ΤΙ ΕΊΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ!!;!!

ΜΥΣΤΗΡΙΑ
saman lycan34 σχόλια στο ΤΙ ΕΊΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ!!;!!

ΤΙ ΕΊΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ!!;!!

 SAMAN LYCAN

Προτού ξεκινήσω την δική μου σκέψη για το τι είναι ο θάνατος ας μάθουμε τα πιο τελευταία νέα των επιστημόνων:

Του Τάσου Θεοδωρόπουλου:

Η καινούργια προσέγγιση στο μεγαλύτερο φόβο του ανθρώπου λέγεται Βιοκεντρισμός, και προέρχεται τόσο από το χώρο της κβαντοφυσικής και της θεωρίας των παράλληλων συμπάντων, όσο και από τον ίδιο τον Αϊνστάιν.

Σύμφωνα με ένα από τα θεμελιώδη αξιώματα της επιστήμης, καμίας μορφής ενέργεια δεν χάνεται. Δεν δημιουργείται και δεν καταστρέφεται απλά υπάρχει. Ξεκινώντας από αυτό, και με δεδομένο ότι ο εγκέφαλος, είναι μια τεράστια γεννήτρια ενέργειας, οι επιστήμονες καλούνται να απαντήσουν στο τι γίνεται αυτή η ποσότητα ενέργειας, όταν ο εγκέφαλος σταματήσει λόγω θανάτου να λειτουργεί. Είναι πιθανόν να μεταβιβάζεται σε ένα παράλληλο σύμπαν;

Για τους μελετητές, η θεωρία των παράλληλων συμπάντων, είναι μια πραγματικότητα πολύ πιο αντικειμενική από αυτό που θεωρούμε πραγματικότητα δεδομένου ότι έννοιες όπως ο χώρος και ο χρόνος, θεμελιώδεις όσον αφορά την προσέγγιση μας απέναντι στην πραγματικότητα, δεν υφίστανται όπως τις αντιλαμβανόμαστε. Οτιδήποτε ο εγκέφαλος επεξεργάζεται και χρησιμοποιεί σαν πληροφορία, είναι απλά ένα εργαλείο κατανόησης ενός συγκεκριμένου χωροχρόνου μιας συγκεκριμένης πραγματικότητας. Κάτι που αποδεικνύεται από την ανικανότητα του εγκεφάλου, να κατανοήσει την ύπαρξη του συμπαντικού απείρου, εφ’ όσον ο προγραμματισμός του, του καθιστά κατανοητά μόνο τα πεπερασμένα σύνολα.

Σε ένα σύμπαν χωρίς χώρο και χρόνο (με τις έννοιες που εμείς τους δίνουμε) όπως στην ουσία έχει αποδειχτεί ότι είναι το σύμπαν, η έννοια του θανάτου, του τέλους, πολύ απλά δεν υφίσταται λένε οι ειδικοί. Υφίσταται η εμπειρία του θανάτου, όπως τον βιώνουμε με το συγκεκριμένης λειτουργίας εγκέφαλο μας, αλλά κατά πόσο αυτή η εμπειρία, ανταποκρίνεται σε μια αντικειμενική πραγματικότητα, για την οποία δεν έχουμε εργαλεία κατανόησης;

Ο ίδιος ο Αϊνστάιν είχε παραδεχτεί με αφορμή το θάνατό ενός φίλου του, του Μπέσο: «Ο Μπέσο έφυγε από αυτόν τον παράξενο κόσμο, λίγο πριν από μένα. Αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Άνθρωποι σαν κι εμάς, γνωρίζουμε ότι ο διαχωρισμός ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, είναι απλά και μόνο μια πεισματάρικη ψευδαίσθηση».

Σύμφωνα με τη μελέτη των επιστημόνων, η αθανασία δεν είναι μια διαρκής ύπαρξη σε έναν κόσμο δίχως τέλος γιατί πολύ απλά σαν έννοια, κατοικεί έξω από την έννοια του χρόνου όπως τον ξέρουμε. Σε έναν κόσμο έξω από την αντιληπτική μας ικανότητα, κι από ότι θεωρούμε πραγματικό και μη.

Όσο δεδομένη είναι η περιορισμένη μας ικανότητα στον προσδιορισμό της πραγματικότητας άλλο τόσο είναι και η ικανότητά μας στον προσδιορισμό της μη πραγματικότητας. Αυτής που δεν περιορίζεται από το χώρο, το χρόνο και τους νόμους ενός χιλιοστού του σύμπαντος, αλλά επεκτείνεται σε ολόκληρη την δημιουργία και τις παράλληλες, άπειρες όπως και ο χωροχρόνος, μορφές της.

SAMAN LYCAN

Μια χαρά τα περιέγραψε ο Τάσος Θεοδωρόπουλος μα για να το δούμε λίγο πιο αναλυτικά και λεπτομερέστατα!!!!

Πραγματικά τι είναι ο θάνατος!!;!!

Θάνατος είναι η οριστική παύση όλων των βιολογικών λειτουργιών που υποστηρίζουν τη διαβίωση ενός οργανισμού. Φαινόμενα που συνήθως επιφέρουν το θάνατο περιλαμβάνουν τα γηρατειά, τον υποσιτισμό, την ασθένεια, και το τραύμα το οποίο περιλαμβάνει την αυτοκτονία, τη δολοφονία και το ατύχημα. Όλοι οι γνωστοί οργανισμοί αντιμετωπίζουν αναπόφευκτα το θάνατο.[1] Τα σώματα των ζωντανών οργανισμών αρχίζουν να αποσυντίθενται λίγο μετά το θάνατο.

Ο θάνατος διακρίνεται στον φυσιολογικό, ο οποίος έρχεται με τα βαθιά γεράματα και τον ξαφνικό που οφείλεται σε ασθένεια, φόνο ή δυστύχημα. Με το θάνατο η θερμοκρασία του σώματος πέφτει στους 20 °C, η αναπνοή μαζί με τους χτύπους της καρδιάς σταματά και το πρόσωπο κιτρινίζει. Ορισμένα κύτταρα του ατόμου ζουν και δυο μέρες μετά το θάνατο του. Τα αίτια του θανάτου, στην περίπτωση που δεν προ υπήρξε σοβαρό πρόβλημα υγείας, εξακριβώνει ο ιατροδικαστής.

 Γήρας

Σχεδόν όλα τα ζώα που επιβιώνουν τους εξωτερικούς κινδύνους για τη βιολογική τους λειτουργία τελικά πεθαίνουν από το γήρας. Η μόνη γνωστή εξαίρεση είναι η μέδουσα nutricula Turritopsis, η οποία πιστεύεται ότι είναι αθάνατη, καθώς είναι σε θέση να επιστρέψει από ένα προχωρημένο στάδιο της ζωής της σε ένα πιο πρόωρο. Ο φυσιολογικός θάνατος θεωρείται πλέον διαδικασία, παρά γεγονός και συνθήκες οι οποίες κάποτε θεωρούνταν ενδεικτικές του θανάτου είναι πλέον αναστρέψιμες.

 

Ενδείξεις θανάτου

Οι ενδείξεις ότι ένας ζωικός οργανισμός δεν είναι πλέον στη ζωή είναι οι εξής:

  • Παύση της αναπνοής
  • Καρδιακή ανακοπή (δεν υπάρχει παλμός)
  • Νεκρική ωχρότητα, ωχρότητα που συμβαίνει στα 15-120 λεπτά μετά το θάνατο
  • Πτωματική υπόσταση, βαθιά ερυθρή χρώση του δέρματος και των εσωτερικών οργάνων με τη μορφή εκτεταμένων κηλίδων, ακανόνιστου σχήματος.
  • Αναστολή της παραγωγής θερμότητας και της λειτουργίας των θερμορυθμιστικών μηχανισμών.
  • Νεκρική ακαμψία, τα άκρα του νεκρού σκληραίνουν και είναι δύσκολο να μετακινηθούν
  • Αποσύνθεση, η σταδιακή αποικοδόμηση της πολυσύνθετης οργανικής ύλης σε απλούστερες χημικές ενώσεις, υπό την επίδραση διαφόρων μικροοργανισμών, η οποία συνοδεύεται από μια ισχυρή, δυσάρεστη στον άνθρωπο, οσμή.

Φυσική επιλογή

Η σύγχρονη εξελικτική θεωρία βλέπει τον θάνατο ως ένα σημαντικό μέρος της διαδικασίας της φυσικής επιλογής. Θεωρείται ότι οι οργανισμοί που έχουν προσαρμοστεί λιγότερο στο περιβάλλον τους είναι πιο πιθανό να πεθάνουν έχοντας παραγάγει λιγότερους ή μηδενικούς απογόνους, μειώνοντας έτσι τη συμβολή τους στην γενετική των πληθυσμών. Η συχνότητα της αναπαραγωγής, διαδραματίζει εξίσου σημαντικό ρόλο στον καθορισμό των ειδών επιβίωσης: ένας οργανισμός που πεθαίνει νέος, αλλά αφήνει πολλούς απογόνους, σύμφωνα με τα δαρβινικά κριτήρια, παρουσιάζει πιο εξελιγμένη φυσική κατάσταση από έναν μακρόβιο οργανισμό που αφήνει μόνο έναν απόγονο.

Αυτά είναι τα πρώτα τα οποία καταλογίζουν οι άνθρωποι για τον θάνατο είναι όμως έτσι!;!

 

Ας δούμε την επιστήμη για μια ακόμα φορά που τα τελευταία χρόνια προσπαθεί με κάθε τρόπο να εξηγήσει τι συμβαίνει στην ψυχή και τι συμβαίνει όταν κάποιος πεθάνει.

Μεταθανάτιος ζωή. 

Ο διάσημος νευροχειρουργός Δρ. Eben Alexander ( Ήμπεν Αλεξάντερ ), καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Harvard ( Χάρβαρντ ), έπεσε σε κώμα έπειτα από μηνιγγίτιδα. Θεωρήθηκε εγκεφαλικά νεκρός. Συνήλθε όμως και τότε αποκάλυψε αυτό που είδε. Ένα σκοτεινό χρώμα, ένας πυρήνας και η όψη του Θεού. Οι επιστήμονες θεωρούν πως όταν “σταματήσει” ο εγκέφαλος τότε έρχεται το τέλος για όλα. Αλλά σύμφωνα με τον Eben Alexander, πως γίνεται ένας εγκεφαλικά νεκρός να έχει πνευματική εμπειρία;

Ο σκέψη λειτουργεί χωρίς καν να υπάρχει σώμα.

Ο  Δρ. Bruce Greyson ( Μπρούς Γκρέισον ), ψυχίατρος που έχει ασχοληθεί εντατικά με τις μεταθανάτιες εμπειρίες, αναφέρει πως όταν η ψυχή φεύγει, υπάρχει το αίσθημα της ειρήνης, της αγαλλίασης, Πολλοί συναντούν αγαπημένα τους νεκρά πρόσωπα ή ακόμα και θεότητες. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως είναι απλά ψευδαισθήσεις που προκαλεί ο εγκέφαλος την ώρα που “πεθαίνει”. Όμως για τον παραπάνω γιατρό ο νους μπορεί να υπάρξει και χωρίς να υπάρχει καν το σώμα.

Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα η έννοια του θανάτου

Ο Robert Lanza ( Ρόμπερτ Λάνζα ), ο επιστήμονας που ανέπτυξε τον Βιοκεντρισμό. αναφέρει πως ο χρόνος και ο χώρος είναι στοιχεία απλά για να καταλαβαίνουμε τον κόσμο. Χωρίς την “ λογική”, δεν υπάρχει χρόνος και χώρος, άρα δεν υπάρχει και θάνατος.

Δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα στον θάνατο. Μετά υπάρχει το απόλυτο τίποτα. 

Ο Δρ. Wendy Wright ( Γουέντι Ράιτ ), νευρολόγος, θεωρεί πως οι εμπειρίες που είχαν όσοι ήρθαν σε επαφή με τον θάνατο είναι απλά αποτέλεσμα μιας ορμόνης (ενδορφίνη), που απελευθερώνεται. Όλα τα οράματα, πχ, φως, τούνελ, ο Θεός, νεκρά πρόσωπα, είναι το τελευταίο κόλπο του εγκεφάλου.

Φυσικά κάποιος διαβάζοντας όλα αυτά θα μπερδευτεί μα για να δούμε παρακάτω πως έβλεπαν το θάνατο κάποιοι αρχαίοι μας αλλά και άλλοι σοφοί  και μη από όλο τον κόσμο:

 

 Το να φοβάται κανένας το θάνατο είναι μεγάλος παραλογισμός, γιατί είναι για όλους μας αναπόφευκτος ο θάνατος.

Αριστοφάνης

 

Έχω σκεφτεί πολλές φορές το θάνατο και βρήκα ότι είναι το λιγότερο από τα κακά του κόσμου.

Φ. Μπέικον

 

Αλάτι ο θάνατος και τη ζωή πολύ τη νοστιμίζει.

Ν. Καζαντζάκης

 

Αν ήξερε ο κόσμος, τη ωραίος είναι ο θάνατος, θα αυτοκτονούσαν όλοι.

Α. Τσαμασλίδης

 

Λαός που βαδίζει προς το θάνατο τραγουδώντας, βαδίζει προς τη ζωή.

Π. Δημητρακόπουλος

 

Πόσο θαυμάσιος είναι ο θάνατος! Ο θάνατος κι ο αδελφός του, ο ύπνος!

Π. Σέλλεϋ

 

Ο θάνατος είναι το δαιμόνιο που εμπνέει ο μουσηγέτης της φιλοσοφίας. Χωρίς αυτόν, δύσκολα θα μπορούσε να φιλοσοφήσει ο άνθρωπος.

Α. Σοπενάουερ

 

Ο θάνατος είναι το μεγαλύτερο κακό, τότε μόνο, όταν τον παρακαλούμε να έρθει και δεν εισακούει τις παρακλήσεις μας.

Σοφοκλής

 

Ο θάνατος είναι μια μεγάλη δροσερή νύχτα. Η ζωή είναι μια πνιγηρή ημέρα.

Χ. Χά

 

Η φύση έδωσε σε μας την ικανότητα να μη σκεφτόμαστε το θάνατο, αν θα τον πολυσκεφτόμασταν, ο κόσμος θα βρισκόταν σε κατάσταση ακινησίας.

Φ. Γκβιτσάρντι

 

Ένας θάνατος είναι τραγωδία. Ένα εκατομμύριο θάνατοι είναι στατιστική.

Ι. Στάλιν

 

Όσο καλός είναι ο άνθρωπος, τόσο λιγότερο φοβάται το θάνατο.

Λ. Τολστόι

 

Τελικά τι είναι ο θάνατος; Θάνατος, αγαπητή μου φίλοι είναι η πιο συναρπαστική περιπέτεια που θα γνωρίζουμε στη ζωή μας.

Α. Στρουγκάτσκι

 

Ο θάνατος είναι μόνο ένα βήμα στη συνεχής εξέλιξη μας. Ακριβός τέτοιο βήμα ήταν και η γέννηση μας με τη διαφορά ότι η γέννηση είναι θάνατος για μια μορφή ύπαρξης, αλλά ο θάνατος είναι γέννηση για μια άλλη μορφή ύπαρξης.

Τ. Πάρκερ

 

 Ο θάνατος είναι το ξυστήρι που καθαρίζει την ψυχή από το κάκαδο της γήινης ζωής.

Μ. Ρομανούσκο

 

Προς την αθανασία συνήθως πάνε με πολύ λίγες αποσκευές.

Βολτέρος

 

Στο θάνατο του ραδικιού βρίσκεται η αθανασία του.

Ε. Κρότκι

 

Ακόμη δεν έχετε πεθάνει για να μιλάνε για σας μόνο με καλά λόγια.

Κ. Ιζικόφσκι

 

Αν κάποια στιγμή θα καταστραφούν όλοι οι πλανήτες και τ’ άστρα, ακόμα και τότε θα πεθάνουμε μόνο μια φορά.

Τ. Κάρλεϊλ

 

Μόνο ο ανόητος μπορεί να γιορτάζει το κάθε χρόνο που πλησιάζει ο θάνατος.

Μπ. Σω

 

Ναρκομανία: μακρόχρονη απόλαυση του θανάτου.

Φ. Μοριάκ

 

Να αυτοκτονείς σημαίνει ότι παραβιάζεις τους κανόνες της ευγένειας, παρουσιάζοντας μπροστά στον Κύριο χωρίς πρόσκληση.

Λόρδος Ντένινγκ

 

Ο θάνατος είναι ζωή που πήρε άδεια προ του τοκετού.

Αγνώστου

 

Η σκέψη για το θάνατο είναι πιο αβάσταχτη παρά ο ίδιος ο θάνατος.

Μ. Μποέτσιος

 

Η ζωή μόνο το όνομα έχει, γιατί είναι θάνατος.

Αγνώστου

 

Όποιος φοβάται τον θάνατο, έχει χάσει τη μισή του ελευθερία.

Αγνώστου

 

Ό,τι σκεπτόμαστε για το θάνατο έχει σημασία, μόνον όταν μας κάνει να σκεπτόμαστε για τη ζωή.

Αγνώστου

 

Ο θάνατος δεν είναι τόσο σημαντικός. Ο πόνος είναι.

Αγνώστου

 

Ήταν μεγάλος πατριώτης, σπουδαίος ανθρωπιστής και πραγματικός φίλος, αν, μάλιστα είναι αλήθεια ότι πέθανε.

Βολτέρος

 

Αν δεν πηγαίνεις στις κηδείες των άλλων δεν θα έρθουν κι εκείνοι στη δική σου.

Κ. Ντέι

 

Η θανατική ποινή είναι λάθος θεραπεία για το έγκλημα, όπως η φιλανθρωπία είναι λάθος θεραπεία για τη φτώχεια.

Χ. Φορντ

 

Όταν σκοτώνεις έναν άνθρωπο είσαι δολοφόνος, όταν σκοτώνεις εκατομμύρια είσαι κατακτητής, όταν τους σκοτώνεις όλους είσαι θεός.

Ζ. Ροστάν

 

Ο θάνατος δεν πλήττει εκείνον που θερίζει, αλλά εκείνους που μένουν.

Κ. Μαρξ

 

Αφού οι άνθρωποι δεν κατάφεραν να νικήσουν το θάνατο, ενώ ήθελαν να είναι ευτυχισμένοι, αποφάσισαν να μην το σκέφτονται.

Μπ. Πασκαλ

 

Το κερί καίγεται και οι χρυσαλίδες πετάνε από πάνω του και χορεύουν…και πεθαίνουν. Το κερί δεν κάνει τίποτα, αλλά σκοτώνει. Έτσι και εγώ δεν κάνω τίποτα και σκοτώνω … τα σούρτα – φέρτα της ζωής.

Όσσο

 

Η αυτοκτονία δεν είναι τίποτε άλλο από το τελευταίο παράπονο, το πιο απαίσιο παράπονο για την ύπαρξη.

Όσσο

 

Ο θάνατος που προηγείται το έσχατο γήρας εμφανίζεται σε μεγαλύτερο βαθμό πάνω στην ώρα, παρά ο θάνατος που αποτελειώνει τα βαθιά γεράματα.

Λα Μπρυγιέρ

 

Δεν πρέπει να φοβόμαστε τον θάνατο, αλλά την άδεια ζωή.

Μπ. Μπρεχτ

 

Τελικά όλη η σοφία, όλες οι σκέψεις στον κόσμο συνίσταται στο να μαθαίνει τον άνθρωπο να μη φοβάται το θάνατο.

Ντε Μονταίν

 

Να ζεις σαν ετοιμοθάνατος και να δημιουργείς σαν αθάνατος !!

Αγνώστου

 

Να αυτοκτονείς σημαίνει να παραβιάζεις τον κώδικα ευγένειας, εμφανίζοντας μπροστά στον Κύριο χωρίς πρόσκληση.

Λ. Ντένινγκ

 

Μέχρι στιγμής που εξουσιάζουμε το θάνατο, κανένας δε μπορεί να μας εξουσιάζει.

Σενέκας

 

Ο θάνατος της φιλοσοφίας επιτρέπει βιβλία «φιλοσοφίας», ο θάνατος του μυθιστορήματος δημιούργησε «μυθιστορήματα», ο θάνατος της τέχνης, έργα «τέχνης» κ.λπ.

Μ. Ονφρέ

 

Εάν εσείς ανακοινώσατε σε κάποιον, ότι του αφήνετε κάποια κληρονομιά, τότε εσείς ως τίμιος άνθρωπος πρέπει αμέσως να πεθαίνετε.

Σ. Μπάτλερ

 

Με το μυαλό του ο άνθρωπος καταλαβαίνει πως είναι θνητός, αλλά στο υποσυνείδητό του πιστεύει στην αθανασία. Σε όλα τα σχέδια περί της ζωής του δεν έχει καμία θέση ο θάνατος. Εδώ είναι η μεγάλη σοφία της φύσης.

Ι. Σεβελιόφ

 

Δεν πρόκειται να μακροζώ μαρτυρικά,

Καλύτερα με γοργό θάνατο να ξαναζωντανέψω.

Β. Βισότσκι

 

Αν βέβαια και αποδεδειγμένα γνωρίζαμε τι είναι ο θάνατος, θα είχαμε επιθυμία να ζήσουμε;

Φ. Μπέικον

 

Ο θάνατος της αλεπούς είναι της κότας ζήση.

Ελληνική παροιμία

 

Δε θα πουν καλά για σένα ούτε στο τραπέζι μετά την κηδεία σου.

Ελληνική παροιμία

 

Κανείς δεν μπορεί να κοιτάξει καταπρόσωπο τον ήλιο ούτε τον θάνατο.

Λα Ροσφουκό

 

Μόνο αντικρίζοντας τον θάνατο γεννιέται ο εαυτός του ανθρώπου.

Αυγουστίνος

 

Το να ζεις είναι μια αρρώστια από την οποία ο ύπνος μας ανακουφίζει. Πρόκειται για ημίμετρο: το πραγματικό γιατρικό είναι ο θάνατος.

Μ. Renaudin

 

Τα εργαλεία του θανάτου που σκότωσαν περισσότερο ανθρώπους από

αυτοκίνητα και βόμβες μαζί, κάθε μέρα τα έχουμε μπροστά μας πάνω στο

τραπέζι: είναι το κουτάλι και το πιρούνι.

Μ. Κονλέχνερ

 

Απ’ τη ζωή στο θάνατο ειν’ ένα μονοπάτι,

Από τον κώλο στο μουνί, δυό δάχτυλα και κάτι.

Ελληνική παροιμία

 

Ακόμη δεν πέθανες, για να μιλάμε για σένα μόνο με καλά λόγια.

Αγνώστου

 

Η γέννηση δεν είναι έγκλημα. Τότε γιατί αμέσως γίνεται γνωστή και η καταδίκη σε θάνατο.

Ρ. Έτιγκερ

 

Κάποια στιγμή ο θάνατος θα μας χαμογελάσει. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να χαμογελάσουμε και εμείς.

Μ. Αυρήλιος

 

Ο θάνατος δεν είναι τίποτα. Ο τρόμος είναι να μην ζεις

Β. Ουγκώ

 

Ο θάνατος είναι περισσότερο υπόθεση των κοντινών του ανθρώπων

του παρά του ίδιου.

Τ. Μαν

 

Τον παράδεισο ζητάνε, αλλά το θάνατο φοβούνται.

Ρωσική παροιμία

 

Ήταν μεγάλος κυβερνήτης, πέθανε και έγινε ένας απλός

μακαρίτης.

Ρωσική παροιμία

 

Η γήινη ζωή είναι χαρές και βάσανα της σάρκας. Ο θάνατος

είναι της ψυχής η ελευθερία.

Ρωσική παροιμία

 

Οι άνθρωποι φοβούνται το θάνατο για τον ίδιο λόγο που τα παιδιά φοβούνται το σκοτάδι,

γιατί δεν ξέρουν τι τους περιμένει.

Φ. Μπέκον

 

Αναγνώριση: ένα λουλούδι, που φυτρώνει κυρίως πάνω στους τάφους.

