ΠΡΩΤΗ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ!!!! ΟΛΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ΝΤΙΑΤΛΟΒ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ!!!

ΠΡΩΤΗ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ!!!! ΟΛΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ΝΤΙΑΤΛΟΒ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ!!!

Kholat Syakhl ( Холат-Сяхыл Kχόλατ-Σιάκχλ) γνωστό και ως πέρασμα του Dyatlov

To Όρος Kholat Syakhl ( Kχόλατ Σιάκχλ ) έχει πάρει το όνομά του από την τοπική γλώσσα των Mansi ( Μάνσι ). Κυριολεκτικά σημαίνει το βουνό των Νεκρών. Σύμφωνα με το  μύθο των κυνηγών Mάνσί  κατά τη διάρκεια μιας νύχτας 9 άτομα έμειναν διανυκτερεύοντας εκεί. Όλοι οι εννέα βρέθηκαν νεκροί με τους φίλους τους. Κανένας από αυτούς δεν έδειξαν κάποια σημάδια βίαιου θανάτου. Έτσι το βουνό έγινε στοιχειωμένο. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα χαριτωμένο τοπικό θρύλο. Ωστόσο, η αυξημένη ενεργή εξερεύνηση της περιοχής κατά το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, υποστήριξε το ζοφερό όνομα του βουνού.
Η αιτία του θανάτου διαφεύγει συχνά από την λογική εξήγηση. Ο μυστηριώδης αριθμός εννέα φαίνεται να στοιχειώνει τους τουρίστες, τους γεωλόγους και όλους εκείνους που τόλμησαν να επισκεφτούν αυτό το μέρος. Πρόκειται για το πιο παράδοξο συμβάν που συνέβη στο βουνό το 1959, όπου εννέα νεαροί άνδρες και γυναίκες πέθαναν κάτω από περίεργες και ανεξήγητες μέχρι και σήμερα συνθήκες.
Το πέρασμα στο βουνό Kχόλατ Σιάκχλ έγινε γνωστό ως πέρασμα Ντιάτλοβ μετά τον Ιγκόρ Ντιάτλοβ.

   Ντιάτλοβ Ομάδα Συμβάντων

Η ιστορία ξεκινά τον Ιανουάριο του 1959 στο Σβερλντλόβσκ που είναι σήμερα γνωστή ως Εκατερίνενμπουργκ. Αρκετοί μαθητές από το Ουραλίων Ινστιτούτο Πολυτεχνείου (Уральский Политехнический Институт, УПИ) που σήμερα είναι γνωστή ως κράτος Ουραλίων Τεχνολογικό Ινστιτούτο, προοριζόταν να αναρριχηθεί στο Όρος Oτόρτεν (Отортен). Στην γλώσσα των Μάνσι το όνομα αυτό σημαίνει <<   μην πάτε εκεί  >>.
Ολόκληρη η πίστα σκι ήταν περίπου 350 χιλιόμετρα σε μήκος και έγινε σε ανάμνηση του 21ου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης. Η ομάδα του Ντιάτλοβ αποτελείτο αρχικά από 10 άτομα. Ωστόσο, ένα από αυτά, Γιούρι Ουντίν, αρρώστησε κι έτσι δεν ήταν ικανός να κάνει την ανάβαση. Ο Γιούρι έμεινε στην κατασκήνωση της βάσης. Έτσι, μόνο εννέα άνθρωποι άρχισαν την αναρρίχηση στο βουνό μέσω του ανώνυμου περάσματος που αργότερα θα γίνει γνωστό ως το πέρασμα Ντιάτλοβ. Προς το τέλος του Φεβρουαρίου η ομάδα απέτυχε να επικοινωνήσει. Ένα τμήμα διάσωσης που αποτελείται από τις τοπικές αρχές καθώς και εθελοντές μαθητές επανέλαβαν την πορεία της ομάδας και διαπιστώθηκε ότι στην τελευταία βάση τους ήταν 5 από 9 φορείς. Κάμερες βρέθηκαν στο χώρο από τις σκηνές που εγκαταλείψανε. Εικόνες που εμφάνισαν δείχνουν σαφώς υψηλό ηθικό, χαλαρή ατμόσφαιρα σε μια ομάδα και καλή προετοιμασία για το σκληρό χειμώνα της περιοχής.

                                                                         

Εικόνα Αριστερά: Lyudmila Dubinina, Γιούρι Krivonischenko, Νικολάι Thibeaux-Brignolle, Ρουστέμ Slobodin
Δικαίωμα Εικόνα: Nicolai Thibeaux-Brignolle, Lyudmila Dubinina , “Αλέξανδρος” Zolotarev, Ζιναΐντα Kolmogorova

        Ιγκόρ Dyatlov , Zolatarev Λιουντμίλα Dubinina Νικολάι Thibeaux-Brignolle

Αλέξανδρος Kolevatov Γιούρι Krivonischenko Ρουστέμ Slobodin Γιούρι Doroshenko Ζήνα Kolmogorava

•  Ιγκόρ Ντιάτλοβ (Игорь Дятлов), ηγέτης της ομάδας που χάθηκε άδικα και τελείως ανεξήγητα. Γεννήθηκε το 1937.  Ήταν φοιτητής του 5ου Τμήματος του πανεπιστημίου Μηχανικών Ραδιόφωνου UPI. Ένας ταλαντούχος μηχανικός σχεδιασμού και συναρμολόγησης ραδιόφωνων κατά τη διάρκεια του 2ου έτους, όπου και χρησιμοποίησε κατά τη διάρκεια της ανόδου το 1956 στο βουνό Σαγιάν. Σχεδίασε επίσης μια μικρή κουζίνα που χρησιμοποιήθηκε από το 1958 από τον Ντιάτλοβ τον ίδιο. Δεν ελήφθη όμως κατά το τελευταίο ταξίδι, δεδομένου ότι αποδείχθηκε η λειτουργικότητά του. Οι άνθρωποι που γνώριζαν τον Ιγκόρ τον  περιγράφουν ως ένα στοχαστικό άνθρωπο που ποτέ δεν έσπευσε να πάρει παράτολμες αποφάσεις. Έχει φλερτάρει την Ζήνα Koλμογκόροβα η οποία πήρε επίσης μέρος της διαδρομής. Ο Ιγκόρ Ντιάτλοβ ήταν ένας από τους πιο έμπειρους αθλητές της ομάδας αλλά και αρχηγός επίσης στην πορεία της ομάδας.

•  Ζιναΐντα Koλμογκόροβα (Зинаида Колмогорова) γεννήθηκε το 1937, ήταν τεταρτοετής φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο UPI Μηχανικών Ραδιόφωνου. Ήταν μια έμπειρη ορειβάτης η οποία ήταν άξια στις δυσκολίες. Κατά τη διάρκεια ενός από τα ταξίδια της δαγκώθηκε από μια οχιά. Παρά τον πόνο και την οδύνη που  προκάλεσε το δάγκωμα της, αρνήθηκε να ελαφρύνουν το βάρος της, δεν επιθυμούσε να προκαλέσει δυσκολίες σε άλλους.

• Λιουντμίλα Ντουμπίνινα (Людмила Дубинина) γεννήθηκε το 1938 ήταν μια τριτοετής φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο UPI Μηχανικού και Οικονομικών Στελεχών. Δραστηριοποιείτο στην τουριστική λέσχη, της άρεσε να τραγουδά και να βγάζει φωτογραφίες. Πολλές από τις φωτογραφίες του τελευταίου ταξιδιού έγιναν από την ίδια. Κατά τη διάρκεια μιας αποστολής στο Ανατολικό Βουνό Σαγιάν, το 1957 έλαβε ένα τυχαίο πυροβολισμό από έναν κυνηγό που καθάριζε ένα τουφέκι του. Έιχε υποστεί ένα οδυνηρό τραυματισμό. Κατά τη μακρά και πολύ οδυνηρή μεταφορά για το νοσοκομείο αυτή δεν παραπονιόταν, ακόμα  λυπήθηκε που προκάλεσε πολλά προβλήματα στην ομάδα.

• Αλέξανδρος Kολεβάτοβ (Александр Колеватов) γεννήθηκε το 1934, ήταν ένας φοιτητής στον 4ο χρόνο στο  τομέα Φυσικής στο Πανεπιστήμιο UPI. Ο ίδιος διακρίθηκε ως σπουδαστής και μετακόμισε στη Μόσχα για να εργαστεί σε μυστικό ινστιτούτο του Υπουργείου ενέργειας στο Μεσαίο Κτίριο Μηχανικής που ονομαζόταν απλώς με τον αύξοντα αριθμό του Ι 3394. Αργότερα μετακόμισε στην Έρευνα Ινστιτούτου Ανόργανων Υλικών που ασχολούνται με την παραγωγή υλικών για την αναπτυσσόμενη πυρηνική βιομηχανία. Το 1956 επέστρεψε στην Σβερλντλόβσκ και εντάχθηκε στο πανεπιστήμιο UPI. Οι φίλοι του τον περιέγραψαν ως επιμελή, σχολαστικό, μεθοδικό, με σαφείς ηγετικές ικανότητες.

• Ρουστέμ Σλομπόντιν (Рустем Слободин) γεννήθηκε το 1936 και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο UPI το 1959. Ήταν ένας πολύ αθλητικός άνδρας, τίμιος, αν και ήσυχος χωρίς δραστηριότητες κατά καιρούς. Του άρεσε να παίζει μαντολίνο συχνά όπου και έπαιρνε μαζί του κατά τη διάρκεια μεγάλων πεζοποριών. Παρά το γεγονός ότι ονομαζόταν Ρουστέμ ο πατέρας του έδωσε μια παραδοσιακή ονομασία « Τατάρ » μετά από μια δημοφιλή μόδα του τότε καιρούς διεθνούς φιλίας όλων των ανδρών. Αυτή ήταν η ΕΣΣΔ με τη δική της ιδεολογία.

• Γιούρι Kριβονισέτσκο (Юрий Кривонищенко) γεννήθηκε το 1935 και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο UPI το 1959. Εργαζόταν στο Τσελιαμπανίσκ σε μια μυστική πυρηνική εγκατάσταση που έζησε μια καταστροφή η οποία έγινε γνωστή ως το Kushtumkoy ( Κουσχταμκόϊ  ) ατύχημα. Την 29η Σεπτεμβρίου 1957 το εργοστάσιο υπέστη μεγάλη διαρροή  ραδιενέργειας. Ο Γιούρι  Kριβονισέτσκο ήταν μεταξύ των ανθρώπων που στάλθηκε για να καθαρίσει τα κατάλοιπα της ραδιενέργειας. Το σώμα του όταν βρέθηκε είχε ίχνη της ραδιενέργειας που κάποιοι το ταίριαξαν με το συγκεκριμένο γεγονός. Ωστόσο ο Γιούρι είχε περισσότερες γνώσεις σχετικά με τη ραδιενέργεια από ότι οι περισσότεροι άνθρωποι εκείνη την εποχή και είναι εξαιρετικά απίθανο ότι διατηρήθηκε η ραδιενέργεια σε κάποια από τα ρούχα που φορούσε δύο έτη πριν από το ταξίδι.

• Γιούρι Ντοροσένκο (Юрий Дорошенко) Γεννήθηκε το 1938 ήταν μαθητής του ίδιου πανεπιστημίου UPI. Ασχολήθηκε με ότι έκανε και η Ζήνα Koλμογκόροβα όπου και είχε σχέση μαζί της. Παρά το γεγονός ότι χώρισαν κρατούσε μια καλή σχέση με τη Ζήνα Koλμογκόροβα και τον Ιγκόρ Ντιάτλοβ.

• Νικολάι Θιμπεάουξ-Μπριγνόλε (Николай Тибо-Бриньоль) γεννήθηκε το 1934 και αποφοίτησε το 1958 με ειδίκευση στη Μηχανική από το Πανεπιστήμιο του UPI. Ήταν γιος του Γάλλου Κομμουνιστή που εκτελέστηκε κατά τη διάρκεια των χρόνων του Στάλιν. Ο ίδιος γεννήθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης για πολιτικούς κρατούμενους. Οι φίλοι του άρεσαν για την ενέργειά του, είχε καλή αίσθηση του χιούμορ και γενικά φιλικό ανοικτό χαρακτήρα. Ο Νικολάι υποσχέθηκε στη μητέρα του ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι πεζοπορίας.

• Σιμέι Αλέξανδρος Zολοτάρεβ ( Семен Александр Золотарёв ) Γεννήθηκε το 1921.Ήταν  παλαιότερος και  ο πιο μυστηριώδης μέλος της ομάδας. Ένας ντόπιος από Βόρειο Καύκασο, Κουμπάν, Κοζάκοι, επέζησε του Μεγάλου Πατριωτικού Πόλεμου, μαχόμενος από τον Οκτώβριο του 1941 μέχρι τον Μάιο του 1946. Ποσοστό επιβίωσης για την γενιά που γεννήθηκε στο 1921 – 22 ήταν 3% έτσι ο Σιμέι Zολοτάρεβ ήταν πολύ τυχερός άνθρωπος. Επιπλέον το πραγματικό του όνομα ήταν Αιμέι, ενώ όλοι τον αποκαλούσαν Σάσα ή Αλέξανδρο. Δεν υπάρχει κανένα αξιόπιστο στοιχείο του γιατί επέλεξε να συστηθεί με ένα διαφορετικό όνομα. Είναι γνωστό ότι μπήκε σε ένα κομμουνιστικό κόμμα, μετά τον πόλεμο. Τον Απρίλιο του 1946 ο Zολοτάρεβ μεταφέρθηκε στο Στρατιωτικό Πανεπιστήμιο Μηχανικών του Λένινγκραντ. Αργότερα μεταφέρθηκε στο Ινστιτούτο Βιζόν της Φυσικής Αγωγής (GIFKB). Στην δεκαετία του 50 εργάστηκε ως οδηγός για τη βάση  Αρτιάμπας στο Αλτάι της Νότιας Σιβηρίας. Αν  και η καριέρα του μπορεί να φαίνεται συνηθισμένη είναι δύσκολο να εξηγηθούν ορισμένα σημεία στη βιογραφία του. Θα μπορούσε να είχε μείνει στο στρατό, αλλά έφυγε. Θα μπορούσε να μείνει και να εργαστεί ως ξεναγός σε ένα βασικό τουριστικό χώρο και όμως κινείται σε όλη τη χώρα κατ ‘επανάληψη χωρίς καμία εξήγηση. Επιπλέον είναι ένας Κοζάκος από το Νότο και είναι πολύ ασυνήθιστο ότι ποτέ δεν παντρεύτηκε, είχε κάποια παιδιά και είχε πολλά περίεργα τατουάζ που έκρυβε κάτω από τα ρούχα του. Αυτά τα τατουάζ που είχε ήταν το έτος γέννησης του “1921”, ένα στρατιωτικό σύνθημα καθώς και επιστολή Г+С+П=Д. Η τελευταία ήταν κοινή μεταξύ των σοβιετικών στρατιωτών που υπηρέτησαν μαζί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ρωσική επιστολή “Д” σημαίνει “дружба” ή “φιλία”. Τρία γράμματα ήταν πρώτα γράμματα των τριών στρατιωτών. “С” στάθηκε για “Семен” ή “σπέρμα” στα ρωσικά. Τα Άλλα δύο ονόματα είναι άγνωστα. Μπορούμε να κάνουμε μόνο εικασίες.

