ΣΤΡΑΤΗΓΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ 3
ΤΙΜΑΡΧΟΣ: Ο Τίμαρχος ήταν από την Αιτωλία. Όταν αποβιβάστηκαν σε μια περιοχή της Ασίας, διαπίστωσε ότι η τοποθεσία αυτή ήταν πολυάνθρωπη. Ο Τίμαρχος αποφάσισε και έδωσε εντολή να κάψουν τα πλοία τους και αυτό για να μην φύγουν οι στρατιώτες λόγο του πλήθους των εχθρών. Έτσι ο στρατός μη έχοντας άλλη ελπίδα διαφυγής δεν είχαν παρά να αγωνιστούν γενναία όπου και τελικά νίκησαν.
ΕΥΔΟΚΙΜΟΣ: Όταν ο Ευδόκιμος είδε τους στρατιώτες του να στασιάζουν, προσπάθησε να τους καταστείλει την στάση, αλλά δεν τα κατάφερε, στην συνέχεια τα πράγματα χειροτέρεψαν και οι στασιαστές μάχονταν πλέον μεταξύ τους, τότε ο Ευδόκιμος έστειλε τους δρόμο κήρυκες με την εντολή να αναγγείλουν ότι έρχονται οι εχθροί για να καταλάβουν το χαράκωμα του στρατοπέδου. Φοβισμένοι οι στασιαστές έδωσαν μόνοι τους τέλος στην διαμάχη και ανέλαβαν γρήγορα τις θέσεις τους και άρχισαν να φρουρούν το χαράκωμα.
ΘΕΟΓΝΙΣ: Ο Θεογνίς ήταν Αθηναίος στρατηγός, κάποια στιγμή είδε ότι οι στρατιώτες του άρχιζαν να στασιάζουν για τις επιτελικές θέσεις αλλά και για άλλα θέματα, τότε ο Θεογνίς έδωσε διαταγή να στείλουν την νύχτα λίγους ιππείς και μερικούς ελαφρούς εξοπλισμένους και τους παρήγγειλε να παρουσιαστούν σαν εχθροί σε κάποια άκρη του στρατοπέδου, από όπου από εκεί θα ήταν εύκολο να γίνουν αντιληπτοί. Όταν εμφανίστηκαν ο Θεογνίς προσκαλούσε τους στρατιώτες με πολύ θόρυβο και αναταραχή να καταλάβουν όλοι τις προκαθορισμένες θέσεις τους, γιατί δήθεν ο εχθρός είχε ήδη φανεί. Χάρη στον φόβο που προκάλεσε ο εχθρός αμέσως σταμάτησαν να στασιάζουν τις μεταξύ τους φιλονικίες και γύρισαν αμέσως στις συνήθεις θέσεις τους, όταν επανήλθαν ο Θεογνίς ομολόγησε σε αυτούς πως δεν είναι πραγματικοί εχθροί και τους είπε αφού γυρίσατε στις θέσεις σας χωρίς διαφωνία από εδώ και στο εξής να φυλάτε τη θέση όπου εσείς δώσατε στον εαυτό σας.
Όταν ο Θεογνίς υποψιάστηκε ότι μέσα στο στρατόπεδο υπάρχουν κατάσκοποι τοποθέτησε γύρω από το χαράκωμα φρουρούς και έδωσε εντολή ο κάθε στρατιώτης να μείνω στην θέση του με όλα τα όπλα του ( με αυτόν τον τρόπο συνελήφθηκαν οι κατάσκοποι γιατί είτε ήταν άοπλοι ή δεν είχαν πλήρη και όμοιο εξοπλισμό και έτσι ξεχώριζαν σχεδόν εύκολα από τους άλλους).
