ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ!!!! ΜΥΘΟΣ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!;!
ΑΙΣΧΥΛΟΣ
Το άρθρο αυτό δεν είναι δικό μου αλλά ενός πολύ καλού φίλου από την Ρόδο του ΚΥΡΙΑΚΟΥ Ι. ΦΙΝΑΣ της Κοινότητος Λίνδου-Ρόδου!!!! Κατά πόσο είναι αλήθεια αυτά που γράφονται εσείς θα το αποφασίσετε:
ΚΥΡΙΑΚΟΣ Ι. ΦΙΝΑΣ
«Στην διάρκεια της τουρκοκρατίας η Εκκλησία κατόρθωσε να επιβιώσει. Και όσο η Εκκλησία επεβίωνε, το Έθνος δεν μπορούσε να πεθάνει»
(Στήβεν Ράνσιμαν)
Λέγονται και γράφονται κατά καιρούς διάφορα σχετικά με το «Κρυφό Σχολειό» της Τουρκοκρατίας. Ορισμένοι επιχείρησαν και επιχειρούν να αμφισβητήσουν την ύπαρξή του, να κλονίσουν μια πεποίθηση στερεά ριζωμένη στην συνείδηση του λαού μας. Και είναι προφανές ότι οι περισσότεροι από τους αμφισβητίες –αν όχι όλοι- έχουν ως στόχο την βαθύτερη αμφισβήτηση του ρόλου και της προσφοράς της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας κατά την περίοδο της μακραίωνος δουλείας του γένους από τον οθωμανικό ζυγό. Θεωρούμε, λοιπόν χρήσιμο να καταθέσουμε ορισμένα στοιχεία και να ξεκαθαρίσουμε μερικές ασάφειες που…. ίσως προκαλούν απορίες.Το σπουδαιότερο επιχείρημα των αρνητών του «Κρυφού Σχολειού» είναι το εξής :
«Οι Οθωμανοί Τούρκοι υπήρξαν ανεκτικοί στα θέματα Πίστεως και Παιδείας. Αφού, λοιπόν, δεν καταδίωκαν την εκπαίδευση των Ελλήνων και γενικότερα των Ορθοδόξων υπηκόων τους (Ρούμ μιλλέτ= Το Γένος των Ρωμηών), τότε γιατί χρειάζονταν Κρυφά Σχολεία στους νάρθηκες των Ναών και των Μοναστηριών;».
Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι η εξής :
Ναι, μεν, για λόγους θρησκευτικούς και διοικητικούς οι Οθωμανοί Σουλτάνοι παρεχώρησαν προνόμια και έδειξαν ένα βαθμό ανοχής προς τους Ρωμηούς υπηκόους τους, όμως υπήρξαν περίοδοι και περιοχές, στις οποίες δεν τηρήθηκαν οι υποσχέσεις αυτές. Δεν μπορούμε να ομιλούμε για μια ενιαία τουρκοκρατία στον χρόνο και τον χώρο. Υπήρχε διαφορετική (πιο καταπιεστική) μεταχείριση των υποδούλων κατά τους πρώτους αιώνες και διαφορετική στο δεύτερο ήμισυ της Τουρκοκρατίας με την επικράτηση μετριοπαθεστέρων απόψεων. Αλλά και κατά τόπους η εφαρμογή των σουλτανικών αποφάσεων και των δικαιωμάτων των υποδούλων υπέκειτο στην βούληση, στις ιδιορρυθμίες, στο βαθμό θρησκευτικού φανατισμού και γενικά στην προσωπικότητα του τοπικού Οθωμανού ηγεμόνος. Σε μια αχανή αυτοκρατορία και μάλιστα υπό τις συνθήκες διοικήσεως και επικοινωνίας της εποχής εκείνης, η αυθαιρεσία των τοπικών μπέηδων και πασάδων ήταν φαινόμενο σύνηθες. Δεν είχαμε, λοιπόν, ομοιόμορφη εφαρμογή των θεμελιωδών αποφάσεων περί θρησκείας και παιδείας των Ορθοδόξων Ελλήνων. Οι αποφάσεις αυτές καταστρατηγήθηκαν ή αλλοιώθηκαν σε διάφορες χρονικές περιόδους και σε διάφορες επαρχίες και τοπικές διοικήσεις (βιλαέτια). Δεν υπήρξε ενιαία τουρκοκρατία, αλλά ποικίλες μορφές της, αναλόγως εποχής και περιοχής.
Οι δύο πρώτοι αιώνες υπήρξαν πολύ δύσκολοι και μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνος δεν μπορούμε να ομιλούμε για δυνατότητα ακώλυτης ασκήσεως των θρησκευτικών και εκπαιδευτικών ελευθεριών. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι ο Σουλτάνος Σελήμ Α’ στις αρχές του 16ου αιώνος εξεδήλωνε δημοσίως το μίσος του προς τους Χριστιανούς και την άποψή του περί βιαίου εξισλαμισμού όλων των μη μουσουλμάνων. Το 1537 ο Σουλεϊμάν Α’ εξέδωσε διαταγή που ζητούσε να εκτελεστεί ως άπιστος οποιοσδήποτε αμφισβητούσε τα λόγια του προφήτη Μωάμεθ. Από τις αρχές του 16ου αιώνος γίνεται φανερή η αυξανόμενη επιρροή των φανατικών μουσουλμάνων στην Αυλή των Σουλτάνων, γεγονός που δυσκόλευε την υλοποίηση των προνομίων των Χριστιανών. Οι ζηλωτές αυτοί του φανατικού Ισλάμ εστράφησαν γενικά εναντίον κάθε μορφής εκπαιδεύσεως, που δεν ακολουθεί το Κοράνι. Υπό την επιρροή τους βρέθηκε ο σουλτάνος Μουράτ Δ’ (1623-1640), ενώ οι οπαδοί της ίδιας ιδεολογίας επέτυχαν το 1711 να κατασχεθεί η βιβλιοθήκη του βεζύρη Τσορλουλού πασά και να απαγορευθεί η μελέτη επιστημονικών βιβλίων. Κατανοούμε, λοιπόν, ότι σε μια περίοδο κατά την οποία διώκονταν ακόμη και μουσουλμάνοι εραστές της μορφώσεως, πόσο δύσκολο θα ήταν σε Χριστιανούς να διδάσκουν και να διδάσκονται ελευθέρως την πίστη, την ιστορία και την εθνική ταυτότητά τους. Σε τέτοιες σκοτεινές εποχές δημιουργήθηκε η ανάγκη για Κρυφά Σχολειά. Σε τέτοια δύσκολα χρόνια, για τα οποία ο Γάλλος Ιησουΐτης Richard (Ρισάρ) έγραψε στα μέσα του 17ου αιώνος :
«Να σκεφθή κανείς ότι ουδέποτε από την εποχή του Νέρωνος, του Δομητιανού και του Διοκλητιανού έχει υποστή ο Χριστιανισμός διωγμούς σκληρότερους από αυτούς, που αντιμετωπίζει σήμερα η ανατολική Εκκλησία» (ίδε Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τομ. 10, Αθήνα 1974, σ. 150).
Από τα μέσα του 17ου αιώνος τα πράγματα σαφώς βελτιώνονται στον εκπαιδευτικό τομέα και οι υπόδουλοι Ρωμηοί αρχίζουν να ιδρύουν, υπό την αιγίδα της Εκκλησίας και με την βοήθεια των ξενιτεμένων και των ευεργετών, σημαντικά εκπαιδευτικά ιδρύματα. Σ’ αυτά καλλιεργήθηκαν και τα ιερά γράμματα και η «θύραθεν παιδεία», η εγκυκλοπαιδική και επιστημονική κατάρτιση. Όμως δεν ήταν εύκολο κάτω από το σπαθί του δυνάστη να καλλιεργηθεί το εθνικό φρόνημα και η συνείδηση της ιστορικής συνέχεια του Ελληνισμού. Στην περίοδο αυτή, την οποία ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωακείμ Γ’ σε Υπόμνημά του (17/1/1879) χαρακτηρίζει «ως ανέσεως εποχή, καθ’ ην ήρξατο υποφώσκουσα ελπίς βελτιώσεως», η λειτουργία Κρυφών Σχολειών ίσως περιορίσθηκε, δεν έπαυσε όμως τελείως. Διότι η κρυφή εκπαίδευση χρειαζόταν για εκείνα τα ειδικά μαθήματα που φούντωναν τον πόθο για την ελευθερία. Άλλωστε είπαμε ότι υπήρξαν και πολλές αυθαιρεσίες τοπικών Οθωμανών ηγεμονίσκων. Ο ιστορικός συγγραφεύς Αθανάσιος Κομνηνός Υψηλάντης στο έργο του «Τα μετά την άλωσιν 1453-1789» (εγράφη τον 18ο αιώνα και εξεδόθη στην Κωνσταντινούπολη το 1870), αναφέρει ένα περιστατικό, το οποίο ο ίδιος τοποθετεί στον 18ο αιώνα. Στο παζάρι (αγορά) του Καΐρου είδε 30.000 κομμένες γλώσσες Ελλήνων, οι οποίοι επέμεναν να ομιλούν ελληνικά παρά την σχετική απαγόρευση των τοπικών αρχών. Σε μια εποχή που οι Οθωμανοί γενικά είχαν επιτρέψει ή ανεχθεί την δημόσια λειτουργία ελληνικών εκπαιδευτηρίων, ο τοπικός Οθωμανός ηγεμόνας της Αιγύπτου απαγόρευε την χρήση της ελληνικής επί ποινή αποκοπής της γλώσσας. 30.000 ηρωικοί Έλληνες αντέστησαν! Πώς όμως διετηρήθη η ελληνική γλώσσα κάτω από τέτοιες συνθήκες αν δεν υπήρχαν τα Κρυφά Σχολειά με το Ψαλτήρι και την Οκτάηχο και τα άλλα εκκλησιαστικά βιβλία; Πάντως και κατά τον 18ο αιώνα έχουμε περιόδους διωγμών. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά τα Ορλωφικά και τις αγριότητες των Τουρκαλβανών ο άγιος Κοσμάς διέκοψε τις περιοδίες του και κατέφυγε επί αρκετά έτη στο Άγιον Όρος!
Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι τα Κρυφά Σχολειά ήταν απαραίτητα στους πρώτους δύο αιώνες της τουρκοκρατίας λόγω του κλίματος φόβου και τρόμου που επικρατούσε, στους δε επόμενους αιώνες, παρά την βελτίωση της οθωμανικής συμπεριφοράς, λειτούργησαν είτε για να δώσουν λύση απέναντι στην ανθελληνική και αντιχριστιανική τακτική ορισμένων Οθωμανών διοικητών, είτε για να διδάσκονται εκεί μαθήματα εθνικού φρονηματισμού με στόχο την εκπλήρωση των πόθων του Γένους.
Αποστομωτικό για τους αρνητές των «Κρυφών Σχολειών» και λίαν εύγλωττο, διότι συνοψίζει τα όσα εκθέσαμε μέχρι τώρα, είναι το ακόλουθο απόσπασμα από το βιβλίο του Γάλλου δημοσιογράφου Rene Puaux «Δυστυχισμένη Βόρειος Ήπειρος», (ελλην. Έκδοση εκδ. Τροχαλία, Αθήναι α. χρ.). Ο Puaux (Πυώ) περιηγήθηκε την Ήπειρο το 1913, ακριβώς μόλις τα εδάφη αυτά είχαν ελευθερωθεί από τον ελληνικό στρατό. Συνομιλώντας με Έλληνες Ηπειρώτες, οι οποίοι τότε για πρώτη φορά απηλλάγησαν από τον τουρκικό ζυγό, μαθαίνει έκπληκτος και τα εξής :
«Κανένα βιβλίο τυπωμένο στην Αθήνα δεν γινόταν δεκτό στα σχολεία της Ηπείρου. Ήταν επιβεβλημένο να τα προμηθεύονται όλα από την Κωνσταντινούπολη. Η Ελληνική Ιστορία ήταν απαγορευμένη. Στην περίπτωση αυτή λειτουργούσαν πρόσθετα κρυφά μαθήματα, όπου χωρίς βιβλία, χωρίς τετράδια, ο νεαρός Ηπειρώτης μάθαινε για τη μητέρα Πατρίδα, διδασκόταν τον Εθνικό της Ύμνο, τα ποιήματά της και τους ήρωές της. Οι μαθητές κρατούσαν στα χέρια τους την ζωή των δασκάλων τους. Μία ακριτομυθία, μια καταγγελία ήταν αρκετή. Δεν είναι συγκινητικό, αυτά τα διακόσια μικρά αγόρια και τα διακόσια πενήντα κοριτσάκια να δέχονται τις επιπλέον ώρες των μαθημάτων (στην ηλικία, που τόσο αγαπούν τα παιχνίδια), να συζητούν για την Ελλάδα και επιστρέφοντας στις οικογένειές τους με τα χείλη ραμμένα να κρατούν τον ενθουσιασμό μυστικό στην καρδιά;» (σελ. 126).
Το ντοκουμέντο αυτό, που προέρχεται από μαρτυρία ξένου περιηγητή, άρα ανεπηρέαστου από τα ιδεολογικά ρεύματα που επεκράτησαν στην Ελλάδα μετά την απελευθέρωσή της, μας δείχνει ότι ακόμη και 5-6 χρόνια πριν από τη διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ακόμη και σε εποχή που λειτουργούσαν ελεύθερα τα ελληνικά σχολεία, υπήρχαν παράλληλα κρυφά σχολεία για να μεταδώσουν την αγωνιστικότητα και τον πόθο για ελευθερία. Να μεταφέρουν στα παιδιά το μήνυμα που τους διδάσκει ο Ιερεύς στο συγκινητικό ποίημα του Ιωάννη Πολέμη με τίτλο «Το Κρυφό Σχολειό» :
Μη σκιάζεστε στα σκότη!
Της λευτεριάς το φεγγοβόλο αστέρι
της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει!
