ΠΡΩΤΗ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ!!!!! ΟΙ ΠΟΙΟ ΑΡΧΑΙΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!!! ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΗ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ!!!!

ΠΡΩΤΗ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ!!!!! ΟΙ ΠΟΙΟ ΑΡΧΑΙΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!!!

ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΗ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ!!!!

Κατά τη διάρκεια του δέκατου ένατου αιώνα, ανακαλύφθηκαν και μεταφράστηκαν, τα γραπτά της αρχαίας Μεσοποταμίας ( στα εδάφη μεταξύ του Τίγρη και του Ευφράτη ποταμού και τις κοιλάδες, στο σημερινό Ιράκ). Ανέφεραν την ανάπτυξη μιας περίτεχνης μυθολογίας για το σύμπαν όπου κατοικείται από μια λεγεώνα θεοτήτων μεγαλύτερης και μικρότερης αξίας. Από αυτό το τεράστιο πάνθεον, υπάρχει αναφορά για κάποιους δαίμονες όπου αναφέρονται με την πραγματική έννοια των βαμπίρ στην αρχαία μυθολογία της Μεσοποταμίας!!!! Δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο τέτοια αναφορά από κανέναν αρχαίο πολιτισμό….. οι δαίμονες-βαμπίρ ήταν τα επτά κακά πνεύματα που περιγράφονται σε ένα μεταφρασμένο  ποίημα που αναφέρει από την μυθολογία της Βαβυλώνας ο R. Thompson Campbell ( Ρ. Τόμσον Κάμπελ ) το ποίημα ξεκινά ως εξής:

<< Επτά είναι αυτοί! Επτά είναι αυτοί!

Πνεύματα που ζουν στον ουρανό και τη γη. Αυτά τα επτά Πνεύματα της γης που ζουν στη γη, δύναμη γιγάντια έχουν, δύναμη του γίγαντα αλλά και πέλματα γιγάντια, δαίμονες (όπως μαίνεται ταύροι, μεγάλα φαντάσματα), φαντάσματα που τρυπώνουν σε όλα τα σπίτια, δαίμονες που δεν έχουν ντροπή, επτά είναι αυτοί!

Μη γνωρίζοντας καμία φροντίδα, που αλέθουν τη γη όπως το καλαμπόκι! Μη γνωρίζοντας κανένα έλεος από την οργή τους ενάντια στην ανθρωπότητα, Θα χύσουν το αίμα τους , όπως η βροχή, καταβροχθίζοντας την σάρκα τους, πιπιλίζοντας τις φλέβες τους!

Γεμάτο δαίμονες της βίας, ασταμάτητα καταβροχθίζοντας το πολύτιμο αίμα….>>.

Aγαλματίδιο που όπου απεικονίζει βαβυλώνιο δαίμονα-βαμπίρ!!!!

Ο Montague Summers ( Μόνταγκ Σάμερς ) διαπίστωσε ότι οι βρικόλακες είχαν μια εξέχουσα θέση στη μυθολογία της Μεσοποταμίας, πέρα από την πίστη στα επτά πνεύματα. Συγκεκριμένα μίλησε για τον ekimmu ( Εκιμού ) , το πνεύμα ενός άταφο ατόμου. Είναι βασισμένο σε μια περίπτωση από την εξερεύνηση της βιβλιογραφίας σχετικά με τον Κάτω Κόσμο, για την κατοικία των νεκρών. Ο Κάτω Κόσμος απεικονίστηκε ως ένα κάπως σκοτεινό μέρος. Ωστόσο, η ζωή ενός ατόμου δεν θα μπορούσε να βελτιωθεί σημαντικά αν στο τέλος της επίγειας ύπαρξής τους δεν γινόταν σωστή, αλλά και απλή ταφή, που περιελάμβανε την στοργική φροντίδα του πτώματος. Στο τέλος του δισκίου νούμερο 12 του διάσημου έπους του Γκιλγκαμές ή Γκιλγκαμίς ( Gilgamish ), υπήρξε μια λογιστική των διαφόρων βαθμών των ανέσεων των νεκρών. Είναι κλειστό με πολλά δίστιχα που αφορούν την κατάσταση του ατόμου που πέθανε μόνος και άταφος, ο οποίος αναφέρεται ως Summers ( Σάμερς ):