Ρ. Λέμπκε

 

Αυτός που τρώει μόνος, θα πεθάνει μόνος.

Εβραϊκή παροιμία

 

Αν πεθάνεις χωρίς να διευθετήσεις τα κληρονομικά σου, οι κληρονόμοι σου θα είναι δικηγόροι.

Έ. Χάου

 

Αυτοκτονία – να κάνεις μια τρύπα στον κόσμο σου και να φύγεις.

Β. Ναμπόκοφ

 

Τα πλούτη ο πεθαμένος αφήνει στο κατώφλι του σπιτιού του, οι φίλοι και οι συγγενείς τον αφήνουν στο νεκροταφείο, μόνο οι καλές και οι κακές πράξεις τον ακολουθούν ακόμη και μετά το θάνατο.

Παλιά ινδική σοφία

 

Εδώ λοιπόν μετά από όλα αυτά τα οποία σας παρουσίασα θα σας πω και τις δικές ου απόψεις όπως μου τις διηγήθηκαν κάποιοι ιδιαίτεροι άνθρωποι από κάποιες χώρες του κόσμου που γύρισα για έρευνες μου αλλά και την εκδοχή το τι είναι θάνατος από έναν Λυκάωνα ονόματι Νίκραλστ:

 

Πως μπορεί κάποιος να εξηγήσει με σιγουριά το τι είναι ο θάνατος αφού κανένας δεν έχει γυρίσει από εκεί να μας πει πως είναι!!!! Ένα ελληνικό ρητό που λένε πολλοί ως αστείο είναι το εξής:

<< Για να μην έχει γυρίσει κανείς από τον θάνατο πρέπει να περνάει πολύ καλά εκεί… >>

Ο θάνατος είναι κάτι που φοβίζει όλες τις υπάρχων μορφές ζωής, για αυτό και τα ζώα, έντομα, ψάρια, αν και δεν καταλαβαίνουν τι εστί θάνατος, φυλάγονται από αυτόν με τρόπους προστασίας είτε με φυγή, είτε με το να αναπτύξουν περίτεχνα καμουφλάζ, είτε με το να κάνουν επίθεση….. το ίδιο και ο άνθρωπος κάνει με λίγα λόγια, μα ο άνθρωπος έχει κάτι που τον ξεχωρίζει από όλα τα άλλα είδη του πλανήτη μας!!!! Το μυαλό που είναι εξελιγμένο και τον κάνει να είναι ανώτερος από όλα τα άλλα είδη!!!! Έτσι αντιλαμβάνεται το τι είναι ο θάνατος και φοβάται ότι θα χαθεί μια και καλή!!!! Όμως υπάρχουν και κάποιοι όπου δεν συμφωνούν με τον γενικό χαμό της ανυπαρξίας…..!!!

Όταν γνώρισα τον Λυκάωνα Νίκραλστ εκτός από πολλές πληροφορίες που μου έδωσε για την ύπαρξη τους μου έδωσε και μια εκδοχή για τον θάνατο τον πως τον βλέπουν οι Λυκάωνες:

SAMAN LYCAN

…. Άραγε ο θάνατος για εσάς είναι κάτι το οποίο είναι μεταβατικό και δεν τον φοβάστε!;!

ΝΙΚΡΑΛΣΤ

Όχι ότι είναι ευχάριστο να χάνεις κάποιον δικό σου αλλά είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί κάποιος να το σταματήσει. Ακόμη και τα όντα τα οποία είναι αθάνατα ή οι θεοί που είναι αθάνατοι θα έρθει κάποια μέρα και για αυτούς όπου θα πεθάνουν! Απλώς στα μάτια μας και στα δικά σας φαίνονται αθάνατοι, αυτό γιατί αν κάποιος ζει για 450 έως 650 για τον άνθρωπο είναι αθάνατος το ίδιο και ενας θεός αν μπορεί και ζει για 100.000 χρόνια αυτό γιατί δεν ξέρει οι άνθρωποι το πόσο ζουν!!!! Μα κάποια στιγμή ο θάνατος έρχεται και για αυτούς!!!! Ο θάνατος για εμάς δεν είναι παρά τίποτα άλλο ένα είδος μετάβασης σε ένα άλλο σημείο του σύμπαντος!!!! Το σημείο αυτό ονομάζεται << ΚΡΑΣΤΛΕΚΡΟΒ >> ακούγεται σαν Ρώσικη λέξη μα είναι καθαρά των Λυκάωνων και σημαίνει << ΑΛΛΑΓΉ >>!!!! Το ονομάζουμε έτσι διότι όταν η ψυχή μας πάει εκεί κάθεται όσο ακριβώς τα χρόνια που περάσαμε στην γη ή σε κάποιο άλλο μέρος του σύμπαντος!!!! Όλα αυτά τα χρόνια γίνεται μια αόρατη αλλαγή στην ψυχή μας και στο τέλος ο Μαν-Η-Του ο μέγιστος θεός του σύμπαντος αλλά και των συμπάντων αποφασίζει το που θα μας ξανά στείλει, στην γη ή σε κάποια άλλη γωνιά του σύμπαντος!!!!

SAMAN LYCAN

Δηλαδή σαν ένα είδος μετεμψύχωσης…;

ΝΙΚΡΑΛΣΤ

ΟΧΙ!!!! Αυτοί που πιστεύουν στην μετεμψύχωση λένε ότι ξανά έρχονται στην γη σε άλλο σώμα γυναικείο ή αντρικό ή ακόμα κάποιοι άλλοι ανάλογα τις πράξεις που έχει κάνει κάποιος μπορεί να έρθει ως κοράκι, γάτα, σκουλήκι, βούβαλος, μύγα, μαλάκιο, και ούτο κάθε εξής!!!! Ενώ εμείς γυρνάμε ως ήμασταν!!!!! Με την μόνη διαφορά με αλλαγμένη προσωπικότητα της ψυχής μας ως προς το καλύτερο!!!!

Αν και είπαμε και άλλα πολλά για τον θάνατο θα τα αφηγηθώ σε ένα από τα άρθρα μου για τους Λυκάωνες.

 

Στην Ιαπωνία στο Κιότο γνώρισα τον Νικασόγιο Γιαχασάκι βουδιστή ψυχίατρο ειδικό στην αντιμετώπιση του φόβου κατά τον θάνατο 85 χρόνων, όπου όταν ξεκινήσαμε να μιλάμε για το τι είναι ο θάνατος μου είπε τα εξής:

ΝΙΚΑΣΟΓΙΟ

Ρωτάς εσύ που είσαι Έλληνας τι είναι ο θάνατος!;! Θα έπρεπε να το ξέρεις από την ιστορία σου …. Να πω καλύτερα την μυθολογία σου όπου και παρέχει πάρα πολλά στοιχεία για τον θάνατο!!!! Και δεν μιλάω για τον Βαρκάρη του κάτου κόσμου μα για τον θάνατο όπως τον ξέρουμε σήμερα…!!!!

SAMAN LYCAN

Δηλαδή τι εννοείτε στην μυθολογία της χώρας μου!!!! Αν και την έχω διαβάσει τόσο που μου έχει γίνει βίωμα δεν έχω συναντήσει κάτι που να μου δείχνει το τι είναι ο θάνατος…. Ή ίσως να μην το εντόπισα εγώ όπως θα έπρεπε!!!! Αν έχετε την καλοσύνη θα μπορείτε να μου εξηγήσετε με λίγα λόγια…

NIKAΣΟΓΙΟ

( ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ) δεν περίμενα ποτέ στην ζωή μου να κάνω μάθημα σε έναν Έλληνα για το τι είναι ο θάνατος. Θα σου πω λοιπόν. Στην μυθολογία σας υπάρχουν αναφορές για ήρωες ή και απλούς θνητούς όπου την ώρα που πέθαιναν μεταβήκαν οι θεοί σας γιατί τους λυπήθηκαν ή για δικούς τους λόγους και τους έκαναν ή αστερισμούς ή τους πήραν μαζί τους ή τους άλλαξαν και τους έκαναν όμορφα ζώα ή άσχημα τέρατα!!!! Αυτό λοιπόν σημαίνει ότι η ψυχή τους συνέχισε να υπάρχει ως κάτι άλλο….!!!! Βέβαια εκείνη την εποχή δεν μπορούσαν όπως και σήμερα να εξηγήσουν με απόλυτη ακρίβεια το τι γίνεται όταν κάποιος πεθάνει!!!! Εγώ  φέρνω ως παράδειγμα πάντα την Ελληνική μυθολογία αν και είμαι ένας ασήμαντος άνθρωπος, μα η Ελληνική μυθολογία δείχνει έναν χαρακτηριστικό τρόπο το τι γίνεται όταν κάποιος πεθαίνει!!!! Εκτός από τις αλλαγές υπάρχει και η τοποθεσία όπου ονομάζεται Άδης που πολλοί πιστεύουν ότι είναι το όνομα του θεού που υπήρχε εκεί ενώ το όνομα του ήταν Πλούτωνας!!!! Εδώ λοιπόν έχουμε ένα άλλο φαινόμενο αν κάποιος το ψάξει καλά και με ανοιχτό μυαλό και ας μην μπορούμε να το αποδείξουμε. Το φαινόμενο αυτό είναι ότι υπήρχαν τα Ιλίσια Πεδία και ο Τάρταρος. Στο πρώτο μέρος ήταν πανέμορφα και υπήρχαν τα πάντα!!!! Στο δεύτερο μέρος ήταν σκοτάδι, ασχήμια, και πήγαιναν αυτοί που δεν είχαν μια καλή ζωή…. Οπότε έχουμε δυο μέρη που δείχνουν να είναι κάτω από την γη, δηλαδή μια άλλη διάσταση ή να πω δυο διατάσεις!;! Στο όλο θέμα υπάρχουν και αποδείξεις ότι πρόκειται για διατάσεις από δυο αποδείξεις!!!! Η μια απόδειξη είναι ο Βαρκάρης που πέρναγε τις ψυχές στην απέναντι όχθη… με το αντίκτυπο του βέβαια!!!! Τα νομίσματα, όπου αν δεν τα είχε κάποιος απέναντι δεν πέρναγε!!!! Έμενε στην ανυπαρξία κάτι το πιο τρομερό από όλα!!!! Η δεύτερη απόδειξη είναι ο Κέρβερος ένα τρικέφαλο τέρας με κεφάλια σκύλων όπου ήταν ο τρόμος και ο φόβος για τις ψυχές και έτσι δεν μπορούσαν να γυρίσουν πίσω…. Δηλαδή δεν μπορούσαν να φύγουν από αυτές τις διατάσεις λόγο κάποιου εμποδίου!!!! Στην Ιαπωνική θρησκεία έχουμε σχεδόν τις ίδιες απόψεις περί θανάτου και για αυτό συμφωνώ με την εκδοχή της Ελληνικής και όταν λέω Ελληνικής εννοώ της μυθολογικής άποψης!!! Κάτι ήξεραν οι αρχαίοι σας που αν καθίσει κάποιος και το αναλύσει αποκωδικοποιώντας την όλη κατάσταση αυτή περί των θανάτων θα βρεθεί σε μεγάλη έκπληξη!!!! Να τα στοιχεία:

Οι εκλεγμένοι για οποιοδήποτε λόγο των θεών είχαν μια πολύ ειδική μεταχείριση με το να γίνουν αστερισμοί ή κάτι άλλο!!!! Από την άλλοι αυτοί που δεν τους επέλεγαν οι θεοί πέρναγαν σε άλλες διατάσεις όπου για να περάσει η ψυχή κάποιου έπρεπε να είναι καθαρή σαν το χρυσάφι, για αυτό και τα χρυσά στα μάτια!!!! Αν και αυτοί που ήταν κακοί είχαν χρυσό στα μάτια τους ο Βαρκάρης τους πέρναγε απέναντι μα πήγαιναν στον Τάρταρο και δεν μπορούσαν να ξανά γυρίσουν με τίποτα πίσω λόγο της τρομερής υπάρξεως του Κέρβερου!!!! Εδώ λοιπόν η μυθολογία λέει ότι κανείς δεν μπορούσε να φύγει από εκεί διότι ήταν ο Κέρβερος φύλακας!!!! Αυτοί όμως που ήταν στα Ιλίσια Πεδία μπορούσαν αν ήθελαν να φύγουν αλλά λέει η μυθολογία σας ότι περνούσαν τόσο όμορφα εκεί που ξέχναγαν την προηγούμενη ζωή τους…. Ενώ στον Τάρταρο όλοι ήθελαν να βγουν από κει μέσα!!!! Ψάξου λοιπόν με αυτά τα στοιχεία και θα δεις το πόσο δίκιο έχω.

SAMAN LYCAN

Θα το κάνω, μα αυτό όμως δεν δικαιολογεί τον φόβο του ανθρώπου προς τον θάνατο!!!!

ΝΙΚΑΣΟΓΙΟ

Για αυτό και αγαπώ πολύ τους Έλληνες ειδικά τους αρχαίους Σπαρτιάτες!!!! Διότι ήταν σαν τους Σαμουράι όπου εμφανίστηκαν στην χώρα μου χιλιάδες χρόνια μετά από τους Σπαρτιάτες!!!! Και οι δυο φυλές δεν φοβόντουσαν τον θάνατο μα τον επιδίωκαν στο πεδίο της μάχης!!!! Κάποιοι λένε ότι είχαν υποστεί πλύση εγκεφάλου για να μην φοβούνται τον θάνατο μα δεν είναι έτσι!!!! Μάλλον κάποιοι μύστες ιερείς τους είχαν δείξει κατά κάποιο τρόπο ότι το να πεθάνει κάποιος στο πεδίο της μάχης θα γινόντουσαν αθάνατοι κατά κάποιο τρόπο!!!! Σήμερα όλοι ξέρουν τους 300σιους του Λεωνίδα ίσως όχι με τα ονόματα τους αλλά την ιστορία τους και για όσο θα υπάρχει η γης και ο άνθρωπος πάντα θα μιλάνε για αυτούς!!!! Έτσι πέρασαν στην αθανασία!!!! Το ίδιο είναι και για τους Σαμουράι…. Αυτό που έκαναν και οι δυο φυλές ήταν για αυτούς το σωστό… το να έχει κάποιος έναν ένδοξο θάνατο στην μάχη!!!! Αυτό γιατί και οι δυο φυλές πίστευαν ότι στην επόμενη ζωή τους θα είχαν την θεία ευλογία και θα περνούσαν πολύ καλά στην άλλη διάσταση όπου και πήγαιναν.

Αν και είπαμε και άλλα δεν είναι του παρόντος να το συνεχίσω.

Οι πιο πολλές ινδιάνικες φυλές της Αμερικής πιστεύουν ότι όταν κάποιος πεθάνει το μεγάλο πνεύμα ο ΜΑΝΗΤΟΥ τους κάνει φύλακες των δασών, λιμνών, ποταμών, ζώων, κτλ. κτλ.!!!! Για αυτό και οι ινδιάνοι τότε και λιγοστοί σήμερα έκαναν πολλές προσφορές στους προγόνους τους για τους προσέχουν!!!! Σε όλες αυτές όμως σχεδόν τις φυλές υπάρχει μια ιστορία….. όταν κάποιος πεθάνει προτού γίνει πνεύμα ταξιδεύει για πολύ καιρό στο διάστημα ή το σύμπαν για να κριθούν για τις πράξεις τους από τους << Χαέν Κε >> ( Σκιές των θεών )!!!! Αν οι σκιές των θεών κρίνουν ότι είναι καλές ψυχές τις αφήνουν να περάσουν από τον  ουρανό της γης και να προχωρήσουν στο σύμπαν όπου θα συναντήσουν τον ΜΑΝΗΤΟΥ το μεγάλο πνεύμα!!!! Αν δεν είναι καλές τότε οι σκιές των θεών καταβροχθίζουν τις ψυχές όπου και περνάνε στην ανυπαρξία!!!! Και εδώ κάποιος αν αναλύσει τους μύθους θα δει ότι έχει να κάνει με άλλες διατάσεις.

Αν και έχω πολλές ιστορίες για τον θάνατο να σας πω από πολλούς λαούς και φυλές καμία δεν λέει ότι σταματά η ψυχή να υπάρχει!!!! Ότι καταστρέφεται από κάποια θεία κρίση ναι με τον όρο ότι πάει στην ανυπαρξία!!!!

Θα προσπαθήσω να βάλω και γω την δικιά μου άποψη σε αυτό το τόσο δύσκολο και άλυτο θέμα!!!! Προσέξτε ότι πω είναι καθαρά δικιά μου γνώμη από όλα αυτά τα οποία έχω ακούσει από όλον τον κόσμο:

Η ζωή μετασχηματίζεται, δεν καταστρέφεται (αρχαία επιγραφή). Τα πάντα είναι ενέργεια, τίποτε δεν χάνεται. Η ζωή είναι μια μορφή ενέργειας!!!! Όπως οι ειδικοί των φυσικών επιστημών δεν είναι σε θέση, μέχρι σήμερα, να ορίσουν ακριβώς την προέλευση της ενέργειας, το πώς και το γιατί του σχηματισμού της, αυτοί δεν είναι ούτε σε θέση να εξηγήσουν τη ζωή, μα μπορούν μόνο να την περιγράψουν. Αυτή η μορφή ενέργειας, που είναι η ζωή, διαφεύγει της επιστημονικής έρευνας και το ίδιο ισχύει και για την ψυχή μας.

Η ψυχή είναι ένα ουσιώδες μέρος εκείνης της ύπαρξης, που ονομάζεται άνθρωπος. Πού βρισκόταν η ψυχή, πριν ο άνθρωπος γεννηθεί!;! Πού διαμένει, όταν το σώμα διαλύεται στα συστατικά του!;!

Το υλικό σώμα, σαν ζωντανός οργανισμός, αποτελείται από ύλη σε κατάσταση μετασχηματισμού. Μετά το θάνατο, όταν η ψυχή εγκαταλείπει το σώμα, αυτό το τελευταίο διαλύεται εκ νέου στα χωριστά υλικά συστατικά με μια διαδικασία μετασχηματισμού. Μα τι συμβαίνει λοιπόν σ’ αυτό το σημείο με τη “ζωή”, τι συμβαίνει με την ψυχή!;!

Μια έρευνα προσανατολισμένη αποκλειστικά προς την ύλη, δεν θα μπορέσει να εξηγήσει, παρά τη μεγάλη επιστημονική προσπάθεια, το πιο φυσικό για εμάς πράγμα: τη ζωή που μας περιβάλλει με αναρίθμητες μορφές, στα ζώα, στα φυτά και στα μικρόβια!!!!

Από ένα αυγό πεταλούδας, γεννιέται η κάμπια, που με τη σειρά της περιτυλίγεται μέσα σ’ ένα κουκούλι και μετασχηματίζεται σε χρυσαλλίδα, απ’ την οποία αναπτύσσεται η νέα πεταλούδα. Η ζωή μετασχηματίζεται, μα δεν καταστρέφεται!!!!

Μέσα στις νέες αποκαλύψεις, το θεϊκό Πνεύμα μας εξηγεί πως τα πάντα είναι ενέργεια. Η ζωή είναι ενέργεια και δεν μπορεί να καταστραφεί, ούτε μπορεί να καταλήξει στο τίποτε. Αυτή, αλλάζει μονάχα μορφή. Η αρχική μορφή της ζωής είναι πνευματική: η ζωή είναι, αφ’ εαυτής Πνεύμα. Η ψυχή μας είναι μια μορφή ζωής και πνευματικής ύπαρξης.

Για πολλούς ανατολικούς λαούς είναι αδιαμφισβήτητη αλήθεια πως η ψυχή υπάρχει ήδη πριν από τη σύλληψή της και πως “επιζεί” μετά το θάνατο του σώματος. Επομένως, εμείς υπάρχουμε πριν από τη γέννησή μας, με μορφή ψυχής, η οποία – εφ’ όσον είναι ένα πνευματικό σώμα – κατοικεί μέσα στους πνευματικούς κόσμους.

Μπορούμε να βρούμε όλα αυτά και πολλά άλλα ακόμα, στις νέες αποκαλύψεις:

Η ψυχή μας βρίσκεται σε πορεία από πολύ καιρό. Αυτή είχε αρχή μέσα στους πνευματικούς κόσμους και τώρα βρίσκεται στο ταξίδι επιστροφής, προς τον Οίκο του Αιώνιου Πατέρα, προς τα Ουράνια Βασίλεια του φωτός!!!! Το ταξίδι της περνά διαμέσου των βασιλείων των ψυχών και των σφαιρών εξαγνισμού. Κάτω από ορισμένες περιστάσεις, αυτή μπορεί να “μπει” σε ένα ανθρώπινο σώμα για να εξοφλήσει ένα μέρος των ενοχών της κατά τη διάρκεια της γήινης ζωής, μέσα στη διάσταση του χρόνου και του χώρου. Εάν καταφέρει να εξαγνιστεί, μπορεί να συνεχίσει την πορεία της προς την αιώνια Πατρίδα μέσα στους πιο φωτεινούς κόσμους των σφαιρών εξαγνισμού. Αυτό σημαίνει πως έχει κάνει πρόοδο. Η γήινη ζωή είναι επομένως ένας μεταβατικός μονάχα σταθμός του ταξιδιού της ψυχής, στη διάρκεια του οποίου, αν αυτή εξελίσσεται και εξυψώνεται πνευματικά, έχει τη δυνατότητα να φτάσει την αρχική φωτεινότητα και αγνότητα, δηλαδή την υψηλή δόνηση που είχε αρχικά!!!!

Τη στιγμή της σύλληψης, η ψυχή, που είναι μια πνευματική μορφή με καθορισμένα και ειδικά χαρακτηριστικά ολότελα “προσωπικά”, πλησιάζει στο υλικό σώμα και εισχωρεί έπειτα μέσα στο σώμα, τη στιγμή της γέννησης του βρέφους, παραμένοντας συνδεδεμένη μέχρι το φυσικό του θάνατο!!!!

Όλες οι ζωτικές διαδικασίες του ανθρώπου έχουν αρχή μέσα στην ψυχή. Είναι διαμέσου της ψυχής, που η θεϊκή ζωτική ενέργεια ρέει μέσα στο φυσικό σώμα και το ζωογονεί.

Τα πάντα είναι ενέργεια, καθώς επίσης και οι αισθήσεις μας, οι σκέψεις, τα λόγια, οι πράξεις!!!! Η ψυχή είναι το “βιβλίο της ζωής” που καταγράφει τα πάντα.

Ακόμα και μετά την εγκατάλειψη του γήινου σώματος, μέσα στην ψυχή παραμένουν αποθηκευμένα, όλα όσα ο άνθρωπος έχει ζήσει σαν αισθήματα, σκέψεις, λόγια και πράξεις. Τούτο σημαίνει πως εμείς μεταφέρουμε μαζί μας, μέσα στις πνευματικές σφαίρες, την ταυτότητά μας, τη συνείδησή μας, τα ελαττώματα και τις αδυναμίες, καθώς επίσης και την εσώτερη χαρά και τη σχέση μας με το Θεό. Καθετί που είναι αρνητικό, βαραίνει την ψυχή μας, που σκιάζεται και αμαυρώνεται, ενώ οι θετικές σκέψεις και πράξεις ελαφραίνουν την ψυχή και την καθιστούν πιο φωτεινή.

Πρωταρχικός μας σκοπός θα έπρεπε να ήταν, να έχουμε στο τέλος της γήινης ζωής ένα θετικό απολογισμό, δηλαδή να έχουμε ελευθερώσει την ψυχή από όλα τα βάρη και τις σκιές. Ο βαθμός σκίασης ή λαμπρότητας της ψυχής τη στιγμή του θανάτου μας είναι θεμελιώδους σημασίας, αφού άλλωστε από αυτό εξαρτάται το τι θα απογίνει η ψυχή μετά το φυσικό θάνατο.

 Βάσει του πώς έχει ζήσει και προσανατολίσει την ψυχή του ο άνθρωπος, έτσι αυτή αντιλαμβάνεται και ζει και μετά τον αποχωρισμό της από το σώμα!!!!