Μια ενδιαφέρουσα μαρτυρία έχουμε και από ένα εξόχως μαρτυρικό και ταλαιπωρημένο τμήμα του Ελληνισμού, την μεγαλόνησο Κύπρο. Ο Κύπριος Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ Σαμπατακάκης γράφει το 1921 για τις εξελίξεις στην ιδιαίτερη πατρίδα του :
«Η θαυμασία αυτή ανάπτυξις του εθνικού αισθήματος οφείλεται, προ παντός, εις τα Σχολεία, τον Τύπον και την Εκκλησίαν. Της ευκαιρίας της Αγγλικής κατοχής δραξάμενος ο Κυπριακός Λαός έσπευσεν, ως η διψασμένη έλαφος τρέχει δρομαία επί τας πηγάς των υδάτων, ούτω και ούτος προς τα νάματα της παιδείας. Και ηδύνατό τις να ίδη φιλοτιμουμένους τους πολίτας και τους χωρικούς να ιδρύωσι δι’ ιδίων δαπανών σχολάς, να φροντίζωσι να διορίζωσι δάσκαλον τον καλύτερον μεταξύ αυτών. Ιδρύθη το Παγκύπριον Γυμνάσιον και αι λοιπαί των κεντρικών πόλεων σχολαί, αίτινες ήρξαντο να χαλκεύωσιν Έλληνας χαρακτήρας, να εξαποστέλλωσι διδασκάλους εις τα διάφορα χωρία, διδάσκοντας ουχί πλέον την Οκτώηχον, ουχί το ψαλτήριον, ουχί θρησκέιαν, αν και ταύτα και αύτη ήσαν αναγκαία, αλλά τα ανδραγαθήματα των αρχαίων και νεοτέρων Ελλήνων ηρώων,… τας μαύρας της δουλείας ημέρας, και τέλος την ιδέαν της πατρίδος και της ελευθερίας…» (ίδε Κωστή Κοκκινόφτα, Κυκκώτικα Μελετήματα, τόμος Α’, Λευκωσία 1997). Το κείμενο αυτό μας λέγει δυο σημαντικές αλήθειες! Πρώτον ότι οι Έλληνες της Κύπρου έσπευσαν να ανοίξουν σχολεία όλων των βαθμίδων μόνο όταν άρχισε η αγγλική κατοχή (1878 κ.ε.), προφανός διότι εφοβούντο ή δεν εμπιστεύονταν τους Τούρκους. Οργανωμένη Ελληνική παιδεία δεν υπήρξε επί Τουρκοκρατίας στην Κύπρο, με εξαίρεση τη σχολή της Μονής Κύκκου, που και αυτή λειτούργησε στα μέσα του 18ου αιώνος. Τι υπήρξε; Μας το λέγει σαφώς ο Κύπριος Ιερωμένος και αυτή είναι η δεύτερη σπουδαία αλήθεια : Διδασκαλία στοιχειωδών γνώσεων μέσω του Ψαλτηρίου και της Οκτωήχου, άρα που αλλού; Στα Μοναστήρια και στους Ναούς. Όταν, λοιπόν, οι Έλληνες μιας περιοχής φοβούνταν ή παρεμποδίζονταν να ανοίξουν δημοσίως σχολείο κατά την διάρκεια των «μαύρων της δουλείας χρόνων», κατέφευγαν στα «κολλυβογράμματα» του ιερέως ή του μοναχού. Ε, λοιπόν, αυτό ακριβώς ήταν το Κρυφό Σχολειό!
Ορισμένοι αρνητές του Κρυφού Σχολειού ισχυρίζονται ότι πρόκειται για μύθο και ερωτούν, γιατί δεν υπάρχουν κείμενα της εποοχής της Τουρκοκρατίας, που να μαρτυρούν την ύπαρξη τέτοιων μυστικών εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων στους κόλπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Το ερώτημα είναι αφελές. Αφού επρόκειτο για κρυφή δραστηριότητα, η οποία εγκυμονούσε πολλούς κινδύνους και επέσυρε δυσάρεστες συνέπειες, εάν ανεκαλύπτετο από τους Τούρκους, θα ήταν εγκληματική ανοησία για οποιονδήποτε κληρικό να εκδώσει γραπτή (!) απόφαση περί Κρυφού Σχολειού, ή για οποιονδήποτε λόγιο να καταγράψει δημοσίως υπό τα όμματα των κατακτητών μια τέτοια δραστηριότητα. Όμως αμέσως μετά την απελευθέρωση και την ίδρυση του πρώτου Ελλαδικού κρατιδίου (1830 και εξής) πολλοί λόγιοι και ιστορικοί καταγράφουν την προφορική παράδοση που οι ίδιοι είχαν βιώσει ή τους είχε μεταδοθεί από γενεάς σε γενεά περί του Κρυφού Σχολειού. Το 1842 ο πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων στον επιμνημόσυνο λόγο, που εκφωνεί στην Αθήνα για τους ευεργέτες Ζωσιμάδες τονίζει :
«… Άλλ’ η Πανάγαθος Πρόνοια, καθώς εφώτιζε τας μαίας και εζωογόνει κρυφίως τα άρρενα των Εβραίων, ωσαύτως διέταξε και ψυχάς ευσεβείς και φιλοθέους και ταύτας ούτε Αιγυπτίας, αλλ’ ομογενείς και ομόφρονας, αίτινες εν ταπειναίς εκκλησίαις και απωκισμένοις μοναστηρίοις, και εν σχολαίς μικραίς και πενιχραίς, δια της Ιεράς διδασκαλίας, εμαίευον εις ζωήν τα πάτρια των αιχμαλώτων Ελλήνων φρονήματα».
Και αν ακόμη θεωρήσει κάποιος ότι ο κληρικός Οικονόμος υπερβάλλει, υπάρχει για τους πλέον δύσπιστους η καταγραφή των ιστορικών γεγονότων από τον Charles Tuckermann, τον πρώτο Αμερικανό Πρόξενο στην Αθήνα (1867-1874). Στο έργο του «Οι Έλληνες της σήμερον» (Ελληνική μετάφραση Αντωνίου Ζυγομαλά. Αθήνα 1877) ο Αμερικανός διπλωμάτης γράφει μεταξύ άλλων :
«Φεγγαράκι μου λαμπρό
φέγγε μου να περπατώ,
να πηγαίνω στο σχολειό
να μαθαίνω γράμματα
του Θεού τα πράγματα»
Τοιούτον περίπου ήτο το άσμα, όπερ ετραγώδουν οι Ελληνόπαιδες, πορευόμενοι εν καιρώ νυκτός εις το σχολείον επί τουρκοκρατίας. Το άσμα τούτο είναι γνωστόν εις πάντα Έλληνα νυν ως και πρότερον, και οι πατέρες δεικνύοντες εις τα τέκνα των την σελήνην, επαναλαμβάνουσι τους στίχους τούτους, αφηγούμενοι αυτοίς πόσον τοις εχρησίμευσεν αύτη κατά τους σκοτεινούς χρόνους της Οθωμανικής κυριαρχίας. Μη επιθυμούντες, έστω και κατ’ ελάχιστον, να ερεθίσωσι τους δεσπότας αυτών δυναμένους να παρακωλύσωσιν τας προς ιδίαν παίδευσιν προσπαθείας των, οι παίδες ουχί δε σπανίως και αυτοί οι πατέρες, εφοίτων δια νυκτός και κρύφα εις την οικίαν του διδασκάλου, όπως εξακολουθήσωσι τας σπουδάς των».
Προφανώς, ο Αμερικανός Πρόξενος καταγράφει την προφορική παράδοση, που είχε ακούσει από πολλούς συνομιλητές του στην ελεύθερη πλέον Ελλάδα, πολλοί εκ των οποίων είχαν πατέρα ή παππού, που εμαθήτευσε σε Κρυφό Σχολειό. Κι όμως τις μαρτυρίες του Tuckermann (Τάκερμαν), του Κωνσταντίνου Οικονόμου, του Νικολάου Δραγούμη και άλλων λογίων του 19ου αιώνος τις απορρίπτει σε πρόσφατο μελέτημά του ο κ. Άλκης Αγγέλου (Το κρυφό Σχολειό, χρονικό ενός μύθου, Βιβλιοπωλείον της «ΕΣΤΙΑΣ», Αθήνα 1997), δογματίζοντας ότι όλοι αυτοί είναι επηρεασμένοι από έναν μύθο που καλλιεργούσε η Εκκλησία και η συντηρητική ιδεολογία! Αλλά η γνώμη των ανθρώπων που έγραψαν τον 19ο αιώνα νε πρόσφταες και ζωντανές μαρτυρίες των γεγονότων της τουρκοκρατίας βαρύνει πολύ περισσότερο από έναν ιδεολογικά και αντιεκκλησιαστικά προκατειλημμένο συγγραφέα της εποχής μας, δηλαδή του τέλους του 20ου αιώνος. Το ενδιαφέρον μάλιστα είναι ότι ο κ. Αγγέλου επικαλείται ως κύριο αμφισβητία του Κρυφού Σχολειού τον γνωστό ιστοριοδίφη του 20ου αιώνος Γιάννη Βλαχογιάννη. Ο Βλαχογιάννης, όμως, είναι αντιφατική πηγή. Διότι σε κείμενό του, που δημοσιεύθηκε στη «Νέα Εστία», τεύχος ΛΔ’, 1948, σ. 1110 με τίτλο «Καραϊσκάκης», αναφέρεται στο ποιήμα «Φεγγαράκι μου λαμπρό…» και δέχεται ότι «σ’ όσα χωριά το μοναστήρι ήταν πολύ μακριά, έπρεπε το παιδί να κινήσει με άλλα, και να τραβάει αξημέρωτα ανάμεσα σε άγριο λόγγο». Δηλαδή ακόμη και ο Βλαχογιάννης δέχεται την σύνδεση του άσματος με την εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων στα μοναστήρια. Ο κ. Αγγέλου και άλλοι αμφισβητίες του «Κρυφού Σχολειού» κάνουν επιλεκτική και κατά βούληση χρήση των κειμένων. Εκεί που τους ταιριάζει ο τάδε συγγραφεύς τον αναφέρουν, εκεί που δεν τους συμφέρει τον αποσιωπούν!
Μια αδιάψευστη μαρτυρία για την ύπαρξη του Κρυφού Σχολειού αποτελούν τα τοπωνύμια. Σε διάφορες γωνιές του Ελληνισμού διατηρείτε άσβεστη η παράδοση και ζωντανή η μνήμη ότι «κάποτε εδώ λειτουργούσε το Κρυφό Σχολειό». Ο ακούραστος ερευνητής Τάσος Γριτσόπουλος στο βιβλίο του «Σχολή Δημητσάνης» (Αθήναι 1962) αναφέρει ότι η λαϊκή παράδοση συνδέει το Κρυφό Σχολειό με την Ι. Μονή Φιλοσόφου της Δημητσάνης, με τη Μονή Στρατηγοπούλου ή Μονή Ντίλιου στο νησί των Ιωαννίνων, ενώ τοπωνύμιο Κρυφό Σχολειό υπάρχει και στην Ίο των Κυκλάδων στην παραλία του λιμένος, και μάλιστα κοντά σε σπήλαιο. Και επισημαίνει ο Γριτσόπουλος :
«Ακριβώς τα λανθάνοντα, αλλά πάντοτε παρόντα στοιχεία ταύτα ανεύρεν εις την συνείδησιν του Έθνους ο Γύζης και εδημιούργησε τον περίφημο πίνακά του, το «Κρυφό Σχολειό» (σελ.26).
Ο δε φιλόλογος και ιστορικός Σαράντος Καργάκος δηλώνει σχετικά στην εφημερίδα «Εξουσία» της 24/3/1998 :
«Ότι είναι θρύλος δεν είναι ψέμα». Υποστηρίζει μάλιστα ότι στο χωριό Βέργοια Λακωνίας υπάρχουν δύο σημεία, που ο λαός ονομάζει «Κρυφά Σχολειά».
Και συμπληρώνει :
«Δεν είναι δυνατόν ένας ολόκληρος λαός να ψεύδεται». Στην Κρήτη επίσης υπάρχει ζωντανή ανάμνηση του Κρυφού Σχολειού στις Μονές Φανερωμένης, Τοπλού, Κρεμαστών, Καρδαμίτζας, Μεραμπέλλου κ.α.
Ορισμένοι αρνητές του «Κρυφού Σχολειού» προσπαθούν να αρνηθούν γενικότερα τη συμβολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας στη διατήρηση του εθνικού αισθήματος των υποδούλων. Τους διαψεύδουν όμως τα γεγονότα και οι πηγές. Ο Γάλλος περιηγητής και πολιτικός Victor Berard στο βιβλίο του «Τουρκία και Ελληνισμός – Οδοιπορικό στη Μακεδονία» (ελλην. Έκδοση Τροχαλία, Αθήναι 1987) γράφει ότι στην Αττάλεια της Μικράς Ασίας είδε το εξής φαινόμενο περί τα τέλη του 19ου αιώνος :
«Μέσα στο Κάστρο οι χριστιανοί μιλούν μόνο τούρκικα και δηλώνουν Έλληνες. Απέξω οι μωαμεθανοί, απόγονοι των Τουρκομοραϊτών που στην διάρκεια της επανάστασης του 1821 έφυγαν από τη Μεθώνη και Κορώνη μιλούν μόνο ελληνικά». Οι χριστιανοί, λοιπόν, οι Ορθόδοξοι δήλωναν Έλληνες αν και είχαν χάσει την μητρική τους γλώσσα. Ακόμη και στη δύσκολη αυτή κατάσταση η Πίστη και η Εκκλησία διατηρούσαν την εθνική συνείδηση.
Ματαίως εξ άλλου προσπαθούν ορισμένοι να αρνηθούν την προσφορά της Εκκλησίας στην προετοιμασία και στην υλοποίηση των εθνικών οραματισμών και του Αγώνος. Τους διαψεύδουν οι πρωταγωνιστές των γεγονότων. Ο αγωνιστής Ιωάννης Μακρυγιάννης γράφει στα «Οράματα και Θάματα» (Αθήναι 1983, εκδ. Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, σελ. 163-4) :
«Τ’ άγια τα μοναστήρια, οπού έτρωγαν οι δυστυχισμένοι… από τους κόπους των Πατέρων, των Καλογήρων. Δεν ήταν Καπιτσίνοι Δυτικοί, ήταν υπηρέτες των Μοναστηριών της Ορθοδοξίας. Δεν ήταν τεμπέληδες, δούλευαν και προσκυνούσαν (=λάτρευαν). Και εις τον αγώνα της πατρίδος σ’ αυτά τα μοναστήρια γινόταν τα μυστικοσυμβούλια, συναζόταν τα ολίγα αναγκαία του πολέμου και εις τον πόλεμον θυσίαζαν και σκοτωνόταν αυτείνοι, οι ‘περέτες των μοναστηριών και των εκκλησιών. Τριάντα είναι μόνο με μένα οι σκοτωμένοι έξω εις τους πολέμους και εις το Κάστρο, το Νιόκαστρο και εις την Αθήναν».
