ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΒΑΜΠΊΡΙΣΜΟΥ!;! Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΒΑΜΠΊΡ!!;!!

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΒΑΜΠΊΡΙΣΜΟΥ!;! Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΒΑΜΠΊΡ!!;!!

Ψάχνοντας για κάποια στοιχεία για τα Βαμπίρ έπεσα επάνω σε αυτό το βίντεο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο εδώ και καιρό. Αν και πολλές ελληνικές ιστοσελίδες το έχουν αναρτήσει δεν λένε παρά μόνο δυο λόγια που έχουν βγάλει από το βίντεο… Έτσι λοιπόν αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο με κάποιες λεπτομέρειες…..:

Κλινικός Βαμπίρισμός, πιο συχνά αποκαλούμενος και ως Σύνδρομο του Ρένφιλντ, είναι ένας όρος για να περιγράψουμε την εμμονή κατανάλωσης αίματος. Η διαταραχή αυτή δεν έχει επίσημα κατηγοριοποιηθεί στον Διαγνωστικό και Στατιστικό Οδηγό Ψυχολογικών Διαταραχών ( Γιατί άραγε ; ). Ο όρος επινοήθηκε (πιθανά ως φάρσα ή αστείο) ψευδοεπιστημονικά από τον κλινικό ψυχολόγο Ρίτσαρντ Νολ που εμπνεύστηκε το όνομα από τον εντομοφάγο βοηθό του Δράκουλα, Ρένφιλντ, όπως αναφέρεται στο μυθιστόρημα του Μπραμ Στόκερ. Ο όρος έχει χρησιμοποιηθεί τόσο στην ψυχιατρική όσο και την φανταστική λογοτεχνία, καθώς και στην τηλεόραση, όπου αναφέρθηκε σε επεισόδιο του CSI με τίτλο Commited ( Κομμίτεντ 5ος κύκλος, επεισόδιο 21). Αναφέρθηκε επίσης στον 5ο κύκλο της σειράς Criminal Minds, στο 7ο επεισόδιο με τίτλο The Performer ( Δε Περφόρμερ ).

Παρότι ξεκίνησε πιθανά ως φάρσα ή λάθος έχει χρησιμοποιηθεί και ως ψευδοεπιστήμονική περιγραφή πραγματικών ή υποτιθέμενων διαταραχών ( ενώ δεν έπρεπε ). Τα σπάνια κρούσματα της ασθένειας που έχουν περιγραφεί και οι αναφορές που υπάρχουν αναφέρουν το συγκεκριμένο σύνδρομο ως συμπτώματα σχιζοφρένειας ή κάποιο είδος παραφιλίας ( ενώ ούτε αυτό είναι ). Κάποιοι κατά συρροή δολοφόνοι εκτελούσαν βαμπιρικές τελετές παρόμοιου είδους στα θύματά τους. Οι δολοφόνοι Πίτερ Κούρτεν και Ρίτσαρντ Τρέντον Τσέις αποκαλούνταν βρικόλακες από τον Τύπο αφού είχαν τη συνήθεια να πίνουν το αίμα των θυμάτων τους, όπως έχει αναφέρει στο παρελθόν σε άρθρα του ο Saman Lycan. Ομοίως, το 1932, ένας ανεξιχνίαστος φόνος στη Στοκχόλμη της Σουηδίας, ονομάστηκε Ο φόνος του Βρικόλακα λόγω των συνθηκών κατά των οποίων πέθανε το θύμα.

Σύμφωνα με την περιγραφή του Νολ:

Οι άνθρωποι που πάσχουν από αυτή την ασθένεια είναι κυρίως άνδρες ( Ασθένεια κάποιος να έχει μακριούς κυνόδοντες και η τροφή του το 60% να είναι αίμα; Δεν νομίζω ). Η ανάγκη για αίμα καθοδηγείται από την ιδέα ότι το αίμα μεταφέρει ζωτικής σημασίας ενισχυτικές δυνάμεις ( Ναι αλλά γιατί όσοι έχουν μακριούς κυνόδοντες; ). Η ασθένεια ξεκινάει από ένα γεγονός-κλειδί που συνέβη στην παιδική ηλικία του ατόμου που μετέτρεψε ένα σοβαρό ατύχημα ή μια τυχαία κατάποση αίματος, σε ένα ενδιαφέρον γεγονός. Μετά την εφηβεία ο ενθουσιασμός αυτός μετατρέπεται σε σεξουαλική διέγερση. Κατά τη διάρκεια της ενηλικίωσης, το αίμα, η παρουσία του και η κατανάλωσή του δημιουργούν μια αίσθηση δύναμης και ελέγχου. Το σύνδρομο ξεκινά με κατάποση του αίματος του ίδιου του ατόμου και συνεχίζει με κατανάλωση αίματος από άλλα πλάσματα ( Προσέξτε! Ξεκινά με το να πίνει το δικό του αίμα….). Το Σύνδρομο του Ρένφιλντ τυπικά ακολουθεί τρία στάδια. Στο πρώτο, τον αυτοβαμπίρισμό ή ωμοφαγία, ο πάσχων πίνει το δικό του αίμα, συνήθως κατατραυματίζοντας τον εαυτό του( Αυτό και μόνο δηλώνει ότι κάτι αλλάζει τον άνθρωπο. Διότι αν δεν τον άλλαζε και αυτοτραυματιζότανε από τον πόνο και μόνο θα σταματούσε να το κάνει. Δεν νομίζεται; ). Το δεύτερο στάδιο είναι η ζωοφαγία κατά την οποία ο ασθενής τρώει ζωντανά ζώα ή πίνει το αίμα τους ( Αυτό το κάνουν διότι φοβούνται στην αρχή να επιτεθούν σε ανθρώπους! ). Υπάρχουν πιθανότητες να προμηθευτεί το αίμα ζώου από κρεοπωλείο ή σφαγεία. Στο τρίτο στάδιο, τον τελικό βαμπίρισμό ( Προσέξτε πως το αναφέρει ), ο πάσχων στρέφει την προσοχή του στους ανθρώπους. Μπορεί να κλέψει ανθρώπινο αίμα από νοσοκομεία ή τράπεζες αίματος, ή να πιει κατευθείαν από άνθρωπο. Κάποιοι με Σύνδρομο του Ρένφιλντ μπορεί να διαπράξουν και φόνους όταν φτάσουν στο τρίτο στάδιο. Μέχρι στιγμής δεν έχει εντοπιστεί κάποια θεραπεία ( Μα πώς να εντοπιστεί αφού δεν πιστεύουν με τι έχουν να κάνουν ).

»

Ο Νολ παρατήρησε σχετικές αναφορές της ασθένειας στο σύγγραμμά του Γερμανού ψυχίατρου Ρίτσαρντ βαν Κράφτ – Έμπινγκ το οποίο γράφτηκε το 1886 και είχε τίτλο Psychοpathia Sexualis ( Ψυχοπάθεια Σεξουάλις ). Ο Νολ επίσης υπέθετε πως από το έργο του Κράφτ-Έμπινγκ είχε εμπνευστεί και επηρεαστεί ο Μπραμ Στόκερ που έγραψε το Δράκουλα.

Όπως όμως και να έχει και οι σημερινοί διαπρέπον ψυχίατροι συμφωνούν με αυτήν την οροθεσία χωρίς να καταφέρουν να μπορούν να ανατρέψουν όλη αυτήν την υπόθεση του βαμπίρισμού! Αυτό όμως που δεν λένε στον κόσμο είναι ότι αν δεν τραφούν με αίμα μέσα σε ένα διάστημα τεσσάρων μηνών το άτομο μπορεί και να πεθάνει, οπότε αυτό που τον κρατά στην ζωή είναι το αίμα. Τρώνε και άλλες τροφές μα όχι στέρεες διότι κατά ένα περίεργο τρόπο τα στομαχικά υγρά τους δεν μπορούν να τα διαλύσουν… Επίσης όπως θα δείτε και στο βίντεο από τα δυο αδέρφια παρακάτω δεν  μπορούν να σταθούν ώρα στον ήλιο, τα μάτια τους έχουν μονίμως τεράστιους μαύρους κύκλους, τα μαλλιά τους είναι αραιά έως και κάποιες φορές καθόλου και έχουν ένα χρώμα ωχρό.

Η πάθηση αυτή είναι πάρα πολλή σπάνια η οποία έχει επηρεάσει 7000 ανθρώπους παγκοσμίως ( από αυτούς που έχουν εξετάσει οι σύγχρονες χώρες διότι παγκοσμίως πιστεύουν ότι υπάρχουν γύρω στους 950.000 με 1.200.000 άτομα σαν και αυτά που μιλάμε ).

Τώρα όσο για τα αδέρφια δεν μπορούν να μείνουν πάρα πολλή ώρα έξω στον ήλιο γιατί παθαίνουν σοβαρά εγκαύματα, επίσης οι κυνόδοντες τους είναι πάρα πολλή κοφτεροί σε σύγκριση με τους άλλους ανθρώπους αλλά έχουν και μεγάλο μήκος! Επίσης πρέπει να τρώνε μαλακή τροφή γιατί δεν έχουν πολλά δόντια για να μασήσουν στερεή τροφή και γιατί όπως είπαμε ποιο πάνω δεν παράγουν τα ανάλογα στομαχικά υγρά ώστε να διασπαστούν οι τροφές. Τα υπόλοιπα στο βίντεο που ακολουθεί:

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=X_Jtzk0cKj4[/youtube]

Υπάρχει και μια πρόσφατη αναφορά που απασχόλησε τα διεθνή μέσα για έναν 23χρονο Τούρκο, ο οποίος ξεκίνησε από το να κόβει πολύ βαθιά σημεία του ίδιου του κορμιού, ώστε να μπορεί να γεμίζει ποτήρια με αίμα και να τα πίνει. Ο εθισμός του όμως έχει γίνει πλέον ανεξέλεγκτος και πλέον στρέφεται σε άλλες «πηγές» για να μπορέσει να ικανοποιήσει τη «δίψα» του, με αποτέλεσμα να μαχαιρώνει και άλλους, ανυποψίαστους ανθρώπους και να πίνει το αίμα τους.

Ο ίδιος αποκάλυψε ότι είχε φτάσει σε σημείο, μάλιστα, να βάλει τον πατέρα του να αγοράσει σακούλες αιμοδοσίας ώστε να τις καταναλώσει! Η έκθεση για τον άνθρωπο-βαμπίρ, δημοσιεύτηκε σε επιστημονικό περιοδικό για την Ψυχολογία, στην οποία επίσης αναφέρεται πως ο ασθενής ανέπτυξε πολλαπλές προσωπικότητες και έπασχε από αμνησία.

Οι επαγγελματίες πιστεύουν πως όλο αυτό έχει προέλθει από τις αποτρόπαιες πράξεις, στις οποίες έχει γίνει μάρτυρας. Συγκεκριμένα, ο νεαρός άνδρας είδε την τεσσάρων μηνών κόρη του να δολοφονείται, αλλά και τον θείο του. Επίσης, ένας φίλος του είχε επιτεθεί σε άλλον άνδρα, όσο ήταν μπροστά εκείνος, αποκεφαλίζοντας το θύμα του και κόβοντας και το πέος του άτυχου άνδρα, κάτι που οι επιστήμονες πιστεύουν πως έχει παίξει τεράστιο ρόλο στη διαταραχή του 23χρονου.

Αυτά πιστεύουν ότι οφείλονται στον φουκαρά τον Τούρκο μα τι οφείλετε σε όλους τους άλλους που δεν είχαν καθόλου βίαια φαινόμενα στην ζωή τους; Μήπως ο θείος του Τούρκου ήδη ήταν βαμπίρ; Μήπως ο φίλος του που δολοφονήθηκε είχε δεχθεί επίθεση από βαμπίρ…; Η αμνησία είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείτε στα άτομα αυτά και όπως μου έχει πει ο Saman Lycan  είναι ότι ίσως οφείλεται στην επίθεση που έχουν δεχθεί από το πρωταρχικό βαμπίρ που τους άλλαξε για λόγους εμφανείς!