Τι συμβαίνει, για παράδειγμα, στην ψυχή σ’ ένα θανατηφόρο δυστύχημα!; !Εάν η ψυχή εκσφενδονίζεται βίαια εκτός του σώματος, αυτή δεν μπορεί ν’ αποχωριστεί από αυτό, σύμφωνα με το << Νόμο >>!!!! Αυτό σημαίνει πως, αν και είναι έξω από το σώμα, αυτή είναι λίγο – πολύ συνδεδεμένη με το φυσικό σώμα, ανάλογα με το βαθμό πνευματικότητας στον οποίο είχε φτάσει ο άνθρωπος!!!! Εάν η ψυχή αποχωρίζεται ξαφνικά, δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει τη νέα κατάσταση, παρά τη βοήθεια των πνευματικών όντων ή των άλλων ψυχών. Λόγω του κλονισμού που υπέστη, η ψυχή θεωρεί ότι είναι ακόμα μέσα στο σώμα, επειδή αισθάνεται ακόμα για πολύ τον τρόμο και τον πόνο και δεν είναι σε θέση να συνειδητοποιήσει αμέσως τη νέα κατάσταση!!!!

Ο γιατρός έχει κιόλας πιστοποιήσει το φυσικό θάνατο, το πτώμα μπορεί να έχει ήδη ενταφιαστεί, ενώ η ψυχή μπορεί να περάσει μέρες ή ακόμα εβδομάδες και μήνες ή ένα πιο μεγάλο χρονικό διάστημα, με την πεποίθηση πως είναι ακόμα ένα ανθρώπινο ον, ίσως ασθενές ή ανάπηρο, μα όχι νεκρό!!!!

Η ψυχή συνεχίζει να ζει μ’ αυτές τις εντυπώσεις, που αντιλαμβάνεται υπό μορφή εικόνων. Με αυτές τις εικόνες η ψυχή έχει την ψευδαίσθηση ότι ζει πραγματικά μέσα στο φυσικό σώμα με αισθήσεις, σκέψεις, λόγια και πράξεις. Μερικές φορές μεταβαίνει στο χώρο εργασίας που είχε πριν, έχοντας την ψευδαίσθηση πως είναι ένα ακόμη ανθρώπινο ον. Κινείται μέσα στην οδική κυκλοφορία και χρησιμοποιεί τα δημόσια μέσα μεταφορών. Όμως, αφού βγει από το σώμα, δεν έχει πια ευαισθησία. Μπορεί να περιφέρεται για μεγάλο χρονικό διάστημα πάνω σ’ αυτή τη γη, μέχρι που αντιλαμβάνεται πως ορισμένα πράγματα εξελίσσονται διαφορετικά από ό,τι ήταν συνηθισμένη, όταν βρισκόταν με γήινη μορφή!!!!

Μπορεί να συμβεί, για παράδειγμα, να αναζητά τη συντροφιά των φίλων και να διερωτάται: ” Κανένας δεν με προσέχει πια, η θέση της εργασίας μου είναι καταλυμένη από άλλους, είμαι εντελώς απομονωμένος. Γιατί έτσι!;!.

Μόνο μετά από μια τέτοια περισυλλογή οι πνευματικές υπάρξεις μπορούν να βοηθήσουν την ψυχή. Μόνον όταν η ψυχή συνειδητοποιήσει ότι είναι από λεπτή ύλη και πως το φυσικό της σώμα είναι ενταφιασμένο από καιρό, μπορεί να αφυπνιστεί χάρη στην παρέμβαση του φύλακα αγγέλου της και να αρχίσει ξανά να πορεύεται, βάσει της δικής της κατάστασης συνείδησης. Υπάρχουν ψυχές που δέχονται τις οδηγίες και αφήνονται να καθοδηγηθούν μέσα στα βασίλεια των ψυχών. Άλλες πηγαίνουν στον τάφο για να περιμένουν την ανάσταση της σάρκας, όπως είχαν διδαχτεί, όταν “ζούσαν”!!!!

Όπως ειπώθηκε στην αρχή, η ψυχή καταγράφει όλες τις εμπειρίες που κάνει ο άνθρωπος στη διάρκεια της ζωής, καθώς επίσης και όλες τις θρησκευτικές διδασκαλίες. Εάν ο άνθρωπος έχει διαπαιδαγωγηθεί σύμφωνα με ένα δεδομένο θρησκευτικό σχήμα και του οποίου έχει αποδεχτεί τις αρχές, η ψυχή του θα ανήκει σ’ αυτό το σχήμα και μετά από το φυσικό θάνατο.

Αυτό συμβαίνει ειδικά, όταν η εκκλησία έχει καταφέρει να τον πείσει πως είναι ο μοναδικός μεσολαβητής της σωτηρίας και πως για να επιτευχθεί είναι αναγκαίο να γίνουν αποδεκτές όλες οι διδασκαλίες της. Σ’ αυτή την περίπτωση η αποχωρισμένη από το σώμα ψυχή συνεχίζει να ζει με την πεποίθηση πως ανήκει ακόμα στην εκκλησία της. Αυτή είναι επιπλέον πεπεισμένη, πως ο Θεός βρίσκεται μόνο μέσα στα οικοδομήματα των εκκλησιών. Αλλά ο Θεός δεν είναι δεμένος σε κανένα χώρο: σαν Κοσμικό Πνεύμα, Αυτός είναι πανταχού παρών και είναι, επομένως και μέσα στην ίδια την ψυχή.

Εφόσον η ψυχή δεν το αντιλαμβάνεται και παραμένει προσκολλημένη σε ό,τι της έχουν εμφυτεύσει οι γήινοι δάσκαλοι, αυτή η επιρροή εξακολουθεί να την περιορίζει. Αυτή κλείνεται σε όσα οι αγγελιαφόροι φωτός της Αιώνιας Αλήθειας επιθυμούν να την κάνουν να αντιληφθεί και δεν θα μπορέσει να συνεχίσει την πορεία στους μεταθανάτιους κόσμους. Αυτή θα προσπαθεί συνεχώς να μετενσαρκώνεται.

Πόσο διαφορετικός είναι ο θάνατος ενός ανθρώπου, πραγματικά ενωμένου με το Θεό!!! Μπορεί πράγματι να ορισθεί σαν μια “επιστροφή στο σπίτι”. Ένας τέτοιος άνθρωπος γνωρίζει, πως η ψυχή του προέρχεται από το Θεό και γνωρίζει πως δέχεται από Εκείνον τη ζωτική ενέργεια. Ξέρει πως μέσα στην ψυχή του περικλείεται η αιώνια αθάνατη Ζωή. Η ψυχή, ο υιός ή η κόρη του Θεού, είναι πάντα συνδεδεμένη με τον Πατέρα και επιθυμεί να επιστρέψει σ’ Εκείνον. Αυτός ο άνθρωπος ξέρει πως το υλικό σώμα είναι σαν ένδυμα που αφαιρείται όταν δεν χρειάζεται πια. Μερικά χρόνια πριν από την επιστροφή στο σπίτι, η ψυχή δέχεται παλμούς, που την παρακινούν να αποχωριστεί σιγά – σιγά από το γήινο σώμα.

Ειδικές δονήσεις φωτός διεισδύουν μέσα στην ψυχή, που πολύ αργά αποσύρει και μαζεύει τις ζωτικές της ενέργειες από το φυσικό σώμα. Τη στιγμή της απόσπασης, αυτός ο ενωμένος στο Θεό άνθρωπος, είναι περιτριγυρισμένος από ψυχές που προέρχονται από υψηλότερες περιοχές, από πρώην μέλη της οικογένειας και από τον φύλακα άγγελο. Η ψυχή που κατοικεί ακόμα μέσα στον άνθρωπο, δοκιμάζει μια μεγάλη χαρά, αφού γνωρίζει πως ο Θεός, ο Κύριος, την καλεί κοντά Του.

Όσο ο άνθρωπος αναμένει τον λεγόμενο θάνατο, του επιτρέπεται να ρίξει μια τελευταία ματιά στη ζωή του που έχει περάσει για να μπορέσει να συγχωρέσει, όποιον πρέπει ακόμα να συγχωρέσει. Μερικές φορές του επιτρέπεται να δει υπάρξεις από κόσμους μακρινούς, να γευτεί μια αίσθηση πληρότητας. Τελικά, το γήινο σώμα κλείνει τα μάτια, αναπνέει μερικές φορές με δύναμη. Ο άνθρωπος βλέπει πνευματικά όντα ή φωτεινές ψυχές πιο εξελιγμένες. Στη συνέχεια εκπνέει για τελευταία φορά, ενώ η ψυχή εξέρχεται από το σώμα. Την ίδια στιγμή, αυτή η ευέλικτης διάπλασης λεπτή ύλη αναπτύσσεται!!!! Η ψυχή έχει μια δική της σταθερότητα και ζει συνειδητά και με χαρά, μέσα στο πεδίο πνευματικών δονήσεων, στο οποίο έχει τώρα προωθηθεί.

Η ψυχή, που περιβάλλεται από το φως, δέχεται τώρα οδηγίες από το φύλακα άγγελο ή από ψυχές που προέρχονται από μακρινούς κόσμους!!!! Η ψυχή αισθάνεται μελωδίες, που αποτελούνται από τις δονήσεις του πλανήτη, από τον οποίο αυτή αισθάνεται να έλκεται!!!!

Κάθε ψυχή καθοδηγείται με τρόπο διαφορετικό, βάσει του επιπέδου συνείδησής της. Μερικές φορές βλέπει μπροστά της ένα δρόμο, μια σήραγγα, ένα μαγευτικό λιβάδι. Η ψυχή που είναι ενωμένη με το Θεό, κοιτάζει ακόμα γύρω της, εμπιστεύεται στο Θεό τους θλιμμένους συγγενείς και προχωρεί!!!!

Αυτή η ψυχή έχει κάνει πρόοδο στη διάρκεια της γήινης ζωής, που μόλις έχει λήξει: έχει πλησιάσει στον Πατέρα, με τον Οποίο επιθυμεί να ενωθεί ξανά, έχει κάνει βήματα εμπρός, πάνω στο δρόμο της επιστροφής στο φως.

Σύμφωνα με το νόμο της πνευματικής έλξης που λέει: “το όμοιο έλκει το όμοιό του”, η ψυχή θα κατευθυνθεί προς την σφαίρα εξαγνισμού που αντιστοιχεί σ’ αυτή, προς τις όμοιες με εκείνη ψυχές!!!!

Εάν ο άνθρωπος έχει ζήσει με εγωκεντρικό τρόπο και ήταν σκλάβος των ενστίκτων και επιθυμιών του, εάν ήταν άπληστος, θέλοντας να κατέχει και δεν είχε πραγματώσει την αλτρουιστική αγάπη, εάν είχε αισθήματα μίσους και ζηλοφθονίας και είχε ακολουθήσει μόνο τις διασκεδάσεις, αυτές οι αρνητικότητες έχουν αποτυπωθεί μέσα στην ψυχή του. Εκείνο που ο άνθρωπος δεν έχει καταφέρει ν’ αναγνωρίσει και να αποβάλλει στη διάρκεια της γήινης ζωής, παραμένει μέσα στην ψυχή μετά τον αποχωρισμό της από το φυσικό σώμα. Και μέσα στους μεταθανάτιους επίσης κόσμους η ψυχή μπορεί να συνεχίσει την ανάπτυξή της και να εξυψωθεί, όχι όμως τόσο γρήγορα και εύκολα όπως πάνω στη γη, μέσα σ’ ένα ανθρώπινο σώμα.

Παρ’ όλ’ αυτά, εάν δεν καταφέρει να αντιληφθεί ή να δεχτεί την αποστολή που έχει να πραγματώσει πάνω στη γη, όταν φτάσει στα αστρικά βασίλεια, θα αναζητήσει τη συντροφιά ψυχών που τρέφουν τα ίδια ενδιαφέροντα ή θα στραφεί στη γη και θα συχνάζει σ’ εκείνους τους τόπους, όπου κάποτε ικανοποιούσε τα πάθη της!!!!

Οι ψυχές που αισθάνονται έντονα την έλξη της ύλης και ειδικά εκείνες που είναι προσκολλημένες σε καθορισμένες κακές έλξεις, σπάνια κατοικούν στα αστρικά βασίλεια. Αυτές είναι οι ονομαζόμενες “ψυχές δεμένες πάνω στη γη” που στρέφονται ξανά προς την ύλη και προσπαθούν να επηρεάσουν τους ανθρώπους που έχουν μια δόνηση όμοια με τη δικιά τους για να ζήσουν διαμέσου τους εκείνο, που οι ίδιες, σαν ψυχές, δεν είναι πια σε θέση να κάνουν.

Είναι εκατομμύρια οι αμαθείς ψυχές, που είναι δεμένες με τη γη και που ζούνε ανάμεσά μας και μας περιτριγυρίζουν από παντού, με την επιθυμία να συμμετέχουν στη ζωή μας!!!! Αυτές προσκολλούνται ομαδικά στους ολότελα υλιστές ανθρώπους, επηρεάζοντας τους και απορροφώντας τις ζωτικές δυνάμεις τους!!!! Κάθε φορά που καλλιεργούμε κακές σκέψεις και αρνητικά αισθήματα, δίνουμε την πιθανότητα στις προσκολλημένες στη γη ψυχές να ασκούν επιρροή πάνω μας. Αυτές οι ψυχές που αντιστοιχούν στον εξασθενημένο βαθμό δόνησης μας, μας αφαιρούν δυνάμεις και κάνουν τα πάντα για να μας διατηρήσουν σ’ αυτή τη χαμηλή δόνηση, κι’ ακόμα, αν είναι δυνατό, να μας τραβήξουν ακόμα πιο χαμηλά!!!!

Εάν ο άνθρωπος έχει ήδη συντονίσει την ψυχή του σε υψηλότερα πεδία δόνησης, όταν αυτή εξέλθει από το σώμα, θα την ελκύσουν κόσμοι πιο υψηλοί. Εάν η ψυχή έχει αφιερωθεί στο Θεό, το Αιώνιο Είναι, μπορεί να καθοδηγηθεί από τις υψηλές δυνάμεις του Είναι!!! Θα της δοθούν οι οδηγίες που της χρειάζονται και θα κάνει χρήσιμες για την ανάπτυξή της εμπειρίες. Η πνευματική της συνείδηση θα αναπτυχθεί βαθμιαία, οι έμφυτες σ’ αυτή θεϊκές δυνάμεις θα αναπτυχθούν. Η ψυχή που δέχεται τις οδηγίες και τις διδασκαλίες, θα εξακολουθήσει να εξελίσσεται επίσης και στο βασίλειο των ψυχών!!!!

Απ’ όσα έχουν λεχθεί, γίνεται σαφές πως, μετά τον αποχωρισμό από το σώμα, η ψυχή θα πάει σ’ έναν κόσμο που δεν της είναι ξένος, μα που αντιστοιχεί στο βαθμό της συνείδησής της. Όποιος επιθυμεί να μάθει πώς θα είναι για εκείνον αυτός ο κόσμος, θα πρέπει να προσπαθήσει να γνωρίσει τον εαυτό του. Η ψυχή θα μεταβεί στον κόσμο, πάνω στον οποίο ο άνθρωπος έχει ήδη συντονιστεί στη διάρκεια της γήινης ζωής!!!!

Αρκεί, λοιπόν, να αναρωτηθούμε: “Οι σκέψεις μας είναι θετικές ή αρνητικές!;! Τείνω προς την ζηλοφθονία, προς το μίσος, προς την κακοβουλία, προς την ζήλια, προς την απληστία, προς την εχθρότητα, προς την φιλονικία!;! Ή έχω σκέψεις αγάπης και αλτρουισμού προς τον πλησίον!;! Από τις απαντήσεις μπορούμε να συμπεράνουμε τον τωρινό βαθμό ανάπτυξης της ανθρώπινης μας ύπαρξης και της ψυχής μας. Ανάλογος με αυτόν είναι επίσης ο μετά θάνατο κόσμος, ο οποίος τώρα μας έλκη ανάλογα τις διαστάσεις του σύμπαντος πάντα!!!!.

Κοιτάζοντας το θέμα λίγο καλύτερα ανακαλύπτω τα εξής:

Αν οι διαστάσεις του σύμπαντος είναι παραπάνω από 3, ακόμη και αν είναι ευκλείδεια η γεωμετρία του, ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντιληφθεί την πραγματική του υπόσταση και φύση του 4-διαστατου σύμπαντος, ούτε τις μορφές και τα σχήματα που εντός του δημιουργούνται!!!!
Δηλαδή, κάθε τι που αντιλαμβάνεται σαν πραγματικό, ακόμα και ολόκληρο το σύμπαν, δεν είναι παρά προβολές (απεικονίσεις) κομματιών του μη ευκλείδειου πραγματικού και μη αισθητού σύμπαντος, πάνω σε ένα ψεύτικο 3-διάστατο Ευκλείδειο Κόσμο τον οποίο δημιουργούν σαν ψευδαίσθηση οι αισθήσεις!!!!
Τον Κόσμο αυτό των ψευδαισθήσεων τον ονομάζουμε επιστημονικά, ψευδό-ευκλείδειο χώρο Μινκόφσκι!!!!.
Τα μαθηματικά μελετούν ιδεατούς χώρους, μη << πραγματικούς >> και απτούς ενώ η Φυσική τον υλικό, αισθητό και μετρήσιμο Κόσμο.
Η σύνδεση έγινε με την γνωστή θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν που συνέλαβε την ιδέα ότι το κύριο συστατικό της κλασικής Φυσικής, η ύλη, δεν είναι παρά καμπύλωση του κύριου συστατικού του Κόσμου των μαθηματικών, του χώρου!!!!

Το μόνο πραγματικό μέσα στο σύμπαν είναι το χωροχρονικό συνεχές το οποίο είναι άτμητο και αδιαίρετο!!!!
Δηλαδή αν τμήσουμε το χωροχρονικό συνεχές, σε χώρο και χρόνο, ούτε ο μετρούμενος ανθρώπινος χρόνος ούτε ο χώρος περιγράφουν την συμπαντική πραγματικότητα.
Εν ολίγοις ο χρόνος όπως τον περιγράφουν και τον μετράνε τα ρολόγια και ο χώρος όπως τον περιγράφουν και τον μετράνε οι μεζούρες, δεν έχουν καμία σχέση, ούτε περιγράφουν την πραγματικότητα της συμπαντικής δημιουργίας. Είναι μια ψευδαίσθηση, ένα τίποτα!!!!

Σύμφωνα με την θεωρία της Σχετικότητας η ύλη δεν αποτελεί παρά ένα καμπυλωμένο χώρο 3ων διαστάσεων. Ο χώρος , όμως, 3ων διαστάσεων όπως προ είπαμε είναι ένα τίποτα, ύλη είναι η καμπύλωση του τίποτα!!!!
Όταν μιλάμε για καμπύλωση του ευκλείδειου 3-διάστατου συμπαντικού χώρου που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις, απλώς εννοούμε μια κύρτωση του χώρου προς την 3η διάσταση, την διάσταση του χρόνου. Η αισθητή, λοιπόν, ύλη είναι καμπυλωμένος χώρος 3ων διαστάσεων προς την διάσταση χρόνος. Αυτό σημαίνει ότι η ύλη υπάρχει αισθητή αν η τιμή της διάστασης χρόνος βρίσκεται μεταξύ μιας ελάχιστης και μιας μέγιστης τιμής. Η αυξομείωση της καμπυλότητας μιας περιοχής ενός χώρου 3ων διαστάσεων σηματοδοτεί τη γέννηση, την εξέλιξη και το θάνατο μια υλικής ύπαρξης!!!!
Αν θεωρήσουμε σταθερή την έκταση μιας περιοχής του χώρου, το πόσο αυτός καμπυλώνεται προς την διάσταση χρόνος είναι η βασική παράμετρος που χαρακτηρίζει την εξέλιξη μιας υλικής ύπαρξης.
Η Καμπυλότητα μιας περιοχής = η πυκνότητα της ενέργειας!!!!
Αυτό σημαίνει πως αντί να πούμε πως ύλη είναι η καμπύλωση του χώρου, μπορούμε να πούμε ότι ύλη είναι μια περιοχή με μεγάλη πυκνότητα ενέργειας.
Δηλαδή μπορούμε να πούμε εξίσου σωστά ότι η εξέλιξη μιας υλικής ύπαρξης εξαρτάται από τις μεταβολές της πυκνότητας της ενέργειά της!!!!

Με βάση όλα τα παραπάνω, ζωή μπορούμε να ονομάσουμε τη δυνατότητα της υλικής μας υπόστασης να μεταβάλλει την ενεργειακή της πυκνότητα (δηλαδή την καμπυλότητά της)!!!! Αυτό σημαίνει αυτόματα μια δυνατότητα αυξομειώσεως της διάστασης χρόνος, που εγκλείουμε αοράτως μέσα μας.
Η έννοια της ζωής όμως χαρακτηρίζεται από τις έννοιες της γέννησης, της ανάπτυξης, της φθοράς και του θανάτου. Η έννοια της γέννησης, της εμφάνισης δηλαδή μιας υλικής πραγματικότητας από το αισθητό τίποτα, δεν είναι παρά μια καμπύλωση του χώρου προς τον χρόνο, πέραν κάποιου ορίου. Η καμπύλωση αυτή μπορεί να γίνει αισθητή και λογικά αντιληπτή από την επιστήμη, σαν μια περιοχή αυξημένης τιμής της πυκνότητας ενέργειας, που γύρω της σχηματίζεται κάποιο πεδίο βαρύτητας!!!!
Η έννοια της ανάπτυξης μιας υλικής ύπαρξης, είναι ταυτόσημη με την έννοια της αύξησης της καμπυλότητας του χώρου και με την ισοδύναμη έννοια της αύξησης της ενεργειακής πυκνότητας.

Ως θάνατο, εάν συναρτήσουμε τον υλικό θάνατο με την αισθητή εξαφάνιση της ύλης, μπορούμε να εκλάβουμε δύο περιπτώσεις. Κατά πρώτον την ελαχιστοποίηση της πυκνότητας ενέργειας που έχει σαν αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό στην ψευδή φύση του τρισδιάστατου φυσικού ειδώλου του χώρου του σύμπαντος, κάτι που συμβαίνει εφόσον η τιμή της πυκνότητας ενέργειας – αλλιώς της καμπύλωσης – του χώρου που καταλαμβάνει το αντικείμενο γίνεται ή μηδέν ή δεν ξεπερνά την οριακή τιμή ώστε να γίνεται αντιληπτό από τις αισθήσεις μας : αυτό σημαίνει πως αν η καμπύλωση του χώρου προς την διάσταση χρόνος γίνει μικρότερη από μια ελάχιστη τιμή, τότε η ύλη στερούμενη της αισθητής καμπυλότητας ξαναπαίρνει τη μορφή του << καθαρού >> χώρου, μιας ουσίας έξω από την δυνατότητα των αισθήσεων. Κατά δεύτερον, μιας και ως αισθητή ύλη λογίζεται ο καμπυλωμένος χώρος προς την διάσταση χρόνος ή αλλιώς μία κύρτωση με μορφή πηγαδιού προς την διάσταση χρόνος, συνεπάγεται πως ομιλούμε δια καμπύλωση, του χώρου, προς την διάσταση χρόνος, κατά την οποία ξεπερνιέται το ανώτατο όριο και τότε η ύλη καθίσταται αόρατη από τις αισθήσεις – αυτή την αιτία θανάτου, όσον αφορά τα άστρα, την ονομάζουμε μελανή οπή!!!!

Θα μου πείτε τι είναι αυτά τα οποία λέω, είναι η δικιά μου γνώμη που με όλα αυτά τα οποία προανέφερα πιστεύω με λίγα λόγια ότι ο θάνατος είναι μια δίοδος σε μια άλλη μορφής ζωής είτε στον πλανήτη μας ή κάπου αλλού έξω από αυτόν!!!! Επίσης πιστεύω ότι αν κάποιοι από εμάς έχουν κάνει κάποιες κάκιστες πράξεις κάτι τους σταματά βίαια την δίοδο και μεταφέρονται αυτόματα στην ανυπαρξία!!!!! Και μην μου πει κάποιος δεν υπάρχει ανυπαρξία διότι από την στιγμή που υπάρχει ύπαρξης υπάρχει και ανυπαρξία, είναι αποδεδειγμένο και μαθηματικός την αλάνθαστη γλώσσα του σύμπαντος!!!!