Ο άνθρωπος του οποίου το πτώμα έχει κοιμηθεί στην έρημο με την ονομασία «Εσύ», και έχω δει πολλές φορές ένα τέτοιο πνεύμα του Resteth ( Ρεστέθ ), όχι στην γη! Το πνεύμα Hath ( Χάθ ) κανένας δεν θα φροντίσει για αυτό «Εσύ», και έχω δει πολλές φορές ένα τέτοιο άνθρωπο! Τα κατακάθια του σώματος και την αποχώρηση από την γιορτή. Και αυτό που ρίχνει στο δρόμο είναι το φαγητό του ( ακαταλαβίστικα ακούγονται…..; )

Η βασική γραμμή σε αυτό το απόσπασμα ήταν << το πνεύμα του δεν Resteth στη γη >>, το οποίο πήρε ο Summers σημαίνει ότι τα πνεύματα εκείνων που έχασαν τη ζωή τους και μόνο (δηλαδή, η ekimmu ) δεν θα μπορούσε να τεθεί ακόμη και στον Κάτω Κόσμο και έτσι ήταν καταδικασμένοι να περιφέρονται στη γη. Έχει συνδεθεί στη συνέχεια, αυτό το απόσπασμα με άλλα αποσπάσματα που αφορούν τον εξορκισμό των φαντασμάτων, και αναφέρετε το έπος εκτενώς σε διάφορα κείμενα που απαριθμούνται τα διάφορα φαντάσματα που είχαν δει. Εντούτοις, τα φαντάσματα ήσαν από μια μεγάλη ποικιλία, από ένα κείμενο που αναφέρεται:

<< Το κακό πνεύμα, ο κακός δαίμονας, το κακό φάντασμα, ο κακός διάβολος, Από τη γη έχουν έρθει εμπρός! Από τον υπόκοσμο στην γη των ζωντανών που έχουν έρθει εμπρός! Στον ουρανό είναι άγνωστο στη γη που δεν είναι κατανοητό ούτε αυτά σταθούν ούτε να καθίσουν! Δεν, τρώνε ούτε πίνουν >>.

Φαίνεται ότι ο Summers συγχέεται στο θέμα της αναγέννησης και την επιστροφή των νεκρών που θα μπορούσαν να γίνoυν βαμπίρ με τα φαντάσματα των νεκρών που θα μπορούσαν να στοιχειώνουν απλά τη γη. Τα φαντάσματα ήταν απλά προ πεθαμένοι που ούτε έφαγαν ούτε ήπιαν, ενώ οι νεκροί στον κάτω κόσμο είχαν μια μορφή ενσώματο- ύπαρξης και απολάμβαναν κάποιες πενιχρές απολαύσεις. Η πηγή αυτής της παρεξήγησης ήταν η ανεπαρκής μετάφραση από τα τελευταία μέρη του έπους του Γκιλγκαμές. Η γραμμή στο ότι << Το πνεύμα Resteth στη γη >> μεταφράστηκε αρχικά με τέτοιο τρόπο ώστε να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο των νεκρών να περιπλανιούνται στον κόσμο της ανθρώπινης κατοίκησης. Ωστόσο, οι πιο πρόσφατες μεταφράσεις και μια έρευνα σχετικά με το πλαίσιο στα τελευταία δίστιχα του Έπους του Γκιλγκαμές κατέστησε σαφές!:

Ότι, ο νεκρός που έχασε τη ζωή του στην έρημο παραμελημένος (η ekimmu ) περιπλανιόταν  ανήσυχα στη γη, αλλά μέσα από το πέρασμα, του Κάτω Κόσμου! Η μετάφραση έγινε από τον David Ferry ( Ντέιβιτ Φέρι ), για παράδειγμα, καθιστά τα το πέρασμα thusly ( Θάσλη =που με λίγη καλή προσπάθεια χωρίς << σ >> γίνεται Θάλη= αργότερα από αναγραμματισμούς και ιδιωματισμούς προφοράς= Θούλη!! ):