• Γιούρι Γιούντιν (Юрий Юдин) γεννήθηκε το 1937 ήταν μαθητής του 4ου έτους της UPI. Ο Γιούρι δεν πήγε με την ομάδα και αυτό οφείλεται σε ιατρικούς λόγους. Η πλάτη του είχε κάποιο πρόβλημα διότι προηγουμένως είχε τραυματιστεί κατά τη διάρκεια σε άλλο μονοπάτι και άρχισε να του προκαλεί πόνο και πάλι.

Το ομαδικό ημερολόγιο του Ντιάτλοβ
Αρχικά το ημερολόγιο της ομάδας βρέθηκε στη σκηνή. Θα σας το παρουσιάσω όπως διατηρήθηκε στην αρχική του μορφή. Έτσι θα μπορείτε να κάνετε ένα ψυχολογικό πορτρέτο των ανθρώπων που το έγραψαν.

23 Γενάρη 1959
Τώρα καθόμαστε σε ένα δωμάτιο 531, ή μάλλον δεν καθόμαστε, αλλά είμαστε σε ένα ξέφρενο σπρώξιμο σε οποιαδήποτε σακίδια από πλιγούρι ή βρώμη, κονσέρβες, με κρέας και κονσέρβες με λαχανικά. Ο  Zavchoz (ήταν επικεφαλής της διανομής διάταξης) ξεχώριζε και έκανε ότι άλλα συμπεριλαμβάνονταν στην προσπάθεια του.
Πού είναι οι μπότες μου;
YK (Γιούρι Krivonischenko) Μπορούμε να παίζουμε μαντολίνο μέσα σε τρένο;
Φυσικά! Έχουμε ξεχάσει το αλάτι! 3 κιλά (kg) Ιγκόρ!
Πού είσαι; Πού είναι ο Doroshenko; Γιατί ο ίδιος να λάβει 20 συσκευασίες; Δώστε μου 15 καπίκια.
Ισορροπία άνοιξη, την άνοιξη ισορροπία. Πού είναι η ισορροπία άνοιξη;  Δεν βρίσκω αυτό που ταιριάζει. Γαμώτο. Ποιος έχει το μαχαίρι; Ο Γιούρα που οδήγησε στο σταθμό.
Ο Slave Khalizov έφτασε. Hallo, Hallo!Luda μετρά τα χρήματα. Το δωμάτιο είναι ένα καλλιτεχνικό χάος. Και εδώ είμαστε για το τρένο. Εμείς τραγουδήσαμε όλα τα τραγούδια που ξέρουμε, μάθαμε και νέα, ο καθένας πηγαίνει για ύπνο στις 3 (π.μ.) . Αναρωτιέμαι τι μας περιμένει σε αυτό το ταξίδι; Ποια θα είναι η νέα εμπειρία; Τα αγόρια ορκίστηκαν επίσημα να μην καπνίζουν ολόκληρο το ταξίδι. Αναρωτιέμαι αν έχουν δύναμη της θέλησης, εάν μπορούν χωρίς τα τσιγάρα;!
Όλοι κοιμούνται και το Ουράλ Τάιγκα απλώνεται προς όλες τις κατευθύνσεις.
Zoya Kolmogorova
(23 Ιανουαρίου-Η ομάδα φύλων Sverdlovsk (Αικατερινούπολη σήμερα))
24 Ιανουαρίου
(Επτά) Φτάσαμε στο Serov (πόλη) . Ταξιδέψαμε με μια ομάδα Blinov. Έχουν … πράγματα για το κυνήγι και άλλα αξεσουάρ. Στο σταθμό μας συναντηθήκαμε με την “φιλοξενία”. Δεν μας επιτρέπουν μέσα στο κτίριο τα πράγματα.
Μας κοιτάζει ένας αστυνομικός καχύποπτα. Δεν υπάρχει έγκλημα ή παραβίαση, για τον κομμουνισμό. Ο Γιούρι Krivonischenko άρχισε να τραγουδά ένα τραγούδι και ένας αστυνομικός τον άρπαξε και τον πήρε μακριά. Ο Λοχίας εξήγησε ότι οι κανόνες του τμήματος 3 απαγορεύεται κάθε δραστηριότητα που θα μπορούσε να διαταράξει την ηρεμία των επιβατών. Είναι ίσως ο μοναδικός σταθμός του τρένου, όπου απαγορεύονται τα τραγούδια. Τέλος, τα πάντα εδώ πάνε σύμφωνα  με το νόμο. Πηγαίνοντας προς το Ivdel από Serov στις 6:30 μ.μ.. Μας υποδέχτηκαν θερμά στο σχολείο κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό. Ο Zavchos, ο οποίος είναι επίσης ένας θυρωρός, μας έδωσε θερμαινόμενο νερό, μας έδωσε ό, τι μπορούσε για να μας βοηθήσουν κατά τη διάρκεια της πορείας μας. Είμαστε ελεύθεροι όλη την ημέρα.
12:00 μ.μ. Στο διάστημα μεταξύ πρώτου και δεύτερου αλλαγών στο σχολείο  οργανώθηκε μια συνάντηση με τους φοιτητές. Μικρό δωμάτιο, είναι περιορισμένο με όλα τα παιδιά που είναι περίεργα.
Zolotarev: «Παιδιά, τώρα θα σας πω … Ο τουρισμός είναι, καθιστά δυνατή την …” Ο καθένας κάθεται, ήσυχος, ανήσυχος.
Ζ. Kolmogorova: Tra-ta-ta-ta. Ποιο είναι το όνομά σας; Πού ήσουν πριν; Και πήγε και επάνω. Δεν ήταν το τέλος των ερωτήσεων προς την Ζήνα. Θα έπρεπε να εξηγήσει με κάθε λεπτομέρεια τα παιδιά, το πώς φτιάχνονται οι σκηνές. Περάσαμε 2 ώρες διδασκαλίας και τα παιδιά δεν ήθελαν να μας αφήσουν να φύγουμε. Τραγουδούσαν τα τραγούδια ο ένας στον άλλο. Στο σταθμό είδαμε ολόκληρο το σχολείο. Στο τέλος, όταν φεύγαμε, τα παιδιά έκλαιγαν και φώναζαν, ζητώντας την  Ζήνα να παραμείνει μαζί τους. Υποσχέθηκαν να την ακούσουν και να μελετήσουν καλά. Στο  σιδηροδρομικό σταθμό κάποια μικρά αλκοολούχα μας κατηγόρησαν ότι έκλεψαν το πορτοφόλι του από μια τσέπη. Για δεύτερη φορά η αστυνομία είναι στο προσκήνιο. Συζήτηση-μιλούν για την αγάπη χάρη στην πρόκληση της Ζ. Kolmogorova. Τραγούδια, αναθεώρηση, Dubinina κάτω από το κάθισμα, σκορδόψωμο, χωρίς νερό και φτάσαμε στο Ivdel περίπου 12μ.μ.
Μεγάλη αίθουσα αναμονής. Απόλυτη ελευθερία δράσης. Πήρε γυρίζει όλη τη νύχτα για να κρατήσει ασφαλή τα πράγματα. Λεωφορείο προς το Vijay φεύγει νωρίς το πρωί.
Γιούρα Yudin
(Νύχτα της 25ης Ιανουαρίου, η ομάδα του Dyatlov  φτάνει στο Ivdel που βρίσκεται 340 χιλιόμετρα βόρεια της αφετηρίας)

26 Γενάρη
Κοιμόμασταν…. στα λεγόμενα του ξενοδοχείου. Δύο άνθρωποι ανά κρεβάτι. Σάσα Κ. (Αλέξανδρος Kolevatov) και Κριβόι (Γιούρι Krivonischenko) κοιμόταν στο πάτωμα ανάμεσα στα κρεβάτια. Ξύπνησε στις 9 το πρωί. Όλοι κοιμόντουσαν και παρά το γεγονός ότι δεν ήταν απολύτως κλειστό το μικρό παράθυρο και έκανε  κρύο στο δωμάτιο. Εξωτερική θερμοκρασία είναι-17C. Δεν βράσαμε νερό το πρωί, τα ξύλα είναι υγρά, το βράδυ μας πήρε 6 ώρες για να βράσει το νερό. Πήγε σε γεύμα στην τραπεζαρία. Είχε κάποια γκούλας και τσάι. Στη συνέχεια σέρβιρε τσάι.
Ο Ιγκόρ Dyatlov άρχισε να μιλά με ένα χαμόγελο: «Αν το τσάι είναι κρύο, τότε βγείτε  να το πιείτε στο δρόμο, θα είναι καυτό”. Η αρχική όμως. Συμφώνησε να πάει στο 41 με το αυτοκίνητο. Αφήσαμε μόνο στις 13:10 (1:10 μ.μ.) . Πάγωσε οδηγώντας στην κορυφή της Gaz-63. Ενώ ταξιδεύουμε τραγούδησαν, συζήτησαν διάφορα θέματα, συμπεριλαμβανομένης της αγάπης, της φιλίας και τα προβλήματα της θεραπείας για τον καρκίνο.
41ος οικισμός συναντήθηκαν μαζί μας φιλικοί, μας έδωσε ένα ιδιωτικό δωμάτιο στον ξενώνα. Μίλησα με τους ντόπιους εργάτες. Θυμήθηκα ιδιαίτερα τον κόκκινο-γενειοφόρο άνδρα.  Ognev, παλιός φίλος, που περιγράφεται από την Lyuba Dubinina στον ιδιωτικό ημερολόγιό της. Ψημένο γεύμα, στη συνέχεια έφαγε και τώρα ανάπαυσης. Οι μισοί από την ομάδα παρακολουθούν την ταινία, μια άλλη κάθεται σε σακίδια τα πράγματα τους. Ο  (Ρουστέμ Slobodin) παίζει το μαντολίνο του, ενώ μιλώ με τη Nicky, και ενώ πρόκειται να ασχοληθώ με την προσαρμογή του εξοπλισμού.
Krivonischenko

   

(26 Ιανουαρίου η ομάδα αφήνει το Ivdel για να πάει στο Kvartal (συνοικία)

01/26/59
Δεν μπορώ. αν και προσπάθησα.
Νίκος Thibault
1/27/59
Ο καιρός είναι καλός, φυσάει ο άνεμος στην πλάτη μας. Τα Παιδιά ολόψυχο πνεύμα συμφώνησαν οι ντόπιοι με άλογα να μας οδηγούν στο Severniy ο δεύτερος οικισμός. Από την 41η διευθέτηση θα είναι περίπου 24 χμ. Θα βοηθήσουμε τον παππού Σλάβα να ξεφορτώσουν το σανό από τη μεταφορά και θα περιμένουμε για το άλογο (που πήγε να πάρει περισσότερο σανό και ξύλα).
Περιμέναμε μέχρι στις 4:00. Τα αγόρια ξεκίνησαν ξανά το γράψιμο για κάποιο τραγούδι. Ακούσαμε μια σειρά από τραγούδια της παράνομης φυλάκισης (άρθρο 58 αντεπαναστατικά εγκλήματα) . Ο Ognev είπε στον Ιγκόρ να βρουν το σπίτι στο οποίο μπορούμε να περάσουμε τη νύχτα. Έχουμε αγοράσει τέσσερα καρβέλια ψωμί και πήγε εκεί στις 4:00. Μαλακό ζεστό ψωμί. Έφαγε 2 κομμάτια. Η Αλόγων χαρη είναι αργή. Τι χαρά να πάει χωρίς σακίδια. Καλύψαμε 8 χιλιόμετρα σε 2 ώρες. (Ποταμός Ushma). Δεν γίνεται πιο σκούρα. Όλη η καθυστέρηση οφείλεται σε ένα άλογο. Ο Γιούρι Yudin είναι ιππασία μαζί μας. Εκείνος ξαφνικά αρρώστησε και δεν μπορεί να συνεχίσει με το κρύο. Θέλει να συγκεντρώσει λίγα ανόργανων στοιχείων για το Πανεπιστήμιο για την επιστροφή. Το Severniy (Βόρεια) είναι ένα εγκαταλειμμένο χωριό με το σύνολο των γεωλόγων με 2025 σπίτια. Μόνο ένα είναι κατάλληλο για τη ζωή. Στο απόλυτο σκοτάδι βρήκαμε ένα χωριό και το σπίτι. Ξεκινήσαμε μια φωτιά. Αρκετοί άνθρωποι είχαν τρυπημένα τα χέρια τους από τα παλιά καρφιά. Όλα είναι καλά. Στη συνέχεια ήρθε το άλογο. Μιλούσαμε και κάναμε αστεία μέχρι τις 3 η ώρα το πρωί.
Doroshenko

28ης Γενάρη
Μας ξύπνησε ο Yurka Κρι και η Σάσα Kolevatov. Ο καιρός είναι τέλειος. Είναι μόνο 8C έξω. Μετά το πρωινό, μερικά από τα παιδιά με επικεφαλή τον Γιούρι Yudin, γνωστό γεωλόγος μας, πήγαν να ψάξουν για μέταλλα. Δεν βρήκαν τίποτα, εκτός από σιδηροπυρίτη και φλέβες χαλαζία μέσα στο βράχο. Ο Γιούρι Yudin πηγαίνει τώρα πίσω στο σπίτι. Είναι κρίμα, φυσικά, ότι μας αφήνει. Ειδικά για μένα και την Ζήνα, αλλά τίποτα δεν μπορεί να γίνει γι ‘αυτό.
Luda Dubinina

 

(Γιούρι Yudin στο Δεύτερο Severniy (Βόρεια) χωριό.  Εικόνες του χωριού κάτω. Μια άλλη θλιβερή εγκατάλειψη πραγματοποιείτε στις αχανείς εκτάσεις της Σιβηρίας.                                

