ΣΤΡΑΤΗΓΉΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΆΣΜΑΤΑ 6 ΙΦΙΚΡΆΤΗ Σ ΜΕΡΟΣ 2 .
Και σε αυτό το άρθρο θα αναφερθώ μόνο στον Ιφικράτη, όπου έδρασε σε πολλά μέρη της Ελλάδας όπως στον Κορινθιακό ή Βοιωτικό πόλεμο ( προσωπικά τον ονομάζω δεύτερο πανελλήνιο πόλεμο των κλασσικών χρόνων), Θράκη, Ελλήσποντο, πήρε μέρος σε διάφορες μισθοφορικές εκστρατείες όπως στην Αίγυπτο όπου με την χρηματοδότηση των Περσών κατέστειλε σχετικά εύκολα την επανάσταση των Αιγυπτίων, επίσης έκανε εκστρατεία στο Ιόνιο πέλαγος αλλά και στην Χαλκιδική για να αντιμετωπίσει τους αποστάτες της Αθηναίικης συμμαχίας και στην συνέχεια επέκτεινε την επιρροή της Αθήνας στο Μακεδονικό βασίλειο.
Εκτός από στρατιωτική ιδιοφυΐα ο Ιφικράτης ανακατεύτηκε και στην πολιτική, όπου η δράση του εκεί ήταν αρκετά αξιόλογη, και επηρέασε πολύ την εξωτερική πολιτική της Αθήνας. Η ρητορεία του ήταν πολύ ισχυρή και εύστροφη όπου εκτός από την αποστόμωση των αντιπάλων του επηρέαζε πολλές φορές άρδην και τον τρόπο σκέψης με αυτούς που συναναστρεφόταν. Η Αθήνα χάρη και σε αυτόν κυρίως ήταν ακόμη μια αξιόλογη δύναμη σε όλο τον Ελληνικό κόσμο και όχι μόνο.
Ο Ιφικράτης συνήθιζε μετά από κάθε μάχη να συγκεντρώνει τα λάφυρα και στη συνέχεια να μοιράζει τα λάφυρα στον καθένα ανάλογα με την προσπάθεια του. Και όταν έπαιρνε δώρα από τις πόλεις τα μοίραζε ως εξής:
Κατά φυλές, κατά λόχους, και κατά σώματα, άλλα στους ελαφρούς οπλισμένους, αλλά στο ιππικό, και άλλα στους οπλίτες.
Πριν από κάθε μάχη ζήταγε από το στρατό του απόλυτη σιωπή, και υποσχόταν βραβείο σε όποιο οπλίτη αρίστευε. Το ίδιο έκανε και στα άλλα σώματα. Στις δε γιορτές και στα πανηγύρια τιμούσε με πρωτοκαθεδρίες σε όλους όσους είχαν αναδειχθεί ανδρειότεροι από τους άλλους. Όλα αυτά τα έκανε για να δώσει κίνητρο στους στρατιώτες του να αντιμετωπίσουν με μεγαλύτερη αυταπάρνηση σε όλους τους κινδύνους.
Ο τρόπος που γύμναζε τον στρατό του ήταν ποικιλότροπος. Μηχανευότανε ψεύτικες βοήθειες και ενέδρες, ψεύτικες προδοσίες και λιποταξίες, ψεύτικες εφόδους και αναταραχές, όλα αυτά τα έκανε γιατί αν ποτέ συνέβαινε κάτι τέτοιο να μην αιφνιδιαστούν και να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν όσο το καλύτερο δυνατόν γινόταν.
Ο Ιφικράτης βρισκόταν κοντά στο ιερό όρος οι εχθροί του είχαν παραταχθεί απέναντι του, η απόσταση μεταξύ των αντίπαλων στρατών ήταν περίπου πέντε σιάδια. Οι αντίπαλοι του Ιφικράτη κατείχαν ένα υψηλότατο τόπο διπλά στη θάλασσα και η διαδρομή προς τις θέσεις του Ιφικράτη και ανάποδα γινόταν μόνο αφ΄’ ενός ζυγού γιατί από την πλευρά της θάλασσας ο χώρος ήταν τελείως απόκρημνος.