ΜΕΝΕΚΡΑΤΗΣ: θέλοντας ο Μενεκράτης να καταλάβει την Σαλαμίνα έκανε δυο επιθέσεις στα τείχη της πόλης, αλλά και στις δυο αυτές επιθέσεις οι αμυνόμενοι κατάφεραν και τους απώθησαν, με αποτέλεσμα οι στρατιώτες του Μενεκράτη να καταφύγουν κοντά στα πλοία τους. Λίγο πριν την τρίτη επίθεση ο Μενεκράτης έδωσε εντολή στους κυβερνώντες των πλοίων να αποπλεύσουν και να τα κρύψουν σε ένα κοντινό ακρωτήριο. Όταν οι στρατιώτες του πραγματοποιούσαν την τρίτη επίθεση αποκρούστηκαν και πάλι μπροστά στα τείχη της πόλης και για άλλη μια φορά κατέφυγαν προς τα πλοία τους, όταν έφτασαν στο μέρος που είχαν προσαράξει τα πλοία είδαν ότι τα πλοία τους είχαν εξαφανιστεί, τότε έχασαν κάθε ελπίδα διαφυγής έτσι γύρισαν πάλι στο πεδίο της μάχης και πολέμησαν απεγνωσμένα, στο τέλος κατάφεραν και νίκησαν και κατέλαβαν την Σαλαμίνα.
ΚΛΕΙΤΑΡΧΟΣ: Όταν οι αντίπαλοι του ξεκινούσαν την επίθεση ο Κλείταρχος φοβήθηκε ότι ο στρατός του θα ταμπουρώνονταν μέσα από τα τείχη, αφού τελικά τους παρέταξε έξω από τα τείχη, κατόπιν διέταξε να κλειδώσουν όλες τις πύλες των τειχών, αφού έγινε αυτό πήρε τα κλειδιά και τους τα έδειξε. Οι στρατιώτες κατάλαβαν ότι δεν υπήρχε δυνατότητα να αμυνθούν μέσα από τα τείχη με μια σχετική ασφάλεια, έτσι αναγκάστηκαν και έδωσαν την μάχη με γενναιότητα και την κέρδισαν.
ΠΑΜΜΕΝΗΣ: Ο Παμμένης ήταν ευγενής και στρατηγός από την Θήβα. Στην περίοδο της Θηβαϊκής ηγεμονίας είχε μεγάλη διάκριση, από τις σημαντικότερες επιτυχίες ήταν το 370 π.χ. όπου είχε πάρει μέρος στην ίδρυση της Μεγαλουπόλεως. Άλλη διάκριση του ήταν όταν οι Θηβαίοι έκαναν την δεύτερη εισβολή στην Πελοπόννησο ήταν και αυτός παρόν και μάλιστα με έντονη δράση όταν κυρίευαν την Σικυώνα. Ίσως η μεγαλύτερη του διάκριση ήταν το 353 π.χ. όταν η Θήβα τον έστειλε για να βοηθήσει τον Σατράπη Αρτάβαζο και κατάφερε να νικήσει τα στρατεύματα του Πέρση βασιλιά.
Όταν ο Παμμένης μέσω Φωκίδας οδηγούσε τον στρατό του οι εχθροί του είχαν καταλάβει τον λεγόμενο Φιλοβοίωτο όπου το μέρος αυτό είχε δυο στενά περάσματα. Ο Παμμένης αποφάσισε και βάθυνε την παράταξη του, με αυτήν του την κίνηση ο στρατός ήταν πιο ευέλικτος για πορεία, έκανε να φαίνετε η κατεύθυνση του προς τα δεξιά και όσο πλησίαζε τόσο πιο γρήγορα βάδιζε, οι αντίπαλοι του είχαν βεβαιωθεί ότι θα πήγαιναν προς το συγκεκριμένο πέρασμα, για αυτό και εγκατέλειψαν το αριστερό πέρασμα και πήγαν γρήγορα να ενισχύσουν το δεξιό πέρασμα. Όταν ο Παμμένης με τον στρατό του ήταν σε πολύ κοντινή απόσταση στο δεξιό πέρασμα, τότε ξαφνικά αμέσως έσπευσε στο αριστερό πέρασμα, οι εχθροί του αιφνιδιάστηκαν και δεν πρόλαβαν να ανασυνταχτούν ξανά στο άλλο πέρασμα, και έτσι ο Παμμένης κατάφερε και πέρασε αμαχητί και με ασφάλεια τον στρατό του.