Εγώ προσωπικά έχω ξεπεράσει τον φόβο του θανάτου όταν θα έρθει η ώρα μου και το μόνο που με νοιάζει από τώρα όταν θα γίνει είναι τι θα απογίνουν τα παιδιά μου και αν τα καταφέρουν στην ζωή τους και αν θα τα ξανά συναντήσω στην μετέπειτα ζωή όπως και όλα τα αγαπημένα πρόσωπα!!!! Όπως θα έλεγαν και οι Λυκάωνες που τόσο αγαπάω << ΚΡΕΗΛΚ ΑΧΚΡ ΜΑΝ-Η-ΤΟΥ ΙΛΚΡΕΛΚΧ >> που σημαίνει αν το θελήσει ο Μαν-Η-Του όλα γίνονται!!!! Μέχρι την επόμενη φορά να είστε όλοι καλά και να θυμάστε.

Αν δεν πιστεύετε σε κάτι δεν πάει να πει αυτό το κάτι ότι δεν υπάρχει!!!!

INVISIBLE LYCANS TEAM!!!

 


Related Posts

ΠΡΩΤΗ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ!!!! ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΑΓΝΩΣΤΑ ΜΩΒ ΑΥΓΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΗΣ ΑΡΙΖΟΝΑ!!!!

saman lycan

ΜΙΑ ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΚΕΨΗ!!!!

saman lycan

ΠΑΡΑΞΕΝΟΙ ΚΑΙ ΜΗ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟΙ ΑΝAΤΡΥΧΙΑΣΤΙΚΟΙ ΉΧΟΙ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΩΝ ΩΚΕΑΝΩΝ!!!!

daylight2012

34 σκέψεις στο “ΤΙ ΕΊΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ!!;!!”

  1. Καλησπέρα,σε ευχαριστώ,SAMAN LYCAN,για το ενδιαφέρον σου,και για τους ανθρώπους που επίσης ενδιαφέρονται,ας είναι οι εμπειρίες μου,πηγή.Ο Λόγος που ξεπερασα την φραγή μου να μοιραστώ,δημόσια προσωπικά στοιχεια,ήταν για να λάβουν, άνθρωποι που θα τους βοηθούσαν.Αυτό όμως ήταν ανταπόκριση και ανταπόδοση,σε αυτό που ήδη είχα πάρει σαν μέγιστη βοήθεια από τα άρθρα σου για τα Λευκά Ιερατεία.Όταν τα διάβασα,κάποια κομμάτια τους συμπλήρωσαν τον χάρτη στο μετά φυσικό μου ταξίδι.Με κάποια είχα “μεταφυσική” εμπειρία,γιαυτά,θα έρθει η στιγμή που θα δοθεί,η ευκαιρία,για κάτι παραπάνω και δεν αφορά μόνο εμένα.Η τοποθέτησή σου στα θέματα μυστηρίου και ο χειρισμός τους ήταν το δεύτερο στοιχείο για να προχωρήσω,αισθάνθηκα εμπιστοσύνη.
    Προχωρώ,στην επόμενη επιστροφή στο παρελθον.Αυτή τη φορά,ήρθε αναπάντεχα,χωρίς να ζητήσω.Η πρώτη εικόνα είναι η θάλασσα,βρισκόμουν σε ένα τεχνητό όρμο,το φως γύρω μου είναι χαμηλό δεν βλέπω ήλιο,η θάλασσα έχει υπογάλαζο ηριδίζον χρώμα.Εκεί αναρωτήθηκα είμαι στην Γη? Η απάντηση ήταν ναι,μια απάντηση που ήρθε από το πουθενά μέσα στο μυαλό μου.Η δεύτερη εικόνα ήταν τα ρούχα μου ήταν ένας χιτώνας από λευκό,ημιδιάφανο ύφασμα λευκού χρώματος,βλέπω τον εαυτόν μου,είμαι λευκός,ιδιαίτερα λευκός νεαρός άνδρας,με πολύ ανοικτά ξανθά μαλλιά,στο μέτωπο φορώ μια χρυσή ταινεία,πραγματικά χρυσή.Αρχίζω να περπάτώ,και κατευθύνομαι σε ένα κτίριο,που ήταν απέναντι στην άλλη πλευρά του όρμου,έμοιαζε σαν αρχαίος ελληνικός ναός,γνωρίζω ότι είναι ιερατείο,ανήκω εκεί,είμαι μαθητευόμενος.Προς το μέρος μου τότε έρχεται ένας άλλος νεαρός άνδρας,ντυμένος σαν εμένα,είναι πολύ οικείο και αγαπητό πρόσωπο,αρχίζουμε να περπατάμε μαζί προς τον ναό,βλέπω τα πόδια μου,φορώ σανδάλια χρυσά περπατάω σχεδόν χωρίς να αγγίζω το έδαφος.Αρχίζουμε να περπατάμε και μιλάμε μόνο που δεν συζητάμε με ήχους αλλά μέσα στο μυαλό μας!Αναγνώρισα τον νεαρό άνδρα,σαν ενα πολύ αγαπητό πρόσωπο στην παρούσα ζωή μου.

    Αυτή είναι και η τελευταία μου εμπειρία μέσα σε όνειρο. Μετά από αυτό μέσα από μιά δίνη γεγονότων , παρα πολλά από αυτά,δραματικά ξεκίνησε ένα άλλο είδος αναγνώρισης και αυτό ήταν με τα μάτια ανοικτά.
    Σας ευχαριστώ,που μοιράστηκα μαζί σας την εμπειρία μου και ας είναι εμπειρία προσέγγισης της αληθινής ιστορίας μας!

  4. Θα γράψω εδώ την εμπειρία μου γιατί θέλω να ακούσω και την γνώμη τον υπολοίπων.Ήταν πρωί ξυπνάω και εκείνη την στιγμή μου έρχεται στο μυαλό κάτι που περίμενα με ανυπομονησία να κάνω μετά από λίγα δευτερόλεπτα ξανά ξαπλωνω κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι το μέρος που ήθελα να πάω (το είδα ακριβός όπως είναι λες και ήμουν εκεί)και εκείνη την στιγμή σκέφτομαι μακάρι να ήμουν εκεί κάνοντας αστρική προβολή και εκείνη την ώρα νιώθω το κρεβάτι να τρέμη καιτο σώμα μου να δονιτε απίστευτα λες και θα έσπαγε για να βγει έξω η ψυχή μου και σύγχρονους έβλεπα το δωμάτιο(ενώ είχα κλειστά μάτια)ακριβός όπως ήταν να μαυρίζει ήταν λες και πέθαινα φοβήθηκα τόσο που σκέφτηκα να το σταματήσω ενώ μέσα μου ουρλιαζα έτσι εκείνη την στιγμή μου ήρθε στο μυαλό μου μιας και έχω ασχοληθεί περιστασιακά με την αστρική προβολή οτι για να επιστρέψεις στο σώμα σου πρέπει να σκεφτείς το σωμα σου και οτι εισε μέσα κάνονταςτο ήταν λες και προσγειωθεικα πάλι στο σώμα μου και έτσι προσπαθησα να σηκωθώ αλλά ούτε να κουνιθω δεν μπορούσα ούτε να φωνάξω για κάτι δευτερόλεπτα. Έχω μετανιωση που δεν αφέθηκα για να έβλεπα τι θα συνέβαινε αλλά ο τρόμος ήταν πόλης άλλο να στο λένε και άλλο να το ζεις.λοιπόν saman τι πιστεύεις οτι ήταν αστρική προβολή η συνειδητό όνειρο η τίποτα από τα δύο και παρεμπιπτόντως περαστικά σου

    1. teo!!!!

      ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ!!!!

      ΛΟΙΠΟΝ!!!!

      ΑΠΟ ΟΣΟ ΓΝΩΡΙΖΩ ΜΑΛΛΟΝ ΓΙΑ ΑΣΤΡΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΔΙΟΤΙ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙΣ ΔΙΧΝΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΡΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ!!!! ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΕΩ ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΥΧΑΙΝΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΤΗ ΤΟΥΣ ΑΣΤΡΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΠΩΣ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΙΚΟ ΤΟΥΣ ΤΟ ΣΩΝΑ ΠΑΘΑΙΝΕΙ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΣΠΑΣΜΟΥ!!!! ΕΤΣΙ ΒΙΏΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΟΤΙ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΤΑΞΕΙ ΚΑΤΩ Η ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΥΝΑΤΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΞΑΝΑ ΜΠΑΊΝΟΥΝ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥΣ ΑΘΕΛΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΕΠΑΝΕΡΧΌΤΑΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΜΕΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΡΙΑ ΤΟ ΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΕΓΕΙΝ Η ΑΣΤΡΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ Η ΟΧΙ!!!!

      ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑ ΠΑΝΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ!!!!

      ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!!

  5. Saman Lycan θα ήθελα να σου κάνω μια ερώτηση σχετική με το θέμα. Αν υποθέσουμε πως όντος υφύσταται η μετενσάρκωση για ποιό λόγο όταν γεννιώμαστε εδώ δεν έχουμε μνήμες απο προηγούμενες ζωές ή ζωή; τουλάχιστον οι περισσότεροι άνθρωποι.

    1. neo82!!!!

      AYTO EINAI MIA ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΈΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ!!!!

      Ο ΣΥΓΧΩΡΕΜΈΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΔΕΥΤΑΙΡΕΟΣ ( ΛΑΟΓΡΑΦΟΣ ) ΕΛΕΓΕ ΤΑ ΕΞΗΣ:

      …..ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΠΑΛΙΑ ΜΑΣ ΜΝΗΜΗ ΟΤΑΝ ΞΑΝΑ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΓΗ Η ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΑΘΗ!!!! ΑΥΤΟ ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΎ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ ΔΙΟΤΙ ΑΝ ΤΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΑΝ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑ ΚΑΝΑΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ…..Η!!!! ΙΣΩΣ ΝΑ ΚΑΝΑΜΕ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΏΤΑ!!!!! ΟΣΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΥΜΟΎΝΤΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ ΤΟΥΣ ΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΕΤΡΗΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ Η!!!! Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΤΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ Η!!!! ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟ ΛΑΘΟΣ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ!!!!

      ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!!

  7. ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ….ΣΑΜΑΝ ΟΣΑ ΕΓΡΑΠΣΕΣ ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΑ ΑΡΚΕΤΑ ΧΜ…!!!! ΑΛΛΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΑΡΑΘΕΣΩ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ…ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΦΤΩΧΗ ΑΠΟΨΗ…..ΘΑΝΑΤΟΣ = ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΜΕΡΟΣ ΜΗ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ…….. ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΥΛΗ ΣΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ…..ΟΠΩΣ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΦΥΣΙΚΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΣΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΛΛΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΜΕΤΑΒΕΙ ΣΕ ΑΥΤΕΣ…ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΡΚΕΤΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ…ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΠΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΗΣΤΙΚΑΝ ΣΕ ΕΜΑΣ ΟΠΩΣ ΘΕΣ ΠΕΣ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΥΝΤΟΜΗ…….ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΑΝ ΚΑΙ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΑΝ ΕΙΠΑΝ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ…ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΜΕΑΒΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΟΙ ΤΗΝ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ……..ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΥΛΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΔΕΙ ΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΠΕΡΑ ΟΧΘΗ…….ΤΥΧΕΡΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΕΤΑΒΑΙΝΟΥΝ ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ………..ΑΥΤΑ…..

    1. fenomeno!!!!

      ΧΜΜΜΜΜ….!!!! ΤΥΧΕΡΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΕΤΑΒΑΙΝΟΥΝ ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΠΕΘΑΊΝΟΥΝ!;! ΜΑΛΛΟΝ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ….

      ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΔΕΣ ΑΥΤΟ:

      Οι φυσικοί εξετάζουν με σχολαστικό τρόπο την προέλευση του σύμπαντος στον επιταχυντή LHC του CERN, ελπίζοντας έτσι ότι την επόμενη χρονιά (2012) θα εμφανιστούν οι πρώτες αποδείξεις για την ύπαρξη ιδεών, που κάποτε ήταν επιστημονική φαντασία. Παρά τις όλο και πιο εξελιγμένες παρατηρήσεις του ουρανού από τον πλανήτη μας, μόνο το 4% του σύμπαντος μας είναι γνωστό – επειδή το υπόλοιπο αποτελείται από την αόρατη σκοτεινή ύλη και την σκοτεινή ενέργεια.

      universe_NASA

      Δισεκατομμύρια σωματίδια, που δημιουργούνται μετά από κάθε σύγκρουση στον LHC, εντοπίζονται σε τέσσερις ανιχνευτές στο CERN – και στη συνέχεια τα συνεργαζόμενα εργαστήρια σε όλο τον κόσμο – προσπαθούν να διαπιστώσουν πότε και πώς δημιουργήθηκαν αλλά και τι φτιάχνουν στη συνέχεια.

      Οι θεωρητικοί του CERN λένε πως αυτή η μελέτη θα μπορούσε να τους δώσει σαφή δείγματα των διαστάσεων στον κόσμο, πέρα ​​από τις γνωστές (μήκος, πλάτος, βάθος και χρόνος), γιατί σε τόσο υψηλές ενέργειες τα σωματίδια θα μπορούσαν να τα δούμε να εξαφανίζονται – πιθανώς σε αυτές τις διαστάσεις – και στη συνέχεια να έρχονται πίσω στις κλασικές αυτές τέσσερις διαστάσεις.

      Παράλληλα σύμπαντα

      Τα παράλληλα σύμπαντα θα μπορούσαν, επίσης, να κρύβονται μέσα σε αυτές τις διαστάσεις, αλλά εκεί που το φως δεν μπορεί να διαδοθεί – γεγονός που θα καθιστούσε σχεδόν αδύνατο την εξερεύνηση τους.

      Δεδομένου ότι ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) θα αρχίσει να λειτουργεί σε ολοένα και πιο υψηλές ενέργειες την τρέχουσα χρονιά, οι φυσικοί μιλούν όλο και περισσότερο για μια «Νέα Φυσική» στον ορίζοντα, που θα μπορούσε να αλλάξει εντελώς τις σύγχρονες απόψεις για το πως λειτουργεί το σύμπαν.

      Αρκετοί από τους κορυφαίους κοσμολόγους του κόσμου πιστεύουν ότι είμαστε όχι στο μοναδικό, αλλά σε ένα από τα πολλά σύμπαντα. Μέχρι στιγμής, όπως γνωρίζουμε, δεν υπάρχει καμία απόδειξη για το ότι υφίστανται και άλλα σύμπαντα εκεί έξω. Ορισμένες παραλλαγές αυτής της θεωρίας δείχνουν ότι υπάρχει τουλάχιστον ένα άλλο σύμπαν πολύ κοντά στο δικό μας, που χωρίζονται ίσως από μια μεμβράνη πάχους μόλις ενός χιλιοστού, μια θεωρία που αν αληθεύει, θα μπορούσε να εντοπιστεί από κάποια ενέργεια ή δυνάμεις σαν την βαρύτητα που να διαρρέει ανάμεσα στα δύο σύμπαντα.

      Στην πραγματικότητα, όπως προβλέπεται από τους θεωρητικούς των βρανών, αυτή η «διαρροή» θα μπορούσε να είναι υπεύθυνη για την παραγωγή της σκοτεινής ενέργειας από ένα άλλο παράλληλο σύμπαν, που η επίδραση του γίνεται αισθητή στο δικό μας, μέσω της βαρυτικής έλξης του.

      Δεν είναι επιστημονική φαντασία οι πολλαπλοί κόσμοι του Everett

      Αν και δεν έχει αποδειχθεί τίποτα ακόμα, πολλοί σοβαροί επιστήμονες λένε τώρα ότι υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι οι παράλληλες διαστάσεις θα μπορούσαν κάλλιστα να μην είναι στη φαντασία μας, αλλά πραγματικότητα.

      “Η ιδέα των πολλαπλών κόσμων είναι κάτι περισσότερο από μια φανταστική εφεύρεση – αναδύεται φυσικά μέσα σε αρκετές επιστημονικές θεωρίες και αξίζει να ληφθεί σοβαρά υπόψη», δήλωσε ο Aurelien Barrau, ένας Γάλλος φυσικός σωματιδίων στο CERN.

      Υπάρχει δε μια ποικιλία από ανταγωνιστικές θεωρίες, που βασίζονται στην ιδέα των παράλληλων κόσμων, αλλά η πιο βασική ιδέα είναι ότι εάν το σύμπαν είναι άπειρο, τότε όλα όσα θα μπορούσαν ενδεχομένως να συμβούν έχουν συμβεί, ή συμβαίνουν, ή πρόκειται να συμβούν.

      Σύμφωνα με την κβαντομηχανική, τίποτα στο υποατομικό επίπεδο δεν μπορεί πραγματικά να λεχθεί ότι υπάρχει, μέχρις ότου διαπιστωθεί. Μέχρι τότε, τα σωματίδια καταλαμβάνουν αβέβαιες καταστάσεις “υπέρθεσης”, στις οποίες μπορούν να έχουν ταυτόχρονα ένα “πάνω” και ένα “κάτω” σπιν, ή φαίνεται να είναι σε διαφορετικά μέρη ταυτόχρονα. Η απλή πράξη της παρατήρησης τους, κατά κάποιο τρόπο φαίνεται να “καθηλώνει” μια ιδιαίτερη κατάσταση της πραγματικότητας. Οι φυσικοί δεν έχουν ακόμα μια τέλεια επεξήγηση για το πώς συμβαίνει αυτό, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι το φαινόμενα αυτά συμβαίνουν παρότι είναι παράδοξα.

      Τα απαρατήρητα σωματίδια περιγράφονται από τις “κυματοσυναρτήσεις” που αντιπροσωπεύουν ένα σύνολο από πολλαπλές «πιθανές» καταστάσεις. Όταν ένας παρατηρητής κάνει μια μέτρηση, τότε το σωματίδιο βρίσκονται σε μία από αυτές τις πολλαπλές επιλογές (κατάστασης), οι οποίες κατά κάποιο τρόπο μπορούν να εξηγηθούν με την θεωρία του πολλαπλού σύμπαντος.

      Η ύπαρξη ενός τέτοιου παράλληλου σύμπαντος “δεν υποθέτει ακόμη μια περίεργη σύγχρονη φυσική, γιατί απλώς ο χώρος είναι άπειρος και μάλλον ομοιόμορφα γεμάτος με ύλη, όπως προκύπτει από τις πρόσφατες αστρονομικές παρατηρήσεις,” συμπεραίνει ο Max Tegmark, ένας κοσμολόγος στο ΜΙΤ, σε μια μελέτη για τους παράλληλους κόσμους, που δημοσιεύθηκε από το Πανεπιστήμιο του Cambridge.

      Ο μαθηματικός Hugh Everett σε μια δημοσιευμένη του μελέτη-ορόσημο το 1957, ενώ ακόμα ήταν μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, έδειξε πώς η κβαντική θεωρία προβλέπει ότι μία απλή κλασική πραγματικότητα σταδιακά θα διαχωριστεί σε δύο ξεχωριστές, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουσες πραγματικότητες.

      “Αυτός είναι απλά ένας τρόπος να εμπιστευτούμε απόλυτα τις θεμελιώδεις εξισώσεις της κβαντομηχανικής,” λέει ο Barrau. «Οι κόσμοι δεν είναι χωρισμένοι στον χώρο, αλλά υπάρχουν ως είδη “παράλληλων συμπάντων”.

      Εν μέρει επειδή η ιδέα αυτή είναι τόσο παράξενη, είναι απορριπτέα ως επιστημονική φαντασία από πολλούς κριτικούς. Όμως υπάρχουν και πολλοί αξιόπιστοι υποστηρικτές της θεωρίας αυτής – μια ομάδα που κερδίζει συνεχώς νέους οπαδούς, καθώς η νέα έρευνα μας αποκαλύπτει νέα στοιχεία. Κάποια έρευνα στην Οξφόρδη – για πρώτη φορά – πρόσφατα βρήκε μια μαθηματική απάντηση που σαρώνει μία από τις βασικές αντιρρήσεις ως προς την αμφιλεγόμενη αυτή ιδέα.

      Η έρευνά δείχνει ότι ο Everett ήταν πράγματι στον σωστό δρόμο, όταν μας έδωσε την πολύ παράξενη θεωρία του. Η ομάδα της Οξφόρδης, με επικεφαλής τον Δρ David Deutsch, έδειξε μαθηματικά ότι το πολυσύμπαν (που μοιάζει σαν ένα θάμνο που διακλαδίζεται), που δημιουργήθηκε από το αρχικό Σύμπαν αφού διαιρέθηκε σε παράλληλες εκδοχές του εαυτού του, μπορεί να εξηγήσει την πιθανολογική φύση των κβαντικών αποτελεσμάτων.

      Αυτή η εργασία έχει μια άλλη παράξενη επίπτωση. Η ιδέα των παράλληλων κόσμων προφανώς θα συμβαδίσει με μία κατηγορία-κλειδί για το ταξίδι στο χρόνο. Επειδή από το 1949 ο μεγάλος επιστήμων της λογικής Kurt Godel το απέρριπτε, πολλοί επιφανείς φυσικοί τάχθηκαν κατά του ταξιδιού στο χρόνο, διότι υπονομεύει τις ιδέες της αιτίας και του αποτελέσματος. Ένα παράδειγμα είναι το περίφημο “παράδοξο του παππού”, όταν ένας ταξιδιώτης πηγαίνει πίσω στο χρόνο για να σκοτώσει τον παππού του, κι έτσι αυτός ποτέ δεν θα μπορούσε να γεννηθεί.

      Τα μαθηματικά ενισχύουν τον ισχυρισμό του Deutsch ότι η κβαντική θεωρία δεν απαγορεύει το ταξίδι στο χρόνο. “Απλώς κάνεις μια παράκαμψη, και πηγαίνεις σε ένα άλλο σύμπαν”, λέει. Αλλά παραδέχεται ότι θα υπάρξει πολλή δουλειά ώστε να μπορέσουμε να χειραγωγήσουμε τον χωροχρόνο με έναν τρόπο, που να κάνει τα “άλματα” δυνατά. Ενώ μπορεί να ακούγεται ευφάνταστο, ο Deutsch λέει ότι η επιστημονική έρευνα συνεχώς κάνει τη θεωρία πιο πιστευτή.

      «Πολλοί συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας υποστήριξαν ότι τα παράδοξα ταξίδια στο χρόνο θα λυθούν με τους παράλληλους κόσμους, αλλά στη δουλειά μου, το συμπέρασμα αυτό συνάγεται από την ίδια την κβαντική θεωρία.”

      Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ της φυσικής και μεταφυσικής δεν καθορίζεται από το αν μια οντότητα μπορεί να παρατηρηθεί, αλλά αν είναι ελέγξιμη, επιμένει ο Tegmark.

      Ο ίδιος επισημαίνει ότι φαινόμενα όπως είναι οι μαύρες τρύπες, ο καμπύλος χώρος, η επιβράδυνση του χρόνου σε υψηλές ταχύτητες, ακόμα και μία στρογγυλή Γη, που όλοι στο παρελθόν την απέρριπταν ως επιστημονική αίρεση προτού αποδειχθεί μέσω πειραματισμών, υπάρχουν ακόμη και αν ορισμένα δεν τα κατανοούμε δια της παρατήρησης. Είναι πιθανό, συμπεραίνει ο Tegmark ότι τα μοντέλα του πολυσύμπαντος που βασίζονται στη σύγχρονη φυσική τελικά θα ελεγχθούν εμπειρικά.

