SAMAN LYCAN 2 ΜΕΣΗ ΓΗ part 50 ΟΙ EΡΕΥΝΕΣ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΛΑΣΚΑ

SAMAN LYCAN 2

ΜΕΣΗ ΓΗ part 50

ΟΙ EΡΕΥΝΕΣ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΛΑΣΚΑ

Κάποιοι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι οι σύγχρονοι Aleuts ( Αλεούτς στην γλώσσα τους προφέρεται “Αχ-λουτς”) είναι οι απόγονοι ενός πληθυσμού που καθιερώθηκε πρώτα στο νησί Anangula ( Ανανγκούλα οι ντόπιοι ιθαγενείς το προφέρουν Ανανγκάλα ) περισσότερα από 7.000 χρόνια πριν. Κατά τη στιγμή της Ευρωπαϊκής επαφής, ο πληθυσμός Aleut κατοικείτο από όλα τα μεγάλα νησιά Aleutian (Αλεούσιαν), της χερσονήσου της Αλάσκας ανατολικά μέχρι το Port Moller ( Πορτ Μόλλερ ), και τα  Shumagin ( Σουμάτζιν νησιά ) στα νότια της χερσονήσου της Αλάσκας. Ο συνολικός πληθυσμός των Aleut εκτιμάται ότι ήταν μεταξύ 15-18000 άτομα κατά τη στιγμή της επαφής. Οι νεόφερτες ασθένειες των Ευρωπαίων μείωσαν τελικά τον πληθυσμό στο ένα δέκατο του αριθμού αυτού. Περαιτέρω πτώση οδήγησε σε μια αρίθμηση σε 1910 άτομα. Απογραφή του 1491 της φυλής  Aleuts. Σήμερα, αριθμούν περίπου 18.000 Aleuts.

Οι κάτοικοι της περιοχής αποκαλούσαν τους εαυτούς τους Atka Unangas ( Α-τκα Ουνάνγκας ο πληθυντικός είναι Unangax (Ουνάνγκαξ) όπου λένε ότι στην γλώσσα τους σημαίνει οι υπόγειοι άνθρωποι ), αλλά και όλες οι άλλες υποομάδες των Aleut αποκαλούσαν τους εαυτούς τους Unangan. Επιπλέον, κάθε ομάδα χωρίστηκε σε έναν αριθμό διαφορετικών φυλών, όπως η Qawalangin ( Καγαλαντζίν ) της Unalaska ( Ουναλάσκα ). Θεωρείται αρχικά ότι υπήρχαν εννέα υποδιαιρέσεις των Aleut. Οι Ρώσοι έδωσαν το όνομα Aleuts (αρχικά από τις γλώσσες Koryak ( Κοργιάκ ) ή Chukchi ( Τσούκχι της Σιβηρίας) σε όλους τους ιθαγενείς λαούς της Aleutians, Kodiak ( Κοντιάκ ) κατά μήκος της χερσονήσου της Αλάσκας, με αποτέλεσμα να υπάρχει σύγχυση ακόμη μέχρι και σήμερα.

 Εξαιτίας αυτού, οι άλλες φυλές που συνορεύουν με το έδαφος Unangan έγιναν επίσης γνωστοί ως Aleuts, ή  Yupik ( γιούπικ ) η Alutiq ( Αλουτίγκ ). Σήμερα, οι Aleut κατοικούν στο αρχιπέλαγος Aleutian, ένα κομμάτι ηφαιστειακού τόξου 1.300 μίλια-μακρύ-νησί που εκτείνεται από την  χερσόνησο της Αλάσκα δυτικά σχεδόν μέχρι Kamchatka ( Κάμτσχα-τκα ). Οι ομάδες Εσκιμώων  υποδιαιρούνται σε εδαφικές ομάδες, ή «κοινωνίες», η οποίες σε τοπικό επίπεδο αποτελείται από έναν αριθμό μικρότερων ενώσεων εκτεταμένη σε οικογένειες, ή ζώνες. Η θέση και η σύνθεση των σύγχρονων χωριών και των κοινοτήτων συχνά αντανακλούν αυτές τις παραδοσιακές εδαφικές ενώσεις, αν και η ιστορία της αλληλεπίδρασης με τους εμπορικούς φαλαινοθήρες, τους εμπόρους, τους ιεραποστόλους, και δάσκαλους είναι επίσης ένας παράγοντας. Η χειμωνιάτικη κατοικία τους ήταν ένα στυλ μεγάλης ημί-πιρόγας,  που ήταν εν μέρει κάτω από το έδαφος, με χώρο για μέχρι 40 συγγενικές οικογένειες!!!!  Αυτές οι κατοικίες, που ονομάζονται barabara (προφέρεται Μπα-ρου-μπου-ρα) έχουν έναν  στάβλο και επιμέρους χώρους για τις οικογένειες. Συσσωρεύουν τύρφη γύρω από τους εξωτερικούς τοίχους για μόνωση!!!!  Η είσοδος είναι μέσα από μια τρύπα οροφής και κάτω από μια σκάλα με εγκοπές σκαλισμένες. Το καλοκαίρι, κάθε οικογένεια ζούσε στη δική του καλύβα, περιλαμβάνονται ξύλινοι  κουβάδες και εργαλεία, καθώς και όμορφα υφαντά ψάθινα καλάθια (από τις ίνες των αμμόλοφων-γρασίδι). Μεγαλύτερο όγκο εμπορευματοκιβωτίων ήταν πιο πιθανό να γίνουν από ελαφριά ευέλικτα και αδιάβροχα υλικά όπως δέρματα φώκιας, ή από τις κύστες και τα έντερα των μεγάλων θαλάσσιων θηλαστικών. Έντερα Φαλαινών χρησιμοποιήθηκαν επίσης για να φτιάξουν αδιάβροχα  μπουφάν  (που ονομάζεται kamleikas (Καμλέικας) και ένα είδος πουκάμισου φτιαγμένο από έντερα χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια του υγρού καιρού του καλοκαιριού. Εκτός από τα ζωικά προϊόντα της θάλασσας, το μενού των Aleut περιλαμβάνει ένα μεγάλο αριθμό ενδημικών φυτών, καθώς και φύκια. Οι Aleut αρχικά ζούσαν σε πατρογονικές φυλές, πολλές μαζί σε ένα χωριό. Της φυλής ο πρεσβύτερος ήταν ένας άνθρωπος, και οι γιοι και οι ανιψιοί του είχαν το προνόμιο της ομάδας. Οι άνδρες μπορεί να έχουν πολλαπλές συζύγους και τις συζύγους θα μπορούσαν να έχουν επίσης πολλαπλοί σύζυγοι.

 Τα υπόγεια σπίτια των Αλεουάτς ( δεν κατοικούνται σήμερα )

 Μέσα από τα υπόγεια σπίτια…

 Αυτά τα υπόγεια σπίτια μπορούσαν αν φιλοξενήσουν έως 40 οικογένειες!!!!

 Προσέξτε τις λεπτομέρειες από τα τοτέμ που είναι διάσπαρτα στα δάση τους….

 Γενειοφόρος λευκός άνδρας!!!!! Τοτέμ 600 χρονών απεικονίζει τους υπόγειους λευκούς ανθρώπους της Μέσης Γης όπου θεωρούνται θεότητες….

 Τοτέμ το κεντρικό απεικονίζει έναν Δρακονιανό όπου και είναι κάτι σαν δαίμονες για τους Αλεουάτς…..

Ναός των Αλεουάτς ……

Παρατηρήστε καλά αυτά τα τοτέμ και θα δείτε ότι δεν έχουν καμία σχέση με των άλλων ινδιάνων όπως και τα προηγούμενα!!!!

 Ιερά μονοπάτια μέσα στα δάση στην περιοχή των Αλεουάτς……

 Με ένα τέτοιο ταχύπλοο κάναμε τις εξορμήσεις μας για να βρούμε το μέρος……

Επηρεασμένοι πλέον από την χριστιανική ορθόδοξη θρησκεία οι αγιογραφίες τους απεικονίζουν αγίους με μορφές των Αλεουάτς…..

 

Σε αυτήν την κοινωνία, δεν υπάρχει αυστηρό οικογενειακό έθιμο. Οι ιατρικές πρακτικές, εκτός από την πνευματική παρέμβαση των σαμάνων, (είναι λάθος που λένε ότι ο σαμανισμός ήρθε από τη Ρωσία είναι οι πρώτοι ιθαγενείς που ανέπτυξαν τον σαμανισμό), περιλαμβάνουν αιματοχυσία για να απελευθερωθεί το “κακό αίμα “, πιστεύεται ότι προκαλούν κάποιες ασθένειες (ορισμένοι εθνογράφοι πιστεύουν ότι η ιδέα της αιματοχυσίας έχει δανειστεί από τον 18ο αιώνα μέσω των Ρωσικών επαφών, εγώ διαφωνώ απόλυτα μαζί τους όπως και οι ινδιάνοι). Οι Aleuts έχουν σημαντική γνώση της ανθρώπινης ανατομίας, δεδομένου ότι τα πτώματα που έχουν μουμιοποιήσει από σημαντικούς ανθρώπους με την αφαίρεση των εντοσθίων, το πλύσιμο του σώματος γινόταν σε ένα κρύο ρεύμα και το γέμιζαν με λαδωμένα σφάγνα-βρύα για συντήρηση. Τα σώματα  παιδιών μπορεί επίσης να αντιμετωπιστούν με αυτόν τον τρόπο. Οι μούμιες είναι τυλιγμένες σε δέρματα φώκιας, σφιχτά δεμένες, που τοποθετούνται σε σπηλιές ή ακόμα και σε ένα ειδικό χώρο της κατοικίας της οικογένειας. Κατά τη διάρκεια του πένθους, η χαροκαμένη οικογένεια κάνει αποχή από το φαγητό και το σεξ, ακόμη δίνουν όλη τους την περιουσία και περιστασιακά ακόμη καταφεύγουν στην αυτοκτονία . Ένας άνδρας ή γυναίκα θρηνούν το θάνατο  ενός συζύγου για 60 ημέρες, εκτός αν η απώλεια είχε συμβεί στη θάλασσα, στην οποία περίπτωση το πένθος διαρκεί μόλις 30 ημέρες.