Στην περίοδο που ο Παμμένης είχε πολλούς ιππείς, είχε έρθει σε συμπλοκή με τον εχθρό όπου αυτοί διέθεταν πολλούς πελταστές, ο Παμμένης έδωσε εντολή και παρέταξε τους δικούς του πελταστές όπου ήταν πολύ λίγοι και ελαφρούς οπλισμένους απέναντι από το δυνατότερο τμήμα των εχθρών του, όταν βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία ο Παμμένης έδωσε εντολή να οπισθοχωρήσουν μόνοι τους οργανωμένα με σκοπό να απομόνωση τους πελταστές των εχθρών από την υπόλοιπη φάλαγγα, όταν πραγματοποιήθηκε αυτό τότε ο Παμμένης πήρε τους ιππείς από το άλλο κέρας και κατάφερε σχετικά εύκολα να κυκλώσει τους αντιπάλους του, στην διάρκεια της κύκλωσης αυτοί που τάχα υποχωρούσαν επιτέθηκαν και αυτοί μαζί με τους ιππείς, στο τέλος και με πολύ εμμονή ο Παμμένης με το στρατό του νίκησαν.
Όταν ο Παμμένης με τον στρατό του συντάχτηκε με τον υπόλοιπο Θηβαϊκό στρατό για να καταλάβουν το λιμάνι της Σικυώνας έλαβε θέση κατόπιν συνεννοήσεως να επιτεθεί από την ξηρά μαζί με τον υπόλοιπο Θηβαϊκό στρατό, εκτός από αυτό ο Παμμένης απέστειλε και ένα εμπορικό πλοίο όπου αντί για εμπορεύματα μέσα του είχε οπλίτες, έτσι κατάφεραν και αγκυροβόλησαν ανενόχλητα στο λιμάνι, τα ξημερώματα λίγοι οπλίτες όπου ήταν ντυμένοι σαν έμποροι αποβιβάστηκαν από το πλοίο και πήγαν στην αγορά να αγοράσουν τα απαραίτητα αγαθά. Όταν βράδιασε και το πλοίο ήταν ακόμα δεμένο στο λιμάνι ο Παμμένης έδωσε εντολή να επιτεθούν στην πόλη από το στρατό της στεριάς κάνοντας πολύ θόρυβο, οι Σικυώνοι που ήταν στο λιμάνι όρμησαν εκεί που ακούστηκε ο θόρυβος και συντάχτηκαν με τους υπόλοιπους συμπατριώτες τους, μόλις άδειασε το λιμάνι αμέσως κατέβηκαν οι οπλίτες από το εμπορικό πλοίο και χωρίς αντίσταση κατέλαβαν το λιμάνι. Να σημειώσω εδώ ότι το λιμάνι ήταν το πιο στρατηγικό μέρος της πόλεως.
Σε μια μάχη που έλαβε μέρος ο Παμμένης κατάφερε να εξαπατήσει τους εχθρούς του με μια σάλπιγγα. Χρησιμοποιούσε τους κανόνες του σαλπίσματος αλλά αντίστροφα, είχε δώσει οδηγίες σε όλο το στρατό του το εξής:
Να επιτεθούν όταν η σάλπιγγα δείξει το σύνθημα της οπισθοχώρησης και αντίστροφα όταν η σάλπιγγα δώσει το σύνθημα της επίθεσης τότε να οπισθοχωρήσουν. Όταν πάνω στην μάχη εφαρμόστηκαν οι οδηγίες του με απανωτά σαλπίσματα κάποια στιγμή δημιούργησε μεγάλη σύγχυση στους αντιπάλους του με αποτέλεσμα να προξενήσει πολλές συμφορές στους αντιπάλους του.