Ένας άλλος δε σπουδαίος πολεμικός ηγέτης και αυτόπτης μάρτυς των γεγονότων της Παλιγγενεσίας, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, βεβαιώνει με το δικό του τρόπο την συμπαράταξη του Κλήρου και του Λαού στις κρίσιμες για την Ανάσταση του Γένους στιγμές :
«Πλησίον εις τον Ιερέα ήτον ο λαϊκός, καθήμενοι εις ένα σκαμνί, Πατριάρχης και τζομπάνης, ναύτης και γραμματισμένος, ιατροί, κλεφτοκαπεταναίοι, προεστοί και έμποροι» (Διήγησις συμβάντων ελληνικής φυλής, εκδ. Πάπυρος, Αθήναι, σελ. 29).
Τέλος αξίζει να τονισθεί ότι η Εκκλησία ήσκησε τα εκπαιδευτικά της καθήκοντα όχι μόνον υπό τον Οθωμανικό ζυγό, αλλά και κάτω από άλλους κατακτητές ελληνικών τόπων. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι στα Επτάνησα επί ενετοκρατίας Ορθόδοξοι κληρικοί και «νοδάροι» (συμβολαιογράφοι) δίδασκαν γράμματα και έπλαθαν τους ελάχιστους γραμματιζούμενους της εποχής.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας φρόντιζε επί τουρκοκρατίας να τονώνει το εθνικό συναίσθημα των ελληνοπαίδων ακόμη και με την προβολή ορισμένων αρχαίων προγόνων μέσω της αγιογραφίας. Ο τεκμηριωμένος και έγκυρος ιστορικός του Νέου Ελληνισμού Απόστολος Βακαλόπουλος γράφει σχετικά :
«Οι νάρθηκες – σχολεία, λοιπόν, των εκκλησιών ήταν οι πιο κατάλληλοι τόποι, όπου θα ταίριαζε να ζωγραφηθούν ανάμεσα στους χριστιανούς αγίους οι μορφές των μεγάλων ειδωλολατρικών σοφών, προδρόμων του χριστιανισμού, συνήθεια παλιά βυζαντινή… Άραγε η τόνωση της παλιάς αυτής συνήθειας κατά τους αιώνες της τουρκοκρατίας οφείλεται σε μια λατρεία των ένδοξων προγόνων από τους ξεπεσμένους επιγόνους, σ’ ένα ρευστό και αδιαμόρφωτο ακόμη εθνικό κίνητρο;» (Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, έκδοση Β’, τόμος Β’, Θεσσαλονίκη 1976).
Μόνον όσοι αγνοούν ή διαστρεβλώνουν σκοπίμως τις ιστορικές πηγές και τα γεγονότα του νεοελληνικού βίου αμφισβητούν τον εθνικό, κοινωνικό και εκπαιδευτικό ρόλο της Εκκλησίας μας. Και μέσα σ’ αυτήν την γενικότερη αμφισβήτηση εντάσσεται και η άρνηση του Κρυφού Σχολειού. Η Εκκλησία μας, η Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν χρειάζεται το ψέμα, διότι έχει δώσει αίμα. Ούτε της χρειάζεται ο ΜΥΘΟΣ, διότι μπορεί και προβάλλει ΗΘΟΣ: Το ελληνορθόδοξο ΗΘΟΣ, το οποίο αποτελεί πνευματικό εξοπλισμό απαραίτητο και για την πορεία του Γένους προς τον 21ο αιώνα.
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
Α. ΗΣΑΝ ΟΙ ΟΘΩΜΑΝΟΙ ΤΟΣΟ ΑΝΕΚΤΙΚΟΙ;
Επειδή αυτοί που ισχυρίζονται ότι το Κρυφό Σχολειό ήταν μύθος παρουσιάζουν συνήθως ρόδινη την εικόνα της Παιδείας και της ζωής γενικότερα κατά την τουρκοκρατία, παραθέτουμε ενδεικτικά αδιάψευτες ιστορικές πηγές που μιλούν για το εντελώς αντίθετο :
«Ορώ δε νυν μετοικήσαντα πάντα τα αγαθά από των ελληνικών τόπων και οικήσαντα εν υμίν, ή τε σοφία και αι των μαθημάτων επιστήμαι, αι τέχναι αι άριστοι, η ευγένεια, ο πλούτος, η παίδευσις και ο λοιπός των χαρίτων χορός. Ελληνικών δε χαρίτων το κλέος βαρύς ώλεσεν αιών» (γράφει ο Θεόδωρος Ζυγομαλάς τον 16ο αιώνα προς τον Γερμανό ελληνιστή Μαρτίνο Κρούσιο. Ίδε το βιβλίο του Κρουσίου Turkograecia, σελ. 94).
«Κάθε μέρα βλέπει κανείς εξισλαμισμούς στην Κόρινθο και οι κάτοικοι της πόλεως ή αν θέλετε του χωριού είναι σήμερα οι μισοί οθωμανοί. Μας διηγήθηκαν ακόμη, ανάμεσα στ’ άλλα, πως τρεις παπάδες τον περασμένο χρόνο τούρκεψαν» (J. Spon, Voyage d’ Italie et du Levant, Lyon 1688, τομ. Β’, σελ. 303).
Οι νάρθηκες των Εκκλησιών εχρησίμευον εις τα σχολεία των παίδων διδασκομένων βαναύσως πως τα κοινά λεγόμενα γράμματα υπό των ιερέων αυτών. Κατά δε τα τέλη του παρελθόντος αιώνος συνεστήθησαν μεν ελληνικά σχολεία εν Κωνσταντινουπόλει, Σμύρνη, Κυδωνίαις, Ιωαννίνοις, Χίω, αλλά ταύτα δεν διήρκεσαν επί πολύ, διότι η τουρκική εξουσία, ραδιουργούμενη υπό των Ιησουιτών, κατάστρεψαν αυτά…» (Χρήστου Βυζαντίου, Ιστορία των κατά την Ελληνικήν Επανάστασιν εκστρατειών και μαχών ων συμμετέσχεν ο τακτικός στρατός από του 1821 μέχρι του 1833. Απομνημονεύματα Αγωνιστών του 1821, εκδ. Τσουκαλά, σελ. 14).
«Εκ των πολλών της Ανατολής χωρών, αίτινες επέπρωτο να καταπλακώθωσιν υπό την βαρείαν πλάκα της βαρβαρότητος και της αποξενώσεως παντός εθνικού χρήματος, πρωτίστως έλαβε δυστυχίαν να είναι η Μικρά Ασία ως πρωιμότερον απολέσασα την προγονικήν γλώσσαν και τα παρεπόμενα αυτή εθνικά αγαθά. Ακόμη και περί τα μέσα του ΙΗ’ αιώνος (1750) ουδαμού της Μικράς Ασίας υπήρχον σχολεία εκτός της Σμύρνης και της Καισαρείας. Πανταχού της Μικράς Ασίας γενική υπήρχεν αμάθεια και άγνοια των εν τοις ναοίς αναγιγνωσκομένων, άπερ κατά πατροπαράδοτον μόνον συνήθεια ήσαν εν χρήσει» (Δανιήλογλου, Πρόδρομοι της Αναγεννήσεως, Κωνσταντινούπολις 1865, σελ. 2-3).
«Εις τέτοιαν κακήν τύχην κατήντησε το παλαί ποτέ μακαριστόν γένος ημών των Γραικών, ότι μόλις ευρίσκεται τώρα διδάσκαλος όπου να’ ναι ικανός να διδάσκη τους νέους καν την γραμματικήν τέχνην (Νικόλαος Σοφιανός στον επίλογο της Γραμματικής του – 1544).
«Δεν βλέπετε οπού αγρίεψε το γένος μας από την αμάθειαν και εγίναμε ως Θηρία;».
(Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, Διδαχές).
Β. Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚ. ΔΡΑΓΟΥΜΗ
Και σαν αυθεντική μαρτυρία της ιστορικότητος του κρυφού σχολειού φυλάω την μαρτυρία του Νικολάου Δραγούμη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Πανδώρα» του μηνός Ιανουαρίου 1855 (τόμος Ε’, σελ. 450 κ.ε.), όπου γράφει για τον πατέρα Μάρκο (1770-1854) ότι: «ως εάν έφερε μεγαλόσταυρον εις τον λαιμόν και ταινίαν εγκάρσιον εις το στήθος, εκαυχάτο πάντοτε ο πατήρ μου ότι εδάρη υπό του οθωμανού χάριν των ελληνικών γραμμάτων».
Και προσθέτει ο Νικόλαος Δραγούμης :
«Ουχί μόνον κοπιώντες, αλλά και κινδυνεύοντες εσπούδαζον οι πατέρες ημών γράμματα. Έκαστος των Τούρκων και ο έσχατος, ως γνωστόν, είχε το δικαίωμα να τυραννεί, να φορολογεί και να φονεύει τους οπαδούς του Χριστού. Επειδή δε τα σχολεία διήγειραν τας υποψίας αυτών και κατέστρεφον παντοιοτρόπως, και διδάσκαλοι και μαθηταί εσοφίζοντο παντοίους επίσης τρόπους δια να αποφεύγωσιν την οργήν των. Και οσάκις συνήρχοντο εις το σχολείον, εις εξ αυτών ιστάμενος πλησίον του παραθύρου ως κατάσκοπος έστρεφεν ανήσυχος πανταχού το βλέμμα και έδιδεν προς τους άλλους την είδησιν ότι έβλεπεν οθωμανόν ερχόμενον μακρόθεν…»
(Κωνσταντίνου Γανωτή, φιλολόγου :
«Το Κρυφό Σχολειό και ποιους ενοχλεί», περιοδικό ΕΚ ΠΕΤΡΑΣ, Αγ. Νικόλαος Κρήτης, σελ. 1224).
Γ. ΜΑΡΤΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
«Στον Άγιο Ιωάννη Μυλοποτάμου έζησε κι έδρασε κατά την πρώτη 50ετία της τουρκικής κατάκτησης του νησιού (17ος αιών) ένας ανώτερος αξιωματικός των γενιτσάρων ο Χουσεΐν Μπέης, που ήλθε κι εγκαταστάθηκε εδώ από την Κωνσταντινούπολη. Ο Τούρκος αυτός άρχοντας ήταν ελληνικής καταγωγής και κρυπτοχριστιανός. Παντρεύτηκε μια ελληνίδα σκλάβα του, την οποία εξαγόρασε αντί 100 παράδων. Ο γιος του Μουσταφά Χατζη-Χασάν Ογλού διδάχθηκε τα ελληνικά γράμματα από τους μοναχούς της Μονής Δισκουρίου Μυλοποτάμου. Δεν μπορεί, φαντάζομαι, να ισχυρισθεί κανείς ότι ένα τουρκόπουλο θα πήγαινε φανερά σ’ ένα ελεύθερο και δημόσιο ελληνικό σχολείο, για να μάθει ελληνικά γράμματα! Πώς θα το ανέχονταν οι Τούρκοι κάτι τέτοιο;»
(Γιάννη Χριστάκη: Το Κρυφό Σχολειό δε θάβεται, περιοδ. Εκπαιδευτικοί Προσανατολισμοί, Φθινόπωρο 1995).
«Αρκούμεθα λοιπόν στην εμπειρία, η οποία αφορά τον παππού μου. Καταγόταν από ένα μικρό ορεινό χωριό απομονωμένο αιώνες από τον υπόλοιπο κόσμο, ήταν παπάς και πέθανε σε πολύ μεγάλη ηλικία (νομίζω περνούσε τα ενενήντα) το 1952. Θα πρέπει δηλαδή να είχε γεννηθεί γύρω στο 1860. Ήξερε να γράφει και να διαβάζει άνετα. Φυσικά δεν είχε φοιτήσει σε κανονικό σχολείο γιατί οι Τούρκοι επέτρεψαν την μεν ίδρυσή τους μόλις το 1858, αλλά η οργάνωση, ευρύτερη διάδοση και λειτουργία των βράδυνε αισθητά, πραγματοποιηθείσα σταδιακά μετά το 1874. Στο δε χωριό του παππού ιδρύθηκε σχολείο το 1903.
Όταν δε (τελειόφοιτος Γυμνασίου εγώ), τον ρώτησα που έμαθε να γράφει και να διαβάζει και σε ποιο σχολείο εφοίτησε, μου απάντησε ότι πήγαινε στο «Κρυφό Σχολειό» της Καρδαμούτσας. Καρδαμούτσα για τους μη γνωρίζοντες είναι ένα μοναστήρι στο Βόρειο Μεραμπέλο, το οποίο ιδρύθηκε κατά την ενετοκρατία και πριν το 1617 κοντά στην Μονή Αρετίου. Και ενώ το Αρέτι ήταν ο οικονομικοδιοικητικός παράγοντας της περιοχής, έχοντας ενσωματώσει (δορυφοροποιήσει) όλα τα γύρω μοναστήρια, η Καρδαμούτσα (οι μοναχοί της ήσαν οι πιο μορφωμένοι) που δεν απορροφήθηκε ποτέ από το Αρέτι, αποτελούσε την «πνευματική εστία» όπου μάθαιναν γράμματα…»
(Επιστολή του συγγραφέως Γιώργου Πρατσίνη στο περιοδικό «Εκπαιδευτικοί Προσανατολισμοί», Φθινόπωρο 1995).
Δ. Η ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ
«Μετά την κατάκτηση του τόπου μας από τους Τούρκους και μέχρι τις αρχές του 17ου αιώνα, βαθύ πνευματικό σκοτάδι σκέπαζε όλες τις τουρκοκρατούμενες χώρες, φυσιολογικά και τον χώρο μας.
Την εποχή αυτή η παιδεία κατατρεγμένη από τον άγριο και βάρβαρο κατακτητή βρήκε άσυλο στα μοναστήρια και στους νάρθηκες των εκκλησιών. Ταπεινοί μοναχοί δίδασκαν τα ελληνόπουλα τα λίγα, αλλά τόσο απαραίτητα γράμματα, που περιορίζονταν στην ξερή ανάγνωση περικοπών από θρησκευτικά βιβλία, σε λίγη γραφή και αποστήθιση διαφόρων προσευχών».
(Μονή Αρνάκου, Πολύτσανης) (Ομιλία του Βορειοηπειρώτη ελληνοδιδασκάλου Βασίλη Κουτσού, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «2000», Αργυρόκαστρο, Ιούνιος 1998).