Υπάρχουν πολλές γνώμες μα θα σταθώ σε μια να σας δείξω στην οποία δεν συμφωνώ διότι δεν έχει αρκεστεί στις αναφορές των ψυχίατρων ή για δικιά του πιστεύω! Συμφωνώ όμως ότι υπάρχουν πολλοί νέοι οι οποίοι θέλουν να γίνουν βαμπίρ και επειδή δεν μπορούν καταφεύγουν  σε πολλές ηλίθιες ενέργειες. Επίσης θα απαντήσω όπου χρειαστεί ανάμεσα στο άρθρο αυτό για να δείτε τις δικές μου παρατηρήσεις : του κ. Ηλία Χατζηνικολάου

Πηγή: «ΔΙΑΛΟΓΟΣ», ΤΕΥΧΟΣ 32, ΑΠΡΙΛΙΟΣ – ΙΟΥΝΙΟΣ 2003.

Θα γελούσατε σε ανησυχία του παιδιού σας, να γίνει σαν μεγαλώσει ένας καλός…… βρικόλακας; Μήπως θ’ απαντούσατε πως πρόκειται για μύθους και εξωπραγματικές ιστορίες;

ΑΙΣΧΎΛΟΣ

Πράγματι θα ανησυχούσα.

Το παρόν πόνημα παρουσιάζει μία πολύ επικίνδυνη σχοινοβασία, μεταξύ λαϊκών θρύλων και σημερινής πραγματικότητας.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Λαϊκός θρύλος μπορεί να περιέχει στοιχεία τα οποία είναι αληθείς!

Όλα ξεκίνησαν από μία ερώτηση-βόμβα παιδιών του Γυμνασίου, που με ρώτησαν ποια είναι η γνώμη μου για τους βρικόλακες. Σε συζήτηση που ακολούθησε, μου αποκάλυψαν πως κάποιοι φίλοι τους, «ψάχνονται» και δοκιμάζουν τεχνικές βρικολάκων!

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Αυτά τα παιδιά που δοκιμάζουν τεχνικές βρικολάκων θέλουν να γίνουν βαμπίρ γιατί νομίζουν ότι θα έχουν εξουσία και δύναμη όπως βλέπουν στα έργα. Ενώ η πραγματικότητα είναι κατάντια και δυστυχία ως το θάνατο!

Η δεύτερη βόμβα ήλθε όταν γνωστός μου, μου αποκάλυψε ότι ενστερνίζεται κάποιες «βαμπίρικές» πεποιθήσεις και μέσω ενός ορισμένου κυκλώματος ιατρών στην Αθήνα, προμηθεύεται αίμα, που το πίνει για να πάρει, καθώς πιστεύει, ενέργεια, σφρίγος, νεότητα και ίσως παραπάνω χρόνια ζωής και τέλος ποιος ξέρει ίσως πετύχει την πολυπόθητη αθανασία.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Αν τον έχετε δει να το πίνει τότε δυστυχώς έχει γίνει αιμοποτικό βαμπίρ αλλά θα πρέπει να έχει και όλα τα πιο πάνω συμπτώματα που αναφέρω. Αν είναι έτσι τότε δυστυχώς είναι βαμπίρ. Αν δεν τον έχετε δει να πίνει ή δεν έχει όλα τα παραπάνω συμπτώματα τότε σας κοροϊδεύει!

Έτσι, ξεκινώντας την έρευνα, ειλικρινά άνοιξα το κουτί της Πανδώρας. Σωρεία στοιχείων μ’ οδήγησε στο αποτέλεσμα, πως τελικά υπάρχουν άνθρωποι στις ημέρες μας, που πιστεύουν με τον έναν η τον άλλον τρόπο, πως είναι βρικόλακες κι όχι μόνο. Κάποιοι από αυτούς προχώρησαν στην σύσταση εκκλησίας (“The Vampire Church”[02] ). Την χειροτόνηση των επισκόπων τους καθώς και την αναγνώριση της εκκλησίας τους, την έκανε η “Universal Life Church[03] ” (Εκκλησία της Παγκόσμιας Ζωής).

ΑΙΣΧΎΛΟΣ

Αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ επικίνδυνοι ακόμα ποιο πολύ από τα βαμπίρ. Ο λόγος είναι ότι αυτοί είναι οι ψυχοπαθείς όπου αναζητούν την δόξα το χρήμα και το ξέφρενο σεξ για τις δικές τους ανακουφίσεις και δοξασίες. Συμφωνώ μέχρι εδώ μαζί σας!

Οι επίσκοποί τους προβαίνουν κανονικά σε διεξαγωγή “μυστηρίων” (γάμων, βαπτίσεων, κηδειών Κ.Ο.Κ.). Εκδίδουν πιστοποιητικά γάμου. Επιπλέον, όπως οι Χριστιανοί κάνουν μπροστά στο σώμα τους, το σημείο του Σταυρού, έτσι κι αυτοί με το δεξί χέρι τους, κάνουν μία κίνηση σαν θηλειά, σαν έναν κύκλο που ξεκινά από το δεξί ώμο περνάει μπροστά από το σώμα τους και καταλήγει στο μέτωπο. Η κίνηση αυτή καθώς υποστηρίζουν, παρέχει την ίδια προστασία με την κίνηση του Σταυρού. Αντί για Σταυρό φορούν το αιγυπτιακό σύμβολο “Άνκη[04] ”. Κάποιες άλλες ομάδες, έχουν κάνει προσεγγίσεις επαναγραφής της Βίβλου. Κλασικό παράδειγμα, είναι αυτό της πτώσης του Αδάμ και της Εύας. Πιστεύουν δηλαδή, πως η πτώση επήλθε, από την σχέση που συνάφθηκε μεταξύ Εύας και Διαβόλου. Τα παιδιά που προήλθαν από τη σχέση αυτή, είναι οι γνωστοί μας «βαμπίροι» ή «βρικόλακες». Το τελευταίο μάλιστα ήταν η σοβαρή πεποίθηση ενός παιδιού της τρίτης Λυκείου. Πως και πότε έφθασε στα αυτιά του παιδιού αυτή η θεωρία, με τέτοιο τρόπο μάλιστα που να το πείσει, αφήνει πολλά ερωτηματικά για το πόσο Ορθόδοξα κατηχημένα είναι τα παιδιά μας σήμερα.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Για το πόσο ορθόδοξα είναι κατηχημένα; Η ενημερωμένα;

Μία βλάσφημη παρωδία της Βίβλου, είναι η λεγόμενη βίβλος των βαμπίρων (The Vampire Bible), η γνωστή κι ως «Βιβλίο του Ύπνου» («Book of the Nod»). Ένας άγγελος που κοιμάται, στολίζει συχνά τους τόπους που συχνάζουν.

Πιστεύω ότι σε αυτό το σημείο είναι φρόνιμο να κοιτάξουμε τις θρησκείες και τις λαϊκές παραδόσεις των λαών ανά τον κόσμο και πως κάθε μία περιέβαλε μέσα της, τον «θρύλο» των βαμπίρων.

Στην Ελλάδα έχουμε έναν θρυλικό βαμπίρο, γνωστό με το όνομα “Βρικόλακας”, ο οποίος έβγαινε από τον τάφο του, μόνο για να βρει νύφες και να αφήσει απογόνους. Άλλοι γνωστοί βαμπίροι στην ελληνική επικράτεια είναι ο Μπαμπούλας, η Λάμια που έκλεβε τα νεογέννητα και τους έπινε το αίμα και τέλος ο Καλικάντζαρος που είχε την δύναμη μόνο τις δώδεκα ημέρες των Χριστουγέννων, να μετατρέπει τα νεογέννητα που γεννήθηκαν αυτή την περίοδο, σε βαμπίρους.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Στην Ελλάδα δεν ονομάζονται βρικόλακες. Αυτό είναι σλάβικος ιδιωματισμός από το βρικολάκ. Η ελληνική ονομασία είναι Βουρβούλακες όπου και όλα τα άλλα έθνη έχουν πάρει τις δικές μας ιστορίες όπου και ήταν πραγματικότητα και έφτιαξαν τις ονομασίες Βαμπίρ, βρικολάκ. Ψάξτε λοιπόν μια και ανοίξατε όπως λέτε το κουτί της Πανδώρας να δείτε σε πόσα μέρη στην Ελλάδα υπήρχαν Βουρβούλακες…. Σοφικό Κορίνθου, Δωδεκάνησα όχι σε όλα, Επτάνησα όχι σε όλα, κτλ κτλ όπου τα έγραψαν εφημερίδες και χρονογράφοι της εποχής αλλά όπου και η εκκλησία σύμβαλε δυναμικά προς την εξόντωση τους! Και είναι σοβαρό κομμάτι της ιστορίας μας αυτό δεν το ξέρατε; Η δεν θέλατε να το αναφέρετε; Όπου η όλη υπόθεση πιστοποιεί ότι πράγματι υπάρχουν!

Παρατηρώντας και άλλους θρυλικούς βαμπίρους[05], εκείνο που βγαίνει ως συμπέρασμα και “απορία” ταυτόχρονα είναι πως σε τόσους διαφορετικούς πολιτισμούς, θρησκείες, δοξασίες, υπάρχουν τόσο πανομοιότυποι θρύλοι και να σημειωθεί σ’ εποχές που δεν υπήρχαν μέσα μαζικής ενημέρωσης, για να ταξιδέψουν αυτοί οι θρύλοι από τον ένα τόπο στον άλλον.

Δεν θα μπορούσα να κλείσω αυτή την μικρή αναδρομή, χωρίς ν’ αναφερθώ στην μορφή που απετέλεσε το 1897 την έμπνευση του Ιρλανδού συγγραφέα Μπράμ Στόκερ (Bram Stoker), θέμα εκατοντάδων πια ταινιών και αρκετών χιλιάδων τίτλων βιβλίων, που δεν είναι άλλη από τον κόμη Βλάντ ΙΙΙ Τσέπες (Vlad ΙΙΙ Tepes[06] ), γνωστό ως “Δράκουλα”.

Βασιλιάς του βασιλείου της Βλαχίας (Wallachia), που κειμένεται νότια των Καρπαθίων όρων, ένα από τα τρία ιστορικά κρατίδια, αυτά της Μολδαβίας και της Τρανσυλβανίας που συνθέτουν το σημερινό κράτος της Ρουμανίας[07]. Ο κόμης Βλάντ βασίλεψε για έξι μόνο χρόνια από το 1456 έως το 1462, οπότε και νικήθηκε από τους Τούρκους. Το 1475 κατάφερε να ξαναγίνει βασιλιάς, για να δολοφονηθεί την ίδια χρονιά, σε μάχη πάλι με τους Τούρκους. Υπέγραφε ως “Draculea[08] ” Δράκουλας. Στα ρουμάνικα «Ντράκουλ» (Dracul) είναι αυτό που λέμε εμείς «Δράκος» και έτσι αποκαλούν τον διάβολο. “Dracula” σημαίνει «ο γιός του διαβόλου», όνομα που το πήρε από τον πατέρα του, ο οποίος ήταν ιππότης της «Ιεραρχίας του Δράκου» (The Order of the Dragon), μία αδελφότητα που πιστεύεται πως απετέλεσε τον πρόδρομο κάποιων από τις πεποιθήσεις των σύγχρονων νέο-βαμπίρων. Όσοι ανήκαν σε αυτή την αδελφότητα φορούσαν ένα κεντητό δράκο στο μπράτσο τους. Καμία λοιπόν ονομασία δεν δίνεται τυχαία. Οι φήμες για τον κόμη Βλάντ, πως έπινε το αίμα όσων καταδίκαζε σε θάνατο, προέρχεται από τους Σάξονες Σίμπιου (Sibiu) της περιοχής της Τρανσυλβανίας, τους οποίους αφού τους νίκησε, ανασκολόπισε[09] όλους τους αιχμαλώτους, τα γυναικόπαιδα, αλλά και όλους τους έμπορους Σάξονες που είχαν την ατυχία να βρίσκονται στη Βλαχία[10]. Όσοι Σάξονες ξέφυγαν στην Δύση μετέφεραν την σκληρότητα και τις ενέργειες του κόμη, οι οποίες γράφηκαν σε μικρά βιβλιαράκια της εποχής.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Συμφωνώ για αυτά που είπατε για τον Δράκουλα της Ρουμανίας.