Μερικά από τα σπίτια (Izba κυνηγών στα ρωσικά) εγκαταλείπονται και άρχισαν να καταρρέουν.)

 

Ανεβαίνουμε το ποτάμι Lozva. Εμείς πρώτοι με τη σειρά για να διευθύνουμε την ομάδα για περίπου 10 λεπτά. Το βάθος χιονιού είναι σημαντικά μικρότερο από ό, τι πέρυσι. Συχνά πρέπει να σταματάμε και ξύνουμε τα κρύσταλλα από το λιώσιμο του χιονιού στα παγοπέδιλα του σκι.
Ο Yurka Κρι είναι πίσω και κάνει σκίτσα της διαδρομής. Περνάμε λίγα βράχια στη δεξιά όχθη του ποταμού Lozva. Συνολικά, το έδαφος γίνεται πιο προσβάσιμο. Σταματάμε στις 5:30 μ.μ.. Σήμερα περνάμε την πρώτη μας νύχτα στη σκηνή. Τα παιδιά είναι απασχολημένα με τη σόμπα. Με κάποια πράγματα να έχουν ολοκληρωθεί και άλλα όχι, καθίσαμε για  δείπνο. Μετά το δείπνο καθίσαμε γύρω από τη φωτιά και τραγουδήσαμε τραγούδια όμορφα. Η Ζήνα προσπαθεί ακόμη να μάθει πώς να παίξει μαντολίνο υπό την καθοδήγηση του μουσικού μας Rustik  (Ρουστέμ Slobodin) . Στη συνέχεια, ξανά και ξανά να συνεχίζουμε τις συζητήσεις μας, κυρίως για την αγάπη. Κάποιος έρχεται με μια ιδέα ότι χρειαζόμαστε ένα ειδικό τετράδιο για ιδέες που θα μπορούσαμε να καταλήξουμε. Μόλις είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε με τον τρόπο μας μέσα στη σκηνή. Ο Γιούρι κινείται στο δεύτερο διαμέρισμα με φοβερή κατάρα και κατηγορία που τον πρόδωσε η σόμπα. Δεν μπορεί να κοιμηθεί λίγο….
01.29.59
Δεύτερη μέρα του ταξιδιού μας. Κάναμε την πορεία μας από τον Lozvy ποταμό στον ποταμό Auspii. Περπατήσαμε κατά μήκος των Mansi (αυτόχθονη φυλή της Σιβηρίας, στα Ουράλια) μονοπάτι. Ο καιρός είναι 13C. Ο άνεμος είναι ασθενής. Θα βρείτε συχνά πάγο στον ποταμό Lozvy. Αυτό είναι όλο.
Νίκος Thibault

30ης Ιανουαρίου του 1959

Σήμερα είναι η τρίτη κρύα νύχτα στην όχθη του ποταμού Auspii. Η σόμπα κάνει σπουδαία δουλειά. Μερικοί (Thibaut και Krivonischenko) είπαν ότι πρέπει να γεμίσουμε την σκηνή με ατμό. Οι κουρτίνες που κρεμιούνται στη σκηνή είναι ήσυχα δικαιολογημένες. Θα σηκωθεί στις 8:30 π.μ.. Μετά το πρωινό περπατήσαμε κατά μήκος του ποταμού Auspii, αλλά και πάλι αυτά τα φράγματα πάγου δεν μας επιτρέπουν να προχωρήσουμε. Πήγαμε από την ακτή της διαδρομής που είχαν γινει έλκηθρο-ελάφια.
Στη μέση του δρόμου ανακαλύψαμε σημάδια που άφησαν οι Mansi (φωτογραφία κάτω αριστερά, οι ενδείξεις, απλά πείτε πόσοι ντόπιοι κυνηγοί πέρασαν από αυτόν τον τομέα και στο σόι, οικογένεια στην οποία ανήκουν) . Mansi, Mansi, Mansi. Αυτή η φράση επαναλαμβάνεται πιο συχνά στις συζητήσεις μας. Οι Mansi είναι οι άνθρωποι του Βορρά. Πολύ ενδιαφέρον και μοναδικοί άνθρωποι που κατοικούν στην Βόρεια Πολική Ουράλια, επικράτεια τους η περιοχή Τιούμεν. Έχουν μια γραπτή γλώσσα ιδιαίτερη, αρχαία, και αφήνουν χαρακτηριστικά σημάδια στα δέντρα των δασών για να συνεννοούνται.

 Νικολάι Thibeaux-Brignolle ,”Αλέξανδρος” Zolotarev Ιγκόρ Dyatlov

 

Ο Dyatlov έξω από την σκηνή με μια σόμπα να προεξέχει από τη μία πλευρά.       

01/30/59
Καιρός: Η θερμοκρασία το πρωί είναι μεταξύ -17 C και-13C κατά τη διάρκεια της ημέρας και -26C τη νύχτα. Ο άνεμος είναι ισχυρός, νότιο-δυτικός και το χιόνι αρχίζει να πέφτει. Τα σύννεφα είναι μαζεμένα. Η χαρακτηριστική θερμοκρασία των Βορείων Ουραλίων. Οι ενδείξεις των Mansi λένε για τα ζώα που έβλεπαν, στάσεις ανάπαυσης και άλλα πράγματα. Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον να λύσει το νόημά τους κάποιος για τους τουρίστες καθώς και για τους ιστορικούς. Ελάφια πολλά στο μονοπάτι πάνω. Το δάσος αραιώνει σταδιακά και γίνεται μικρότερο. Πολλά σημύδες νάνο και πεύκα. Είναι αδύνατο να περπατήσουμε στις όχθες του ποταμού. Δεν έχει παγώσει. Πρέπει να κοιτάξουμε για στέρεο έδαφος.  Αυτή είναι η στάση του για τη νύχτα. Ισχυρός δυτικός άνεμος.  Όπως πάντα έχουμε ξεκινήσει μια φωτιά στην σόμπα. Είμαστε ζεστοί από τη φωτιά και  πάμε για ύπνο.

31, Ιαν. 1959
Σήμερα ο καιρός είναι λίγο χειρότερος από τον άνεμο (δυτικά), το χιόνι ανακατεύετε στον αέρα (πιθανότατα από τα πεύκα), επειδή ο ουρανός είναι απολύτως ήσυχος. Βγήκα σχετικά νωρίς (περίπου δέκα). Πήρα το ίδιο Mansi μονοπάτι. Μέχρι στιγμής, περπατήσαμε κατά μήκος της διαδρομής Mansi, ο οποίος είχε ανιχνευτεί από κυνηγό ελαφιού όχι πολύ καιρό πριν.  Σήμερα ήταν εκπληκτικά καλά καταλύματα για τη σκηνή, ο αέρας είναι ζεστός και ξηρός, παρά τη χαμηλή θερμοκρασία των -18C-24C, το περπάτημα είναι ιδιαίτερα δύσκολο σήμερα. Η ορατότητα είναι πολύ χαμηλή. Περπατάμε για 1,52 χιλιόμετρα (1 μίλι) ανά ώρα. Είμαστε υποχρεωμένοι να βρούμε νέες μεθόδους ανοίγοντας το δρόμο για τα πέδιλα του σκι.  Αφήνουμε σταδιακά το Auspii και την κοιλάδα, η άνοδος είναι συνεχής, αλλά ήσυχη ομαλή. Θα περάσουμε μια βραδιά στα όρια δάσους. Ο άνεμος είναι δυτικός, ζεστός, διεισδυτικός. Ελεύθεροι χώροι χιονιού. Εμείς δεν μπορούμε να αφήσουμε οποιαδήποτε πρόβλεψη μας για να διευκολύνουμε την ανάβαση στα βουνά. Σχετικά με 16:00. Πρέπει να επιλέξουμε το μέρος για την σκηνή. Άνεμος, και χιόνι. Η χιονοκάλυψη είναι 1,22 μ. πάχους. Κουρασμένοι και εξαντλημένοι θα αρχίσουμε να προετοιμάζουμε την πλατφόρμα για την σκηνή. Τα καυσόξυλα δεν είναι αρκετά. Δεν σκάψαμε μια τρύπα για ανάψουμε μια φωτιά. Είμαστε πάρα πολύ κουρασμένοι για αυτό. Είχαμε δείπνο δεξιά στη σκηνή. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια τέτοια άνεση κάπου στην κορυφογραμμή, με έναν αέρα διαπεραστικό, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από ανθρώπινους οικισμούς.
Ιγκόρ Dyatlov (τελευταία εγγραφή στο ημερολόγιο)

  Τελευταίες Εικόνες

Αυτές είναι οι τελευταίες φωτογραφίες της ομάδας που τραβήχτηκαν την 1η Φεβρουαρίου 1959. Τα αρχεία δείχνουν ότι ο ήλιος δύει πίσω από τον ορίζοντα στις 17:02 μμ την ημερομηνία αυτή. Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν λίγο πριν η νύχτα πέσει. Κρίνοντας από τις φωτογραφίες, είναι καλά εξοπλισμένοι και καλά προστατευμένοι. Τουλάχιστον για τα πρότυπα της εποχής. Χαμηλή ορατότητα λόγω του ανέμου και χιονιού είναι μια σημαντική πτυχή, δεδομένου ότι αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει σημαντικά την κίνηση της ομάδας. Η υποθερμία και η σύγχυση μπορεί να ενεργήσει πολύ πιο γρήγορα σε αυτές τις συνθήκες.  Αποπροσανατολισμός στο οικείο έδαφος μπορεί να συμβεί πολύ γρήγορα και μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο ένα άτυχο θύμα. Παρ ‘όλα αυτά ο  Ιγκόρ Dyatlov και η ομάδα του στήσανε μια σκηνή σε μια άδεια πλαγιά του βουνού Kholat Syakhl. Μερικοί ερευνητές πιστοποίησαν ότι δεν υπήρχαν καυσόξυλα. Αν και άλλοι μάρτυρες ισχυρίζονται ότι ένα ξύλινο ημερολόγιο εγκαταλείφθηκε στη σκηνή. Αργότερα η εξέταση έδειξε ότι άρχισαν το δείπνο τους, όταν κάτι τους συνέβη. Αυτό το « κάτι » έχει προβληματίσει όλους τους ερευνητές του κόσμου μέχρι και σήμερα.

Αυτή είναι η τελευταία εικόνα που πραγματοποίησε με την κάμερα της ομάδας ο Dyatlov. Μερικοί λένε ότι κάποιος έσπασε κατά λάθος την κάμερα και η  εικόνα μετά την σκηνή ανακαλύφθηκε. Άλλοι ισχυρίζονται ότι είχε καταστραφεί. Κάποιοι βλέπουν έναν άνθρωπο με υψωμένα τα χέρια και κάτι που αναβοσβήνουν ή κάψιμο στο παρασκήνιο. Πολλές εξηγήσεις έχουν ανακύψει. Δεν υπάρχει όμως μια λογική εξήγηση το τι μπορεί να δείχνει.

  Ανακάλυψη
                                                                                                                                                     

 Dyatlov ομάδα η Σκηνή

                                                                                                                                                            Οι συμμετέχοντες της έρευνας

Ε. Slobcov Μπόρις Μιχαήλ Π. Δ. Sharavin Βαντίμ Brusnicin Μωυσή Akselrod Ευγένιο Π. Σ. Maslenikov Γκεόργκι Ortykov   