Ο Ιφικράτης αποφάσισε να επιτεθεί πρώτος ξεκινώντας με καταδρομική επιχείρηση, πρώτα περιέμενε μια ήσυχη νύχτα για να ξεκινήσει την επίθεση, επέλεξε μερικούς εύρωστους άνδρες, και όταν ήρθε η ώρα αυτοί που θα ξεκίναγαν την επίθεση αλείφθηκαν με λίπος και πήραν μαζί τους τα απαραίτητα όπλα, προχώρησαν γύρω από την μεριά της θάλασσας και στα πιο βαθιά σημεία προχώρησαν κολυμπώντας προσπέρασαν τους φύλακες και λίγο πιο κάτω βγήκαν από την θάλασσα χωρίς να τους αντιληφθεί κανείς, έχοντας το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού σκότωσαν όλους τους φύλακες. Λίγο αργότερα ο Ιφικράτης οδήγησε τον στρατό του από την στενή οδό που ήταν παράλληλα του γκρεμού, οι αντίπαλοι του δεν περίμεναν την επίθεση για αυτό τα μέτρα τους ήταν χαλαρά, η επιδρομή αυτή είχε αίσιο τέλος για τον Ιφικράτη γιατί κατάφερε και σκότωσε πολλούς και άλλους αιχμαλώτισε.
Κατά την διάρκεια ενός παγωμένου χειμώνα ο Ιφικράτης θεώρησε ότι ο καιρός ήταν ότι πρέπει για να εξαπολύσει επίθεση και θέλησε να οδηγήσει τους στρατιώτες του στην μάχη ( οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν το χειμώνα να μην εμπλέκονταν σε μάχες). Οι στρατιώτες όμως δεν ήταν πρόθυμοι λόγο του κρύου και της ελαφράς ένδυση τους, ο Ιφικράτης λόγου αυτού ντύθηκε με μια πολύ άθλια ενδυμασία, πολύ χειρότερα από αυτά που είχε το στράτευμα, και γυρνούσε από σκηνή σε σκηνή και παρακινούσε τους στρατιώτες του να επιτεθούν κατά των αντιπάλων τους. Οι στρατιώτες του βλέποντας τον στρατηγό τους ντυμένο τόσο ταπεινά και ταυτόχρονα τόσο σίγουρος για το αποτέλεσμα υπερ της κοινής σωτηρίας τελικά τον ακολούθησαν.
Όταν ο Ιφικράτης δεν είχε χρήματα για να πληρώσει τους μισθούς στο στρατό του, τότε οδηγούσε τους στρατιώτες σε ακατοίκητα χωριά καί παραλίες για να καταναλώσουν όσο λιγότερα γινόταν σε αντίθετη περίπτωση όταν είχε πολλά χρήματα τους πήγαινε σε πλούσια χωριά και πόλεις, έτσι οι στρατιώτες του ξόδευαν γρήγορα τον μισθό τους, με αυτόν τον τρόπο ερέθιζε τον στρατό του να ξοδεύει γρήγορα τον μισθό τους, για αυτό γίνονταν πρόθυμοι να κάνουν κάτι εξαιτίας των ελλείψεως χρημάτων. Και ποτέ δεν τους άφηνε σε ησυχία και όταν δεν είχαν πόλεμο τους διέταζε να κόβουν δένδρα, να σκάβουν, να ανοίγουν τάφρους, και να μετακινούνται ή να συσκευάζουν τα πράγματα τους. Ο Ιφικράτης θεωρούσε ότι αν ο στρατός του έμενε άπραγος θα δημιουργούσαν διάφορα προβλήματα και κάποια στιγμή θα στασίαζαν.
