τα βλέπουν τα ονομάζουν << φωτεινούδια >>, δεν τα έχουν δει ως μικροσκοπικούς ανθρώπους με φτερά αλλά λένε ότι είναι. Καθώς πετάνε στον αέρα το βράδυ ακόμα και την μέρα σε πολύ δύσκολο απρόσβατες περιοχές!!!! Αυτό όμως δεν το καθιστά ότι πρόκειτε για τα λεγόμενα << Φέρις >> των ξένων κρατών. Αυτό όμως που υπάρχει στην χώρα μας και τα έχουν δει σχεδόν σε όλη την επικράτεια μέχρι και μετά τον πόλεμο του 1940 αν και σπάνια ήταν οι μικροσκοπικοί άνθρωποι όπως ο χαρακτήρας του Κοντορεβιθούλη όπου τα ονομάζουν ως Λιχλίρια, καλικαντζαράκια, μικρούληδες, ποπόρια, κοτσιφοκαβαλάρηδες και πιστεύουν ότι μιλάνε την γλώσσα των πουλιών!!!! Από αυτά τα όντα έχει βγει η φράση η << μυστική γλώσσα των πουλιών >> η οποία βέβαια δεν έχει να κάνει με την γλώσσα των πουλιών αλλά με κάτι το πολύ αρχαίο!!!! Αυτά δεν έχουν φτερά αλλά ούτε και δυνάμεις ιδιαίτερες και ποτέ δεν τα έχουν αναφέρει ως νεράιδες!!!!

Μερικές φωτογραφίες  και βίντεο όπου οι ειδικοί πιστεύουν ότι είναι πραγματικά  << Φέρις >>!!!!

 

Τύποι διαφόρων << Φέρις >> όπου έχουν απίστευτο καμουφλάζ και σχήμα!!!!

 

Τα Φωτεινούδια!!!!!

 

 

 

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=3FF0SfZB604[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=n56ahJ2mbKA[/youtube]

 

Αυτό που πρέπει να ξέρουν οι άνθρωποι είναι ότι όπως έχω ξανά πει ότι τα ξωτικά είναι οι νύμφες τις αρχαίος Ελλάδος και << Φέρις >> είναι πολύ κακά αλλά και δύστροπα πλάσματα τα οποία να τα συναντήσει κάποιος σίγουρα κάτι πολύ άσχημο θα του τύχει αν προσπαθήσει να πιάσει ένα από αυτά!!!!

Δεν είναι τυχαία όλα αυτά τα πλάσματα τα οποία είναι εξωκοσμικά για τους ποιο πολλούς ανθρώπους ότι υπάρχουν!!!! Θα μου πείτε γιατί δεν τα βλέπουμε!;! Να σας πω!!!! Αν πάτε στην Πίνδο ή στον Όλυμπο με σκοπό να δείτε έναν λύκο είστε σίγουροι ότι θα δείτε!;! Σας λέω από τώρα όχι!!!! Για να δείτε έναν λύκο ή μια αγέλη πρέπει να είστε τρομερά τυχεροί και αυτό κατά λάθος!!!! Είναι πολύ προσεκτικά ζώα!!!! Τώρα φανταστείτε να θέλετε να δείτε ένα ξωτικό ή μια << Φέρι >> και αυτό πρέπει να γίνει κατά λάθος!!!! Μην ξεχνάτε ότι σαν άτομα της πόλης ή και του χωριού ασχολούμαστε με τις καθημερινές δουλειές και ασχολίες οπότε είναι αδύνατον να τα δούμε!!!! Αν όμως ρωτήσετε πεζοπόρους των δασών ή ακόμα και ορειβάτες θα σας πουν όλο και μια μικρή ιστορία ότι ίσως νόμιζαν ότι κάτι είδαν στα κλεφτά …. Και θα καταλήξουν να σας πουν ότι τελικά ίσως ήταν φαντασία τους!!!! Αν τους ρωτήσετε πόσες φορές τους έχει τύχη αν το κάνουν πάνω από δέκα χρόνια θα σας πουν από μια ως δυο φορές το πολύ!!!!