Οι Aleut ήταν γνωστό ότι ήταν εξαιρετικοί κατασκευαστές καλαθιών, και μερικές γυναίκες εξακολουθούν να κατέχουν την ικανότητα της ύφανσης φτιάχνοντας ωραία καλάθια από σίκαλη ή με το γρασίδι των αμμόλοφων της παραλίας. Η καλαθοπλεκτική τους είναι από τα καλύτερη στον κόσμο, η κατασκευή των σκαφών τους ξεκίνησε κατά τους προϊστορικούς χρόνους και μεταφέρονται μέσω του παρόντος. ” Κυνήγι, όπλα λήψης αποφάσεων, κατασκευή σκαφών, και ύφανση είναι μερικές από τις παραδοσιακές τέχνες των Aleuts. Οι τεχνίτες του 19ου αιώνα ήταν φημισμένοι  για τα περίτεχνα ξύλινα καπέλα κυνηγιού τους, τα οποία διαθέτουν περίτεχνα και με πολύχρωμα σχέδια  με θέα στη θάλασσα, όπως θαλάσσιο λιοντάρι με μουστάκια,  φτερά, και ελεφαντόδοντο. Στη θάλασσα, οι Aleut άντρες φορούσαν καπέλα ξύλινα για το κυνήγι. Ανάλογα το σχήμα της κεφαλής φτιαχνόταν το καπέλο του κάθε άνδρα. Μια  μικρή ζελατίνα φοριόταν από τους νέους και άπειρους κυνηγούς, μια επίμηκες ζελατίνα με το βαθμό, ως ανοιχτό στέμμα μακρά καπέλα για τους ώριμους άνδρες.  Οι Aleut και Alutiiq καλλιέργειες επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από τους Ρώσους, αρχής γενομένης από τον 18ο αιώνα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι εμφανής σε κάθε χωριό, με Ρωσικά πιάτα χρησιμοποιώντας τοπικά τρόφιμα διαβίωσης, και οι  Ρωσικές λέξεις αποτελούν μέρος του κοινού λεξιλογίου, αν και δύο γλώσσες, Unangax και Sugcestun, είναι οι αυτόχθονες γλώσσες. Το έδαφος των Aleut και Alutiiq εκτείνεται από το Prince William Sound μέχρι το τέλος των Aleutian νησιά.

Υπάρχουν επίσης πάνω από 700 Aleuts στο Nikοlskoye και Bering Island, στην Ρωσία. Περίπου 100 από τους Ρώσους Aleuts μιλούν άπταιστα τη γλώσσα. Το 1942 οι ιαπωνικές δυνάμεις καταλαμβάνουν το Attu και Kiska νησιά στο δυτικό τομέα των Aleutians, και στη συνέχεια μεταφέρονται σε αιχμαλωσία οι Aττού να Χοκάιντο, όπου κρατήθηκαν ως αιχμάλωτοι πολέμου. Εκατοντάδες  Aleuts από τη δυτική αλυσίδα και τα Πρίμπιλοφς εκκενώθηκαν από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου και τοποθετήθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη νοτιοανατολική Αλάσκα, όπου πολλοί πέθαναν από την έκθεση σε μια επιδημία γρίπης και άλλων ασθενειών που μεταδίδονται από περιορισμένα άτομα, και την έλλειψη των τροφίμων.

Οι  Aleut είναι μόνο το ένα σκέλος των Eskimo-Aleut γλωσσικής οικογένειας. Οι γλωσσολόγοι εκτιμούν ότι η γλώσσα Aleut έχει διαχωριστεί από τις προηγούμενες γλώσσες των Εσκιμώων πριν από 4.000 χρόνια. Η έκτασή τους στην Αλάσκα περιλαμβάνει το Aleutian νησιά, τα Pribilof νησιά, και την χερσόνησο της Αλάσκας δυτικά της Stepovak Bay.  Η Aleut είναι μια ενιαία γλώσσα και χωρίζεται στο νησί Atka στο ανατολικό και δυτικό με διαλέκτους. Περίπου 300 Aleuts μιλούν ακόμα τη γλώσσα.  Ένας γλωσσολόγος με Ρωσική Ορθόδοξη πιστή που ονομάζεται Ιβάν Veniaminov συνεργάστηκε με τους Aleut ομιλητές το 1824 για να αναπτύξει ένα σύστημα γραφής και να μεταφράσουν το θρησκευτικό και εκπαιδευτικό υλικό στην μητρική τους γλώσσα.

Υπάρχουν 229 ομοσπονδιακά αναγνωρισμένα χωριά στην Αλάσκα και πέντε μη αναγνωρισμένα ονόματι Tlingit στην Αλάσκα από φυλές Ινδιάνων. Σε γενικές γραμμές, οι αυτόχθονες της Αλάσκας δεν τους πειράζει να ονομάζονται Εσκιμώοι ή οι Ινδιάνοι , αλλά υπάρχουν μερικά άτομα που δεν τους αρέσει να αποκαλούνται ιθαγενείς της Αμερικής ή των Εσκιμώων. Προτιμούν τους όρους Ινδιάνοι της Αλάσκας ή κοινότητες Ινουίτ  κλπ. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τη διαφορετικότητα των ιθαγενών φυλών στην Αλάσκα που μιλούν 20 διαφορετικές γλώσσες, ανήκουν σε πέντε γεωγραφικές περιοχές. Οι φυλές είναι περιφερειακής έκτασης και έχει έντεκα διαφορετικές πολιτισμούς. Οι ιθαγενείς αποτελούν το 20% του πληθυσμού της πολιτείας της Αλάσκα.

Αν και ο πρόλογος σας φαίνεται μεγάλος δεν είναι διότι αν ανάφερα μια μια τις φυλές των Αλεουάτ θα έπρεπε να γράφω τουλάχιστον για δυο μέρες!!!! Σήμερα σχεδόν όλοι οι ινδιάνοι ζουν σε μοντέρνο ρυθμό ζωής επηρεασμένοι από την σημερινή πραγματικότητα τους Ρώσους και τους Αμερικανούς. Εγώ αυτούς τους δυο μήνες και κάτι μέρες φιλοξενήθηκα από μια φυλή των Αλεουάτ που ονομάζονται Χάιντα!!!! Μην φανταστείτε σε σκηνές ή υπόγεια σπίτια όπως είχαν παλιά αλλά σε ένα όμορφο μικρό ξύλινο σπίτι 30 τμ.

Οι Χάιντα είναι από τις φυλές που διατηρούν τους μύθους που λένε ότι προήλθαν από τα έγκατα της γης δηλαδή την μέση γη!!!! Αυτό όταν πρώτο άκουσα ήθελα να τους επισκεφτώ μα λόγο οικονομικών προβλημάτων τους επισκέφτηκα μετά από 15 χρόνια!!!! Όταν λοιπόν βρέθηκα εκεί και μίλησα μαζί τους λέγοντας τους ότι έρχομαι από την Ελλάδα έμεινα έκπληκτος με αυτά που γνώριζαν για την χώρα μας. Με καλοδέχτηκαν και όταν τους είπα για ποιο λόγο είχα πάει εκεί με κοίταξαν απορημένοι και μου είπαν:

<< Είσαι από τα λίγα άτομα που θέλουν πραγματικά να μάθουν από πού έχουμε έρθει γιατί όταν οι αρχηγοί μας οι σαμάνοι μας έλεγαν από παλιά στους Ρώσους και τους Αμερικάνους ότι έχουμε έρθει από την Μέση Γη γελούσαν πιστεύοντας ότι ή τους κάναμε πλάκα ή τα είχαμε χαμένα. Για αυτό το λόγο και τέτοιες ιστορίες δεν τις έχουν καταγράψει σχεδόν ποτέ αλλά και για αυτό το λόγο οι υπόλοιπες φυλές σταμάτησαν να τις μεταδίδουν. Καλώς ήρθες στα μέρη μας Έλληνα ελπίζω η διαμονή σου στην χώρα μας να είναι καλή. >>

Από την επόμενη κιόλας μέρα με έφεραν σε επαφή με έναν ηλικιωμένο σαμάνο ονόματι Adhen Oloua ( Άντεχ Ολούα ) ο οποίος ήταν μεγάλος σε ηλικία τουλάχιστον 89-92 χρόνων. Αρχίσαμε με την βοήθεια ενός ντόπιου ινδιάνου να μιλάμε διότι ο σαμάνος κατά ένα περίεργο τρόπο μιλούσε μόνο την γλώσσα του λαού του ( αυτό μου άρεσε πάρα πολύ ). Όταν λοιπόν ο μεταφραστής μου του εξήγησε για ποιο λόγο είχα επισκεφτεί τα μέρη του αλλά και λίγες από τις έρευνες μου με κοίταξε στα μάτια και άρχισε να λέει:

ΑΝΤΕΧ ΟΛΟΥΑ

Είναι περίεργο για μένα που ήρθες από τόσο μακριά για να μάθεις κάτι το οποίο ήδη το ξέρεις και το πιστεύεις. Αλλά θυμάμαι κάτι που μου έλεγε ο παππούς μου που το είχε πει ο παππούς του και εκείνου ο δικός του παππούς κτλ κτλ. Όταν θα μιλάτε για την προέλευση μας το από πού η φυλή μας ήρθε οι ποιο πολλοί θα γελάνε σαν τα τσακάλια λίγοι θα είναι αυτοί που θα πιστέψουν ότι τους πούμε, μα αυτοί δεν θα είναι από τα μέρη μας μα από κάπου πολύ μακριά που για να φτάσει κάποιος με τα πόδια θα πρέπει να περπατήσει τουλάχιστον πέντε νέα φεγγάρια. Δεν πίστευα ότι θα το έβλεπα αυτό στην δικιά μου ζωή ειδικά σε καιρούς που πλέον κανείς δεν πιστεύει στις αφηγήσεις του λαού μου και τις βλέπουν μόνο σαν μια φανταστική ιστορία. Είμαι ιδιαίτερα ευτυχισμένος που θα σου πω ότι ξέρω αλλά και το ότι ήρθες από τόσο μακριά κάνοντας τα λόγια των παππούδων μου και των παππούδων των παππούδων τους να βγουν αληθινά.

Λοιπόν καλέ μου φίλε θα σου τα πω όπως ακριβώς μου τα έχουν πει εμένα και πίστεψε με είναι η πρώτη φορά που θα δώσω τέτοιες λεπτομέρειες από την  ιστορία του λαού μου, θα το κάνω αυτό πρώτον γιατί διότι τα λόγια των προγόνων μου βγήκαν αληθινά και δεύτερο γιατί πραγματικά πιστεύεις στην ύπαρξη της εσωτερικής γης.

Πριν από χιλιάδες χιλιάδες χρόνια στην εσωτερική γη υπήρξαν μεγάλοι πολιτισμοί. Τόσοι μεγάλοι που δεν συγκρίνετε κανένας πολιτισμός της επιφανείας με αυτούς. Υπήρχαν τέσσερεις διαφορετικές φυλές, οι λευκοί άνθρωποι όπου και είχαν τον μεγαλύτερο πολιτισμό σε όλους τους τομείς με απίστευτες τεράστιες γυαλιστερές πόλεις και με στρογγυλές πιρόγες τεράστιες που πετάγανε!!!!  Η δεύτερη φυλή ήταν αυτοί που ζούσαν στην εξοχή της εσωτερικής γης, έμοιαζαν με τους ανθρώπους αλλά δεν ήταν. Αυτοί είχαν ανεπτυγμένοι την μαγεία την οποία και την ασκούσαν πάντα με τον καλό τρόπο με την βοήθεια της φύσης. Ξεχώριζαν από την ομορφιά τους και τα μακριά κατά λεύκα μαλλιά τους, όλοι είχαν άσπρα μακριά μαλλιά άνδρες, γυναίκες, παιδιά!!!! Η τρίτη φυλή ήταν ινδιάνοι από εκεί καταγόμαστε και εμείς!!!! Η τέταρτη φυλή είναι η ερπετική φυλή όπου λένε ότι έχει έρθει από τα αστέρια και ένας λόγος που φύγαμε από εκεί μέσα ήταν αυτοί!!!!