Ε’ ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΤΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ ΕΠΙ ΙΤΑΛΟΚΡΑΤΙΑΣ
Στην εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της 16.6.1998 δημοσιεύθηκε η ακόλουθη επιστολή, η οποία αναφέρεται στην λειτουργία «Κρυφών Σχολειών» στα Δωδεκάνησα και μετά την τουρκοκρατία, δηλαδή επί ιταλοκρατίας. Αξίζει να διαβασθεί, διότι καταδεικνύει ότι ο εθνικός ρόλος της Εκκλησίας μας δεν περιορίζεται σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο :
ΤΑ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΡΟΔΟ
«Με αφορμή τα όσα γράφονται στην στήλη της εφημερίδας σας για το «Κρυφό Σχολειό» της τουρκοκρατίας, θα μου επιτρέψετε συμπληρωματικά να αναφερθώ με συντομία, στο πότε και κατά ποιον τρόπο λειτούργησε κατά την φασιστική κατοχή η μορφή αυτή του σχολείου, στην επαρχία της Ρόδου. Το 1937, ο πολύς Ντε Βέκκι, τετράρχης του φασισμού και Γενικός Διοικητής Δωδεκανήσου, 1936-1940, έχοντας ελεύθερο το πεδίο και εκμεταλλευόμενος την ισχυροποίηση της Ιταλίας σε διεθνές επίπεδο, στη διάρκεια του Μεσοπολέμου, επιδίδεται συστηματικότερα στον εξιταλισμό των πάντων στη Δωδεκάνησο, αρχίζοντας από τον ευαίσθητο τομέα της Παιδείας. Και κατά τρόπον απροσχημάτιστο, τον Ιούλιο του έτους εκείνου, καταργεί με κυβερνητικό Διάταγμα το από αιώνων κρατούν εκπαιδευτικό καθεστώς. Όλα ανεξαιρέτως τα ελληνικά σχολεία της Δωδεκανήσου μετατράπηκαν σε ιταλικά και αντί των Δωδεκανησίων που παύθηκαν, ήρθαν φανατικοί Ιταλοί εκπαιδευτικοί, επιλεγμένοι από το φασιστικό καθεστώς.
»Μπροστά σε αυτή τη σκληρή πραγματικότητα έλαμψε η ελληνική επινοητικότητα, σε όλο της το μεγαλείο. Ο Μητροπολίτης Ρόδου Απόστολος Τρύφωνος δραστηριοποιείται ενεργότερα και εκμεταλλεύεται ορισμένες συγκυρίες. Επιδέξια και αθόρυβα αποσπά, το 1938, με νωπή ακόμη τη μελάνη της υπογραφής του Διατάγματος, που καθιέρωνε τη σκληρή φασιστική εκπαιδευτική πολιτική, τη συγκατάθεση του Τοποτηρητή του φασιστικού καθεστώτος στη Δωδεκάνησο, να διδάσκεται και στα παιδιά των χωριών το Θρησκευτικό μάθημα στις εκκλησίες κάθε Κυριακή, με τη διευρυμένη μορφή του Κατηχητικού. Ας σημειωθεί ότι τα Κατηχητικά, μέσα στις εκκλησίες, στην πόλη της Ρόδου, λειτουργούσαν από το 1934, κατά τρόπον όμως υποτυπώδη. Το 1938 επεκτάθηκαν σε όλο το γεωγραφικό χώρο της επαρχίας Ρόδου.
»Η παραπάνω άδεια του Ντε Βέκκι για τα Κατηχητικά, δόθηκε με τον όρο, ότι το μάθημα θα γινόταν μέσα στην εκκλησία και θα χρησιμοποιούνταν ως δάσκαλοι, κληρικοί. Είναι η εποχή, που ο κάθε ιερωμένος στην ύπαιθρο, ή την πρωτεύουσα της Ρόδου, ανεξάρτητα από το βαθμό μόρφωσής του, πρόσφερε στους συγχωριανούς του, αλλά και στη διατήρηση των ιερών και οσίων υπηρεσίες ισάξιες των ιερωμένων του Γένους.
»Στα σκοτεινά εκείνα χρόνια διδάσκονταν τα Ροδιτόπουλα κάθε Κυριακή, μέσα στην εκκλησία, τα ελληνικά γράμματα, κάτω από το πρόσχημα των Θρησκευτικών. Παράλληλα με το Κατηχητικό, ιδρύθηκαν και Χορωδίες Βυζαντινής Μουσικής, που αποτέλεσαν κίνητρο, όχι μόνο για την προσέλκυση μεγάλου αριθμού παιδιών στο Κατηχητικό, αλλά και άλλων ενηλίκων κατοίκων στην εκκλησία. Το Κατηχητικό λειτουργούσε κανονικά κάθε γιορτή και Κυριακή. Μια δυο φορές το χρόνο γινόταν επιθεώρηση από τη Μητρόπολη. Τηρούνταν φύλλα προόδου και μοιράζονταν Συνόψεις, Συνέκδημοι και άλλα θρησκευτικά βιβλία που χρησιμοποιούνταν σαν Αναγνωστικά. Συνοπτικά, μπορούμε να πούμε, ότι τα Κατηχητικά μεταβλήθηκαν πράγματι σε «Κρυφό Σχολειό». Έτσι με τα δεδομένα αυτά, γίνεται φανερό ότι η Εκκλησία στην επαρχία Ρόδου, υπό το πρόσχημα των Κατηχητικών Σχολείων, βρήκε τρόπον εύσχημο, ένα «μονοπάτι», ώστε να επαναρχίσει, έστω και περιορισμένα, η λειτουργία των ελληνικών σχολείων στη Ρόδο, καθώς και σε άλλα νησιά της Δωδεκανήσου.
»Το Πατριαρχείο επιδοκίμασε τη λειτουργία των Κατηχητικών και με απόφαση της Ιεράς Συνόδου, εξέφρασε την ευαρέσκειά του προς τον Μητροπολίτη Τρύφωνος. Και η Πολιτεία μεταπελευθερωτικά αναγνώρισε τους τίτλους σπουδών».
ΑΙΣΧΥΛΟΣ
Υπάρχουν τόσες πηγές ιστορικές όπου πλέον δεν υπάρχει αμφισβήτηση….. Θα ήθελα να ακούσω και την γνώμη του SAMAN LYCAN σε αυτό το ζήτημα! Μέχρι την επόμενη φορά να είστε καλά!!!
INVISIBLE LYCANS TEAM!!!
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΞΑΝΑ. ΑΓΑΠΗΤΕ ΣΑΜΑΝ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΣΕ ΜΥΗΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ. ΑΠΑΝΤΑΣ ΛΕΣ ΠΟΛΛΑ , ΑΛΛΑ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΔΕΝ ΛΕΣ ΤΙΠΟΤΑ…….ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ!
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΣΣΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΣΤΟΝ ΧΑΡΤΗ ΠΙΘΑΝΟΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΑΝ ΕΙΧΑ ΤΟΣΕΣ ΡΟΛΣ ΡΟΫΣ ΟΣΕΣ ΑΥΤΟΣ ΝΑ ΕΛΕΓΑ ΤΑ ΙΔΙΑ.
ΝΑΣΕ ΚΑΛΑ.
ΑΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΕ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ.
nikos1962!!!!
ΑΓΑΠΗΤΕ ΝΙΚΟ!!!!
ΘΕΣ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ!;!
ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΑ ΜΕ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΑΛΛΑ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ!!!!
ΛΟΙΠΟΝ ΑΣ ΞΕΚΕΙΝΗΣΟ!!!!
ΑΚΟΥΩ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ!!!! ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ!!!! ΠΟΤΕ ΗΤΑΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ!;! ΗΤΑΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΟΧΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ!!!! ΕΠΕΙΔΗ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΕΓΡΑΦΑΝ ΚΑΙ ΜΙΛΑΓΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΑ!!;!! ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΡΩΜΗ ΓΙΝΟΤΑΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΛΛΛΑ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΠΕΙ ΡΩΜΑΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ!!!!
ΞΕΡΕΙΣ ΤΟ ΓΙΑΤΙ!;!
ΔΙΟΤΙ ΒΑΛΑΝΕ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΕΡΑΚΙ ΤΟΥΣ ΟΙ ΚΟΡΑΚΟΙΔΕΙΣ ΠΑΠΑΔΕΣ ΟΠΟΥ ΠΟΥΛΗΣΑΝ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΕΚΤΗΣΕ Ο ΜΟΑΜΕΘ Ο Β!!!!
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΩ ΤΑ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΠΑΝΩ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΣΧΕΔΟΝ!!!!
ΜΙΑ ΚΑΙ ΥΠΗΡΞΑΝ ΚΡΥΦΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΠΟΥ ΤΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ << ΚΑΠΟΙΟΙ >> ΑΠΟ ΤΟ 1815 ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ 1821 ΠΩΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ ΓΡΑΦΑΝΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ!;! ΑΠΟ ΘΕΙΑ ΦΩΤΙΣΗ!;! ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΝΤΙΚΙΜΕΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΣΩΣΤΟΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΟΠΙΔΕΣ ΦΙΛΕ ΜΟΥ!!!!
ΤΩΡΑ ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΟΥ ΠΟΙΟ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Ο ΑΓΑΠΗΤΟΣ ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ << ΗΡΩΑΣ >> ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΕΤΣΙ!;! ΜΑ ΑΚΟΥ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΧΑΜΕΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΙΠΟΤΑ!!!!
ΟΙ ΣΗΜΑΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟΥΣ ΔΡΑΚΟΝΙΑΝΟΥΣ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΤΟΣΟ ΤΙΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΣΧΗΜΑ!!!! ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΧΕΔΟΝ ΟΜΩΣ ΟΛΟ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΔΗΛΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΧΥΘΕΙ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ!!!! ΕΙΤΕ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΕΙΤΕ ΟΧΙ!!!! ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ Η ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ ΠΑΛΙ ΘΑ ΑΛΑΞΕΙ ΣΧΗΜΑ ΚΑΙ ΘΥΜΗΣΟΥ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΟΥ….. ΑΝΑΛΟΓΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΛΙΜΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΑΛΛΑΓΗ….. ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ!;! ΑΝΑΜΕΝΕ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2020!!!!
ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΠΩΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΝ ΟΧΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ…..
ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ ΠΑΡΑ ΠΑΝΩ ΡΟΛΣ ΡΟΥΣ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ ΣΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝ!!!!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ!!!!
ΑΝ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΕ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!!
ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΛΛΑ ΝΟΜΗΣΑ ΟΤΙ ΕΓΡΑΨΕΣ ΕΣΥ ΤΟ ΑΡΘΟ ΠΑΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Ο ΓΑΛΑΝΟΣ .
ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ. ΤΩΡΑ ΠΟΥ Η ΕΛΛΑΔΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΗ ΣΤΙΓΜΗ Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΑΠΟΥΣΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ (ΤΡΟΙΚΑ) ΟΠΩΣ ΜΕ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. ΤΟ ΜΟΝΟ ΘΕΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΛΑΙΛΕΠΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΟΓΜΑΤΙΚΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑΝ ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΣΤΕΓΗ ΜΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΟΛΟΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΕΝΑ ΨΥΧΙΚΟ ΣΤΗΡΙΓΜΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΙ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΑΠΟΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΑΡΧΗΓΟ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ .ΕΚΑΝΕΣ ΟΜΩΣ ΕΝΑ ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ.ΑΠΟΚΑΛΕΙΣ ΜΑΝΤΡΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ!!!!!!!ΜΑΛΙΣΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΙΣΟΠΕΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ.ΒΕΒΑΙΑ ΥΠΗΡΞΑΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΟΙ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΟΙ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΤΗΚΑΝ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ ΓΙΑ ΝΑ ΙΔΡΥΣΟΥΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΡΑΗΛ ΑΛΛΑ ΟΙ ΛΑΟΙ ΕΛΑΒΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΑΝΑΛΟΓΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΕΤΟΙΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΥΣ.ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΠΑΙΖΟΥΝ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΠΟΥ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΛΑ ΑΦΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΟΛΕΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ. ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ .ΤΟΣΗ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΗ. ΤΕΛΙΚΑ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΑΝΕ ΟΙ ΕΒΡΑΟΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΠΕΒΑΛΑΝ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΑΦΕΝΩΣ ΜΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΙΟΙ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΙς ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΤΕΡΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΩΣ ΛΑΟΣ. ΤΟΝ ΜΕΤΑΞΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΠΛΑΚΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ . ΜΗΠΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΗΤΑΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ;Η ΜΗΠΩΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΟΠΩΣ Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΕΠΕΙΔΗ ΗΤΑΝ ΜΑΣΟΝΟΣ;ΚΑΤΑ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΣΟΥ ΒΕΒΑΙΑ ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΜΗ ΤΟ ΨΑΧΝΩ ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ .
VAGO!!!!
ΦΙΛΕ ΜΟΥ!!!!
ΤΑ ΛΕΣ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΑΦΩΝΙΣΩ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΕΝΑ!!!!
Ο ΜΕΤΑΞΑΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΘΝΙΚΟΣ ΗΡΩΑΣ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΑΡΕΣΕΙ ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ!!!! ΚΕΙ ΕΠΙΔΗ ΗΤΑΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ ΤΙ ΕΓΕΙΝΕ!;! ΚΑΚΟ ΗΤΑΝ!;! ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΙΧΑΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΣΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝ!!!!!
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΨΑΧΤΩ …..
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!!
AISXYLOS!!!!
ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΟΤΙ ΔΗΠΟΤΕ ΕΙΧΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΝΗΔΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΔΕΝ ΤΟ Ν ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΟΝΑΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ…..ΑΝΤΕ 10% ΣΕ ΜΕΜΟΝΟΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΟ ΑΛΛΟ 90% ΗΤΑΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΕΤΑΙΡΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ…..
ΤΩΡΑ ΚΑΛΗΤΕΡΑ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΕΙΧΑΜΕ ΚΡΥΦΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΠΟΙΟ ΠΟΛΛΑ ΘΑ ΜΑΘΕΝΑΝΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ…..!!!!
ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΔΕΗΣΗ Η ΜΝΗΜΟΣΗΝΟ Η ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΑΥΤΟΥΣ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ!;!
ΕΔΩ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟΥΣ ΕΜΦΑΝΗΣ ΗΡΩΕΣ ΚΟΛΩΚΟΤΡΟΝΗ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΔΙΑΚΟ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑ ΞΕΥΤΗΛΗΣΕΙ ΚΑΙ ΑΝ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ Β ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ…… ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΙΔΕΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ….ΣΧΕΔΟΝ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΗΡΩΕΣ!!!!
ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΒΑΔΙΣΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ!!!!
ΜΕ ΣΥΝΧΩΡΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΩ ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΑΝΘΗΡΟΣΤΟΜΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΩ ΧΥΔΑΙΟΣ!!!!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!!
ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ. ΜΕ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΤΟ ΕΑΝ ΥΠΗΡΞΕ Ή ΟΧΙ ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ , ΚΑΠΟΙΟΙ ΞΕΚΙΝΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΦΤΑΣΑΝ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 ΟΛΟΣ Ο ΚΛΗΡΟΣ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ ΑΛΛΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙΑΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΛΕΟΝ ΑΣΧΕΤΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΒΑΛΛΕΤΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ ΤΕΤΟΙΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΜΟΝΟ ΚΑΛΟ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ. ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΜΕ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΛΑΚΩΝΙΚΟΣ ΘΑ ΠΩ ΤΟ ΕΞΗΣ. ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ , ΜΑ ΟΛΕΣ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΣΥΜΒΟΛΟ. ΕΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΘΕΩΡΟΥΣΕ ΟΤΙ Ο ΚΛΗΡΟΣ , Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΒΑΖΕ ΣΕ ΟΛΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΤΟΥ ΛΑΒΑΡΑ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ. ΑΥΤΟ ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ, ΚΑΤΙ….
nikos1962!!!!
AΣ ΔΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ!!!!
<< Σημαίες και λάβαρα με το σύμβολο του σταυρού χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατά την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου.[1] Στη μεταβυζαντινή εποχή σημαίες με το σύμβολο του σταυρού είχαν χρησιμοποιηθεί από τους Έλληνες σε διάφορες εποχές σε περιπτώσεις εξεγέρσεων. Δημοτικά τραγούδια των αρματωλών του 17ου και 18ου αιώνα αναφέρουν ότι αυτοί είχαν φλάμπουρα με το σταυρό και άλλα θρησκευτικά σύμβολα. Για παράδειγμα, δημοτικό του μικρού Χορμόπουλου (1683) αναφέρει: ] Είν' ο Σουμήλας πώρχεται μαζί με τον Μεϊντάνη Και το μικρό Χορμόπουλο το χιλιοπαινεμένο Πού'νε καμάρι των Κλεφτών καμάρι των Αγράφων, Φέρουν τα φλάμπουρα ανοιχτά με το Σταυρό στη μέση. Επίσης το δημοτικό του Νικολού Τζουβάρα (1770), αρματωλού της Λάμαρης: Ρωτάτε για το Νικολό, τον καπετάν Τζιουβάρα, Πού'ταν στο Λούρο αρματωλός, στο Καρπενήσι κλέφτης Είχε φλάμπουρο όμορφο, κόκκινο και γαλάζιο, Με το Χριστό, με το Σταυρό και με την Παναγία. Η σημαία του λευκού σταυρού σε μπλε φόντο είχε ήδη χρησιμοποιηθεί στην εξέγερση της Μακεδονίας υπό τους Νικοτσάρα και Σταθά το 1807. Σημαίες με σταυρό χρησιμοποιήθηκαν από τις πρώτες μέρες της Επανάστασης του 1821, και μάλιστα κατά την κήρυξη της Επανάστασης την 25η Μαρτίου από τον Επίσκοπο Γερμανό (βλ. άρθρο Δοξολογία στην Αγία Λαύρα). Το 1822, μόλις ένα έτος από την διακήρυξη της ανεξαρτησίας και το ξεκίνημα του αγώνα των Ελλήνων, λαμβάνει χώρα η Α´ Εθνική Συνέλευση στην Επίδαυρο. Το "Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος" που προέκυψε από αυτή την συνέλευση, είναι ουσιαστικά το πρώτο ελληνικό σύνταγμα. Στις παραγράφους ρδ' και ρε' υπάρχει η πρώτη απόφαση για τη μορφή της ελληνικής σημαίας. Το Πολίτευμα καθιέρωσε τα χρώματα κυανό και λευκό και ανέθεσε στο Εκτελεστικό Σώμα να προσδιορίσει τη μορφή της. Σύμφωνα με μια θεωρία θέλησαν να αποφύγουν το κόκκινο και το πράσινο, χρώματα δηλαδή που συνδέονταν με την ισλαμική Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σύμφωνα με άλλη θεωρία, η επιλογή των χρωμάτων έγιναν για να συμβολίζει το γαλάζιο της θάλασσας του Αιγαίου και το λευκό των κυμάτων. Η πιο διαδεδομένη θεωρία για το πλήθος των λωρίδων, είναι ότι συμβολίζουν τις συλλαβές της φράσης «ελευθερία ή θάνατος», οι πέντε κυανές τις συλλαβές Ε-λευ-θε-ρί-α και οι τέσσερις λευκές ή θά-να-τος. Οι θεωρίες για την επιλογή των χρωμάτων και το συμβολισμό των λωρίδων κρίνονται συχνά ως λαϊκοί θρύλοι. Ωστόσο, πολλές από τις σημαίες της επανάστασης έφεραν μία από τις φράσεις «Ελευθερία ή Θάνατος», «Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ», ή «ΝΙΚΗ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ». Η σημαία των επαναστατών της Κεντρικής Μακεδονίας κατά το 1807 και το 1821 Στις 15 Μαρτίου 1822 εκδόθηκε η απόφαση 540 του εκτελεστικού, υπογεγραμμένη από τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, πρόεδρο του. Το διάταγμα όριζε για τις σημαίες ότι: α) των μεν κατά γην δυνάμεων η σημαία, σχήματος τετραγώνου, θα είχεν εμβαδόν κυανούν, το οποίο θα διηρείτο εις τέσσαρα ίσα τμήματα από άκρων έως άκρων του εμβαδού β) η δε κατά θάλασσαν σημαία θα ήτο διττή' μία διά τα πολεμικά και άλλη διά τα εμπορικά πλοία. Και της μεν διά τα πολεμικά πλοία το εμβαδόν θα διηρείτο ες εννέα οριζόντια παραλληλόγραμμα, παραμειβομένων εις αυτά των χρωμάτων λευκού και κυανού' εις την άνω δε προς τα έσω γωνίαν τούτου του εμβαδού εσχηματίζετο τετράγωνον κυανόχρουν, διηρημένον εν τω μέσω δι' ενός σταυρού λευκοχρόου. Της δε διά τα εμπορικά πλοία διωρισμένης το εμβαδό θα ήτο κυανούν' εις την άνω προς τα έσω γωνίαν τούτου του εμβαδού εσχηματίζετο ωσαύτως τετράγωνον λευκόχρουν και διηρημένον εν τω μέσω δι' ενός σταυρού κυανοχρόου. Σύμφωνα με κείμενο στο ιστορικό αρχείο της Εθνικής Βιβλιοθήκης Αθηνών υπ' αριθμόν 8711, η πρώτη σημαία που υψώθηκε στα Καλάβρυτα «έφερεν άνωθεν σταυρόν, με γραμμάς κάτωθεν αυτού 16, κατά το σύνθημα της Εταιρείας των Φιλικών, και με την επιγραφήν ή ελευθερία ή θάνατος. Κατόπιν δε ο Ν. Σολιώτης έλαβε προσφερθείσαν αυτώ παρά της μονής Αγίας Λαύρας την χρυσοκέντητων επί των Χριστιανών αυτοκρατόρων σημαίαν της μονής, φέρουσα εξ ενός την Ανάστασιν και ετέρωθεν τον άγιον Γεώργιον. Σώζονται δε ως παρακαταθήκαι μετά τον Αγώνα παρά του Σολιώτου εις τη ρηθείσαν μονήν αμφότεραι αυταί αι σημαίαι». H πρώτη ελληνική σημαία (1822-1978) Η πρώτη ελληνική σημαία με τη σημερινή της μορφή (κυανό φόντο και λευκός σταυρός) σχεδιάστηκε, ευλογήθηκε και υψώθηκε το 1807 στη Μονή Ευαγγελιστρίας στη Σκιάθο. Σ’ αυτή ο Νήφων όρκισε τους οπλαρχηγούς Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Ανδρέα Μιαούλη, Παπαθύμιο Βλαχάβα, Γιάννη Σταθά, Νικοτσάρα, τον Σκιαθίτη διδάσκαλο του Γένους Επιφάνιο-Στέφανο Δημητριάδη, τους Λαζαίους, τον Καρατάσο, τον Λιόλιο, τον Τσάμη και πολλούς άλλους. Οι καπεταναίοι είχαν συγκεντρωθεί στο Μοναστήρι για να σχεδιάσουν τις επόμενες κινήσεις τους για την Επανάσταση. Παραλλαγή της ήταν η σημαία του Παπαφλέσσα, φτιαγμένη από το μπλε εσωτερικό του ράσου του και την φουστανέλα ενός συμπολεμιστή του. Επί Όθωνα προστέθηκαν στη σημαία του στρατού ξηράς και του πολεμικού ναυτικού τα βασιλικά παράσημα. Η εμπορική σημαία ορίστηκε να είναι σαν την σημαία του πολεμικού ναυτικού, χωρίς τα παράσημα. Το κυανό χρώμα της σημαίας σκούρυνε προκειμένου να ταυτίζεται τα χρώματα της Βαυαρίας, από τον βασιλικό οίκο της οποίας προερχόταν ο Όθωνας. Το 1862 με την κατάλυση της βασιλείας του Όθωνα, αφαιρέθηκαν απ' τις σημαίες τα βασιλικά παράσημα. Επί Γεωργίου Α΄ προστέθηκε στις σημαίες στρατού και πολεμικού ναυτικού το βασιλικό στέμμα. Το 1864, ορίστηκε η σημαία του πεζικού να φέρει στο κέντρο της εικόνα του Αγίου Γεωργίου, προστάτη του πεζικού. Στις 31 Μαΐου 1914 εκδόθηκε βασιλικό διάταγμα που όριζε με ακρίβεια τη μορφή των σημαιών, χωρίς να μεταβάλλει τα βασικά χαρακτηριστικά που ήδη είχαν. Ορίστηκε επίσης σημαία που θα χρησιμοποιείται από υπουργεία, πρεσβείες, δημόσιες ή δημοτικές υπηρεσίες και φρούρια. Ακόμη όρισε οτι η σημαία του εμπορικού ναυτικού είναι και η εθνική σημαία, αυτή δηλαδή που επιτρεπόταν να υψώνουν και οι ιδιώτες. Στις 25 Μαρτίου 1924 τα Υπουργεία Στρατιωτικών και Ναυτικών αφαίρεσαν τα στέμματα από τις σημαίες, εκτελώντας το ψήφισμα της Δ΄ Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης στην Αθήνα «Περί ανακηρύξεως τής Δημοκρατίας». Στις 20 Φεβρουαρίου 1930 νέο διάταγμα για τη μορφή της Σημαίας, όριζε ότι η κλίμακα της εθνικής σημαίας είναι 2:3. Η επίσημη σημαία είναι «κυανούν ορθογώνιο, με αναλογίες διαστάσεων επίσης 2:3, το οποίο διαιρείται σε τέσσερα ίσα ορθογώνια δι' ορθίου λευκού σταυρού, του οποίου αι κεραίαι έχουσι πλάτος ίσον προς το 1/5 του πλάτους της σημαίας». Η επίσημη σημαία ορίστηκε να χρησιμοποιείται από υπουργεία πρεσβείες, δημόσιες ή δημοτικές υπηρεσίες και φρούρια και η εθνική σημαία από πολεμικά και εμπορικά πλοία, ναυτικά και λιμενικά καταστήματα και ιδρύματα, από τα προξενεία και από τους ιδιώτες. Το διάταγμα όριζε ακόμη η σημαία του πεζικού να χρησιμοποιείται από τα συντάγματα πεζικού και ευζώνων, και στον ιστό της να φέρει υπερκείμενη σταυροφόρο χρυσή σφαίρα με εμπρός τον αριθμό του συντάγματος και πίσω το γράμμα Π. Στις 10 Οκτωβρίου του 1935 επαναφέρθηκαν τα στέμματα στις σημαίες με το ψήφισμα της Ε΄ Εθνικής Συνέλευσης στην Αθήνα «Περί καταργήσεως τής αβασιλεύτου Δημοκρατίας». Το 1967, η Χούντα των Συνταγματαρχών αφαίρεσε το στέμμα από τις σημαίες, και το 1969 με νέο ψήφισμα καταργήθηκε η σημαία του πεζικού και καθιερώθηκε ως επίσημη σημαία εκείνη του ναυτικού. Στις 18 Αυγούστου του 1970, η αναλογία της σημαίας μετατράπηκε από 2:3 σε 7:12. Μετά τη Μεταπολίτευση, ο Νόμος 48/1975 [6] και το Προεδρικό Διάταγμα 515/1975 ρύθμιζαν με λεπτομέρειες τη μορφή και τις διαστάσεις της σημαίας. Διακριτικό Σήμα (Σημαία) του Προέδρου της Δημοκρατίας, αναλογίες διαστάσεων 1:1 Ο Νόμος 851/21-12-1978 (ΦΕΚ 233 τ. Α΄) «Περί εθνικής Σημαίας, των Πολεμικών Σημαιών καί του Διακριτικού Σήματος τού Προέδρου τής Δημοκρατίας» καθόριζε την επίσημη εθνική σημαία που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα, καθώς και τις τεχνικές και τυπικές προδιαγραφές της. Η κλίμακα της σημαίας άλλαξε πάλι σε 2:3, όπως φαίνεται από τις διαστάσεις που προβλέπονται (π.χ. 432:648 ή 90:135). Στα πλαίσια του άρθρου 9, καταργήθηκαν οι διατάξεις των προηγούμενων ετών (1967, 1969, 1971, 1973, 1975). Η επίσημη σημαία, ίδια με τη σημαία του στρατού ξηράς, καταργήθηκε με αυτόν το νόμο και αντικαταστάθηκε πλήρως από την εθνική σημαία, η ανάρτηση της οποίας γίνεται πάνω σε λευκό κοντό, στην κορυφή του οποίου υπάρχει (σε συγκεκριμένες περιπτώσεις) λευκός σταυρός. Το 1980, το Προεδρικό Διάταγμα 348/17-4-1980 (ΦΕΚ 98 τ. Α΄), καθόριζε με λεπτομέρειες τις προδιαγραφές για τις πολεμικές σημαίες. Η σημαία της Πολεμικής Αεροπορίας φέρει στο κέντρο του σταυρού την εικόνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ. Η ελληνική σημαία γιορτάζει και τιμάται στις 27 Οκτωβρίου, παραμονή της επετείου του Όχι. Δίπλα στην κρατική σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας συχνά συναντάται και η εθνική ελληνική σημαία. Σε μερικούς θεσμούς όπως η εκπαίδευση και ο στρατός η παρουσία της ελληνικής σημαίας είναι επίσημη και θεσμοθετημένη >>.
ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΙΠΑ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΓΙΑ ΤΟΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΦΟΡΕΜΕΝΟΥΣ ΠΑΠΑΔΕΣ!!!!
