ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ ΤΗΣ ΤΡΙΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΑΡΧΟΝΤΑ ΤΩΝ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΩΝ ΕΧΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ!!!!
Στο πρώτο μέρος της τριλογίας της ταινίας << Το Χόμπιτ >>. Οι θεατές παρακολούθησαν τη σκηνή της ανεύρεσης σε μια σκοτεινή σπηλιά του Ενός Δαχτυλιδιού, που σε κάνει αόρατο όταν το φοράς και που με τον καιρό σε διαφθείρει.
Έμπνευση του Βρετανού συγγραφέα Τόλκιν η ιστορία; Φυσικά και όχι!!!! Λέει η Ιωάννα Μπισκιτζή λέκτορας Κλασσικής φιλολογίας. Για ακόμη μια φορά ένας Ελληνικός μύθος έγινε αντιγραφή παραποιώντας την ιστορία. Αυτός, του Γύγη:
O Πλάτωνας, στο Β΄ βιβλίο της << Πολιτείας >> του και με το στόμα του Γλαύκωνα, επινοεί ένα μύθο.
<< Ένας βοσκός του βασιλιά της Λυδίας ονόματι Γύγης βρίσκει τυχαία ένα μαγικό δακτυλίδι μετά από δύο καταστρεπτικά φυσικά φαινόμενα. Την ώρα που έβοσκε τα πρόβατα του άρχοντά του, έπιασε φοβερή καταιγίδα και έγινε τόσο δυνατός σεισμός, ώστε άνοιξε η γη κάτω απ’ τα πόδια του. Κατέβηκε στο χάσμα που δημιουργήθηκε και εκεί μέσα στα σπλάχνα της γης, είδε ένα μεγάλο χάλκινο κούφιο άλογο. Από κάποια ανοίγματα στα πλευρά του κοίταξε μέσα του και διαπίστωσε ότι εκεί ήταν ξαπλωμένος ένας νεκρός με διαστάσεις σχεδόν γιγαντιαίες.
Και το σημαντικότερο, φορούσε στο χέρι του ένα χρυσό δακτυλίδι. Όταν ανέβηκε στην επιφάνεια διαπίστωσε ότι το εύρημά του είχε μία αξιοπερίεργη μαγική δυνατότητα. Περιστρέφοντας την πέτρα του (<< σφενδόνη >> την ονομάζει ο Πλάτωνας) προς το εσωτερικό της παλάμης του, γινόταν αόρατος και εμφανιζόταν πάλι, γυρίζοντας το δακτυλίδι προς την αντίστροφη φορά.
Ο ταπεινός βοσκός είχε λοιπόν στα χέρια του ένα τεράστιο όπλο. Μπορούσε να κάνει οτιδήποτε επιθυμούσε, χωρίς να γίνεται αντιληπτός και κυρίως, χωρίς να τιμωρείται ή έστω να επιπλήττεται. Έγινε από τη μια στιγμή στην άλλη φορέας μιας τουλάχιστον παράδοξης και απρόσμενης δύναμης, η οποία μπορούσε να λειτουργήσει προς όφελός του, πάντα όμως υπό το βάρος μιας έστω και λανθάνουσας αδικίας, που μπορούσε να φτάσει κι ως το έγκλημα. Και πραγματικά έτσι έγινε.
Ο ασήμαντος μέχρι τότε Γύγης έγινε εραστής της βασίλισσας και με τη βοήθειά της σκότωσε τον αφέντη του και πήρε ο ίδιος την εξουσία. Κατέλαβε λοιπόν μια θέση που του χάρισε η δύναμη ενός χρυσού κρίκου, χωρίς να υπολογίσει τα αθέμιτα μέσα που χρησιμοποίησε, αλλά με μοναδικά κίνητρα συνηθισμένα στην ανθρώπινη φύση τη δόξα και τον πλούτο >>.
Ο Γλαύκωνας, που διηγείται τη φανταστική αυτή ιστορία, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι στη φύση του ανθρώπου να αδικεί, όταν μάλιστα ξέρει εκ των προτέρων ότι δε θα υποστεί τις συνέπειες της αδικίας του. Και αυτό γιατί ο κοινός νους λέει ότι η δικαιοσύνη δεν είναι τελικά ένα αγαθό στη ζωή μας, αφού η εφαρμογή της προσκρούει στο προσωπικό μας συμφέρον. Για όλους μας λοιπόν το βασανιστικό ερώτημα << αδικείν ή αδικείσθαι; >> γίνεται πολύ απλό. Και η απάντηση στη συνείδησή μας δεν είναι τουλάχιστον μία ανώδυνη ουδετερότητα, αλλά μία συνειδητή επιλογή συμφέροντος:
<< αδικείν >> και μάλιστα αν είναι δυνατόν ατιμώρητα!!!!
Ένα δακτυλίδι λοιπόν έγινε η αιτία να διαφθαρεί ένας απονήρευτος βοσκός και να περάσει από το φως του ενάρετου στη σκιά του εγκληματία. Διαπράχθηκε μια αμαρτία που ο Πλάτωνας ονομάζει αδικία, δηλαδή άρση της δικαιοσύνης.