Λεβ Ιβάνοφ Nikitich

Αρχικά οι υπάλληλοι ήταν διστακτικοί να ξεκινήσουν έναν συναγερμό για τους ορειβάτες, από την ομάδα του Vizhay Blinov που αναφέρονται στο ημερολόγιο Dyatlov στις 24 Ιανουαρίου επέστρεψε στα μέσα του Φεβρουαρίου και ανέφερε μια βαριά χιονοθύελλα στην περιοχή της Kholat Syakhl και στο Dyatlov πέρασμα. Υπό το πρίσμα αυτής της πληροφορίας θεωρείται ότι οι ορειβάτες ξόδεψαν τις επιπλέον ημέρες κάπου στον τομέα της ασφάλειας. Για να μην διακινδυνεύσουν τη ζωή τους θα κάνουν επιπλέον μίλια όπου και πέρασαν την ημερομηνία λήξης της προθεσμίας. Ο επικεφαλής του αθλητικού συλλόγου του UPI, Λεβ Semenovich Γκόρντο, είπε ψέματα σχετικά με τη λήψη ενός τηλεγραφήματος από τον Dyatlov σχετικά με την καθυστέρηση για να ηρεμήσει τους γονείς του Dubinina Kolevatov. Υπέθεσε ότι σε λίγες μέρες η ομάδα του Ιγκόρ Dyatlov πρόκειται να το κάνει ούτως ή άλλως. Οι συγγενείς τελικά αναγκάστηκαν να οργανώσουν μια σωστική ομάδα για την αναζήτηση των παιδιών καταγγέλλοντας στον τοπικό επικεφαλή του Κομμουνιστικού Κόμματος. Η Αρνητική δημοσιότητα ήταν ανεπιθύμητες ενέργειες και θα έπρεπε να ληφθούν μετρά για το τότε Σοβιέτ. Ο επικεφαλής του στρατιωτικού τμήματος του UPI, συνταγματάρχης Γκεόργκι Semenovich Ortyukov, ανέλαβε την ευθύνη της αναζήτησης και διάσωσης.
Πολλοί από τους μαθητές εθελοντικά έψαχναν για τους χαμένους φίλους τους. Αρκετά μέρη διάσωσης εστάλησαν στην περιοχή στις 21 Φεβρουαρίου. Μία από αυτές τις ομάδες ήταν επικεφαλής ο Blinov και σε άλλο ο Sogrin. Και οι δύο ομάδες μόλις επέστρεψε από τα ταξίδια τους γνώριζαν τις συνθήκες…… Μια άλλη ομάδα του Vladislav Karelin βρισκόταν στην περιοχή και προσχώρησαν στην προσπάθεια αναζήτησης. Αεροπλάνα απογειώθηκαν από το αεροδρόμιο Ivdel να ψάξουν για την ομάδα από τον αέρα.
Στις 22 Φεβρουαρίου αρκετοί δεσμοφύλακες από την IvdelLAG υπό την ηγεσία του κυβερνήτη ΑΑ Chernischev και κατά ακόμη 7 υπαλλήλους της MVD (αστυνομικοί) κάτω από την εντολή του leutenant Potapov είχαν προσχωρήσει στην αναζήτηση. Άλλες τρεις ομάδες σχηματίστηκαν στο UPI από εθελοντές μαθητές, υπό την ηγεσία του Oleg Grebennik, Moises Akselrod και Μπόρις Slobcov. Επιπλέον ντόπιοι Mansi κυνηγοί προσφέρθηκαν εθελοντικά να βοηθήσουν και να ψάξουν για την ομάδα που εξαφανίστηκε.  Η Μόσχα έστειλε αρκετούς ειδικούς, συμπεριλαμβανομένων του ΕΚ Maslenikov, Baskin, Bardin και Schulzhenko.
Στις 23 Φεβρουαρίου η ομάδα του Μπόρις Slobcov έφτασε κοντά στο Όρος Otarten, ένας τελικός προορισμός για τον Dyatlov. Την επόμενη μέρα στις 24 Φεβρουαρίου έφτασαν στο βουνό και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ποτέ οι ορειβάτες δεν έφτασαν σε αυτό το υψόμετρο. Οι μαθητές δεν βρήκαν αρχεία, σημαίες ή οτιδήποτε άλλο που θα αναφέρει την πρόσφατη επίσκεψη της ομάδας.
Στις 25 Φεβρουαρίου Μπόρις Slobcov και η ομάδα του ανακάλυψαν τελικά το ίχνος του σκι που υποτίθεται ότι ήταν του Dyatlov. Την επόμενη μέρα στις 26 Φεβρουαρίου ανακάλυψαν την σκηνή στην πλαγιά του Kholat Syakhl. Ειρωνικά Slobcov ήταν μεταξύ εκείνων που πραγματικά βοήθησε για την κατασκευή της σκηνής τρία χρόνια νωρίτερα στις δύο σκηνές, καθιστώντας περισσότερο και μεγαλύτερο. Την αναγνώρισε αμέσως. Δυστυχώς, κανείς δεν περίμενε να βρει τους ορειβάτες νεκρούς επομένως δεν υπήρχε καμία προσπάθεια να διατηρηθούν τα χνάρια των ανθρώπων γύρω από το πέρασμα Dyatlov. Μέχρι σήμερα υπήρξε μια συζήτηση ακριβώς πόσοι άνθρωποι ήταν στο παρόν δελτίο, εκείνη την μοιραία ημέρα. Ωστόσο, αν κρίνουμε από τα λόγια των ανθρώπων που εμπλέκονται στην έρευνα και ο οποίος πήρε την κάτω δεξιά εικόνα υπήρχαν σίγουρα 8 με 9 ανθρώπινες πατημασιές από τους ορειβάτες, οι οποίοι δεν φορούσαν σχεδόν καθόλου υποδήματα!!!! Τα πόδια τους πάτησαν το χιόνι και αυτό άφησε ένα χαρακτηριστικό αποτύπωμα ονόματι  « στήλες » που πιέζεται το χιόνι με το αποτύπωμα πάνω. Τα μέλη της ομάδας έτρεχαν σε ένα εννιαίο μονοπάτι με κάθοδο κάτω στην πλαγιά του βουνού. Πολλά μονοπάτια  απόκλιναν από τη γενική κατεύθυνση, αλλά στη συνέχεια επανήλθαν στην ομάδα. Άλλα ίχνη βρέθηκαν επίσης και φωτογραφήθηκαν. Είναι δύσκολο να πω αν αυτά είχαν απομείνει από κάποιον άλλο ή τους διασώστες.

Το πρώτο πράγμα που το κόμμα διάσωσης ανακάλυψε ήταν μια σκηνή με την ερασιτεχνική σόμπα του Dyatlov που είχε φτιάξει  ο ίδιος. Για λόγους που ποτέ δεν απαντήθηκαν, οι πλευρές της σκηνής κόπηκαν από τους ορειβάτες. Κρίνοντας από τον αριθμό των περικοπών που έγιναν από το εσωτερικό. Είναι δύσκολο να εξηγήσει γιατί επέλεξαν αυτό το παράξενο τρόπο για την έξοδο από τη σκηνή  αγνοώντας την είσοδο. Πολλά από τα μέλη της δεν ήταν πλήρως ντυμένα, τότε αυτό που συνέβη…. Ωστόσο, ζεστά ρούχα, παπούτσια, πουλόβερ, μαχαίρια και κάτι που θα μπορούσε να τους κρατήσει ζεστούς και να βοηθήσει να επιβιώσουν στην έρημο της Σιβηρίας  εγκαταλείφθηκαν.
Στην πραγματικότητα, τα περισσότερα από τα υποδήματα και τα ρούχα ήταν στοιβαγμένα στη μέση και στις άκρες της σκηνής. Επιπλέον ο Μπόρις Slobcov ανακάλυψε ένα φακό Κινεζικής παραγωγής στην οροφή της σκηνής.  Γύρισε το φακό. Ήταν σε κατάσταση λειτουργίας. Οι μαθητές ανάκτησαν τρεις φωτογραφικές μηχανές από τη σκηνή, ημερολόγιο, το αλκοόλ και κάποια λίγα ασήμαντα πράγματα. Τα άφησαν όλα βιαστικά κάτω εκεί  στο βουνό στην κατασκήνωση που είχε ήδη εγκαταλειφθεί στη βάση του βουνού.
Αρκετοί ντόπιοι Mansi εντάχθηκαν στην ομάδα. Επιπλέον και ο Egor Semenovich Nevolin, ένας ασυρματιστής, μέλος της ομάδας αναζήτησης. Στη 18:00μμ εξέπεμψε σήμα πίσω για την ανακάλυψή τους, την τελευταία κατασκήνωση της ομάδας Dyatlov. Ο UPI τους ενημέρωσε ότι μια μεγάλη ομάδα για αναζήτηση θα σταλθεί με ελικόπτερο στη θέση τους. Θα προσφέρει επίσης δύο μεγάλες στρατιωτικές σκηνές για μεγαλύτερη άνεση και ασφάλεια. Ένας ντετέκτιβ θα ενταχτεί στην προσπάθεια αναζήτησης και διάσωσης με τον συνταγματάρχη Ortyukov επίσης.
Βρήκαν 710 ρούβλια και εισιτήρια σιδηροδρόμου για ολόκληρη την ομάδα. Οι περισσότεροι πήραν αυτό ως σημάδι καλού οιωνού. Υπέθεσαν ότι  εγκληματίες δεν έχουν εμπλακεί, δεδομένου ότι θα έκλεβαν ότι είχε αξία. Κατά τη διάρκεια του δείπνου ο Μπόρις Slobcov έθεσε μια πρόποση για την υγεία των φίλων του και εξέφρασε την ελπίδα ότι θα βρεθούν σύντομα. Ένας από τους ντόπιους, ο Ιβάν Paschin, ήταν λιγότερος αισιόδοξος για τις προοπτικές εξερεύνησης, να είναι όλοι ζωντανοί και πρότεινε ότι θα πρέπει πιθανώς να πίνουν για τους νεκρούς παρά τους ζωντανούς. Ήταν ένα μεγάλο λάθος. Οι μαθητές που ήταν στην ομάδα πήραν αυτά τα λόγια ως σχεδόν προσβλητικά με αποτέλεσμα να κτυπήσουν τον ντόπιο για την απαισιοδοξία του. Ακόμα κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει στην πιθανότητα ότι η ομάδα των νέων ανδρών και γυναικών μπορεί απλά να είχαν πεθάνει.

27 Φεβρουαρίου. Το επόμενο πρωί ο Γιούρι Koptelov και Michael Scharavin πήγαν να αναζητήσουν μια νέα θέση για έρευνα. Θα διερευνηθεί η κοιλάδα του ποταμού Lozva όταν ένας ψηλός κέδρος προσέλκυσε την προσοχή τους.  Και οι δύο άνδρες πλησίασαν το κέδρο και σταμάτησαν.  Το χιόνι δεν ήταν πολύ βαθύ σε αυτή τη θέση λόγω των συνεχών χτυπημάτων του ανέμου, έτσι έγινε πολύ σαφές ότι βρήκαν δύο σώματα της ομάδας που λείπουν. Το πρώτο πράγμα που έπληξε την αναζήτηση της ομάδας ήταν τα ρούχα των νεκρών. Δεν είχαν τα παπούτσια και ήταν  εντελώς γυμνοί. Μερικές θεωρίες αργότερα θα πουν πολλά για αυτό το “γδύσιμο, το παράδοξο», αλλά θα δούμε αργότερα ότι δεν είχε τίποτα να κάνει με την ψυχική κατάσταση των ορειβατών.
Ο εισαγγελέας της Ivdel, Βασίλη Ιβάνοβιτς Tempalov, ανακάλυψε ένα άλλο σώμα μόλις 400 μέτρα από το κέδρο. Το σώμα ενός ανθρώπου που στο πίσω μέρος ήταν το κεφάλι του στραμμένο προς την κατεύθυνση της σκηνής. Οι μαθητές αναγνώρισαν γρήγορα τον Ιγκόρ Dyatlov, τον επικεφαλή της ομάδας. Οι Mansi κυνηγοί με τα σκυλιά τους, άρχισαν να διερευνούν την πλαγιά του βουνού και γρήγορα ανακάλυψε το σώμα της Kholmogorova περίπου 500 μέτρα από την ομάδα. Η θέση του σώματός του στην κατεύθυνση της σκηνής. Κατέστει σαφές ότι και οι δύο ορειβάτες στην πραγματικότητα προσπάθησαν να κάνουν την διαδρομή από το ψηλό κέδρο για να γυρίσουν στην σκηνή, αλλά δεν έκαναν όλη τη διαδρομή.

Δύο άτομα της ομάδας στον Κέδρο.

Φορείς του Γιούρι Krivonishenko και Γιούρι Doroshenko στα αριστερά. Στη δεξιά είναι απομεινάρια της φωτιάς που είχαν σβήσει κάτω στον  κέδρο, σύμφωνα με κάποιους ορειβάτες  τα απομεινάρια της φωτιάς είναι ακόμα εκεί. Αν και είναι δύσκολο να βρούμε την ακριβή τοποθεσία σήμερα.

Ιγκόρ Dyatlov (όπως ο ίδιος βρέθηκε στα αριστερά και φαίνετε στο χιόνι στα δεξιά)

Ζήνα Kholmogorova
Εν τω μεταξύ, το περιεχόμενο της σκηνής από την ομάδα Dyatlov αφαιρέθηκαν. Αυτό συνέβη χαοτικά, χωρίς οποιαδήποτε σειρά, φωτογραφίες ή ακόμα και την παρουσία κάποιου από το νόμο. Οι μαθητές αφαίρεσαν απλά τα αντικείμενα και προσπάθησαν να συγκεντρώσουν τα υπάρχοντά τους κατά  όνομα.
Μπορούμε να καταλάβουμε την ειλικρινής επιθυμία τους να επιστρέψουν αυτά τα πράγματα στις οικογένειες των νεκρών, ωστόσο με αυτόν τον τρόπο υπονόμευαν κάθε έρευνα στον τομέα αυτό. Έχουμε μόνο λίγες μαρτυρίες από τους ανθρώπους που ανέλαβαν αυτές τις ενέργειες. Κάποιες από αυτές ήταν αντικρουόμενες και έτσι γίνεται μεγαλύτερη η σύγχυση. Ανακάλυψαν ότι η ομάδα αυτή ήταν προφανώς στην ώρα του δείπνου τους όταν τους συνέβη εκείνο το βράδυ. Ένας μόνο δημοσιογράφος από την  εφημερίδα “Βραδινή Oτόρτεν” ήταν με την σωστική ομάδα. Η ημερομηνία έχει σημανθεί ως 1 Φεβρουαρίου 1959. Ένα από τα ασυνήθιστα και απροσδόκητα ευρήματα ήταν τα πέδιλα του σκι με σαφή σημάδια κοπής. Δεν είναι σαφές γιατί κάποιος με σωστό μυαλό θα μπορούσε να βλάψει.
Μεταξύ άλλων οι ορειβάτες άφησαν επίσης τα υποδήματά τους. Πολλοί είχαν δύο ζεύγη, ένα για την πραγματική αύξηση κρύου και ένα άλλο, ένα μαλακότερο, χρησιμοποιούσαν στη σκηνή για να τους κρατάει ζεστούς το βράδυ. Και τα δύο ζευγάρια βρέθηκαν εγκαταλελειμμένα. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί πως ό, τι τους ανάγκασε να βγουν έξω από τη σκηνή ήρθε στο χρόνο για την προετοιμασία του ύπνου. Επιπλέον, η σκηνή περιείχε διάφορα μαχαίρια και τσεκούρια. Αυτά εγκαταλείφθηκαν για κάποιο λόγο, αν και κάποιοι ορειβάτες είχαν μαζί τους μαχαίρια, όταν έφυγαν.
Την επόμενη εβδομάδα αναζήτησης δεν απέφερε κανένα αποτέλεσμα. Το μόνο πράγμα που βρέθηκε ήταν  άλλος ένας κινέζικος φακός στην κοιλάδα του Lozva . Οι μπαταρίες είχαν αδειάσει, και ο φακός ήταν σε θέση “ON”. Στις 2 Μαρτίου τρεις μαθητές και δύο Mansi κυνηγοί ανακάλυψαν ένα στρατόπεδο βάσης στην κοιλάδα Auspiya. Οι ορειβάτες άφησαν μερικά από την παροχή τροφίμων και των εργαλείων τους για να ελαφρύνει το φορτίο (55 κιλά συνολικά). Επιπλέον, υπήρχαν το μαντολίνο του Ρουστέμ Slobodin, λίγα ρούχα, τα παπούτσια του σκι και ένα ζευγάρι πέδιλα του σκι. Στο γυρισμό οι ορειβάτες είχαν σκοπό να ανακτήσουν αυτά τα πράγματα. Πράγμα όμως που δε έγινε.
Στις 3 Μαρτίου πολλοί από τους μαθητές επέστρεψαν στα σπίτια τους, δεδομένου ότι έπρεπε να επιστρέψουν στις σπουδές τους. Στην έκθεσή τους είναι κάπως σύντομοι και ασαφής. Δεν μπορούσαν να εξηγήσουν το λόγο για τον οποίο  φυσιολογικά άτομα θα εγκαταλείψουν τη σκηνή στη μέση της νύχτας, χωρίς παπούτσια και ελάχιστη προστασία από τον άνεμο.