<< Και το πτώμα του οποίου είχε πεταχτεί άταφο; Περιπλανιέται χωρίς το υπόλοιπο κόσμο μέσω του, εκεί κάτω. Εκείνος που πηγαίνει στο Κάτω Κόσμο χωρίς να έχει κανέναν πίσω του να τον θρηνήσει; Σκουπίδια είναι αυτά που τρώει στον Κάτω Κόσμο, που ούτε σκύλος που έχει να φάει μέρες δεν θα τα έτρωγε… >>.

Οι Βαβυλώνιοι και οι Ασσύριοι δανείστηκαν πολλά ονόματα για τα οινοπνευματώδη ποτά όπως το utukku (Οτούκου =πνεύμα), αλουμίνιο ( δαίμονας ή βαμπιρ), Lilu ( δαιμονιώδεις βαμπιρ, όπου οι θηλυκές εκδόσεις περιλαμβάνουν Lilitu ( Λίλιτου ) και Ardat Lili ( Αρντάτ Λίλι ), Gallu ( Γκαλού= ο πρώτος διάβολος ). Πίστευαν ότι υπήρχαν πολλά κακά πνεύματα και βαμπιρ όπου κατακλύζονται παντού.

Σύμφωνα με τον Mόρις Τζάστροου ειδικός της Θρησκείας της Βαβυλωνίας και την Ασσυρίας οι δαίμονες και τα βαμπιρ βρίσκονταν σε περιοχές ή κρυμμένα μέρη όπως τάφους, κορυφές βουνών και στις σκιές των ερειπίων. Θα βγούνε έξω το βράδυ, θα μπούνε στα σπίτια μέσα από τις τρύπες και τις ρωγμές, και θα βασανίζουν τα θύματά τους. Ήταν υπεύθυνα για ό, τι κακό που συνέβη από τους καταστροφικούς ανέμους, λοιμώδεις πυρετούς, και την ασθένεια σε πονοκεφάλους, μικροπρεπείς διενέξεις, το μίσος και τη ζήλια.

Κατηγορίες των δαιμόνων βαμπίρ

Στη γνώση των Βαβυλώνιων, υπήρχαν τρεις διαφορετικοί τύποι των δαιμόνων – βαμπίρ:

Εξωπραγματική ανθρώπινα πνεύματα, που δεν μπορούσαν να ησυχάσουν τα οποία ήταν μισοί άνθρωποι, μισοί δαίμονες που έπιναν ανθρώπινο αίμα. ( Όπως ξέρουμε τα βαμπιρ εμείς σήμερα ).

Δαίμονες -Βαμπίρ που ήταν της ίδιας φύσης με τους θεούς!!!!

Εδώ είναι μερικές από τις υποκατηγορίες των δαιμόνων.

Utukku – Αtukku ήταν το πνεύμα ενός νεκρού ανθρώπου (σαν φάντασμα). Αρχικά, τα Utukku ήταν ο όρος που χρησιμοποιείται για να αναφερθούν στο πνεύμα του Eabani ( Ηαμπάνι ) στο Έπος του Γκιλγκαμές, που υψώθηκε πάνω από το θεό Νεργκάλ κατόπιν αιτήματος του Γκιλγκαμές. Τελικά, ο όρος κατέληξε να σημαίνει μια κατηγορία δαιμόνων-βαμπίρ που εγκατέλειπαν τους στοιχειωμένο χώρους και μπορούσαν να προκαλέσουν τραυματισμό στον άνθρωπο.

Alu ( Αλού )  είναι μια μετάφραση της << Gallu >> του Σουμερίων που σημαίνει << τρικυμία >>. Τα Alu ήταν μισοί άνθρωποι και μισά ζώα που περιπλανιόταν στους δρόμους και κρύβονται σε σκοτεινές γωνίες ή ερημικές περιοχές. Τα Alu ήταν επίσης το όνομα του ουράνιου ταύρου ότι ο Anu δημιουργήθηκε για να εκδικηθεί την κόρη του, η οποία Ιστάρ και Γκιλγκαμές Eabani τελικά σκοτώθηκαν….