      Πηγή: Daily Galaxy

      ΚΑΛΟ ΕΤΣΙ!;! ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΙΜΗ…. ΜΑ ΔΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ!!!!

      Αν θυμηθούμε, τα πρώτα γυμνασιακά μας χρόνια, γυρνώντας προς τα πίσω, περισσότερο ή λιγότερο, με κάποια «φανταστική χρόνο-μηχανή», κάπου εκεί γύρω στα 13 με 14 μας, θα ανακαλύψουμε τη πρώτη θεωρητική τεκμηρίωση του χρόνου, ως πρακτικής αναγκαιότητας, να βρίσκεται πλέον στα βάθη του ασυνειδήτου μας, πέρα από τις διαστάσεις του απλού φυσικού μεγέθους. Τότε ήταν λοιπόν που εφοδιαστήκαμε και το σχετικό όργανο, μέτρησης και καταγραφής του, το ρολόι, το οποίο τοποθετήσαμε αυτάρεσκα στο χέρι μας, δείγμα και αυτό ανάπτυξης και προσωπικής χειραφέτησης.
      Με αυτό το αναπόσπαστο πλέον «μαραφέτι» στο χέρι, αρχίσαμε να οργανώνουμε την καθημερινότητά μας, και με βάση αυτό, χωριστήκαμε πλέον, σε χρονικά συνεπείς και χρονικά ασυνεπείς. Αυτό συμβουλευόμασταν από δω και πέρα για τα πάντα, για την ώρα του μαθήματος, του ύπνου, του φαγητού, του διαβάσματος, της σκοπιάς και της αναφοράς στο στρατό, του πρώτου μας ραντεβού τότε που κόλλαγαν οι δείχτες του μέχρι να φτάσουμε, και μετά κατά τη διάρκεια της συνάντησης, όταν αποκτούσαν τη ταχύτητα του φωτός, την ώρα που πιάναμε δουλειά ή το πότε σχολάγαμε, τα λεπτά που περιμέναμε να γεννηθούν τα παιδιά μας με αγωνία και το ρολόι που τότε έβρισκε να «κολλήσει», θυμίζοντας αιωνιότητα, μυριάδες άλλες στιγμές, μικρές και μεγάλες, γλυκές, πικρές και γλυκόξινες.
      Αφού μάθαμε λοιπόν, για το χρόνο και τις εφαρμογές του, τόσο τις θεωρητικές όσο και τις πρακτικές, η ζωή μας άλλαξε οριστικά και αμετάκλητα, και ποτέ δεν θα μπορέσει πλέον να ξαναγυρίσει πίσω, στην αναμελιά και την χαλαρότητα της ά-χρονης και αθώας, προηγούμενης παιδικής μας ύπαρξής, με εξαίρεση μόνο μία, το ασφαλές καταφύγιο του ενυπνιασμού και των ονείρων μας, μιας άλλης ασυνείδητης πραγματικότητάς που καταλαμβάνει περίπου το 1/3 της βιολογικής μας ζωής. Όλα αυτά όμως, έως τη στιγμή του σωματικού μας θανάτου, αφού μετά με μιας, καταρρέουν, όρια και σύνορα, που τριχοτομούν το χρόνο, σε παρελθόν, παρόν και μέλλον, δηλαδή: πριν, τώρα και μετά, περνώντας σε μια νέα κατάσταση, υπαρξιακής α-χρονίας, που ονομάζεται αιωνιότητα.
      Αν κάποια στιγμή σκεπτόμασταν με σοβαρότητα και ευθύνη, τον εφήμερο, πρόσκαιρο και παροδικό χαρακτήρα που έχει η ζωή μας, σε τούτο τον κόσμο, ίσως να αναθεωρούσαμε τις όποιες απόψεις και τις σχέσεις μας, με τις «χωμάτινες» και «ευτελείς» προτεραιότητες, που πολλές φορές (αν όχι πάντα), προσδίδουμε, στη πορεία της ζωής μας, όπως εκείνες του χρήματος και της εξουσίας, «παράγωγα» και «τέκνα» της ματαιοδοξίας.
      Ειδικά και συγκεκριμένα, για εμάς όλους , όσοι αυτό-προσδιοριζόμαστε ως χριστιανοί, ορθόδοξοι ή μη, θα οφείλαμε να έχουμε μια «απόλυτη» σχέση «απόστασης», τόσο από το χρήμα όσο από την εξουσία και τα παράγωγά τους. Και αυτό δεν το βλέπουμε να προκύπτει, τόσο βραχύ-ιστορικά όσο και μακρό-ιστορικά, όπως θα ήταν φυσικό επακόλουθο, μιας ευαγγελικά ταυτοποιημένης θεώρησης της ζωής, με βάση το: «μακάριοι οι πτωχοί, ότι υμετέρα εστίν η βασιλεία του Θεού» (Λουκάς 6:20).
      « Όλοι σας έχετε δει ανθρώπους που είναι φτωχοί κι άποροι…. Άπορος, όπως το λέει κι η λέξη, είναι εκείνος που δεν έχει τίποτα. Ότι μπορεί να ελπίζει πως θα λάβει θα έρθει μόνο από την ευσπλαχνία των άλλων. Ούτε ένα κομμάτι ψωμί για να χορτάσει την πείνα του δεν έχει ή κάτι για να ξεδιψάσει τη δίψα του, που το έχουν άφθονο όλοι οι άνθρωποι. Δεν θα είχε κατάλυμα για να βάλει μέσα το κεφάλι του, αν κάποιος δεν του έδινε χρήματα για να περάσει τη νύχτα του. Δεν θα είχε τίποτα να ντύσει τη γύμνια του αν κάποιος φιλεύσπλαχνος δεν τον λυπόταν και δεν του αγόραζε ρούχα. Κι αν κάποιος απ’ αυτούς έχει κάποια ρούχα, αυτά είναι παλιά, λερωμένα, κουρελιασμένα, τελείως άχρηστα, που καμιά φορά δε θα ήθελες ούτε να τ’ αγγίξεις. Όλοι τον περιφρονούν και τον κοροϊδεύουν λες κι έχουν να κάνουν με σκουπίδια, με ακαθαρσίες, αν και στα μάτια του Θεού κάποιοι φτωχοί μπορεί να λάμπουν όπως ο χρυσός στο χωνευτήρι. Πάρε σαν παράδειγμα το Λάζαρο του ευαγγελίου»1.
      Τα όποια δικά μας λόγια, νομίζω πως περισσεύουν, μετά τον τόσο επεξηγηματικό και θεολογικά τεκμηριωμένο, κατοπτρισμό της καθημερινής μας ζωής στο λόγο του ευαγγελίου, από τον άνθρωπο του Θεού.
      Η υπαρξιακή συναίσθηση της σχετικότητας του χρόνου, μπροστά στην μοναδική βέβαιη απολυτότητα της αιωνιότητας, αποτελούν δυο μεγέθη, το ένα φυσικό και το άλλο μεταφυσικό, που όταν ξεπεραστούν η εξωτερική ασυμβατότητα και αντίφασή τους, αναδεικνύεται η αρμονική, τελολογική τους αλληλουχία και εξέλιξη, του σχετικού προς το άπειρο, του παροδικού (πρόσκαιρου) προς το αιώνιο. Έτσι σχετικοποιούνται όλες εκείνες οι αυτοϊκανοποιητικές ανθρώπινες και προσωρινές επιδιώξεις, είτε της πλουτο-κτημοσύνης είτε της εξουσιο-κατοχής.
      Το φλερτ όμως της χριστιανικών εκκλησιών, παραμένει πολλές φορές πιστό στο ενδο-κοσμικό και ματεριαλιστικό τους ραντεβού, με τους άρχοντες του αιώνος τούτου, οι οποίοι αυτονόητα είναι φορείς και εκφραστές ενός αμοραλιστικού κόσμου, χρήματος και ισχύος. Και πιο συγκεκριμένα: σε πόσους απλούς λαϊκούς ανώνυμους ανθρώπους οι χριστιανικές εκκλησίες, έχουν προσφέρει «τιμή» και «χρόνο», σε αντίθεση με τους επώνυμους και τους πλούσιους, που οι «επίγειοι αντιπρόσωποί» της συνωστίζονται, να συμπεριληφθούν στο «κάδρο», απαθανατιζόμενοι από τον φωτογραφικό ή τον τηλεοπτικό φακό. Εδώ μπαίνει αυτόματα, το ζήτημα που θέτει ο μεγάλος ιεροεξεταστής, στο Χριστό, στο λογοτεχνικό αριστούργημα του Φ. Ντοστογιέφσκι «Αδελφοί Καραμαζώφ»2, και ποιο είναι αυτό; Είναι η παροχή ψωμιού (βιολογικής τροφής) με «προνοιακούς» και «φιλανθρωπικούς» τρόπους στους ανθρώπους, και η εξ’ αυτής της μερικότητας, λυσιτελής λησμοσύνη, του οντολογικού ζητήματος, της ανθρώπινης ύπαρξης και περιπέτειας, που είναι το νόημα ζωής και συγκεκριμένα, «ο ουράνιος άρτος», που όταν τον φας δεν ξαναπεινάς και το «ζων ύδωρ», που όταν το πιείς δεν ξαναδιψάς.
      Στη πορεία του ανθρώπου για τη μετάβαση, από την χρονικότητα στην αιωνιότητα, οι ωδίνες, οι θλίψεις και ο πόνος είναι αναπόσπαστα και αναπόφευκτα στοιχεία ωρίμανσης και εξέλιξης, με διαλλείματα κάποιων «οάσεων» χαράς και ευτυχίας.
      Η διαχείριση όλων των παραπάνω, στην παρούσα συγχρονία, μας καθιστά υπόλογους, και αναδεικνύει περίτρανα το ζήτημα, σε τι βαθμό άραγε ωριμάζουμε; για την επερχόμενη αιωνιότητα; (η οποία σηματοδοτείται από τη στιγμή του βιολογικού μας θανάτου) και ταυτόχρονα αναγνωρίζουμε το ευαγγέλιο του Χριστού, ως τη μοναδική πρόταση ζωής τόσο στη φυσική διάσταση της, όσο και στη μεταφυσική-εσχατολογική προοπτική και αναστάσιμη ελπίδας της;
      Τελικά ο χρόνος δεν σταματάει όταν πεθαίνουμε, απλά καταργείται ως τριμερές φυσικό μέγεθος, για να αντικατασταθεί από την αιώνια και μοναδική, παρουσία ή απουσία του Θεού, ανάλογα με τις προ-θανάτιες επιλογές μας.
      Η λογοτεχνικά σκηνοθετική προσέγγιση του χρόνου, από το Θόδωρο Αγγελόπουλο3 – με αντιπροσωπευτικά κινηματογραφικά δείγματα: το «Ταξίδι στα Κύθηρα», «Το Βλέμμα του Οδυσσέα», «Μια Αιωνιότητα και μια Μέρα», «Η Σκόνη του Χρόνου» – αποτελεί μια κατατιθέμενη αξιοπρόσεκτη μαρτυρία, από ένα διαφορετικό «φαινομενικά» λόγο και χώρο, που αναδεικνύει όμως περίτρανα τον χρόνο, ως τον μεγάλο «σμιλευτή» και «γλύπτη» τόσο της ανθρώπινης ιστορίας, όσο και του πανανθρώπινου παρόντος και μέλλοντός μας, έτσι όπως μέσα στη σκόνη του, πορευόμαστε εγνωσμένα ή ανεπίγνωστα, κατ’ απάνω, ίσια, στην αιωνιότητα.
      Παραπομπές:

      1.Αγ. Ιωάννου της Κρονστάνδης, «Οι Μακαρισμοί. Δέκα ερμηνευτικές ομιλίες» σ. 27-35. Αθήνα 2005
      2.http://users.forthnet.gr/the/arsme/TheGreatinquisitor.htm
      3.http://www. el.wikipedia.org/…/Θόδωρος…Αγγελόπουλος

      ΜΑ ΔΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΗΝ ΣΕ ΚΟΥΡΑΣΩ:

      Παραθέτω μια συνέντευξη με μαθητευόμενες του Δον Χουάν Μάτους που η μια από αυτές ήταν και σύντροφος του Καστανέντα! Η Κάρολ Τίγκις!

      1η Απριλίου 1997

      Όλες οι απαντήσεις δόθηκαν από την Τ. Αμπελάρ, Κ. Τιγκς,
      Φ. Ν. Γκράου.

      Ήσασταν μαζί με τον Κάρλος Καστανέντα, μαθητευόμενοι του Δον Χουάν Μάτους και των μάγων συντρόφων του. Ωστόσο παραμείνατε στην ανωνυμία για χρόνια και δεν είναι παρά πρόσφατα που αποφασίσατε να μιλήσετε για την δική σας μαθητεία με τον Δον Χουάν. Γιατί αυτή η μακριά σιωπή; Και ποιος ο λόγος της αλλαγής μετά;
      -Πρώτα απ’ όλα θέλουμε να διευκρινίσουμε ότι στον καθένα από μας που γνώρισε ο άνθρωπος Κάρλος Καστανέντα, αποκαλούσε τον Δον Χουάν Μάτους με διαφορετικό όνομα. Melhior Vaquizque/ John Michael Abelar/ Mariano Alueriano. Για ν’ αποφύγουμε τη σύγχυση πάντα τον αποκαλούμε το μεγάλο Ναγουάλ. Όχι μεγάλο με την έννοια της ηλικίας αλλά της προτεραιότητας και πάνω απ’ όλα για να τον ξεχωρίσουμε από το νέο ναγουάλ, τον Κάρλος Καστανέντα. Το να συζητήσουμε για τη μαθητεία μας με το μεγάλο Ναγουάλ, δεν ήταν καθόλου μέρος της αποστολής που μας ανάθεσε. Γι’ αυτό παραμείναμε στην απόλυτη ανωνυμία. Η επιστροφής της Κάρολ Τιγκς το 1985 επέφερε μια πλήρη αλλαγή σε ότι αφορά τους στόχους και τις φιλοδοξίες μας.
      Ήταν παραδοσιακά προετοιμασμένη από την καθοδήγηση, για ένα πέρασμα που ο σημερινός άνθρωπος θα μετέφραζε σε τόπο και χρόνο αλλά που για τους Σαμάνους του αρχαίου Μεξικού, σημαίνει γνώση.
      Ξεκίνησαν ένα ταξίδι μέσω ενός πράματος που αποκαλούσαν “η σκοτεινή θάλασσα της επίγνωσης”. Παραδοσιακά πάλι ο ρόλος της Κάρολ Τιγκς ήταν να μας καθοδηγήσει ώστε να καταφέρουμε αυτό το πέρασμα. Όταν επέστρεψε, αυτόματα μετέφερε τον απομονωμένο στόχο του ατομικού μας ταξιδιού σ’ ένα μεγαλύτερο και υψηλότερο σκοπό. Γι’ αυτό αποφασίσαμε να σταματήσουμε την ανωνυμία και να διδάξουμε τα μαγικά περάσματα του αρχαίου Μεξικού.

      -Ήταν οι οδηγίες που λάβατε από τον Δον Χουάν Μάτους όμοιες μ’ αυτές του Κάρλος Καστανέντα; Αν όχι, ποια είναι η διαφορά; Πως η καθεμιά σας θα περιέγραφε τον Δον Χουάν και τους αρσενικούς ή θηλυκούς συντρόφους του;

      -Οι οδηγίες που μας δόθηκαν δεν ήταν καθόλου ίδιες μ’ αυτές του Κάρλος Καστανέντα, για τον απλούστατο λόγο ότι είμαστε γυναίκες. Έχουμε όργανα που οι άντρες δεν έχουν. Τις ωοθήκες και τη μήτρα, που είναι όργανα τεράστιας σπουδαιότητας. Οι οδηγίες του μεγάλου Ναγουάλ για μας, εστιάζονται στην καθαρή δράση. Όσο αφορά στην περιγραφή των συντρόφων του μεγάλου Ναγουάλ, αρσενικών και θηλυκών, όλο που μπορούμε να πούμε σ’ αυτό το σημείο της ζωής μας, είναι ότι ήταν πολύ εξαιρετικά πλάσματα. Το να μιλήσουμε γι’ αυτούς σαν άνθρωποι του καθημερινού κόσμου θα ήταν άσκοπο για μας σε μια τέτοια χρονική στιγμή. Το λιγότερο που μπορούμε να πούμε είναι ότι όλοι τους, -και ήταν δεκάξη συμπεριλαμβανομένου και του μεγάλου Ναγουάλ- βρίσκονταν σε μια μοναδική κατάσταση νεανικού σφρίγους. Ήταν όλοι τους μεγάλοι και την ίδια στιγμή, δεν ήταν. Όταν από περιέργεια και θαυμασμό ρωτήσαμε το μεγάλο Ναγουάλ ποιος ήταν ο λόγος της υπερβολικής τους ζωτικότητας, μας είπε ότι αυτό που τους ανανέωνε σε κάθε βήμα της ζωής τους, ήταν η σχέση τους με το άπειρο.

      -Μολονότι πολλές σύγχρονες ψυχολογικές και κοινωνιολογικές έρευνες συνηγορούν στο να τεθεί ένα τέλος στην απόσταση ανάμεσα στο αρσενικό και το θηλυκό, έχουμε διαβάσει στα βιβλία σας, ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα στον τρόπο που ο καθένας τους εισχωρεί στη γνώση. Θα μπορούσατε να μας διαφωτίσετε σε σχέση μ’ αυτό; Πως είστε σεις και με ποιο τρόπο οι εμπειρίες σας ως θηλυκοί μάγοι, είναι διαφορετικές απ’ αυτές του Κάρλος Καστανέντα;

      -Η διαφορά μεταξύ θηλυκών και αρσενικών μάγων στην ταξινόμηση από το μεγάλο Ναγουάλ, είναι το απλούστερο πράμα στον κόσμο. Όπως κάθε άλλη γυναίκα στον κόσμο, έχουμε μια μήτρα. Έχουμε διαφορετικά όργανα από τους άντρες. Τη μήτρα και τις ωοθήκες, τα οποία σύμφωνα τους μάγους κάνουν εύκολο για τις γυναίκες να εισέλθουν σε εξωτικές περιοχές της γνώσης. Υπάρχει μια γιγάντια δύναμη στο σύμπαν. Μια σταθερή, συνεχής, αυτοανανεούμενη δύναμη, που διακυμαίνεται αλλά δεν αλλάζει. Ονομάζουν αυτή τη δύναμη επίγνωση της σκοτεινής θάλασσας της γνώσης. Οι μάγοι βεβαιώνουν ότι όλα τα ζωντανά πλάσματα είναι προσαρτημένα σ’ αυτή τη δύναμη. Αποκαλούν αυτό το σημείο της ένωσης, σημείο συναρμολόγησης. Οι μάγοι υποστηρίζουν ότι λόγω της παρουσίας της μήτρας μέσα στο σώμα, οι γυναίκες έχουν την ικανότητα να μεταφέρουν το σημείο συναρμολόγησης σε μια νέα θέση. Θέλουμε να τονίσουμε ότι οι μάγοι πιστεύουν ότι το σημείο συναρμολόγησης για κάθε ανθρώπινη ύπαρξη βρίσκεται στο ίδιο μέρος. Τρία πόδια πίσω από το φτερό του ώμου. Όταν οι μάγοι βλέπουν τα ανθρώπινα πλάσματα ως ενέργεια, αντιλαμβάνονται αυτό το σημείο ως ένα πεδίο με σύνθετη μάζα ενέργειας, στο σχήμα της φωτεινής μπάλας. Οι μάγοι λένε ότι από τη στιγμή που τα αντρικά σεξουαλικά όργανα βρίσκονται έξω από το σώμα, οι άντρες δεν έχουν την ίδια ευκολία. Επομένως θα ήταν ανόητο για τους μάγους το να προσπαθήσουν να σβήσουν ή να καλύψουν αυτές τις ενεργειακές διαφορές. Σχετικά με τη συμπεριφορά των αρσενικών και θηλυκών μάγων στην κοινωνική αποστολή, είναι σχεδόν η ίδια. Η ενεργειακή διαφορά κάνει τους ενασκούμενους, άντρες ή γυναίκες να ακολουθούν διαφορετικούς τρόπους. Στην περίπτωση των μάγων, αυτή η διαφορά είναι προσθετική. Η μεγάλη ευκολία των γυναικών να μετατοπίζουν το σημείο συναρμολόγησης, χρησιμεύει σαν βάση για τη δράση των αντρών μάγων, που χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερη αντοχή και πιο επίμονη θέληση.

      -Έχουμε επίσης διαβάσει στα βιβλία σας ότι η Φλορίντα Ντόνερ Γκράου και η Τάισα Αμπελάρ, αντιπροσωπεύουν η καθεμιά, μια διαφορετική κατηγορία στον κόσμο του Σαμανισμού. Η μία σας είναι ονειρευτής και η άλλη διώκτης. Αυτά είναι ελκυστικές και εξωτικές ικανότητες αλλά πολλοί άνθρωποι τις χρησιμοποιούν αδιαχώρητα και τις μεταφράζουν με τον δικό τους τρόπο. Ποια είναι η πραγματική σημασία μιας τέτοιας ταξινόμησης; Όταν ερχόσαστε στη δράση, ποιες είναι οι συνέπειες για την Φλορίντα Ντόνερ Γκράου, με το να είναι ονειρευτής και για την Τάισα Αμπελάρ, με το να είναι διώκτης;
      -Για μια ακόμη φορά, όπως στην προηγούμενη ερώτηση, η διαφορά είναι πολύ απλή διότι έχει υπαγορευτεί από την ενέργεια της καθεμιάς. Η Φλορίντα Ντόνερ Γκράου είναι ονειρευτής επειδή έχει μια ασυνήθιστη ευκολία να μετατοπίζει το σημείο συναρμολόγησης. Σύμφωνα με τους μάγους, όταν το σημείο συναρμολόγησης το οποίο είναι το σημείο προσάρτησης στη σκοτεινή θάλασσα της γνώσης μετατοπίζεται, ένα νέο σημείο ενεργειακής μάζας έχει συναρμολογηθεί. Μια συνένωση παρόμοια με την αρχική, αλλά αρκετά διαφορετική για να εγγυηθεί την αντίληψη ενός άλλου κόσμου, που δεν είναι ο κόσμος της καθημερινής ζωής.
      Το χάρισμα της Τάισα Αμπελάρ σαν διώκτης, είναι η ευκολία της να τακτοποιεί το σημείο συναρμολόγησης στην καινούργια θέση όπου έχει μετατοπιστεί. Χωρίς αυτή την ευκολία, να τακτοποιείται το σημείο συναρμολόγησης, η αντίληψη του άλλου κόσμου είναι πολύ προσωρινή, κάτι πολύ παρόμοιο με το αποτέλεσμα που προκύπτει από τη χρήση ισχυρών παραισθησιογόνων. Ένας αχταρμάς παραστάσεων χωρίς ρυθμό και αιτία. Οι μάγοι πιστεύουν ότι αυτό που προκύπτει από τα παραισθησιογόνα είναι ότι πράγματι μετατοπίζεται το σημείο συναρμολόγησης, αλλά μόνο μέσα σ’ ένα χαοτικό και πρόσκαιρο αποτέλεσμα.