Στην δικιά μας παράδοση υπάρχουν οι εξής Νεράιδες όπου είπαμε είναι Νύμφες!!!!

Της θάλασσας!!!!

Του αγρού!!!!

Της λίμνης!!!!

Του πηγαδιού!!!!

Της σπηλιάς!!!!

Του ποταμού!!!!

Του φαραγγιού!!!!

Του δάσους!!!!

Του λόφου!!!!

Της ομίχλης!!!!

Του φεγγαριού!!!!

Όσο για << Φέρις >> βόρεια Ελλάδα  πολύ ελάχιστες μαρτυρίες από παλαιά συνήθως τα τόσο μικρά πλάσματα στην ελληνική γραμματική οροθεσία είναι ως στοιχειά!!!! Ας δούμε μια δυο χαρακτηριστικές μαρτυρίες από τον Νικόλα Πολίτη ( λαογράφο ):

Οι νεράιδες του πηγαδιού

«Κάποτε έμενε το καλοκαίρι στην εξοχή μια οικογένεια. Το κοριτσάκι τους, που ήταν πολύ όμορφο, μια μέρα, παίζοντας, έφτασε ως το πηγάδι. Κοίταζε από το στόμιο του πηγαδιού τα ήρεμα νερά του κι ένιωσε τότε μια δύναμη να το τραβάει. Έντρομοι οι γονείς του, που είδαν το παιδί τους να πέφτει μέσα, έτρεξαν γρήγορα εκεί. Είδαν τότε το μικρό κορίτσι να κάθεται στην επιφάνεια του νερού και να παίζει χαρούμενο. Ο πατέρας βούτηξε αμέσως. Έφεραν οι συγγενείς μια σκάλα, την έβαλαν μέσα στο πηγάδι κι εκείνος, κρατώντας το κοριτσάκι στην αγκαλιά του βγήκε σιγά – σιγά. Μα τι παράξενο! Τα ρούχα και των δυο τους δεν είχαν βραχεί. Τότε το κοριτσάκι μίλησε και είπε πως, όταν κοίταξε μες στο πηγάδι, είδε να παίζουν με γέλια και χαρές κάτι πανέμορφες κοπέλες. Αυτές του φώναζαν να πέσει μέσα, για να παίξουν μαζί του. Οι άλλοι που ήταν εκεί και άκουσαν το κοριτσάκι να διηγείται τούτα τα παράδοξα, κατάλαβαν πως οι κοπέλες αυτές ήταν οι Νεράιδες του πηγαδιού».

Οι Νεράιδες των πηγαδιών δε μένουν πάντα μέσα στα πηγάδια. Βγαίνουν έξω και χορεύουν γύρω απ’ αυτά. Από τη Σάμο είναι η παράδοση του ακολουθεί:

Οι Νεράιδες του πηγαδιού του Ζέλη

«Κάποτε ένας νέος, ξεκίνησε να πάει να πατήσει τα σταφύλια του. Εκεί, στη θέση Βλαμαρή είδε να βγαίνουν από το πηγάδι του Ζέλη δεκαπέντε νέες κοπέλες στ’ άσπρα ντυμένες. Την ίδια στιγμή άκουσε τραγούδια και μουσικά όργανα, που νόμισε πως ήρθαν στην περιοχή χιλιάδες καλόφωνοι τραγουδιστές και μουσικοί.

Οι δεκαπέντε κοπέλες πλησίασαν το νέο, τον έπιασαν από το χέρι και έστησαν χορό.

«Κατά τον τοίχο το χορό

για να χορέψουμε εδώ»

τραγουδούσαν και χόρευαν. Ο νέος φοβήθηκε τόσο πολύ, που έχασε τη φωνή του. Δεν είχε δύναμη να σύρει τα πόδια του. Οι Νεράιδες, όμως, τον ανάγκασαν να χορεύει συνέχεια. Όταν, όμως, λάλησε ο πρώτος πετεινός, οι Νεράιδες άφησαν το νέο, έπεσαν στο πηγάδι και χάθηκαν».