Αριστερά: σκάψιμο γύρω από τη σκηνή Δεξιά: Μιχαήλ Sharavin (αριστερά), ο Βλαντιμίρ Strelnikov, Μπόρις Slobcov, Vyacheslav Chalizov (δεξιά κρατώντας ένα χάρτη) Φωτογραφία από Β. Brusnicin (25 Φεβρουαρίου 1959)

Στις 5 Μαρτίου το σώμα του Ρουστέμ Slobodin ανακτήθηκε. Ανακαλύφθηκε στην ίδια γενική γραμμή. Η θέση του ήταν ανάμεσα στους σωρούς του Dyatlov (180 μ.) και Kholmogorova (150 μέτρα). Το κεφάλι από το σώμα του έλιωσε το χιόνι που πάγωσε στη συνέχεια σχηματίζοντας ένα παγωμένο κρεβάτι κάτω από το νεκρό σώμα!!!!
Ο κέδρος είχε χαμηλά κλαδιά που έπρεπε να κοπούν. Αργότερα η έρευνα έδειξε ότι υπήρχαν υπολείμματα ανθρώπινου δέρματος και  αίματος ανάμεσα στις ρωγμές των φλοιών. Οι σωροί και των δύο ορειβατών, τον ένα δίπλα στο άλλο κοντά σε μια φωτιά που είχε σβήσει. Μέρος από τα ρούχα τους είχαν αποκοπεί προσεκτικά. Το παντελόνι του Γιούρι Krivonishenko έμεινε στη θέση του. Έδειξαν κάποια σημάδια ραδιενέργειας.
Μετά την αρχική ανακάλυψη των υπόλοιπων πέντε, πτώματα τεσσάρων ορειβατών βρέθηκαν σχεδόν μισό μίλι μακριά τον Μάιο του ίδιου έτους. Αυτή η ομάδα κατάφερε να σκάψει ένα κρησφύγετο στο χιόνι για να ζεσταθούν. Είχαν σπασμένα πλευρά, σπασμένο κρανίο και στην περίπτωση της Λιουντμίλα Dubinina έλειπε η γλώσσα!!!!
Κρίνοντας από τον τύπο των ελικοπτέρων και οι σημάνσεις τους υπήρχαν τουλάχιστον τρία που συμμετείχαν σε επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης. Περιλαμβάνονται τουλάχιστον από ένα πολιτικό (εικόνα κάτω αριστερά) και τουλάχιστον δύο στρατιωτικά ελικόπτερα. Η Σοβιετική Ένωση έδειξε σπάνια αφοσίωση στην αναζήτηση των κοινών ορειβατών. Μερικοί ερευνητές εξηγούν αυτή τη << φροντίδα >>, γιατί πιστεύουν ότι ήταν κάποιο στέλεχος της KGB από ένα ή περισσότερα μέλη στην ομάδα Dyatlov. Ωστόσο, μια άλλη πιθανή εξήγηση έγκειται στο γεγονός ότι η ανάβαση του βουνού Otorten αφιερώθηκε στο κομμουνιστικό συνέδριο στη Μόσχα. Προφανώς είχε κάποια πολιτικά κίνητρα για τους υπαλλήλους της να μη φεισθεί κόστος στις αναζητήσεις.

 Ευρήματα
Κρίνοντας από τα υπολείμματα κοντά τους σωρούς, εξήχθη το συμπέρασμα ότι οι νέοι άνδρες και γυναίκες κατάφεραν να ξεκινήσουν να ανάψουν μια φωτιά, αλλά δεν κατάφεραν να τη διατηρήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, κανείς δεν μπορούσε να εξηγήσει γιατί τα σώματά είχαν τόσα πολλά κατάγματα, εσωτερική αιμορραγία, αλλά και μέρη του σώματος τους όπου ήταν καμένα. Ένα άλλο γεγονός είναι το μυστήριο, ότι δύο από τα πουλόβερ έδειξαν αυξημένα επίπεδα ακτινοβολίας!!!!  Ένα γεγονός που κανείς δεν μπόρεσε να εξηγήσει πριν από πενήντα χρόνια και μέχρι σήμερα παραμένει ένα μυστήριο. Αρκετοί μάρτυρες και μέλη των οικογενειών ανέφεραν παράξενο αποχρωματισμό στα σώματα των θυμάτων. Ένα από τα μέλη της οικογένειας σε σύγκριση με το χρώμα του δέρματός τους είπε ότι ήταν ίδιο με εκείνα των ανθρώπων της Αφρικανικής καταγωγής. Επιπλέον, από την ομάδα έλειπε τουλάχιστον μία κάμερα και ένα ημερολόγιο  του Kolevatov. Ο Γιούρι Yudin μαρτυρεί ότι οδήγησε μια λεπτομερή περιγραφή στο δικό του εκτός από το ημερολόγιο που ήταν ένα ημερολόγιο της ομάδας. Εξαφανίστηκαν είτε στο βουνό ή στην περισυλλογή στοιχείων. Είτε έτσι είτε αλλιώς κανείς δεν θυμήθηκε ότι διάβασε γι ‘αυτό.

Ludmila Dubinina στα αριστερά και οι σοροί του Αλεξάνδρου Kolevatov και Νικολάι Thibeaux-Brignolle

ΝΤΕΝ
Το κρησφύγετο έγινε από τους επιζώντες, τέσσερα μέλη της ομάδας Dyatlov 70 – 75 μέτρα από το κέδρο σε μια ρεματιά που ήταν κρυμμένο από τους ψυχρούς ανέμους. Ήταν μάλλον μια ιδέα της Zolotarev. Ήταν ένας κοινός τρόπος για να επιβιώσει κανείς από το βαρύ χειμώνα. Στο μπροστινό μέρος και λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες που προσφέρει την καλύτερη ευκαιρία για την επιβίωση για όσους έμειναν πίσω να περιμένει με την ελπίδα ότι οι τρεις φίλοι τους θα φτάσουν στην κορυφή του βουνού. Υπονομεύει επίσης τη θεωρία για το παράδοξο γδύσιμο. Η ομάδα συνειδητοποίησε σαφώς τις απειλές τους και έκαναν ότι μπορούσαν για να συντηρηθούν.

ΣΕΝΤΑΡ
Κλαδιά έφεραν  έξω για να ελαχιστοποιείται η επαφή των ανθρώπινων σωμάτων  κάτω από κρύο χιόνι. Επιπλέον, η Ludmila Dubinina είχε το πουλόβερ και το παντελόνι του Krivonischenko. Και όπως αποδείχτηκε ήταν παρόν στην ακτινοβολία της ραδιενέργειας. Ωστόσο, το παράδοξο της υπόθεσης δεν επιλύθηκε. Στην πραγματικότητα έγινε πιο παράξενο. Όλα!!!! Άλλα τρία μέλη είχαν σημαντικές βλάβες στα οστά τους. Είχαν συνθλίβει με τεράστια δύναμη!!!! Οι ιατροδικαστές συνέκριναν την επέκταση της σύνθλιψης σαν να χτυπήθηκαν από ένα αυτοκίνητο. Ένα δεύτερο πράγμα που είναι εντυπωσιακό για το κρησφύγετο είναι ότι τα σώματα βρέθηκαν στην πραγματικότητα λίγα μέτρα από το αυτοσχέδιο καταφύγιο στο βαθύ μέρος του φαραγγιού στην περιοχή ,μόνο 4 τετραγωνικά μέτρα. Μερικά από τα ρούχα που ελήφθησαν από τους σωρούς αριστερά κάτω ηταν στο κέδρο, τοποθετήθηκαν στα κλαδιά του κέδρου, αλλά προφανώς δεν είχαν χρησιμοποιηθεί.

Ο Ortyukov είναι με την στρατιωτική στολή και ο άνθρωπος από το ραδιόφωνο απεικονίζεται εδώ στα δεξιά σε μια το πιο μικρό καπέλο. Απομάκρυνση των σωρών  από μια ρεματιά.

 

 Dubinina και Thibeaux-Brignolle

 Zolotarev και Kolevatov

  Ιατρική αυτοψίας των οργάνων

Αυτοψία των πρώτων τεσσάρων φορέων (Doroshenko, Krivonischenko, Dyatlov, Kholmogorova) έγινε σε ένα χωριό της Vizhai στις 4 Μαρτίου 1959 από τον Μπόρις Αλεξέγεβιτς Vozrojdenniy (ειρωνικά το επίθετό του σημαίνει «ξαναγεννιέται» στα ρωσικά, ενδιαφέρουσα επιλογή του επαγγέλματος). Κατέγραψε τις ζημιές και τα ρούχα που φορούσαν τα θύματα κατά τη στιγμή της ανακάλυψής τους. Αυτοψία του Ρουστέμ Slobodin που βρέθηκε τις 5 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε στις 8 Μαρτίου.
Γιούρι Doroshenko
Γιούρι Doroshenko είναι ένας από τους δύο ορειβάτες που βρέθηκαν κάτω από το κέδρου. Ήταν ο πιο ανθεκτικός και το πιο ψηλό μέλος της ομάδας με ύψος 180 cm. Φορούσε ένα γιλέκο και ένα πουκάμισο, με κοντομάνικο μπλουζάκι, παντελόνι και δεμένο σορτς πάνω από το παντελόνι. Στα πόδια του υπήρχε ένα ζευγάρι μάλλινες κάλτσες.  Το παντελόνι είχε δάκρυα στο εσωτερικό των μηρών. Επιπλέον, το αριστερό πόδι είχε καεί εκεί που τελειώνουν οι κάλτσες (που χαρακτηρίζεται από 13). Δεν είχε υποδήματα.
– Τα αυτιά, η μύτη και τα χείλη καλύπτονται από το αίμα.
– Η δεξιά μασχάλη έχει ένα μώλωπα δύο εκατοστά * 1,5 cm (3)
– Η εσωτερική επιφάνεια του δεξιού ώμου έχει δύο γδαρσίματα 2 εκατοστά * 1,5 εκατοστά, χωρίς αιμορραγία στους ιστούς, δύο τομές στο δέρμα (5)
– Στο άνω τρίτο του δικαιώματος μώλωπες στο αντιβράχιο καφέ-κόκκινο με μέγεθος 4 * 1 εκατοστά, 1,5 εκατοστά 2,5 *, 5 * 5 εκατοστά (6)
– Τα δάχτυλα των δύο χεριών έχουν σχιστεί το δέρμα (9 και 10)
– Μελανιασμένο δέρμα στο άνω τρίτο και των δύο ποδιών (11)
– Σημάδια από κρυοπαγήματα στο πρόσωπο και τα αυτιά.
– Στο δεξί μάγουλο, αφρώδες γκρι απορρίψεις υγρών από το στόμα
Το ποσό των ούρων ήταν 150 γραμμάρια. Αφρώδες υγρό γκρι που βρέθηκε στο δεξί μάγουλο του νεκρού έδωσε σε μερικούς γιατρούς έναν λόγο να πιστεύουμε ότι κάποιος πριν από το θάνατο τον πάτησε στην κοιλότητα στο στήθος του. Απορρίψεις, ήταν ήσυχο κοινό κατά τη διάρκεια της ανάκρισης της ισχυρής  NKVD (μυστικής αστυνομίας του Στάλιν) και των Ειδικών Δυνάμεων. Είπαν αργότερα!!!!  << Αυτό θα μπορούσε επίσης να είναι ένας λόγος από μια άσχημη πτώση από ένα δέντρο >>. Ωστόσο αυτή η πτυχή αγνοήθηκε στα τελικά έγγραφα. Αιτία θανάτου: υποθερμία.