      -Στα τελευταία βιβλία σας, “Όντα σε ονείρεμα” και το “Πέρασμα των μάγων”, μιλάτε για προσωπικές εμπειρίες που είναι δύσκολο να πραγματοποιηθούν. Αντικρίζοντας άλλους κόσμους, ταξιδεύοντας μέσα στο άγνωστο, ερχόμενες σ’ επαφή με ανόργανα όντα, είναι όλα εμπειρίες που προκαλούν αντιδράσεις. Η πρόκληση δεν είναι ούτε στο να πιστέψει κανείς τέτοιες περιγραφές, ούτε να σας θεωρήσει πλάσματα ανώτερα ή διαβολικά, πλάσματα που δεν αγγίζονται από αρρώστιες, γηρατειά ή θάνατο. Ποια είναι η καθημερινή πραγματικότητα μιας γυναίκας μάγισσας και πως καταφέρνει να συνταιριάζει στη ζωή της τον ορισμένο χρόνο με το μαγικό χρόνο;
      -Η ερωτησή σας κυρία Labarta, είναι πολύ αποπροσανατολιστική και εξεζητημένη. Συγχωρείστε μας την ειλικρίνεια. Δεν είμαστε πλάσματα της διανόησης και δεν είμαστε ικανές να συμμετέχουμε σε πρακτικές με τις οποίες ασχολείται ο κόσμος της διανόησης, που στην πραγματικότητα δεν σημαίνουν τίποτα. Καμιά από μας με κανένα τρόπο δεν είναι ανώτερη η διαβολική, ή άρρωστη ή γερασμένη. Αυτό που συνέβη σε μας είναι ότι έχουμε πεισθεί από το μεγάλο Ναγουάλ, ότι υπάρχουν δυο κατηγορίες ανθρώπων. Η μεγάλη πλειοψηφία από μας είναι πλάσματα που οι μάγοι αποκαλούν (μ’ ένα υποτιμητικό τρόπο θα προσθέταμε), οι αθάνατοι. Η άλλη κατηγορία, είναι αυτοί που πρόκειται να πεθάνουν. Το μεγάλο Ναγουάλ μας το είπε αυτό, σαν αθάνατα πλάσματα, ποτέ δεν παίρνουμε το θάνατο σαν σημείο αναφοράς και επομένως επιτρέπουμε στους εαυτούς μας την αδιανόητη πολυτέλεια να ζούμε σε ολόκληρη τη ζωή μας μπλεγμένοι σε κόσμους, περιγραφές, πολεμικές, συμφωνίες και διαφωνίες. Η άλλη κατηγορία είναι η κατηγορία των μάγων, πλασμάτων που πρόκειται να πεθάνουν, που δεν μπορούν σε οποιαδήποτε στιγμή και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες να επιτρέψουν στον εαυτό τους την πολυτέλεια του να κάνουν διανοητικού τύπου δηλώσεις. Αν είμαστε κάτι, είμαστε πλάσματα χωρίς καμιά σημασία. Και αν κατέχουμε κάτι, είναι η βεβαιότητά μας πως είμαστε πλάσματα που θα πεθάνουμε και αυτή τη μέρα θα αναγκαστούμε ν’ αντιμετωπίσουμε το άπειρο.

      Η Προετοιμασία μας είναι το απλούστερο πράγμα στον κόσμο. Προετοιμάζουμε τους εαυτούς μας εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο για τη συμπλοκή αυτή με το άπειρο. Το μεγάλο Ναγουάλ κατάφερε να σβήσει από μέσα μας την συγκεχυμένη ιδέα της αθανασίας και την αδιαφορία στη ζωή και μας είπε ότι σαν πλάσματα που πρόκειται να πεθάνουν, μπορούμε να αυξήσουμε τα πεδία των επιλογών μας στη ζωή. Οι μάγοι βεβαιώνουν, ότι τα ανθρώπινα όντα είναι όντα μαγικά, άξια για τις πιο θαυμάσιες και τέλειες πράξεις, από τη στιγμή που απελευθερωθούν από ιδεολογίες που τους μετατρέπουν σε κοινούς, συνηθισμένους ανθρώπους. Ο απολογισμός μας στην πραγματικότητα είναι φαινομενολογικές περιγραφές κατορθωμάτων της αντίληψης, που είναι διαθέσιμα σε όλους μας, ειδικά στις γυναίκες, κατορθώματα που αποσιωπήθηκαν, λόγω της συνηθειάς μας για αυτοανάλυση. Οι μάγοι ισχυρίζονται ότι το μόνο πράμα που υπάρχει για μας ως ανθρώπινα όντα, είναι το ΕΓΩ, ΕΓΩ και μόνο ΕΓΩ. Κάτω από τέτοιες συνθήκες, το μόνο δυνατό κατόρθωμα, είναι αυτό που με τον οποιονδήποτε τρόπο ικανοποιεί το Εγω. Και εξ ορισμού, οτιδήποτε αφορά στο ατομικό ΕΓΩ, μόνο σε οργή και προσβολή μπορεί να οδηγήσει.

      -Ο Κάρλος Καστανέντα είναι το νέο Ναγουάλ. Ποιο είναι το νόημα για σας σαν γυναίκες ή επίσης για τις θηλυκές ακουλουθούς σας; Είναι δυνατό για μια γυναίκα να είναι Ναγουάλ;

      -Όλο αυτό σημαίνει για μας ότι ο Κάρλος Καστανέντα είναι ο συμβουλός μας, ο δικηγόρος που ξέρει που να υπογράψουμε ντοκουμέντα σχετικά με το άπειρο. Είναι ο νομικός μας σύμβουλος σε ερωτήσεις που αφορούν στο άπειρο. Βεβαίως μια γυναίκα θα μπορούσε να κάνει το ίδιο πράγμα αλλά, όπως λένε οι μάγοι, αν μπορείς να το κάνεις ξαπλωμένος στο κρεβάτι σου, γιατί να σηκωθείς; Το να είσαι ένα τέτοιο είδος συμβούλου, είναι πραγματικά γιούνισεξ. Το μεγάλο Ναγουάλ συνήθιζε ν’ αστειεύεται γι’ αυτό, λέγοντας ότι το να είσαι Ναγουάλ, είναι ίδιο με το να είσαι υπηρέτης. “Που να πάρει Τζέημς, πήγαινε στην κουζίνα και φέρε μου το αλάτι, είμαι πολύ κουρασμένη να σηκωθώ”. Και φυσικά ο Τζέημς, οφείλει να σηκωθεί, να πάει στην κουζίνα και να φέρει το αλάτι.
      -Η φυσική παρουσία ενός δασκάλου μπορεί να μην είναι απολύτως αναγκαία αλλά σε κάθε περίπτωση, είναι μεγάλη βοήθεια. Δεχτήκατε άμεση εκπαίδευση από το Δον Χουάν και τους συντρόφους του προκειμένου να σας οδηγήσουν στον κόσμο του Σαμανισμού. Νομίζετε στ’ αλήθεια ότι αυτός ο κόσμος είναι ευπρόσιτος στον καθένα, ακόμα και όταν δεν έχει έναν προσωπικό δάσκαλο;
      -Κατά κάποιο τρόπο, η επιμονή του να έχει κάποιος έναν δάσκαλο, είναι παραλογισμός. Η ιδέα του μεγάλου Ναγουάλ ήταν ότι μας βοηθούσε να καταργήσουμε την κυριαρχία του εγώ. Με τα’ αστεία του και την καταπληκτική αίσθηση χιούμορ, κατάφερε να μας κάνει να γελάμε με τον εαυτό μας. Μ’ αυτή την αίσθηση πιστεύουμε ακράδαντα ότι η αλλαγή είναι δυνατή για τον καθένα, μια αλλαγή παρόμοια με τη δική μας, για παράδειγμα, το να εξασκείσαι στη tensegrity χωρίς την ανάγκη ενός συγκεκριμένου και προσωπικού δασκάλου. Το μεγάλο Ναγουάλ δεν ενδιαφερόταν να διδάξει τη γνώση του. Ποτέ δεν υπήρξε δάσκαλος ή Γκουρού. Δεν επιθυμούσε λιγότερο το να είναι ένας. Το μεγάλο Ναγουάλ είχε αφοσιωθεί στη διαιώνιση του είδους του. Εάν μας καθοδήγησε προσωπικά, ήταν για να ενσταλάξει μέσα μας την υπόσχεση του μάγου που θα μας επέτρεπε να συνεχίσουμε το είδους του. Περίμενε ότι μια μέρα θα ερχόταν η σειρά μας να κάνουμε το ίδιο. Περιστάσεις έξω από τη θελησή μας ή τη δική του, συνωμότησαν στο να σταματήσει η συνέχεια αυτής της γενεαλογίας. Μπροστά σε ένα γεγονός που δεν μπορούμε να το απομονώσουμε από την παραδοσιακή του λειτουργία, της γενεαλογικής συνέχειας δηλαδή, θέλουμε να κάνουμε αυτή τη γνώση διαθέσιμη. Από τη στιγμή που οι ενασκούμενοι στην tensegrity δεν υποχρεώνονται να διαιωνίσουν κανένα σαμανικό είδος, έχουν την δυνατότητα να εκπληρώσουν ό,τι εκπληρώσαμε, αλλά μέσα από ένα διαφορετικό μονοπάτι.
      -Αισθανόσαστε έτοιμες για να κάνετε το τελευταίο πέρασμα; Τι περιμένετε στο διάστημα, που θα το γνωρίσετε σαν απρόσωπο, κρύο και αρπακτικό;
      -Ό,τι περιμένουμε είναι μια ατέλειωτη σύγκρουση και η πιθανότητα να αντικρίσουμε το άπειρο, είτε για ένα δευτερόλεπτο είτε για πέντε εκατομμύρια χρόνια.
      -Μερικοί αναγνώστες των βιβλίων του Κάρλος Καστανέντα, τον επικρίνουν για την έλλειψη μιας μεγαλύτερης πνευματικότητας (θρησκευτικής) στα βιβλία του, εξαιτίας του ότι ποτέ δεν χρησιμοποίησε λέξεις όπως “αγάπη”. Είναι ο κόσμος του πολεμιστή στ’ αλήθεια τόσο κρύος; Αισθάνεστε τα ανθρώπινα συναισθήματα; Ή ίσως δίνετε μια διαφορετική ερμηνεία σ’ αυτά;
      -Ναι, τους δίνουμε ένα διαφορετικό νόημα και δεν χρησιμοποιούμε λέξεις όπως “αγάπη” ή “θρησκεία” γιατί το μεγάλο Ναγουάλ μας έπεισε ότι είναι κενές αξίες. Όχι η αγάπη η η θρησκεία ως έννοιες, αλλά η χρησιμοποίηση αυτών των δυο λέξεων. Η διαφωνία του είχε ως εξής. Εάν στ’ αλήθεια θεωρούμε τους εαυτούς μας αθάνατα πλάσματα που έχουν την πολυτέλεια να ζουν μεταξύ γιγαντιαίων αντιφάσεων και ατέλειωτη φιλαυτίας, εάν το μόνο που μετράει για μας είναι η προσωπική απόλαυση, πως μπορούμε να κάνουμε την αγάπη η τη θρησκεία κάτι αυθεντικό; Για το μεγάλο Ναγουάλ, αυτές οι σκέψεις είναι ανέμπνευστες, άψυχες λέξεις που κανένας δεν είναι προετοιμασμένος να συγκρατήσει. Είπε πως κάθε φορά που ερχόμαστε αντιμέτωποι μ’ αυτές τις αντιφάσεις, τις ξεπερνάμε λέγοντας πως σαν ανθρώπινα πλάσματα είμαστε αδύναμοι. Το μεγάλο Ναγουάλ μας είπε αυτό, ότι σε γενικό κανόνα εμείς τα ανθρώπινα πλάσματα ποτέ δεν διδαχτήκαμε την αγάπη. Διδαχτήκαμε μόνο ευχάριστα συναισθήματα, σχετιζόμενα αποκλειστικά με το ατομικό εγώ. Το άπειρο είναι απόλυτο και χωρίς οίκτο, είπε, και δεν υπάρχει χώρος για απατηλές αρχές, ανεξάρτητα από το πόσο ευχάριστες μπορεί να μας είναι.
      -Φαίνεται πως το κλειδί στο να επεκτείνουμε τις ικανοτητές μας για αντίληψη, βρίσκεται στην ποσότητα ενέργειας που έχουμε στη διαθεσή μας και πως η ενεργειακή κατάσταση του σύγχρονου ανθρώπου, είναι άθλια. Ποια θα ήταν η απαραίτητη προϋπόθεση για την εξοικονόμηση ενέργειας; Είναι αυτό δυνατό για κάποιον που έχει να φροντίσει οικογένεια, να πάει στη δουλειά κάθε μέρα και να συμμετέχει πλήρως στην κοινωνική ζωή; Και τι γίνεται σε σχέση με την αγαμία ως τρόπος εξοικονόμησης ενέργειας, που είναι ένα από τα πιο αμφισβητήσιμα σημεία στα βιβλία σας;
      -Η αγαμία είπε το μεγάλο Ναγουάλ πως έχει συστηθεί για την πλειοψηφία από μας όχι για ηθικούς λόγους, αλλά γιατί δεν έχουμε αρκετή ενέργεια. Μας έκανε να δούμε πως η πλειοψηφία μας έχει εγκλωβιστεί μέσα στη συζυγική πλήξη. Σαν πραγματικός μάγος, το μεγάλο Ναγουάλ υποστήριξε ότι η σύλληψη έχει σε μεγάλο βαθμό την τελική σημασία. Είπε ότι εάν η μητέρα δεν κατάφερε να έχει έναν οργασμό τη στιγμή της σύλληψης, το αποτέλεσμα είναι κάτι που αποκάλεσε “βαρετή σύλληψη”. Δεν υπάρχει ενέργεια υπ’ αυτές τις συνθήκες. Το μεγάλο Ναγουάλ, συνιστούσε την αγαμία για κείνους που έχουν συλληφθεί με παρόμοιο τρόπο. Ένα άλλο πράγμα που συνέστησε όσο αφορά στην εξοικονόμηση της ενέργειας, ήταν η διάλυση των πρότυπων συμπεριφοράς που οδηγεί στο χάος, όπως η αδιάκοπη απασχόληση με ρομαντικές ερωτοτροπίες. Η παρουσίαση και η άμυνα του εαυτού στην καθημερινή ζωή, οι υπερβολικές ρουτίνες και πάνω απ’ όλα η τρομερή επιμονή στο ενδιαφέρον για τον εαυτό. Εάν αυτά τα σημεία έχουν ξεπεραστεί, τότε ο καθένας από μας μπορεί να έχει απαραίτητη ενέργεια να χρησιμοποιήσει το χρόνο, τον τόπο και την κοινωνική αποστολή του πιο έξυπνα.
      -Τα μαγικά περάσματα της tensegrity είναι η μεγαλυτερή σας παραχώρηση σε κείνους που ενδιαφέρθηκαν για τον κόσμο του Δον Χουάν Μάτους. Τι μπορεί ν’ αποφέρει η tensegrity σε κείνους που την εξασκούν; Μπορεί αυτή να εξισωθεί με οποιαδήποτε άλλη φυσική άσκηση ή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά;
      -Αυτό που η tensegrity αποφέρει σε κείνους που την εξασκούν, είναι η ενέργεια. Η διαφορά μεταξύ της tensegrity και άλλων συστημάτων φυσικής άσκησης είναι ότι ο σκοπός της tensegrity, έχει υπαγορευτεί από τους Σαμάνους του αρχαίου Μεξικού. Αυτή η υπαγόρευση είναι η απελευθέρωση του πλάσματος που πρόκειται να πεθάνει.
      -Ποια είναι η ιδέα για να διαδώσετε τη γνώση σας στη μείζονα κλίμακα μέσω των ανοιχτών σεμιναρίων; Σκέφτεστε αυτό το είδος προσέγγισης που συνεπάγεται τη χρησιμοποίηση των εμπορικών μέσων και των μεγάλων συναθροίσεων, για να είστε πραγματικά αποτελεσματικές για κάποιον που αποζητά να επιτύχει μια προσωπική αλλαγή;
      -Η ενθουσιώδης συμβολή ενός τόσο μεγάλου αριθμού ενασκούμενων, είναι κάπως έκπληξη για μας. Το μεγάλο Ναγουάλ ποτέ Δε μας μίλησε για κάτι τέτοιο επειδή ποτέ δεν είχαμε την ευκαιρία να το δούμε. Το πλήθος των ανθρώπων είναι που δίνει στην tensegrity ένα κοινό σκοπό και ανταμείβει τους ενασκούμενους προσωπικά, με το να κατορθώσουν αυτό που κανονικά θα λέγαμε ακατόρθωτο, μέσα σ’ αυτό το χρονικό πλαίσιο των σεμιναρίων.
      -έχετε βεβαιώσει ότι είσαστε το τέλος στη γενεαλογική σειρά του Δον Χουάν και ότι κάνετε καινούργια πράματα που δεν έχουν γίνει ποτέ από τους Σαμάνους που προηγήθηκαν. Ίσως οι κοντόφθαλμοι σας κατηγορήσουν ότι δεν είσαστε πιστοί στις γνήσιες διδασκαλίες. Σε ποιο επίπεδο έχετε διαχωριστεί από τον παραδοσιακό Σαμανισμό, όπως έχει διδαχτεί σε σας από τον Δον Χουάν; Και ποια είναι η καινούργια κατεύθυνση της δουλειάς σας;
      Με κανένα τρόπο δεν έχουμε διαχωριστεί από τη διδασκαλία του μεγάλου Ναγουάλ. Μας ανάθεσε την αποστολή να κλείσουμε την γενεαλογική του συνέχεια με μια χρυσή πόρπη και αυτό είναι που προσπαθούμε να κάνουμε. Για μας τα σεμινάρια είναι ο μόνος τρόπος για να σας πλησιάσουμε και να κρατήσουμε την προσοχή σας. Ο Κάρλος Καστανέντα δίδαξε την tensegrity για δέκα χρόνια σε κείνους που τον πλησίασαν. Έδωσε διαλέξεις και μαθήματα σε κείνους που τα ζήτησαν και το μόνο πράμα που πέτυχε τέλεια, ήταν να προμηθεύσει λεξικό στα άτομα που έκαναν καριέρα, πελεκίζοντας τον Κάρλος Καστανέντα.

      ΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΘΕΣ ΝΑ ΨΑΞΕΙΣ ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΡΛΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΕΝΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΚΠΛΑΓΕΙΣ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ!!!!

      ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!!

  8. ΓΕΙΑ ΑΝΑΓΝΏΣΤΕΣ ΚΑΙ SAMAN ΩΡΑΊΟ ΆΡΘΡΟ.ΠΆΝΤΩΣ ΘΑ ΉΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΡΓΟΝΙΤΕΣ ,ΕΠΕΙΔΉ ΟΙ ΑΠΌΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΈΣ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΉ ΈΒΑΛΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΊΔΑ ΤΗΝ ΕΙΚΌΝΑ.ΠΡΟΦΑΝΏΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΘΕΩΡΕΊΣ ΩΣ ΧΡΗΣΙΜΟΥΣ ,ΑΛΛΑ ΘΑ ΉΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΔΏΣΕΙΣ ΚΆΠΟΙΑ ΣΤΟΙΧΕΊΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ.ΕΙΣΤΑΙ ΚΑΛΑ!

    1. filanthrwpws!!!!

      ΑΝ ΨΑΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΚΑΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΩ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΡΓΟΝΙΤΕΣ ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΆ!!!!

      ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ …. ΚΑΝΕ ΛΙΓΟ ΥΠΟΜΟΝΗ ΘΑ ΓΡΑΨΩ ΑΡΘΡΟ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΣΤΑΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΝΟΧΛΉΣΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ …..ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ!!!!

      ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!!

  9. Για ακόμη μια φορά μπραβο saman το άρθρο σου είναι καταπληκτικό και με ξαφνιασες μιας και δεν περίμενα να το γράψεις τόσο σύντομα είσαι και ο πρώτος.Επίσης είχα μια αρκετά περιεργη εμπειρία και είμαι ανάμεσα σε δύο συμπεράσματα,μήπως μπορώ να στην γράψω κάπου και να μου πεις και εσύ την γνώμη σου σαν ειδικός?

    1. teo!!!!

      EΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΟΥ ΛΟΓΙΑ!!!!

      ΝΑΙ!!!! ΓΡΑΨΕ ….. ΕΔΩ Η ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΜΟΥ ΔΙΕΥΘΗΝΣΗ ΑΜΑ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΓΡΑΨΕΙΣ!!!!

      ΑΑΑΑΑ!!!! ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΑΣΩ …. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ…. ΑΛΛΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ!!!!

      ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!!

  10. Eίναι ένα θέμα που έχει πολύ ενδιαφέρον,το κομμάτι της μετενσάρκωσης,όσον αφορά ανθρώπους,και της μετεμψύχωσης όσον αφορά τα αλλά πλάσματα
    της φύσης,τα ζώα, αναφέται αναλυτικά στην ινδουιστική θρησκεία αλλά ήταν μέρος και της χριστιανικής,μέχρις ότου αφαιρέθηκαν απο την Βίβλο,σε μια από τις συνόδους κατά την Βυζαντινή μας ιστορία,κατά τον Ιουστιανό(όχι με απόλυτη βεβαιότητα).
    Προσωπικά,έχω βιώσει,και είναι απόλυτα αληθινό για εμένα το ταξίδι της ψυχής σε διαφορετικά σώματα όπως και η αναγνώριση ανθρώπων στην τωρινή μου ζωή και στις προηγούμενες.
    Η μεταθάνατη εμπείρια από ανθρώπους που επέστρεψαν,είναι κάτι που μπορεί να βρεί κανείς πολλούς ανθρώπους που έχουν βιώσει κάτι παρόμοιο.
    Επιστημονες όπως ο Stuart Hamerof,έχει ασχολήθεί και πειραματικά,μπορείτε να τον βρείτε και στο youtube και στο google.
    Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο,είναι στα ελληνικά :Ταξίδια ψυχής του Μαικλ Νιούτον,ο κύριος αυτός ήταν ψυχολόγος που χρησιμοποιόυσε την ύπνωση για να θεραπεύσει,ανθρώπους από κακές συνήθειες, π.χ όπως καπνισμα,πηγαίνοντας πίσω στο παρελθόν του ασθενή για να βρεί την γενεσιουργό αιτία,σε ασθενή που έφτασε στην εμβριακή κατάσταση,ξαφνικά ο ασθενής του έγινε ενήλικός και περιέγραφε μιά άλλη επόχη και μιλούσε ένας άλλος άνθρωπος.Μετά απο αυτό αφιέρωσε στην έρευνα αυτού,του απιστευτου γεγονότος,και προχώρησε για χρόνια.Έτσι έγραψε αυτό το βιβλίο.Έχει πολύ ενδιαφέρον.