Ο άνθρωπος λοιπόν καλείται να αλλάξει νοοτροπία να παλέψει με το κακό να θεαθεί το φως δηλαδή το ωραίο, το δίκαιο, το αρμονικό, το αληθινό και τούτο γίνεται με ένα και μόνο όπλο σύμφωνα με τον Πλάτωνα ,ένα όπλο ανίκητο ακόμα και σήμερα:
Την Ολοκληρωμένη Παιδεία!!!!
[Ο Γύγης – ιστορικό πρόσωπο – υπαρκτό – ήταν βασιλιάς της Λυδίας κατά το πρώτο μισό του 7ου αιώνα π.χ. Πήρε το θρόνο με τη βοήθεια της συζύγου του τελευταίου βασιλιά από τους απογόνους του Ηρακλή και ίδρυσε νέα δυναστεία των Μερμναδών.
Με το μύθο συμφωνεί ως ένα βαθμό και το γεγονός, ότι είχε στο σκήπτρο του και ένα δαχτυλίδι με μεγάλο πολύτιμο λίθο. Είναι επίσης γνωστό πως ήταν δραστήριος και ενεργητικός βασιλιάς και πως οδήγησε τη Λυδία και την πρωτεύουσα της, τις Σάρδεις, στην μεγαλύτερή της ακμή. Το βασίλειο του, συμπεριελάμβανε όλη τη δυτική Μικρά Ασία ως τον ποταμό Άλυ και η δυναστεία του έμεινε στην εξουσία πάνω από εκατό χρόνια.
Ο τελευταίος του απόγονος στο θρόνο της Λυδίας ήταν ο βασιλιάς Κροίσος, που έγινε ξακουστός για τα πλούτη του και για την κακή ερμηνεία που έδωσε στο χρησμό της Πυθίας. Ο μύθος του Γύγη έχει εμπνεύσει και πολλούς σύγχρονους συγγραφείς. Ίσως περισσότερο γνωστό να τον έκανε το δράμα του Φρίντριχ Χέμπελ << Ο Γύγης και το δαχτυλίδι του >> το 1856. Στο χώρο της λογοτεχνίας ο μύθος αξιοποιήθηκε από τον Θεόφιλο Γκοτιέ στη νουβέλα του << Ο βασιλιάς Κανδαύλης >> το 1844 και στο θέατρο πάλι από τον Αντρέ Ζίντ στο ομώνυμο θεατρικό του έργο το 1901. Το 1920 ο Α. Μπρυνώ έγραψε την όπερα Κανδαύλης.]
Έτσι όπως παραποίησε την μυθολογία των Εσκιμώων ο Τόλκιν με την τριλογία του ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών το ίδιο έκανε και με την τριλογία Το Χόμπιτ!!!! Βέβαια ποιος Βρετανός θα το δεχτεί ότι είναι έτσι ……ας μην ξεχνάμε ότι ακόμη και τα έργα του Σαίξπηρ είναι και αυτά υπό αμφισβήτηση από πολλούς ότι δεν είναι δικά του!!!!
Τι να πει κανείς, συγχαρητήρια στην Ιωάννα Μπισκιτζή που θύμισε αυτήν την Ελληνική ιστορία….. μα δυστυχώς όπως πάνε τα πράγματα σε λίγα χρόνια αν η Ελληνική κυβέρνηση δεν κάνει κάτι τα << μάρμαρα >> όπως τα ονομάζουν οι Βρετανοί που έχουν στην κατοχή τους κλέβοντας τα θα τα κάνουν δικά τους για πάντα!!!!
Επίσης αυτό που θα ήθελα να τονίσω είναι ότι ο μύθος του Γύγη είναι άλλη μια απόδειξη είτε κάποιων δεν τους αρέσει είτε τους αρέσει για την ύπαρξη της Μέσης Γης!!!! Μέχρι την επόμενη φορά να είστε όλοι καλά και να θυμάστε.
Αν δεν πιστεύετε σε κάτι, δεν πάει να πει αυτό το κάτι ότι δεν υπάρχει!!!!
INVISIBLE LYCANS TEAM!!!
(Προάγομαι σε μέλος της ομάδας )βαβαί!
Αστειεύομαι… να είσαι πάντα καλύτερα
Τι γνωρίζεις για την γεωγραφική εξάπλωση των Πελασγών;
Φιλοφρων!!!!!
ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΟΣΟ ΒΛΕΠΩ ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ…. ( ΔΕΝ ΑΣΤΕΙΕΥΟΜΑΙ )!!!!!
ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ …..ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΛΑΣΓΟΥΣ!!!!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!!
Φιλοφρων!!!!
ΧΜΜΜΜΜΜ!!!!1 Μ ΑΡΕΣΕΙΣ!!!!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!!
(Εκλαμβάνω το προτελευταίο σχόλιο σου ως διόρθωση για τα προαναφερόμενά μου διευκρινίζω ότι ως σκεπτικιστής εκφράζομαι με τις λέξεις (πιθανόν (Καρνεάδης), ίσως κλπ)
(Δεν διορθώνω εσένα)
Να είσαι πάντα καλύτερα και σου υπενθυμίζω αν δεν πιστεύεις σε κάτι δεν σημαίνει ότι αυτό το κάτι… υπάρχει
Σχετικά με το αν είσαι σκεπτικιστής φαίνεται πως όχι… αλλά δεν σημαίνει πως δεν είσαι ή ότι είσαι
Φιλόφρων!!!!
ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΤΗΣ!;! ΑΝ ΑΡΜΟΖΕΙ……..!;! ΓΙΑ ΔΕΣ ΛΙΓΟ ΑΥΤΟ:
Ο σκεπτικισμός είναι μία σημαντική και αξιοπρόσεκτη τάση στην Φιλοσοφία, που ασχολείται κυρίως με την γνώση και την πηγή της αντίστοιχα. Αμφισβητεί την πιστότητα και την ορθότητα της γνώσης, πίστεύει ότι ο άνθρωπος είναι μερικώς ανίκανος στο να αποκτήσει έγκυρη και σωστή γνώση, γιατί γίνεται ασυνείδητα θύμα των αισθήσεών του. Δηλαδή ο άνθρωπος, κατά τον Σκεπτικισμό,σχηματίζει μια ψευδή αντίληψη για τον κόσμο που τον περιβάλλει και δημιουργεί γνώσεις που δεν μπορούν να έχουν γερά θεμέλεια. Σκεπτικιστικές αμφιβολίες είχαν εκφραστεί ήδη από την εποχή των προσωκρατικών σοφιστών αλλά και από τον ίδιο το Σωκράτη. Ωστόσο ο σκεπτικισμός, ως συστηματική φιλοσοφική στάση εκφράστηκε κυρίως από τους “πυρρώνειους” (οπαδοί του Πύρρωνα από την Ηλεία) και είχε πρακτικό χαρακτήρα.
Ο σκεπτικός συνήθως επιχειρεί να δείξει ότι για κάθε θέμα υπάρχουν δύο αντίθετες και ισοδύναμες απόψεις και ότι δεν μπορούμε να αποφασίσουμε ποια να προτιμήσουμε. Γι’αυτό πιστεύει ότι θα ήταν καλύτερο να τηρούμε στάση ουδετερότητας απέναντι σε τέτοιες πεποιθήσεις και έτσι θα καταφέρουμε να επιτύχουμε μια ψυχολογική γαλήνη και αταραξία. Ακραίοι Σκεπτικιστές, όπως ο Ρενέ Ντεκάρτ ή αλλιώς Καρτέσιος, πίστευαν ότι δεν μπορεί κανένας άνθρωπος να αποκτήσει γνώση γιατί δεν είναι σίγουρος για τίποτα. Άρα η γνώση είναι ανέφικτη. Επίσης σκεπτικιστές όπως ο Ντέιβιντ Χιουμ πίστευαν ότι είμαστε εντελώς εξαπατημένοι απο της αισθήσεις μας.
ΔΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ:
“O «σκεπτικισμός» είναι μια υποτίθεται ερευνητική στάση η οποία απορρίπτει οποιοδήποτε θέμα δεν έχει «επιστημονικές» βάσεις και δεν είναι αποδεκτό από το «ακαδημαϊκό κατεστημένο». Για έναν υποτιθέμενο «σκεπτικιστή», ορισμένα θέματα απορρίπτονται αυτόματα, π.χ. η ύπαρξη των εξηγήινων, τα UFO, οι εναλλακτικές πηγές ενέργειας, η τηλεπάθεια, κλπ. Με άλλα λόγια, ο «σκεπτικισμός» είναι ένα ακόμη δόγμα, που απορρίπτει οτιδήποτε δεν συμφέρει στην κοσμοθεωρία του. Το μεγάλο πρόβλημα αυτής της κοσμοθεωρίας, είναι ότι είναι απόλυτα κομφορμιστική στη βάση της. Υποστηρίζει το ακαδημαϊκό και πολιτικό κατεστημένο, τις μεγαλοεταιρίες, τους πλούσιους εμπόρους, και απορρίπτει οτιδήποτε είναι μικρό, οτιδήποτε ριξηκέλευθο, οτιδήποτε πρωτοποριακό… Για αυτό το λόγο, διάφοροι πραγματικοί σκεπτικιστές, άνθρωποι δηλαδή που τους αρέσει να αμφιβάλλουν και να εξερευνούν τα πράγματα από όλες τις πλευρές, έχουν αναζητήσει διάφορες άλλες λέξεις για να περιγράψουν την ανάγκη τους να διατηρήσουν έναν ανοιχτό νου. Μια από αυτές τις λέξεις είναι και ο «αντι-δογματισμός» που τόσες φασαρίες έχει προκαλέσει και τον οποίο προσπαθούμε να προωθήσουμε σ” αυτό τον ιστοχώρο. Μια άλλη λέξη είναι ο «Ζητητισμός» του πρώην «σκεπτικιστή» Μαρτσέλο Τρούτσι. Ο Τρούτσι, ο οποίος είναι ένας πραγματικά ενδιαφέροντας φιλόσοφος και επιστημολόγος, κατήγγειλε τον δογματισμό του υποτιθέμενου σκεπτικιστικού κινήματος σε αρκετές περιστάσεις. Μας χρειάζεται όμως ο σκεπτικισμός ή τον απορρίπτουμε απόλυτα; Όπως είπαμε, ο αντιδογματικός δεν απορρίπτει τίποτα 100% και δεν αποδέχεται τίποτα 100%. Άρα, με ανοιχτά μυαλά, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε και τον σκεπτικισμό. Έχει κάτι καλό; Μας χρειάζεται; Ναι, όλα