Τη νύχτα τα νερά κοιμούνται! Ησυχάζουν κι αυτά όπως ησυχάζουν και οι άνθρωποι.

Γι’ αυτό άλλωστε αποφεύγουν να πάνε τη νύχτα να φέρουν νερό μην τα ταράξουν. Υπάρχει, βέβαια, και ο φόβος αφού εκεί κατοικούν οι Νεράιδες, που μπορεί να κάνουν κακό στους ανθρώπους. Υπάρχει, όμως΄, τρόπος να αποφευχθεί η Νεράιδα της πηγής;

Το νερό που κοιμάται

«Λένε πως, απ’ όπου βγαίνει νερό, εκεί μένει και μια Νεράιδα. Όποιος, λοιπόν, θέλει να περάσει τη νύχτα κοντά από νερό τρεχούμενο, δε μιλάει, για να μην του πάρει η Νεράιδα τη φωνή. Όμως, συμβαίνει συχνά τα νερά να κοιμούνται για λίγο. Η Νεράιδα τους μένει και τότε εκεί. Αν, λοιπόν, περάσει κάποιος από εκεί και θέλει να πάρει νερό, ρίχνει στην πηγή μια πέτρα. Η Νεράιδα τρομάζει και το βάζει για λίγο στα πόδια. Το νερό τότε ξυπνάει κι αρχίζει να τρέχει ξανά».

ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

Στις «Παραδόσεις» του Ν. Πολίτη συναντάμε όντα που κατοικούν στο νερό και ορίζουν με την παρουσία τους το συγκεκριμένο τόπο. Τα στοιχειά αυτά δεν είναι τόσο καλοπροαίρετα με τους ανθρώπους. Ταυτίζονται με τον κίνδυνο, την ξηρασία, τη φουρτούνα, το μαγικό που προκαλεί φόβο κ.ά. Η λαϊκή φαντασία, επηρεασμένη από τους μυθικούς δαίμονες του νερού, έπλασε τα όντα αυτά, επιδιώκοντας να ερμηνεύσει καιρικά και γεωλογικά φαινόμενα ανεξήγητα για την εποχή εκείνη.

 

«Τα στοιχειά του πηγαδιού»

Τα πηγάδια τα ‘φτιαχναν τεχνίτες ειδικοί και κατασκεύαζαν μέσα σ’ αυτά πέτρινες στοές. Ιδιαίτερα στα μεγάλα πηγάδια με τις πολλές διακλαδώσεις στοών, απέδιδαν οι άνθρωποι την ύπαρξη στοιχειών. Η μορφή των στοιχειών ποικίλει από τόπο σε τόπο κι από παράδοση σε παράδοση.

Η πιο χαρακτηριστική μορφή στοιχειού είναι ο Μώρος ή Αράπης του πηγαδιού. Ανθρωπόμορφο ον που ξεγελάει με την εμφάνισή του τους περαστικούς. Τον συναντάμε σε πολλές παραδόσεις.

<< Ας μην ξεχνάμε όμως ότι και στοιχεία είναι και οι αράπηδες αλλά ακόμα και οι νάνοι για την χώρα μας!!!! Δηλαδή πλάσματα τα οποία δεν μπορούμε να δώσουμε εξήγηση το από πού ήρθαν και δεν έχουμε γνώσεις για αυτά!!!! >>

«Τα στοιχειά της βρύσης»

Από τα πηγάδια περνάμε στις βρύσες που τροφοδοτούν κι αυτές με νερό γλυκό τους κατοίκους της υπαίθρου.