Ekimmu – πνεύματα όπου είχαν αναχωρήσει που περιπλανήθηκαν άσκοπα πάνω στη γη, χωρίς να μπορούν να βρουν ανάπαυση και διψάνε για ανθρώπινο αίμα. Είναι σε θέση να αφήσουν τον υπόκοσμο για να βασανίσουν τους ζωντανούς…….

Η Gallu ( Γκαλού ) έπαιρνε τη μορφή ενός ταύρου και περιπλανιόταν στους δρόμους τη νύχτα με τρομακτικές συνέπειες για τους ανθρώπους διότι και αυτό ήταν αιμοδιψή.

Τα Rabisu ( Ραμπίσου ) λέγεται ότι είναι τόσο τρομακτικά και αποκρουστικά τριχωτά αιμοδιψή πλάσματα και τα σύνδεσαν με τους εφιάλτες .

ILU Limnu ( Ιλού Λιμνού δαίμονες των κακών Θεών) Λίγες λεπτομέρειες σχετικά με αυτά τα δαιμόνια βαμπίρ είναι γνωστά. Μπορεί να σχετίζονται με Taiwaith ( Τάιγουεθ την αρχέγονη θάλασσα που γέννησε τα πάντα).

Labartu – Labatu ( Λαμπαρτού ή Λαμπατού ) είναι η κόρη του Θου Άνου. Έχει το κεφάλι ενός λιονταριού, τα δόντια της μεγάλα σαν γαϊδάρου, και λέγεται ότι πίνει αίμα και καταβροχθίσει τη σάρκα και τα οστά των θυμάτων της.

Lilu ( Λιλού ) Υπάρχουν τρία στοιχεία που συνδέονται στενά στη μυθολογία των Βαβυλωνίων. Το Lilu είναι ένας αρσενικός δαίμονας ενώ η Lilitu και η Ardat Lili είναι δαίμονες-βαμπιρ γυναίκες. Η Lilitu τελικά έγινε γνωστή ως Lilith ( ΛΙΛΙΘ ) από τον Ησαΐα 34:14 .

ΛΙΛΙΘ!!!!

Shedim – Karnaks ( Σεντίμ ή Κάρνακς ή όπως ονομάζονταν στην αρχαία Ελλάδα ΚΑΡΝΑΚΕΣ) Από τους χειρότερους αιμοδιψείς δαίμονες όπου είναι υπαρκτοί μέχρι σήμερα….. ( θα γίνει ξεχωριστώ άρθρο για αυτό το θέμα!!!! ).

Όπως είπα και αν κάποιος ψάξει θα δει ότι υπάρχουν και άγγελοι με την ακριβή αναφορά όπως στην βίβλο στους Βαβυλώνιους. Δεν αντιλέγω ότι όλα μπορεί να έχουν ξεσηκωθεί και αντιγραφεί από τότε και να έχουν φτάσει μέχρι το σήμερα όπου ζούμε εμείς. Το θέμα είναι όμως ότι υπήρχαν και τα βίωναν και οι τότε άνθρωποι….. περεταίρω εξηγήσεις θα δούμε στο μελλοντικό άρθρο μου για τα τόσο σπάνια αλλά και πολύ επικίνδυνα πλάσματα τους λεγόμενους Σεντίμ ή Κάρνακες όπου κάποιοι από τους αρχαίους μας πρόγονους αλλά και κάποιους ερευνητές της σήμερον ημέρα τους ξέρουν μόνο ως << ΚΑΡΝΑΚΕΣ >> οι οποίοι είναι υπαρκτοί και πολύ επικίνδυνοι!!!! Μέχρι την επόμενη φορά να είστε όλοι καλά και να θυμάστε.

Αν δεν πιστεύετε σε κάτι, δεν πάει να πει αυτό το κάτι ότι δεν υπάρχει!!!!

INVISIBLE LYCANS TEAM!!!