Ο Γιώργος (Γιούρι) Krivonischenko
Το σώμα του ήταν το δεύτερο που αποκαλύφθηκε κάτω από το κέδρο. Ήταν ντυμένος με πουκάμισο, μακριά μανίκια πουκάμισο, παντελόνι, σκισμένο το παντελόνι και η κάλτσα στο αριστερό του πόδι. Δεν είχε υποδήματα.
– Μώλωπες στο μέτωπο 0,3 * 1,8 εκατοστά και μια μελανιά γύρω από το αριστερό κροταφικό οστό (1)                         
– Διάχυτη αιμορραγία στο δεξιό κροταφικό και ινιακή περιοχή, λόγω βλάβης σε κροταφικούς μυς (2)
– Η άκρη της μύτης λείπει (3)
– Κρυοπαγήματα στα αυτιά (4)
– Μώλωπες στη δεξιά πλευρά του θώρακα 7 * 2 εκατοστά και 2 * 1,2 εκατοστά (5)
– Μώλωπες στα χέρια (6)
– Αποσύνδεση της επιδερμίδας με άγνωστο αντικείμενο στο πίσω μέρος του αριστερού χεριού του στο πλάτος των 2 εκατοστών (7)
– Το τμήμα της επιδερμίδας από το δεξί χέρι βρίσκεται στο στόμα του νεκρού.
– Μώλωπες στους μηρούς (8-11) με μικρές γρατσουνιές
– Μελανιά στον αριστερό γλουτό του 10 * 3 εκατοστά (16)
– Εκδορές στην εξωτερική πλευρά του αριστερού μεγέθους 6 * 2 εκατοστά και 4 * 5 εκατοστών (17-18)
– Μώλωπες στο αριστερό πόδι 2 * 1, 2 * 1,5 και 3 * 1,3 εκατοστά (19-21)
– Καμμένο το αριστερό πόδι 10 * 4 εκατοστά (15)
Το ποσό των ούρων στην κύστη ήταν 500 γραμμάρια. Αιτία θανάτου: υποθερμία. Πάγωσε στο θάνατο. Η παρουσία του δέρματος ανάμεσα στα δόντια του, που σχίστηκε από τα χέρια του θα μπορούσε να υποδηλώνει ότι ο Krivonischenko προσπάθησε να παραμείνει στο κέδρου όσο μπορούσε. Μερικές θεωρίες εικάζουν ότι ήταν αποτέλεσμα της αφοσίωσης του να κόψει τόσα κλαδιά δέντρων, όπως θα μπορούσε.
Τα δύο πρώτα πτωματα (Doroshenko και Krivonischenko) που βρέθηκαν από το περιστατικό Dyatlov παρουσίασαν την αναμενόμενη εικόνα του θανάτου.  Τα ρούχα τους είχαν αφαιρεθεί από τους φίλους τους. Μπορεί να ακούγεται κακό, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα της Σιβηρίας. Εάν δεν μπορείτε να ζεσταθείτε, θα πεθάνετε γρήγορα. Ένας από τους πιο κοινούς μύθους που περιβάλλουν αυτούς τους θανάτους είναι μια θεωρία του λεγόμενου << το παράδοξο γδύσιμο >>. Η θεωρία αυτή αγνοεί το γεγονός ότι οι εν λόγω σωροί ήταν παγωμένοι ( κατεψυγμένοι ) μετά τον θάνατό τους και αυτό έγινε από τα άλλα μέλη με τη βοήθεια ενός μαχαιριού σε ορισμένες περιπτώσεις.  Οι ορειβάτες έδειξαν σαφώς λογική θέληση να ζήσουν. Δεν υπήρχε κατάσταση πανικού και δεν υπήρχε παράλογη ενέργεια. Οι σωροί ήταν προσεκτικά και με σεβασμό χαλαρά δίπλα-δίπλα και τα υπάρχοντά τους ήταν χάσμα μεταξύ των επιζώντων.

Ζιναΐντα Kolmogorova
Ζιναΐντα ήταν καλύτερα ντυμένη από τους σωρούς κάτω από το κέδρο. Είχε δύο καπέλα, πουκάμισο, πουλόβερ, ζακέτα και ένα άλλο ένα πουλόβερ.  Είχε, επίσης, παντελόνι, βαμβάκι αθλητικό παντελόνι, παντελόνι σκι με τρεις μικρές τρύπες στο κάτω μέρος. Είχε επίσης τρία ζευγάρια κάλτσες. Δεν ειχε υποδήματα.
– Πρήξιμο των μηνίγγων (σημαντικό χαρακτηριστικό της υποθερμίας)

– Κρυοπαγήματα στις φάλαγγες των δακτύλων (2)
– Πολλές μελανιές στα χέρια και τις παλάμες (2 και 3)
– Μια μεγάλη μελανιά περικυκλωμένη από τη δεξιά πλευρά, 29 * 6 εκατοστά (1 και 4)
Το ποσό των ούρων στην ουροδόχο κύστη είναι 300 g. Αιτία του θανάτου ανακηρύχθηκε ως υποθερμία λόγω βίαιου ατυχήματος. Περαιτέρω μελέτες αποδείχθηκαν ότι δεν ήταν σεξουαλικά ενεργή κατά τη στιγμή του θανάτου της.

 Ιγκόρ Dyatlov

 

 Το κεφάλι του νεκρού ήταν γυμνό. Είχε γούνινο παλτό ξεκούμπωτο με τσέπες, ένα πουλόβερ, πουκάμισο με μακριά μανίκια, παντελόνι του σκι πάνω από το παντελόνι του. Δεν είχε υποδήματα. Είχε μόνο ένα ζευγάρι κάλτσες, μάλλινη στο δεξί πόδι,  βαμβακερή στο αριστερό. Είναι δύσκολο να εξηγηθεί αυτή η άνιση κατανομή Είχε ένα σουγιά και μια φωτογραφία της Ζήνα Kolmogorova. Το ρολόι στο χέρι του είχε σταματήσει στις 5:31
– Μικρές εκδορές στο μέτωπο (1)
– Εκδορές πάνω από το αριστερό φρύδι του καφέ-κόκκινο χρώμα (2)
– Καφέ-κόκκινες εκδορές στα δύο μάγουλα (3)
– Αποξηραμένο αίμα στα χείλη
– Η κάτω σιαγόνα ήταν ελλιπής, ο βλεννογόνος ήταν άθικτος δείχνοντας ότι το δόντι είχε χαθεί πολύ πριν το τελικό ταξίδι
– Στο κάτω τρίτο του δικαιώματος αντιβράχιο και την παλάμη στην επιφάνεια πολλές μικρές γρατσουνιές από σκούρο κόκκινο χρώμα (4)
– Μετακαρποφαλαγγική άρθρωση στο δεξί χέρι, είχε μώλωπες καφέ κόκκινο χρώματος. Αυτό είναι κοινός τραυματισμός στο χέρι σε αγώνες. Για να πάρετε μια καλύτερη ιδέα για τις βλάβες που κάνουν, όπως μια γροθιά.
– Καφέ-μοβ μώλωπες στο αριστερό χέρι, και επιφανειακά τραύματα στο 2ο και 5ο δάχτυλο (5)
– Μώλωπες στα γόνατα χωρίς αιμορραγία στους υποκείμενους ιστούς (6)
– Στο κάτω τρίτο του δεξί πόδι μώλωπες (7)
– Στους δύο αστραγάλους είχε εκδορές, έντονο κόκκινο, μέγεθος 1 * 0,5 cm και 3,0 * 2,5 cm. Αιμορραγία στον ιστό (8)
Δεν υπάρχουν εσωτερικά τραύματα. Ποσό των ούρων στην κύστη ήταν ένα λίτρο. Η αιτία του θανάτου ήταν η υποθερμία. Αργότερα ο Γιούρι Yudin θα μαρτυρούν ότι το μακρυμάνικο πουκάμισο που βρέθηκε στο σώμα του Ιγκόρ Dyatlov ήταν δικό του. Θα ήταν λογικό να υποθέσουμε ότι Dyatlov πήρε από ένα παγωμένο σώμα του Doroshenko αφότου είχε πεθάνει.

Ρουστέμ Slobodin
– Μικρές καστανοκόκκινες εκδορές στο μέτωπο, δύο γρατσουνιές είναι 1,5 εκατοστά στην απόσταση των 0,3 cm μεταξύ τους (1)
– Καφετί κόκκινο μώλωπα στο επάνω βλέφαρο του δεξιού ματιού με αιμορραγία στους υποκείμενους ιστούς (2)
– Ίχνη αίματος απαλλαγή από τη μύτη (3)
– Οίδημα στα χείλη
– Διόγκωση και πολλές μικρές εκδορές και έχουν ακανόνιστο σχήμα στο δεξί μισό του προσώπου (4)
– Εκδορές στην αριστερή πλευρά του προσώπου (5)
– Επιδερμίδα έχει σχιστεί από τον δεξιό της βραχίονα (6)
– Μώλωπες στις μετακαρποφαλαγγικές αρθρώσεις και στα δύο χέρια. Παρόμοιες μώλωπες είναι κοινά σε μάχες σώμα με το χέρι (7)
– Καφέ κερασί μώλωπες στην έσω πλευρά του, στο αριστερό χέρι και την παλάμη (8)
– Μώλωπες στην αριστερή κνήμη σε διαστάσεις 2,5 * 1,5 εκατοστά (9)

Κάταγμα του μετωπιαίου οστού και αιμορραγίες (σκιασμένες περιοχές) στον κροταφικό μυ που βρέθηκαν στο κρανίο του Ρουστέμ Slobodin.
Ο Μπόρις Αλεξέγεβιτς Vozrojdenniy πρότεινε ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει με κάποιο αιχμηρό αντικείμενο άγνωστο. Ιατρική αυτοψία αναφέρει επίσης ότι Slobodin υπέστη κατά πάσα πιθανότητα απώλειας του συντονισμού που οφείλεται στο αρχικό σοκ αμέσως μετά το χτύπημα που θα μπορούσε να επιταχύνει τον θάνατό του από την υποθερμία. Ωστόσο, το συμπέρασμα είναι προβλέψιμο προσεκτικό. Ο θάνατος του Ρουστέμ Slobodin κρίνεται ως  θάνατο από υποθερμία.

Οι υπόλοιπες τέσσερις φορείς υποβλήθηκαν σε ιατροδικαστική εξέταση στις 9 Μαΐου, 1959. Τα πτώματά τους βρέθηκαν μετά από αρκετούς μήνες μετά τον θάνατό τους από τους Mansi.

Ludmila Dubinina

– Η γλώσσα λείπει και έχει αφαιρεθεί με χειρουργική ακρίβεια.
– Μαλακοί ιστοί λείπουν γύρω από τα μάτια, τα φρύδια, και αριστερά στην κροταφική περιοχή, τα οστά εκτίθεται μερικώς (1)
– Λείπουν τα μάτια τα οποία έχουν αφαιρεθεί με χειρουργική ακρίβεια(1)
– Οι χόνδροι της μύτης είναι σπασμένοι (2)
– 2, 3, 4, 5 σπασμένα πλευρά στη δεξιά πλευρά, δύο γραμμές είναι ορατές, κάταγμα (3)
– 2, 3, 4, 5, 6, 7 έχουν σπάσει τα πλευρά στη δεξιά πλευρά, δύο γραμμές είναι ορατές, κάταγμα (4)
– Μαλακοί ιστοί του άνω χείλους λείπουν, τα δόντια και η άνω γνάθο  εκτίθεται
– Μαζική αιμορραγία στο δεξιό κόλπο της καρδιάς
– Μελανιά στο μέσο αριστερό μηρό, μέγεθος 10 * 5 εκατοστά (6)
– Κατεστραμμένοι ιστοί γύρω από το αριστερό κροταφικό οστό, μεγέθους 4 * 4 εκατοστά (7)
Δεν υπάρχει καμία εξήγηση, θεωρίες, κατάσταση των γύρω ιστών. Φαίνεται παράξενο ιδίως αν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι οι προηγούμενοι φορείς είχαν πιο λεπτομερή αυτοψία.

 

Zolotarev
– Τα μάτια λείπουν (1)
– Λείπει μαλακός ιστός γύρω από το αριστερό φρύδι μάτι, μεγέθους 7 * 6 εκατοστά, τα οστά είναι εκτεθειμένα (2)
– Στήθος, σπασμένα 2, 3, 4, 5 και 6 πλευρές στη δεξιά πλευρά, δύο γραμμές κατάγματος (3)
– Ανοιχτή πληγή στη δεξιά πλευρά με το εκτεθειμένο οστό, 8 * 6 εκατοστά σε μέγεθος (4)

 Αλεξάντρ Kolevatov
– Η έλλειψη των μαλακών ιστών γύρω από τα μάτια, τα φρύδια λείπουν, εκτίθενται τα οστά του κρανίου
– Σπασμένη μύτη (2)
– Ανοικτή πληγή πίσω από το αυτί, το μέγεθος 3 * 1,5 εκατοστά (6)
– Παραμορφωμένο λαιμό (4)

 Νικολάι Thibeaux-Brignolle
– Πολλαπλά κατάγματα στο κροταφικό οστό, με προεκτάσεις στα μετωπιαία και σφηνοειδής οστά (1), η στενή παρακολούθηση των καταγμάτων στο κρανίο φαίνεται παρακάτω
– Μελανιά στο άνω χείλος στην αριστερή πλευρά (2)
– Αιμορραγία στο κάτω αντιβράχιο, μέγεθος 10 * 12 εκατοστά (3)

Θεωρίες
Διάφορες θεωρίες προέκυψαν κατά τις τελευταίες δεκαετίες σχετικά με την υπόθεση του ατυχήματος πέρασμα Dyatlov.

Εγκληματίες
Σιβηρία κατά τη στιγμή της τραγωδίας ήταν ακόμα μια γη των γκουλάγκ. Πολλοί πολιτικοί κρατούμενοι αφέθηκαν ελεύθεροι στο 1953 – 56, αλλά οι εγκληματίες ήταν ακόμα πίσω από τα κάγκελα. Πολλά μικρά στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν διάσπαρτα σε όλη την περιοχή. Το πιο κοντινό ήταν στο Ivlag που βρισκόταν μόλις λίγα χιλιόμετρα από τον τόπο της τραγωδίας. Αν και είναι αλήθεια ότι δεν υπήρχαν αποδράσεις σε όλο το χρόνο της τραγωδίας, αυτό δεν σημαίνει ότι ποτέ δεν συνέβη πριν. Ιστορία γνωρίζει πολλά παραδείγματα κρατουμένων τότε που θα δραπετεύσουν και θα κρύβονταν για χρόνια ακόμη και δεκαετίες. Θα μπορούσαν εύκολα να έχουν χάσει το θάνατο του Στάλιν το 1953 και μετέπειτα την αμνηστία που δόθηκε σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους. Οι ορειβάτες θα μπορούσαν να ληφθούν ως ανεπιθύμητοι μάρτυρες και στη συνέχεια θανατώνονται. Αν λάβει υπόψη ότι πολλοί από τους πολιτικούς κρατούμενους ήρθαν κατευθείαν από τα μέτωπα του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, είναι εύλογο ότι αυτοί οι άνθρωποι ήξεραν πώς να σκοτώσουν και ήταν ανοικτή στην ιδέα για την τότε κυβέρνηση. Επιπλέον, ο Γιούρι Yudin ανακάλυψε ένα ρούχο που δεν ανήκουν σε κάποια από τα μέλη της ομάδας. Αυτό το “obmotki” είναι ένα ευρύ κομμάτι της ένδυσης που ελίσσονται γύρω από τα πόδια ή  για να τους κρατήσει ζεστό. Έχουν ξεχωριστή μορφή και είναι κατασκευασμένα από ένα συγκεκριμένο υλικό. Είχαν χρησιμοποιηθεί ευρέως μεταξύ των στρατιωτών του 40 και αργότερα μεταξύ των κρατουμένων των στρατοπέδων συγκέντρωσης του Στάλιν. Κανένας φορέας δεν ξέρει πώς βρέθηκε εδώ και κανένας δεν ξέρει πώς εξαφανίστηκε από την αίθουσα αποδεικτικών στοιχείων. Αλλά αυτό έγινε.