Ο συγγραφέας Μπράμ Στόκερς, εντυπωσιασμένος από αυτά τα κατορθώματα, χρησιμοποίησε μόνο σαν μορφή έμπνευσης τον κόμη Βλάντ, αλλά ο ήρωάς του δεν έχει καμία σχέση με τον εν λόγω κόμη. Ο μυθιστορηματικός κόμης Δράκουλας τοποθετείται στην περιοχή της Τρανσυλβανίας και όχι της Βλαχίας κι αυτό γιατί Τρανσυλβανία σημαίνει «η περιοχή πέρα από το δάσος», όνομα πιο μυστηριακό από το Βλαχία που σημαίνει «η περιοχή των ξένων». Το μυστηριακό του κάστρο το είχε στην περιοχή της Μπίστριτζα (Bistritza area), κοντά στο πέρασμα Μπάργκαου (Bârgau Pass) προς τα Καρπάθια όρη, που σαγήνευε και παρέσυρε τα θύματά του.

Δεν είναι ξεκάθαρο γιατί ο Μπράμ Στόκερ διάλεξε το συγκεκριμένο πρίγκιπα ως το μοντέλο για το φανταστικό του ήρωα. Ο Στόκερ υπήρξε φίλος με έναν Ουγγαρέζο καθηγητή από την Βουδαπέστη ο οποίος μπορεί να ανέφερε το όνομα του Δράκουλα. Tα Βαλκάνια μόλις είχαν αποτινάξει τον τουρκικό ζυγό όταν ο Στόκερ άρχισε τη νουβέλα του και οι προλήψεις των σκοτεινών χρόνων ήταν ακόμη ζωντανές. Παρά την απάνθρωπη σκληρότητά του, στη Ρουμανία ο Κόμης Δράκουλας θεωρείται εθνικός ήρωας ο οποίος αντιστάθηκε στην τουρκική κυριαρχία.

Άλλη θρυλικά ιστορική μορφή με αιμοβόρες συνήθειες ήταν και η Ελίζαμπεθ Μπάθορυ[11].

 Παρουσίαση – γνωριμία

Για να περάσουμε στις ημέρες μας, οι δοξασίες και η θρησκεία των νέο-βαμπίρων έχει εμπλουτισθεί με πολλές ινδουιστικές τεχνικές και ορολογίες, κάτι που ήταν επόμενο, εφόσον το ινδουιστικό πάνθεον βρίθει από βαμπίρικές θεότητες και ιστορίες. “Ανοίγοντας το καπάκι του φέρετρου”, μία φράση που χρησιμοποιούν πολύ στην αργκό τους, όταν θέλουν κάτι να ξεκαθαρισθεί, θα ήθελα να προβώ σε μία κατηγοριοποίηση, πάντα σύμφωνα με τις πεποιθήσεις όλης αυτής της κίνησής τους, για να έχουμε έναν κανόνα στην ανάλυσή μας.

Θα ήθελα να σημειώσω ότι ό,τι θ’ ακολουθήσει αποτελεί καθαρά μία παράθεση των ιδεών τους, χωρίς να σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι τα γραφόμενα, έχουν ως έτσι. Προσωπικά θα έλεγα ότι είναι ένα καλοστημένο δαιμονικό θέατρο ψευδαισθήσεων, σε συνδυασμό με τις διεστραμμένες ψυχολογικές ιδεοληψίες των “fan” πιστών τους, που με την σειρά του οδηγεί σ’ ένα καινούργιο χώρο αναγκών, όπου κάποιοι θησαυρίζουν, με την υποκινούμενη αδυναμία ορισμένων ανθρώπων.

 1. Ποιος είναι ο εκ γενετής βαμπίρισμός (psi-vamp).[12]

Πιστεύουν πως κάποια άτομα, γεννιούνται με την αδυναμία, το ελάττωμα, το μειονέκτημα έναντι των υπολοίπων ανθρώπων, να έχουν την φυσική-ψυχική τους ενέργεια (pranic energy), σε χαμηλότερα του κανονικού επίπεδα. Η ενέργεια αυτή, χρήσιμη για τη ζωή του κάθε ανθρώπου, βρίσκεται σε σωματικό-υλικό επίπεδο μέσα στο αίμα. Συμπτώματα της έλλειψης αυτής, είναι η διαγνωσμένη κλινικά κατάθλιψη. Κενότητα και αδιαφορία ζωής. Ανεξήγητα συχνή υποβολή τους σε κρυολογήματα και γενικά κατέχουν μία αρρωστημένη ιδιοσυγκρασία, σε φυσικό και σε ψυχικό επίπεδο. Κάθε έκθεσή τους στον ήλιο τους επηρεάζει και τους αρρωσταίνει. Ανθρακούχα ποτά – με κιτρικό οξύ – τους προκαλούν στομαχικά προβλήματα. Όλ’ αυτά είναι συμπτώματα που θα πρέπει να βάλουν σοβαρά κάποιον ν’ αναρωτηθεί μήπως είναι εκ γενετής βαμπίρος (Psi-Vampire). Η εφηβεία είναι συνήθως η ηλικία, που τα συμπτώματα αυτά εμφανίζονται και τότε ο νεαρός έφηβος δέχεται το λεγόμενο «ξύπνημα» (awakening). Μόλις «ξυπνήσει» θα πρέπει, αφού πρώτα επισκεφθεί κάποιον ψυχίατρο και αποκλείσει κάποιο άλλο ψυχολογικό πρόβλημα, να προχωρήσει καλύτερα με την “τεχνική βοήθεια” κάποιου παλαιού βαμπίρου, στην ανεύρεση της πολύτιμης αυτής φυσικής-ψυχικής ενέργειας[13].

Την ενέργεια αυτή μπορούν να την προμηθευτούν, με κάποιες τεχνικές, που πιστεύω ότι δεν είναι επί του παρόντος ν’ αναφέρουμε, από στοιχεία της φύσης (κυκλώνες, καταρράκτες, βροχές κτλ.). Επίσης από ζώα και φυσικά η καλύτερη πηγή τους είναι οι άλλοι άνθρωποι, που στην ορολογία τους ονομάζονται «μηδενικά» (nils). Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι οι τεχνικές αυτές είναι άχρηστες, αν ο «ξυπνημένος» εκ γενετής βαμπίρος, δεν έχει και το χάρισμα να τις αξιοποιήσει. Βλέπετε σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, ο Θεός ισορροπεί αυτή τους την αδυναμία – ελάττωμα, με το χάρισμα να μπορούν από μόνοι τους να ρουφούν τη φυσική ενέργεια που τους χρειάζεται. Ένα χάρισμα που συνοδεύεται βέβαια, με όλα τα συναφή χαρίσματα, τηλεπάθειας, επιβολής μικρών προτάσεων στο μυαλό του «μηδενικού», τηλεκινήσεις αντικειμένων κ.ο.κ.

Η επιλογή των «μηδενικών» συστήνεται να είναι άνθρωποι με αυξημένες ποσότητες ενέργειας. Τέτοιοι είναι άνθρωποι που εκνευρίζονται εύκολα και γενικά έχουν θερμό ταπεραμέντο[14]. Αν γίνει σωστή άντληση της περίσσειας μόνο ενέργειας, ουσιαστικά οι βαμπίροι γίνονται κατά κάποιο τρόπο σωτήρες της οικουμένης, εφόσον απαλλάσσουν τον κόσμο από τον εκνευρισμό και φέρνουν μία ισορροπία ενέργειας πάνω στον πλανήτη!

Την ενέργεια μπορούν να την ρουφήξουν εξ’ αποστάσεως, με ιδιαίτερη προσοχή χωρίς να εξαντλήσουν τον «δότη» τους κι επί πλέον να μην καταλάβει το «μηδενικό» ότι δέχεται την άντληση αυτή. Ο λόγος είναι ότι αν το καταλάβει, μπορεί ο βαμπίρος ν’ αποκαλυφθεί κι αυτό μπορεί να του επιφέρει κοινωνικά προβλήματα, ακόμα και να πέσει θύμα απόπειρας δολοφονίας κάποιων κυνηγών βαμπίρων. Στην Αμερική έχουν καταγραφεί αρκετές απόπειρες δολοφονιών βαμπίρων από επίδοξους “ιεροκυνηγούς”. Αλλά το κυριότερο γιατί όταν το θύμα δέχεται άντληση και τρομάξει, είναι πολύ πιθανό να πεθάνει επί τόπου και να χρεωθεί ο βαμπίρος “άθελά του” με μία δολοφονία, κάτι που μπορεί να τον οδηγήσει σε απρόβλεπτες ψυχοσυμπλεγματικές συνέπειες. Η κατηγορία αυτή δεν τρέφεται με αίμα, χωρίς βέβαια να το αποκλείει σε ορισμένες περιπτώσεις, μιας και ένα θρεπτικό ποτήρι αίματος, γεμάτο ενέργεια, είναι πάντα ευπρόσδεκτο. Απλά δεν το επιδιώκουν.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Δεν μπορώ να πω ότι συμφωνώ σε όλα μα στα ποιο πολλά ναι.

 2. Ποιος είναι ο προσβεβλημένος[15] βαμπίρισμός (psy-vamp)

Οι «δότες-μηδενικά» τώρα των φυσικών βαμπίρων, όπως είναι “φυσικό” αρχίζουν να έχουν όμοια συμπτώματα με τους εκ γενετής βαμπίρους, αφού χάνουν κι αυτά την φυσική τους ενέργεια. Έτσι παρουσιάζουν κι αυτά σιγά-σιγά τα ίδια στερητικά συμπτώματα, στομαχικές κράμπες, εξάντληση κτλ. Αυτοί που το καταλαβαίνουν η σε μερικές περιπτώσεις βοηθιούνται “με τρόπο” να το καταλάβουν από κάποιους “καλοθελητές” φυσικούς βαμπίρους (psi-vamps), βγαίνουν κι αυτοί με την σειρά τους στο κυνήγι της πολύτιμης φυσικής ενέργειας. Αυτοί είναι οι προσβεβλημένοι βαμπίροι (psy-vamps) οι οποίοι βέβαια εάν σταματήσει ο εκ γενετής φυσικός βαμπίρος να τους ρουφά ενέργεια, μπορούν με κάποιους μήνες αποτοξίνωσης-απεξάρτησης, να σταματήσουν το κυνήγι της ενέργειας. Εδώ βέβαια μπορεί εύκολα κάποιος να καταλάβει την εξάρτηση των προσβεβλημένων βαμπίρων (psy-vamps), από τους εκ γενετής βαμπίρους (psi-vamps), με όλες τις συνέπειες που μπορεί να έχει αυτό.

Τώρα εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι οι προσβεβλημένοι βαμπίροι, επειδή είναι/ήταν φυσιολογικοί άνθρωποι, που απλά δέχθηκαν την αντλητική αυτή επίδραση, από κάποιον φυσικό βαμπίρο, συχνά δεν έχουν και τα χαρίσματα απορρόφησης εξ αποστάσεως της φυσικής ενέργειας, οπότε είναι καταδικασμένοι τις περισσότερες φορές να οδηγηθούν να γίνουν αιμοδιψείς βαμπίροι, για ν’ αναπληρώσουν την ενέργεια που τους λείπει.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Θα συμφωνήσω εν μέρη. Αυτό γιατί οι αιμοδιψείς βαμπίροι μόνο αν δαγκαθούν και μολυνθούν από κάποιο βαμπίρ αλλάζουν!

 

3. Ποιος είναι ο τροφοδοτικός αιμοδιψής βαμπίρισμός (sanguinarius feeder)

Όσοι βαμπίροι δεν έχουν τις χαρισματικές ικανότητες της εξ αποστάσεως άντλησης της απαιτούμενης ψυχικής-φυσικής ενέργειας και καταφεύγουν αποκλειστικά σε αιμοδιψείς μεθόδους για να τραφούν, θεωρούνται από τους εκ γενετής βαμπίρους, δεύτερης κατηγορίας βαμπίροι. Ο τρόπος που βρίσκουν το αίμα είναι, αν έχουν πρόσβαση μέσω κάποιου πιθανού παράνομου συνδέσμου τους, σε τράπεζα αίματος, σε κάποιο νοσοκομείο, η εξάγοντας το απ’ ευθείας από τον δότη. Εδώ τα πράγματα είναι πιο δύσκολα καθότι ο δότης δεν μπορεί να μη το καταλάβει. Σε αυτό το σημείο επεμβαίνει ο εκ γενετής φυσικός βαμπίρος, που θα δημιουργήσει αυτές τις σχέσεις εξάρτησης αίματος, μεταξύ των «δοτών», οπότε μετά τα πράγματα παίρνουν τον δρόμο τους.