Το στοιχειό της Γκούρας (Παράδοση από την Κορινθία)

«Στο Γυμνοβούνι, κοντά στο χωριό Μάρκαση του δήμου Πελλήνης είναι μια κρύα βρύση με άφθονο νερό. Τη λένε Γκούρα, που θα πει στα αρβανίτικα κρύα. Αυτή η βρύση έχει κάτι περίεργο. Κάθε δειλινό το νερό της λιγοστεύει πολύ. Αυτή την ώρα το στοιχειό της βρύσης βάζει το πόδι του μπροστά στην τρύπα και φράζει το νερό.»

Στην παράδοση αυτή δεν έχουμε περιγραφή του στοιχειού. Αντίθετα, στην επόμενη, το στοιχειό της βρύσης είναι ζωόμορφο. Η συγκεκριμένη παράδοση παραπέμπει στη λιθοξοϊκή, όπου οι τεχνίτες εμπνέονται από τη λαϊκή μας παράδοση και κατασκευάζουν τα κεφαλόβρυσα με παραστάσεις ζώων ή λαϊκών μοτίβων.

Το θεριό της βρύσης (Παράδοση από την Καρδαμύλη του Οιτύλου)

«Στην παλιά βρύση του Πραστείου βγαίνει τη νύχτα ένα θεριό. Πολλοί το είδαν και ήταν σαν κυνηγόσκυλο λευκό. Κρατούσε στο στόμα του μία από τις πέντε κάνουλες της βρύσης.»

«Τα στοιχειά στα ρέματα»

Τα ρέματα και οι ρεματιές, τα ποτάμια, όταν έτρεχαν ορμητικά το χειμώνα ή όταν ξεραίνονταν το καλοκαίρι, έγιναν αφορμή για τη δημιουργία μυθοπλασιών από το λαό μας.

Η αναγκαιότητα του νερού προς πόση και άρδευση, καθώς και η ανάγκη να διασχίσει ο περαστικός το ποτάμι στην απέναντι όχθη – χτίζοντας ένα γεφύρι – αναδύεται μέσα από τις παραδόσεις που ακολουθούν:

Οι Ρεματιανοί (Παράδοση από Αγρίνιο Τριχωνίας)

«Ανάμεσα σε κάτι βουνά, που τα λένε Λυκοράχια, περνά ένα ρέμα, οι Μούρες. Πήρε το όνομα αυτό, γιατί όποιος κοιτάξει νομίζει πως βλέπει ανθρώπινα πρόσωπα. Εκεί ακούγονται συχνά νταούλια και οι τσοπάνηδες που τα’ ακούν λένε:

–          Γάμους κάνουνε πάλι  οι Ρεματιανοί;

«Τα στοιχειά στις λίμνες»

Οι παραδόσεις που αναφέρονται στα στοιχειά των λιμνών δεν είναι τόσο πολλές. Επιλεκτικά θα αναφέρουμε την παράδοση που προέρχεται από το κάτω Σούλι του Μαραθώνα:

Η Δρακονέρα

«Στο βάλτο που είναι στο κάτω Σούλι, μια λίμνη λέγεται Δρακονέρα και το βουνό που είναι εκεί κοντά, της Δρακονέρας το βουνό. Σ’ αυτό, λίγο ψηλότερα από το βάλτο, είναι μια μικρή σπηλιά κι από εκεί μέσα βγαίνει ένα στοιχειό. Γι’ αυτό κανείς δεν τολμά να μπει εκεί μέσα».

Με παρόμοια ονομασία, όπως της Δρακονέρας, βρίσκεται μια λίμνη στην Ήπειρο κι εκεί κατοικούσε ένα στοιχειό:

«Στην κορυφή του βουνού, ανατολικά στη Ροδόβολη, βρίσκεται μια μεγάλη λίμνη άπατη, που τη λένε Δρακολίμνη. Σ’ αυτήν έβγαινε ένα στοιχειό, που πολεμούσε πάντα μ’ ένα άλλο στοιχειό που κατοικούσε στην παρακάτω λίμνη, τη μικρότερη. Το στοιχειό από τη Δρακολίμνη πολεμούσε με πέτρες, το άλλο στοιχειό ξερίζωνε πεύκα και τα ‘ριχνε.