δείχνουν ότι μας χρειάζεται περισσότερο από ποτέ. Σίγουρα περισσότερο από όσο μας χρειάζονται οι διάφορες μεταφυσικές και οι θρησκείες, γιατί από τα δύο τελευταία υπάρχει σήμερα τεράστια ΥΠΕΡπροσφορά, ενώ από πραγματικό σκεπτικισμό… λίγα πράγματα. Ζούμε σε μια εποχή μεγάλου ανορθολογισμού, απίστευτης ανοησίας, προπαγάνδας χωρίς όρια, τα ΜΜΕ προσπαθούν να μας κάνουν ακόμη πιο ανεγκέφαλους από όσο είμαστε, ο φασισμός, ο εθνικισμός, η μισαλλοδοξία είναι σε τρομερή άνοδο, οι άνθρωποι αντί να αναζητήσουν απτές λύσεις αναζητούν ανύπαρκτους και μεταφυσικούς σωτήρες, η καταστροφολογία δίνει και παίρνει, ο φονταμενταλισμός έχει αρχίσει να οπλίζεται με τα πιο καταστροφικά όπλα… Αν δεν κάνουμε κάτι για όλα αυτά, όσο περνάει από το χέρι μας, δεν νομίζω ότι η κατάληξη θα είναι καλή. Ο σκεπτικισμός, όσο είναι μια τάση που προσπαθεί να δράσει ως αντίβαρο όλων των προηγούμενων, δεν είναι κάτι αρνητικό. Όταν όμως αρχίσει να επιβάλλει τον δικό του δογματισμό, υποπίπτει στο ίδιο παράπτωμα που υποπίπτουν αυτά που πολεμάει: Γίνεται ένας ακόμη φονταμενταλισμός. Στέκομαι προσωπικά ενάντια σ” αυτόν τον ψεύτικο «σκεπτικισμό», γιατί είναι εξίσου επικίνδυνος με μια θρησκεία που προσπαθεί να αποσιωπήσει οτιδήποτε δεν της συμφέρει. Παράδειγμα: Είναι το ίδιο επικίνδυνος ένας γιατρός που θεωρεί ότι μόνο τα φάρμακα της Bayern σου κάνουν καλό, όσο ακριβώς και ένας φανατικός ιερέας κάποιας θρησκείας που θεωρεί ότι οι αρρώστειες θεραπεύονται μόνο με αγίασμα. Είναι το ίδιο επικίνδυνος ένας αδίστακτος έμπορος φαρμάκων όσο ένας αδίστακτος έμπορος ξορκιών. Αυτός λοιπόν ήταν ο σκοπός του antidogma.gr. Δεν είναι να χαϊδέψει κανενός της παρωπίδες, ούτε να προβάλει τα δόγματα κανενός πίσω από το προσωπείο ενός δήθεν «αντιδογματισμού» ή ενός δήθεν «σκεπτικισμού». Είναι να μας ωθήσει να σκεφτόμαστε λίγο παραπάνω, λίγο πιο ελεύθερα. Είναι ειλικρινά πολύ δυσκολο και πολλές φορές νομίζω ότι έχω χάσει πλέον πολλές ελπίδες ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό. Όπώς έλεγε και ένας ιερέας του Βατικανού στo ντοκιμαντέρ Religulus, όταν παραδεχόταν ότι η Καθολική θρησκεία είναι στην ουσία ένας χαζός πολυθεϊσμός: «Τι να κάνεις; Ζεις και πεθαίνεις με τις βλακείες που αρέσουν στο πλήθος…» Αλλά νομίζω ότι πρέπει να συνεχίσουμε να προσπαθούμε. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι φανατικοί υπάρχουν από όλες τις πλευρές. Υπάρχουν φανατικοί UFOλόγοι όπως υπάρχουν φανατικοί αντι-UFOλόγοι. Υπάρχουν φανατικοί «εναλλακτικοί», όπως υπάρχουν και φανατικοί οπαδοί του κατεστημένου. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι πίσω από όλα κρύβονται μυστικές οργανώσεις, όπως υπάρχουν και εκείνοι που πιστεύουν ότι η πολιτική είναι μονάχα αυτό που φαίνεται. Και οι δύο πλευρές, αν θέλετε την άποψή μου, είναι ηλίθιες, για να το θέσω ευγενικά. Αν κάποιος ενοχλείται από τον αντι-δογματισμό ως ανάγκη ή ως στάση, ή ενοχλείται που κάποιοι προσπαθούν να πούνε αυτά που σκέφτονται ανοιχτά και χωρίς να θέλουν να αποκρύψουν καμιά πλευρά του νομίσματος, τους ζητάμε συγνώμη. Αλλά θα πρέπει να αναρωτηθούν κάποτε γιατί τους ενοχλεί ο αντιδογματισμός, και όχι η δοκός μέσα στο μάτι τους, όπως έλεγε και ο Ιησούς Χριστός…”
ΣΟΥ ΦΑΊΝΟΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΤΗΣ!!;!!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΕ.