Τώρα βέβαια δεν φυτρώνουν μεγαλύτεροι κυνόδοντες για να μπορούν να ρουφούν το αίμα. Ο τρόπος λήψεως του αίματος έχει αναχθεί σε επιστήμη. Παρακολουθούν μαθήματα φυσικής ανατομίας και φλεβοτομίας, έτσι ώστε να μην προκαλέσουν καμμία ακατάσχετη αιμορραγία στον «δότη». Τα σημεία από τα οποία προτιμούν να αντλούν το αίμα είναι η πλάτη πίσω από το λαιμό, τα πλευρά και τα δάχτυλα. Χρησιμοποιούν ανοξείδωτα λεπτά μαχαίρια, για να κάνουν μία λεπτή τομή γύρω στα δέκα εκατοστά και γλύφουν με την γλώσσα τους το αίμα που τρέχει, μιμούμενοι τις νυχτερίδες, οι οποίες δεν ρουφούν αλλά γλύφουν το αίμα. Μέσα στους ιστοχώρους τους, παραδίδουν μαθήματα φλεβοτομίας, που έχουν συνδέσεις με πανεπιστήμια ιατρικής.[16] Πιστεύουν, τέλος, πως αν το αίμα κάποιου «θνητού[17] » “μολυνθεί”- αναμειχθεί με κάποιον βαμπίρο, απ’ όσους βαμπίρους έχουμε περιγράψει έως τώρα, τότε ο “μολυσμένος” έχει δεχθεί την μεταδοτική “ψυχική ανεπάρκεια” της «φυσικής» ενέργειας.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Μάλλον δεν είστε καλά ενημερωμένος. Και βέβαια υπάρχουν μακριοί κυνόδοντες οι οποίοι αναπτύσσονται με ότι άλλο έχω αναφέρει ποιο πάνω από την στιγμή που θα μολυνθούν από ένα άλλο βαμπίρ.

 

4. Ποιος είναι ο συμβολικός αιμοδιψής βαμπίρισμός (symbolic vampires).[18]

Εδώ συγκαταλέγονται όσοι χρησιμοποιούν την αιμοποσία συμβολικά, χωρίς αυτό ν’ αποτελεί ανάγκη τους, αλλά ως μέσο για να εκφράσουν τις λατρευτικές τους ανάγκες, στις θεότητες που πιστεύουν. Όπως γίνεται κατανοητό, εδώ συμπεριλαμβάνονται όλες οι μαγικές τελετές, η λατρεία δηλαδή με τον έναν η άλλον τρόπο του Σατανά[19].

Για να χαριτολογήσουμε λίγο, σε αυτό το σημείο εξαιρούν την θρησκεία του Χριστιανισμού, διότι καθώς υποστηρίζουν ο Ιησούς Χριστός, δεν πρόσφερε το αίμα Του στους μαθητές του και με την ίδια αντίληψη οι Χριστιανοί δεν πίνουν αίμα αλλά κρασάκι, απλά είναι κακοί αντιγραφείς των επικρατουσών τότε παραδόσεων, που ήθελαν θυσίες αίματος!

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Συμφωνώ.

 

5. Ποιος είναι ο φετιχιστικός αιμοδιψής βαμπίρισμός (fetish[20] vamps).

Εδώ συγκαταλέγονται όσοι έχουν την πεποίθηση, ότι όλες αυτές οι αιμοβόρες[21] ιστορίες που περιγράψαμε, τους προσδίδουν «το κάτι τι». Δεν έχουν συμπτώματα στέρησης, απλά είναι παθιασμένοι με το θέμα. Αυτοί επειδή κινούνται με κριτήριο τι τους ευχαριστεί, και μόνον, μπορούν να γίνουν και συχνά γίνονται οι πιο επικίνδυνοι απ’ όλες τις άλλες κατηγορίες που αναφέρθηκαν. Εδώ συναντάς άτομα με σαδομαζοχιστικές[22] τάσεις, που αναζητούν απεγνωσμένα πολλές φορές, ερωτικά ταίρια!

Η κατηγορία αυτή προβαίνει σε κάποιες κινήσεις οι οποίες θεωρούνται τουλάχιστον ηλίθιες από τους προηγούμενους, όπως να φορούν ψεύτικα δόντια για να δαγκώνουν, να κάνουν μπάνιο με αίμα, να ρουφούν το δικό τους αίμα κι όλα αυτά κατά την διάρκεια των ερωτικών τους συναντήσεων. Εδώ πάλι είναι ένα θέμα προς συζήτηση. Συχνά οι σαδομαζοχιστικοί ιστοχώροι των φετιχιστικών βαμπίρων, με τα πορνικά τους εκθέματα και το ζωντανό “chatting[23] ” (τσάτινγκ) με τους εικονιζόμενους η κυρίως με κάποιες εικονιζόμενες, γίνονται πεδία ψαρέματος νέων θυμάτων “δοτών-μηδενικών”.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Συμφωνώ.

6. Τι είναι το βαμπίρικό παιχνίδι ρόλων (V.R.P.G. Vampire Role Play Game).

Αρχικά να πούμε τι είναι τα “R.P.G.”. Είναι παιχνίδια που παίζονται και μέσω Η/Υ. Σημαντικό για να παίξεις σε αυτά είναι να γνωρίζεις καλά ένα μυθιστόρημα, που περιγράφεται συνήθως σε κάποιο βιβλίο αρκετών εκατοντάδων σελίδων. Αν δεν γνωρίζεις «καλά» το μυθιστόρημα, τους τεχνικούς όρους και το ψυχογράφημα των ηρώων που παίρνουν μέρος, απλά δεν μπορείς να παίξεις το παιχνίδι. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα εκδίδεται κάποια συνέχεια με τους ίδιους ήρωες σε νέες περιπέτειες. Βιβλίο και ηλεκτρονικό παιχνίδι μαζί και με αυτό τον τρόπο καλείται ο παίχτης, να γίνει μέρος του μυθιστορήματος του οποίου το τέλος –την κρίση – την δίνει ο ίδιος μέσω του Η/Υ κι όχι ο συγγραφέας. Όπως γίνεται κατανοητό, όλη αυτή η διαδικασία «πορώνει» τους παίχτες που αποδρούν στην κυριολεξία στον εικονικό κόσμο του παιχνιδιού.

Η όλη ιστορία των R.P.Gs ξεκίνησε το 1982 από τον Ravenloft, όταν παρουσίασε ένα από τα πρώτα R.P.Gs. το γνωστό σε αυτούς τους κύκλους “Dungeons and Dragons” το οποίο γνώρισε και γνωρίζει τεράστια επιτυχία. Το δεύτερο σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα R.P.G. που παρουσίασε ήταν ένα παιχνίδι το οποίο λεγόταν “Chill” (“Ανατριχίλα”) και παρουσίαζε μάχες και αγώνες εναντίον βαμπίρων. Το 1991 παρουσιάσθηκε ίσως το πιο διαδεδομένο R.P.G. και είναι αυτό που έρχεται αμέσως στο μυαλό, όταν γίνεται αναφορά σε τέτοιου είδους παιχνίδια το “V.T.M.” [Vampires the Masquerade (Βαμπίροι η Μεταμφίεση)], το οποίο μεταφέρθηκε σε τρεις ταινίες στον κινηματογράφο. Άλλα συναφή παιχνίδια είναι το “Vampire’s Kingdoms” (Τα βασίλεια των Βαμπίρων) κομμάτι ενός μεγαλύτερου R.P.G. του “Rifts” (σχίσματα), το “Nigtlife”, το “Bram Stokers Dracula” και το “Blood omen -The Legacy of Kain” (Το σημάδι του αίματος – Η κληρονομιά του Κάϊν)[24].

Θα σταθούμε λίγο στο τελευταίο παιχνίδι, διότι στην κυριολεξία ο παίχτης διαδοχικά καλείται να μπει μέσα στην ψυχοσύνθεση του βαμπίρου. Αρχικά γίνεται αναφορά στην κατάρα του Κάϊν. Μία ιστορία αρκετά διαδεδομένη στο χώρο. Επειδή ο Κάϊν ήταν ο πρώτος που έχυσε αίμα ανθρώπου, τον θεωρούν ότι είναι ο πρώτος άνθρωπος βαμπίρος, ο οποίος κάποτε θα γυρίσει από την κόλαση για να εκδικηθεί για την αδικία του Θεού. Παρακάτω μεταφέρω αυτούσιο το εισαγωγικό κείμενο που γράφεται στην οθόνη και ακούγεται ταυτόχρονα, όταν ξεκινά το παιχνίδι και τα συμπεράσματα τ’ αφήνω σ’ εσάς: “A dark, hellish RPG: Become engaged in the powerful tale of a man whose obsession with revenge is so deep, he’s willing to pay the ultimate price: his soul.” (Ένα σκοτεινό, διαβολικό R.P.G.: ξεκινά να έχει σχέση με μία ισχυρή ιστορία ενός άνδρα, του οποίου η έμμονη ιδέα της εκδίκησης είναι τόσο βαθιά, που είναι πρόθυμος να πληρώσει την έσχατη τιμή: την ψυχή του!). Τον ρόλο αυτού του ατόμου, με αυτή την ιδιοσυγκρασία πρέπει να ενστερνισθεί ο παίχτης, ίσως το παιδί σας, διαφορετικά στις συνειδησιακές επιλογές του παιχνιδιού, αν απαντήσει λάθος, για το παιχνίδι, απλά θα χάσει!

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Θα συμφωνήσω εν μέρη. Αυτά τα παιχνίδια δεν μπορούν κάποιον να τον μετατρέψουν σε αιμοποτικό βαμπίρ ή ψυχοφάγο. Αλλά σε παρόρμηση στο να αναζητά να γίνει σαν τον ήρωα του παιχνιδιού!

 7. Τι είναι η κίνηση Γκόθικ[25] (Gothic-style).

Η κίνηση Γκόθικ ξεκίνησε ουσιαστικά το 1979, όταν το μουσικό συγκρότημα Μπάουχάουζ (Bauhaus[26] ) έβγαλε το τραγούδι “Bela Lugosi’s Dead”, όπου μέσα σ’ αυτό περιγραφόταν πως φέρεται ένας βαμπίρος, τραγούδι που θεωρείται “ύμνος” μεταφυσικής έμπνευσης για τους “fan” του χώρου. Μέσα στο τραγούδι αναφέρεται ο όρος “tongue-in-cheek” σε ελεύθερη μετάφραση: (πρόστυχη γλώσσα σε στέρηση η διψασμένη πρόστυχη γλώσσα). Τον επόμενο χρόνο το 1980 το μουσικό συγκρότημα Σίστερς οφ Μέρσυ “Sisters of Mercy” (Αδελφές του Ελέους) ανέβασαν και πρόβαλαν πολύ μέσα από τα τραγούδια τους την γκόθικ συμπεριφορά και κίνηση. Η κίνηση αυτή λοιπόν συνίσταται[27] στο να έχει κάποιος το στύλ του βαμπίρου δηλαδή, να ντύνεται, να περπατά, να φέρεται, να βάφεται, ν’ αρωματίζεται με συγκεκριμένο τρόπο. Να αρέσκεται σε φαγητά και ποτά με σκόρδα[28], να συχνάζει σε γκόθ μπαράκια, ν’ ακούει μουσική[29], να βλέπει ταινίες[30], να κάνει συγκεκριμένης τεχνοτροπίας τατουάζ[31] κ.ο.κ. Επιπλέον χρησιμοποιούν, για ν’ αναγνωρίζονται μεταξύ τους, κάποια σύμβολα στην αλληλογραφία τους τα οποία τα ονομάζουν “sexbats [32] ”. Έχουν τα δικά τους καλλιστεία, όπου βραβεύεται ο καλύτερος Γκόθ-στάϊλερ κ.α. Τα Γκόθ-μπαράκια προσφέρονται ως χώροι για να γίνονται οι τελετές και τα “μυστήρια”τους όπως για παράδειγμα ο “γάμος” του «Πέϊγκαν Γκόθ» “Pagan Goth” κιθαρίστα του μπλάκ μέταλ συγκροτήματος «Κρέϊντλ όφ Φίλθ» “Cradle of Filth” (“Λίκνο της Βρώμας”), και της Λιμπερένα, μοντέλου σαδομαζοχιστικών φετίχ αξεσουάρ, που έγινε στο γκόθ-μπάρ του Λονδίνου «Μπέν Κράουτς». Αλλά και διάφοροι διάσημοι, αρχίζουν να τα προτιμούν για κάποιες εκδηλώσεις τους. Όπως για παράδειγμα στο προαναφερόμενο μπαράκι διαφήμισε και η ηθοποιός Αντζελίνα Τζολί, την ταινία της “Tomb Raider” που είναι άλλη μία μεταφορά, ενός ηλεκτρονικού παιχνιδιού στον κινηματογράφο[33]. Σε αυτά τα μπαράκια μαζεύονται όσοι έχουν η θέλουν να έχουν σχέση με το όλο θέμα η απλά ανυποψίαστοι περίεργοι για κάτι διαφορετικό. Οι τελευταίοι μάλιστα, ανυποψίαστοι όντως, ίσως ποιος ξέρει, να είναι κάποιοι από τους μελλοντικούς «δότες». “Φυσικά” δεν λείπουν και από την Ελλάδα τα γκόθ-μπαράκια [34].