Μια φορά, θέλησε ο Αλή Πασάς να μετρήσει το βάθος της λίμνης και μετέφερε βάρκες ως την κορυφή. Σηκώθηκε, όμως, ισχυρός άνεμος κι έπεσε δυνατή βροχή και χαλάζι τόσο μεγάλο, που ο Αλή Πασάς φοβήθηκε κι έφυγε».

Φωνές της λίμνης

Στα γιοφύρια, κοπελιές θυσιάστηκαν στα θεμέλια, για να στηθούν οι αγέρινες καμάρες τους. Και στις λίμνες, ξωθιές αποκοιμιούνται και τραγουδούν τις νύχτες, που έχει γέμιση φεγγαριού.

 

Στη λίμνη, στην ακρολιμνιά

ξωθιά αποκοιμιέται.

Αν την ιδείς μαγεύεσαι

και τα μυαλά σου χάνεις.

Είναι του φεγγαριού αδερφή

και του νερού το πνέμα.

Είναι της λίμνης η ψυχή

του αγέρα η θυγατέρα.

–          Καλνούν οι ξωθιές της λίμνης, κείνους που δύνενται να τις ακούσου…Τους καλνούν για να τις συντροφέψουν, λέει η κυρά – Κρυστάλλω στα Γιάννινα.

Πολλοί παλιοί ψαράδες της λίμνης των Γιαννίνων ιστορούσαν πως σα φύσαγεν αγέρας δυνατός και αντάριαζε τα νερά της ήσυχης κι ατρικύμιαστης το περισσότερο καιρό λίμνης, άκουγαν μαζί με το σύρσιμο των καλαμιών φωνές και καλέσματα. Κι έδιναν την εξήγηση πως ήταν το παράπονο της κυρά – Φροσύνης και των άλλων γυναικών που έπνιξε στη λίμνη ο Αλή πασάς.

Κι ακόμα οι παλιοί Γιαννιώτες – οι γερόντοι κι οι γερόντισσες κυρίως – ιστορούσαν ότι κάποια βράδια, πάνω από τα νερά της λίμνης, όταν χυνόταν ασημένιο ποτάμι το φως του φεγγαριού, έβλεπαν την κυρά – Φροσύνη σαν ίσκιο ονείρου, να πλανιέται και ν’ αλαφροπατά στην επιφάνεια της Παμβώτιδας.

Κι είναι γνωστό το τραγούδι που εκφράζει τον καημό του απλού και ανώνυμου τραγουδιστή για τον άδικο χαμό της κυρά – Φροσύνης.

Χίλια καντάρια ζάχαρη

να ρίξω μες στη λίμνη

για να γλυκάνει το νερό

να πιει η κυρά Φροσύνη.    

 Αν ψάξει κάποιος τις παραδόσεις θα βρει πολλές τέτοιες ιστορίες μα πιστέψτε με ιστορίες για << Φέρις >> ειδικά στην λαογραφία μας όπου είναι ποιο κοντά στην πραγματικότητα δηλαδή για μικροσκοπικά ανθρωπάκια ή στοιχεία δεν θα βρει εκτός των Νάνων!!!!

Παρακάτω είναι το άρθρο για την << Φέρι >> που είχα γράψει που είχε βρεθεί στην Αγγλία αλλά και τα στοιχεία όπου δίνουν ότι είναι πραγματική!!!!

http://www.invisiblelycans.gr/nea-stichia-apo-tin-nekri-nereda-tis-ag/

Μέχρι την επόμενη φορά να είστε όλοι καλά και να θυμάστε.

Αν δεν πιστεύετε σε κάτι, δεν πάει να πει αυτό το κάτι ότι δεν υπάρχει!!!!

INVISIBLE LYCANS TEAM!!!