Ειδικές δυνάμεις:
Σοβιετικοί
Μια άλλη θεωρία κατηγόρησε για τους θανάτους των ορειβατών των σοβιετικών ειδικών δυνάμεων που απλά ήθελαν να  απαλλαγούνε από αζήτητους μάρτυρες. Οι άνθρωποι που αντιτίθενται σε αυτό το σημείο από το σενάριο ότι κανένα από τα σωστικά συνεργεία δεν ανέφεραν ακόμα και οποιαδήποτε ασυνήθιστα ίχνη, δεδομένου ότι τα περισσότερα από τα μέλη της ομάδας δεν είχε τα υποδήματα σε ένα ή και τα δύο πόδια, τα ίχνη τους ήταν εύκολα αναγνωρίσιμα και διακριτά. Ωστόσο, τα αποτυπώματα δεν εξετάστηκαν. Κανείς δεν περίμενε να βρει τα σώματα των ορειβατών και λείπει αυτό το κλειδί, η απόδειξη είναι εύλογη. Είναι αλήθεια ότι οι υπάλληλοι της κυβέρνησης ήταν περισσότερο ή λιγότερο ενήμεροι. Η Σοβιετική Ένωση εξακολουθεί να προσπαθεί τους Ε-12 πυραύλους της που εγκρίθηκε τον Μάρτιο του 1959. Δεν ήταν όλες οι εκτοξεύσεις επιτυχείς. Και σοβιετικοί μηχανικοί σίγουρα δεν ήθελαν να ουρλιάζουν για τις αποτυχίες τους. Επιπλέον, η πατρίδα των φοιτητών Sverdlovsk (τώρα Αικατερινούπολη) ήταν περικυκλωμένη από διάφορες μονάδες με αντιαεροπορικούς πυραύλους. Ας μην ξεχνάμε ότι ένα μεγάλο μέρος μέσω του σοβιετικού στρατού του 50 ήταν ουσιαστικά ανυπεράσπιστοι ενάντια στην αμερικανική κατασκοπευτική αεροπορία. Η πρώτη επιτυχία  συνέβη ένα χρόνο αργότερα, τον Μάιο του 1959  καταρρίπτοντας ένα κατασκοπευτικό αεροσκάφος U2 με πιλότο τον Φράνσις Γκάρι Πάουερς μόλις 67 χλμ (43 μίλια) δυτικά της Sverdlovsk. Σοβιετική νοημοσύνη εξακολουθεί να διατηρεί πολλά από τα μυστικά του και δεν έχει αποκαλύψει καμία πληροφορία σχετικά με τα γεγονότα που έλαβαν μέρος το Φεβρουάριο του 1959.

Δυτικός
Τώρα μπορεί να φαίνεται σαν αβάσιμη και οριστικά χαζή, αλλά δεν έχει δικαίωμα να πει έτσι κι αλλιώς. Η θεωρία αυτή βασίζεται στο γεγονός ότι οι Αμερικανοί και δυτικοί κατάσκοποι είχαν σκληρό χρόνο εργασίας στη Σοβιετική Ένωση στη δεκαετία του 50. Η μυστική αστυνομία του Στάλιν ακολούθησε κάθε ξένο που πάτησε το πόδι του στη Ρωσία. Έτσι ο μόνος τρόπος για να παραδώσει όλες τις πληροφορίες που ήταν αποφασιστικής σημασίας ήταν μέσω παράνομων συστήματος κατασκόπων. Αυτό το δαχτυλίδι των σοβιετικών υπηκόων ήταν πρόθυμοι να εργαστούν για τους καπιταλιστές, ήταν ιδιαίτερα απαραίτητη σε απομακρυσμένες περιοχές της Σοβιετικής Ένωσης, όπου η πυρηνική βιομηχανία είχε επεκταθεί και αναπτυχθεί. Προφανώς οι ξένοι δεν είχαν τη δυνατότητα ακόμη και κοντά σε αυτούς τους δικτυακούς τόπους. Έτσι, οι Δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών προσπάθησαν να πάρουν σοβιετικών πολιτών να κάνουν όλη τη δουλειά για αυτούς. Εκεί θα πάρουν τις απαραίτητες πληροφορίες που θα παραδώσουν πίσω από όλα τα δυνατά μέσα. Ο αγώνας για τα πυρηνικά όπλα θα ασκήσουν μεγαλύτερη πίεση για τη CIA, δεδομένου ότι δεν υπάρχει γρήγορος τρόπος για αποδείξεις ή να διαψεύσουν ότι ορισμένα μπλοκ δούλευαν για τον πυρηνικό εμπλουτισμό. Ο μόνος τρόπος για να ελέγξει πιθανή θέση ήταν από την παράδοση κάθε αντικείμενου που περιείχε ραδιενεργό υλικό. Για παράδειγμα Τομσκ-7 είχε αναγνωριστεί σωστά ως τοποθεσία του σοβιετικού προγράμματος πυρηνικών εμπλουτισμού από ένα καπέλο σκι του 1955. Είναι παράλογο να ακούγεται τώρα, αλλά σε μια κατάσταση φόβου και παράνοιας αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να κατασκοπεύουν την Σοβιετική Ένωση. Οι Ρώσοι δεν ήταν ηλίθιοι. Επανειλημμένα ξεγελάστηκαν από δυτικό-ραδιενεργό υλικό μολυσμένο από μέρη που δεν είχε τίποτα να κάνει με αυτό. Αυτό μας φέρνει στη λεγόμενη θεωρία της Δυτικής συμμετοχή νοημοσύνης. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή δύο ή περισσότερα μέλη της ομάδας Dyatlov είχαν προσληφθεί από την KGB να παραδώσουν ψεύτικη απόδειξη του ραδιενεργού μολυσμένων ρούχων.
Zolotarev και Krivonischenko ήταν οι καλύτεροι υποψήφιοι για την παράδοση.  Ο Krivonischenko εργάστηκε για κλειστές εγκαταστάσεις που εμπλέκονται στην ανάπτυξη της σοβιετικής πυρηνικής ικανότητας. Θα ήταν λογικό να υποθέσουμε ότι ένας νεαρός και μια πολλά υποσχόμενη μαθήτρια πλησίασε σε κάποιο σημείο από πράκτορες της υπηρεσίας πληροφοριών των Δυτικών. Αν είχε “αγγιχτεί” από τους κατασκόπους που θα μπορούσε να αναφερθεί σε αυτό το “osobist”, ένας πράκτορας της KGB που εργάζονται στην περιοχή. Αυτό θα καταστήσει το Krivonischenko ένα πιόνι σε μια ψεύτικη παράδοση των ραδιενεργών υλικών. Αλλά χρειάζεται ένας άνθρωπος που θα μπορούσε να τον βρεις σε μια δύσκολη κατάσταση.
Πολλοί υποστηρικτές της θεωρίας αυτό το σημείο του Zolotarev ως πιθανό δεύτερο παράγοντα. Είχε μια εμπειρία σε έναν πόλεμο. Ο ίδιος παρουσιάζεται με διαφορετικό όνομα σε μια ομάδα. Αν κοιτάξουμε την επίσημη βιογραφία του, αναφέρει πως υπηρετούσε σε στρατιωτική μονάδα του μηχανικού. Συνήθως ήταν η πρώτη για να καθαρίσει την άμυνα του εχθρού και πέφτει σαν εύκολο θύμα για εχθρικά πυρά. Απώλειες τους ήταν απλά τρομακτικές. Ορισμένες μονάδες είχαν χάσει έως και 80% των στρατιωτών τους σε μόλις μερικές ημέρες της μάχης στο Konigsberg και το Βερολίνο. Τους προσφέρεται πλάκες του μαστού μέταλλο για τη μείωση των ατυχημάτων, αλλά είχαν μικρή επίδραση σε μια συνολική εικόνα. Αυτές ήταν ουσιαστικά μονάδες αυτοκτονίας. Και ο Zolotarev κατάφερε να εξυπηρετήσει σε ένα. Αλλά εδώ είναι όπου η κανονικότητα της περίληψής του τελειώνει. Ξεκινάμε για να δούμε τις ιδιαιτερότητες και τις ερωτήσεις για την προηγούμενη ζωή του.
Εντάχθηκε στο στρατό τον Οκτώβριο του 1941, αλλά έφτασε στην πρώτη γραμμή στις 10 Μαΐου του 1942. Στο χρονικό διάστημα, τότε αξιωματικοί έχουν εκπαιδευτεί για 3 μήνες μόνο  (αν ήταν τυχεροί) της βασικής κατάρτισης, να κάνουν την πλήρη. Ο  Zolotarev έκανε 6 μήνες. Θα έπρεπε να έχει σπεύσει στο μέτωπο και να σκοτωθεί, όπως το 97% όλων των ανδρών που γεννήθηκαν με αυτόν κατά το ίδιο έτος. Αλλά αυτό δεν συνέβη. Επιπλέον, γνωρίζουμε ότι έλαβε 4 μετάλλια. Αυτό είναι πολύ για ένα σοβιετικό στρατιώτη. Οι περισσότεροι δεν ζουν τόσο πολύ ή δεν ταιριάζουν τα προσόντα για να λάβουν ένα. Στη Σοβιετική Ένωση υπήρχαν πολλοί λόγοι για τη λήψη ούτε ενός μεταλλίου. Η εθνικότητα περιλαμβάνονται, για παράδειγμα. Ξεκινώντας από το 1944, οι Τσετσένοι δεν χορηγήθηκαν οποιαδήποτε μετάλλια διάκρισης. Τσετσενικές οικογένειες εκτοπίστηκαν στην αρχή του Καζακστάν στις 23 Φεβρουαρίου 1944. Δίνοντας μετάλλια στους γιους, αδελφούς και πατέρες τους θα εγείρουν πάρα πολλές ερωτήσεις σχετικά με τη νομιμότητα μιας τέτοιας σκληρής μεταχείρισης. Άλλοι λόγοι για τους οποίους δεν μπορούσε να διακριθεί από την κυβέρνηση ήταν το κοινωνικό  υπόβαθρο και η περιοχή της χώρας. Ο Zolotarev ήταν Κοζάκος (Ρωσική υποκουλτούρα των επαγγελματιών στρατιωτών / αγρότες από τη Νότια Ρωσία) και ήταν γιος ενός γιατρού. Οι Κοζάκοι ήταν πολύ θρησκευόμενοι και πάρα πολύ ανεξάρτητοι. Αυτό αυτόματα μειώνεται να έτυχε, του να λάβει οποιαδήποτε μετάλλια. Και όμως κατάφερε να τραβήξει μέσα. Αναφέρει τέσσερα σημεία της διάκρισης στην επίσημη βιογραφία του-βιογραφικό του, αλλά δεν περιγράφουν τις συνθήκες ή ακόμη και η θέση των στρατιωτικών ενεργειών που φτιάχτηκαν τον αυτές τις διακρίσεις. Η επίσημη βιογραφία του είχε τις κατευθυντήριες γραμμές του και ήταν πολύ σημαντικό, πριν κάποιος  προσληφθεί σε μια θέση εργασίας. Θα έπρεπε να γράψουμε και τον ακριβή αριθμό των μεταλλίων σε ένα επίσημο έγγραφο. Αν δεν το κάνατε, το χαρτί θα σας επιστραφεί με την επακόλουθη έρευνα με το στρατό. Δεν ήθελε να βρεθεί για τη λήψη στρατιωτικών διακρίσεων, χωρίς στην πραγματικότητα να τους κερδίσει. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε πολύ σοβαρές συνέπειες για τον “Αλέξανδρο” Zolotarev. Και τι βλέπουμε; Αύξοντες αριθμοί δεν αναφέρονται, οι μονάδες δεν αναφέρονται, η θέση δεν αναφέρεται ακόμη και το χαρτί γίνεται αποδεκτό και κατατίθεται παρά τις πολυάριθμες παραλείψεις εκ μέρους των Zolotarev. Θα ήταν λογικό να υποθέσουμε ότι η έρευνα που ξεκίνησε θα μπορούσε να είχε ακυρωθεί λόγω της συμμετοχής της KGB.
Σοβιετική στρατιωτική μηχανικοί σε δράση