Η εσωτερική γης δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την επιφάνεια απεναντίας η επιφάνεια έχει να ζηλέψει από αυτήν. Έχει τα πάντα βουνά, θάλασσες, ποτάμια, λίμνες, πόλεις, χωριά, πεδιάδες, δάση ατελείωτα, Ήλιο, σύννεφα, βροχή, χιόνι. Από ζώα έχει ότι μπορεί κάποιος να φανταστεί ακόμη και ζώα που έχουν εκλείψει εδώ και χιλιάδες χρόνια στην επιφάνεια.

Επίσης υπάρχουν ανθρωπόμορφα ζώα όπως οι άνθρωποι λύκοι όπου και έχουν μεγάλη κοινότητα. Είναι ειρηνικοί και καλοί αλλά όποτε χριστεί κατά βούληση αλλάζουν και παίρνουν την μορφή του λύκου που στέκετε στα δυο του πόδια. Όταν γίνει αυτό είναι πολύ δυνατοί και πολύ γρήγοροι έως ακατανίκητοι. Σύμμαχοι δεν έχουν γίνει με κανέναν και κοιτάνε μόνο την εδαφική τους ακεραιότητα όπου στο παρελθόν έχουν γίνει τεράστιες μάχες με τους ανθρώπους σαύρες όπου είναι σχεδόν ισάξιοι στην μάχη με τους ανθρώπους λύκους. Με την μόνη διαφορά οι άνθρωποι λύκοι εκτός ότι είναι πολεμοχαρής όταν χρειαστεί είναι από τις φυλές της εσωτερικής γης όπου θα πέσουν ως τον τελευταίο αν χρειαστεί!!!! Τους αναγνωρίζουν όλοι στην μέση γη ως τους ποιο άξιους μαχητές!!!! Δεν έχουν όπλα πολεμάνε με τα νύχια τους και τα δόντια!!!! Αν βρεθεί κάποιος άνθρωπος στα μέρη τους  ή κάποιο άλλο ανθρωποειδές ον και είναι ειρηνικό θα τον φιλοξενήσουν όπως πρέπει και λέει το πρωτόκολλο τους!!!!

Άλλοι ανθρωπόμορφοι είναι οι Αρκουδάνθρωποι όπου είναι διασκορπισμένοι εδώ και εκεί και είναι πολύ λίγοι έχουν ακριβώς τις ιδιότητες των ανθρώπων λύκων, μόνο που αυτοί είναι πάντα κακεντρεχείς και δεν θέλουν να έχουν επαφές με κανέναν ακόμη και με το είδος τους. Δεν έχουν εδάφη γυρνούν στα πυκνά δάση και όποτε νιώσουν κίνδυνο από την ανθρώπινη μορφή αλλάζουν σε αρκούδα!!!!

Άλλοι ανθρωπόμορφοι είναι οι φτερωτοί όπου είναι  δυο είδη το ένα είναι όπου αλλάζουν και παίρνουν την μορφή γιγαντιαίου αετού και το άλλο είδος παίρνουν την μορφή γιγαντιαίας νυχτερίδας!!!! Το πρώτο είδος είναι πολύ καλό με εμάς τους ινδιάνους όπως και οι άνθρωποι λύκοι, το δεύτερο είδος είναι πολύ κακό και τρώει τα πάντα. Το πρώτο είδος ζει σε πολύ ψηλά βουνά ενώ το δεύτερο ζει σε σπήλαια βαθειά της εσωτερικής γης. Και τα δυο είδη αλλάζουν κατά βούληση όποτε το θελήσουν!!!

Άλλοι ανθρωπόμορφοι είναι οι ψαράνθρωποι όπου ζουν στις βαθιές λίμνες αλλά και θάλασσες της εσωτερικής γης, αυτοί δεν αλλάζουν αλλά είναι άνθρωποι με δέρμα ψαριού και έχουν πόλεις στους βυθούς, σπάνια έρχονται σε επαφή με τα άλλα νοήμον είδη και για αυτό δεν ξέρω πάρα πολλά για αυτούς!!!!

Άλλα ανθρωπόμορφα όντα είναι οι κοντοί άνθρωποι όπου φτάνουν σε ύψος το μισό μέτρο, ζουν σε δάση σε κοινότητες και είναι νομάδες, κατέχουν την τέχνη της μαγείας και μόνο αν θελήσουν αυτοί μπορεί κάποιος να τους δει!!!! Επίσης είναι δεινοί πολεμιστές παρόλο το μπόι που τους λείπει και πολύ οξύθυμοι!!!!

Άλλα ανθρωπόμορφα όντα είναι οι μικροσκοπικοί άνθρωποι οι οποίοι φτάνουν σε ύψος όσο η παλάμη ενός ανθρώπου, λένε ότι είναι μαγικά πλάσματα και ότι η γενιά τους είναι καθαρά από αποτέλεσμα μαγείας!!!! Βρίσκονται παντού στην εσωτερική γης, δεν είναι όντα εμπιστοσύνης για κανέναν λόγο!!!!

Άλλα ανθρωπόμορφα όντα είναι οι γίγαντες όπου έχουν μόνο μια κοινότητα, έχουν ύψος πάνω από δεκαπέντε μέτρα και είναι πολύ δυνατοί, οι λευκοί άνθρωποι τους χρησιμοποίησαν για να φτιάξουν πολλές δικές τους κατασκευές. Είναι ειρηνικοί και καλοσυνάτοι, ίσως τώρα και να έχουν εκλείψει διότι τότε ήταν πολύ λίγοι!!!

Άλλα ανθρωπόμορφα όντα είναι οι άνθρωποι σαύρες όπου έχουν συνεχώς την μορφή σαύρας, οι ποιο πολλοί είναι πολεμοχαρής και κανίβαλοι, λένε ότι έχουν έρθει από τα άστρα και ήταν η αιτία η οποία εμείς οι ινδιάνοι αλλά και οι λευκοί άνθρωποι φύγαμε από την μέση γη και ήρθαμε στην επιφάνεια της γης!!!! Με την μαγεία που έφεραν από τα άστρα φτιάξανε πολλά ανθρωπόμορφα όντα με πολύ τρομερή όψη όπου τα έριχναν στην μάχη!!!! Οι μόνοι που φοβούνται και τους είχαν αφήσει σε ησυχία ήταν μόνο οι άνθρωποι λύκοι!!!! Όταν φύγαμε εμείς οι άνθρωποι σαύρες είχαν καταφέρει να κατακτήσουν τα δυο τέταρτα της εσωτερικής γης. Το υπόλοιπο ανήκει στους πολιτισμούς που προανέφερα, ειδικά οι όμορφοι άνθρωποι με τα λευκά μαλλιά πολέμησαν σθεναρά με την δική τους μαγεία τους ανθρώπους σαύρες  και τα άσχημα ανθρωπόμορφα και τρομακτικά όντα που είχαν σαν στρατιώτες.

Από τότε δεν γνωρίζω το τι έχει γίνει στην εσωτερική γης όμως κατά πληροφόρηση από κάποιους δικούς μας που βρέθηκαν εκεί κατά λάθος είναι ακριβώς όπως στα έχω αφηγηθεί. Βέβαια όταν έρχονται ξανά στην επιφάνεια κάποιοι από αυτούς δείχνουν να μην έχουν αλλάξει σε ηλικία και να είναι όπως τότε που χαθήκαν. Ενώ οι δικοί τους μπορεί και να έχουν πεθάνει ή να είναι πολύ ηλικιωμένοι. Αυτό δεν μπόρεσα να το καταλάβω ποτέ ούτε γω αλλά ούτε και οι άλλοι σαμάνοι που πέρασαν πριν από εμένα.

Εμείς πιστεύουμε στην ύπαρξη αυτού του κόσμου Έλληνα, βέβαια όχι όλοι διότι όπως βλέπεις ακόμα και εμείς έχουμε αρχίσει και γινόμαστε ένα με τους λευκούς ανθρώπους και τους τρόπους τους. Είναι μετρημένοι στα δάχτυλα οι Αλεουάτ που πιστεύουν στο παλαιό τρόπο ζωής και στα έθιμα μας οι νέοι τα θεωρούν παραμύθια και δεισιδαιμονίες. Είμαι χαρούμενος διότι εσύ θα τα γράψεις κάπου όπως στα είπα και θα μείνουν για αυτούς που νοιάζονται.

Τέλειωσε αυτά που έλεγε και άρχισα να τον ρωτάω.

SAMAN LYCAN

Αν και σύντομη η ιστορία σας έχει πολλά στοιχεία που συμφωνούμε και με άλλους πολιτισμούς και ιστορίες της γης, και όταν εννοώ γης εννοώ της επιφανείας. Θα ήθελα αν ξέρατε κάποιες λεπτομέρειες να μου τις λέγατε, φυσικά πάντα αν επιτρέπετε.

ΑΝΤΕΧ ΟΛΟΥΑ

Όπως ακριβώς μου τα είπαν οι πρόγονοι μου σου τα είπα και εγώ. Αυτό όμως που μπορώ να σου πω με λεπτομέρεια είναι για τους ινδιάνους της εσωτερικής γης όταν βρισκόντουσαν εκεί τότε. Θα ήθελες να τα ακούσεις;

SAMAN LYCAN

Βέβαια με μεγάλη μου χαρά και τιμή.

ΑΝΤΕΧ ΟΛΟΥΑ

Τρεις είναι οι ιστορίες  για όλους τους Ινδιάνους της εσωτερικής γης αλλά και για της επιφανείας που ήρθαν από κάτω.

Πολύ καιρό πριν, όταν ο κόσμος ήταν νέος σαν μωρό, δεν υπήρχε κανείς πάνω σ ‘αυτήν, εκτός από τον γέροντα, Ηa- Nih ( Xα-Nιx ), αλλά και τον φίλο του και εχθρό του κάποιες φορές A-Te’hi ( A-Τε-χι ) την Λευκή Αρκούδα, την φάλαινα, και μερικές φώκιες . Δεν υπήρχαν άνθρωποι άλλα ούτε άλλα ζώα. Αλλά ο Γέροντας τα άλλαξε όλα αυτά.