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Καλά τα όσα είπες για τους Γκόθικ μα όχι σωστά. Το Γκόθικ είναι τρόπος ζωής μιας εποχής του μεσαίωνα αναμιγμένη με τα ντυσίματα του Χόλυγουντ. Ξέχασες να αναφέρεις ότι πολλοί που είναι Γκόθικ μεταφέρουν κάτω από τις καμπαρτίνες τους τεράστια και πανάκριβα σπαθιά χειροποίητα φτιαγμένα για έναν και μοναδικό λόγο! Για να κυνηγήσουν αυτούς που αναφέρεις εσύ όπου λέγονται Ντάρκ Γκόθικ, όπου πιστεύουν ότι είναι οι ιππότες του σατανά και πρέπει να ξεπαστρέψουν τους απλούς Γκόθικ! Σε αυτό που θα συμφωνήσω είναι ότι και οι δυο πλευρές είναι πολύ επικίνδυνες για τα παιδιά μας. Τώρα αυτοί που λένε ότι είναι βαμπίρ Γκόθικ δεν είναι τίποτα άλλο από τσαρλατάνους μαστουρωμένους πλουσιομπεμπέδες όπου θέλουν να παραστήσουν τα πραγματικά αιμοποτικά βαμπίρ!

 

Παιδική κίνηση Γκόθικ (Χάρρυ Πότερ)

Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται μία παιδική γκόθ-κίνηση, μία δηλαδή προτιμητέα αρέσκεια των παιδιών μας σ’ εξοικείωση με βαμπίρικες καταστάσεις. Έτσι υπάρχουν στο εμπόριο ψεύτικα τατουάζ μιας μέρας αλλά και πιο μόνιμα με χέννα με βαμπίρικα δόντια, αλλά και με κλασικούς δράκουλες. Υπάρχουν γλυφιτζούρια με τ’ όνομα “Dracu Pop”, στο περιτύλιγμα των οποίων παρουσιάζεται η μορφή του Δράκουλα, από τον οποίο τρέχει αίμα από το στόμα του και τα μάτια του αστράφτουν. Στο εσωτερικό το γλυφιτζούρι είναι φυσικά κόκκινο κι έχει το κεφάλι μίας δαιμονομορφής κι αυτό, το παιδάκι το γλύφει! Κούκλες παιδικές, που αν τις πιέσεις με κάποιο τρόπο τρέχει αίμα από το στόμα τους, τις οποίες αποκαλούν “κούκλες του διαβόλου” και άλλα παρόμοια παιχνίδια, που διαστρέφουν τις προτιμήσεις και τα μυαλά των παιδιών μας.

Βέβαια δεν θα μπορούσε να λείψει από την αναφορά μας και ο γνωστός μας πια Χάρρυ Πότερ. Τα βιβλία του βρίθουν από στοιχεία, που εξοικειώνουν τα παιδιά μας με βαμπίρικες καταστάσεις, αλλά το σημαντικότερο απ’ όλα είναι ότι γίνεται προσφιλή η ορολογία και οι πεποιθήσεις τους, σε πολύ μικρές ηλικίες. Παρακάτω παραθέτω χωρία από τα τέσσερα βιβλία του Χάρρυ Πότερ και τα συμπεράσματα τα αφήνω σ’ εσάς[35].

8. Τι είναι το βαμπίρικό παιχνίδι ζωντανών ρόλων[36] (Active R.P.G.).

Η όλη ιδέα ξεκίνησε από το R.P.G. “Vampire the Masquerade” και δημιούργησε έναν παγκόσμιο σύλλογο παιχτών με το όνομα “Camarilla”. Στο παιχνίδι εμπλέκονται επτά φατρίες – οικογένειες βαμπίρων: Μπρούτζαχ “Brujah”, Γκάνγκρελ “Gangrel”, Μαλκάβιαν “Malkavian”, Νοσφεράτου “Nosferatu”, Τορεαντόρ “Toreador”, Τρεμέρ “Tremere” και Βέντρου “Ventrue”. Οι παίχτες καλούνται να ενστερνιστούν τους σκοτεινούς σκοπούς και πόθους των ηρώων. Το παιχνίδι προϋποθέτει τη συγκέντρωση των παικτών σ’ έναν χώρο, όπου ντύνοναι κατάλληλα, κάποιος από όλους παίζει το ρόλο του διαιτητή – ρυθμιστή του παιχνιδιού και με την βοήθεια κάποιου ζαριού και με κάρτες καθοδήγησης, παίζουν θεατρικά, κατά κάποιο τρόπο, το παιχνίδι. Πολλοί μάλιστα επεκτείνουν το παιχνίδι φτιάχνοντας δικές τους ιστορίες. Το θέμα είναι ότι καθώς υποστηρίζουν οι ίδιοι οι σημερινοί νεοβαμπίροι, τα παιχνίδια αυτά τους οδήγησαν στο «ξύπνημα», το οποίο ίσως, καθώς λένε, δεν θα είχε γίνει ποτέ, εάν δεν είχαν αναμιχθεί σε αυτά τα παιχνίδια. Αξιοπρόσεχτο είναι το γεγονός ότι στις συγκεντρώσεις αυτές μετέχουν άτομα και των δύο φύλων, τα οποία είναι κυρίως έφηβοι που εθίζονται σε δαγκώματα και άλλες διαστροφές, για να παίξουν και να φθάσουν έως το τέλος το “παιχνίδι”.[37]

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Συμφωνώ.

 Επίλογος

Είναι απίστευτο ότι τα παραπάνω έχουν γραφεί σοβαρά, σε μία εποχή που οι περισσότερες δεισιδαιμονίες και μεσαιωνικές αντιλήψεις έχουν εξαλειφθεί και το να θρησκεύει κανείς ελεύθερα θα έπρεπε να τον οδηγεί στην όντως ελευθερία. Κι όμως φαίνεται υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν θρησκευτικά συστήματα, αλλά και ασχολίες για να “ξεδώσουν”, στα οποία απαιτείται από τους “fan” οπαδούς τους -τα παιδιά μας – να θυσιάσουν το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο: την ελευθερία τους. Θα τελειώσω με μία φράση ενός γέροντα, που όταν του κατέθεσα μερικά από τα προαναφερθέντα μου θύμισε τη φράση του Αγίου Βασιλείου: «Νους γαρ αποστάς του Θεού η δαιμονιώδης γίνεται η κτηνώδης»[38].

Νεοβαμπίρισμός λοιπόν, νέα εναλλακτική των παιδιών μας; Με ποια από τις δύο όμως, που αναφέρει ο Άγιος Βασίλειος;

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Αν πράγματι το βλέπετε από την πλευρά της θρησκείας και μόνο πραγματικά πιστεύω ότι θα χάσετε πολλούς. Το θέμα είναι τα παιδιά να δεχθούν τις κατάλληλες γνώσεις μην τυχόν πέσουν σε αληθινά αιμοποτικά βαμπίρ ή σε κλειστούς κύκλους από ανώμαλους. Πράγμα που μέχρι τώρα από όσο γνωρίζω η εκκλησία δεν το έχει κάνει κύριε!

________________________________________

Παραπομπές

[01]. Μόνο σε μία σχετική ηλεκτρονική διεύθυνση περιλαμβάνονται 1.300 ενότητες, μερικές δεκάδες χιλιάδες σελίδες κειμένου, περισσότερες από 2.000 εικόνες και σχεδόν 200 αλχημιστικά κείμενα και όλα αυτά πραγματεύονται την αλχημεία, την τέχνη δηλαδή για το πως θα κερδίσεις μακροζωΐα και την αιώνια ζωή.

[02]. Σχετική ιστοσελίδα.

[03]. Ιδρύθηκε το 1962.

[04]. Το σύμβολο “Άνκη” σχετίζεται με την αιγυπτιακή θεά Όσιρι και συμβολίζει την γονιμότητα και την μετεμψύχωση. Απεικονίζεται μ’ ένα σταυρό που στο πάνω μέρος έχει μία θηλειά. (Ο Σατανισμός στην μουσική ρόκ, εκδόσεις Φωτοδότες, σελ.104).

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Ο σταυρός με την θηλειά που αναφέρεται είναι πανάρχαιο έμβλημα αλλά και του θεού Απόλλων.

[05]. Στο Ταλμούδ (Talmud) υπάρχει ο θρύλος της «Λιλίθ» (Lilith), ο οποίος είναι δάνειο από τις Βαβυλώνιες δοξασίες. Κάποιοι θρύλοι την φέρνουν σαν την πρώτη γυναίκα του Αδάμ και άλλοι σαν την ίδια την Εύα. Την έχουν υπεύθυνη για τα πονηρά όνειρα, κατά την διάρκεια του ύπνου. Στην αστρολογία απεικονίζεται ως η μαύρη Σελήνη, η οποία συμβολίζει τα απόκρυφα σεξουαλικά πάθη και κλίσεις του ανθρώπου.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Πραγματικά όσοι πιστεύουν σε αυτό είναι γελοίοι διότι δεν είναι αληθές. Προσέξτε δεν έχω καμία συμπάθεια στους βεβαίους αλλά το σωστό να λέγεται. Μόνο συμφωνώ από το << Στο Ταλμούδ (Talmud) υπάρχει ο θρύλος της «Λίλιθ» (Lilith), ο οποίος είναι δάνειο από τις Βαβυλώνιες δοξασίες. >> όλα τα άλλα είναι ανακρίβειες από διαφόρους ….

– Στην Αφρική έχουν τον «Ομπαγίφο και τον Ασασαμπονασάμ» (Obayifo and Asasabonasam), θρύλος της φυλής Ασάντι (Ashanti) στην Γκάνα. Επίσης η φυλή Γιάκο (Yako) στην Νιγηρία πιστεύει στην ύπαρξη βαμπίρικων μορφών «Χάγκς» (Hags), που κατοικούν στα έλη τους.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Συμφωνώ.

– Στην Αϊτή έχουν τους βαμπίρους «Λουγκαρού» (Loogaroo), τον «Ασέμα» (Asema) και τον «Σουκαγιάν» (Sukayan).

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Συμφωνώ.

– Στην Βραζιλία έχουν τον «Λομπισόμεν» (Lobishomen), βαμπίρο με παράξενες σεξουαλικές συνήθειες.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Συμφωνώ.

– Οι Αφροαμερικάνοι της Λουϊζιάνας έχουν τον θρύλο του «Φιφολέτ» (Fifolet), έναν κλασικό σεξουαλικό βαμπίρο της κατηγορίας «Incubus / Succubus» και στην Κεντρική Αμερική τον «Σιβατέτεο» (Civateteo).

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Συμφωνώ.

– Στην Ρουμανία έχουν τον «Στριγγόϊ» (Strigoi), στην Ουγγαρία τον «Λίντερκ» (Liderc), στην Πολωνία τον «Μόρα» (Mora), στην Γαλλία τον «Μελουσίν» (Melusine), στην Δανία την «Μάρα» (Mara), στην Ιρλανδία τον «Ντέργκ-Ντούλ» (Dherg-dul) και στην Σκωτία τον «Μπαομπάν-Σίθ» (Baobban Sith).

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Συμφωνώ.

– Στην Αρμενία έχουν τον θρύλο του «Ντακχαναβάρ (Dakhanavar), στην Ρωσσία τους «Γιουπίρ (Uppir), Ιρετίκ (Eretik), Κουντεσνίκ (Kudesnik), Ορσελνίκ (Orcelnik), Κολντούμ (Koldum) και Σναξάρ (Snaxar)».

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Συμφωνώ.

– Στο Θιβέτ υπάρχουν 58 μορφές-θεότητες, οι οποίες αρέσκονται στο να πίνουν αίμα.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Συμφωνώ.