Ο Ιφικράτης αφού λεηλάτησε την Σάμο αμέσως κατέπλευσε στην Δήλο. Λίγο καιρό μετά έφθασαν στην Δήλο πρέσβεις από την Σάμο με σκοπό να πληρώσουν και να πάρουν πίσω τα λεηλαντησθέντα. Ο Ιφικράτης δέχθηκε να τα παραδώσει, αλλά ταυτόχρονα έστειλε κρυφά ένα βοηθητικό πλοίο, όπου του είχε δώσει εντολές να φανεί η πλεύση του σαν να ερχόταν από την Αθήνα και να μεταφέρει μια πλαστή εντολή όπου έλεγε ότι οι Αθηναίοι του ζητούσαν να επιστρέψει πίσω.
Ο Ιφικράτης έδειξε στους Σάμιους αυτήν την επιστολή και χωρίσανε φιλικά, τότε διέταξε τους τριήραρχους να σηκώσουν πανιά και να αποπλεύσουν, αγκυροβόλησαν σε ένα έρημο νησί και έμειναν εκεί μια μέρα και μια νύχτα. Αφού οι Σάμιοι είδαν ότι ο Ιφικράτης απέπλευσε και εφόσον προηγουμένως είχε συμπεριφερθεί πολύ φιλικά απέναντι τους, γύρισαν πίσω στο νησί χωρίς το φόβο για νέα επίθεση, και τριγυρνούσαν αμέριμνοι στη ύπαιθρο του νησιού. Ο Ιφικράτης όμως ξαναγύρισε πίσω στην Σάμο κι ενώ οι Σάμιοι ήταν διασκορπισμένοι κατάφερε και άρπαξε πολύ περισσότερα λάφυρα από την προηγούμενη φορά. Αυτό το τέχνασμα το είχε κάνει παλιότερα ο Φορμίων με τους Χαλκιδείς.
Ο Ιφικράτης ήθελε να συμφιλίωση τους Θηβαίους με τους Λακεδαιμόνιους που βρισκόταν σε πόλεμο. Όμως οι σύμμαχοι των Θηβαίων οι Αργείοι και οι Αρκάδες ανετιθωτό με τους Αθηναίους. Για αυτό ο Ιφικράτης διέταξε σε μερικούς στρατιώτες να πάνε στην Αργολίδα και να την λεηλατήσουν. Οι Αργείοι άρχισαν τις κατηγορίες, τότε ο Ιφικράτης ανέταξε ότι οι Αργείοι εξόριστοι είναι υπεύθυνοι. Ύστερα ο Ιφικράτης επισκέφτηκε το Άργος κι αφού δήθεν πήρε πίσω την λεία από τους εξόριστους, την επέστρεψε πίσω στους Αργείους. Εκείνοι τα δέχθηκαν και στην συνέχεια θεώρησαν τον Ιφικράτη ως φίλο και ευεργέτη τους, και έτσι έπεισε τους Θηβαίους να αποδεχθούν την ειρήνη.
Όταν ήταν στην Επίδαυρο ο Ιφικράτης παρατάχθηκε πολύ κοντά στη θάλασσα. Απέναντι του υπήρχε ΄ένα σκιερό άλσος, όπου εκτεινόταν σε μεγάλο βάθος, ο Ιφικράτης φώναξε δυνατά να σηκωθούν όλοι όρθιοι, όσοι συμμετείχαν στην ενέδρα. Αφού άκουσαν από μακριά κάποιοι από τους αντιπάλους τους φοβήθηκαν ότι θα επρόκειτο για μεγάλη ενέδρα, γύρισαν πίσω και επιβιβάστηκαν γρήγορα στα πλοία και έφυγαν.