Χα –Νίχ  καθόταν στην φωτιά του ένα απόγευμα προσπαθώντας να σκεφτεί κάποιο τρόπο να διασκεδάσει τον εαυτό του. Είχε φάει πολλές φώκιες και δεν χρειαζόταν να πάει για κυνήγι. Ήταν άνετα, αλλά δεν ήταν ευχαριστημένος. Ο Α- Τε-χι βρισκόταν μακριά μα και εκεί να ήταν είχαν τσακωθεί και θα ήταν μάταιο να του κάνει παρέα. Έτσι ώστε ακόμη και αν ήταν εκεί, ο Γέροντας  θα ήταν και πάλι μόνος. Ο Γέροντας έριξε ένα δυο ξύλα στη φωτιά, έριξε μια πέτρα ή δύο στο ποτάμι, άναψε την πίπα του, και περπάτησε γύρω. . . στη συνέχεια, κάθισε και σκέφτηκε πόσο ωραία θα ήταν να είχε κάποιον να του κάνει παρέα και να καπνίζουν μαζί την πίπα του που τόσο του άρεσε. “Ένας άλλος, όπως και εγώ», σκέφτηκε. Έριξε λίγα ακόμη ξύλα  στη φωτιά, και έριξε λίγες πέτρες ακόμη στο ποτάμι.

Τότε σκέφτηκε: «Γιατί όχι; Είμαι ο Γέροντας! Μπορώ να κάνω οτιδήποτε θέλω. Γιατί να μην κάνω άλλον εναν σαν κι εμένα, να έχω έναν σύντροφο;” Και αμέσως πήγε να εργαστεί.

Κατ ‘αρχάς, πήρε λίγο νερό από μια λίμνη, και κοίταξε προσεκτικά τον προβληματισμό του, έτσι ώστε να γνωρίζει ακριβώς τι ήθελε να κάνει. Στη συνέχεια υπολόγισε τα οστά του όσο καλύτερα μπορούσε, και αισθάνθηκε το σχήμα τους.

Στη συνέχεια, πήγε και πήρε πηλό, από αυτό έφτιαξε πολλά οστά και τα έψησε στην φωτιά του. Όταν όλα ψηθήκαν, τα έβγαζε και τα κοίταξε. Μερικά από αυτά ήταν πολύ καλά, αλλά άλλα ήταν στραβά, ή πάρα πολύ λεπτά, ή είχαν σπάσει στο ψήσιμο. Αυτά τα έβαλε στην άκρη φτιάχνοντας ένα μικρό σωρό.

Στη συνέχεια, άρχισε να φτιάχνει από τα καλύτερα οστά πηλού μια εικόνα ενός ανθρώπου. Έδεσε τα οστά όλα μαζί με νεύρα από φώκια, και τα επάλειψε όλα προσεκτικά με λίπος φώκιας. Το παραγεμισμένο με πηλό αναμίχτηκε και με αίμα φώκιας, και το άπλωσε πάνω από το σύνολο του δέρματος πράγμα που λάμβανε από το εσωτερικό του φώκιας. Στη συνέχεια, κάθισε και άναψε την πίπα του και πάλι.

Κοίταξε τον άντρα που είχε γίνει μάλλον καλός. Δεν ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε, αλλά εξακολουθεί να ήταν καλύτερο από το τίποτα.

“Θα κάνω κάτι περισσότερο”, δήλωσε ο Χα-Νιχ.

Πήρε τον νέο άνθρωπο και φύσηξε τον καπνό στα μάτια του, τη μύτη του και το στόμα, και  ήρθε στη ζωή. Χα-Νιχ τον έβαλε και  κάθισε δίπλα στη φωτιά, και του παρέδωσε την πίπα. Στη συνέχεια πήγε για να μαζέψει περισσότερο πηλό.

Όλη την ημέρα ο Χα-Νιχ εργαζόταν στο να φτιάχνει άνδρες. Του πήρε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, επειδή μερικά από τα οστά σε κάθε παρτίδα δεν ήταν καλά, και έπρεπε να τα απορρίψει και να κάνει άλλα. Αλλά επιτέλους κάποια στιγμή έφτιαξε αρκετούς άνδρες, όλοι κάθονταν γύρω από τη φωτιά καπνίζοντας όλοι την πίπα του Γέροντα μαζί με αυτόν με το να την δίνει ο ένας στον άλλον. Ο Χα-Νιχ ήταν πολύ χαρούμενος.

Έτσι ο Γέροντας και οι άνδρες ζούσαν στα μέρη του, και οι άνδρες έμαθαν να κυνηγούν, και ο Γέροντας είχε παρέα, με κάποιον να καπνίζει, και ήταν όλοι πολύ ευχαριστημένοι.

Αλλά η σωρός από τα οστά τα χαλασμένα ήταν μια ενόχληση. Κάθε φορά που ένας από τους άνδρες έμπαινε ή έβγαινε από το μέρος του Γέροντα, σκόνταφτε πάνω στα οστά. Ο άνεμος φυσούσε μέσα τους τη νύχτα, κάνοντας ένα φοβερό θόρυβο. Τα οστά συχνά υποχώρησαν πάνω κάτω, κάνοντας περισσότερο φασαρία. Ο ΧΑ-Νιχ  είχε σκοπό να ταρίξει στο ποτάμι, αλλά ήταν λίγο τεμπέλης, και ποτέ δεν το έκανε. Έτσι τα οστά έμειναν όπου ήταν.

Με αυτή τη φορά Α- Τε-χι, η λεύκη αρκούδα, ήταν πίσω από όπου κι αν ήταν…. Πήγε γύρω από τον καταυλισμό, και αναζήτησε τους άντρες, λέγοντας ότι δεν σκέφτηκε καλά ο Χα-Νιχ όταν τους έφτιαξε και για αυτό η ζωή τους είναι μονότονη γιατί δεν υπάρχει θηλυκό στην παρέα τους. Αυτά τα άκουσε και ο Χα-Νιχ και είπε:

«Εντάξει, θα το κάνω». “Μόνο που δεν θα γίνει τόσο καλή. Θα είναι δύσκολο να την φτιάξω σαν τους άνδρες” “Ω, θα βοηθήσω, θα βοηθήσω!” δήλωσε Α-Τε-χι. “Με την εξυπνάδα μου, θα κάνουμε κάτι πολύ καλύτερο από αυτά τα φτωχά πλάσματα σου!” Έτσι, οι δυο τους ρίχτηκαν στη δουλειά. Επήρανε τα οστά που είχαν απορρίψει. Στη συνέχεια, ο Γέροντας αναμειγνύει τον πηλό και το αίμα της φώκιας για να τα καλύψει. Είχε πλήρως σκοπό να καταστήσει τα οστά όπως και στους  άνδρες, αλλά Α-Τε-χι παρεμβαίνει! Συνεπώς, όταν η δουλειά έγινε, το τελικό προϊόν ήταν αρκετά διαφορετικό. Αν και ο γέροντας είχε κάποια αμφιβολία για το αποτέλεσμα φύσηξε τον καπνό στα μάτια και τη μύτη και το στόμα της, όπως ο ίδιος είχε κάνει με τους άνδρες. Και η γυναίκα ήρθε στη ζωή.

Ο Α-Τε-χι και ο Χα-Νιχ έφτιαξαν το υπόλοιπο των οστών σε γυναίκες, τελείωσαν με τον καθένα και τα βάλανε όλα μαζί, οι γυναίκες άρχισαν αμέσως να μιλούν μεταξύ τους. Α-Τε-χι ήταν πολύ ευχαριστημένος με ό, τι είχε κάνει. “Όταν έφτιαξα τους άνδρες μου,” είπε ο Χα-Νιχ, “εγώ τους έκανα για να κάθονται γύρω από την φωτιά και να καπνίζουμε την πίπα μου.”

Αλλά μιλούν οι γυναίκες…. Και αν αυτό συμβαίνει επειδή έγιναν από τα αριστερά τα οστά ή  είναι επειδή Α-Τε-χι – που είναι ένα θορυβώδες πλάσμα με τον εαυτό του  έδωσε ένα μέρος στη λήψη τους, κανείς δεν μπορεί να πει…… >>

ΑΝΤΕΧ ΟΛΟΥΑ

Ακόμα και σήμερα αν θα ανάψει μια παρέα φωτιά οι άνδρες θα κάτσουν να την κοιτάνε με δέος ενώ οι γυναίκες θα μιλάνε ασταμάτητα……. χα χα χα!!! Η δεύτερη ιστορία είναι για την φωτιά…

Στην αρχή του κόσμου, η φωτιά άνηκε στην αρκούδα. Ήταν για να θερμαίνεται η αρκούδα και ο λαός του τις κρύες νύχτες που τους το έδωσε το φως όταν ήταν σκοτάδι.

Μια μέρα, οι άνθρωποι ήρθαν στο μεγάλο δάσος της αρκούδας, όπου βρήκαν πολλά βελανίδια στο έδαφος του δάσους. Οι αρκούδες έβαλαν φωτιά στην άκρη του δάσους για να ψήσουν τα βελανίδια,  οι άνθρωποί δοκίμασαν από τα βελανίδια. Τα βελανίδια είχαν τραγανή γεύση και καλύτερα από ό, τι οποιαδήποτε άλλα βελανίδια οι άνθρωποί είχαν φάει ποτέ. Οι αρκούδες δεν έδωσαν σημασία στους ανθρώπους τους άφησαν να φάνε και άλλα βελανίδια και ύστερα όλες οι αρκούδες άρχισαν να ψάχνουν και για περισσότερα βελανίδια.

Η φωτιά έκαιγε μέχρι να καεί σχεδόν το σύνολο των ξύλων. Όταν τελείωναν τα ξύλα άρχισε να καπνίζει και τρεμοπαίζει, τότε συρρικνώθηκε όλο και ποιο πολύ. Φωτιά θορυβήθηκε. Ήταν σχεδόν χαμένη. “ταΐστε με ταΐστε με!!!” η φωτιά φώναζε στις αρκούδες. Αλλά αρκούδα και ο λαός του περιπλανήθηκε βαθιά μέσα στο δάσος, και δεν είχαν ακούσει τις κραυγές της φωτιάς.

Εκείνη τη στιγμή, ο άνθρωπος ήρθε με τα πόδια μέσα από το δάσος και είδε την μικρή φλόγα. “ταΐσε με!” φώναξε η φωτιά όλο απόγνωση. “Τι πρέπει να ταΐσω;” Ο άνθρωπος ρώτησε. Ποτέ δεν είχε ξανά δει φωτιά. “τρώω ξύλα και κορμούς ξύλου και όλων των ειδών,” η φωτιά του εξήγησε.  Ο άνθρωπος πήρε ένα ραβδί και το ακούμπησε στη βόρεια πλευρά της Φωτιάς. Φωτιά έστειλε πορτοκαλί-μπλε φλόγες που τρεμοπαίζουν  στο ραβδί μέχρι να αρχίσει να καίει. Ο άνθρωπος πήρε ένα δεύτερο ραβδί και το έβαλε στη δυτική πλευρά της φωτιάς. Η Φωτιά, τρεφόταν από το πρώτο ραβδί, καίγονται πιο φωτεινά και πιο ψηλά, τεντωμένα, και έβαλε φωτιά ανυπόμονα το δεύτερο ραβδί. Ο άνθρωπος πήρε ένα τρίτο ραβδί και το έβαλε στη νότια πλευρά της Φωτιάς και ένα τέταρτο ραβδί όπου το έβαλε στην Ανατολική πλευρά της φωτιάς.  Η φωτιά πηδώντας και χορεύοντας από απόλαυση, έμεινε ικανοποιημένη.