ΑΝ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΕ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!!
Σολων!!!!
ΟΧΙ ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ!!!!
ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ!!!!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!!
(Σίγουρα!)Σε κάποιων Σκεπτικιστή αρμόζει να λέει πιθανότατα καλέ μου φίλε.
Ακόμη μία από τις πολλοστές αντιγραφές πιθανότατα είναι και Τα Ταξίδια του Γκιούλιβερ (του Τζόναθαν Σουίφτ) το οποίο συσχετίζεται με τις περιπέτειες του Ηρακλή στην χώρα τον Αιθιόπων και την μάχη με τον γίγαντα Ανταίο.
ξέχασα να πω χαίρε καί ύγιαίνε
Solon!!!!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!!
Παρόμοιο γεγονός έχει συμβεί και σε μια περιοχή της Αλμωπίας όπου βρέθηκε
(καθώς έσκαβαν οι εργάτες για να εξορύξουν χαλίκια) ένα γιγάντιο μηριαίο οστό
( μεγέθους σαν ένα ολόκληρο πόδι) καθώς και ένα μεγάλων διαστάσεων δακτυλίδι.
Τα οποία κλάπηκαν,από έναν τοπικό κληρικό.
Solon!!!!
ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ!!!!
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΛΥΡΟΦΟΡΙΕΣ!!!!
ΘΑ ΤΕΘΕΙ ΥΠΟ ΕΡΕΥΝΑ,,,,
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!!
Researcher!!!!
NA EIΣΑΙ ΚΑΙ ΣΥ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ!!!!!
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ!!!!… ΣΥΜΦΩΝΩ ΣΕ ΟΛΑ…
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!
” Αδικείν ή Αδικείσθαι; ” : Kατά το δοκοῦν.
Researcher!!!!
ΜΕ ΕΚΠΛΗΣΕΙΣ!!!
<< ΕΙ Δ΄ΑΝΑΓΚΑΙΟΝ ΕΙΗ ΑΔΙΚΕΙΝ Ή ΑΔΙΚΕΙΣΘΑΙ , ΕΛΟΙΜΗΝ ΑΝ ΜΑΛΛΟΝ ΑΔΙΚΕΙΣΘΑΙ Ή ΑΔΙΚΕΙΝ* . Αν ήταν ανάγκη να αδικώ ή να αδικούμαι , θα προτιμούσα ν' αδικούμαι μάλλον παρά ν' αδικώ . (Πλάτωνας , Γοργίας). >>.
ΘΑ ΣΟΥ ΠΑΡΑΘΕΣΩ ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΚΑΛΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ:
Ο μεγάλος μας φιλόσοφος Σωκράτης έλεγε, 2500 χρόνια πριν, μία φράση, η οποία εκφράζει διαχρονικά την απόδοση του δικαίου από τον Άνθρωπο και εχαρακτηρίσθη, λόγω αυτής, ως “προ Χριστού χριστιανός”! Η φράση αυτή έλεγε: «Ει δ’ αναγκαίον ήν αδικείν ή αδικείσθαι, ελοίμην αν μάλλον αδικείσθαι ή αδικείν»! (Γοργίας, 469 c, 1-2) που σημαίνει “εάν ήταν αναγκαίο να αδικήσω ή να αδικηθώ, θα προτιμούσα περισσότερο να αδικηθώ, παρά να αδικήσω”!
Η έννοια του δικαίου στον άνθρωπο είναι τόσο βαθιά ριζωμένη, ώστε και εκ του θρησκευτικού αποφθέγματος γνωρίζουμε ότι «το άδικον ουκ ευλογείται»! Ο άνθρωπος έχει μέσα του εκ Θεού το αίσθημα του δικαίου! Τόσο, ώστε εάν αναγκασθεί ένα άτομο να αποδώσει δικαιοσύνη μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ανθρώπων, ενδομύχως μπορεί να κρίνει ποιος έχει το δίκιο!
Αυτό το άγραφο στην αρχή δίκαιο κατεγράφη στην συνέχεια και απετέλεσε νομοθεσία, που όλοι έπρεπε να σέβονται και να υπακούουν! Ισχύει όμως σήμερα αυτό; Είναι σεβαστό το δίκαιο; Και κυρίως είναι σεβαστό από τους πολιτικούς ταγούς;
Στην “Πολιτεία” του (339 a) ο Πλάτων έγραφε ότι «η κάθε αρχή νομοθετεί σύμφωνα με το συμφέρον της. Η δημοκρατία θεσπίζει νόμους δημοκρατικούς, η τυραννίδα τυραννικούς κ.ο.κ. Και όταν θεσπίζουν νόμους, ισχυρίζονται ότι αυτό είναι το δίκαιο, και όποιος παραβαίνει τον νόμο, τον τιμωρούν ως παρανομήσαντα και άδικο».. Υποθέτουμε, λοιπόν, ότι πρέπει να ισχύει και το αντίστροφο: Όταν δηλαδή έχουμε τυραννικούς νόμους, τότε στην πράξη έχουμε τυραννίδα, κι ας ονομάζεται αυτή “δημοκρατία”!