Ο Ιφικράτης και ο τύραννος Ιάσων βρισκόταν στη Θεσσαλία, και οι δυο ήθελαν να συνθηκολογήσουν κοντά στο ποταμό. Ο ενας αναζητούσε τον άλλον μέσο αγγελιοφόρου, όταν συναντήθηκαν άφησαν τα όπλα τους και συναντήθηκαν κάτω από την γέφυρα και ξεκίνησαν τις συνομιλίες, όμως για δώσουν όρκο έπρεπε να χρησιμοποιήσουν τα σφαγεία, ο Ιφικράτης ανέβηκε πάνω στην γέφυρα και ο Ιάσων αφού παρέλαβε το ζώο για σφαγή άρχισε να το θυσιάζει στον ποταμό. Αμέσως τότε ο Ιφικράτης πήδηξε κάτω, άρπαξε το μαχαίρι και ναι μεν δεν θέλησε να σκοτώσει τον Ιάσωνα, τον εξανάγκασε όμως να συνομολογήσει σε όσα συνέφεραν τον ίδιον.
Βρισκόταν στην Θράκη και οι αντίπαλοι του είχαν στρατοπεδεύσει σχετικά κοντά τους. Το βράδυ ο Ιφικράτης έβαλε φωτιά στο δάσος που ήταν ανάμεσα τους, γρήγορα ο Ιφικράτης έδωσε εντολή να αφήσουν τα σκευοφόρα και τα ζώα τους και να φύγουν γρήγορα, όλη την νύχτα ο τόπος είχε γίνει αδιαπέραστος από τον καπνό και την φωτιά, μετά από κάμποση ώρα οι Θράκες έφτασαν στο στρατόπεδο των Αθηναίων και προς μεγάλη τους έκπληξη δεν είδαν κανέναν Αθηναίο, αμέσως επιδόθηκαν στην αρπαγή των ζώων και τον σκευοφόρων. Ο Ιφικράτης παρακολουθώντας τους από μακριά τους εχθρούς του, μόλις τους είδε να ασχολούντε με τις λεηλασίες και καθώς ήταν ασύνταχτοι εμφανίστηκε ξαφνικά με παρατεταγμένο τον στρατό του, τους νίκησε εύκολα και πήρε πίσω τα ζώα και τα σκευοφόρα του.
Ο στρατός του Ιφικράτη βρισκόταν στην Κόρινθο, κάποια στιγμή οι Λακεδαιμόνιοι ξεκίνησαν την επίθεση κατά της πόλεως. Ο Ιφικράτης δεν διακινδύνεψε να πέσει κατευθείαν στη μάχη. Όταν οι πιο ασφαλείς τρόποι ήταν οι έρημες περιοχές γύρω από την πόλη, παρήγγειλε στους ευρισκόμενους μες στην πόλη να πάνε όλοι εκεί που τους υπέδειξε ο Ιφικράτης. Όταν οι Λακεδαιμόνιοι είδαν αυτή την πολυκοσμία αποφάσισαν να μην ξεκινήσουν την μάχη.
Όταν ο Ιφικράτης βρισκόταν στην περιοχή της χερσονήσου, πολεμούσε με τους Αβυδηνούς. Κατάφερε και κατάλαβε έναν τόπο και το περιτείχισε για να δείξει ότι φοβόταν τον Αναξίβιο τον Λάκωνα. Βλέποντας τα αυτά οι Αβυδηνοί περιφρονούσαν τον Ιφικράτη και τον αποκαλούσαν δειλό.
Στην συνέχεια οι Αβυδηνοί βγήκαν από την πόλη τους και πήγαν στην ύπαιθρο, όταν ο Ιφικράτης τους είδε ασύνταχτους με το που έπεσε το φως της ημέρας βγήκε με ένα μέρος του στρατού του στην ύπαιθρο, διέσχισε τους αγρούς και αιφνιδίασε τους εχθρούς του ( προφανός οι Αβυδηνοί όταν είδαν ότι οι Αθηναίοι οχύρωναν την τοποθεσία τους θώρησαν δεδομένο ότι θα παρέμεναν μέσα και θα πολεμούσαν από μέσα) αιχμαλώτισε πολλούς πολίτες, τους λεηλάτησε και κατέλαβε τις περιουσίες τους χωρίς να έχει πολλές απώλειες.
Μέχρι την επόμενη φορά να είστε καλά.
INVISIBLE LYCANS TEAM!!!