Ο άνθρωπος ο ίδιος άρχισε θερμαίνεται από την φλεγόμενη φωτιά, απολαμβάνοντας τα χρώματα που άλλαζαν και το σφύριγμα που σπάνε τα κλαδιά καθώς η φωτιά έτρωγε το ξύλο. Ο άνθρωπος και η φωτιά ήταν πολύ ευτυχισμένοι μαζί, και ο άνθρωπος έμαθε να τρέφεται με αυτήν και δεν ήταν πια πεινασμένη και αυτός πεινασμένος.

Μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα η αρκούδα και ο λαός του ήρθε πίσω στην άκρη του δάσους, και άρχισε να ψάχνει για την φωτιά. Όταν την βρήκε είδε ότι έκανε τα κέφια της στον άνθρωπο. Η αρκούδα όλο νεύρα είπε στην φωτιά:

Αυτό είναι προδοσία που κάνεις μόνο σε μένα και τον λαό μου πρέπει να κάνεις αυτά που κάνεις στους ανθρώπους! Η φωτιά όλο νεύρα ανέβασε θερμοκρασία καίγοντας τα πόδια της αρκούδας. Η φοβερή ζέστη της φωτιάς έτρεψε την αρκούδα και τον λαό της μακριά, έτσι δεν ξανά πήρανε ποτέ πίσω την φωτιά από τους ανθρώπους και από τότε η φωτιά ανήκει στους ανθρώπους.

Η τρίτη ιστορία…

Στην αρχή δεν υπήρχε τίποτα μόνο μαύρο σκοτάδι, μόνο ένα κοράκι που μια μέρα από του σκοταδιού την πλήξη  τα φτερά του άρχισε να τα χτυπά, μέχρι που το σκοτάδι έπεσε κάτω σε στερεή γη. Τότε υπήρχε μόνο ο παγωμένος μαύρος ωκεανός και μια στενή λωρίδα της ακτής. Αλλά οι άνθρωποι ήρθαν σύντομα να ζήσουν κατά μήκος της ακτής και το κοράκι λυπήθηκε γι ‘αυτούς, φτωχοί, ασθενικά πράγματα, που δεν είχαν ποτέ καμία ηλιοφάνεια. Ζούσαν με το μάσημα από ξηρούς καρπούς και φύλλα, και σύνθλιβαν τις ρίζες των δέντρων για να πιουν κάτι.

“Πρέπει να τους βοηθήσω», σκέφτηκε το κοράκι. Και πέταξε κάτω στη γη, φωνάζοντας, “ΚΡΑ ΚΡΑ ΚΡΑ!” και συγκέντρωσε τους ανθρώπους μαζί. Όπως τα φαντάσματα, ήταν, σκιερά και χλωμά στο πηχτό σκοτάδι.

“Ο Κόρακας έχει έρθει!” είπαν ο ένας τον άλλον. “Είναι ο Κόρακας ο θεϊκός που έφτιαξε τον κόσμο».

Ο Κόρακας άρπαξε ένα κλαδί και ρίζες, διάσπαρτα φύλλα και τα έριξε στην επιφάνεια της λίμνης. Αμέσως τα φύλλα αναρροφήθηκαν κάτω και το νερό άρχισε να βράζει. Μετά όταν η λίμνη  είχε βράσει για μια στιγμή η επιφάνεια εκκαθαρίστηκε και ψάρια άρχισαν να πηδούν εκεί. Έτσι Ο Κόρακας έδωσε το ψάρι ανθρώπους.

Αλλά τώρα που είχαν τα ψάρια για να φάνε, ήταν ποιο διψασμένοι από ποτέ. Κάλεσαν Τον Κόρακα, και ήρθε κάτω, και οι άνθρωποι είπαν, «Είσαι Ο Κόρακας ο θεϊκός που έφταιξε τον κόσμο».

Ο Κόρακας ήξερε ότι υπήρχε μόνο μία πηγή γλυκού νερού σε όλο τον κόσμο. Ένας άνδρας με το όνομα Γιαχούχ πολύ κακός είχε χτίσει το σπίτι του γύρω από αυτό, και αρνήθηκε να δώσει οποιαδήποτε βοήθεια.

«Ίσως», σκέφτηκε ο Κόρακας.

Έτσι πήγε στο σπίτι του Γιαχούχ και του ζήτησε οι άνθρωποι να πάνε σε αυτόν. Ο  Γιαχούχ ήταν σε πολύ ευχάριστη θέση που πλέον δεν θα ήταν μόνος του και θα μπορούσε να ξεσπάσει την κακία του κάπου. Ο Κόρακας κάθισε και έκανε μια ευγενική συνομιλία, και πολύ σύντομα ζήτησε ένα ποτήρι νερό.

“Πολύ καλά”, δήλωσε ο Γιαχούχ απρόθυμα, και του έδειξε, ένα κρυστάλλινο νερό που ανέβλυζε σε μια ρωγμή του βράχου.

“Μην το πιείτε όλο!” ο Γιαχούχ τον προειδοποίησε. “Ξέρεις ότι είναι το μόνο γλυκό νερό σε όλο τον κόσμο.”

Ο Κόρακας το γνώριζε καλά!! Ήταν αυτό για το οποίο είχε έρθει, για να ξεδιψάσουν  οι άνθρωποι. Αλλά, είπε, “μόνο μια γουλιά!” και ήπιαν μέχρι που σκάσανε.

“Περίμενε Κόρακα!” φώναξε ο Γιανούχ. “Προσπαθείτε να το πιείτε όλο ώσπου να ξεραθεί η πηγή;”

Αυτό ακριβώς ο Κόρακας προσπαθούσε να κάνει, αλλά αυτός το πέρασε ελαφρά. Ο ίδιος έκατσε άνετα κοντά στη φωτιά και είπε, “Γιανούχ, επίτρεψε μου να σου πω μια ιστορία.”

Στη συνέχεια, ο Κόρακας ξεκίνησε με μια μακρά ιστορία :

Τέσσερα αδέλφια που πήγαν για ένα μακρύ ταξίδι. Όμως ο καιρός πήγε μαζί και έκανε θαμπά όλα τα  πράγματα που ήταν τριγύρω τους …., και τα βλέφαρα του Γιανούχ  έγερναν, και ο Κόρακας μιλούσε απαλά, και όλο και πιο αργά, και το πηγούνι του Γιανούχ έπεσε πάνω στο στήθος του από τον ύπνο.

«Έτσι λοιπόν», είπε ο Κόρακας απαλά, και τα μάτια του Γιαχούχ έκλεισαν, “και επάνω από το μακρύ γκρίζο της κοιλάδας μέσω της απαλής γκρι ομίχλης πήγαν τα τέσσερα αδέλφια ψηλά στο γκρι. Και τώρα, ροχαλητό!” Και ο Γιαχούχ άρχισε να ροχαλίζει.

Γρήγορη ως σκέψη, ο Κόρακας κόλλησε το ράμφος του στο νερό. Αλλά όχι τόσο γρήγορα, όταν σήκωσε το κεφάλι του για να καταπιεί ο  Γιαχούχ  ξεκίνησε ένα φοβερό ροχαλητό, και είπε: «Έλα, πάμε, ακούω! Δεν είμαι κοιμισμένος.” Στη συνέχεια, κούνησε το κεφάλι του και ανοιγόκλεισε τα μάτια του και είπε: «Πού είσαι, Κόρακα; Τι κάνεις;”

“Απλά περπατώ για άσκηση,” ο Κόρακας τον διαβεβαίωσε, και πήγε πίσω, και με χαμηλή, αμετάβλητη φωνή συνέχισε την ιστορία των τεσσάρων αδελφών. Πάλι που έδειχνε ότι είχε κοιμηθεί, πετάχτηκε λέγοντας «τι έγινε! Ποιο είναι το επόμενο;” και το κεφάλι του έπεσε κάτω από το στήθος του.

“Έτσι εκεί επάνω,” είπε ο Κόρακας αργά, “πέρα από τους λόφους, πήγαν τα τέσσερα αδέλφια στο ψηλό γκρι. Ο αέρας ήταν παχύς και γκρι γύρω τους. Η ομίχλη έκλεβε απαλά πάνω από τα βουνά την θέα. Ομίχλη πριν από αυτούς, ομίχλη πίσω τους, μαλακιά, θολή ομίχλη. Και τώρα, ροχαλητό! ” Ο Γιαχούχ άρχισε να ροχαλίζει.

Ήσυχα ο Κόρακας πήγε στην πηγή, και, ΓΛΟΥΠ ΓΛΟΥΠ ΓΛΟΥΠ, ήπιε το νερό έως ότου η πηγή στέγνωσε. Όμως, όπως ο ίδιος σήκωνε το κεφάλι του για μια τελευταία μεγάλη γουλιά, ο Γιαχούχ  πετάχτηκε επάνω και είδε τι έκανε.

Τελικά από ότι βλέπω αν και είσαι θεϊκό πνεύμα είσαι πονηρός και κλέφτης…. Ο Κόρακας είχε πιει τόσο νερό που δεν μπορούσε να πετάξει έτσι ο Γιαχούχ τον έπιασε. Τον έπιασε από τον λαιμό καλά και άρχισε να τον στριφογυρίζει γρήγορα και βίαια ώσπου ύστερα από λίγο τον πέταξε ψηλά στον αέρα με σκοπό από το βάρος του νερού να μην μπορεί να πετάξει και να πέσει κάτω και να σκοτωθεί! Μα αντί να πέσει ο Κόρακας άρχισε να ξερνά όλο το νερό που είχε πιει και όπου έπεφτε, σε όποιο κομμάτι γης δημιουργούτανε αμέσως μια λίμνη, ένας ποταμός. Ανάλογα την ποσότητα που έβγαινε από το στόμα του Κόρακα γινόταν μεγάλη λίμνη ή μικρή το ίδιο και με τα ποτάμια!

Έτσι λοιπόν ο Κόρακας έφερε το νερό στην γη! Όσο για τον Γιαχούχ η ιστορία λέει ότι ο θεϊκός Κόρακας τον έκανε αθάνατο τον εξόρισε σε ένα γειτονικό Άστρο όπου δεν υπάρχει νερό για νιώθει την δίψα για πάντα!

ΑΝΤΕΧ ΟΛΟΥΑ

Αυτές είναι οι τρεις ιστορίες όλων των ινδιάνικων φυλών της γης, θα τις βρεις σε όλες τις φυλές της γης τροποποιημένες αλλά! Η ιστορία παραμένει ίδια αγαπητέ Έλληνα.