– Στην Κίνα έχουν τον «Τσάϊνγκ-Σίχ» (Chaing-Shih), στις Φιλιππίνες τον «Άσγουανγκ» (Aswang), στην Ταϋλάνδη τον «Σάϊ» (Phi), στην Μαλαισία έχουν τον «Μπατζάνγκ» (Bajang) και την «Λάνκγσουϊρ» (Langsuir).

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Συμφωνώ.

– Στην Ιαπωνία έχουν τον «Κάππα» (Kappa) καθώς και θρύλους με γάτες βαμπίρους (Vampire Cats).

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Με το λεγόμενο Κάππα δεν συμφωνώ διότι δεν αναφέρεται πουθενά ως αιμοποτικό από τις Ιαπωνικές παραδόσεις ή προσέξτε κύριε τις ιστορικές αναφορές για το Κάππα!

– Τέλος, η Ινδία έχει τις περισσότερες μορφές-θεότητες με βαμπίρικες συνήθειες. Η θεά «Κάλι» (Kali) φαίνεται να πρωτοστατεί στην κακότητα και στις αιματηρές συνήθειές της. Άλλοι αρκετά διαδεδομένοι ινδικοί θρύλοι είναι οι θηλυκοί βαμπίροι «Μαχαμπχαράτα (Mahabharata), Ραμαγιάνα (Ramayana), Ρακσάσας (Rakshasas) και Ρακσάσις (Rakshasis)».

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Οι ονομασίες που αναφέρατε είναι από τα ινδικά έπη όπως η δικιά μας η Ιλιάδα και η Οδύσσεια! Μήπως τα έχετε μπερδέψει λίγο εδώ!;!

Ακόμα, είναι «ο Άσρα-Πά (Asra-Pa), ο Γιάτου-Ντχάνα (Yatu-dhana), οι Πισάχας (Pisachas), ο Βετάλα (Vetala), ο Τζίγκαρ-Κχόρ (Jigar-Khor), οι Τσουρέλς (Churels), ο Τζάκχιν (Jakhin), ο Μούκχαϋ (Mukhai), ο Νάγκουλάϊ (Nagulai), ο Αλβαντίν (Alvantin), ο Τζακχάϋ (Jakhai) και ο Χάντ-Πέϊρ (Hant-Pare)».

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Συμφωνώ.

[06]. Tepes: Προφέρεται Tσέ-πες και σημαίνει «παλουκωτής».

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Συμφωνώ, μόνο που προφέρεται ως Τσε-πε χωρίς το ς!

[07]. Η Μολδαβία και η Βλαχία είναι περιοχές γενέτειρες των γνωστών μας Βλάχων, απόγονοι αυτών ζουν σήμερα και στη δική μας περιοχή του Μετσόβου, Καλαμπάκας, Πίνδου κ.α.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Συμφωνώ.

[08]. “Dracula” είναι παράφραση των λέξεων “Draculea” η “Draculya”.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Συμφωνώ.

[09]. Ανασκολοπισμός: Παλούκωμα. Τρόπος θανάτωσης καταδικασμένων με τον οποίο τους κάρφωναν με διάφορους τρόπους ζωντανούς. Το θύμα συνήθως δενόταν σε όρθια στάση πάνω σε κάποιο κάθισμα και από κάποια οπή που τους ανοιγόταν – συχνά από τον ορθό – πέρναγαν κάθετα ένα παλούκι, με αποτέλεσμα το θύμα να πεθαίνει αργά, με φρικτούς πόνους. Στις αρχές του 15ου αιώνα -περίοδος που έδρασε και ο κόμης Βλάντ – ήταν πολύ διαδεδομένος τρόπος εκτέλεσης, αιρετικών, σχισματικών, μάγων κ.ο.κ. Το κάθισμα που δένονταν τ’ ονόμαζαν “stool of repentance” (σκαμνί μετανοίας) και για όσους καταδικάζονταν μ’ αυτό τον τρόπο λεγόταν η φράση “riding the one-legged horse” (καβαλούν το μονοπόδαρο άλογο). Ο τρόπος αυτός συναντάται πολύ παλιά στους κινέζους και σύμφωνα με τον ερευνητή Ludwig Salzmann στο Θιβέτ ήταν ο τρόπος με τον οποίο καταδίκαζαν όσους ήταν ιερόσυλοι και έκαναν θρησκευτικά αδικήματα. Το Ισλάμ ενστερνίστηκε πολλάκις έως τις ημέρες μας τον τρόπο αυτό της θανάτωσης. Παράδειγμα ο Αθανάσιος Διάκος, αλλά και τα πρόσφατα θύματα των Σέρβων, που τ’ ανασκολόπιζαν οι Κροάτες για εκφοβισμό μπροστά στα στρατόπεδά τους. (Εγκυκλοπαίδεια Χάρη Πατση, 1968, Τόμος 5ος, σελ.477 κτλ.

[10]. Όσους Τούρκους και Σάξονες είχε νικήσει, έπαιρνε τα κεφάλια τους και αφού τα κάρφωνε πάνω σε παλούκια τα τοποθετούσε γύρω από την Ταργκόβιστα (Târgoviste) πρωτεύουσα της Βλαχίας. Η αγαπημένη του μέθοδος ήταν το παλούκωμα. Tα πόδια του θύματος ήταν δεμένα σε δύο άλογα και ένα μυτερό παλούκι χωνόταν διαδοχικά στο σώμα. To παλούκι δεν ήταν πολύ μυτερό ώστε το θύμα να μην πεθάνει αμέσως αλλά αργά και οδυνηρά. Συνήθως ο Δράκουλας προτιμούσε τα θύματά του τοποθετημένα σε ομόκεντρους κύκλους λίγο πιο έξω από την πόλη που είχε κάθε φορά στο στόχαστρό του. Κανείς δεν ήταν άτρωτος στις αποκρουστικές διαθέσεις του κόμη Δράκουλα. Tα θύματά του ήταν άντρες, γυναίκες, παιδιά, χωρικοί, ευγενείς, έμποροι και τα βασανιστήρια υπήρξαν ποικίλα: καρφιά στο κεφάλι, τύφλωμα, κόψιμο μύτης και αυτιών, ακρωτηριασμός γεννητικών οργάνων γδάρσιμο, βράσιμο.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Συμφωνώ.

[11]. Ελισάβετ Μπάθορυ, περισσότερο γνωστή στο εξωτερικό. Μία διάσημη κοντέσσα που έζησε στο τέλος του 16ου με αρχές του 17ου αιώνα, σ’ ένα βασίλειο που βρισκόταν στη σημερινή περιοχή μεταξύ Ουγγαρίας, Αυστρίας και Σλοβακίας. Ως διοικητής του κάστρου Σάρβαρ το 1575, επέβαλε απίστευτα βασανιστικές ποινές σε πάνω από 600 άτομα. Από χρονογράφους της εποχής είναι κατεγραμμένο, πως συχνά γευόταν το αίμα, από τις ανοιχτές πληγές των κρατουμένων και πως άλλες φορές τους δάγκωνε η ίδια. Το αποκορύφωμα της φρίκης, μέσα στην οποία ζούσε, ήταν το λουτρό που έκανε από το στραγγισμένο αίμα των εκτελεσθέντων, με σκοπό να κρατεί όμορφη την επιδερμίδα της. Πέθανε το 1614, μέσα στο κελί του ίδιου του πύργου της, αφού καταδικάστηκε για την εν βρασμώ ψυχής δολοφονία μιας νεαρής αριστοκράτισσας.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Συμφωνώ.

[12]. Σχετική ιστοσελίδα.

[13]. Προσέξτε σάς παρακαλώ με τι ωραίο τρόπο προσεγγίζουν τους έφηβους. Ως γνωστόν, η εφηβεία είναι η ηλικία, που οι ορμονικές αλλαγές, επιφέρουν φοβερές κυκλοθυμίες και αλλαγές στο ανθρώπινο σώμα. Πέραν τούτου, στην σημερινή ατμόσφαιρα και στις ιλιγγιώδεις συνθήκες ζωής, ποιος είναι αυτός που νιώθει σφρίγος και ξεχειλίζει από ενέργεια;

[14]. Ταπεραμέντο: ψυχοσύνθεση, ψυχική ιδιοσυγκρασία.

[15]. Προσβεβλημένος: αυτός που δέχεται ψυχική η σωματική επίθεση η επίδραση από κάτι η άπό κάποιον άλλον.

[16]. Σχετικές ιστοσελίδες.

[17]. Τον όρο αυτό τον προσδίδουν για να περιπαίξουν τα «μηδενικά» και όχι κατά ουσιαστικό τρόπο, καθότι γνωρίζουν ότι δεν είναι αθάνατοι.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Συμφωνώ.

[18]. Σχετικές ιστοσελίδες.

[19]. Π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου, Νεοφανείς αιρέσεις και καταστροφικές λατρείες, σελ.144 παρ. 3β.

[20]. Φετίχ: Κάθε αντικείμενο άψυχο η έμψυχο όπως ζώο, στο οποίο αποδίδονται παράλογες υπερφυσικές ιδιότητες, αντικείμενο ειδωλολατρίας.

[21]. Αιμοβόρος: Αυτός που τρέφεται με αίμα.

[22]. Σαδομαζοχισμός: Το να βρίσκει κάποιος ηδονή βασανίζοντας άλλους αλλά και όταν τον βασανίζουν.

[23]. Chatting: Όρος διαδεδομένος στο Διαδίκτυο. Με αυτή την διαδικασία ο κάθε χρήστης μπορεί να γράφει στην οθόνη του, αλλά ταυτόχρονα να μπορεί να βλέπει τι γράφει κι ο άλλος η άλλοι χρήστες και ζωντανά κουβεντιάζουν.

[24]. Σχετική ιστοσελίδα.

[25]. Σχετικές ιστοσελίδες.

[26]. Bauhaus: Γερμανική λέξη που σημαίνει χτίζω σπίτια. Επρόκειτο για σχολή συγκεκριμένης αρχιτεκτονικής τεχνοτροπίας, που ιδρύθηκε στην Γερμανία από τον Walter Gropius. Το 1933 την έκλεισαν οι Ναζί και οι εκφραστές της έφυγαν και συνέχισαν στην Αμερική. Δεν είναι κίνηση αλλά σύνολο συμπεριφορών και αναφέρεται στο πως μπορεί να γίνει πιο όμορφο το γύρω περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε.

[27]. Τρόπος συμπεριφοράς ενός γκόθ-στάϋλερ.

[28]. Περιοδικό “ Ε ”, τεύχος 579, 12/05/2002 σελ. 105-110.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Συμφωνώ.

[29]. Μουσική “vamprock” και “gothrock” με χαρακτηριστικούς εκφραστές τα συγκροτήματα: Bauhaus, Sisters of Mercy, Joy Division, Siouxsie and the Banshees, Cure, Christian Death, Dead Kennedys, Dead can dance, Balaam and the Angels, Blood ‘n’ Roses, Sex Gang Children, Red Tample spirits, Fields of the Nephilim, Front 242, Delirium, Cassandra Complex, Siglo XX, Clock DVA, This mortal Coil, Sose of Avalanche, Soft Machine, Cranes, Mary Goes Round, The Sound, Breathless, Virgin Drunes, March Violets, The Trees, Borghesia, Trisomie 21, Skinny Puppy κ.α. και φυσικά όλα τα συγκροτήματα της Death Metal.

[30]. Ταινίες που αναφέρονται σε βρυκόλακες ανέρχονται πια σε εκατοντάδες. Πρόσφατα παρατηρείται μία στροφή πάλι στην θεματολογία των βαμπίρων με πολύ καλές παραγωγές και καλό κάστινγκ ηθοποιών, που έχουν μεγάλη εμπορική επιτυχία, εμφανίζοντάς τους μάλιστα και διαχωρίζοντάς τους για πρώτη φορά, σε καλούς και σε κακούς βαμπίρους, όπως στην ταινία (Blade (1998) (Blade II) (2001) περιπέτεια). Άλλες πρόσφατες παραγωγές τρόμου μ’ επιτυχία είναι: TheLittle Vampire (1999) κωμωδία, Buffy the Vampire Slayer: Season Two (1998-1999), Vampire Hunter D: Bloodlust (2000), Vampire Femmes (1999), Screaming Skull/Werewolf Vs. Vampire Woman (2001), Shadow of the Vampire (2000), Interview with the Vampire (1994) με τον Τόμ Κρούζ, και η τελευταία ταινία, Queen of the damned (2002) με την Αλάϊα, που σκοτώθηκε μόλις τελείωσαν τα γυρίσματα, ταινία που θεωρείται πια στο χώρο των βαμπίρων “cult” (λατρεία) μαζί με την ταινία The Craw με τον Μράντον Λή, τον γυιό του Μπρούς Λή, όπου κι εδώ ο πρωταγωνιστής σκοτώθηκε αμέσως μετά τα γυρίσματα της ταινίας.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Συμφωνώ.