Μέχρι σήμερα το να μην αδικεί κανείς δεν ήταν αρκετό. Αυτή ταύτη η έννοια της αδικίας ήταν μία παρανόμως γενομένη πράξη! Και λέω μέχρι σήμερα, διότι στις ημέρες μας η αδικία έχει «παρανόμως νομιμοποιηθεί»!
«ΝΟΜΙΜΟΝ»: Η λέξη που διαβάζεται κι από τις δύο πλευρές
Η ελληνική λέξη «ΝΟΜΙΜΟΝ» είναι μία λέξη, η οποία έχει μία μοναδική ιδιότητα! Διαβάζεται το ίδιο κι από τις δύο πλευρές! Αυτό στην νοηματική του προέκταση μας δίνει μία διάσταση της σημερινής κατάστασης, ότι δηλαδή ο καθένας διαβάζει τον νόμο από όποια πλευρά θέλει. Βασική ευθύνη γι’ αυτό έχει η νομοθετική εξουσία, η βουλή δηλαδή, και κυρίως το πλειοψηφούν κόμμα και η κυβέρνηση, η οποία έχει και την άμεση ευθύνη των νόμων!
Την αδικία ο κόσμος σήμερα την νιώθει “στο πετσί του”, όπως λέει ο λαός μας, διότι το κάθε σπίτι έχει ένα τουλάχιστον άτομο με μείωση μισθού και επιδομάτων, ένα τουλάχιστον άτομο άνεργο, ένα τουλάχιστον παιδί χωρίς όνειρα για το μέλλον!
Από την άλλη, οι παχυλοί βουλευτικοί μισθοί, που συνδυάζονται και με παράλληλη “νόμιμη” εργασία (όπως έγραψε το ΠΑΡΟΝ της Κυριακής της 3ης Απριλίου 2011), έχουν δώσει το δικαίωμα της οργής στον κόσμο! Πρόσφατα, μάλιστα, ψήφισαν και νόμο που θεσπίζει την ατιμωρησία τους, ακόμη κι όταν δεν δικαιολογείται η προέλευση τού περιουσιακού οφέλους που απέκτησε ο ίδιος ο βουλευτής, η γυναίκα του ή το παιδί του! Αλλά και το χρηματικό ποσόν που καταλογίσθηκε εις βάρος του, ψηφίσθηκε να διαγράφεται! Αυτό κι αν είναι σκάνδαλο! Ουσιαστικά δηλαδή οι κυβερνώντες νομιμοποιούν με το άρθρο 10 του νόμου 3932 τα “μαύρα” χρήματα και τις μίζες…(ΠΑΡΟΝ, 27-3-11).
Το να μη τιμωρείται όποιος αδικεί, είναι το μέγιστο κακό
Ενώ, λοιπόν, γίνονται αυτά “περί των σφετέρων”, ουδείς εξ αυτών που έκλεψαν και καταχράσθηκαν τα χρήματα του πενομένου, εδώ και πολύ καιρό, ελληνικού λαού έχει πληρώσει και δεν φαίνεται να υπάρχει διάθεση στα δύο μεγάλα κόμματα να οδηγήσουν τους υπευθύνους στην φυλακή!
Είναι δηλαδή υπεύθυνος ο δικομματισμός, για την απαξίωση των πολιτικών κομμάτων, των υπευθύνων για την κατάντια τής πατρίδος μας. Ο μεγάλος μας φιλόσοφος Πλάτων στον “Γοργία” (479 d) έχει γράψει: «Δεύτερον άρα εστίν των κακών μεγέθει το αδικείν• το δε αδικούντα μη διδόναι δίκην πάντων μέγιστόν τε και πρώτον κακών πέφυκεν», που σημαίνει “κατά συνέπεια η αδικία (το αδικείν) είναι το δεύτερο σε μέγεθος εκ των κακών. Αλλά εκείνο, το οποίο είναι αληθινά το μέγιστο και το πρώτο μεταξύ όλων, είναι το να μη τιμωρείται κανείς, ενώ αδικεί”!!!
Δεν το έχουν φαίνεται συνειδητοποιήσει αυτό οι κενοί αρχαιοελληνικής παιδείας κυβερνώντες! Παρεδόθησαν άνευ όρων στους δανειστές! Μας δουλεύουν ακόμη και οι τούρκοι, όταν δηλώνουν δι’ αξιωματούχου τους ότι η Ελλάς σε λίγο θα ζητιανεύει, ενώ η Τουρκία θα ευημερεί! Κι εμείς τάχα ξαφνιαζόμαστε από αυτή την δήλωση! Κι ας έλεγε ο βάρδος ποιητής τού ελληνισμού, πως “έφθασαν ντυμένοι φίλοι, πολλές φορές οι εχθροί”!