Όταν ο Παμμένης αποκλείσθηκε με τους λίγους του στρατιώτες, ενώ οι αντίπαλοι του είχε πολύ περισσότερο στρατό. Ο Παμμένης έστειλε έναν αυτόμολο στο εχθρικό στρατόπεδο με σκοπό να μάθει τα συνθήματα του αντιπάλου. Όταν ο απεσταλμένος του Παμμένη γύρισε πίσω είπε στον Παμμένη όσα έμαθε. Την επόμενη νύχτα ο Παμμένης έδωσε εντολή να επιτεθούν στους εχθρούς και αφού κατάφερε να εξοντώσει πάρα πολλούς έσπασε τον αποκλεισμό. Βλέπουμε ότι χάρη στην κατασκοπία που έγινε, ο στρατός του Παμμένη την ώρα της μάχης γνώριζαν τα συνθήματα των εχθρών, εκείνοι αδυνατούσαν μέσα στο σκοτάδι να αναγνωρίσουν τους δικούς τους, γιατί δεν ήταν σε θέση να τους ξεχωρίζουν με τα συνθήματα τους.
ΤΕΛΕΥΤΙΑΣ: Ο Τελευτίας ήταν αδελφός του Αγησίλαου όπου υπηρέτησε την Σπάρτη ως ναύαρχος, η δράση του ήταν κυρίως μετά τον πελοποννησιακό πόλεμο. Η μεγαλύτερη του επιτυχία ήταν όταν ο συμπατριώτης του Ετεόνικος ήταν στην Αίγινα όπου βοηθούσε τους νησιώτες εναντίον των Αθηναίων. Το πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο Ετεόνικος ήταν ότι δεν μπορούσε να καταβάλει τους μισθούς στους ναύτες του, λόγο το ότι η Σπάρτη εκείνη την εποχή είχε μεγάλα οικονομικά προβλήματα, για αυτό οι ναύτες είχαν κηρύξει ένα είδος απεργίας. Οι έφοροι της Σπάρτης αποφάσισαν να στείλουν τον Τελευτία στην θέση του Ετεόνικου. Ο λόγος που έστειλαν τον Τελευτία ήταν ότι γιατί αυτός ήξερε να μιλάει πολύ καλά την γλώσσα της ειλικρινείας και να κερδίζει με την απλότητα του τις ψυχές των πληρωμάτων. Όταν έφτασε στην Αίγινα και παρέλαβε τον στόλο των Λακεδαιμόνιων οι ναύτες ευχαριστήθηκαν πολύ, λίγο αργότερα έδωσε εντολή να συγκεντρωθούν όλοι οι ναύτες, και άρχισε να τους ομιλεί με ένα θεσπέσιο τρόπο όπου τα λόγια εισχώρησαν στην ψυχή του κάθε ναύτη. Εάν ανατρέξετε στο Ξενοφώντα (Ελλην.Ε1,14-16) εκεί θα βρείτε τον λόγο του Τελευτία προς τους ναύτες του.
Όταν τελείωσε ο λόγος του τότε κατάλαβαν οι ναύτες ότι είναι προτιμότερο να εξασφαλίζει κανείς μόνος του τα απαραίτητα τρόφιμα, παρά να παρακαλάνε για τρόφιμα και χρήματα σε Έλληνες και μη, έτσι μετά από αυτό οι ναύτες έθεσαν τον εαυτό τους σε απόλυτη υπακοή στον ναύαρχο Τελευτία.
Ο ναύαρχος αποφάσισε προτού επιχειρήσουν την αποστολή να δειπνήσουν όλοι οι ναύτες και να τους προετοιμάσει κατάλληλα ψυχολογικά. Αμέσως μετά το δείπνο όλοι οι ναύτες επιβιβάστηκαν στο πλοίο με σκοπό να χτυπήσουν αιφνιδιαστικά το λιμάνι του Πειραιά, στην πορεία τους προς τον Πειραιά ο Τελευτίας έδωσε εντολή να κωπηλατούν οι ναύτες εναλλάξ έτσι ώστε να είναι πιο ξεκούραστοι στην ώρα της επιθέσεως, ο στόλος των Λακεδαιμόνιων αποτελείτο από 12 πλοία.