ΔΕΣ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΦΟΡΕΜΕΝΟΙ ΠΑΠΑΔΕΣ ΟΥΤΕ ΦΩΝΗ ΟΥΤΕ ΑΚΡΟΑΣΗ……ΑΣ ΜΗΝ ΛΕΩ ΠΑΠΑΔΕΣ ΑΣ ΠΩ ΑΠΟ ΑΡΧΗΜΑΝΔΡΙΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΩ!!!! ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΡΡΘΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ!!!!
Παναγιώτης Αποστόλου
aegeantimes.gr
Η ιστορία του σταυρού της Ελληνικής Σημαίας – Ποια άλλα Ευρωπαϊκά κράτη έχουν πάρει σειρά για κατάργηση του σταυρού;;;
Η δουλοπρεπής-προδοτική-μνημονιακή-τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά υλοποίησε άμεσα τη δέσμευσή της προς τον επικυρίαρχο Ερντογάν και ανακοίνωσε την αντισυνταγματική ανέγερση τεμένους (τζαμιού) στο κέντρο της Αθήνας (Βοτανικός), προκειμένου τάχατες, να εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, στο πλαίσιο της ανεξιθρησκίας όλα τα στίφη των Μουσουλμάνων που συνέρρευσαν χωρίς την συγκατάθεσή μας, τα τελευταία 30 χρόνια στην πατρίδα μας.
Αυτή η απόφαση των προδοτών, θα έχει ως επακόλουθο να πληγούν επιπλέον, τα χρηστά ήθη της κοινωνίας μας και θα οδηγήσει στην αποδόμηση του Ελληνικού Έθνους. Γιατί έτσι, προσβάλλεται η Ορθοδοξία, η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ελλάδα και τα δυο μαζί ζουν και αναπνέουν από τον πατριωτισμό των Ελλήνων.
«Διότι όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος», δηλαδή «Για του Χριστού την πίστη την Αγία και της πατρίδος την Ελευθερία».
Επιπρόσθετα, είναι σίγουρο πως αυτή η απόφαση θα δημιουργήσει κοινωνικές αναταραχές, διότι η κοινωνία των Ελλήνων δεν είναι δυνατόν να ανεχτεί το «κάλεσμα» του ιμάμη, όπου θα καλεί αρκετές φορές την ημέρα τους Μουσουλμάνους για τη δημόσια προσευχή τους.
Αυτούς τους άθλιους μοιρολάτρες και οσφυοκάμπτες της τρικομματικής κυβέρνησης, που υλοποιούν άλλη μια προδοτική δέσμευση προς τους επικυρίαρχους του Ελληνικού Έθνους, δεν είναι δυνατόν να τους έχει γεννήσει μήτρα Ελληνική.
Δεν είναι δυνατόν να τους έχει γεννήσει η μήτρα η οποία γέννησε τις Σπαρτιάτισσες μάνες, οι οποίες παραδίδοντας την ασπίδα στα παιδιά τους, τα παρότρυναν «ή ταν ή επί τας».
Δεν είναι δυνατόν να τους έχει γεννήσει η μήτρα που γέννησε τις Σουλιώτισσες γυναίκες, οι οποίες σέρνοντας το χορό έπεσαν στο Ζάλογγο, προκειμένου να μην υποταχτούν στον κατακτητή.
Δεν είναι δυνατόν να τους έχει γεννήσει η μήτρα που γέννησε τους Κολοκοτρωναίους, τους Καραϊσκάκηδες, τους Μποτσαραίους, τους Φεραίους που βροντοφώναξαν «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή».
Αυτή η απόφαση του «πατριώτη» Σαμαρά, είναι η συνέχεια πολιτικών αποφάσεων όλων των αντίχριστων και αντεθνικών κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης, οι οποίες αργά αλλά σταθερά προσπάθησαν για την πλήρη αποδόμηση των Ιερών και Οσίων του Έθνους μας.
Αυτά τα πολιτικά ανδρείκελα είναι οι εγχώριοι υπάλληλοι-εκφραστές της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της πιο χυδαίας μορφής παγκοσμιοποίησης, οι οποίοι κατάφεραν να χρεοκοπήσουν την πατρίδα μας όχι μόνο οικονομικά αλλά και από ηθικές αξίες, αρετές, ελπίδα και οράματα για το λαό.
Αυτές, οι αντίχριστες και αντεθνικές πολιτικές τους εκφράστηκαν πολλές φορές κατά το παρελθόν.
Τότε, που αποκαλούσαν τον Μακαριστό Χριστόδουλο αγύρτη.
Τότε, που δήλωναν παρών στο άτυπο δημοψήφισμα για την επαναφορά του θρησκεύματος στις ταυτότητες και στη συνέχεια πρόδωσαν αυτή τη θέση τους.
Τότε, που δήλωναν πως «είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να καίει την ελληνική σημαία»!
Θυμάται, άραγε, αυτός ο λαός, ποιοι πολιτικοί και σε ποιους πολιτικούς χώρους, κόπτονται για τα δικαιώματα των λαθρομεταναστών, αλλά δεν αγωνίστηκαν ποτέ για τα δίκαια των Βορειοηπειρωτών ή των προσφύγων της Ελληνικής μας Κύπρου;
Θυμάται, ποιοι προσπάθησαν μέσω των σχολικών βιβλίων να ονομάσουν τη Μικρασιατική καταστροφή, ως συνωστισμό ανθρώπων στην παραλία της Σμύρνης;
Θυμάται, εκείνους που προσπαθούν ντε και καλά να μας μάθουν Τούρκικα μέσω των τούρκικων σήριαλ, αλά Σουλεϊμάν ή μέσω νόμων εκμάθησης των τούρκικων στα σχολεία της Θράκης μας; Θυμάται αυτούς που χλεύασαν, προπηλάκισαν και εκδίωξαν από το σχολείο του Μέγα Δέρειου την ηρωίδα δασκάλα μας, Χαρά Νικοπούλου;
Θυμάται, θυμάται…..
Ωστόσο, απώτερος στόχος του σατανικού σχεδίου, αυτών των θεματοφυλάκων της Νέας Τάξεως Πραγμάτων και της Παγκόσμιας διακυβέρνησης του πλανήτη, είναι να ξεριζώσουν την πίστη για την Ορθοδοξία, από τις καρδιές των Ελλήνων.
Ο μεγάλος εχθρός τους, ήταν και είναι ο Σταυρός της Πίστεώς μας.
Γι΄ αυτό, παλαιότερα, αφαίρεσαν το Σταυρό από το κοντάρι της σημαίας.
Από τότε, στα δημόσια κτίρια, υπουργεία κτλ, η γαλανόλευκη κυματίζει πάνω σε κολοβό κοντάρι.
Σταυρός πουθενά! Παλαιότερα, τέτοιες «προοδευτικές» φωνές (Σηφουνάκης) απεργάστηκαν την αφαίρεση του Σταυρού και από το επάνω αριστερό άκρο της σημαίας μας!
Σήμερα, αυτά τα υποταγμένα ανδρείκελα της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά, προσπαθούν την υλοποίηση αυτού του σχεδίου.
Έτσι, στην πρόσφατη παρέλαση της απελευθερωτικής επετείου της 25ης Μαρτίου, σε πολλές πόλεις της Ελλάδας μας, διακρίναμε το Ιερό Σύμβολο των αγώνων του Έθνους μας, να εμφανίζεται ως κακόγουστη καρικατούρα, μόνο με μπλε και άσπρες παράλληλες γραμμές και πουθενά δεν υπήρχε το θρησκευτικό σύμβολο του Σταυρού στο άνω αριστερό μέρος τους.
Στο σημείο αυτό να θυμηθούμε πως από το 1922 και μέχρι το 1978 η Ελληνική Σημαία μας ήταν η επονομαζόμενη σημαία της ξηράς και έφερε στη μέση από άκρων σε άκρων ένα μεγάλο άσπρο Σταυρό και με καμάρι ο Ελληνικός λαός τραγουδούσε:
«Της πατρίδας μου η Σημαία, έχει χρώμα γαλανό και στη μέση χαραγμένο ένα κάτασπρο Σταυρό. Κυματίζει με καμάρι δεν φοβάται τον εχθρό, σαν τη θάλασσα είναι γαλάζιο και λευκή σαν τον αφρό».
Δυστυχώς, όμως, η πρώτη χειρουργική επέμβαση κατά του Ιερού μας Συμβόλου έγινε με το Νόμο 851/1978 (ΦΕΚ 233 τ. Α΄), από την κυβέρνηση του «Εθνάρχη» Κωνσταντίνου Καραμανλή, όπου καθιέρωσε ως επίσημη σημαία του Έθνους μας την σημαία του πολεμικού ναυτικού.
Αυτό το επιχείρημα ήταν το τυρί στη φάκα και όπου ποντικός, ο Ελληνικός λαός, ο οποίος αδιαμαρτύρητα δέχτηκε την παραποίηση του Εθνικού του Συμβόλου.
Έτσι, ο ενοχλητικός για τους παγκοσμιοποιητές Σταυρός, περιορίστηκε στο πάνω αριστερό άκρο της Σημαίας μας.
Συνεπώς, Συνέλληνες, ο παγκόσμιος σιωνισμός, γνωρίζει πως η μεγαλύτερη αντίσταση για την επιβολή των Αντιχριστιανικών τους σχεδίων, είναι η Ορθόδοξη Ελλάδα.
Έτσι, κατά πρώτον, δηλητηρίασε την κοινωνία μας με την είσοδο των εκατομμυρίων Μουσουλμάνων, οι οποίοι έχουν αλώσει την εργασία, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τις γειτονιές μας, δημιουργώντας τους τώρα και επίσημους θρησκευτικούς χώρους, και κατά δεύτερον, η υλοποίηση της παντελούς αφαίρεσης του Σταυρού από τη Σημαία μας, θα είναι η ολοκλήρωση του σχεδίου τους πριν την επιβολή της παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Έτσι, όταν οι αντιστάσεις θα έχουν μειωθεί, θα μπορέσουν να αφαιρέσουν πολύ πιο εύκολα τον «ενοχλητικό» Σταυρό και από τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, όπως, η Φιλανδία, η Σουηδία, η Δανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Μάλτα, χώρες δηλαδή με λιγότερο ανεπτυγμένο το θρησκευτικό συναίσθημα.
Όμως, για να μπορέσουν να υλοποιηθούν τα παραπάνω από τους θεματοφύλακες της Νέας Τάξεως Πραγμάτων και της Παγκοσμιοποίησης, απαιτήθηκε ο ωχαδερφισμός μας και ο ραγιαδισμός μας.
Θα ξυπνήσουμε επιτέλους, για να ξαναζωντανέψει μέσα μας η αγάπη για την πατρίδα και τη θρησκεία, τις διαχρονικές αξίες που θωράκισαν τους απελευθερωτικούς αγώνες του Έθνους μας;
ΠΡΟΣΕΞΕ ΝΙΚΟ ΠΙΣΤΕΥΕΟ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΧΩ ΤΟΝΗΣΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ!!!! ΤΟ ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΟΜΩΣ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ……ΑΣΤΟ ΒΡΟΜΑΕΙ!!!!
ΛΥΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΠΛΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΠΟΙΟ ΛΥΓΟΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΝΙΑΖΩΝΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ!!!!
ΜΑ ΓΙΑ ΔΙΑΒΑΣΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΜΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΑΛΑΝΟΥ:
Υποστηρίζεται από εθνικόφρονες κύκλους, ότι η ελληνική σημαία αποτελεί σύμβολο ελευθερίας, γιά το οποίο έχουν χυθεί ποταμοί αίματος, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΄40. Τις τελευταίες ημέρες σε συζητήσεις στο διαδίκτυο και στους τηλεοπτικούς δέκτες αυξάνουν αυτοί, που υποστηρίζουν, ότι ο κόσμος πρέπει να αντιταχθεί στο Δ.Ν.Τ. κατεβαίνοντας στους δρόμους κρατώντας -όχι κομματικές, αλλά- μόνο την ελληνική σημαία, σαν ένδειξη εθνικής ενότητας.Η ελληνική σημαία ωστόσο, συμβολίζει ακριβώς εκείνες τις «αξίες», που έχουν οδηγήσει την Ελλάδα στη σημερινή κατάσταση (βυζαντινισμό, διαπλοκή, διαφθορά, θεοκρατία, υπανάπτυξη κ.λπ.). Στο άρθρο αυτό θα εξετάσουμε πώς προέκυψε η «εθνική» μας σημαία και τι συμβολίζει.
Ένας ακόμα μύθος της Ρωμιοσύνης
Η επιλογή των χρωμάτων και τής μορφής τής σημαίας τού νεοελληνικού κρατιδίου αποτελεί έναν ακόμα μύθο τής Ρωμιοσύνης, οι νεαροί μαθητές τής οποίας διδάσκονται στα σχολεία, ότι τα χρώματά της συμβολίζουν δήθεν το γαλάζιο τής θάλασσας τού Αιγαίου και το λευκό των κυμάτων, ενώ οι εννέα λωρίδες της τις συλλαβές τής φράσης «ελευθερία ή θάνατος».
Η πλειονότητα των σημερινών κατοίκων τής Ελλάδας αγνοούν την πραγματικότητα, ότι δηλαδή τα χρώματα τής σημαίας τής σύγχρονης Ελλάδας (μπλέ και άσπρο) καθορίστηκαν από τον Όθωνα, για να ταιριάζουν με τα χρώματα τής σημαίας τής Βαυαρίας, ενώ η μορφή της (πέντε μπλέ και τέσσερις λευκές οριζόντιες λωρίδες με σταυρό επάνω αριστερά) καθορίστηκε από τον αγγλόφιλο Αλ. Μαυροκορδάτο κι αποτελεί απλή αντιγραφή τής σημαίας των Άγγλων αποικιοκρατών στην Ινδία.
Απόφαση καθιέρωσης σημαίας γιά το νέο κράτος
Με το «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος», που προέκυψε από την Α΄ Εθνική Συνέλευση στην Επίδαυρο (Ιανουάριος 1822) καθορίστηκε γιά πρώτη φορά ενιαίος τύπος εθνικής σημαίας με χρώματα γαλάζιο και λευκό, ανατέθηκε δε στο Εκτελεστικό Σώμα να προσδιορίσει τη μορφή της (παρ. ρδ΄ και ρε΄).