Και τώρα τί κάνουμε εμείς; Σίγουρα δεν κάνουμε “τα αδύνατα δυνατά”, όπως οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Περιοριζόμαστε σε αυτό, που οι ηγέτες ορίζουν ως “εφικτό”. Το να πολεμήσουν, βεβαίως, και να νικήσουν, το θεωρούν ακατόρθωτο! Είχα γράψει, όμως, σε παλαιότερο κείμενό μου ότι “θα κατορθώναμε πολύ περισσότερα πράγματα, αν δεν θεωρούσαμε πολλά ως ακατόρθωτα”!
Ο λαός θέλει ελπίδα από τους πολιτικούς ταγούς του! Ελπίδα χειροπιαστή! Η κυβέρνηση δεν έχει πλέον την λαϊκή συναίνεση, διότι βγήκε ενσυνειδήτως με ψέματα! Κάθισε στον σβέρκο μας και μας επέβαλε το ΔΝΤ, αντίθετα προς το Σύνταγμα, χωρίς την έγκριση της αυξημένης πλειοψηφίας των 2/3 της βουλής! Μου θυμίζει τον λαϊκό αίνο, που ανέφερε ο Μακρυγιάννης στα “Απομνημονεύματά” του, με το άλογο, που ο κακός αφέντης του το έπεισε να τον αφήσει να το καβαλικέψει για να σκοτώσουν το θηρίο, και στην συνέχεια έμεινε καβάλα στην πλάτη του, αφήνοντάς το νηστικό και φορτωμένο!
Κριτική των αδίκων από τον Πλάτωνα
Ο Πλάτων στην “Πολιτεία” του, έχει περιγράψει τα λαμόγια (=απατεώνες, κομπιναδόρους), έναντι των δικαίων. Γράφει συγκεκριμένα: «Παντού ο δίκαιος μειονεκτεί έναντι του αδίκου. 1. Πρώτον σε συνεταιρισμούς που χαλάνε, κερδισμένος βγαίνει ο άδικος 2. Έπειτα σε εισφορές – φόρους: ο δίκαιος πληρώνει, ο άδικος όχι! 3. Τις επιδοτήσεις, ο άδικος καταφέρνει να τις πάρει, ο δίκαιος δεν παίρνει τίποτα! 4. Στην δημόσια λειτουργία, ο δίκαιος για να βοηθήσει το σύνολο δεν θα ωφεληθεί σε τίποτε (εν αντιθέσει προς τους αδίκους), και επί προσθέτως, επειδή δεν θα κάνει εξυπηρετήσεις (κοινώς ρουσφέτια) στους οικείους και τους γνωστούς του δεν θα είναι αγαπητός και αρεστός! Το συμπέρασμα διατυπώνεται λίγο πιο κάτω (351 d, 4-6.): «Άρα η αδικία προκαλεί ξεσηκωμούς και μίση και μάχες μεταξύ τους, ενώ αντιθέτως η δικαιοσύνη προκαλεί ομόνοια και φιλία.»
Σε άλλο σημείο της «Πολιτείας» (352 a) ο Σωκράτης λέει: «επομένως η αδικία έχει την χαρακτηριστική επίδραση, όπου επιπέσει, σε πόλη ή σε ομάδα ή σε στρατόπεδο, ή σε σύνολο ανθρώπων, πρώτα να το καθιστά ανίκανο να δημιουργήσει κάτι θετικό, λόγω της διχόνοιας και των καυγάδων, και ακόμα βάζει την έχθρα, και για τους αδίκους και τους δικαίους μέσα στις ψυχές των ανθρώπων και τον εαυτό τους».
Τα αποτελέσματα της ατιμωρησίας
Αυτή, λοιπόν, η σύγχρονη κατοχή, που μας έχει οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση θα έχει σίγουρα άσχημα αποτελέσματα, εκτός εάν αρθούν οι αδικίες. Όπως έγραφε ο Ελύτης στο «Άξιον Εστί», «τόσο δεν αγγίζουν η φωτιά με το άχτι, που πένεται ο λαός μου». Το «μαζί τα φάγαμε» κάνει τον Ελύτη, πράγματι, πιο σημερινό! Η αγανάκτηση, η επιθυμία για εκδίκηση, το άχτι, για την πενία τού λαού είναι κοντά, αν δεν αποκατασταθεί η ηθική ισορροπία! Ας είναι, επομένως, πιο προσεκτικοί οι κυβερνητικοί ταγοί μας!
Μετά την νομιμοποίηση της αδικίας, ήταν φυσικό να έλθει η σάτιρα! Άρχισε έτσι η διακωμώδηση των πάντων! Το «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω», εξελίχθηκε ήδη σε «γιαουρτώνω, γιαουρτώνω»! Δεν ξέρω κατά πόσον έχουν δώσει σημασία στην αιτία αυτού τού φαινομένου οι αναποφάσιστοι “κόρακες πολιτικοί”, που δεν θέλουν να βγάλουν το μάτι “άλλου κοράκου”, αποδίδοντας δικαιοσύνη και ικανοποιώντας το περί δικαίου αίσθημα των Ελλήνων!