SAMAN LYCAN

Οι ιστορίες σας αυτές είναι πραγματικά όμορφες και αν κάποιος ξέρει να ψάχνει θα διακρίνει πολλά στοιχεία με πολλές θρησκείες της γης που αυτό σημαίνει ότι από κάπου ξεκίνησαν όλα και έχει μείνει χαραγμένη βαθειά μέσα στον άνθρωπο. Όπως η ιστορία που μου είπατε για τους ανθρώπους λύκους της Εσωτερική γης. Εδώ εμείς οι σύγχρονοι άνθρωποι όπως και του μεσαίωνα τους ονομάζουν Λυκάνθρωπους. Από πολλές έρευνες που έχω κάνει έμαθα ότι θέλουν να τους αποκαλούν Λυκάωνες και ότι το όνομα Λυκάνθρωποι είναι υποτιμητικό για αυτούς!!!!

ΑΝΤΕΧ ΟΛΟΥΑ

Λυκάωνες; Ξέρεις πως ονομάζονται τα εδάφη τους στην εσωτερική γη; ΛΥΚΧΑ-Ω-ΝΙΑ!!!! Είδες αγαπητέ Έλληνα ότι αν κάποιος ψάξει βρίσκει αυτό που αναζητά και ότι τελικά τίποτα δεν είναι ψέμα από τους μύθους; Επειδή για εμάς ο λύκος είναι ιερό ζώο και ο άνθρωπος λύκος κάτι το θεϊκό μπορείς να μου αποδείξεις  ότι πράγματι έχεις συναντήσει και μιλήσει με έναν από αυτούς;

SAMAN LYCAN

Βεβαίως!!!!

Έβγαλα ένα μενταγιόν που φορούσα στο λαιμό μου και του το έδειξα, όταν το έπιασε στα χέρια του τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα και μου είπε;

 ΑΝΤΕΧ ΟΛΟΥΑ

Αν είναι δυνατόν!!!! Το μενταγιόν αυτό ανήκει σε Σαμάνο Άνθρωπο Λύκο!!!! Να το βρήκες κάπου αποκλείετε….. το σχέδιο είναι μοναδικό και δεν θα μπορούσε κάνεις να το αντιγράψει!!!! Οι Σαμάνοι Άνθρωποι Λύκοι όπου και να πάνε έχουν μαζί τους πενήντα σωματοφύλακες κρυμμένους διακριτικά σε πολύ κοντινή απόσταση όποτε αν έκανες τον κόπο να τον ακουμπήσεις δεν θα προλάβαινες!!!! Εκτός αυτό οι Σαμάνοι  Άνθρωποι Λύκοι γίνονται μόνο αυτοί που έχουν ιδιαίτερα ψυχικά χαρίσματα, ιδιαίτερα χαρίσματα οπότε και πάλι να μην σε έφταναν οι σωματοφύλακες του θα σε είχε σκοτώσει μόνο με την σκέψη του!!!! Αυτό σημαίνει μόνο ένα πράγμα….. ότι τον συνάντησες και σε εμπιστεύτηκε τόσο πολύ και σου δώρισε το σαμανικό του μενταγιόν ή είσαι ο ίδιος Σαμάνος Άνθρωπος Λύκος Έλληνα!!!! Αν είσαι σε παρακαλώ…..

SAMAN LYCAN

Όχι!! Όχι!! Αντέχ Ολουά δεν είμαι Λυκάωνας!!!! Αν και θα το ήθελα πολύ, τον Σαμάνο Λυκάωνα τον γνώρισα και θα σου πω το πώς…..

( Την ιστορία αυτήν θα την αναφέρω σε άρθρο μου στο μέλλον )

Μετά από πολύ ώρα συζήτησης ο Άντεχ Ολουά μου είπε:

ΑΝΤΕΧ ΟΛΟΥΑ

Δεν με νοιάζει το τι λένε οι λευκοί για σένα ούτε και το τι θα πουν οι δικοί μου στο μέλλον όταν μάθουν αυτό που άκουσα με τα στοιχεία που μου είπες και το μενταγιόν που είδα και έπιασα στα χέρια μου λέει ότι είσαι ένας ευλογημένος τυχερός άνθρωπος, και εγώ επίσης που σε δέχτηκα και ήρθες στο φτωχικό μου Έλληνα!!!!

<< Έβγαλε από το λαιμό του ένα μενταγιόν όπου έκρυβε την θέα του τα ρούχα που φορούσε και με το τρεμάμενο χέρι του μου είπε: >>

Αυτό το μενταγιόν το είχαν πολλοί σαμάνοι πριν από εμένα και άνηκε σε έναν απλό Άνθρωπο Λύκο!!!! Το φυλάω σαν τα μάτια μου και είναι ιερό κειμήλιο της φυλής μας. Η αλήθεια είναι ότι είχα συναντήσει έναν Άνθρωπο Λύκο όταν ήμουν παιδί και ήμουν σε εκπαίδευση με τον τότε σαμάνο της φυλής μου. Δεν θυμάμαι και πολλά από εκείνη την συνάντηση εκτός από την ταχύτατη μεταμόρφωση του από άνθρωπο σε Άνθρωπο Λύκο την ώρα που ήταν να φύγει. Αυτό το σημείο της ζωής μου έμεινε χαραγμένο στην ψυχή μου για πάντα!!!!

Θα μπορούσα να φωτογραφήσω τα μενταγιόν και τα δυο ή να τα περιγράψω μα δεν το κάνω γιατί είμαι σίγουρος ότι κάποιοι θα τα αντίγραφαν για εμπορικό σκοπό και δεν μπορώ να επιτρέψω να γίνει κάτι τέτοιο. Είπαμε πάρα πολλά μέχρι που μας βρήκε το πρωί. Πήγαμε για ύπνο και το απόγευμα ξανά συναντηθήκαμε για να μιλήσουμε για την είσοδο στα μέρη του για την Μέση Γη. Το ίδιο απόγευμα συναντηθήκαμε ξανά και αρχίσαμε την κουβέντα για αυτό που είχα πάει να βρω.

SAMAN LYCAN

Έχω μάθει από κάποιες έρευνες που έκανα και από ένα παλιό Ρωσικό χειρόγραφο του 1890 ότι εδώ στα μέρη αυτά υπάρχει μια είσοδος για την Μέση Γη την Εσωτερική Γη που ονομάζετε εσείς. Θα σου διαβάσω το χειρόγραφο το τι ακριβώς λέει:

<< …. 1/11/1890 είμαι ο Βλαντιμίρ Καργκάνοφ βρίσκομαι στην γη των ινδιάνων Εσκιμώων εδώ και δυο χρόνια. Είμαι μαθητευόμενος ιερέας και είμαι με τον ιερέα Αντόνοφ Στίκνεφ όπου και λειτουργούμε την μοναδική εκκλησία στην περιοχή Άγιο Γεώργιο. Οι ινδιάνοι έχουν αρχίσει σιγά σιγά και πιστεύουν στον κύριο μας ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ και όλο και ποιο πολλοί αφήνουν τα παλιά τα έθιμα τους πίσω και την ειδωλολατρία που πιστεύουν…..

…..24/11/1890 κάνει πολύ κρύο εδώ και δέκα μέρες οι ινδιάνοι έχουν ανησυχίες μιλώντας για φαντάσματα. Έκανα μια βόλτα στον καταυλισμό των Αλεουάτ για να διώξω τις δεισιδαιμονίες που πίστευαν, εκεί με έπιασαν κάποιοι και μου είπαν ότι το φάντασμα ενός ντόπιου ονόματι Γκαν-χα είχε επιστρέψει από τα βάθη της θάλασσας και τους τρομοκρατούσε. Τον είχαν πιάσει και τον είχαν σε ένα υπόγειο στάβλο από τα υπόγεια σπίτια που είχαν μέσα στην γη. Τους είπα μια και το έπιασαν αποκλείεται να είναι φάντασμα γιατί τα φαντάσματα είναι άυλα. Τότε μου είπαν ότι ο Σαμάνος του χωριού θα έριχνε το φάντασμα στην παγωμένη θάλασσα για γυρίσει πίσω από εκεί που ήρθε. Αμέσως απαίτησα να με πάνε στο υποτιθέμενο φάντασμα για να δω τι πραγματικά συμβαίνει. Έτσι και έγινε μετά από λίγο βρισκόμουν στο υπόγειο σπίτι. Όταν με έφεραν αντιμέτωπο με το φάντασμα είδα έναν νεαρό άνδρα που δεν έδειχνε να είναι καθόλου φάντασμα μα ένας υγιέστατος άνδρας της ίδιας τους της φυλής! Τότε έβαλα να τον ρωτήσουν τι του είχε συμβεί γιατί Ρωσικά δεν μιλούσε. Όταν ο μεταφραστής μου άρχισε να μου μεταφράζει το τι έλεγε έμεινα έκπληκτος και φυσικά δεν πίστεψα αυτήν την ιστορία, μα όταν όλοι μου είπαν ότι αυτός ο άνθρωπος είχε χαθεί πριν τριάντα χρόνια χωρίς να έχει γεράσει μια μέρα τότε πείστηκα, η ιστορία του έχει ως εξής:

<< ( Όλα ξεκίνησαν όταν βγήκαμε στα ανοιχτά να κυνηγήσουμε φώκιες, όταν αφήσαμε την θάλασσα φτάσαμε στο σημείο όπου υπάρχει πάγος πάνω από το νερό. Εκεί ψάξαμε για τις τρύπες που φτιάχνουν οι φώκιες για να βγαίνουν να παίρνουν αέρα. Περίμενα ώρες ατελείωτες μα οι φώκιες πουθενά, δεν μπορούσα γυρίσω με αδειανά τα χέρια, ούτε γω ούτε οι σύντροφοι μου. Έτσι αποφασίσαμε να περπατήσουμε βόρεια εκεί που βγαίνει κάποιες φορές το πολύχρωμο ουράνιο χαλί ( Βόρειο Σέλλας ). Είπαμε μια και δεν βρήκαμε καμία φώκια να ρισκάραμε και να βρίσκαμε καμία μεγάλη λευκή αρκούδα, αν και είναι επικίνδυνο το κυνήγι της το ρισκάραμε. Περιπατάγαμε τουλάχιστον πέντε μέρες, τότε οι σύντροφοι μου αποφάσισαν να γυρίσουν πίσω. Εγώ δεν ήθελα, αν και με παρακάλεσαν εγώ δεν γύρισα μαζί τους, έπρεπε κάτι να βρω για να τραφεί η οικογένεια μου… περπάτησα άλλες δυο μέρες είχα μαζί μου ακόμα δυο μικρά κομμάτια ξεραμένα κρέας φώκιας, το κρύο είχε αρχίσει και γινόταν πολύ τσουχτερό, τελικά φάνηκε το πόσο αφελής ήμουν, δεν υπήρχε τρόπος να γυρίσω πίσω ζωντανός αν δεν έβρισκα κάτι να κυνηγήσω για να φάω εγώ άλλα και για να έχω κρέας για τον γυρισμό μου. Στο σουρούπωμα επιτέλους βρήκα τα ίχνη της μεγάλης λευκής αρκούδας, αν και ήμουν μόνος αποφάσισα να την κυνηγήσω, προσευχήθηκα στα πνεύματα των προγόνων μου να με βοηθήσουν και ξεκίνησα. Τα ίχνη ήταν φρέσκα μα η αρκούδα ήταν λες και είχε φύγει μέρες μακριά μου!! Περπατούσα γρήγορα, φοβόμουν μην φυσήξει και τα χνάρια χαθούν κάτω από το χιόνι. Μετά από κάμποσες ώρες το χιόνι γινόταν όλο και ποιο λεπτό και μια παράξενη ζέστη άρχισε να τυλίγει το σώμα μου. Άρχισα να βγάζω τα περιττά ρούχα μου διότι πλέον ο ήλιος είχε βγει σε αυτά τα μέρη και ήταν πολύ ζεστός, μετά από κάμποση ώρα πορείας τα χιόνια είχαν αρχίσει να λιώνουν και φαινόταν παντού λιβάδια….. ώσπου είδα…..!!!!  Μπροστά μου απλωνόταν ένα τεράστιο λιβάδι, καταπράσινο γεμάτα με τεράστια ζώα!!!! Τόσο μεγάλα που δεν είχα ξανά δει και δεν είχα συναντήσει ποτέ στην ζωή μου αλλά ούτε και είχα ακούσει ποτέ για αυτά!!!! Είχαν τεράστιους λαιμούς και το σώμα τους ήταν μεγάλο σαν σπίτι!!!! Υπήρχε και μια λίμνη ποιο περά και ποιο πέρα ακόμα υπήρχαν βουνά!!!! Χιλιάδες πουλιά πετούσαν τριγύρω άλλα μεγάλα άλλα μικρά, υπήρχαν και μικρά ζώα…..

Κυνήγησα ένα από αυτά και κατάφερα να το πιάσω με το καμάκι μου. Άναψα μια φωτιά και άρχισα να το ψήνω για να φάω, κοίταζα το μέρος τριγύρω μου και δεν πίστευα ότι υπάρχει κάτι τέτοιο, εδώ, μέσα στους πάγους να υπάρχει ένα τέτοιο μέρος με ζέστη και απίστευτη φύση!!!!

Όταν γέμισα το στομάχι μου από το νόστιμο κρέας που μου πρόσφερε το κυνήγι μου αποφάσισα να πάω στην λίμνη να πιω νερό αλλά και να πιάσω ένα μεγάλο θήραμα ώστε να γυρίσω πίσω και να πω στους συντρόφους μου το τι είχα ανακαλύψει. Αν γυρνούσα με άδεια χέρια δεν θα με πίστευαν, θα έλεγαν ότι η ερημιά των πάγων με έκανε και έβλεπα διάφορα. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να κάνω αυτό που είχα σκεφτεί. Μετά από πολύ ώρα με την μέγιστη προσοχή έφτασα στην λίμνη, αυτά τα μεγάλα ζώα από κοντά ήταν τεράστια αν καταλάθος βρισκόμουν από κάτω τους αν με πατούσαν θα με έλιωναν σαν σκουλήκι!!!!

Αν και τεράστια έτρωγαν μόνο χόρτα και κλαδιά, πέρασε ώρα μα κανένα μικρό θήραμα δεν ήρθε τόσο κοντά μου ώστε να το πιάσω και να το πάρω μαζί μου. Τότε συνέβη κάτι στην μέση της λίμνης, το νερό άρχισε να βγάζει μπουρμπουλήθρες πολλές και έμοιαζε σαν να έβραζε, και με μιας από μέσα πετάχτηκε ένα τεράστιο πλάσμα…. έτσι νόμιζα στην αρχη ότι ήταν κάποιο θαλάσσιο ή λιμναίο τέρας!!!! Καθόμουν πίσω από τα καλάμια και περίμενα να δω τι θα γίνει….. τότε μέσα από αυτό το πλάσμα άρχισαν να βγαίνουν άνθρωποι με παράξενα λαμπερά ρούχα. Τελικά δεν ήταν πλάσμα ήταν μια σιδερένια πιρόγα η οποία ταξίδευε κάτω από το νερό!!!! Σκέφτηκα ότι ίσως μπορούσαν να με βοηθήσουν και πετάχτηκα με μιας κουνώντας τα χέρια μου και φωνάζοντας για να με ακούσουν και να με δούναι. Πράγματι με είδαν, αμέσως άνοιξε μια πόρτα στα πλάγια της σιδερένιας πιρόγας και μια ιπτάμενη πιρόγα ήρθε στο μέρος μου όπου και προσγειώθηκε!!!! Από μέσα της βγήκαν δυο άνθρωποι με γυαλιστερά ρούχα που έμοιαζε σαν δέρμα επάνω τους, είχαν ολόλευκα μαλλιά λες και ήταν γέροι μα ήταν απολύτως νέοι. Άρχισα να τους μιλώ στην γλώσσα μου, να τους λέω από πού ήμουν και πως βρέθηκα εδώ, τους ζήτησα να με πάνε στα μέρη αν μπορούσαν!!!! Δεν μου απάντησαν σε τίποτα μου έδειξε ο ένας από αυτούς ευγενικά να μπω μέσα στην σιδερένια ιπτάμενη πιρόγα, στην αρχη δίστασα λίγο αλλά μετά από λίγο πίστεψα ότι ήταν ο μόνος τρόπος να πάω γρήγορα στο σπίτι μου. Με άφησαν να πάρω μαζί μου και τα όπλα μου πράγμα που με έκανε να είμαι πιο ήρεμος και σίγουρος ότι δεν ήταν εχθρικοί μαζί μου.

Αμέσως η πιρόγα σηκώθηκε στον αέρα…. Αν και τρόμαξα στην αρχη ήταν όμορφη αίσθηση, μετά από λίγο μπήκαμε στην τεράστια σιδερένια πιρόγα. Ήταν μια απίστευτη πιρόγα, είχε τα πάντα μέσα, δωμάτια, σκάλες, φώτα, και πολύ κόσμο. Με πήγανε και μπήκαμε σε ένα κουτί μεγάλο όπου φάνηκε να μας ανεβάζει κάπου οι πόρτες άνοιγαν από το κουτί αυτό δεξιά και αριστερά, εγώ αν και τους μιλούσα συνέχεια δεν μου έδιναν σημασία, στην αρχη νόμιζα ότι ίσως δεν καταλάβαιναν την γλώσσα μου μα όμως δεν ήταν αυτό.

Βγήκαμε από το μεγάλο κουτί και φτάσαμε σε ένα δωμάτιο ,με περίμενε ένας άλλος άνθρωπος με λευκά μαλλιά μόνο που αυτός έδειχνε να ήταν μεγάλος. Φορούσε και αυτός τα ίδια ρούχα με τους άλλους. Του είπαν κάτι σε μια γλώσσα που δεν καταλάβαινα και αμέσως έφυγαν από το δωμάτιο αυτό. Κατάλαβα ότι ήταν κάποιο είδος αρχηγού. Μου έκανε νόημα να καθίσω σε μια καρέκλα μπροστά από ένα τραπέζι όπου είχε πολλά παράξενα πράγματα για μένα επάνω……. Αυτός ο λευκός άνθρωπος άρχισε να μου μιλά στην γλώσσα μου!!!! Μου είπε ότι βρισκόμουν στο εσωτερικό της γης και ότι θα έπρεπε να με πάει στην πόλη του για να αποφασίσουν αν θα με αφήσουν ελεύθερο ή όχι. Μου είπε ότι δεν ήμουν κρατούμενος τους και ότι με αφήνουν να έχω τα όπλα μου μαζί τους, μου έδειξαν τόσο εμπιστοσύνη γιατί δεν είμαι από τις φυλές των ανθρώπων οι οποίοι είναι αλαζόνες και κακόβουλοι. ……… >>

….25/11/1890….. Μου μετάφραζαν αυτά που μου είχε πει ο ινδιάνος αυτός που θεωρούσαν φάντασμα είναι η δεύτερη μέρα που ακούω το τι μου λένε και μπορώ να πω ότι έχω συγκλονιστεί από αυτά που ακούω για τον εσωτερικό κόσμο της γης. Νόμιζα όλα ότι ήταν φαντασία και δεισιδαιμονίες μα από τις αφηγήσεις αυτού του ανθρώπου φαίνεται να είναι όλα αλήθεια. Μας είπε ότι συνάντησε απίστευτα όμορφες πόλεις στο εσωτερικό της γης και ότι η υποβρύχια σιδερένια πιρόγα τον έβγαλε σε μια όμορφη λίμνη όπου και ήταν η πόλη αυτών των ανθρώπων όπου του φέρθηκαν πολύ ωραία και με τρόπους. Θα συνεχίσω με την μετάφραση του:

<< Είχαν περάσει έξι μήνες από τότε που βρισκόμουν στην εσωτερική γη, ήμουν στην πόλη με την ονομασία Τάλι είχα μιλήσει με το συμβούλιο της πόλης αυτής και μου είπαν ότι δεν μου επέτρεπαν να γυρίσω πίσω στην επιφάνεια για δική τους ασφάλεια μην τυχόν πω για αυτούς σε άλλους ανθρώπους. Μου επέτρεψαν να ζω μαζί τους αν και εγώ δεν ήθελα, αυτό που ήθελα ήταν να γυρίσω πίσω στην φυλή μου και στην οικογένεια μου. Άρχισα να είχα δραστηριότητες πολλές μαζί τους μου έμαθαν πολλά πράγματα όπως να γράφω και να διαβάζω. Επειδή μου άρεσε το κυνήγι πολλές φορές είχαμε πάει γιατί τους άρεσε ο τρόπος που κυνηγούσα τον οποίο και τους τον έμαθα. Όχι ότι τον είχαν ανάγκη γιατί είχαν όπλα τα οποία μπορούσαν να σκοτώσουν από μακριά με μια ακτίνα όπως του Ήλιου αλλά γιατί τους φαινόταν πολύ εντυπωσιακό το να βρίσκουν τα ίχνη των ζώων με τον τρόπο τον δικό μου…. Ο καιρός πέρναγε και η επιθυμία μου να βρεθώ στους δικούς μου φούντωνε ολοένα. Είχα εκεί ένα χρόνο ώσπου μια μέρα ένας περίεργος θόρυβος ακουγόταν σε όλη την πόλη, ένας θόρυβος που νόμιζα ότι θα τρυπήσουν τα αυτιά μου. Οι φίλοι που είχα εκεί μου είπαν ότι είναι ένα είδος συναγερμού γιατί η πόλη δεχόταν επίθεση από τους ανθρώπους σαύρες!!!! Όλοι έτρεχαν να κρυφτούν ενώ οι πολεμιστές τους έπαιρναν θέση μάχης στα τοίχοι της πόλης. Τότε από περιέργεια να δω τους ανθρώπους σαύρες απαίτησα να πολεμήσω και γω μαζί τους πράγμα που μετέπειτα με βοήθησε να ανέβω και πάλι στην επιφάνεια.  Δέχτηκαν την πρόταση μου και πήγα και εγώ σε ένα από τα τοίχοι, όταν αγνάντεψα μπροστά μου όπου υπήρχε μια πεδιάδα αντί για το πράσινο χορτάρι υπήρχε στρατός πάρα πολύς στρατός. Ένας στρατός από απαίσια όντα στην όψη που έμοιαζαν σαν άνθρωποι αλλά ήταν σαύρες με πόδια και χέρια ανθρώπων. Από πλευρά τους δόθηκε η εντολή επίθεσης  και άρχισαν να τρέχουν προς το μέρος μας. Άλλες κρατούσαν τσεκούρια άλλες σφυριά και άλλες τίποτα!!!! Τότε από την πόλη άρχισαν να φεύγουν ακτίνες προς το μέρος τους όπου όταν έπεφταν επάνω τους ή στο έδαφος έκαναν μεγάλη ζημιά διαμελίζοντας τους ανθρώπους σαύρες. Το ίδιο έκαναν και οι λευκοί άνθρωποι με τα όπλα τους, μα οι άνθρωποι σαύρες ήταν πολλοί και δεν μπορούσαν να τους σταματήσουν. Έτσι έφτασαν στην πόλη και με τα κοφτερά νύχια τους άρχισαν να σκαρφαλώνουν τα τοίχοι. Η μάχη πλέον ήταν σώμα με σώμα με τα ποιο αποκρουστικά όντα που είχα δει ποτέ στην ζωή μου, ήταν ανώφελο να πολεμήσω με αυτά διότι ήταν πολύ ψηλά σχεδόν δυόμισι μέτρα με υπερβολική δύναμη και ταχύτητα. Σκέφτηκα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία μέρα της ζωής μου. Κρύφτηκα πίσω από μια σκάλα κρατώντας το καμάκι μου σφιχτά στα χέρια μου. Μπροστά μου γινόταν ένας χαμός από ακτίνες των λευκών ανθρώπων από το αίμα από τους ανθρώπους σαύρες. Μέσα στην αντάρα της μάχης είδα τον λευκό άνθρωπο που μου είχε μιλήσει μέσα στην σιδερένια πιρόγα, ένας άνθρωπος σαύρα είχε βρεθεί από πίσω του και σήκωσε τα δύο του χέρια στον αέρα όπου κρατούσε ένα είδος τσεκουριού με δύο όψεις. Προτού προλάβει να τον σκοτώσει πετάχτηκα κάτω από την σκάλα και με όλη μου την δύναμη πέταξα το καμάκι μου προς τον άνθρωπο σαύρα. Το καμάκι που είχα για να ψαρεύω τις φώκιες τον βρήκε στον σβέρκο του όπου καρφώθηκε επιτυχώς!!!! Έπεσε κάτω αιμόφυρτος με την μια, ο λευκός άνθρωπος τότε συνειδητοποίησε το τι είχε γίνει…. .κατά ένα περίεργο τρόπο η μάχη σταμάτησε αμέσως οι άνθρωποι σαύρες βλέποντας τον σύντροφο τους να κείτεται νεκρός έβγαλαν μια κραυγή όλοι μαζί στον αέρα σηκώνοντας τα κεφάλια τους, ένας από αυτούς βούτηξε το νεκρό σύντροφο του και έφυγε πίσω από τα τοίχοι το ίδιο έκαναν και οι άλλοι άνθρωποι σαύρες. Η μάχη είχε σταματήσει τότε ήρθε προς το μέρος μου ο λευκός άνθρωπος που του είχα σώσει την ζωή του και μου είπε ότι είχα σκοτώσει τον αρχηγό των ανθρώπων σαύρα. Ακολούθησε μια γιορτή που είχαν κερδίσει την μάχη και μετά από πέντε μέρες βρισκόμουν μπροστά στο συμβούλιο. Εκεί μου είπαν επειδή είχα σώσει την ζωή αυτού του λευκού ανθρώπου ότι θα με άφηναν να γυρίσω πίσω στην φυλή μου και στην επιφάνεια της γης. Αυτός ο λευκός άνθρωπος ήταν ένας από τους γιους του αρχηγού αυτής της πόλης έτσι για να με ευχαριστήσει που του έσωσα την ζωή έδωσε την διαταγή αυτή. Η χαρά μου ήταν πολύ μεγάλη και δεν περίμενα την ώρα να γυρίσω πίσω. Την επόμενη μέρα ξανά μπήκαμε στην σιδερένια πιρόγα και φτάσαμε μέσα από το νερό στο σημείο που με είχαν βρει. Όταν βγήκαμε στην επιφάνεια ο λευκός άνθρωπος γιος του αρχηγού μαζί με έναν άλλον με έβαλαν σε μια από τις ιπτάμενες πιρόγες που είχαν, σε λίγο ήμασταν στον αέρα. Δεν με άφησαν στο μέρος που με βρήκαν με πήγανε στο μέρος όπου ήταν η φυλή μου. Στην χώρα μου!!!! Προτού φτάσουμε εκεί ο λευκός άνθρωπος γιος του αρχηγού μου είπε ότι τώρα που θα φτάσω εκεί στα μέρη μου ότι οι ποιο πολλοί δικοί μου ή και φίλοι μου δεν θα ήταν στην ζωή. Τον ρώτησα τρομαγμένος γιατί και μου είπε διότι όσο καιρό εγώ ήμουν μαζί τους στο εσωτερικό της γης στην επιφάνεια είχαν περάσει πολλά χρόνια πάρα πολλά. Στην αρχη δεν τον πίστεψα, μα όταν με άφησε η ιπτάμενη πιρόγα ποιο πέρα από το χωριό μου και έφτασα τρέχοντας για να βρω τους δικούς μου τότε διαπίστωσα ότι το χωριό είχε κάπως αλλάξει….. ακόμα και τα δένδρα είχαν μεγαλώσει πολύ. Όταν έφτασα στο χωριό και αναζήτησα τους δικούς μου κάποιοι γέροι που με αντίκρισαν άρχισαν να φωνάζουν φάντασμα φάντασμα!!!! Ένας από αυτούς ήταν ο γιος μου που τότε όταν είχα φύγει ήταν δεκατεσσάρων χρονών……!!!!

SAMAN LYCAN

Λέει και άλλα πολλά το χειρόγραφο μέσα θα στο αφήσω να στο διαβάσουν μα αυτό που με ενδιαφέρει εμένα είναι το σημείο που βρήκε. Όπως αναφέρει ο Ρώσος ιερέας έφτιαξε μια ομάδα αναζήτησης όπου και ξεκίνησαν για να βρουν το μέρος. Από τότε αγνοούνται όλοι τους και το μόνο που έχει μείνει πίσω για να το πιστοποιεί είναι αυτό το χειρόγραφο ημερολόγιο του όπου είχα την τύχη να ανακαλύψω σε μια έρευνα μου στην Ρωσία πριν από χρόνια. Θα ήθελα να μου πεις αν ξέρεις την τοποθεσία που αναφέρει…

( του έδειξα την τοποθεσία που αναφέρει ονομαστικά ο ινδιάνος αλλά και ο Ρώσος ιερέας όπου είχε γράψει με στίγμα )

ΑΝΤΕΧ ΟΛΟΥΑ

Έλληνα, την ιστορία αυτήν την έχω ακούσει από τον πατέρα μου και δεν είναι ψεύτικη. Ναι ξέρω την περιοχή μόνο που από εδώ που είμαστε είναι πολύ μακριά. Αλήθεια θέλεις να πας εκεί;

SAMAN LYCAN

Ναι θα ήθελα να πάω εκεί να κάνω  τις περεταίρω έρευνες μου.

ANTEX OΛΟΥΑ

Αφού πιστεύεις στην ύπαρξη της εσωτερικής γης θέλεις να πας εκεί για να πειστείς ότι υπάρχει;

SAMAN LYCAN

Όχι για να πειστώ αλλά για να δω το μεγαλείο αυτού του κόσμου!!!!

ANTEX OΛΟΥΑ

Είδες τι έπαθε ο δύστυχος αυτός ινδιάνος; Έχασε τα καλύτερα χρόνια της ζωής του θες και εσύ να πάθεις το ίδιο;

SAMAN LYCAN

Τον κόσμο εδώ πάνω τον ξέρω τον έχω ζήσει και είδα πόσο κακός είναι αυτό που θέλω να δω είναι κάτι το καινούριο ή το παλιό σε μέρη θεϊκά σε μέρη που τα έχω διαβάσει και έχω δει από ταινίες και βιβλία είμαι τόσο πεπεισμένος από όλα αυτά που το μόνο που μένει είναι να τα δω με τα κανονικά μάτια μου!!!! Θα με βοηθήσεις;

ΑΝΤΕΧ ΟΛΟΥΑ

Ναι!!!!

Πράγματι την επόμενη μέρα μαζί με τέσσερεις ινδιάνους συντρόφους ξεκινήσαμε για εκείνη την περιοχή από την θαλάσσια οδό με ένα τεράστιο ταχύπλοο. Όταν φτάσαμε στην εν λόγο περιοχή υπήρχε πολύ ομίχλη και δεν προσεγγίσαμε καθόλου… για τις επόμενες δέκα μέρες γινόταν το ίδιο πράγμα, αλλά και μέχρι που έφυγα η κακοκαιρία και τα τεράστια κύματα δεν με άφησαν δυστυχώς να βρεθώ σε εκείνο το μέρος!!!! Η στενοχώρια μου ήταν και είναι μέχρι και τώρα μεγάλη, όχι για τα έξοδα που έκανα για να πάω μέχρι εκεί αλλά στο ότι δεν κατάφερα να φτάσω στο σημείο όπου είναι σημειωμένο στο χειρόγραφο.

Τώρα που βρίσκομαι στην Ελλάδα και πάλι είναι σαν έγιναν όλα τόσο γρήγορα, μα θα ξανά πάω του χρόνου δεν το βάζω κάτω. Στην επιστροφή μου βρήκα πολλά ηλεκτρονικά μηνύματα αναγνωστών μου. Σας ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια. Αυτό που έχω να σας πω είναι ότι για μια ακόμη φορά δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν για το αν υπάρχουν όλα αυτά η όχι. Δείτε το σαν μια φανταστική ιστορία……… αυτοί που ξέρουν γνωρίζουν. Να είστε πάντα καλά όλοι και να θυμάστε.

Αν δεν πιστεύετε σε κάτι, δεν πάει να πει αυτό το κάτι ότι δεν υπάρχει!!!!!

INVISIBLE LYCANS TEAM!!!