[31]. Γκόθ Τατουάζ: (Soul Graffito) ονομάζονται τα τατουάζ από τους σχεδιαστές τους στο χώρο τους και σημαίνει Soul: ψυχή, Graffito: είναι η παράσταση που χαράζεται σε τοίχο (συνήθως χυδαία), άρα τατουάζ κατά αυτούς είναι ένα χάραγμα της ψυχής. Τα γκόθ στύλ που κυριαρχούν είναι: Κυνόδοντες μπηγμένοι σε δέρμα που ματώνει, αγκάθια με δόντια μπλεγμένα και το αρχαίο αιγυπτιακό σύμβολο “Άνκη” να αγκιστρώνεται συνήθως από ένα μάτι.

[32]. Sexbats: Σεξουαλικές νυχτερίδες. Π.χ. (/\^^/\) (Evil pointed eared Sexbat), σχετική ιστοσελίδα.

[33]. Περιοδικό “ Ε ”, τεύχος 579, 12/05/2002 σελ. 105-110.

[34]. Σε διάφορες περιοχές των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης.

[35]. 1ο Βιβλίο: “Ο Χάρρυ Πότερ και η Φιλοσοφική λίθος” Σελ.85. Ο καθηγητής Κούϊρελ, που διδάσκει το μάθημα της άμυνας εναντίον των σκοτεινών δυνάμεων δηλώνει πως σπεύδει ν’ αγοράσει ένα καινούργιο βιβλίο για βρικόλακες. Σελ. 86. Ο ίδιος καθηγητής λέει πως έχει συναντήσει βρικόλακες, γεγονός που τον επηρέασε στις σχέσεις του με τους ανθρώπους, δημιουργώντας του μεγάλο φόβο. Σελ. 154. Πάλι ο ίδιος φαίνεται να χρησιμοποιεί σκόρδα για να κρατά σ’ απόσταση έναν βρικόλακα, τον οποίο είχε συναντήσει στην Ρουμανία και φοβόταν πως κάποια μέρα θα έλθει για να του πιεί το αίμα. Σελ. 291. Ο Χάρρυ Πόττερ και ένας συμμαθητής του γίνονται μάρτυρες μίας σκηνής όπου ένα πλάσμα με κουκούλα (ο λόρδος Βόλντεμορτ) ρουφάει το αίμα από την πληγή ενός σκοτωμένου μονόκερου. Σελ. 293. Γράφει: “Το αίμα του μονόκερου μπορεί να σε κρατήσει ζωντανό ακόμη κι αν είσαι δύο βήματα από τον θάνατο…”

2ο Βιβλίο: “Ο Χάρρυ Πότερ και η Κάμαρα με τα μυστικά” Σελ. 326, Ο Άντον Χέρτ αναφέρει πως έχει το χάρισμα να γοητεύει τους ανθρώπους που χρειάζεται, για να παίρνει δύναμη καθώς ανυποψίαστοι τον τροφοδοτούν με τους βαθύτερους φόβους τους και ο ίδιος στη συνέχεια να ενσταλάζει στην ψυχή τους κάτι από τον εαυτό του. (Σημείωση: Τα προαναγραφόμενα είναι πεντακάθαρη αναφορά σε φυσικό εκ γενετής βαμπίρο (psi-vamp) όπως τον περιγράψαμε παραπάνω και μάλιστα αν κάποιος διαβάσει τις δοξασίες τους, είναι πιστή περιγραφή του “χαρίσματός” τους).

3ο Βιβλίο: “Ο Χάρρυ Πότερ και ο αιχμάλωτος του Αζκαμπάν” Σελ. 95, Περιγραφή ενός “Παράφρονα”: Ψηλός ως το ταβάνι, φοράει μανδύα με κουκούλα κρύβοντάς του τελείως το πρόσωπο. Χέρια γυαλιστερά και γκρίζα που μοιάζουν σαπισμένα. “σαν ψοφίμια που έχουν μείνει για καιρό μέσα στο νερό”. Όταν τον συναντάς σου δίνει την αίσθηση πως δε θα νιώσεις ποτέ πια χαρούμενος στη ζωή σου. Σελ. 110. Απομυζεί την χαρά από το μέρος που βρίσκεται. Σελ.150. Προκαλεί ένα κρύο τόσο διαπεραστικό που σου παγώνει την καρδιά και σου προκαλεί ανακοπή. Σελ. 203. Είναι φρικτό πλάσμα και κατοικεί στα πιο σκοτεινά και βρώμικα μέρη. Ευδοκιμεί στην αποσύνθεση και την απόγνωση. Ρουφά τη γαλήνη, την ελπίδα και την ευτυχία από τον αέρα που τον περιβάλλει. Ένας Μάγκλ, ακόμα και αυτός αισθάνεται την παρουσία του, αν και δεν μπορεί να τον δεί. Ρουφά κάθε ωραίο αίσθημα, κάθε γλυκιά ανάμνηση. Κι αν του δοθεί η ευκαιρία, θα απομυζήσει το θύμα του μέχρι να συρρικνωθεί σε κάτι παρόμοιο με εκείνον διαβολικό, χωρίς ψυχή. Το μόνο που αφήνει στο θύμα του είναι οι χειρότερες εμπειρίες της ζωής του. Σελ. 214. Γλυφιτζούρια με γεύση αίματος. Σελ. 255. Αντιπαράφρων: είδος σωματοφύλακα, που λέγεται προστάτης και στέκεται σαν ασπίδα ανάμεσα στον παράφρονα και το θύμα, είναι μια μορφή «θετικής ενέργειας» και δεν μπορεί να νιώσει απελπισία όπως οι άνθρωποι. Σελ. 265, Παράφρονες: όντα που όταν θέλουν να εξοντώσουν ολοκληρωτικά το θύμα τους, του ρουφούν την ψυχή από το στόμα κι έτσι εξακολουθεί να ζει χωρίς ψυχή για όσο διάστημα λειτουργεί ο εγκέφαλος και η καρδιά του. Σε αυτή την κατάσταση δεν έχει ούτε αυτοσυνείδηση, ούτε μνήμη, απλά υπάρχει χωρίς να ζει, σαν άδειο καύκαλο. Έχει χάσει για πάντα την ψυχή του. Σελ. 393. Παράφρονας. Δεν έχει όραση, βρίσκει το δρόμο του προς τους ανθρώπους διαισθανόμενος τα συναισθήματά τους. Σελ. 406. Αν βγάλει την κουκούλα του βλέπεις στο σημείο που έπρεπε να υπάρχουν μάτια, να υπάρχει ένα λεπτό γκρίζο και ρυτιδιασμένο δέρμα, που καλύπτει τις άδειες κόγχες. Στη θέση του στόματος υπάρχει μία μεγάλη τρύπα, που ρουφά τον αέρα μ’ ένα κροταλιστό ήχο. (Σημείωση: Ο παράφρονας είναι κλασική μορφή “αιθερικού αστρικού βαμπίρου”, μορφή και θεματολογία που επιμελλώς απέφυγα να περιγράψω στο άρθρο μου και είναι πολύ διαδομένη στο χώρο. Την θεωρούν και οι ίδιοι πολύ επικίνδυνη οντότητα και η συνάντηση μαζί της μπορεί να επιφέρει ακόμη και τον θάνατο).

4ο Βιβλίο: “Ο Χάρρυ Πότερ και το κύπελο της φωτιάς” Σελ. 573 – 586, Ο λόρδος Βόλντεμορτ παίρνει – μέσω του βοηθού του – αίμα, τρυπώντας τη φλέβα του χεριού του “χαρισματικού” Χάρρυ Πότερ και το συλλέγει σε γυάλινο φυαλίδιο, το οποίο ρίχνει σ’ ένα μίγμα βάσει του οποίου ανακτά υπερφυσικές δυνάμεις και “αναγεννιέται”. Το φίλτρο αυτό λέγεται ότι βασίζεται σε παλαιά συνταγή “μαύρης μαγείας”.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Συμφωνώ.

[36]. Σχετική ιστοσελίδα.

[37]. Η σειρά των βιβλίων του παιχνιδιού αυτού, φυσικά κυκλοφορεί κι εδώ στην Ελλάδα σε πολλά επώνυμα μεγάλα βιβλιοπωλεία μεταφρασμένα στα ελληνικά, χωρίς βέβαια να απαγορεύεται η αγορά τους σε παιδιά.

[38]. Την ρήση αυτή την συμπληρώνει μετέπειτα ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ως εξής: «Νους γαρ αποστάς από του Θεού η κτηνώδης γίνεται η δαιμονιώδης. Ταις σαρκικαίς επιθυμίαις έκδοτον εαυτόν ποιεί και μέτρον ηδονής ου γινώσκει».

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Το θέμα είναι να βρούμε μια άκρη στο τι να προσέχουν οι νέοι μας. Και μόνο με την σωστή ενημέρωση και την αληθινή θα γίνει αυτό. Οπότε ας σταματήσουμε να τα ρίχνουμε σε άλλους και να κοιτάξουμε να κάνουμε κάτι για αυτό. Ας συνεχίσω λοιπόν:

Χαρακτηριστικά στο σύνδρομο του βαμπίρισμού.

– Ασυνήθιστα απαραίτητη ανάγκη και προτίμηση στο ωμό κρέας, αυγά και άλλες τροφές υψηλές σε πρωτεΐνες, χωρίς όμως να γνωρίζει το γιατί. Εάν μάλιστα δεν λάβει αυτές τις τροφές την στιγμή που αισθάνεται ότι τις χρειάζεται, υπάρχει περίπτωση μέχρι και να λιποθυμήσει! Αφού λάβει αυτές τις τροφές, καταβάλλεται από μια έντονη αίσθηση ηρεμίας και πληρότητας (μοιάζει με την υπογλυκαιμία).

– Φωτοευαισθησία ή Φωτοφοβία. Δηλαδή, τα μάτια κουράζονται εύκολα και ερεθίζονται (κοκκινίζουν και δακρύζουν αλλά έχουν μόνιμα μαύρους μεγάλους κύκλους  γύρω και κάτω από τα μάτια όπως τα δυο αδέλφια στο παραπάνω βίντεο) στο έντονο φως ιδίως το φυσικό.

– Προτιμά να είναι ξύπνιος τη νύχτα και κοιμάται κατά την διάρκεια της ημέρας.

– Κάνει πολύ ανήσυχο ύπνο και πολύ πιθανό να υποφέρει και από αϋπνίες.

– Παρουσιάζει ανεξήγητη ανθεκτικότητα στα χημικά φάρμακα ( πράγμα που δεν έχει εξηγηθεί από τους ιατρούς και επιστήμονες ακόμα ) και τον επηρεάζουν τελείως διαφορετικά. Αντίθετα, τα φυσικά φάρμακα και θεραπείες (βότανα, ιαματικά λουτρά κλπ) δείχνουν να αντιδρούν καλλίτερα στον οργανισμό του και να παρουσιάζουν θεαματικά αποτελέσματα ( Ούτε και αυτό έχουν ανακαλύψει το γιατί αλλά χωρίς όμως να επανέλθει στα φυσιολογικά επίπεδα ).

– Παρουσιάζει ιδιαίτερα χαμηλό βαθμό οξυγόνου στο αίμα ( Ούτε αυτό το έχουν ανακαλύψει το γιατί.).

– Παρουσιάζει ιδιαίτερα χαμηλό αιματοκρίτη.

– Παρ’ όλα τα προβλήματα στο αίμα του, δεν φαίνεται να έχει καμία αδυναμία, ίσα-ίσα που φαίνεται να είναι ιδιαίτερα υγιής και ενεργητικός.

– Υποφέρει από ημικρανίες.