Τα σημάδια αρχίζουν να γίνονται φανερά! Όταν αρχίζει η διακωμώδηση, κάτι να περιμένουν. Το είδαμε πριν εβδομήντα χρόνια, στον πόλεμο εναντίον τών Ιταλών και των Γερμανών! Αλλά και ο μεγάλος κωμωδιογράφος μας Νίκος Τσιφόρος στο βιβλίο του «Εμείς και οι Φράγκοι» (Εκδόσεις ΕΡΜΗΣ, Αθήνα 1973, σελ. 271), όντας διαχρονικά επίκαιρος, γράφει: “Όταν ο κόσμος αρχίζει κι αγανακτεί, τους δυνατούς δεν τους γλυτώνει τίποτα… Αυτό το φούσκωμα στο στήθος αρχίζει και φουντώνει σιγά σιγά, γίνεται κύμα και μετά γίνεται θεριό και πέφτει να φάει σάρκες και καταστάσεις… Από την στιγμή που ο λαός αρχίζει να ειρωνεύεται τους άρχοντές του, τα πράγματα δεν πάνε καλά. Η σάτιρα είναι ο πρόλογος της επανάστασης”!
Έτσι είναι! Εκεί οδηγούν την κατάσταση διάφοροι “υποτιθέμενοι” ηγέτες, οι οποίοι αποδεικνύονται ανίκανοι και ουτιδανοί εν ταις πράξεσι. Και όπως είπε ο μέγας Σωκράτης (347 c:) “Η πιο μεγάλη τιμωρία είναι να διοικείται κάποιος από χειρότερούς του”!
Απονομή δικαιοσύνης και άρση των αδικιών
Αυτό, λοιπόν, που χρειάζεται είναι να κυβερνούν οι ταγοί με αγάπη και δικαιοσύνη! Όμως, οι ανάλγητοι τεχνοκράτες, οι οποίοι γνωρίζουν μεν άριστα την οικονομική επιστήμη, και πώς να γεμίζουν τοκογλυφικά τα ταμεία τους, βλέποντας τους ανθρώπους ως αριθμούς, έχουν ξεχάσει πως “πάσα επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής, πανουργία, ου σοφία φαίνεται”(Πλάτωνος Μενέξενος, 246 e –247 a)! Κάθε καλή γνώση, λοιπόν, κάθε επιστήμη, της οικονομικής συμπεριλαμβανομένης, όταν χωρίζεται από την δικαιοσύνη και τις υπόλοιπες αρετές, αποδεικνύεται πανουργία και όχι σοφία! Και η πανουργία προϋποθέτει την δολιότητα για κάθε πράξη! Ακόμη και για την “αναγκαστική” πορεία προς το ΔΝΤ!
Η απονομή δικαιοσύνης λοιπόν και η άρση των αδικιών, θα επαναφέρουν τις ισορροπίες ανάμεσα στους κυβερνώντες και στους εκλογείς! Τους εκλογείς και όχι τους ψηφοφόρους! Οι εκλογείς είναι ενεργοί πολίτες και εκλέγουν συνειδητά! Οι ψηφοφόροι είναι άβουλα πρόβατα στο μαντρί! Οι εκλογείς είναι αυτοί, οι οποίοι θα προσφέρουν την αποδοχή τους στους άξιους! Οι ψηφοφόροι θα την πουλήσουν, έναντι κάποιας διευκολύνσεως, στους ανάξιους και τους άδικους! Έχει σημασία, λοιπόν, για έναν λαό να εκτιμά τους πολιτικούς του! Από την άλλη, οι πολιτικοί πρέπει να δείξουν ότι είναι άξιοι της εκτιμήσεώς τού λαού! Πώς; Μα, απονέμοντας το δίκαιο, και όχι συγκαλύπτοντας την αδικία! Δημιουργώντας δίκαιους νόμους, και όχι νομιμοποιώντας τις παρανομίες!
Αν δεν προβούν σύντομα σε αυτές τις πράξεις, τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα γι’ αυτούς! Το γιατί, μας το δίνει ο Γάλλος συγγραφεύς Antoine de Rivarol (1753-1801), ο οποίος έχει πει την παρακάτω σημαντικώτατη φράση: “Quand les peuples cessent d’ estimer ils cessent d’ obéir”. Σε αυτήν περικλείεται η πεμπτουσία της πολιτικής και το αισθητήριο των εκλογέων πολιτών! Σε αυτή την φράση, που μας διδάσκει πως “όταν οι λαοί παύουν να εκτιμούν, παύουν και να υπακούουν”!
http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/2011/09/blog-
post_24.html
ΑΓΑΠΗΤΕ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!!
<> : Kατά το δοκοῦν.
Researcher!!!!
XMMM AN ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ:
<< Κατά το δοκούν >.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΟΥ ΛΟΓΙΑ!!!!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!!
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ!!!! ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΩΝ Ο ΜΥΘΟΣ !!!! ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ !!!
Researcher!!!!
TA ΣΥΝΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΑ ΑΞΗΖΕΙ Η ΙΩΑΝΝΑ ΜΠΙΣΚΙΤΖΗ!!!!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!!