Όπως ίσως θυμάστε ο Krivonischenko συλλαμβάνεται για το τραγούδι. Αυτός συλλαμβάνεται, αλλά από ό, τι αμέσως αφήνετε να φύγει. Κάποιοι μπορεί να δείτε ένα φυσιολογικό άτομο που δεν ήθελε να ακυρώσει το ταξίδι του για μια μικρή παράβαση. Ή μπορεί να ήταν μια προγραμματισμένη δικαιολογία για να αφήσει την ομάδα και να αποδεχθεί τα ρούχα λεκιασμένα με ραδιενέργεια. Όπως ανέφερα και πριν ο Krivonischenko ήταν παρών στο ατύχημα Kushtumkoy δύο χρόνια νωρίτερα, στη συνέχεια, η ραδιενέργεια είχε διαρρεύσει. Ωστόσο, είναι ένας νεαρός επαγγελματίας σίγουρα δεν θα κρατήσει κάποια από τα παλιά ρούχα. Ακόμη και οι πιλότοι ελικοπτέρων αρνήθηκαν να μεταφέρουν τους σωρούς, όταν άκουσαν ότι η ραδιενέργεια ήταν παρούσα. Έτσι, θα ήταν παράλογο να υποδηλώνουν ότι θα μπορούσε να κρατήσει ο Krivonischenko ρούχα του όλο αυτόν τον καιρό. Το υπόλοιπο του ταξιδιού είχε προγραμματιστεί εκεί έξω. Κάπου στην πορεία που έπρεπε να πληρούνται << να χαθούν οι ορειβάτες >> και τα ρούχα, ως ένδειξη καλής θέλησης. Στη συνέχεια θα αναχωρήσει. Κάτι πήγε στραβά με τους ορειβάτες και σκότωσε απλά όλη την ομάδα. Αυτό θα εξηγήσει γιατί κάποιος να κόψει από το εσωτερικό της σκηνής. Οι παραλήπτες των επικίνδυνων φορτίων που απαιτείται μια απλή θέα στην πλαγιά του βουνού, ενώ έψαχναν για τυχόν ενδείξεις της παρουσίας τους. Όπως θα θυμάστε το Kolevatov ημερολόγιο και μια τρίτη κάμερα υπήρξε και δεν υπάρχει ακόμη καμία απάντηση από τα ίχνη της. Αυτό εξηγεί επίσης τους θανάτους των πρώτων πέντε μέλη. Οι ειδικές δυνάμεις απλώς άφησαν να πεθάνει στο κρύο για να κρύψει την παρουσία τους. Όπως αναφέρθηκε νωρίτερα τουρίστες είχαν τουλάχιστον δύο ζεύγη υποδημάτων. Ένα χρησιμοποιήθηκε για ένα ίχνος και ένα άλλο είχε χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια των κρύων νυχτών. Τα περισσότερα από τα μέλη της δεν είχε τίποτα στα πόδια τους, εκτός από κάλτσες. Μικροί τραυματισμοί θα μπορούσαν να παραβλεφθούν και οι θάνατοι θα μπορούσαν εύκολα να αγνοηθούν. Ωστόσο, κάτι πήγε στραβά και αντί να παγώσει μέχρι θανάτου οι υπόλοιποι ορειβάτες έδειξαν αντοχή και θέληση να ζήσουν. Έτσι, η ειδική μονάδα δυνάμεων κατέβηκε κάτω από το βουνό και σκότωσε την υπόλοιπη ομάδα σε μια κατάσταση πανικού με μανιώδη θυμό.
Παρέλαση της Νίκης του 1945. Παρατηρήστε τον αριθμό των μεταλλίων σε αυτούς τους στρατιώτες

Mansi ιθαγενείς
Κατά τη διάρκεια της έρευνας, των τοπικών φυλών οι Mansi εμφανίστηκαν επίσης ως ύποπτοι. Μερικοί θυμούνται ακόμη και μια ιστορία από το 30 τότε που μια γεωλόγος γυναίκα εισχώρησε στη ιερή γη της αδούλωτης του περήφανου έθνους τον Mansi. Την έδεσαν και στη συνέχεια πέταξαν στη λίμνη. Κοινό περιοδικό που βρέθηκε στη σκηνή και μίλησε για τους Mansi. Ωστόσο, η θεωρία αυτή είχε εγκαταλειφθεί για την έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων ή τυχόν μαρτύρων. Επιπλέον το Kholat Syakhl δεν ήταν ποτέ ένας ιερός τόπος. Ήταν ο φόβος και απεφεύχθει, αλλά κανείς δεν θεώρησε ότι είναι σημαντικό για τις πεποιθήσεις των ιθαγενών. Εάν οι Mansi συμμετείχαν στη δολοφονία των ορειβατών  θα έγινε για να κλέψουν πιθανότατα πολλές πολύτιμες κατοχές, που είναι τόσο σημαντικό για την επιβίωση στο σκληρό κλίμα της Sibiria.

UFO
Περιστασιακά μερικοί από τους συνωμοσιολόγους ισχυρίζονται ότι κάποιο UFO έκανε στην ομάδα όλα αυτά. Αν και φαινομενικά απίστευτο το αίτημα αυτό θα μπορούσε να έχει κάποια βάση σε αυτό. Περίπου την ίδια ώρα σοβιετικές ένοπλες δυνάμεις είχαν ξεκινήσει επίθεση με ρουκέτες από τη βάση Baykanur σε ένα άγνωστο λαμπερό αντικείμενο το οποίο οι αρχές είχαν πει ότι είχε το μέγεθος όσο ένα γήπεδο ποδόσφαιρου. Παρά το γεγονός ότι οι στρατιωτικές ρουκέτες εκτοξεύθηκαν δεν βρήκαν τον στόχο του και το αντικείμενο προσγειώθηκε στη βόρεια Ουράλια όρη, διάφοροι γεωλόγοι σε απόσταση 70 χλμ. από τα βουνά είδαν το τεράστιο λαμπερό αντικείμενο να έχει παλλόμενες τροχιές που πετούν προς την κατεύθυνση της Syakhl Kholat την ημέρα της τραγωδίας (το βράδυ της 1ης Febrauary). Ως μέρος της τεχνολογικής θεωρίας υπήρξαν προτάσεις υπόηχων ότι μπορεί να ήταν υπεύθυνο για τα αιφνίδια δυσάρεστα συναισθήματα μεταξύ των ορειβατών. Ίσως να έπεσαν θύματα εξωγήινων πειραμάτων και να υπέστησαν ακρωτηριασμούς και όλα τα άλλα χτυπήματα στην προσπάθεια διαφυγή τους. Η περίπτωση των ακρωτηριασμών θυμίζει πολύ έντονα το άρθρο μου << ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΠΟ ΕΞΩΓΗΙΝΟΥΣ >>. Εκείνη την εποχή δεν έδειξαν ένθερμη υποστήριξη σε αυτήν την θεωρία και την θεωρούσαν γελοία μα στην πάροδο των χρόνων όλα δείχνουν να έχει γίνει κάτι τέτοιο.

Υπάρχει και άλλη μια αναφορά η οποία αγνοήθηκε,  η οποία προέρχεται από τους Μαnsi, πρόκειται για μια φανταστική ιστορία λένε οι Ρώσοι αλλά είναι; Η ιστορία έχει ως εξής:

Πρόκειται για το << Древній демон гори >> ( Αρχαίο Δαίμονα του βουνού )! Αυτός ο δαίμονας ήρθε στο βουνό αυτό τα αρχαία χρόνια μέσα σε ένα λαμπερό άστρο όπου έπεσε από τον ουρανό. Η όψη του είναι σχεδόν αόρατη και φρικιαστική, μπορεί να τον δούνε μόνο τα έμπειρα μάτια κυνηγού και όταν τον δουν θα αντικρίσουν μια μορφή τεράστιου ανθρώπου σαν να έχει μάζα από νερό και μπορεί να δει μέσα από αυτή την μάζα τι υπάρχει πίσω του!!!! ( Σας θυμίζει κάτι αυτό; Εμένα μου θυμίζει τον εξωγήινο από την ταινία << PREDATOR >> όπου και μπορείτε να βρείτε πληροφορίες στο άρθρο μου << ΕΝΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΣΟΚΑΡΕΙ!!! >> ). Ένας μόνο κυνηγός είχε γλυτώσει από τον αρχαίο αυτό δαίμονα με αποτέλεσμα να χάσει το χέρι του όπου και είχε πάρει ο δαίμονας μαζί του. Λένε οι Μansi ότι μόνο στους κυνηγούς έκανε επιθέσεις ο αρχαίος αυτός δαίμονας, αλλά αργότερα και σε κάποιες περιπτώσεις έκανε επιθέσεις και σε γυναίκες. Αν και είχαν κάνει πολλά κυνήγια για να τον πιάσουν ποτέ δεν τα κατάφεραν και οι πιο πολλές αποστολές είχαν τα αποτελέσματα της ομάδας. Είναι απαγορευμένο για τους Mansi να μιλάνε για τον αρχαίο δαίμονα του βουνού, γιατί λένε από την στιγμή που σταμάτησαν να τον κυνηγάνε αλλά και να μιλάνε για αυτόν σταμάτησε να τους καταδιώκει!!!! Οι Mansi πιστεύουν ότι ακόμα βρίσκεται στο βουνό και όταν χάνεται κάποιος ορειβάτης το χρεώνουν στον αρχαίο δαίμονα του βουνού!!!!

Πολλές θεωρίες έχουν έρθει στην επιφάνεια τις τελευταίες δεκαετίες. Λίγοι από αυτούς, όμως, να εξηγήσει ένα ευρύ φάσμα φυσικών τραυματισμών που γνώρισε η ομάδα. Έτσι, δεν υπάρχει νόημα να  παραπέμπουν σε αυτά. Βέβαια υπάρχει και η θεωρία της χιονοστιβάδας αλλά δεν πρόκειται να την αναπτύξω λόγο ότι δεν την θεωρώ καθόλου σοβαρή και αβάσιμη στο ότι λένε.

Δυστυχώς, αυτά δεν ήταν τα τελευταία θύματα της Syakhl Kholat. Από το 1960-61 αρκετά αεροπορικά δυστυχήματα αφαίρεσαν τη ζωή σε εννέα χειριστές και τους γεωλόγους που στάλθηκαν εκεί. Για ένα διάστημα οι πτήσεις ακυρώθηκαν στην περιοχή. Μεταξύ των πιο πρόσφατων θυμάτων του βουνού ήταν ένα Mi-8 το 2009. Οι πιλότοι αγνόησαν τον καιρό και την ζώνη απαγόρευσης πτήσεων. Ευτυχώς που επέζησαν, αλλά δεν μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί το ελικόπτερο κατέβηκε τόσο γρήγορα και χωρίς καμία προειδοποίηση. Οι ορειβάτες επαναλαμβάνουν σήμερα την πορεία της ομάδας Dyatlov, αλλά καμία από τις ομάδες δεν περιέχουν ποτέ 9 άτομα. Στις αρχές του 2000  μια ομάδα 9 τουριστών υπό την εποπτεία του πληρώματος διάσωσης επανέλαβε την ίδια διαδρομή κάτω στην πλαγιά του Kholat Syakhl. Παρά το χιόνι και τη διάρκεια της νύχτας κανένας από τους συμμετέχοντες δεν είχαν κανένα σημαντικό μώλωπα ή περικοπές. Εκείνοι που παρατηρούνται στους φοιτητές δεν ανέφεραν καμία δυσκολία στον εντοπισμό των μελών στην πλαγιά του βουνού. Κανένα από τα μέλη της ομάδας που χάθηκαν επίτηδες είχαν επαφή φωνητικά, με τα μάτια ήταν σταθερή μεταξύ των μελών της ομάδας ανά πάσα στιγμή. Αυτό προσθέτει μόνο για το μυστήριο του τι πραγματικά συνέβη στις Kholat Syakhl εκείνη την ημέρα. Η περίπτωση των θανάτων Dyatlov Πέρασμα παραμένει ανοιχτό ακόμη μέχρι και σήμερα.

  PS Ταφή

Όλα τα 9 μέλη είχαν ταφεί τελικά στο Sverdlovsk, γνωστή σήμερα ως Αικατερινούπολη. Στην αρχή ήταν τα πρώτα πέντε μέλη και στη συνέχεια τα άλλα τέσσερα μέλη την άνοιξη. Σε αυτήν την ημέρα πολλοί από τους μάρτυρες δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί ο Zolotarev και Γιούρι Krivonischenko θάφτηκαν χωριστά και το νεκροταφείο που έκλεισε επίσημα για όλες τις νέες ταφές. Κάποιοι είπαν ότι οι τάφοι δέχτηκαν επισκέψεις από ανθρώπους << με πολιτικά ρούχα >>, που ήταν ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει πράκτορες της KGB. Παρά το γεγονός ότι καμία ουσιαστική απόδειξη γι ‘αυτό δεν βρέθηκε ποτέ, οπότε θα μπορούσε να είναι απλώς φήμες. Κανείς δεν μπορεί να βρει ποιος και γιατί έδωσε την εντολή αυτή. ΟΙ συγγενείς των νεκρών σίγουρα δεν ήταν οι εμπνευστές αυτής της περίεργης απόφασης.
Σήμερα ο τάφος των 7 μελών είναι συνήθως επισκέψιμος στο Michailovskoe Νεκροταφείο. Οι άνθρωποι αφήνουν λουλούδια και ανάβουν κεριά. Δυστυχώς, τα  άλλα δυο μέλη της ομάδας θάφτηκαν  χωριστά στο Ivanovskoe Νεκροταφείο και λίγοι άνθρωποι πραγματικά το γνωρίζουν. Τα ονόματα του Γιούρι Krivonischenko και Zolotarev είναι παρόντες, αλλά για κάποιο ανεξήγητο λόγο τα αρχικά του Zolatarev είναι λάθος. Αντί του “AI” είναι υποθέτει να είναι «SA». Για το σπέρμα Αλεξέγεβιτς. Δεν βρήκα ποτέ μια εξήγηση στο γιατί ο Zolatarev παρουσιάζει τον εαυτό του ως ένα διαφορετικό όνομα για την ομάδα. Εγώ βρέθηκα στην εν λόγο περιοχή το 2006 εκτός από το δρυμί κρύο και την αγριότητα του βουνού δεν είδα κάτι το παράξενο εκτός από την δυσφορία της ψυχικής αρνητικότητας σαν κάτι να μου έλεγε να φύγω από κει. Ευχαριστώ τους ντόπιους που μου παραχώρησαν κάποιες από τις φωτογραφίες αλλά και δυο από τους συγγενείς για τις φωτογραφίες της ταφής!!!

   Zolotarev Τάφος -Τάφος Krivonischenko

Προσωπικά η δική μου γνώμη πιστεύω ότι έχει να κάνει με την περίπτωση ακρωτηριασμού από εξωγήινους η από κάτι άγνωστο. Λογικά είναι η πρώτη καταγεγραμμένη αναφορά για τέτοιους ακρωτηριασμούς που θυμίζουν έντονα ακρωτηριασμούς ζώων. Η υπόθεση είναι σίγουρο ότι δεν θα λυθεί ποτέ γιατί είναι έτσι οι καταστάσεις και τα ελλείπει στοιχεία αποδείξεων……. Μέχρι την επόμενη φορά να είστε όλοι καλά και να θυμάστε.
Αν δεν πιστεύετε σε κάτι, δεν πάει να πει αυτό το κάτι ότι δεν υπάρχει!!!!

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=m5KmbuSrqEk[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=8pp6POvlER4[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=sjyFGauvONw[/youtube]

INVISIBLE LYCANS TEAM!!!