Στις 15 Μαρτίου 1822 εκδόθηκε η με αριθμό 540 απόφαση τής Προσωρινής Διοίκησης υπογεγραμμένη από τον πρόεδρο Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, με την οποία καθοριζόνταν η μορφή τής σημαίας. Για την ακρίβεια καθορίστηκαν τρείς τύποι σημαιών: μία πολεμική για την ξηρά (γαλάζια με μεγάλο άσπρο σταυρό) και δύο για τη θάλασσα: εμπορική (γαλάζια με άσπρο τετράγωνο επάνω αριστερά και γαλάζιο σταυρό εντός του) και πολεμική (γαλάζια, και ακριβώς ίδια στη μορφή με τη σημερινή σημαία, που γνωρίζουμε). Από τότε μέχρι σήμερα ακολούθησαν σειρά διαταγμάτων, που επέφεραν διάφορες παραλλαγές στους τύπους και τις διαστάσεις τών σημαιών (προσθαφαιρέσεις βασιλικών παρασήμων, στεμμάτων, εικόνας του αγ. Γεωργίου κ.λπ.).
Από τους διάφορους τύπους σημαιών δεν άλλαξε η μορφή (αλλά μόνο το χρώμα) τής πολεμικής σημαίας τής θάλασσας. Στο άρθρο αυτό θα ασχοληθούμε ειδικά με αυτή τη σημαία και τους λόγους, που επιλέχθηκε η συγκεκριμένη της μορφή και τα χρώματα, καθ΄ ότι έχει ταυτισθεί απόλυτα με τήν έννοια του νεοελληνικού έθνους / κράτους και αποτελεί σήμερα την επίσημη -ενιαία γιά όλες τις εκδηλώσεις- σημαία της σύγχρονης Ελλάδας.
Ο Όθων αλλάζει τα χρώματα τής ελληνικής σημαίας για να ταιριάζουν με τα χρώματα τής σημαίας τής Βαυαρίας
Μερικά χρόνια μετά την πρώτη εθνοσυνέλευση, ο νέος βασιλιάς αποφάσισε να αλλάξει το γαλάζιο χρώμα τής σημαίας και να το κάνει πιό σκούρο (λιγότερο γαλάζιο και περισσότερο μπλέ), προκειμένου να ταυτίζεται με τα χρώματα τής σημαίας τής Βαυαρίας (βλ. παραπλεύρως εικόνα), από τον βασιλικό οίκο τής οποίας προερχόταν ο Όθων.
Ο αγγλόφιλος Μαυροκορδάτος αντιγράφει
τη σημαία των άγγλων αποικιοκρατών
Η εικονιζόμενη σημαία ήταν τής East India Company (1700). Aποτελείτο αρχικά από έξη κόκκινες και πέντε λευκές οριζόντιες λωρίδες, που αργότερα μειώθηκαν σε πέντε και τέσσερις αντίστοιχα. Ο σταυρός επάνω αριστερά είναι τού Αγίου Γεωργίου και συμβολίζει το Βασίλειο τής Αγγλίας. Η σημειολογική πλευρά τής επιλογής τής μορφής τής σύγχρονης ελληνικής σημαίας, που έγινε από τον εκφραστή τής αγγλικής πολιτικής, Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, ήταν η ανάδειξη τής χώρας -πριν ακόμη απελευθερωθεί από τους οθωμανούς- σε προτεκτοράτο των Άγγλων…
Περισσότερο ενδιαφέρον όμως, παρουσιάζει ο λόγος, γιά τον οποίο ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος είχε επιλέξει τη συγκεκριμένη μορφή γιά τη σημαία. Ο Μαυροκορδάτος, τόσο κατά τη διάρκεια της επανάστασης, όσο και επί Όθωνα ήταν ο κύριος εκφραστής τής αγγλικής πολιτικής. Επέλεξε λοιπόν ως μορφή τής ελληνικής σημαίας τη σημαία τής περιβόητης αποικιοκρατικής British East India Company, τής -υπό την αιγίδα τού αγγλικού κράτους- εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών.
Μιάς εταιρείας, η οποία καταλήστευσε τον πλούτο τής Ινδίας (βαμβάκι, αλάτι κ.λπ.). Μιά εξέγερση Ινδών το 1857 καταπνίγηκε στο αίμα με μαζικές δολοφονίες αμάχων. Η εταιρεία πλούτισε ακόμα περισσότερο από το λαθρεμπόριο οπίου με την Κίνα. Το όπιο, που παραγόταν στις Ινδίες με ελάχιστο κόστος, διοχετευόταν στην Κίνα μέσω διεφθαρμένων κρατικών μηχανισμών, όπου ανταλλασσόταν κυρίως με τσάι και μετάξι, προϊόντα, που έβρισκαν έντονο αγοραστικό ενδιαφέρον στην Αγγλία. Η αντίδραση τής Κίνας στο λαθρεμπόριο οπίου τής East India Company οδήγησε το 1839 τις δύο χώρες σε πόλεμο.
Διάφοροι ανατολικοί λαοί έκαναν χρήση σημαιών· όπως γιά παράδειγμα αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη: «Ας στρατοπεδεύωσιν οι υιοί Ισραήλ έκαστος πλησίον τής σημαίας αυτού μετά τού σημείου τού οίκου των πατέρων αυτών κύκλω τής σκηνής του μαρτυρίου». («Αριθμοί», β: 1-2). Οι αρχαίοι Έλληνες τουλάχιστον μέχρι την κλασική εποχή (όπως άλλωστε και κάθε ελεύθερος άνθρωπος), δεν χρησιμοποιούσαν σημαίες, όπως σήμερα, αφού δεν είχαν ανάγκη να σέρνονται σαν πρόβατα στη σφαγή, πίσω από «σύμβολα». Αυτό δεν οφειλόταν, στο ότι… οι σημαίες δεν είχαν ακόμη εφευρεθεί -χρησιμοποιούνταν ενίοτε σημαίες, γιά να δηλώνουν όμως, διαταγές κατά τη διάρκεια των μαχών- αλλά, στο ότι διαμόρφωναν οι ίδιοι (και όχι μέσω «εξηγητών») τα σημαίνοντα και σημαινόμενα των πολιτειών τους, έτσι ώστε να μην χρειάζονται «συμβολοποιήσεις», «επεξηγήσεις» και άλλες μαντροποιήσεις. Ευρύτερη χρήση σημαιών εμφανίστηκε σταδιακά με το θάνατο τού πολιτικού ανθρώπου, από την επικράτηση των Μακεδόνων κι ύστερα (οπότε θάφτηκε και η πολιτική αυτονομία των πόλεων κι οι άνθρωποι άρχισαν να κοπαδοποιούνται), κατά τη ρωμαιοκρατία, ενώ άκμασε κατά το βυζαντινό μεσαίωνα.
Αφρίζουν οι νεοέλληνες υπερπατριώτες κάθε φορά, που ένα κομμάτι τής κοινωνίας αποφασίζει να δείξει έμπρακτα την αποστασιοποίησή του από το κοινωνικό μαντρί τού «πατριωτισμού»/εθνικισμού.
Μέσα στο παραλήρημά τους, οι ντοπαρισμένοι από το πατριωτικό ναρκωτικό, ελληναράδες, αγνοούν παντελώς την αρχαιοελληνική έννοια τής πατρίδας, όχι ως απλού εδαφικού χώρου, αλλά ως κατ΄ εξοχήν πολιτικού χώρου έμπρακτης κοινωνικής ευημερίας για όλους. (Βλ. Η έννοια τής πατρίδας και ο ιδεολογικός ευτελισμός της).
Αγνοούν επίσης ότι η σημαία, ο εθνοποιητικός αυτός μηχανισμός (όπως είναι κι ο εορτασμός επετείων, οι παρελάσεις, οι εκφωνήσεις λόγων κ.λπ., βλ. Τα έθνη επινοούνται και κατασκευάζονται), που τούς έχουν δώσει, για να κάθονται μπροστά του προσοχή σαν πειθήνια και καλοκουρδισμένα αυτόματα, δεν στοχεύει σε τίποτε άλλο από τον διαρκή έλεγχο των αντανακλαστικών τους.
Όσον αφορά δε στο αίμα, που έχει χυθεί γιά την ελληνική σημαία και ειδικότερα γιά το ΄40, στο άρθρο μας 28η Οκτωβρίου 1940: Μιά «εθνική» επέτειος ντροπής δείξαμε, ότι αποτελεί μύθο η εκούσια «ηρωική» εμπλοκή μας στο αιματοκύλισμα, η οποία έγινε λόγω του ότι η Ελλάδα ήταν έρμαιο της βρετανικής εξωτερικής πολιτικής. Αντιγράφουμε από το άρθρο αυτό: «Σε αντίθεση με τους πολιτικάντηδες και τους πάτρωνές τους, που γνώριζαν εξ αρχής τα πάντα, αυτός που δεν γνωρίζει τίποτα είναι -ως συνήθως- ο «κυρίαρχος» λαός, που αποδεκατίστηκε για «ιδεώδη», τα οποία πρώτοι και καλύτεροι τα «γράφουν» στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, αυτοί που τόν έχουν βάλει να τα απαγγέλει σαν ποιηματάκια στις εθνικές επετείους, ή να τα ανεμίζει στις παρελάσεις. Όταν ο ηρωισμός δεν έχει πραγματικό λόγο ύπαρξης, οι δάφνες «ηρωισμού» και «αυταπάρνησης», που οι δήμιοι απονέμουν στους σφαγμένους είναι ειρωνείες, που τα θύματα απλώς δεν τις αντιλαμβάνονται… Η μεγαλύτερη ντροπή και αυτοεξευτελισμός είναι το να τιμάς με «εθνικές» επετείους -και έτσι να διαιωνίζεις- την προσωπική και συλλλογική σου θυματοποίηση».
Όπως έλεγε κι ο Ινδός φιλόσοφος, Όσσο (βλ. Όσσο: «Θέλω να βγάλω την τρέλα από μέσα σας…»): «Θυσίασε τον εαυτό σου για κάθε ηλίθια ιδέα· για τη σημαία, για ένα κομμάτι ύφασμα. Θυσίασε τον εαυτό σου για το έθνος, που είναι απλώς κάτι φανταστικό, επειδή η γη δεν είναι πουθενά χωρισμένη σε έθνη. Είναι η πονηριά των πολιτικών, που χωρίζει τη γη πάνω στο χάρτη. Θυσιάζεσαι για γραμμές, που είναι ζωγραφισμένες πάνω στο χάρτη!»
* * *
Η αγγλοβαυαρική σημαία τού νεοελληνικού προτεκτοράτου, μαρκαρισμένη με τον χαρακτηριστικό χριστιανικό σταυρό, δεν συμβολίζει τίποτε άλλο από το θρησκευτικό προσανατολισμό τού σύγχρονου νεοελληνικού κρατιδίου, τον επιβιώσαντα κοτσαμπασισμό τού Βυζαντίου και τής Τουρκοκρατίας και το χρέος υποταγής (μέχρι θανάτου) των Ρωμηών σε αυτά. Δεν πρόκειται επομένως γιά σύμβολο ελευθερίας, αλλά σκλαβιάς…
ΑΣΤΟ ΝΙΚΟ ΟΣΟ ΤΟ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΜΥΡΙΖΕΙ ΑΔΕΡΦΕ!!!! ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΜΑΘΑΟΥΜΕ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ!!!! ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ!!!!Μ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΤΙ ΟΕΛΟΥΝ ΟΙ ΙΛΛΟΥΜΙΝΑΤΟΙ ΜΑΣΟΝΟΙ – ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ!!!!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ.
ΑΝ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΕ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!!
ΣΑΜΑΝ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΟΥ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΕΣΤΑΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΜΕ ΑΡΚΕΤΕΣ ΑΡΚΕΤΕΣ ΠΗΓΕΣ. ΣΙΓΟΥΡΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΚΑΤΕΡΩΘΕΝ ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕ ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ, ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΩΤΑΝ ΚΑΜΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΥΦΗΣΤΑΤΟ ΑΥΤΟ ΚΑΝ ΩΣ ΕΡΕΘΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΠΡΟΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ, ΣΤΑ 400 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ ΥΠΗΡΧΑΝ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΕΙΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΠΟΥ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΑ ΣΚΛΗΡΗ ΚΑΙ ΜΕ ΚΥΡΙΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΝ ΒΙΑΙΟΙ ΕΞΙΣΛΑΜΟΠΙΟΙΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΠΙΧΗΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΕΙΛΟΥΝ ΤΟ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΕΙΧΕ ΝΑ ΚΑΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΝΗΔΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΝΔΕΧΩΜΕΝΟΣ, ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ ΥΠΗΡΞΑΝ 11 ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΜΒΕΛΕΙΑΣ ΟΠΟΥ ΟΛΑ ΠΝΙΓΗΚΑΝ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΜΕ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΕ ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΜΙΑ ΜΝΕΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΡΤΗΡΗΣΑΝ. ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΕΣΥ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ.
AIXYLOS!!!!
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΟΥ!!!!
ΕΔΩ ΟΜΩΣ ΜΕΤΑ ΛΥΠΗΣ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ ΔΙΟΤΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΡΑΧΑΡΑΣΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΟΣ ΚΑΙ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ!!!!
ΕΝΑ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ!!!!
ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΟΤΕΣ ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΙΡΑΞΑΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΕΠΙ ΤΟΥΡΚΟ ΚΡΑΤΙΑΣ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΑΡΚΑΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΟΥΛΙ ΟΠΟΥ ΤΟ ΑΝΑΤΟΙΝΑΞΑΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΕΠΡΑΞΑΝ!!!!
ΟΤΑΝ ΕΠΕΣΕ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΕΠΕΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΤΙΟ ΤΟΙΧΟΣ ΟΠΟΥ ΤΟ ΦΥΛΟΥΣΑΝ 13.ΟΟΟ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΙ ΑΣΣΟΙ ΣΤΗΝ ΞΥΦΑΣΚΙΑ!!!! ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΟΜΩΣ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΟΦΑΣΗΣΕ Ο ΤΟΤΕ ΚΛΗΡΟΣ ΝΑ ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΥΣΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΟΑΜΕΘ ΤΟΝ ΠΟΛΥΟΡΚΙΤΗ!!!! ΖΗΤΗΣΑΝ ΝΑ ΦΥΓΑΔΕΥΣΟΥΝ ΕΝΑ ΣΕΒΑΣΤΟ ΠΟΣΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΥΣΑΥΡΟ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΙΡΑΞΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑΝ ΙΕΡΕΑ ΠΑΡΑΧΩΡΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΝΑ ΜΙΝΟΥΝ!!!! ΔΙΑΛΕΞΑΝ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ!!!! ΤΟ ΦΙΡΜΑΝΙ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΨΕ Ο ΜΟΑΜΕΘ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΟΡΟΥΣ:
ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΝΑ ΦΟΡΑΝΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΦΟΡΕΣΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΠΕΛΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΚΑΤΕΥΤΟΥΝ ΠΟΤΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΕΞΕΡΓΕΣΗ!!!! ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΓΕΙΝΕ!!!!
ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΛΕΩ!!!! ΔΕΝ ΤΑ ΛΕΩ ΓΩ ΜΑ Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΑ ΦΙΡΜΑΝΙΑ ΑΥΤΑ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΦΕΡΘΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ!!!!
ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΟΠΩΣ ΤΑ ΛΕΩ ΕΓΩ ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΛΕΗΛΑΤΗΣΑΝ ΠΟΤΕΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ Η ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΕΠΙ 400 ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΙΑΣ ΠΑΡΑ ΕΣΦΑΞΑΝ ΙΕΡΕΙΣ ΜΕΜΟΝΟΜΕΝΑ ΔΙΟΤΙ ΕΘΕΩΡΗΘΗΣΑΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ!;!
ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΓΓΝΩΣΤΟ ΟΤΙ Η 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΜΑ Η 23 ΜΑΡΤΙΟΥ Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΞΕΚΕΙΝΗΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΕΡΟΥΠΟΛΗ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΗΡΟΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΑΥΤΗ!!!!
ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ …… ΓΙΑΤΙ!;! ΧΜΜΜΜΜΜΜΜ!!!! ΑΝΑΛΟΓΙΣΟΥ ΤΟ ΓΙΑΤΙ!!!!
ΤΩΡΑ ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΙΟ ΔΕΣ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ…. ΔΕΝ ΘΑ ΠΩ ΚΑΙ ΓΩ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΜΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΜΦΑΝΗ:
<< Χάρη στον πασίγνωστο πίνακα του Νικολάου Γύζη, που φιλοτεχνήθηκε το 1886, πέρασε στη συλλογική συνείδηση ο όρος «Κρυφό σχολειό». Στο δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα κατασκευάστηκαν, λένε σήμερα οι ιστορικοί, οι «μύθοι» για την ικανότητα των Ελλήνων να αντιστέκονται στους Οθωμανούς και να βρίσκουν διαύλους διάσωσης της ελληνικής ταυτότητας. Τότε διαδόθηκε και εδραιώθηκε η άποψη ότι η Εκκλησία λειτούργησε κρυφά ελληνικά σχολειά κάτω από τη μύτη των Τούρκων. Μύθος που συντηρείται και σήμερα με «Κρυφά σχολειά»-μουσεία σε όλη την Ελλάδα: στην Πεντέλη, στο Θέρμο Αιτωλοακαρνανίας και, επάνω, σε κρύπτη της Μονής Αγίου Γεωργίου Φενεού, στην Κορινθία Το ελληνικό σχολειό επί Τουρκοκρατίας όχι μόνο δεν ήταν κρυφό αλλά και οδήγησε, μέσω του εκσυγχρονισμού του, στην Επανάσταση του ΄21, υποστηρίζουν ιστορικοί που αναλύουν στα «ΝΕΑ» παρανοήσεις και πραγματικότητες του Αγώνα της Ανεξαρτησίας ΤΟ «ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ» ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ '21 Η «κατασκευή»... της Ιστορίας του Χρήστου Κάτσικα Είναι γενικά αποδεκτό ότι όταν οι άνθρωποι δεν υπακούουν στην ανάγκη ή στη συνήθεια, το σύνολο των ενεργειών τους είναι συνάρτηση της γνώσης ή «γνώσης» που μεταφέρουν. Αυτό σημαίνει ότι κάθε πράξη-παρέμβαση στην κοινωνική πραγματικότητα καθορίζεται σ' ένα μεγάλο βαθμό από τις πληροφορίες που έχουν δεχτεί από το άμεσο κι έμμεσο περιβάλλον, από την οικογένεια, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, το σχολείο ειδικά το τελευταίο έχει αποφασιστικό ρόλο στη μετάδοση πληροφοριών λόγω του συνεχούς και οργανωμένου τρόπου μετάδοσης. Σύμφωνα με τον Ε.Α. Ράουτερ, οι πληροφορίες σχηματίζουν κρίσεις και πεποιθήσεις που αποτελούν μέρος του μηχανισμού που κατευθύνει τις ενέργειές μας. Στο σχολείο ο μαθητής διαμορφώνει τρόπο σκέψης και δράσης ανάλογα με τις πληροφορίες που έχει δεχτεί. Στο μάθημα της Ιστορίας μαθαίνει, εκτός των άλλων, συγκεκριμένες ανθρώπινες ενέργειες που η ίδια η μελέτη τους επηρεάζει τη χαρακτηροδομή του, συνδιαμορφώνει μαζί μ' άλλους παράγοντες την κοινωνική συνείδησή του. Όταν η κοινωνική πραγματικότητα του μακρινού ή του κοντινότερου παρελθόντος παρουσιάζεται σωστά όπως πραγματικά είναι τότε το μάθημα συμβάλλει στη διαμόρφωση κοινωνικής συνείδησης ικανής να «βλέπει», να κατανοεί, να παρεμβαίνει θετικά. Όταν όμως κυριαρχεί η ιστορική ανακρίβεια, τότε διαμορφώνεται κοινωνική συνείδηση πλανημένη, ανίκανη να σχηματίζει σωστή αντίληψη και κρίση και συνεπακόλουθα σωστή πράξη. Η Ιστορία αφηγείται ανθρώπινες ενέργειες που σαφώς συνεπάγονται τιμές ή ενοχές για όσους έχουν σχέση μ' αυτές. Με βάση όσα μαθαίνει ο νέος άνθρωπος στο σχολείο, σχηματίζει αξιολογικές κρίσεις για άλλους ανθρώπους, για κοινωνικές ομάδες, στρώματα, τάξεις, σεβασμό και εμπιστοσύνη ή αποστροφή και έχθρα. Τα πράγματα, λοιπόν, είναι σοβαρά και επικίνδυνα. Για ποιους; Μα για όσους (κοινωνικά στρώματα, ομάδες, τάξεις) ήταν απόντες από μεγάλα έργα ή έπαιξαν ρόλο αρνητικό ή θεωρούν ότι η αφήγηση κάποιων γεγονότων δεν ευνοεί τις δικές τους θέσεις, την ιδεολογία τους, τους σκοπούς τους. Αυτοί, λοιπόν, χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους απόκρυψης της ιστορικής αλήθειας, όπως την αποσιώπηση, παραποίηση, παρερμηνεία κ.λπ. Όλ' αυτά, σύμφωνα με το επίτιμο μέλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Φανούρη Βώρο, μ' έναν σκοπό: τη δημιουργία πλανημένων κοινωνικών συνειδήσεων που σκέφτονται και ενεργούν σε βάρος των ίδιων τους των συμφερόντων. Η ιδεολογική χρήση της εικόνας στην Ιστορία Ποιος Έλληνας, σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεται, δεν γνωρίζει να πει δυο λόγια για το «κρυφό σχολειό» ή για το «ξεκίνημα της Επανάστασης στην Αγία Λαύρα στις 25 Μάρτη»; Μπορεί να μη γνωρίζουμε για την τύχη των πρωτεργατών τής Επανάστασης, για την εξάρτηση και τους ξένους προστάτες, για την κατάληξη του αγώνα, όμως όλοι μπορούμε εύκολα να αναφερθούμε στα «δύο πιο σημαντικά γεγονότα της Νεώτερης Ιστορίας μας, στο κρυφό σχολειό και στην ευλογία των όπλων στην Αγία Λαύρα από τον Π.Π. Γερμανό, που αποτέλεσε και αφετηρία της Ελληνικής Επανάστασης. Κι αν μας διαφεύγουν κάποιες λεπτομέρειες των βιβλίων, αν έχουμε ξεχάσει τους αναρίθμητους επετειακούς λόγους, σίγουρα έχουμε αποτυπώσει τα πρόσωπα, τις εικόνες από τους γοητευτικούς πίνακες του Γύζη και του Βρυζάκη, που μαζί με τις φωτογραφίες του Κολοκοτρώνη, του Μιαούλη και άλλων, έμειναν ανέπαφοι χαραγμένοι βαθιά στη μνήμη. Η γοητεία της μορφής, η εικόνα λειτουργεί σαν πληροφορία που δεν δέχεται αμφισβήτηση. Η εικαστική τέχνη θεωρείται ανεκτίμητη πηγή για τη ζωή του γεγονότος ή του μύθου, καθώς βοηθάει να γίνει παρόν το περιεχόμενό τους και καθώς αγγίζει την ίδια τη ζωή τους, λειτουργώντας σαν αυτόπτης μάρτυρας. Στην «ανάγνωση» ενός έργου τέχνης, στη διαδικασία της διδασκαλίας του μαθήματος της Ιστορίας και για την κατανόησή της είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε την ταυτότητά του. Να γνωρίζουμε δηλαδή τον τόπο, τον χρόνο, τις συνθήκες δημιουργίας καθώς και τα κίνητρα, τους στόχους και τον χρηματοδότη του έργου. Ας έρθουμε, λοιπόν, στους συγκεκριμένους πίνακες του Γύζη και του Βρυζάκη, καθώς και στους ίδιους τους μεγάλους αυτούς Έλληνες καλλιτέχνες του προηγούμενου αιώνα. Ο Γύζης (1824-1901) έκανε ανώτερες σπουδές στη Σχολή Καλών Τεχνών του Μονάχου με υποτροφία του ευαγούς Ιδρύματος Τήνου. Με τη φροντίδα, δηλαδή, και την καθοδήγηση της Εκκλησίας. Ο ίδιος ο καλλιτέχνης διακατεχόταν από βαθιές θρησκευτικές τάσεις και η ζωγραφική του παρέμεινε ερμητικά κλειστή στις μεγάλες αναταραχές που είχαν επηρεάσει το σύνολο των καλλιτεχνών σε Γαλλία και Γερμανία. Ο Βρυζάκης (1814-1878), αφού φιλοτέχνησε τη λεγόμενη προσωπογραφία του Όθωνα (1837), έκανε ανώτερες σπουδές στο Μόναχο, αφού πήρε μια μεγάλη υποτροφία (για 10 χρόνια) από τη Βαυαρική κυβέρνηση. Ο πίνακας του Βρυζάκη «Ο Μητροπολίτης Π.Π. Γερμανός υψώνει τη σημαία της Ελευθερίας» (1851) και ο πίνακας του Γύζη «Το κρυφό σχολειό» (1886) έγιναν σε μια συγκεκριμένη εποχή. Λίγα χρόνια πριν, είχαν ομαλοποιηθεί οι σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας που είχαν διαταραχθεί στην περίοδο της Αντιβασιλείας και ήδη είχε επικρατήσει, με συνεργασία των δύο, το στείρο πνεύμα του μεγαλοϊδεάτικου σχολαστικισμού σ' όλη την πνευματική ζωή και βέβαια στην εκπαίδευση. Στην παιδεία επικρατεί η ιεροκρατική αντίληψη και από τα σχολικά αναγνώσματα ως τα σχολικά τραγούδια κυριαρχεί μια ηθικολογία και συνθηματολογία ιεροκρατικής προέλευσης. Βρισκόταν ήδη σε πλήρη εξέλιξη η σκύλευση πάνω στο πτώμα της Επανάστασης του '21. Η Εκκλησία σε πλήρη σύμπνοια με την Πολιτεία μετέδιδε τη δική της εκδοχή για το παρελθόν. «Ίσως ο ρομαντικός εραστής των γλυκερών ιστορικών φαντασιώσεων ν' απογοητευθεί όταν μάθει πως το περίφημο κρυφό σχολείο της τουρκοκρατίας είναι απλούστατα ένα ιστορικό ψέμα» Λίνος Πολίτης Για να γράψει κάποιος ιστορία στηρίζεται στις πηγές, στα κάθε λογής κατάλοιπα του παρελθόντος. Οι πηγές για τη μελέτη της Επανάστασης του '21 είναι αρκετά διαφωτιστικές για την Αγία Λαύρα και το Κρυφό Σχολειό (πίνακας 1). Έτσι εύκολα διαπιστώνουμε ότι: α. Για την Αγία Λαύρα και τον Π.Π. Γερμανό 1 Κανένα δημόσιο ή ιδιωτικό έγγραφο της εποχής δεν αναφέρεται σε οποιοδήποτε παρόμοιο γεγονός. 2 Οι Έλληνες και ξένοι ιστοριογράφοι της Επανάστασης αναφέρουν: * Φιλήμων: «παχυλόν ψεύδος» (Φιλήμονος, Δοκίμιο Ιστορικό Ελληνικής Επανάστασης, τομ. Γ', κβ). * Σπ. Τρικούπης: «Ψεύδος» (Σπ. Τρικούπη, Ιστορία Ελληνικής Επανάστασης, τομ. Α', σ. 229). * Φίνλεϋ: «δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια» (Φίνλεϋ, Ιστορία Ελληνικής Επανάστασης, τομ. Α', σ. 217). 3 Ο Π.Π. Γερμανός στα Απομνημονεύματά του, ενώ εξιστορεί με λεπτομέρειες τα πάντα, δεν λέει τίποτε για την Αγία Λαύρα. 4 Καμιά αναφορά δεν υπάρχει πουθενά για την Αγία Λαύρα, τουλάχιστον μέχρι το 1835. β. Για το Κρυφό Σχολειό 1 Οι Τούρκοι δεν ενδιαφέρονταν για την εκπαίδευση. Τα σχολεία καθ' όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας ήταν φανερά και λειτουργούσαν σε αρκετές πόλεις, χωρίς προβλήματα από τους Τούρκους. Δεν υπήρχε, λοιπόν, λόγος για κρυφά σχολειά. 2 Καμιά ιστορική μαρτυρία της εποχής δεν κάνει λόγο για κρυφά σχολειά ή για απαγόρευση της λειτουργίας σχολείων από τους Τούρκους. 3 Να τι γράφει ο Γιάννης Βλαχογιάννης που αγωνίστηκε με πάθος να θεμελιώσει στην αρχειακή έρευνα την ιστορία: «Δεν είδα καμιάν ιστορική μαρτυρία που να βεβαιώνει την ύπαρξη κρυφού σχολειού». Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΤΟΥΣ ΕΝΟΙΑΖΕ ΝΑ ΠΕΡΝΟΥΝ ΤΟΝ ΦΟΡΟ ΤΗΣ ΔΕΚΑΤΗΣ!!!! ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ 10% ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΕΦΕΡΕ ΤΟ ΑΝ ΜΑΘΕΝΑΝΕ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ Η ΟΧΙ....Η ΟΛΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΘΥΜΗΖΕΙ ΣΚΩΤΕΙΝΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΚΑΠΙΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΟΠΟΥ ΔΡΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ!!!! ΟΠΟΤΕ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ!!!! ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ. ΑΝ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΕ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!!