Ο Βαμπίρισμός όμως, δεν χαρακτηρίζεται μονάχα από οργανικές δυσλειτουργίες, αλλά και από απόκρυφες δυνάμεις. Αυτές δυνάμεις/ικανότητες είναι φυσικές και όχι επίκτητες. Με άλλα λόγια, το Βαμπίρ δεν έχει εξασκηθεί ποτέ για να αποκτήσει αυτές τις ικανότητες, αλλά τις είχε από την ημέρα της γέννησής του, δηλαδή όποιος προσπαθήσει μέσο ηλίθιων πράξεων όπως επικλήσεις και ομαδικές ψυχικές δοκιμές να γίνει βαμπίρ θα αποτύχει παταγωδώς. Παραθέτω μερικές από αυτές:

– Συχνά συναντά ανθρώπους για πρώτη φορά, που όμως είναι σίγουρος ότι τους γνωρίζει από παλιά.

– Όνειρα υπερβολικά ζωντανά, που παρουσιάζονται πολύ συχνά, και που συνήθως αποδεικνύονται προφητικά αργότερα!

– Μπορεί να ψυχολογήσει τους ανθρώπους με εντυπωσιακή ακρίβεια, ακόμα κι αν τους έχει μόλις γνωρίσει!

– Ικανότητα να γοητεύει, να ελκύει και κυρίως να ηρεμεί όσους τον περιτριγυρίζουν, ακόμα και χωρίς να τους μιλήσει, παρά μόνο με το να βρίσκεται στον ίδιο χώρο. Συχνά όμως, οι άνθρωποι που βρέθηκαν στον ίδιο χώρο μαζί του, είναι πιθανό να αισθανθούν μια ανεξήγητη εξάντληση και ίσως και έναν ελαφρό πονοκέφαλο. Τα συμπτώματα όμως αυτά, εξασθενούν μέσα σε λίγες ώρες από την στιγμή που θα πάψουν να είναι κοντά του. Αν και αυτό ισχύει ποιο πολύ στα ψυχοφάγα βαμπίρ όπου ρουφούν ζωτική ενέργεια από το θύμα τους!

– Παρουσιάζει εντυπωσιακά γρήγορη ανάρρωση από ασθένειες και επούλωση τραυμάτων.

Όλα τα παραπάνω, και οι δυσλειτουργίες αλλά και οι δυνάμεις/ικανότητες, θα πρέπει να συνυπάρξουν για να μπορέσουμε να χαρακτηρίσουμε έναν άνθρωπο Βαμπίρ. Μεμονωμένα συμπτώματα και ικανότητες μπορεί να είναι το οτιδήποτε, ή να είναι επίκτητες.

Μα ας δούμε τι έχει να μας πει μια διάνοια στο θέμα αυτό:

Όπως γράφει ο ψυχολόγος Richard Noll ( Ρίτσαστ Νόλλ ) στο βιβλίο του Bizarre Disease of the mind ( Μπιζάρ Ντεζίζ οφ δε μάϊντ 1990), όταν κάποιος συμπεριφέρεται σαν τον λογοτεχνικό Δράκουλα (δίχως φυσικά να είναι!), πάσχει από το σύνδρομο του κλινικού βαμπίρισμού ή Σανγκουϊνισμου.
Πολλά έχουν ειπωθεί κατά καιρούς για το σκοτεινό ζήτημα του βαμπίρισμού . Ελάχιστα έχουν όμως γραφτεί στη χώρα μας για εκείνες τις αληθινές περιπτώσεις όπου ένας άνθρωπος, ισχυριζόμενος πως διαθέτει αυθεντική βαμπίρική φύση, κυνηγάει και σκοτώνει για να πιει ζεστό αίμα και να φάει ζωντανά κομμάτια σάρκας!

Το σκηνικό αυτό ίσως μοιάζει απίθανο, κι όμως ανήκει πέρα ως πέρα στη σφαίρα του πραγματικού. Υπάρχουν, βλέπετε, δεκάδες περιπτώσεις σχετικών εγκλημάτων από τα διεθνή αστυνομικά αρχεία. Περιπτώσεις που αφορούν αληθινά εγκλήματα από άτομα που ως επί το πλείστον πάσχουν από την ψυχολογική διαταραχή της αιματομανίας. Πρόκειται για ένα είδος φετιχισμού όπου το άτομο κερδίζει την απόλαυση (συχνά και το σεξουαλικό ερεθισμό) μέσα από τη συστηματική πόση αίματος. Μερικές φορές τα άτομα αυτά πιστεύουν πως είναι αληθινοί βρικόλακες, δίχως φυσικά να είναι!
Συνήθως οι αιματομανείς αποκτούν το πολύτιμο κόκκινο ποτό τους μέσω της νόμιμης οδού: συχνάζουν σε ειδικά club, στα οποία «δότες» προσφέρουν μικρές στάλες αίματος στα «βαμπίρ» που με ένα ειδικό και αποστειρωμένο ξυράφι χαράζουν ελαφρά το λαιμό ή το χέρι. Άλλες πάλι φορές οι αιμοπότες αποκτούν μέσω χρημάτων τη δόση τους από τράπεζες αίματος. Ορισμένοι από αυτούς μάλιστα δουλεύουν incognito σε παρόμοιους οργανισμούς, έτσι ώστε να «τρέφονται» ανενόχλητα.
Οι εγκληματίες βαμπίρ όμως ανήκουν σε μια διαφορετική λίστα, σ’ ένα φρικτό κατάλογο φονικών που ξεκινά αναμφίβολα από την εποχή της κοντέσας Elizabeth Bathory (1560-1614), η οποία είχε σκοτώσει περισσότερα από 600 άτομα για να λουστεί στο αίμα τους!

«Βαμπίρ» Δολοφόνοι του 19ου Αιώνα
Ίσως η περισσότερο γνωστή, νεότερη καταγεγραμμένη περίπτωση «βρυκόλακα» δολοφόνου αφορά τον Sorgel ( Σόργκελ ), ένα Γερμανό που στις αρχές του 19ου αιώνα σκότωσε κάποιον άντρα σε ένα δάσος για να του πιει το αίμα και με αυτόν τον τρόπο να… θεραπεύσει τον εαυτό του από την επιληψία!
Την ίδια περίοδο, κάποιος Antoine Leger ( Άντονι Λέγκερ ) σκότωσε ένα 12χρονο κορίτσι, ήπιε το αίμα του και έφαγε την καρδιά του. Και στις δυο περιπτώσεις οι θύτες εκτελέστηκαν, ενώ στην περίπτωση του Sorgel παθολόγοι αφαίρεσαν τον εγκέφαλό του για να αναζητήσουν την πηγή της παράξενης συμπεριφοράς του… Μάταια!

Μια ακόμη πιο γνωστή ιστορία αφορά την ιδιόμορφη εγκληματική δράση του στρατιωτικού Francoise Bertrand ( Φρανσουίς Μπέρτραντ ) τον οποίο οι αρχές συνέλαβαν το 1849 στο Παρίσι να ανοίγει τάφους και να τρώει τις σάρκες των νεκρών! Ο Bertrand τιμωρήθηκε με θάνατο, όπως επίσης και κάποιος Martin Dumollard ( Μάρτιν Ντάμολαρντ ) από το Montluel ( Μόντουελ ) της Γαλλίας, ο οποίος το 1861 είχε σκοτώσει αρκετά μικρά κορίτσια για να τους πιει το αίμα.
Το 1872, στο Bottanaucco ( Μποττανάουτσο )της Ιταλίας, ο Vincenzo Verzeni ( Βιντσένζο Βερζένι ) καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση, αφού είχε σκοτώσει δύο ανθρώπους. Ο ίδιος δήλωσε αργότερα πως πίνοντας το αίμα των θυμάτων του ένιωθε μεγάλη απόλαυση.
Φαίνεται πως η συμπεριφορά αυτή εκστασιάζει τους «βρικόλακες» δολοφόνους. Στην περίπτωση του Henri Blot ( Χένρι Μπλοτ 1886), ο εγκληματίας συνελήφθη σε νεκροταφείο, αφού πρώτα είχε φάει κομμάτια από τρία πτώματα. Η σύλληψή του κατέστη δυνατή καθώς ο Blot εκστασιασμένος από την πράξη του είχε «παγώσει» επί τόπου!
Πίσω στη Γαλλία του 1897, ένας διαφορετικός περιπλανώμενος «βρικόλακας», ο JosephVacher ( Ζόσεφ Βάκχερ ), ταξιδεύοντας στη γαλλική επαρχία, σκότωσε συνολικά δώδεκα άτομα πίνοντας αίμα από δυο μικρές τρύπες που έκανε στο λαιμό των θυμάτων του!

1912-1947: Οι Πρώτοι Σύγχρονοι Αιμοπότες:
Πολλοί θα μπορούσαν να σχολιάσουν πως η συμπεριφορά των δολοφόνων «βαμπίρ» οφείλεται στις κυριαρχούσες δεισιδαιμονίες της εποχής. Πιθανόν! Ο 20ός αιώνας όμως δεν ήταν λιγότερο αιμοβόρος.
Το 1916, στο Czinkota ( Τζινκότα ) της Ουγγαρίας, όταν οι συγγενείς του Bela Kiss ( Μπέλα Κις ) ενημερώθηκαν πως ο νεαρός άντρας είχε σκοτωθεί στο μέτωπο, βρήκαν κρυμμένα στο σπίτι του 31 άψυχα κορμιά ανθρώπων. Όλοι τους είχαν πεθάνει από αιμορραγία που προκλήθηκε από δυο μικρές τρύπες στο λαιμό…!
Το 1920, ο βαρόνος Roman von Sternberg-Ungern ( Ρόμαν Βον Στέρνμπεργκ- Άνγερν ) της Ρωσίας αρέσκονται να πίνει αίμα με τη δικαιολογία πως ήταν η μετενσάρκωση του στρατηλάτη Τζένγκινς Χαν! Η συνήθειά του αυτή (όπως και οι πολιτικές του πεποιθήσεις) τον έφερε τελικά σε σύγκρουση με τη νέα κυβέρνηση της Ρωσίας, οδηγώντας τον στο θάνατο.
Το 1924 στη Γερμανία εκτελέστηκε ο Fritz Haarmann ( Φρίτζ Χάαρμανν ). Πρόκειται για μια μάλλον γνωστή περίπτωση κανιβαλισμού η οποία όμως περιλάμβανε και την πόση αίματος. Τα θύματα του Haarmann ξεπερνούν τα είκοσι, σε αντίθεση με αυτά του επίσης Γερμανού Peter Kurten ( Πήτερ Κάρτεν ), ο οποίος την ίδια ακριβώς εποχή συνήθιζε να κατακρεουργεί τα θύματά του. Από ένα σημείο και μετά αρέσκονταν να πίνει το αίμα των διαμελισμένων πτωμάτων ακόμη και όταν η γεύση του τού προκαλούσε ναυτία!
Και στις δυο περιπτώσεις οι δολοφόνοι εκτελέστηκαν.
Στο μεταξύ, στο βομβαρδισμένο Λονδίνο της δεκαετίας του 1940, ο John George Haigh ( Τζων Τζωρτζ Χέηγκ ) παραφυλούσε τα θύματά του έξω από ένα συγκεκριμένο σπίτι. Σκότωνε τους περαστικούς και, αφού τους στράγγιζε το αίμα, τους έριχνε μέσα σε οξύ για να καταστρέψει τα αποδεικτικά στοιχεία!
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού τώρα, δυο χρόνια μετά τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, η αστυνομία ανακάλυψε κάπου στο Hollywood της Καλιφόρνιας το πτώμα της Elizabeth Short ( Ελίζαμπεθ Σόρτ ), στις φλέβες του οποίου δεν υπήρχε καθόλου αίμα. Ο δολοφόνος δεν βρέθηκε ποτέ.

Υπάρχουν βέβαια και άλλες πολλές περιπτώσεις που άμα κάτσω να τις αναφέρω μια μια θα χρειαστούμε πολύ χωρά….! Για να μην νομίζετε ότι σας λέω ψέματα δεν έχετε παρά να αναζητήσετε στο διαδίκτυο << αληθινά βαμπίρ >> ή αληθινός βαμπιρισμός και θα δείτε πόσες περιπτώσεις υπάρχουν! Αυτά είχα να πω τα οποία νομίζω ότι είναι αρκετά σοβαρά στο να καταλάβουμε ότι τα βαμπίρ είναι πραγματικά και καραδοκούν εκεί έξω….μέχρι την επόμενη φορά να είστε  όλοι καλά.

INVISIBLE LYCANS TEAM!!!