Ο Τελευτίας προτιμούσε να χτυπήσει όταν τα πλοία των Αθηναίων θα ήταν δεμένα στο λιμάνι παρά να τα αντιμετωπίσει έστω και λιγότερα παραταγμένα στο Πέλαγος, και αυτό γιατί πάντα οι Λακαιδεμόνιοι παραδεχόντουσαν ότι οι Αθηναίοι ήταν πολύ ανώτεροι στο ναυτικό τομέα. Όταν πλησίασαν σε απόσταση 5-6 σταδίων (100-110 μέτρα) από το λιμάνι του Πειραιά ήταν νύχτα ακόμη, τότε ο Τελευτίας έδωσε εντολή να ξεκουραστούν για λίγη ώρα μέχρι να φέξη ελπίζοντας ότι δεν θα τους αντιληφτούν οι Αθηναίοι, οι οδηγίες του προς τους ναύτες ήταν να μην χτυπήσουν εμπορικά πλοία παρά μόνο τα πολεμικά πλοία που ήταν σταθμευμένα, και αν μπορούσαν και να τα σύρουν προς τα έξω και κατόπιν αν μπορούσαν να αιχμαλωτίσουν και τα φορτηγά τους πλοία μαζί με το πλήρωμα τους.
Αυτές ήταν οι οδηγίες του Τελευτία λίγο πριν την επίθεση. Μόλις έφεξε άρχισαν την επίθεση ελπίζοντας ότι εκείνη την ώρα οι Αθηναίοι ναύτες θα κοιμόντουσαν στα σπίτια τους ή κάπου αλλού. Στην αρχή οι Αθηναίοι αιφνιδιάστηκαν, όσοι ήταν στην στεριά έτρεχαν για να εφοδιαστούν τα όπλα τους και άλλοι πήγαν να ειδοποιήσουν το Άστυ, δεν άργησε να έρθει η βοήθεια με τους ιππείς και κατόπιν να φτάσουν και οι πεζοί στο λιμάνι νομίζοντας ότι ο Πειραιάς είχε ήδη καταληφτεί. Ο Τελευτίας όμως βλέποντας τις εξελίξεις αποφάσισε να αποφύγει την γενικευμένη σύρραξη, επιτέθηκε μόνο στα σταθμευμένα πλοία της από θαλάσσης και αυτό σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αφού ολοκληρώθηκε η αποστολή των Λακεδαιμονίων ο Τελευτίας έστειλε τα λάφυρα στην Αίγινα με τρεις ή τέσσερις τριήρεις και με τα υπόλοιπα πλοία έκανε περιπολίες γύρω από την Αττική όπου κατάφερε και συνέλαβε πολλά αλιευτικά πλοία αλλά και εμπορικά πλοία που είχαν πορεία προς την Αττική από διάφορα νησιά του Αιγαίου. Η λεία των Λακεδαιμόνιων ήταν μεγάλη, σιτηρά, και άλλα εμπορεύματα. Αφού τα έκανε όλα αυτά όπου ήταν πράγματι τολμηρά και εντυπωσιακά έπλευσε για την Αίγινα, εκεί πούλησε τα λάφυρα και με τα λεφτά που έβγαλε έδωσε στους ναύτες του προκαταβολή ενός μηνός. Έτσι οι ναύτες δεν γκρίνιαζαν άλλο, αλλά το σημαντικότερο που έκανε είναι ότι κατάφερε να κυριαρχήσει στον Σαρωνικό.
Μέχρι την επόμενη φορά να είστε όλοι καλά.
INVISIBLE LYCANS TEAM!!!