      1. Σε ευχαριστώ,
        Όταν οι άνθρωποι,είμαστε αληθινοί με τον εαυτόν μας,γνωρίζοντας,αναγνωρίζοντας αλλά και κατανοώντας ποιοί είμαστε,τα εξωτερικά μυστήρια,είναι μέρος της Φύσης,όπως και ο εσωτερικός κόσμος μας.Δεν υπάρχει,normal η abnormal,η καλλίτερα υπάρχει μόλις το θέσεις,το ορίσεις.
        Η φαντασία είναι ένας πολύ παρεξηγημένος τομέας της νοητικής μας λειτουργίας,με πολλές εκφάνσεις.Φαντασία είναι όταν τα θέλω μας γίνονται εικόνες,φαντασία ειναι όταν οι φόβοι μας “διορθώνουν” το αληθινό,η” κτίζουν” το ασφαλές,φαντασία ομως είναι και η μουσική, η ζωγραφική,η χορευτική,κ.λ.π σύνθεση.Και τι μπορεί να πει κανείς για την επιστημονική φαντασία,που είναι έτσι μέχρι να αποδειχτεί το αντίθετο.
        Όμως,το κοινό σημείο,στα παραπάνω,είναι ότι λαμβάνει μέρος και μιά ακόμη λειτουργία,η βούληση.Υπάρχουν όμως καταστάσεις πού το αληθινό κτυπάει σαν κεραυνός εν αιθρία,κτυπάει όλες τις αισθήσεις μας,και αν ακόμη ο φόβός μας για το μη συμβατό,μας παραλύει,ακόμη κι αυτό,είναι πραγματικό.
        Το μυστικό,το βιωμένο μυστικό μου,που μοιράζομαι μαζί σας είναι,αν θέλετε να αρχίσετε το ταξίδι της ψυχής,όπως ο αγαπητός ερευνητής μας κάνει όταν κατεβαίνει σε άγνωστο σπήλαιο,είναι ακριβώς το ίδιο,να έχετε φως μαζί σας, να είστε χαλαροί,αλλά και σε ετοιμότητα,και να είστε έτοιμοι για καινούργιες εμπειρίες(χρειάζονται πολλά περισσότερα,για τις πραγματικές καταβάσεις,και λιγότερα για τις καταβάσεις στο υποσυνείδητο μας).
        Την πρώτη μου αίσθηση του ΄παραπέρα από τα συνηθισμένα,ξεκίνησε,όταν ήμουν 18 μηνών,μπαίνοντας σε μια εκκλησία σε ένα νησί στην κορυφή ενός λόφου.Γνωρίζω την ηλικία,γιατί περιέγραψα στην μητέρα μου όχι μόνο το τοπίο,αλλά τους ανθρώπους,το πως ήταν το μέρος και τι φάγαμε αφού καθίσαμε γύρω από ένα τραπέζι,μετά από την επίσκεψη στην εκκλησία.
        Όταν μπήκαμε στον χώρο της εκκλησίας,αισθάνθηκα και είναι ζωντανό μέχρι και σήμερα ότι ο χώρος ήταν ρευστός,οι τοίχοι,είχαν κίνηση,υπήρχε έντονη άσχημη μυρωδιά,και η μορφή σε μια εικόνα έγινε τρισδιάστατη και τρομακτική,εκεί ήταν που άρχισα να κλαίω,και βγήκαμε έξω.Αυτό που είδα τότε ήταν την δύση μέσα στα χρώματα χρυσού,κοκκινου και πορτοκαλί και μια ήρεμη θάλασσα.Πολλά χρόνια αργότερα,σε μια περιόδο της ζωής μου,είδα την ίδια ακριβώς εικόνα,μόνο που ήμουν διαφορετική,ήμουν φιγούρα ντυμένη με ένα έιδος μακρυάς χλαμύδας,και κοιτούσα στον ορίζοντα που ήταν ίδιος με΄τον ορίζοντα που είδα βγαίνοντας από την εκκλησία,μακρυά ήταν ένα αρχαίο πλοίο.Ξαφνικά ενώ μεχρι τότε αισθανόμουν τα γυμνά μου πόδια να πατουν σε υγρό γρασίδι,βγήκα από το σώμα μου και κατευθύνθηκα στο πλοίο,στην μέση του πλοίου υπήρχε ένα φέρετρο,και γύρω ήταν νέες γυναίκες με χλαμύδες που στέκονταν σαν να συνόδευαν την σωρό,και τότε έγινε το εξής,μπήκα στο φέρετρο και τότε είδα τον εαυτόν μου,και έγινα ένα με την σωρό.Η γαλήνη που αισθάνθηκα ήταν κατακλυσμική που ξύπνησα με αυτήν την αίσθηση!΄Τότε ήταν που θυμήθηκα,το βίωμα της παιδικής μου ηλικίας και πήρα τις πληροφορίες απο την μητέρα μου.
        Όταν βιώνεις στα όνειρά σου μιά προηγούμενη ζωή,έιναι διαφορετικό από το να βλέπεις όνειρο(εκφέρω προσωπική γνώμη),συνήθως έχεις την αίσθηση,όπως όταν παίζεις σαν first person shooter,για όσους γνωρίζουν,για όσους δεν παίζουν video games,δεν βλέπεις τον εαυτόν σου,βλέπεις τα χέρια σου π.χ.,αλλά έχεις την εικόνα του εαυτού σου,και όχι μόνο του εαυτού σου,αλλά που βρίσκεσαι(χώρο και χρόνο),με ποιούς και ποιοί είναι στην σημέρινή σου ζωή,και τέλος την απίστευτη άισθηση στο σώμα σου ότι είναι αλήθεια εκεί στο κέντρο της καρδίας σου.
        Θα ξαναγράψω,σαν συνέχεια τις αλλες μου εμπειρίες.Προς το παρόν,θέλω να σας πω τα εξής:τα βιώματα αυτά και η ανάσυρση από το υποσυνείδητο,η από… γίνεται για κάποιο λόγο,συνήθως για να απαντηθούν βαθιές μας ανησυχίες που έχουν σχέση με τα μαθήματα που έχουμε επιλέξει σαν ψυχές,έχουν συναισθηματικό κόστος,γιατί μπορεί να δούμε τον εαυτόν μας να κάνει πράγματα που θεωρούμε ότι δεν θα κάναμε ποτέ και,όταν γίνεται μην αισθανθείτε ενοχές,δεχτήτε το πραγματικά σαν μάθημα και όχι σαν τιμωρία,γιατι αυτός ο χώρος λειτουργίας μας σαν όντα είναι σχεδόν ασύλληπτος όπως όταν ψαχνουμε πως δημιουργήθηκε το Σύμπαν.Μέσα απο το ταξίδι της ψυχής έχουμε την δυνατότητα να γίνουμε “ψυχικά όχι ανθρωποι,αλλά παν-ανθρωποι” και πιστεύω ότι εμείς έχουμε ανάγκη αυτήν την ιδιότητα,περισσότερο από το Θειο,για το Θειο είναι αδιαμφισβήτη ιδιότητα!
        Ελπίζω,τον χώρο και τον χρόνο σας να τον αξιοποίησα,ευχαριστώ και στο επαναγράφειν…………

        1. ellin!!!!

          ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΟ ΒΙΟΜΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕΣ ΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΩΣΤΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΕΙ!!!!

          ΔΕΣ ΟΜΟΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΑΠΛΙΚΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ:

          Η πραγματικότητα των αόρατων κόσμων
           
          Σήμερα ο μέσος άνθρωπος δεν μπορεί να δει τις υπέρυθρες ακτίνες με τα
          φυσικά του μάτια, εκτός αν έχει εφοδιαστεί με κατάλληλα μηχανήματα.
          Επίσης, υπάρχουν ήχοι που δεν μπορούμε να ακούσουμε, ενώ τα έντομα, οι
          γάτες και τα σκυλιά ακούνε πολύ καθαρά. Μάλιστα έχει εφευρεθεί μία
          «άηχη» σφυρίχτρα για σκύλους.

          Όλα αυτά μας δείχνουν ότι υπάρχουν πράγματα που βρίσκονται πέρα από
          το εύρος των αισθήσεων μας και συνεπώς είναι για εμάς αόρατα. Αλλά και
          στον ίδιο χώρο μ΄ εμάς μήπως δεν υπάρχουν άνθρωποι διαισθητικοί που
          αντιλαμβάνονται πράγματα που για μας δεν υφίστανται;
          Σίγουρα οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουμε ότι ζούμε στον πραγματικό
          κόσμο ενώ ο κόσμος της φαντασίας μας είναι πλαστός δημιούργημα του
          νου. Ένας κόσμος παράξενος με διαφορετικά τοπία, πόλεις, σπίτια, αλλά
          και πλάσματα που κατοικούν σ΄ αυτόν. Ένας κόσμος με διαφορετικά
          χρώματα, ήχους και αρώματα, που ξυπνάει κάποιες άγνωστες σ΄ εμάς
          αισθήσεις. Εκεί οι περιορισμοί είναι λιγότεροι από τον δικό μας υλικό
          κόσμο και όλα μπορούν να συμβούν. Έτσι, όταν ακούμε για την ύπαρξη
          «άλλων κόσμων», πιστεύουμε ότι και αυτοί είναι δημιούργημα της
          φαντασίας μας.Ας φανταστούμε τώρα για μία στιγμή ότι ο κόσμος της φαντασίας μας είναι
          ο αληθινός και ο κόσμος που ζούμε μία φαντασίωση. Μία αντανάκλαση,
          μία σκιά αυτών των αόρατων κόσμων. Κι όπως εμείς με τη φαντασία μας
          προσπαθούμε να αγγίξουμε αυτά που ο νους δεν μπορεί να φτάσει, έτσι
          και οι κάτοικοι αυτών των άλλων κόσμων προσπαθούν να επικοινωνήσουν
          μαζί μας. Καθώς όμως μιλάμε διαφορετικές γλώσσες και διαθέτουμε
          διαφορετικές αισθήσεις, αυτό δεν είναι πραγματοποιήσιμο παρά μόνο για
          ελάχιστους, χαρισματικούς ανθρώπους, αυτούς που ονομάζουμε
          ενορατικούς.
          Πέρα από όλα αυτά όμως δεν υπάρχει κουλτούρα που να μη μιλάει γι
          αυτούς τους αόρατους κόσμους. Πρόκειται για μία πανανθρώπινη
          απόκρυφη γνώση, που στις σκοτεινές περιόδους της ιστορίας
          αμφισβητήθηκε (ποτέ όμως δεν χάθηκε) σε σημείο που να έχουν καεί στην
          πυρά της ιεράς εξέτασης «αιρετικοί», όπως ο Ιταλός Φιλόσοφος Jordano
          Bruno, που ισχυρίζονταν ότι στον κόσμο που ζούμε υπάρχουν κι άλλες
          διαστάσεις πέρα από αυτές που εμείς αντιλαμβανόμαστε και άλλοι άπειροι
          κόσμοι.
          Σήμερα παρόλα αυτά βλέπουμε ότι η επιστήμη προσεγγίζει με ένα
          διαφορετικό τρόπο απόψεις τις οποίες ο Αποκρυφισμός κατέχει εδώ και
          χιλιάδες χρόνια.
          Αρκετοί διακεκριμένοι επιστήμονες (όπως ο Max Tegmark του
          Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια) μιλάνε σήμερα για την ύπαρξη
          παράλληλων κόσμων που επιβεβαιώνεται από εμπειρικά στοιχεία.
          Ένας άλλος κορυφαίος φυσικός του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ έχει
          αναπτύξει τη σημαντικότερη θεωρία για τις κρυμμένες διαστάσεις του
          χώρου. Εξηγεί ότι «θα μπορούσαμε να φανταστούμε κάποια άλλα όντα
          που συνυπάρχουν δίπλα μας σε κάποιο άλλο σύμπαν, σε κάθε χιλιοστό του
          χώρου στον οποίο ζούμε. Ωστόσο δεν θα γίνονταν ποτέ αντιληπτά γιατί
          μεσολαβούν μεταξύ μας άλλες διαστάσεις». Οι διαστάσεις αυτές είναιτυλιγμένες με ένα τρόπο που τις καθιστά κανονικά αόρατες, όπως το
          πλάτος ενός απόμακρου τηλεφωνικού σύρματος στον ορίζοντα που εμείς
          δεν μπορούμε να δούμε μέχρι να έρθουμε κοντά του.
          Όταν μιλάμε για άλλους κόσμους ο νους μας πηγαίνει συχνά στο ταξίδι της
          ψυχής μετά το θάνατο του σώματος.
          Η ύπαρξη μίας ζωής μετά το θάνατο είναι μία αντίληψη αποδεκτή από
          όλες τις Θρησκείες και τις φιλοσοφίες του κόσμου.
          Αρκετοί ψυχολόγοι και ψυχίατροι μελετούν σήμερα, μέσω της ύπνωσης, τη
          θεωρία της μετενσάρκωσης, επιτυγχάνοντας κάποια θεραπευτικά
          αποτελέσματα σε τομείς που η κλασική ιατρική αδυνατεί να το κάνει.
          Επίσης μελετούν περιπτώσεις «νεκρανάστασης» (ασθενών που έχουν
          επανέλθει στη ζωή μετά από κλινικό θάνατο), που περιγράφουν εμπειρίες
          από αυτούς τους κόσμους (Ραίυμοντ Μούντυ, Νιλς Τζάκομπσον κ.α.) Μας
          λένε λοιπόν ότι πηγαίνοντας κάποιος εκεί, συναντάει οντότητες του «ίδιου
          μήκους κύματος» με αυτόν, οι οποίες τον συμβουλεύουν, τον οδηγούν και
          αντιλαμβάνεται μ΄ έναν αισθητήριο τρόπο πιο λεπτό και πιο πλατύ τους
          ήχους και τα χρώματα. Σ΄ αυτόν τον κόσμο υπάρχουν πολιτείες, σπίτια,
          οικογένειες, όπως κι εδώ, αν και υπάρχει μία τελείως διαφορετική χλωρίδα
          και πανίδα από τη γη. Παρόμοιος είναι ο κόσμος που επισκεπτόμαστε στα
          όνειρα μας. Εκεί είναι ένας κόσμος με 5 διαστάσεις και ο χρόνος ρέει
          διαφορετικά (γι΄αυτό σ΄ ένα όνειρο μπορούμε να δούμε μία ολόκληρη
          ιστορία να διαδραματίζεται μέσα σε λίγα λεπτά). Πολλά Θιβετανικά
          Μαντάλα και Αιγυπτιακές σαρκοφάγοι είχαν ζωγραφισμένους χάρτες
          αυτών των αόρατων κόσμων προκειμένου να καθοδηγήσουν την ψυχή
          μετά την αποχώρησή της από το υλικό σώμα,έτσι ώστε να μη χαθεί στους
          άλλους κόσμους.
          Οι Ιερείς βοηθούσαν την ψυχή στο ουράνιο ταξίδι της με τελετές,
          προσευχές και διαλογισμούς, μαθαίνοντάς της να διαβάζει για να μπορεί
          να ακολουθήσει αυτούς τους μαγικούς χάρτες. Οι 3 Κόσμοι και οι Κάτοικοι τους.
          Οι πιο κοντινοί σε σχέση με τη δική μας
          εξέλιξη στη Γη είναι 3 κόσμοι, τους οποίους στην Αρχαία Ελλάδα
          ονόμαζαν, Κόσμο του Σώματος, Κόσμο της Ψυχής (Αστρικός Κόσμος) και
          Κόσμο του Νου. Στο Μεσαίωνα αντίστοιχα μιλούσαν για το Στοιχειώδη
          Κόσμο, τον Αγγελικό και τον Ουράνιο, ενώ ο Αγ. Αυγουστίνος μιλάει για
          τις 3 πόλεις: την Πόλη του Θεού στον Ουρανό, την Πνευματική γήινη πόλη
          και την Πόλη του Διαβόλου.
          Όπως στον ορατό φυσικό κόσμο υπάρχουν πολλές ποικιλίες φυτών,
          διαφορετικά είδη ζώων και διάφορες ανθρώπινες φυλές, έτσι συμβαίνει
          και στους αόρατους κόσμους. Έχουν μόνιμους κατοίκους, επισκέπτες ή
          κάποιους που λειτουργούν ταυτόχρονα σε διαφορετικούς κόσμους.
          Στο Νοητικό κόσμο συναντάμε κάποιες πνευματικά εξελιγμένες οντότητες
          που σπάνια επικοινωνούν με τους κατώτερους κόσμους, εκτός κι αν έχουν
          αναλάβει κάποια πνευματική αποστολή. Λέγεται ότι εδώ κατοικούν και οι
          Μάγοι με τους μαθητές τους (λευκοί και μαύροι). Οι τελευταίοι, σε
          αντίθεση με τους προηγούμενους, χρησιμοποιούν τις γνώσεις και τη
          δύναμη τους για ιδιοτελείς σκοπούς.
          Στον Αστρικό Κόσμο ζουν οι άνθρωποι μετά το φυσικό τους θάνατο με το
          αστρικό τους σώμα, σχηματίζοντας πόλεις κατά ομάδες σύμφωνα με τις
          τάσεις ή τα πιστεύω τους και η επικοινωνία περιορίζεται όπως συμβαίνει
          στο φυσικό επίπεδο από τις ατομικές γνώσεις του καθενός και τη
          συμβολική γλώσσα που χρησιμοποιεί. Η επικοινωνία σ΄ αυτό το επίπεδογίνεται με τηλεπάθεια, περιορίζεται ανάμεσα στις συμπάθειες και
          προτιμήσεις των ψυχών και επιτυγχάνεται ανάμεσα σ΄ αυτές που δονούν
          στο ίδιο «μήκος κύματος».
          Εδώ μπορούμε να συναντήσουμε και άλλες περιπτώσεις, όπως είναι το
          λεγόμενο «είδωλο», μία απομίμηση της ψυχής στον αστρικό κόσμο. Είναι
          σαν να ζωντανεύει το είδωλο μας στον καθρέπτη ενώ εμείς έχουμε φύγει.
          Τέτοιες παρουσίες χρησιμοποιούνται στον πνευματισμό, όταν κάποιος
          εξαπατάται παίρνοντας για αληθινό άτομο το είδωλο ενός πεθαμένου
          συγγενή του.
          Ένας άλλος μυστήριος κόσμος σε σχέση με τον αστρικό κόσμο είναι η
          λεγόμενη «Όγδοη Σφαίρα», η πιο σκοτεινή περιοχή της σελήνης που ποτέ
          δεν φωτίζεται από τον ήλιο, ένα είδος κοσμικού σκουπιδότοπου, όπου η
          προσωπικότητα κάποιων ανθρώπων με ψηλό βαθμό κτηνωδίας
          αποσυντίθεται περνώντας φοβερά βασανιστήρια. Μία τέτοια περίπτωση
          είναι αυτή των βρικολάκων.
          Στον αστρικό κόσμο όμως κατοικούν και κάποια άλλα όντα που δεν
          ανήκουν στην ανθρώπινη γραμμή εξέλιξης. Είναι τα λεγόμενα «Στοιχειακά
          πνεύματα», που χωρίζονται σε 4 κατηγορίες ανάλογα με το στοιχείο στο
          οποίο δρουν. Είναι οι Νάνοι, οι Καλικάντζαροι και οι Νύμφες στη γη, οι
          Νεράίδες οι Τρίτωνες οι Νηρηίδες στο νερό, οι Συλφίδες τα Έλφη στον
          αέρα, οι Σαλαμάνδρες και οι πύρινοι δράκοντες στη φωτιά. Αυτά είναι τα
          πνεύματα της φύσης που είναι πολυάριθμα και διαφέρουν τόσο όσο οι
          ανθρώπινοι λαοί μεταξύ τους. Οι αναφορές σ΄ αυτά τα πλάσματα μάς λένε
          ότι τα ζώα μπορούν να δουν τα στοιχειά και ότι αυτά εμφανίζονται
          κάποιες φορές στα παιδιά, που συχνά παίζουν με κάποιους «αόρατους
          φίλους» τους, καθώς και σε κάποιους ανθρώπους που ζουν κοντά στη
          φύση και είναι πιο αγνοί. Σ΄ όλα τα χωριά υπάρχουν κάποιοι γέροι που
          μιλούν με νεράιδες ή μπορούν να δουν τους νάνους και αφηγούνται
          τέτοιου είδους ιστορίες.
          Άλλοι κάτοικοι αυτών των κόσμων είναι οι λεγόμενοι Δέβα, ανώτερα όνταπου μπορούν να ανέβουν και στον Ουράνιο κόσμο. Είναι οι Άγγελοι του
          Χριστιανισμού ή οι κατώτεροι Θεοί των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων.
          Είναι οι Κύριοι των τεσσάρων στοιχείων, ευθύνονται για τις γεωλογικές και
          κλιματολογικές αλλαγές του πλανήτη μας, είναι οι δικαστές των καρμικών
          πράξεων όλων των βασιλείων, διατηρούν και ισοσταθμίζουν την ισορροπία
          της φύσης που πολλές φορές ο άνθρωπος ή άλλα όντα διαταράσσουν.
          Αυτοί θεωρούνται μεσολαβητές ανάμεσα στο Θεό και στους ανθρώπους.
          Στη Χριστιανική Θρησκεία υπάρχουν 9 χοροί Αγγέλων: οι Σεραφείμ, οι
          Χερουβείμ, οι Θρόνοι, οι Κυριαρχίες, οι Αρετές, οι Δυνάμεις, οι Κυριότητες,
          οι Αρχάγγελοι και οι Άγγελοι. Στον Ινδουισμό οι Αγκριράσας είναι οι
          αγγελιοφόροι μεταξύ του Ουρανού και της Γης, ενώ στον ισλαμικό κόσμο
          στέκουν 8 άγγελοι γύρω από το θρόνο του Αλλάχ, αντιπροσωπεύοντας τα 4
          σημεία του ορίζοντα και τα ενδιάμεσα αυτών.
          Ο Τζορντάνο Μπρούνο μιλάει για 7 είδη δαιμόνων που ο μάγος θα πρέπει
          να γνωρίζει, προκειμένου να μπορεί να ενεργήσει πάνω τους και μαζί τους.
          Αυτά είναι τα πύρινα πνεύματα, τα αιθερικά, τα αέρινα, τα υδάτινα, τα
          γήινα, τα χθόνια ή υπόγεια και τα φυγόφωτα (απεχθάνονται το φως).
          Επίσης λέει ότι οι ανώτεροι δαίμονες είναι αυτάρκεις και τους αρέσουν οι
          μυρωδιές, οι ύμνοι και τα τραγούδια, ενώ υπάρχουν δαίμονες που
          ευθύνονται για κάποιες αρρώστιες και άλλοι που διοικούν κάποιες
          ιστορικές εποχές και επαγρυπνούν για ορισμένες μορφές κουλτούρας ή
          πολιτισμού διαφυλάσσοντας την ύπαρξη και ανάπτυξη κρατών και
          αυτοκρατοριών.
          Μας λέει επίσης τον τρόπο που μπορούμε να επικοινωνούμε μαζί τους
          μέσα από ορισμένα σύμβολα, εικόνες, σχήματα, χειρονομίες, χρώματα,
          αλλά κυρίως μέσω της ενδυνάμωσης της φαντασίας με την οποία μπορεί
          κάποιος να ενεργήσει ισχυρά πάνω και μέσα στο Σύμπαν. Στην αρχαία
          Αίγυπτο, για παράδειγμα, τα γράμματα ήταν ιερογλυφικά, είχαν κάποιες
          εικόνες (και ήχους προφοράς) και κάθε πράγμα είχε ένα μυστικό όνομα
          (πέρα από το συμβατικό) βγαλμένο από την εσωτερική του φύση. Μ΄ αυτήν
          τη γραφή και εκείνους τους ήχους αντιλαμβάνονταν τις ομιλίες των θεώνκαι χειρίζονταν τη μεγάλη επιστήμη της Μαγείας.
          Οι Μάγοι και οι Ιερείς κάποτε γνώριζαν τρόπους για να κατασκευάζουν με
          τη στοιχειώδη ουσία (την πρώτη ύλη αυτών των ανώτερων κόσμων)
          τεχνητά στοιχειακά �φύλακες ή αγγέλους προστάτες. Έτσι τα αρχαία
          αγάλματα των Θεών και οι ιεροί χώροι ήταν φορτισμένοι, προστατευμένοι
          με τέτοιους Στοιχειακούς Φύλακες, προγραμματισμένους να επιτίθενται σ΄
          όποιον βεβήλωνε τα ιερά. Αυτή είναι η εξήγηση για τις λεγόμενες
          «κατάρες» των τάφων των αρχαίων Φαραώ.
          Σε όλες τις Θρησκείες υπήρχε μία ιεραρχία θεοτήτων, ξεκινώντας από τον
          Ένα, Πρωταρχικό Θεό, τον οποίο αντιλαμβανόμαστε από τις εκδηλώσεις
          του, καθώς αυτός αναλύεται σε μικρότερες θεότητες, όπως το λευκό φως
          αναλύεται στα 7 χρώματα της Ίριδας, το καθένα από τα οποία έχει
          αμέτρητες αποχρώσεις. Έτσι υπάρχουν μεγάλοι και ισχυροί Θεοί, όπως ο
          Δίας (Ελλάδα), ο Οντίν (Κέλτες), ο Άμμωνας (Αίγυπτος) αλλά και
          μικρότεροι θεοί που σχετίζονται με την καθημερινή ζωή, όπως ο θεός του
          ρυζιού στην Κίνα ή του καλαμποκιού στους Ινδιάνους.
          Όλοι οι παραδοσιακοί λαοί, καθώς ήταν στενά συνδεδεμένοι με τη φύση,
          αντιλαμβάνονταν ότι όλα εμψυχώνονται από το ίδιο Πνεύμα, την ίδια
          Δύναμη. Πίστευαν ότι όλα έχουν ψυχή και επομένως θα έπρεπε να
          αντιμετωπίζονται με σεβασμό. Οι Κέλτες, για παράδειγμα, έκαναν ένα
          τελετουργικό πριν το κόψιμο ενός δέντρου, ενώ οι Ινδιάνοι έκαναν κάποιες
          προσφορές στο πνεύμα του ζώου που σκότωναν για να φάνε.
          Επίσης πίστευαν ότι η αρμονία και η τάξη του κόσμου μπορούσε να
          υπάρχει μόνο, όσο οι διαφορετικοί κόσμοι και τα όντα που κατοικούσαν σ΄
          αυτούς θα επικοινωνούσαν μεταξύ τους και θα ήταν σε συμφωνία. Οι Θεοί
          ήταν μέρος της φύσης και -αν και όντα ανώτερα- ήταν τόσο φυσικά όσο
          ένα πουλί, ένα δέντρο ή ένας άνθρωπος. Και ίσως γεννιόνταν και ίσως
          πέθαιναν .
          Οι τελετές που είχαν καθιερώσει αφιερώνονταν σε διάφορες θεότητες καιήταν σύμφωνες με τους ρυθμούς της φύσης (για παράδειγμα είχαν κάποιες
          γιορτές στα ηλιοστάσια και στις ισημερίες). Σκοπός ήταν να κρατιέται αυτή
          η γέφυρα με τον Ουρανό, αυτή η επαφή με τις αόρατες δυνάμεις και το
          Μυστήριο.
          Ο προσωπικός μας αόρατος κόσμος:

          Κάθε άνθρωπος διαμορφώνει το δικό του αόρατο κόσμο, ανάλογα με τις
          επιθυμίες, τις σκέψεις και αυτά που οραματίζεται. Η ύλη των αόρατων
          κόσμων είναι μία ουσία που πλάθεται δημιουργώντας μορφές, οι οποίες
          διαρκούν ένα χρονικό διάστημα και έπειτα διαλύονται.
          Οι κοινοί άνθρωποι έχουμε μικρή ένταση στις ψυχολογικές και νοητικές
          μας δράσεις, δημιουργώντας έτσι ασυνείδητα κάποια στοιχειακά πνεύματα
          που διαρκούν πολύ λίγο. Αυτά λέγονται σκεπτομορφές και περιφέρονται
          μέσα στην αύρα του δημιουργού τους και τον ακολουθούν, επηρεάζοντας
          τις επιλογές, τις σχέσεις και τη δημιουργία της εικόνας του κόσμου του.
          Κατά συνέπεια, το αόρατο δεν υπάρχει. Υπάρχει αυτό που θέλουμε και
          αυτό που μπορούμε να δούμε. Αν πριν έναν αιώνα μιλούσαμε σε έναν
          επιστήμονα για την τηλεόραση ή το κινητό τηλέφωνο, προφανώς θα έβαζε
          τα γέλια. Με την ίδια λογική σε κάποια χρόνια μπορεί να υπάρχουν
          μηχανήματα με τα οποία θα μπορούμε να δούμε μέσα σ΄ αυτούς τους
          άλλους κόσμους, που ίσως τελικά να μην είναι πολύ μακριά από εμάς, ούτε
          τόσο «αόρατοι»…
           
          ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
          Τα 3 Κέντρα του Μυστηρίου (Εκδόσεις Νέα Ακρόπολη)
          Λομπσανγκ Ράμπα – Ο αστρικός κόσμος (Εκδόσεις Κάκτος)
          Ινδιάνοι – Φυλές, έθιμα και ιστορία (Εκδόσεις Ιάμβλιχος)
          Λεξικό των Συμβόλων Τζ.Κούπερ (Εκδόσεις Πύρινος Κόσμος).Τα στοιχειακά πνεύματα της Φύσης (Εκδόσεις Νέα Ακρόπολη)Περιοδικό
          Νέα Ακρόπολη τεύχος 51 (Άρθρο: Η μαγεία κατά τον Τζορντάνο
          Μπρούνο)

          ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΜΑΣ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΕΣ!!!!

          ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΕ!!!!!

          ΑΝ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΕ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!!

          1. Καλησπέρα,το άρθρο είναι πολύ ενδιαφέρον,και έχει πολλούς τομείς ενδιαφέροντος.Αυτό βοηθάει να βρούμε τoν τομέα ιδιαιτερότητας μας,και εδώ ανεξαιρέτως όλοι έχουμε.Το θέμα δεν είναι αν έχουμε “πνευματικό” κομμάτι(εγώ προτιμώ σώμα είναι πιο ακριβές).αλλά αν το αντιλαμβανόμαστε. Εδώ θα ήθελα να δώσω παράδειγμα,σας έχει συμβεί να κάνετε μια δουλειά και κοπήτε αλλά να μην το καταλάβετε;συμβαίνει ο σωματικός πόνος να μην έχει την ίδια ένταση όταν το μυαλό είναι απησχολημένο;Πόσες φορές όταν βλέπουμε μια κατασταση στην ζωή μας πρακτικά,υπάρχει συναισθηματικό κόστος και το αντίθετο όταν δίνουμε προτεραιότητα στο συναισθημάτικό χάνουμε στο πρακτικό;Αυτα ειναι τα βασικά μας(αλλά όχι μόνο) σώματα το φυσικό,το συναισθηματικό,το νοητικό και το “πνευματικό”.
            Είναι εκεί έχει διαφορετική αντίληψη,ιδιότητες,είναι ο σύνδεσμός μας με το σύμπαν και την λειτουργία του,αλλά είναι υπαρκτό.
            Μόλις ο νους σιγήση(κρισναμουρτι)και το συναίσθημα ηρεμήσει τότε γίνεται χώρος και αλλάζει η αντίληψη δεν είναι ψεύτικό είναι αλλής συχνότητας,οπως δεν ακούμε τους υποήχους δεν αντιλαμβανόμαστε και την ενέργεια.
            Για μένα ήταν εκεί , δεν το φοβήθηκα.Δεν το φοβήθηκα όταν 8 χρόνων έβγαινα από το σωμα μου και έκανα βολτες ψήλα στο ταβανι σε όλο το σπίτι ούτε όταν ένοιωθα το σώμα μου να σηκώνεται λίγο απο το κρεββάτι και μετά να ακουμπάει πίσω,γιατί δεν φοβόμουν τότε δεν το καταλάβα,τώρα ξέρω.Από πολύ νωρίς άρχισα να διαβάζω και ψάχνω,για να εξηγήσω τώρα ξέρω ότι το πνευματικό κομμάτι είναι και πράξη.’Οταν ξεκίνησα να βλέπω το “παρελθόν” μου(εννέα)έμαθα πολλά για τον εαυτόν μου.
            Δεν είναι εντυπωσιακό ότι θέματα όπως τηλεπάθεια,τηλεκίνηση,υπνωτισμός,μετενσάρκωση,μεταθανάτιες εμπειρίες, ειναι μυστήρια όπως εξωγήινοι,κοίλη γη,όντα παράξενα κ.α
            Είμαστε όλοι ερευνητές της αλήθειας,έχουμε δίκιο να είμαστε επιφυλακτικοί γιατί έχουμε εξαπατηθει και χρησιμοποιηθεί πολλές φορές κατά την διαρκειά της ιστορία μας και όχι μόνο,αλλά τώρα είναι η στιγμή της αλήθειας εφόσον δεν κλείσουμε τα μάτια και τα αυτιά,με ήρεμο μυαλό και θαραλέα καρδιά.
            Δεν είμαστε τρελλοί,είμαστε Έλληνες ,χα,χα,χα.

            Σε ευχαριστώ,για την ευκαιρία πνευματικής άμυλας

        2. ellin!!!!

          ΣΥΜΦΩΝΩ ΣΕ ΟΤΙ ΛΕΣ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΒΙΩΣΕΙ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΑΥΤΑ ΟΠΟΥ ΤΩΡΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ Η ΕΠΙΣΤΙΜΗ ΕΧΕΙ ΔΩΣΕΙ ΙΔΙΑΊΤΕΡΗ ΒΑΡΎΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥΣ!!!!

          ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΝΑ ΑΣΧΟΛΕΊΤΑΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ( ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ).

          ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΊΕΣ ΑΠΟ ΤΕΤΤΙΟΥ ΕΙΔΟΣ ΒΙΏΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΜΑΣ!!!!

          ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!

          1. Καλημέρα σε όλους,με δύναμη νοός,καρδιάς και πνεύματος.
            Μοιράζομαι μαζί σας,τις βιωμένες καταστάσεις της ζωής μου.Έχω διαβάσει πολύ,και ήρθε κάποια στιγμή στην ζωή μου,πού με τρόμαξε το γεγονός ότι γνωρίζω τόσα λίγα η μάλλον τόσα που δεν ήταν αρκετά να με οδηγήσουν στην αλήθεια.Αισθανόμουν ότι κάτι λέίπει,τώρα όχι πια,τώρα κάθε ημέρα,πέφτει και ένα πέπλο άγνοιας πού επαληθεύει την αίσθηση άγνοιας που είχα.
            Θα αναφέρω άλλη μια παιδική μου ανάμνηση και θα αναφέρω μετά τις πρώτες μου αναγνωρισμένες απο εμένα εμπειρίες προηγούμενης ζωής.
            Σε πρώιμη προσχολική ηλικία,όταν βρισκόμουν σε χώρο με άλλους ανθρώπους,καταλάβαινα πως αισθάνονταν,μπορούσα δηλαδή να νοιώσω τα συναισθήματα τους,και συγχρόνως ο χώρος γύρω τους αποκτούσε άλλη διάσταση σαν να γινόταν κοίλος,η οι ανθρωποι να απομακρυνοντουσαν απο μπροστά μου.Αυτό είναι κάτι που δεν έχω πλήρως καταλάβει.

            Πριν από είκοσι και κατι χρόνια,εργαζόμουν σε μια ευρωπαική χώρα,πολύ δύσκολη περίοδος,η δουλειά εξουθενωτική,τό ωράριο 17:00-5:00,το αναφέρω γιατί η σωματική κούραση,δημιουργεί κάποιες φορές,όπως και η νηστεία,που οι λειτουργείες του σώματος πέφτουν,όπως και όταν ο νους μας είναι σε ηρεμία και δεν κατακλύζεται από σκέψεις(στην ταινεία-τι στο μπιπ ξέρουμε,μας δίνει μια καλή εικόνα) ένα κενό για να λειτουργήσουν οι πνευματικές μας δυνατότητες.
            Είναι η ώρα πριν κοιμηθώ το πρωί,καθώς ξάπλωσα,αναρωτιώμουν γιατί είναι τόσο δύσκολη η ζωή μου και γιατί η σχέση μου με την μητέρα μου,ήταν ακόμη δυσκολότερη,πριν κοιμηθώ ζήτησα να δώ…….
            Βρίσκομαι στην είσοδο του κτιρίου ΄που εμενα εκεί, μπαίνοντας συναντώ,μια ψηλή φιγούρα με κατάλευκο δέρμα,αγγελικά όμορφο πρόσωπο,που φορούσε μιά λευκή κάπα με κουκούλα ένοιωσα μεγάλη χαρά,αναγνώρισα στο πλάσμα αυτό τον ανώτερό μου εαυτό,προχώρησα προς το μέρος του, το πρόσωπό του ήταν σοβαρό,και τότε ακουσα μέσα στο μυαλό μου:θα είναι ένα δύσκολο ταξίδι,αυτό που θα κάνουμε,να είσαι προετοιμασμένη.Άπλωσε τότε το χέρι και στην παλάμη του κρατούσε έναν κρύσταλλο ήταν διαφανος σε κίτρινο-χρυσαφί χρώμα και μέσα του είχε ψήγματα χρυσού,άπλωσα το χέρι μου και ακούμπησα με την παλαμη μου την δική του.Ο κρύσταλλος άρχισε να βγάζει φως και ζέστη και τότε ήταν σαν να γίναμε φως και εκσφενδονιστήκαμε στο κενό.
            Το τοπίο ήταν λόφοι καταπράσινοι, αρχίζω να κατεβαίνω.Παντού σκηνές,έξω απο τις σκηνές φωτιές,και γύρω από τις φωτιές,στρατιώτες καθισμένοι πλησιάζω κάθομαι μαζί τους και τους μιλαω και τους μιλάω και τους προετοιμάζω και τους εμψυχώνω για την μάχη,για την αυριανή μάχη.Δείχνουν πολύ σεβασμό,στο πρόσωπό μου,σηκώνονται όταν πλησιάζω,είμαι ο στρατηγός τους.
            Μετά βρίσκομαι μέσα σε ένα μεσαιωνικό πύργο,γίνεται γιορτή, η μάχη ήταν νικηφόρα,δίπλα μου,στα δεξιά μου στέκεται ένας ξανθός άνδρας,είναι φίλος και έμπιστός μου συμπολεμιστής,απέναντι μου είναι ο αρχοντας, που με επαινεί και εξεθειάζει την αγωνιστικότητα και την γενναιότητα που έδειξα μαζί με τους στρατιώτες μου στην μάχη.Μπροστά και στα αριστερα μου βρίσκεται ένας άνδρας,που φαινόταν ότι είχε εξουσία και μάλλον ήταν πολιτικής φύσεως,όταν τελείωσε ο άρχοντας,άρχισε να μιλάει έκεινος,ξεκίνησε να με επαινεί και εκείνος μετά όμως μιλώντας σιγά και κοιτώντας στα μάτια(είχε πολύ σκοτεινό πρόσωπο και βλέμμα),με κατηγορήσε ότι η νίκη αυτή ήταν στημένη και ότι με΄κάποιο τρόπο είχα κάνει συμφωνία με τον εχθρό.Του ζήτησα να αναθεωρήσει,να πάρει πίσω αυτό που είχε πει και τον προκάλεσα να μονομαχήσουμε, αν δεν το έκανε.Και τότε αρνήθηκε κατηγορώντας με για προδότη έκανε την΄κίνηση να τραβήξει το σπαθί του άλλα τον πρόλαβα και τον σκότωσα.Δεν κατηγορήθηκα για την πράξη μου,άλλα δεν μπορεσα να συγχωρέσω τον εαυτόν μου που σκότωσα κάποιον,εν βρασμώ ψυχής,που ήταν λιγότερο ικανός από εμένα στην τέχνη του σπαθιού,και που δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τον θυμό μου,μεθυσμένος από την χαρά της νίκης.Δεκατέσσερα χρόνια μετά ταξίδεψα στην Σκωτία ήταν μια χώρα που ήθελα να πάω,όταν βρέθηκα εκεί και άρχισα να περπατάω στην ύπαιθρο ένοιωσα σα να την είχα ξαναπερπατήσει,΄τοτε ήταν που ήρθε στο μυαλό μου,ό στρατηγός.Από μικρή ζωγραφίζω,ζωγράφιζα,κυρίως πρόσωπα,τό πρόσωπο του στρατηγού το είχα ζωγραφίσει,όταν ήμουν δεκαπέντε.Τον κρύσταλλο τον βρήκα μπροστά μου,μέρες μετά,σε ένα πολυκατάστημα,ήταν κεχριμπάρι.
            Αμέσως μετά βρέθηκα μπροστά σε ένα ακροατήριο,έβλεπα τα χέρια μου ήταν χέρια με μακρυά δάκτυλα,που κινούνταν καθώς αγόρευα.Ήμουν γιατρός,μιλούσα για το ότι θα έπρεπε να μονιμοποιηθούν οι εκτρώσεις,γιατί με τον τρόπο που γινόντουσαν,πολλές γυναίκες,επειδή γινόντουσαν παράνομα και από άτομα που πολλές φορές δεν είχαν ούτε τις απαιτούμενες γνώσεις,ούτε σε χώρους με τα απαραίτητα,πέθαιναν.Είχα την αίσθηση ότι βρισκόμουν στην Ευρώπη στην εποχή μεταξύ του α’ και του β’ παγκόσμιου πολέμου.Είχα απήχηση και έκανα έργο,μέχρι την στιγμή που μιά γυναίκα πέθανε στα χέρια μου.Είδα ξανά τα χέρια μου,αυτή τη φορά, γεμάτα αίματα.Και με αυτήν την εικόνα,και με τον εαυτόν μου να λέει όχι άλλο αίμα,κλαίγοντας,βρέθηκα στο 1990.
            Για μήνες προσπαθούσα,να διαχειριστώ,αυτά που είδα.Ήταν τόσο απίστευτα αληθινά,που ήταν σαν να ήταν γεγονότα της ίδιας μου της ζωής.
            Το πιο απίστευτο ήταν η ψυχολογική συγγένεια που ένοιωθα με τις δύο αυτές προσωπικότητες.Και το πιο δύσκολο ήταν να διαχειριστώ τα συναισθήματα ενοχής.Πέρασαν χρόνια για να ισορροπίσω και με πολύ αναζήτηση για να βρώ αυτό που θα μου έδινε μια απάντηση.Συζητώντας με άτομα που είχαν παρόμοιες εμπειρίες,είδα ότι η δυσκολία είναι στο να δεχτούμε το κομμάτι του θανάτου,είτε είμαστε θύτες,είτε θύματα,εδώ βρίσκεται και το σημαντικότερο σημείο.Η ζωή και ο θάνατος είναι μια συνέχεια δεν είναι αντίθετα,το πως το διαχειρίζεται κανείς είναι εμπείρια ψυχής.
            Πιστεύω,ότι τα μυστήρια που μοιραζόμαστε με την ψυχή μας,είναι το ίδιο σημαντικά με τα μυστήρια του κόσμου μας,τα μοιράζομαι γιατί πιστεύω ότι η αναζήτηση αυτή,ανοίγει τους οριζοντές του νου μας,αλλά και το βάθος της καρδιάς μας,ελπίζω να προσέφερα ένα κόκκο σιταριού στον σιτοβολώνα της γνώσης της αλήθειας της ζωής,αν νομίζετε ότι για σας έχει αξία,θα συνεχίσω.
            σας ευχαριστώ……………..

          2. ellin!!!!

            ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΧΟΥΝ ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΗΣΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ!!!!

            ΕΝΑ ΕΧΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΦΟΥΝ ΜΕΣΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΜΗΝΗΜΑΤΩΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ!!!!

            ΟΠΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΦΥΣΙΚΑ!!!!

            ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!!

  11. Φιλε σαμαν πραγματικα με ανακουφησες, δεν πιστευω να ειμαι ο μονος διαβαζοντας αυτο το καταπληκτικο αρθρο! Με προβληματιζε οπως ολους και εμενα αυτο το θεμα και το συζητουσαμε με εναν φιλο μου λεγοντας του πως σιγουρα κατι θα υπαρχει μετα αλλιως δεν εχει νοημα η υπαρξη μας αλλιως τζαπα μας εφτιαξε ο θεος και του ελεγα <>! και θυμαμαι που του ελεγα πως στην επομενη ζωη μου θα ηθελα να γεννιομουν Λυκαωνας και γελουσε! Πιστευα πως αποκλειεται να τελειωνει εδω, γιατι δεν εχει νοημα η ζωη αλλιως, γιατι να σταυρωθηκε ο χριστος προσπαθωντας να μας δειξει πως πρεπει να αγαπαμε και οχι να αμαρταμε, διαφοερικα τι να αγαπας τι να αμαρτανεις και να κανεις του κοσμου τα κακα εαν μετα τον θανατο δεν υπηρχε ζωη τοτε τοτε τιποτα δεν θα ειχε νοημα στη ζωη, δεν μπορουσα να χωνεψω τοσο καιρο την μη υπαρξη μας μετα τον θανατο αλλα δεν μπορουσα να ειμαι και σιγουρος γι αυτο που πιστευα, γιατι καποιος λογος θα υπαρχει που ζουμε και οι πραξεις μας καλες οι κακες θα πρεπει σιγουρα να εχουν καπιο αντικτιπο!! Ευχαριστω και παλι σαμαν με αυτο το αρθρο σου πραγματικα με ανακουφισες και χαρηκα που τελικα βγηκε σωστη η σκεψης μου!

  12. Πολύ σοφά πλάσματα οι Λυκαωνες και ισως τελικα να είναι ενας απο τους λόγους που κάποιοι μιλάνε άσχημα για αυτους και τους παρουσιάζουν σαν τερατα .Να ρωτησω μια στιγμή κάτι σχετικό με τον θανατο και την αθανασια.Λοιπόν είχα ακούσει σε μια εκπομπή (μεσημεριανή αν θυμάμαι καλά που ασχολειται με την επικαιρότητα των διασήμων κλπ δηλ δεν ήταν κάποια επιστημονικη )όμως η κουβέντα τους αρχές καλοκαιριύ ειχε πάει στις μέδουσες,στις τσούχτρες και ειχαν πει πως είναι αθάνατες και οτι μάλιστα οι επιστήμονες κάνουν έρευνες επανω σε αυτο το είδος ψάχνοντας να βρουν πως θα γίνει και ο άνθρωπος αθάνατος οπως η μέδουσα(οσο αθανατος μπορει να ειναι κάποιος καθως οπως εμαθα διαβαζοντας τα παραπανω απο εσας και τον Λυκαονα ο θανατος βρισκει τους πάντες)Ξερετε κάτι για αυτο το θεμα ; για αυτες τις ερευνες της επιστήμης ; Πάντα πιστευα προσωπικά πως τουλάχιστον τα γηρατειά ισως να μπορούν κάποτε μετα απο πολλά χρονια να χαθούν.Τιποτα δεν μπορω να αποκλείσω στο άπειρο του χρόνου.Αθανατα πλάσματα δηλ που μπορούν να ζουν μεχρι να συμβεί κάποιο ατύχημα που θα φέρει ανεπανόρθωτες βλάβες όπως πχ φημωλογείτε για τα βαμπιρ που πεθαίνουν μονο αν κοπει το κεφάλι ή με παλούκι στην καρδια.Αυτα τα τελευταια οι αιτιες θανατου ενος βαμπιρ μπορει να μην ισχυουν καθολου αλλά ετσι φημολογείτε .Οι Λυκαονες επίσης ζουν τοσα πολλά χρόνια που μας φαίνονται εμας σαν να ειναι αθάνατοι.Εμεις επίσης μπροστα σε ένα πλάσμα που εχει διάρκεια ζωης 5 ετη είμαστε κάπως ετσι.Μήπως ο χρόνος καθορίζει τελικά τα πάντα ; μήπως και με τον νομο των πιθανοντήτων ενα πλάσμα που πεθαίνει μονο απο σοβαρο τραυματισμό δεν ειναι αθάνατο γιατι στην αιωνιότητα κάποια στιγμη θα το πάθει το κακο ;Ευχαριστω και να είστε καλα πάντα

    1. ElanioPneyma!!!!!

      ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΔΟΥΣΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΙΜΗ ΣΕ ΕΡΕΥΝΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΡΩΤΑΣ!!!! ΠΩΣ ΟΜΩΣ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙ ΜΗΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΕΧΕΙ ΖΗΣΕΙ ΠΑΡΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ!;! ΧΜΜΜΜΜΜ….ΜΠΟΡΕΙ!!!!

      ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΕΝΑ ΚΟΥΝΟΥΠΙ ΠΟΥ ΖΕΙ ΕΝΑ ΕΙΚΟΣΤΕΤΡΑΩΡΟ ΠΩΣ ΘΑ ΔΙΑΝΟΗΣΕΙ ΤΟ ΜΙΑΛΟ ΤΟΥ ΑΝ ΤΟΥ ΔΏΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ Ο ΜΕΣΟΣ ΟΡΟΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΓΔΟΝΤΑΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ!!!! ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΠΟΥΝΕ ΣΕ ΜΑΣ ΟΤΙ ΕΝΑΣ ΕΞΩΓΗΙΝΟΣ – ΚΑΠΟΙΟ ΕΙΔΟΣ ΜΑΚΡΙΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΖΕΙ ΕΝΑ ΔΥΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΧΡΟΝΙΑ!!!!! ΧΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜ!!!! ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΘΕΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ!!!!

      ΓΙΑ ΜΕΝΑ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΔΙΟΤΙ ΑΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ….. ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ ΝΑ ΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥ!!!!

      ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!!

Αφήστε μια απάντηση